บทที่ 3 ชู่เอ๋อของข้า 1

เมื่อจัดการกับอาภรณ์ที่เหลือติดตัวไม่กี่ชิ้นออกก็โน้มตัวคร่อมทับพระชายาคนงามอีกครั้ง และครั้งนี้ตู้เหลียงเฉิงกดแนบเบียดท่อนเนื้อมังกรที่แข็งดุจเหล็กกล้าบดเบียดความเป็นสาวของนางที่อวบอูมฉ่ำน้ำหวานรอท่าให้ตัวเองทแยงเข้าหา แต่ยังก่อน อ๋องตู้ยังคงบดเบียดถูไถอยู่หน้าสวนไม่ได้เปิดปากสวนเข้าไป

“อ่ะ...อื้อ ท่านอ๋องตู้ ท่าน อ่า...”

นางร้องครางกระสับกระส่ายร้อนรุ่มบิดตัวไปมาอยู่ใต้ร่างใหญ่ สองมือเล็กถูกจับรวบตรึงไปคล้องกอดที่ลำคอหนาของบุรุษ ตอนนี้นางอายเหลือเกินยิ่งสายตากรุ้มกริ่มของบุรุษเหนือร่างที่กำลังมองจ้องสองเต้าของนาง และมือสากกร้านก็กอบกุมบีบเคล้นคลึงให้ความรู้สึกยิ่งทำให้นางเขินอายและเจ็บแน่นอกบวกกับร้อนรุ่มเรือนร่างราวถูกไฟรนก็มิปาน

“อ่า...ว่าอย่างไรชู่เอ๋อของข้า เจ้าจะพูดอะไรฮึ แต่ข้าอยากบอกเจ้าว่าเจ้างามนักชายาของข้า ค่ำคืนนี้เจ้าจักเป็นของข้าทั้งตัวแล้วยอดหญิงงามของข้า” หัวใจอ๋องหนุ่มเต้นแรงผิดจังหวะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีหญิงงามคนใดทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นประหม่าได้เหมือนชู่เอ๋อ นางช่างงดงามและน่าค้นหาเสียจริงสำหรับเขา

แม้จักผ่านสตรีมามากมาย แต่เมื่อเทียบกับพระชา