Share
บทที่ 1003
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1004
"เขาตอนนี้ต้องนอนบนเตียงเพื่อพักผ่อน ลุกขึ้นมาไม่ได้ ต่อให้ลุกมาได้ก็ยังทำงานไม่ได้""ใครให้หน้าเจ้ามากันเนี่ย? เห็นว่าตัวเองหน้าตาดูดีหน่อย เจ้าก็คิดว่าตัวเองมาขวางข้าได้แล้วหรือ? แค่แทงคนไปไม่กี่ที ก็คิดว่าตนเองเป็นหมอเทวดาแล้วหรือ?"โหวผิงเอินกำหมัดตั้งท่าจะฟาดไปทางนาง"โหวผิงเอิน!"องค์ชายสองก็ตาไวคว้าข้อมือเขาไว้พวกไป๋หู่ก็ตั้งท่าจะลงมือแล้ว"จะลงมือกับหญิงสาวคนหนึ่งได้อย่างไรกัน? จะว่าไป นางเองก็เป็นหมอใหญ่จริงๆ เจ้าไม่เห็นหรือว่าพ่อครัวซุนพูดออกมาได้แล้วเมื่อครู่?"องค์ชายสองขวางเตือนโหวผิงเอินไปด้วย มองฟู่จาวหนิงไปด้วยเขารู้สึกสนใจตัวฟู่จาวหนิงเสียแล้วทั้งๆ ที่รู้จักตัวตนฐานะของพวกเขาทางนี้ แต่ก็ยังเยือกเย็นอยู่ได้นางไม่ใช่คนต้าชื่อ แต่น่าจะไม่ใช่พวกองค์หญิงท่านหญิงอะไรด้วย เพราะตัวตนฐานะเช่นนี้ไม่น่าจะแอบหนีมาต้าชื่อเงียบๆ แล้วยังไม่เผยตัวตนฐานะของตัวเองออกมาอีกยิ่งไปกว่านั้น องค์ชายสองเองก็เชื่อมั่นว่าสายตาตนเองไม่พลาดคุณหนูราชวงศ์ บนตัวเองจะมีความหยิ่งทะนงอยู่บ้าง เป็นสิ่งที่เพาะบ่มมาตั้งแต่ยังเล็กแต่ฟู่จาวหนิงบนตัวไม่มีสิ่งเหล่านี้ แต่กลับมีความเชื่อมั่น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1005
กระทั่งเถ้าแก่หออันดับหนึ่งก็ยังลิงโลดขึ้นมา"ผู้อาวุโสตู้ ได้โปรดช่วยด้วย..."เขายังพูดไม่จบ ผู้อาวุโสตู้ก็ยกมือขวาขึ้นทุกคนมองเห็นว่ามือขวาของเขามีสามนิ้วพันผ้าอยู่ ตกตะลึงไปทันที"ขอโทษด้วย ข้าหลายวันก่อนไม่ทันระวังทำมือโดนลวก จับมีดไม่ไหว" ผู้อาวุโสตู้บอกราวกับน้ำเย็นถังหนึ่ง ราดลงไปบนหัวเถ้าแก่ใหญ่เขาจะร้องไห้ออกมาแล้วจริงๆ"แต่ว่า ถ้าหากข้าฝานเห็ดวิญญาณให้พวกเจ้า แล้วมีประโยชน์อะไรกัน?" ผู้อาวุโสตู้กลอกตา"ไม่ใช่ว่าฝานไม่ได้หรอกหรือ?"เสิ่นเสวียนพูดต่อ "ถ้าหากฝานได้ ผู้อาวุโสตู้ยังช่วยปรุงได้ด้วย เห็ดเชียนเสวี่ยที่ทำออกมาไม่มีทางด้อยกว่าพ่อครัวซุนแน่ ถึงตอนนั้น คนที่ฝานเห็ดได้ครึ่งชั่ง ผู้อาวุโสที่ปรุงได้อีกครึ่งชั่ง อย่างนี้เป็นอย่างไร?"พวกเขาก่อนหน้านี้ไม่ได้จองเห็ดเชียนเสวี่ยไว้ แต่เสิ่นเสวียนเห็นฟู่จาวหนิงมาที่นี่ เช่นนั้นก็ต้องลองชิมเสียหน่อย โอกาสหาได้ยากมาก"ได้!"เถ้าแก่ใหญ่ตบลงโต๊ะ จากนั้นก็บอกกับคนอื่นว่า "แขกทุกท่าน ถึงตอนนั้นก็จะเหลือให้เจ้านายของพวกเราแค่ครึ่งชั่ง และเฉลี่ยให้กับทุกท่นาที่จองไว้อีกประมาณครึ่งชั่ง ปริมาณลดลงประมาณคำหนึ่ง เช่นนี้ได้ไหม?
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1006
ฟู่จาวหนิงมองเสิ่นเสวียน จากนั้นก็มองผู้อาวุโสตู้ พวกเขาล้วนพยักหน้าให้กำลังใจนาง"เช่นนั้นข้าจะลองดู""สนใจแค่นั้นพอ" ผู้อาวุโสตู้เอ่ยขึ้นคนตระกูลฮั่วยังกล้ามาหาเรื่องนางอีกที่ไหน? เขาในอดีตสามารถมอบอาหารจานนี้ให้คนตระกูลฮั่วไปเปิดหออันดับหนึ่ง จึงสามารถสนับสนุนให้อีกฝ่ายใช้คำว่าอันดับหนึ่งได้ถึงได้กำเริบเสิบสานได้ขนาดนี้ฟู่จาวหนิงพยักหน้า และไม่มีการอิดออดอีก ล้างมือหยิบมีด มือหนึ่งก็ล้วงเห็ดวิญญาณออกมาฝานทีละดอกคนข้างๆ หลายคนยังเห็นว่านางดูไม่ค่อยคุ้นมือหน่อยๆ ด้วยแต่ไม่รอให้คนอื่นต้องมาสงสัย การเคลื่อนไหวของนางก็เร็วขึ้นแล้วมีดเล็กเล่มนั้นรวดเร็วจนทำให้คนมองไม่ออกว่าฝานลงไปแล้วหรือไม่!เห็ดนี้ต้องฝานหลายต่อหลายครั้ง กระทั่งว่ามองแล้วก็เหมือนยังครบถ้วนสมบูรณ์ดี แต่พอแช่ลงไปในน้ำจะบานแผ่ออกมา ลอยเป็นกลีบใสๆ หลายกลีบ มองแล้วเหมือนดอกไม้บนหิมะดอกหนึ่ง เบาบาง ขาวสะอาด ให้ความรู้สึกอ่อนนุ่มฟู่จาวหนิงฝานไปหนึ่งดอก วางใส่ในอ่างหยกขาวอีกอ่าง เห็ดนั้นก็บานออกมาช้าๆ แผ่เป็นกลีบๆ สวยงามไร้ที่ติในของเถ้าแก่ใหญ่แทบจะกระโจนหลุดออกมา เขาเกือบจะอุทานส่งเสียง แต่ก็กลัวไปรบกวนฟู่จา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1007
ทำไมต้องพูดให้สมจริงจขนาดนั้น?"จริงนะ ข้าลงมีดบนตัวคนได้ดียิ่งกว่าเสียอีก" ฟู่จาวหนิงมองเขาอย่างจริงจัง "เฉือนหนังก็ได้ หรือจะแยกเสื้อเลือดชีพจรออกจากเนื้อหนังก้ได้เหมือนกัน""โอ๊ก..."โหวผิงเอินถึงกับสำรอกแห้งๆ ออกมาพลังจินตนาการของเขาดีเกินไปแล้ว ถึงกับถูกไม่กี่คำง่ายๆ ของนางวาดภาพขึ้นโครงพวกนั้นออกมาได้พอคิดถึงภาพพวกนั้น ท้องไส้เขาก็ปั่นป่วนไปหมด"เจ้าเป็นผู้หญิงจริงไหมนั่น?" เขาถอยออกไปอีกก้าว"อืม ข้าเป็นแน่นอนสิ ดังนั้นวิชามีดของข้าถึงได้อ่อนโยน ท่านโหว ลองดูไหม?" บนหน้าฟู่จาวหนิงยังมีรอยยิ้มอีกด้วยท่าทีนางเช่นนี้ทำเอาโหวผิงเอินมองแล้วรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างผิดปกติตอนนี้ยังสนอีกที่ไหนว่านางสวยหรือไม่สวย "สาวงามอสรพิษ เจ้ามันสาวงามอสรพิษ! โหวอย่างข้าไม่รู้จักหญิงสาวชั่วร้ายอย่างเจ้า!"โหวผิงเอินหมุนตัวจะหนีหลังจากขึ้นหอเจ้าพวกเพื่อนหมาๆ ของเขาก็อดถามขึ้นไม่ได้ "ท่านโหว พวกเราปล่อยไปแบบนี้หรือ?""ไม่เช่นนั้นจะทำอย่างไร?" โหวผิงเอินสีหน้าขรึม "ที่สำคัญสุดก็คือ พวกเจ้าไม่เห็นหรือ องค์ชายสองต้องตานางไปแล้ว พวกเราจะไปแย่งคนจากองค์ชายสองก็ไม่ได้"คนอื่นพอได้ยินถึงองค์ชา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1008
พวกของฟู่จาวหนิงเองก็อยู่ในห้องชั้นสูงห้องหนึ่งเสิ่นเสวียนพอปรากฏตัว เถ้าแก่ใหญ่ก็จัดเตรียมให้พวกเขาเถ้าแก่ใหญ่ยังยกเห็ดเชียนเสวี่ยสองจานเข้ามาให้ด้วยตนเอง เอ่ยขอบคุณและขอโทษกับฟู่จาวหนิงขึ้นมาพร้อมกัน"แม่นางฟู่ วันนี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ตอนแรกพอเห็นพวกท่านกับโหวผิงเอินปะทะกัน พวกเราก็ไม่ได้เข้าปกป้อง ต้องขอโทษท่านด้วยจริงๆ""เถ้าแก่ใหญ่น่าจะปกป้องไม่ไหวน่ะ เรื่องนี้ไม่โทษท่านหรอก""ไม่ๆๆ เดิมทีควรจะเข้าขวางโหวผิงเอินเอาไว้อย่างสุดกำลัง ทำให้แม่นางฟู่ต้องไม่ได้รับความเป็นธรรมไปจริงๆ"เถ้าแก่ใหญ่พูดพลางแอบมองไปทางเสิ่นเสวียน จากนั้นก็มองไปทางผู้อาวุโสตู้ ลูบเหงื่อที่หน้าผากด้วยสัญชาตญาณเสิ่นเสวียนเลิกหนังตา"เถ้าแก่ใหญ่น่าจะยังมีเรื่องอะไรพูดอีกกระมัง?""ท่านเสิ่น เรื่อง เรื่องนี้เดิมทีไม่ควรเผยออกมาจากข้า ท่านรู้ว่านายท่านฮั่วเป็นเจ้านายของข้า แต่ตอนนี้พอเห็นท่าน ถ้าไม่พูดขึ้นมาข้าก็รู้สึกไม่ได้จริงๆ"เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก้มหน้าไม่กล้ามองเสิ่นเสวียน "นายท่านก่อนหน้านี้แอบกำชับกับพวกข้าไว้ ห้องชั้นสูงนี้ปกติจะเก็บไว้เพื่อตระกูลเสิ่น แต่ แต่ถ้าหากเจอกับคนหรือว่าเรื่องอะไร จะ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1009
แต่นายท่านฮั่วไม่ได้ทำเช่นนี้เสิ่นเสวียนเดิมทีก็เป็นคนฉลาดอยู่แล้ว ไม่รู้เสียที่ไหนว่านายท่านฮั่วความคิดเปลี่ยนไปแล้ว?เกรงว่าหลังจากนี้ตระกูลฮั่วคงจะถูกเสิ่นเสวียนขีดเส้นคั่นไปแล้ว"ท่านเสิ่น เรื่องนี้ เรื่องนี้..." เถ้าแก่ใหญ่เองก็ฟังออกถึงความเด็ดขาดจากคำพูดของเสิ่นเสวียน รู้สึกถึงความไม่สู้ดี"เรื่องในวันนี้..."เสิ่นเสวียนยังพูดไม่ทันจบ ฟู่จาวหนิงก็ต่อมาว่า"เรื่องในวันนี้ก็ถือว่าเป็นค่าตอบแทนฝีมือของข้าก็แล้วใช่ไหม? คงไม่ได้มาคิดเงินกับพวกเราหรอกนะ?""เช่นนั้นได้อย่างไรกัน? จะมาคิดเงินกับพวกท่านได้อย่างไร? ไม่มีไม่มี"คำพูดของฟู่จาวหนิงกลับยังพูดไม่จบ "ข้าแค่สงสัย เถ้าแก่ใหญ่ เรื่องนี้ท่านน่าจะไม่ใช่คนตัดสิน แต่ว่าข้าก็อยากจะพูดให้มันชัดเจนหน่อย""แม่นางฟู่ ท่านพูดได้เลย"เถ้าแก่ใหญ่รู้สึกไม่ค่อยสู้ดีขึ้นอีกครั้ง"วันนี้เป็นเพราะข้ากับท่านปู่อาใช่ไหม ที่ทำให้เห็ดเชียนเสวี่ยของพวกท่านไม่เสียเปล่า? ยิ่งไปกว่านั้นแขกพวกนั้นเองก็ไม่ได้ทำให้แขกพวกนั้นต้องมาผิดใจด้วยถูกไหม? ก่อนหน้านี้ข้าเห็นพวกเขาขุ่นเคืองกันเสียขนาดนั้น""ใช่ๆๆ""พูดได้ว่า พวกเราไม่ใช่แค่มาช่วยเหลือ แต่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1010
เถ้าแก่ใหญ่ยิ้มขืน"ขอรับ เช่นนั้นก็เชิญแม่นางฟู่ ท่านเสิ่นกับผู้อาวุโสตู้กินข้าวกันก่อน ข้าจะไปบ้านตระกูลฮั่วสักรอบหนึ่ง""ข้าไม่กดดันท่าน" ฟู่จาวหนิงตอบ "ดังนรั้นท่านแค่ส่งสารต่อให้ดีก็พอ บอกนายท่านฮั่วด้วย ถ้าหากไม่ให้เงินก้อนนี้ ถึงเวลาข้าจะไปหาด้วยตนเอง ข้าเป็นคนไม่ชอบถูกใครเบี้ยวหนี้เสียด้วย""ขอรัรบ แม่นางฟู่โปรดรอก่อน"เถ้าแก่ใหญ่รีบพุ่งออกไป ผลคือพอไปถึงบันไดก็ถูกนายท่านฮั่วลากเข้าไปอีกห้องหนึ่ง"นายท่าน ท่านมาแล้วหรือ?""มาได้พักหนึ่งแล้ว รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วด้วย"นายท่านฮั่วตอนนี้สีหน้าดูตึงเครียดมาก ไม่สงบใจอย่างเห็นได้ชัด"ข้ากำลังจะไปหาท่าน...""ท่านเสิ่นพูดอะไรบ้าง?"เถ้าแก่ใหญ่รีบส่งต่อคำพูดของเสิ่นเสวียนกับฟู่จาวหนิงนายท่านฮั่วพอได้ยินก็ยิ้มขืนขึ้นมา"หนึ่งหมื่นห้าพันตำลึงนี้ ข้ากล้าไม่ให้ได้หรือ? ข้าจะไปเบิกตั๋วเงินมาส่งให้เดี๋ยวนี้"เขาถึงแม้จะมีแรงกดดัน และอยากจะขีดเส้นคั่นกับบ้านตระกูลเสิ่น แต่ก็ไม่กล้าฉีกหน้าเสิ่นเสวียนมากเกินไปไม่ใช่นั้นถ้าสถานการณ์ลือกันออกไป จะต้องมีคนไม่น้อยที่พูดว่าเขาเป็นพวกลืมบุญคุณคนไร้ซึ่งคุณธรรมแน่ ชื่อเสียงของเขาคงมอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1011
ครอบครัวของพ่อครัวซุนจริงใจกว่านายท่านฮั่วมากเลยพอหยิบมาก็เอามาให้ถึงหกพันตำลึงนี่อาจจะเป็นเงินสะสมทั้งหมดของพวกเขาเลยกระมัง?"ไม่ต้องมากขนาดนั้น ข้าเก็บแค่หนึ่งพันตำลึงก็พอ เดี๋ยวพอถึงเวลาก็ยังต้องใช้ยาอีก ตอนนั้นพวกท่านค่อยนำมาจ่ายก็ได้"ฟู่จาวหนิงดึงใบหนึ่งพันตำลึงออกมาใบหนึ่ง ให้เสี่ยวชิ่นคืนตั๋วเงินที่เหลือกลับไปรอจนพวกเขาจากไป สะใภ้ซุนก็ถอนหายใจ น้ำตาร่วงลงมาอีก บอกกับลูกๆ ว่า "คิดไม่ถึงว่าหมอเทวพดาฟู่ช่วยชีวิตจะเก็บเงินแค่หนึ่งพันตำลึง! ข้าได้ยินว่าสถานการณ์พ่อของพวกเจ้าน่าตกใจมาก พวกเจ้าไม่รู้หรอกว่าปู่ของพวกเจ้าตอนนั้นก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน""ท่านแม่ ท่านเคยพูดมาแล้ว ว่าท่านปู่กับพ่อเป็นแบบเดียวกัน จู่ๆ ก็ล้มลงไป ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรผิดปกติทั้งนั้น กินได้ดื่มได้นอนหลับได้ กำลังวังชาก็มากมี แต่หลังจากที่ล้มลงไปครั้งนั้นก็ลุกขึ้นมาไม่ได้อีกเลย แล้วก็ตาเบี้ยวปากเบี้ยวอีก มือเองก็หงิกงอ ยืดไม่ตรง พูดก็พูดไม่ได้ ไม่กี่วันก็ไม่รอดแล้ว""ใช่ๆๆ ดังนั้นตอนที่ข้าได้ยินข้าวก็วิญญาณแทบหลุด นี่ไม่ใช่ว่าเป็นบุญคุณช่วยชีวิตหรอกหรือ? จริงๆ จะมอบสมบัติทั้งบ้านพวกเราออกไปก็ไม่เกินเลยเล
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1232
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1231
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1230
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1229
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1228
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1227
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1226
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1225
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1224
