LOGINShare
บทที่ 1081
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1082
ต่อให้คิดตกแล้ว แต่ให้นางมองใบหน้าพังๆ ของตนเองในระยะใกล้เช่นนี้ เซียวหลันยวนก็ยังรู้สึกกดดันในใจอยู่ฟู่จาวหนิงยังรู้สึกว่าลมหายใจของเขาตึงเครียดอย่างชัดเจนเขามีแรงกดดันในใจจริงๆฟู่จาวหนิงถอนหายใจในใจ เอาจริงๆ ตอนที่เห็นใบหน้าเขาชัดๆ ในใจนางอันที่จริงก็ตกใจขึ้นมากะทันหันเหมือนกันเพราะว่า...นางเข้าใจเสี่ยวชิ่นในคืนนั้นได้ว่าทำไมจึงตกใจจนร้องไห้ใบหน้าเดิมของเซียวหลันยวนนั้นงดงามเอามากๆ ตอนนี้กลับน่ากลัวขนาดนี้ใบหน้ามีแผลเป็นตกสะเก็ด จนดูเหมือนรากไม้คลานอยู่บนใบหน้า ดึงตาหูจมูกปากไปจนเปลี่ยนรูปเซียวหลันยวนเดิมทีเรียกได้ว่าเป็นหนุ่มรูปงามอันดับหนึ่งในใต้หล้าได้เลย กระทั่งซือถูไป๋ก็ยังแพ้เขาตอนนี้กลับต่างอย่างเห็นได้ชัดถึงเพียงนี้ ตัวเขาเองจะยอมรับได้หรือ?เขาเองก็น่าจะถือว่าจิตใจมีความสามารถในการยอมรับที่แข็งแกร่งมากแล้ว ถ้าเป็นคนอื่น คงจะพังทลายไปเรียบร้อย"ข้าคิดออกถึงหนึ่งวิธีการรักษา แต่ต้องบอกกับท่านให้เข้าใจก่อน"พลังการยอมรับของฟู่จาวหนิงแข็งแกร่งมาก และเพราะเมื่อคืนนี้นางเองก็เห็นคนป่วยเหล่านั้นมาก่อนแล้ว เคสคนป่วยพวกนั้น แผลเป็นบนใบหน้าน่ากลัวอย่างมาก รูปภาพคว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1083
องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกำลังถามเรื่องเหล่านี้ เฉินเซียงก็วิ่เข้ามา"องค์หญิงใหญ่ ท่านหูมาขอพบ""ท่านหู? ท่านหูข้างกายเจ้าอารามคนนั้นน่ะหรือ?" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตกตะลึง คิดถึงสิ่งที่ปรมาจารย์ฉือเชินเคยพูดกับนางตอนยังเด็กขึ้นมาปรมาจารย์ฉือเชินบอกว่า ตอนที่นางเกิดนั่นมีปรากฏการณ์ประหลาดร่วงหล่นจากฟากฟ้า ยิ่งไปกว่านั้น ชีวิตของนางยังข้องเกี่ยวกับอีกผู้หนึ่งด้วย ดวงชะตาทั้งสองคนถ้าอยู่ด้วยกันจะเกิดวาสนาใหญ่และคนคนนั้นก็คืออ๋องเจวี้ยนจากแคว้นเจาเจ้าอารามเคยทำนายให้กับนาง เพียงแต่สองปีก่อนนางนั้นต้องกลับมาจากสุสานจักรพรรดิแล้ว แต่ตอนนั้นนางได้ข่าวเรื่องการกระทำบางอย่างขององค์รัชทายาท ถ้าหากตอนนั้นนางกลับมาเมืองหลวง เป็นไปได้มากที่จะถูกองค์รัชทายาทจับแต่งองค์ทรงเครื่องเพื่อทำอะไรแน่ นางพอคิดๆ อย่างละเอียด จึงบอกกับองค์จักรพรรดิว่า นางฝันเห็นไท่ซ่างหวง เกรงว่าไท่ซ่างหวงยังไม่อยากให้นางจากไป เพื่อสนองความกตัญญู จึงอยู่เฝ้าต่ออีกสองปีตอนนี้ในที่สุดนางก็กลับมาเมืองหลวงจักรพรรดิซือถูไป๋ปฏิเสธนาง นางแม้จะรู้สึกเกินคาด แต่ก็ไม่ได้ร้องขออะไร ถึงอย่างไรนางก็ยังต้องรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนนั้นมีความสั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1084
องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นรอเขาพูดอยู่ นั่งตัวตรงขึ้นทันที ทำท่าเหมือนล้างหูรอไว้แล้ว"เจ้าอารามบอกว่า คุณชายซือถูก็ไม่แน่ว่าจะไม่ใช่บุพเพสันนิวาศที่ดี"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตะลึงงันไปเล็กน้อยอิ๋นสั่วกับเสิ่นเซียงเองก็สบตากันผาดหนึ่ง ทั้งสองคนรู้สึกตกตะลึงไปบ้างก่อนหน้านี้เจ้าอารามบอกว่าองค์หญิงใหญ่กับอ๋องเจวี้ยนมีชะตาชีวิตเกี่ยวข้องกันมาชัดๆ ดังนั้นองค์หญิงใหญ่จึงรู้สึกว่าคนที่เหมาะแต่งงานกับนางมากที่สุดก็คืออ๋องเจวี้ยนมาโดยตลอดอ๋องเจวี้ยนอยู่ที่ยอดเขาโยวจิง บางครั้งที่ท่านหูแวะมา ก็เล่าสถานการณ์ของอ๋องเจวี้ยนในยอดเขาโยวชิงให้นางฟัง ดังนั้นนางจึงไม่รีบร้อนอะไรจนกระทั่งปีที่แล้วอ๋องเจวี้ยนแต่งงาน นางยังส่งคนมาหาข่าวที่แคว้นเจา หลังจากรู้ว่าการแต่งงานนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร องค์หญิงใหญ่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากอ๋องเจวี้ยนถึงอย่างไรก็เป็นท่านอ๋องที่กุมอำนาจแคว้นเจา เป็นน้องชายองค์จักรพรรดิ ข้างกายไม่มีทางที่จะไม่มีหญิงสาวอยู่ต่อให้จะแต่งงานแล้ว มีพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้ว นั่นก็อาจจะเป็นแค่ลูกระนาดลูกหนึ่งบนเส้นทางของชีวิตคนถ้าหากดวงชะตาของเขาเกี่ยวข้องกับองค์หญิงใหญ่ จะอย่างไร สุดท้ายก็จะก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1085
องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคิดถึงภาพของคุณชายคนนั้นที่มาปกป้องตนเองในตอนนั้น แล้วยังคิดถึงภาพที่เขาทั้งๆ ที่สวมหน้ากากอยู่ห้ามปลดลงมา กินข้าวก็ไม่ได้ แต่ก็ยังอยู่กินกับนางโดยไม่บ่นสักคำ รอยยิ้มบนใบหน้าก็เด่นชัดขึ้นมาไปพักหนึ่ง"ถ้าหากเป็นเขาจริง ข้าก็ไม่สนใจเรื่องใบหน้าเสียๆ ของเขาแล้วล่ะ""องค์หญิงใหญ่..." อิ๋นสั่วกับเสิ่นเซียงล้วนตกตะลึงไปบ้างไม่ใส่ใจจริงหรือ?ฟังข่าวที่ลือมา อ๋องเจวี้ยนที่ใบหน้าพังไปแล้ว จะพังยับไปจนหมดแล้วจริงหรือ พูดกันเสียน่ากลัว"แต่ต้องยืนยันก่อนว่าใช่เขาหรือไม่ ถ้าหากเป็นเขาจริง เขาอยู่ในต้าชื่อก็มีอันตรายอยู่ และถ้าเป็นเพราะข้าที่ทำให้เขาถูกนักฆ่าจากเมืองหมานเหล่านั้นจับตาดูแล้วจะทำอย่างไรกัน?"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเริ่มกังวลอ๋องเจวี้ยนขึ้นมาแล้ว"ฝ่าบาทต้องส่งคนไปตรวจสอบที่มาของเขาแน่" อิ๋นสั่วเอ่ยขึ้น "เดี๋ยวข้าเองก็จะไปตรวจสอบด้วย ว่าเขาพักอยู่ที่ไหน""อิ๋นสั่ว ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็รีบไปเถอะ หลังจากตรวจสอบแล้วก็ส่งคนไปคุ้มครองเขาด้วย อย่าให้เขาเจออันตรายเด็ดขาด""องค์หญิงใหญ่ ท่านนี่ใจดีจริงๆ"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นยังได้ยินข่าวที่อ๋องเจวี้ยนใบหน้าพังไปแล้ว คนอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1086
แต่ตอนที่ฟู่จาวหนิงใช้มีดขูดบนหน้าเขา เขายังสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวที่อุปกรณ์มีคมกำลังลอกแผลเป็นแข็งของตนอยู่รู้สึกแปลกประหลาดมากเซียวหลันยวนเองก็ไม่รู้ว่าเข็มยาชาของนางนั้นทำออกมาได้อย่างไร ก่อนหน้านี้ก็ยังไม่เคยเจอยาระงับความรู้สึกที่ใช้แบบนี้มาก่อนเลย ปกติจะต้องต้มแล้วดื่ม จากนั้นก็จะสลบไปแต่ว่าบนหน้าเขาก็ชาดิกไปแล้ว สติสัมปชัญญะยังตื่นตัวอยู่ มือเท้าเองก็ยังขยับได้ นี่มันร้ายกาจจริงๆก่อนหน้านี้เขากลัวฟู่จาวหนิงมาเห็นใบหน้าผีร้ายของตนมาก แต่ตอนนี้นางไม่ใช่แค่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้น แต่ยังลงมือจัดการฝานเนื้อเน่าทิ้งให้ด้วยการกระตุ้นทางสายตาต่อเลือดเนื้อที่เหวอะหวะแบบนี้ ตัวเขาพอคิดก็ยังรู้สึกว่าทนไม่ไหวฟู่จาวหนิงไม่ได้รังเกียจและไม่ได้เอ่ยอะไรคับแค้นใจเลย นางก่อนหน้านี้ทำอะไรมากันนะเซียวหลันยวนในใจอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกนี้ มีคำพูดมากมายที่อยากพูดกับนาง แต่ก็พูดไม่ได้"ถ้าหากพวกเราหาเอ็นมังกรหยกเจอ พอเอาพิษของท่านออกไปจนหมด การรักษาแผลเป็นบนหน้าก็จะยิ่งมีประสิทธิภาพ ข้าช่วงนี้ก็ออกหาเอ็นมังกรหยกอยู่ตลอด อาจารย์วันนี้ก็ออกไปหาเพื่อเก่า ช่วยพวกเราหาด้วย"ฟู่จาวหนิงกลัลว่าเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1087
"วันนี้ข้างนอกล้วนพูดกันถึงแต่เรื่องใบหน้าอ๋องเจวี้ยน" เสิ่นเสวียนบอกกับฟู่จาวหนิง"พูดเรื่องหน้าของเขา?""ใช่ เรื่องนี้น่าจะมีคนจากแคว้นเจาทางนั้นจงใจปล่อยข่าวเข้ามา"เสิ่นเสวียนเอาเรื่องที่สองวันนี้ตรวจสอบเจอเล่าให้ฟู่จาวหนิงฟังจนหมด ฟู่จาวหนิวถึงเข้าใจว่าเซียวหลันยวนทำไมจึงต้องคอยปกป้ององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่ให้ตายนางก่อนหน้านี้แม้จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นต่อตัวเจ้าอารามยอดเขาโยวชิง แต่ก็ไม่ได้เอาความสนใจไปไว้บนตัวอีกฝ่ายนัก แต่ตอนนี้นางจู่ๆ ก็พบว่า เจ้าอารามยอดเขาโยวชิงมีความสำคัญอย่างมากในใจเซียวหลันยวนดังนั้น ทุกคำพูดที่เขาพูด เซียวหลันยวนจึงให้ความสำคัญและเชื่ออย่างมากเพราะเจ้าอารามบอกเขาว่าดวงชะตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกับเขาสอดคล้องกันมากที่สุด ดังนั้นเซียวหลันยวนสองวันนี้จึงเข้าไปปกป้ององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นด้วยตนเองแม้เขาจะเคยบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเลยแม้แต่น้อย แค่มองนางตายไปไม่ได้เท่านั้น แต่เขาถ้าหากเชื่อคำพูดของเจ้าอารามจริง การไม่แต่งงานกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น เขาจะไม่รู้สึกเสียดายหรือ?"ข้าสงสัย ว่าแคว้นเจาทางนั้นมีคนรู้ผลคำทำนายของเจ้าอารามยอดเขาโยว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1088
"แล้วตอนนี้คนอยู่ไหน?""คุณชายซือถูตอนนั้นมองออกว่านางไม่ค่อยปกติ ดังนั้นจึงพานางไปหาหมอเจี่ย คนของพวกเราเองก็ตามไปด้วย จึงพบกับเรือนเล็กหลังนั้นเข้า""พาข้าไปหน่อย""ข้าตามเจ้าไปด้วย" เสิ่นเสวียนพูดขึ้นฟู่จาวหนิงให้สืออีไปหิ้วกล่องยาของนางมาทันที และบอกกับชิงอีหลานหรงว่า "พวกเจ้าคอยดูท่านอ๋องพวกเจ้าไว้ ตอนนี้หน้าของเขาข้าพันผ้าไว้แล้ว ใส่ยาไว้แล้ว ภายในสามวันห้ามถอดออก ให้เขาพักผ่อนอยู่ในบ้าน ที่ไหนก็ห้ามไปทั้งนั้น""ขอรับ"ฟู่จาวหนิงกับเสิ่นเสวียนรีบออกไปทันทีตอนที่รถม้าของพวกเขาผ่านถนนหลัก ฟู่จาวหนิงก็ได้ยินเสียงร้องอุทานดังขึ้นนางเลิกผ้าม่านมองออกไป ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันฟังผู้เฒ่าคนหนึ่งพูดจนน้ำลายแตกฟอง"จริงแท้อย่างที่สุด! ตอนนั้นที่หน้ากากของอ๋องเจวี้ยนถูกคนซัดจนร่วง ใบหน้าหนึ่งก็เผยออกมา ตอนที่สะท้อนเข้าไปในสายตาคนทั้งหมด แผลเป็นบนใบหน้านั้น น่าตกะใจจนประชาชนร้องไห้กันจ้าละหวั่น..."ฟู่จาวหนิงหน้าเปลี่ยนสีก่อนหน้านี้ได้ยินที่เสิ่นเสวียนเล่า นางยังไม่รู้สึกสัมผัสได้โดยตรงสักเท่าไร ตอนนี้พอมาเห็นกับตาได้ยินกับหู นางถึงเข้าใจว่าคนเหล่าลือเรื่องเซียวหลันยวนใบหน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1089
"ต้องการคุณสมบัติที่สามารถไปในงานประชุมหมอใหญ่แล้วเชิญหมอเลื่องชื่อทั้งหมดมารักษาภรรยาข้า"คำพูดของหมอเจี่ย ทำเอาซือถูไป๋ตะลึงงันคิดไม่ถึงว่าหมอเจี่ยต้องการเงื่อนไขนี้"เข้าร่วมงานประชุมหมอใหญ่ไม่ใช่เรื่องยาก ข้าพาพวกท่านไปได้" ซือถูไป๋คิดๆ "แต่ว่า หมอเลื่องชื่อที่รวมกันในสมาคมหมอใหญ่ ส่วนใหญ่ล้วนหยิ่งในศักดิ์ศรี ที่ไม่หยิ่งก็จะวุ่นกันตัวเป็นเกลียว ถ้ามีคนได้รับการตรวจแล้ว หมอเลื่องชื่อคนอื่นก็จะพยายามหลีกเลี่ยงสอดมือเข้าไป สำหรับพวกเขาแล้วถือเป็นเรื่องต้องห้าม""ข้ารู้ ไม่เช่นนั้นจะนำออกมาแลกเปลี่ยนหรือ? หมอเลื่องชื่อสองคนในงานประชุมหมอใหญ่ ข้าเคยพามาดูแล้ว พวกเขายังต้องยกมือยอมแพ้"หมอเจี่ยสีหน้าสงบ "ดังนั้นสิ่งที่ตอนนี้ข้าต้องการ คือหมอเลื่องชื่อทั้งหมดที่เข้าร่วมงานประชุมหมอใหญ่ ให้มาร่วมกันรักษาภรรยาข้า"คนหนึ่งรักษาไม่ได้ สองคนรักษาไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นทั้งหมดเข้ามารักษา ก็คงต้องรักษาได้ขึ้นมาบ้างสิ?ถ้ารวมจุดแข็งของทุกคนเข้ามา บางทีอาจจะตรวจสอบพบสาเหตุก็ได้"ฮูหยินของท่านป่วยเป็นอะไรหรือ?" ซือถูไป๋มองออกว่าฮูหยินเจี่ยดูไม่ค่อยปกติ แต่ว่าครั้งที่แล้วตอนที่อยู่ในโรงหมอก็เห
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2064
ส่วนฟู่จาวหนิงเองก็มองมาทางเขา เพราะเซียวหลันยวนไม่ได้ยื่นมือมาประคองนางในตอนแรก แต่กลับมองนางอย่างงงงันหน่อยๆฟู่จาวหนิงยังไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไร ใจก็ดำดิ่งหน่อยๆยังดีที่ตอนนางมองไปอีกครั้ง เซียวหลันยวนก็ยื่นมือมาดึงนางลุกขึ้นแล้ว จากนั้นไข่มุกหมึกในมือนางก็ส่งคืนไปยังเจ้าอาราม"คืนให้ท่าน"พริบตาที่เจ้าอารามยื่นมารับ เสียงเปรี๊ยะก็ดังขึ้น ไข่มุกหมึกลูกนั้นแตกละเอียดกะทันหันคนทั้งหมดล้วนตกตะลึง มองไปทางเศษหินที่รวงลงมานั่นพวกเขาล้วนถือไข่มุกหมึกกันมาแล้ว เดิมทีก็ยังดีดีอยู่ ไม่มีรอยร้าวอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นตัวลูกปัดหยกก็ตันและแข็งแกร่ง หล่นลงพื้นก็ไม่แน่ว่าจะแตกด้วยซ้ำแต่ตอนนี้จู่ๆ มันก็เป็นแบบนี้ไปแล้วเจ้าอารามโค้งตัวลงเก็บชิ้นส่วนหยกขึ้นมา หยิบขึ้นมามองๆ"ไข่มุกหมึกทำนายดารา ข้าเองก็เหลืออยู่แค่เม็ดเดียวด้วย"อยู่กับเขามาหลายสิบปี ใช้มาก็ตั้งหลายครั้ง ตอนนี้จู่ๆ ก็แตกเสียแล้วเซียวหลันยวนยื่นมือตัวเองออกมา "ข้าไม่ได้ออกแรงนะ""แล้วก็ไม่เหมือนบีบจนแตกด้วย"เจ้าอารามพูดพลางมองไปทางฟู่จาวหนิงฟู่จาวหนิงหรุบตาลง เศษหินบนพื้นเหล่านั้น "หรือพวกท่านสงสัยว่าข้าทำ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2063
เจ้าอารามสูดลมหายใจลึก"ผลลัพธ์นี้ไม่ค่อยดีนัก สิ่งที่มันชี้นำไป ทำให้อายวนเดินไปยังทางเลือกที่จะพาสู่ความพินาศ"พอได้ยินคำพูดเขา ฟู่จาวหนิงก็หน้าเปลี่ยนสีแต่นางกลับโมโหขึ้นมา"เฮอะ"ก่อนหน้านี้นางยังรู้สึกว่าจะอย่างไรก็ได้แต่ว่าตัวนางจะเป็นอย่างไร นางก็ยังไม่สนใจได้ เพราะนางไม่ใส่ใจ และไม่เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้จะส่งผลกระทบกับตัวนางแต่เรื่องดันไปอยู่บนตัวเซียวหลันยวน นางก็ไม่ชอบใจขึ้นมาแล้วยิ่งไปกว่านั้น นางไม่รู้ว่าเซียวหลันยวนจะได้รัรบผลกระทบไหม ตัวนางเป็นคนที่ผ่านการข้ามภพมา แต่เขาไม่ใช่"อายวน" นางยื่นมือไปประคองเซียวหลันยวนเขาจับมือนางลุกขึ้นยืน มองดุนาง ยื่นมือลูบใบหน้านาง สีหน้าดูซับซ้อน"เจ้าลองดู"ฟู่จาวหนิงใจดำดิ่งหน่อยๆเพราะเขารู้สึกแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด ปฏิกิริยานี้คือถูกส่งผลกระทบเข้าแล้วเมื่อครู่เขายังบอกนางอยู่เลยว่าถ้าไม่อยากคะเนทำนายก็ไม่ต้องทำ ตอนนี้เขากลับบอกว่าให้ลองดูเสียแล้วจิตใจต่อต้านกับความอยากเอาชนะของฟุ่จาวหนิงถูกกระตุ้นขึ้นมาแล้ว"ได้"นางขานรับ และไม่ลังเลอีก นั่งลงตรงหน้ามิติดาราทั้งสามผืนนั้น"ไข่มุกหมึก"เซียวหลันยวนส่งไข่มุกหมึก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2062
เขาไม่อยากให้นางต้องฝืนตัวทำอะไรเพื่อตัวเขา"ข้ายินยอมทดสอบดู ไม่เป็นไร" ฟู่จาวหนิงบอกเขาเซียวหลันยวนชะงักไป "เช่นนั้นข้าก่อนแล้วกัน เจ้าลองดูผลลัพธ์ของข้าก่อนว่าเป็นอย่างไร แล้วค่อยตัดสินใจ"ตอนนี้เขาเองก็ยอมที่จะคะเนทำนายด้วย เพราะคำพูดประโยคนั้นที่เจ้าอารามพูดเมื่อครู่สามปีก่อนตอนที่เขาจะกลับเมืองหลวง ก็มีการวัดคะเนดาราไว้จริงๆ ทำให้เขารู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าเขาควรจะออกจากยอดเขาโยวชิงเวลานั้น และไปถึงเมืองหลวงในวันนั้นเขาเจอกับจาวหนิงถอนหมั้นกลางถนนในวันนั้น แต่งงานกับนางในวันนั้น ตอนนี้พอมาคิดก็ดูจะเป็นคู่รักวาสนาที่ฟ้าประทานมาจริงๆเพื่อความแม่นยำครั้งนี้ เขาเองก็ไม่กังขากับการวัดคะเนดาราเซียวหลันยวนนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้ามิติดาราทั้งสามชิ้น ยื่นมือไปทางเจ้าอาราม "ไข่มุกหมึก""เจ้าจำไว้ด้วยว่าต้องขจัดสิ่งรบกวนออก อย่าต่อต้านการชี้นำ" เจ้าอารามส่งไข่มุกหมึกให้เขา จากนั้นจึงจุดธูปขึ้นเซียวหลันยวนหลับตา สองมือกุมไข่มุกหมึกตอนที่เขาเข้าสู่สภาวะลืมตนอย่างสมบูรณ์ ฟู่จาวหนิงก็แหงนหน้ามองท้องฟ้าด้วยสัญชาตญาณ เหมือนจะพบว่าแสงดาวเต็มท้องฟ้าจะสว่างเจิดจ้ากว่าเดิมเซียวหลันยวน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2061
เจ้าอารามถอนใจอย่างจนใจอีกครั้ง ร้องเรียกพวกเขาไว้"กลับมาก่อน ทำไมพูดไม่ถูกหูหน่อยเดียวก็จะไปแล้วล่ะ? เดี๋ยวนี้อารมณ์ขึ้นง่ายขนาดนี้เชียว? ข้าก็แค่พูดเฉยๆ ไม่ใช่ว่ามองเสี่ยวฟู่แบบนี้เสียหน่อย"ฟู่จาวหนิงเองก็ยืนนิ่ง นางดึงเซียวหลันยวนไว้ตอนนี้นางเองก็น่าจะมองการวัดคะเนดาราของเจ้าอารามเป็นเหมือนเกมลึกลับเกมนึง เมื่อครู่ที่เห็นการเปลี่ยนแปลงขององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น นางรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากยิ่งไปกว่านั้น ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเจ้าอารามทำให้นางจับทางไม่ถูกเหมือนกัน คนผู้นี้ต้องมีตัวตนที่ไม่ธรรมดาสำหรับเซียวหลันยวนแน่นอนสำหรับฮูหยินเฉิง เซียวหลันยวนบทจะไม่ยอมรับก็ไม่ยอมรับได้ จะหมดความผูกพันนั่นก็หมดไป แต่สำหรับเจ้าอารามนั้นไม่ได้เด็ดขาดไม่เช่นนั้นคงไม่พานางเดินทางนับพันลี้มายอดเขาโยวชิงแค่เพราะคำๆ เดียวของเจ้าอารามหรอกนางเองก็อยากรู้มาก สาเหตุอะไรที่ต้องให้พวกเขามาทำนายชะตาอะไรนี่ เจ้าอารามคิดจะทำอะไรกันแน่นอกเหนือจากนี้ ตัวนางเองก็ยังอยากรู้ ว่าการที่นางมายังแคว้นเจานี่ เป็นเพราะมีพลังลึกลับอะไรหรือเปล่าถ้าไม่ทำให้ชัดเจน หลังจากนี้นางคงจะตั้งรับไม่ไหวองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นถึ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2060
เขามองไปทางเจ้าอารามอีกครั้ง น้ำเสียงเข้มงวดขึ้นมา"ท่านน้าเฉิงถ้าพูดแบบนี้จริง เช่นนั้นสายตานางก็ตื้นเขินไม่รู้จักกาลเทศะ นางเองก็ไม่เข้าใจจาวหนิง และยิ่งไม่เข้าใจว่าจาวหนิงผ่านอะไรมาบ้าง แล้วมีสิทธิ์อะไรถึงใช้ความคิดของตัวเองมาสรุป ดูท่าหลายปีนี้คงถูกเอาอกเอาใจในเมืองจื่อซวีจนเสียคนแล้วจริงๆ"เดิมทีเขาได้ยินว่าฮูหยินเฉิงตาแดงก่ำลงจากเขาไป ยังเคยคิดว่าว่าเพราะช่วยนี้เย็นชากับนางมากเกินไปหรือเปล่า เอาไว้ตอนที่จะกลับ พอผ่านอุทยานเขาเฉิงอวิ๋น ยังคิดจะเข้าไปบอกลานางเสียหน่อยแต่ตอนนี้เขารู้สึกแล้วจริงๆ ว่าใจคนมันพังไปแล้ว เช่นนั้นก็ยากที่จะได้รับการเคารพจากคนอื่นจริงๆ"ข้าจดจำได้ว่าตอนที่ข้ายังเล็กท่านน้าเฉิงเคยมาดูแลอยู่หลายครั้ง แต่อันที่จริงพวกเราก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น หลังจากข้าโตมา พวกเราก็เจอกันน้อยครั้งมาก เจอกันก็เพียงแค่ทักทาย ข้าเรียกนางว่าท่านน้า ก็เพราะเคยชินมาจากตอนเด็กเท่านั้น"เซียวหลันยวนตอนพูดถึงจุดนี้น้ำเสียงก็เย็นลงมา"ตอนยังเล็กนางดูแลข้ามาหลายครั้ง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอาเจ้าอุทยานกำชับไว้ ข้าจึงเคารพนาง แต่นางก็ควรวางตัวให้ถูก ไม่ใช่จะขึ้นมาเป็นผู้อาวุโสของข้าจริ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2059
สายตาที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองเซียวหลันยวนดูซับซ้อนมาก ดูลังเล กำลังตัดสินใจและดูเจ็บปวดทรมานมากแต่หลังจากนี้นางกลับละทิ้งเรื่องที่จะกลับเมืองหลวงหาคนอื่นหรือกระทั่งเรื่องไปแคว้นหมิ่น แล้วิคดจะอยู่ข้างกายเจ้าอารามแทนหรือ?นี่มัน...ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าการเปลี่ยนความคิดกะทันหันของนางมันเกิดขึ้นมาได้อย่างไรตอนนี้นางกลับรู้สึกอยากรู้อยากเห็นต่อวัดคะเนดารานี้เสียแล้ว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นสัมผัสได้ถึงอะไรกันนะ?"องค์หญิงใหญ่พักอยู่ที่นี่สองสามวันก่อนก็ได้ เอาไว้ค่อยว่ากัน"เจ้าอารามเหลือบมองกระจกทรงมุมที่แสงดับไปแล้วผาดหนึ่ง จากนั้นก็มองใบหน้าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น แอบถอนหายใจในใจเขาเองก็ทำไม่สำเร็จ บิดชะตาฝูอวิ้นกลับมาไม่ได้ชั่วคราวผิดพลาดตรงไหนกันแน่นะ?เจ้าอารามมองต่อไปทางฟู่จาวหนิง จากการทำนายส่วนตัวของเขา ทำนายไปทำนายมา ต้นกำเนิดตัวแปรทั้งหมดก็คือฟู่จาวหนิงดังนั้น เรื่องที่เกี่ยวกับฟู่จาวหนิง เขาต้องมาขบคิดให้ดีจริงจัง""เจ้าอารามรับข้าไว้เถอะ แม้ข้าจะทำอะไรไม่เป็นเลย แต่ก็ยังเรียนรู้ได้ ข้าเรียนรู้ทำกับข้าว จริงด้วย ข้าเป็นแแม่สื่อได้ด้วยนะ หลังจากนี้ชายเส
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2058
บนพื้นมีสามจุดเปล่งแสงขึ้นรางๆ ปรากฏรูปร่างสามแบบคือ แปดเหลี่ยม ทรงกลม ทรงมุมฟู่จาวหนิงเดินเข้าไปสองก้าว จึงพบว่านั่นเป็นกระจกหลากสีเรียบลื่นสามชิ้นสลักฝังอยู่บนพื้น ใต้กระจกน่าจะเป็นหินหยกผิวเรียบ และระหว่างหยกกับกระจกมีของเหลวสีแดงเจือสีเงินไหลเอื่อยๆ อยู่ยิ่งไปกว่านั้น เพียงไม่นาน ด้านบนยังมีแสงระยิบเหมือนดวงดาว ราวกับจำลองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงดาวออกมาเจ้าอารามเดินเข้าไปใกล้ กวักมือให้กับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น"มานี่"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็ค่อนข้างว่าง่าย เดินเข้าไปทันทีเจ้าอารามส่งลูกปัดหยกสีดำเม็ดหนึ่งให้นาง"นั่งขัดสมาธิ กำลูกปัดเม็ดนี้ไว้ สัมผัสดูว่ามันนำเจ้าไปยังมิติดาราไหน แล้วจงชี้ออกมา"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ทำตามที่เขาบอกนั่งลงขัดสมาธิบนพื้น สองมือกุมลูกปัดนั้น ตั้งสมาธิสัมผัสผ่านไปครู่หนึ่ง นางจึงหันหลังอย่างลังเลไปทางทรงมุมนั้น"ทางนี้"ฟู่จาวหนิงยืนมองอยู่ข้างๆจากที่นางเห็น เจ้าอารามเหมือนคนที่กำลังเล่นละครหลอกคนอย่างไรอย่างนั้น เรื่องแบบนี้จะทำนายดวงชะตาออกมาได้อย่างไร?กำลูกปัดลูกหนึ่งไว้ ก็สามารถชักนำให้ตนเองเลือกกระจกหลากสีแผ่นไหนแบ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2057
ดาวสองดวงนั้นประกายจ้ามาก แล้วยังอยู่ใกล้มากด้วย ส่องประกายให้กันและกัน เหมือนขานรับกันและกันไม่รู้เพราะอะไร พอเห็นดาวสองดวงนี้ ฟู่จาวหนิงรู้สึกมีความสุขขึ้นมานางมองไปทางเซียวหลันยวน ถามขึ้นเสียงแผ่วเบา "ท่านเห็นดาวดวงไหนหรือ?"เซียวหลันยวนไม่ตอบ แต่กุมมือนางมัน จับนิ้วนางชี้ออกไป"เอ๋?"ที่เซียวหลันยวนชี้ก็คือดาวสองดวงนั้น!หรือพวกเขาจะมองเห็นแบบเดียวกัน?แน่นอนว่าอาจจะเพราะดาวสองดวงนั้นสว่างไสวมากที่สุด คนอื่นเองก็อาจจะมองเห็นพวกมันด้วยฟู่จาวหนิงคิดเช่นนี้ เลยมองไปทางองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น แต่กลับเห็นนางมองไปทางอื่นนางมองไล่ตามสายตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไป ตรงนั้นมีดาวดวงหนึ่ง สว่างอยู่เหมือนกัน แต่ดาวที่อยู่รอบๆ เล็กเอามากๆ จึงส่องระยับอยู่เพียงดวงเดียวที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองอยู่น่าจะเป็นดวงนั้นกระมัง?ตอนที่นางจะเก็บสายตาก็กวาดไปเห็นซางจื่อพอดี และเห็นซางจื่อก็กำลังมองท้องฟ้า แต่สายตาของเขาดูสับสน สีหน้าเองก็ตกตะลึงไปฟู่จาวหนิงคิดๆ ถอยหลังสองก้าวไปอยู่ข้างๆ ซางจื่อซางจื่อเก็บสายตากลับ มองไปทางนาง ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ นางก็มาอยู่ข้างๆ"ซางจื่อ เจ้าชอบดาวดวงไหน?"ซา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2056
"แต่ก่อนท่านเคยเห็นเขาระบำมาก่อนไหม?""ไม่มีเคยเลย"ตอนที่พวกเขาหยุดเท้ายืนมอง องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็มาถึงข้างกายพวกเขานางเองก็มองการร่ายรำบนแท่นชมดาว สายตาดูเคลิบเคลิ้มหน่อยๆ"ข้าได้ยินว่า แต่ก่อนตงฉิงก็มีระบำทำนายดวงดาวอยู่ประเภทหนึ่ง คิดค้นขึ้นมาโดยตระกูลราชครูตงฉิง นี่เป็นระบำที่ลึกลับมาก จังหวะก้าวเท้าทุกก้าวล้วนพิถีพิถัน นำมาซึ่งพลังแห่งดวงดาว ทำให้ผู้ทำนายดวงดาวมีพลังที่ลึกลับมากขึ้น ผลลัพธ์การทำนายเองก็แม่นยำขึ้น"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็ลืมสิ่งที่เซียวหลันยวนพูดไว้เมื่อครู่ เรื่องที่ไม่ให้นางเข้ามาใกล้นัก แต่มายืนอยู่ข้างกายพวกเขา พูดเรื่องที่ตนเองรู้มาก่อนหน้านี้ออกมาอย่างอดไม่อยู่"ตระกูลราชครูของตงฉิง?" ฟู่จาวหนิงเหลือบมองนางผาดหนึ่ง"ใช่ นี่เป็นสิ่งที่ข้าได้ยินองค์จักรพรรดิของข้าบอกมา" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพอเห็นว่านางยอมพูดกับตนเอง ก็รู้สึกเหมือนได้รับเกียรติจนประหลาดใจขึ้นมา "ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ได้ยินว่าองค์จักรพรรดิข้าค้นหาตระกูลราชครูตงฉิงอยู่ตลอด ว่ากันว่า ตระกูลราชครูนั้นรู้ความลับมากมายของตงฉิง สามารถช่วยให้อาณาจักรมั่นคงได้ด้วย"เซียวหลันยวนร้องเฮอะขึ้นมาต้
