Mag-log inShare
บทที่ 6 หนีไม่พ้น 2
Huling Na-update:
2025-03-27 03:25:36ด้วยความเป็นห่วงคนบาดเจ็บ ชู่เอ๋อแทบไม่ได้นอนตลอดคืน นางคอยเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อของตู้เหลียงเฉิงด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีไข้แทรกซ้อน แต่โชคดีนักเขาไม่มีไข้แทรกซ้อน มีเพียงครางละเมอปวดแผลที่หัวไหล่ด้านขวา นางเป็นห่วงบุรุษที่นอนหลับนิ่งครางละเมอหนุนตักตัวเองตลอดทั้งคืน ตอนนี้ไม่มีเสียงละเมอแล้วและก็เช้าแล้วเช่นกัน
“ท่านโดนชายชุดดำพวกนั้นทำร้ายใช่รึไม่ท่านอ๋องตู้”
นางพึมพำลูบไล้แก้มเนียนชื้นเหงื่อของคนที่ยังหลับสนิทอยู่ ด้านหลันหลงเมื่อตื่นนอนแล้วก็ได้แต่แอบลอบยิ้มมองคุณหนูตัวเองที่แสดงความเป็นห่วงต่อท่านอ๋องตู้ สาวใช้ปลีกตัวออกจากบริเวณโพรงหญ้าออกไปเงียบๆ เพื่อปล่อยให้เจ้านายทั้งสองได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง หลันหลงมองออกว่าตอนนี้คุณหนูตัวเองได้มีใจให้กับท่านอ๋องตู้แล้ว แต่ก็ยังดื้อดึงที่จะหนีใจตัวเอง
“เจ็บมากไหมท่านอ๋องตู้” นางพึมพำถามคนที่กำลังแกล้งหลับพร้อมกับจับที่แผลที่ตัวเองทำแผลให้ชายหนุ่ม
“ถ้าไม่อยากให้ข้าเจ็บ เจ้าก็อย่าหนีข้าแบบนี้อีกชู่เอ๋อ” น้ำเสียงทุ้มดังแผ่วออกมาจากริมฝีปากหนาแต่ทว่าหนักแน่นชัดเจนจนทำให้เธอรีบชักดึงมือตัวเองที่จับผ้าพันแ
Kaugnay na kabanata
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 6 หนีไม่พ้น 3
ยิ่งความเป็นสาวของพระชายาตอดรัดแรงหนักหน่วง ตู้เหลียงเฉิงก็ยิ่งทิ้งแรงกระแทกเอวหนาของตัวเองเร็วถี่ขึ้นเพื่อจะส่งตัวเองและแม่ยอดสวาทใต้ร่างที่ตวัดแขนทั้งสองข้างโอบกอดรัดลำคอหนาตัวเองรั้งไว้ สองเต้าปทุมคู่งามก็แอ่นเด้งเบียดกับหน้าอกแข็งแรงของเขาเช่นกัน“อ่า...ไม่ไหวแล้ว หม่อมฉันไม่ไหวแล้วท่านอ๋องตู้ อ่า...ชู่เอ๋อ อ่า...ชูว์”พั่บ! พั่บ! พั่บ!เสียงครางหวานเร่ารัญจวนใจดังตลอดที่โหมตัวสอดลึกเข้าในกายของพระชายาจอมซนของตัวเอง ท่อนแขนใหญ่โอบกอดรัดร่างน้อยยกขึ้นหาตัวเองด้วยกลัวว่านางจะโดนใบไม้ใบหญ้าบาดที่หลังเนียนขณะที่เอวสอบยังคงทำงานต่อไม่หยุดพัก“โอว์...ยอดสวาทของข้า อยากหย่าใช่ไหม อ่ะ...อื้อ” ยิ่งคิดถึงคำขอหย่าก็ยิ่งทำให้ไฟราคะของเขามันเพิ่มพูนขึ้นผสมกับความเดือดดาลที่ลุกโชนในอกยิ่งทำให้ตู้เหลียงเฉิงควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่สนใจว่าแผลจะปริฉีกมีเลือดไหลออกมาอีกครั้งในตอนนี้“อ่ะ...เลือดท่าน...ท่านอ๋องตู้ ยะ...หยุดก่อน” นางบอกสั่งให้คนตัวใหญ่หยุดเคลื่อนไหวเมื่อรับรู้ได้ถึงความอุ่นของเลือดที่ไหล่ขวาของพระสวามีที่กำลังบรรเลงเพลงดาบราคะเข้าหา
Huling Na-update : 2025-03-28อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 7 ทำไมเจ้าไม่มองข้าบ้าง 1
ตู้เหลียงเฉิงนอนตระกองกอดแม่ยอดดวงใจที่ตอนนี้อ่อนเพลียหลับไป เขายกยิ้มมุมปาก ไม่เชื่อหรอกหากว่านานไปชู่เอ๋อจะไม่รักตัวเอง หากวันข้างหน้านางตั้งครรภ์ยังซนคิดหนี อย่าหวังว่าหากตามเจอเช่นนี้อีก แม้แต่เดือนและตะวันก็จะไม่ได้เห็นแม้แต่แสง “ทำไมเจ้าดื้อนัก อาจารย์เคยบอกข้าว่าเจ้าดื้อ แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะกล้าหนีข้ามาเช่นนี้ชู่เอ๋อ” เขาลูบไล้ต้นแขนนวลเนียนแล้วก็จูบเบาๆ ที่หัวไหล่เนียน แล้วมองที่ไหล่ขวาตัวเองที่มีเลือดซึมไหลจนแห้ง “ข้าคิดถึงวันที่เจ้าเป็นแม่คนไม่ออกเลยยอดยาใจ วันนั้นข้าคงมีลูกสองคนแน่นอน” ตู้เหลียงเฉิงวาดฝันถึงเรื่องราวในวันหน้าแล้วก็ยกยิ้มขำเอ็นดูในตัวนางในดวงใจ หากเป็นเมื่อก่อนไม่เคยคิดจะวางหัวใจไว้ที่สตรีนางใด แต่เพลานี้บอกได้เลยว่าทั้งใจพร้อมจะกองแทบเท้าของพระชายาจอมซนคนนี้แล้ว “อ่า...แผลข้าคงต้องทำใหม่อีกครั้ง” เขาครางพร่ามองแผลที่หัวไหล่ขวา ก่อนจะแต่งตัวให้ตัวเองและชู่เอ๋อให้เรียบร้อยแล้วก็ออกจากโพรงหญ้าพร้อมยกอุ้มนางที่ห
Huling Na-update : 2025-03-29อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 7 ทำไมเจ้าไม่มองข้าบ้าง 2
ณ จวนอ๋องมู่ เพลานี้มีท่านหญิงหมิงเทียนแวะเวียนมาดูแลแทบทุกวัน และวันนี้มู่เหลียงเฉิงก็หายดีแล้ว และหยงเหวินก็เข้ามารายงานความเคลื่อนไหวของน้องชายต่างมารดากับตัวเองว่าได้กลับมายังเมืองหลวงแล้ว ตอนนี้กำลังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เขากำมือแน่น“ตู้เหลียงเฉิงมันจะกลับมาทำไม กลับมาแบบนี้มันต้องมีแผนอะไรแน่” มู่เหลียงเฉิงยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่ม“แล้วเราจะทำยังไงต่อขอรับท่านอ๋องมู่” หยงเหวินเอ่ยถามนายตัวเอง“ตอนนี้สั่งนักฆ่าของเราหลบไปก่อน คนฉลาดอย่างมันมีหรือจะกลับมาเฉยๆ”“แล้วกองกำลังลับของเราจะทำยังไงพ่ะย่ะค่ะ”“สั่งทุกคนสลายตัวกันก่อน มันต้องสั่งคนของมันสืบเรื่องเราแน่นอน และข้าเชื่อว่ามันต้องมาหาข้าที่จวนแน่...หึหึ เกลียดนักที่ต้องมาเล่นแสดงบทพี่ชายกับมัน”เพล้ง!เสียงของตกกระทบพื้นหน้าประตูทำให้ทั้งคู่หันไปมองอย่างพร้อมกัน มู่เหลียงเฉิงรีบลุกขึ้นสาวเท้าเดินเข้าไปหาคนที่ยืนแข็งนิ่งหน้าประตูห้องตัวเองทันที“ท่านหญิงหมิงเทียน” เขาเรียกชื่อนางอ่อนโยนเหมือนเคยพร้อมกับตวัดสายตาสั่งให้หยงเหวินพาสาวใช้ของนางออกไ
Huling Na-update : 2025-03-30อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 8 ท่านหญิงหมิงเทียนเป็นของพี่ 1
ท่านหญิงหมิงเทียนรับรู้ว่าตอนนี้มู่เหลียงเฉิงไม่ใช่คนเดิมที่ตัวเองเคยรู้จัก นางพยายามดันบุรุษที่ยืนตรงหน้าออกห่างแต่ก็ยากเหลือเกิน และยิ่งมือใหญ่เพิ่มแรงบีบที่หัวไหล่ก็ยิ่งเจ็บจนทนไม่ไหวร้องออกมา “อ่ะ...เจ็บ! หม่อมฉันเจ็บ ท่านพี่อ๋องมู่” นางยกมือทั้งสองจับแขนเขาให้ปล่อยมือจากหัวไหล่ตัวเอง “แล้วพี่เล่าท่านหญิงหมิงเทียน พี่เล่ามิเจ็บรึที่เจ้าตบเมื่อกี้ฮึ และพี่ไม่เจ็บรึที่เจ้าไม่เลือกพี่” มู่เหลียงเฉิงตะโกนตอบกลับใส่หน้านางพร้อมกับเอ่ยต่อ “เมื่อเจ้าไม่เลือกพี่ พี่จะเลือกเจ้าเองท่านหญิงหมิงเทียน พี่จะทูลขอเจ้ากับเสด็จพ่อเอง” “มะ...ไม่นะเพคะ หม่อมฉันไม่ต้องการเป็นพระชายาของท่านพี่อ๋องมู่ คนเดียวที่หม่อมฉันปักใจรักคือท่านพี่อ๋องตะ...อ่ะ...อื้อ”แล้วเสียงนางก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อมู่เหลียงเฉิงไม่อาจทนฟังได้อีกต่อไป ริมฝีปากหนาบดเร่าคลอเคลียพยายามดุนดันเรียวลิ้นตัวเองเข้าไปในปากแสนหวานของท่านหญิงหมิงเทียน แต่นางก็เม้มปากแน่นไม่ยอม
Huling Na-update : 2025-03-31อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 8 ท่านหญิงหมิงเทียนเป็นของพี่ 2
“ไม่เอาแล้วเจ้าค่ะ หม่อมฉันไม่อยากฝึกยิงธนูแล้วเจ้าค่ะ” ชู่เอ๋อโยนคันธนูทิ้งกับพื้นเมื่อรู้ว่าคนที่สอนตัวเองนั้นไม่ได้สนใจจะสอนตัวเองอย่างที่ปากพูด เพราะตลอดการสอนยิงธนูก็เอาแต่เอาเปรียบ เดี๋ยวหอม เดี๋ยวบีบก้นนางบ้างแหละ ไร้ยางอายที่สุด คนรับใช้และทหารก็อยู่กันเต็ม แต่ตู้เหลียงเฉิงก็ยังกระทำเช่นนี้กับนาง“ทำไมเล่า ไหนบอกอยากเรียนยิงธนู”“อยากเรียนน่ะอยากเพคะ แต่ท่านอ๋องตู้ตั้งใจสอนหม่อมฉันจริงแน่รึเพคะ” นางถามกลับพร้อมกับเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่ม้านั่ง “ก็ค่าครูของข้าไงเล่าชู่เอ๋อ” คนเจ้าเล่ห์เดินมานั่งเบียดนางแล้วก็ฉวยโอกาสอุ้มนางขึ้นแล้วตัวเองนั่งแทนที่ให้นางนั่งลงบนตักตัวเองแทน “ค่าครู...ค่าครูท่านเยอะจริงเชียวนะท่านอ๋องตู้ ตั้งแต่กลับมาที่เมืองหลวง ท่านก็พาข้าอยู่แต่ในห้องและสนามยิงธนู” นางเอ่ยอย่างแสนงอน “งั้นวันนี้ข้าพาเจ้าไปเดินเที่ยวตลาดดีรึไม่ แต่...” “แต่อีกแล้วรึเพคะ ท่า
Huling Na-update : 2025-04-01อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 9 ห้วงความสุข 1
ความสุขอาจจะอยู่กับเราได้ไม่นาน แต่หากเมื่อไหร่ที่ได้พบแล้วก็จงกอบโกยความสุขที่ได้พบไว้ เสียงครางพึมพำกระเส่าห้วนหวานจังหวะเร่าร้อนได้เริ่มขยับโยกไหวอยู่ในจวนของตู้เหลียงเฉิงกับพระชายาจอมพยศแสนดื้อของเขา ในเพลานี้หากใครมาบุกก็มิอาจจะหยุดการเคลื่อนไหวเร่าร้อนของทั้งคู่ได้ “อ่า...ชายาของข้า อ่า...เจ้าช่างงามเหลือเกินชู่เอ๋อ” ตู้เหลียงเฉิงครางพร่าซ่านเสียวพร้อมบดเร่ากดคลึงหนักหน่วงจังหวะเร่าร้อนเข้าออกช่องทางรักของแม่น้องนางคนงาม ชู่เอ๋อเองก็เช่นกัน เพลานี้นางเองก็โหยหาความร้อนรุ่มของท่อนเนื้อมังกรอวบใหญ่ของพระสวามี “อือ...ไม่ไหวแล้ว ชู่เอ๋อไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะท่านอ๋องตู้ อ่ะ...อื้อ” ร่างน้อยบิดเร่าอาบท่วมไปด้วยเหงื่อไคลร้องครางกระเส่าซ่านทรมานกลางลำตัวที่มีมังกรทองสอดเร่าเข้าออกกลางเรียวขาเล็กของนาง “อ่ะ...โอว์ เจ้าช่างตอดรัดเร่าคลึงข้าดีนักชู่เอ๋อของข้า อ่า...ไม่ไหวแล้ว อ่า...พร้อมกันชายาข้า อ่า...ซี้ด” พั่บ
Huling Na-update : 2025-04-02อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 9 ห้วงความสุข 2
ฟ่านตงควบม้าตามท่านอ๋องของตัวเองมาติดๆ เพื่อติดตามให้ความปลอดภัยโดยมีหลันหลงสาวรับใช้ของพระชายานั่งซ้อนอยู่ด้านหน้าตัวเองมาด้วย ในทีแรกเขาไม่อยากพานางมาด้วย แต่เมื่อเป็นความต้องการของพระชายา มีหรือฟ่านตงจะขัดคำสั่งได้ “ท่านฟ่านตงช้าๆ ได้รึไหมเจ้าคะ หลันหลงมึนหัวเจ้าค่ะ” นางเอี้ยวหน้าแหงนเงยขึ้นบอกคนที่นั่งซ้อนโอบกอดตัวเองควบม้าอยู่ด้านหลังเมื่อเริ่มรู้สึกมึนหัว “ถ้าช้าก็ตามท่านอ๋องตู้กับพระชายามิทันสิหลันหลง” “แต่ข้ามึนหัวมากท่านฟ่านตง” “งั้นเจ้าก็เดินเอาเสีย ข้าจะควบม้ารักษาความปลอดภัยให้ท่านอ๋องตู้และพระชายา..ชูว์!” ฟ่านตงพูดพร้อมกับดึงบังเหียนม้าให้หยุดวิ่ง “ท่านหยุดม้าทำไมท่านฟ่านตง” “ให้เจ้าลงเดินยังไงเล่า มึนหัวมิใช่รึ” “ท่านฟ่านตง”
Huling Na-update : 2025-04-03อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 1
ไม่เคยต้องแยกห่างกันเช่นนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ตู้เหลียงเฉิงต้องแยกห่างจากพระชายายอดรักของตนเอง เพราะหน้าที่และความปลอดภัยของนางและของทุกคนในแคว้นเฉิง เขาจึงจำเป็นต้องไปอยู่ที่ค่ายทหาร จนกว่าจะปราบกลุ่มกบฏของมู่เหลียงเฉิงได้ “คิดถึงข้าบ้างนะดวงใจข้า” มือใหญ่สากกร้านลูบไล้แก้มนวลเนียนของพระชายาคนงามที่เดินมาส่งตนเองหน้าจวนอย่างอ้อยอิ่ง “หม่อมฉันจะคิดถึงท่านอ๋องตู้เพคะ” นางตอบอย่างใสซื่อพร้อมแหงนเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า และตู้เหลียงเฉิงก็อดจะโน้มหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากหนากับริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวานของนางในดวงใจเสียมิได้ “อ่ะ...อื้อ” เหล่าทหาร สาวใช้ต่างพากันก้มหน้ามองเท้าตัวเองเมื่อนายกำลังสั่งลากันด้วยจูบดูดดื่ม “ท่านอ๋องตู้” นางทุบตีอกของพระสวามีไม่จริงจังนักเมื่ออีกฝ่ายผละจูบออกห่าง “ก็ข้าคิดถึงเจ้านี่ชู่เอ๋อ ไม่รู้ว่าไปคราวนี้จะได้
Huling Na-update : 2025-04-04
Pinakabagong kabanata
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทพิเศษ - โซ่ทองคล้องใจ
เมื่อบ้านเมืองสงบ หน้าด่านนอกก็สงบ ตอนนี้ชู่เอ๋อก็ตั้งครรภ์ได้สามเดือน และท่านหญิงหมิงเทียนก็เช่นกัน ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันนับตั้งแต่นั้นมา ท่านหญิงหมิงเทียนก็แวะเวียนมาที่จวนอ๋องตู้บ่อยๆ “ท่านอ๋องตู้” ชู่เอ๋อเอ่ยเรียกพระสวามีที่เพิ่งกลับมาจากด่านหน้าเมือง และคล้อยหลังตู้เหลียงเฉิงก็คือบิดาของนาง “ท่านพ่อ” “ชู่เอ๋อเป็นอย่างไรบ้าง ท่านอ๋องตู้บอกว่าเจ้าแพ้ท้องยังมิหาย” ชู่เว่ยเอ่ยถามบุตรสาวที่ตอนนี้อวบอิ่มกว่าแต่ก่อนเพราะเจ้าตัวเล็กในครรภ์ “ก็เพลียเจ้าค่ะท่านพ่อ กินอะไรก็อาเจียน” นางเอ่ยตอบบิดาของนางที่เดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆ นาง “ก็อย่างที่ท่านอาจารย์เห็นนั่นแหละ ข้าล่ะสงสารชู่เอ๋อที่ต้องมาลำบากเพราะลูกของข้า หากเป็นไปได้ข้าอยากแพ้ท้องแทนนาง” ตู้เหลียงเฉิงเอ่ย “ท่านอ๋องตู้ก็...มิลำบากหรอกเพคะ หม่อมฉันทนได้
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 13 พี่รักเพียงแค่นาง 2
“ชู่เอ๋อ”ตู้เหลียงเฉิงรีบวิ่งไปหาพระชายาที่นั่งคุกเข่ากับพื้นทันที พร้อมกับผลักทหารสองนายที่ยืนขนาบข้างนางออก “ชู่เอ๋อ ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้” อ๋องหนุ่มรีบแก้มัดที่มือและผ้าที่ปิดปากนางออกอย่างรวดเร็ว “ข้าจะไม่ทำโทษพวกเจ้า เพราะพวกเจ้าทำตามคำสั่งของท่านหญิง ไสหัวไปซะ ก่อนที่ข้าจะตัดหัวพวกเจ้า” เมื่อให้อิสระแม่ยอดดวงใจแล้วเขาก็หันมาตวาดเสียงแข็งใส่ทหาร และทหารทั้งสองก็รีบไปอย่างรวดเร็วด้วยรู้ดีว่าท่านอ๋องตู้เป็นคนเลือดเย็น “ท่านอ๋องตู้” ชู่เอ๋อโอบกอดชายคนรักแน่น “ปลอดภัยแล้ว ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน จักไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้อีกชู่เอ๋อของพี่” เขาดันนางออกห่างพร้อมพรมจูบดวงหน้างามแล้วมาหยุดที่แก้มนวลเนียนที่ฟกช้ำ “ใครทำเจ้าชายาข้า” “หม่อมฉันโดนท่านหญิงหมิงเทียนตบเพคะ” นางตอบเสีย
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 13 พี่รักเพียงแค่นาง 1
ภาพที่ตู้เหลียงเฉิงตวัดดาบตัดหัวของมู่เหลียงเฉิงทำให้หลิงหลิงสาวใช้ของท่านหญิงหมิงเทียนแทบก้าวขาไม่ออก ความโหดเหี้ยมของท่านอ๋องตู้นั้นสังหารพี่ชายเพียงดาบเดียว หลิงหลิงก้าวเท้าออกมาจากที่ซ่อนของตัวเองเดินเข้าไปหาท่านอ๋องตู้ที่กำลังจะเดินไปทางม้าของท่านอ๋อง “เจ้าหลิงหลิง คนของท่านหญิงหมิงเทียนนี่” เขามองไปทางคนที่เดินตัวสั่นมาทางตนเองพร้อมเอ่ยถาม “เพคะท่านอ๋องตู้ หม่อมฉันมาส่งข่าวเพคะ” “ข่าวอะไรของเจ้า” “ท่านหญิงหมิงเทียนให้หม่อมฉันมาทูลท่านอ๋องตู้ว่าตอนนี้พระชายาชู่เอ๋อนั้นอยู่กับท่านหญิงที่ตำหนักเพคะ” นางเอ่ยเสียงสั่นเบาในลำคอ “ขอบใจเจ้าที่มาบอกข้า หากเจ้าไม่มาบอก ข้าคงตามหาพระชายาแบบไร้จุดหมาย” น้ำเสียงเข้มห้าวเอ่ยพร้อมกับเหวี่ยงตัวโหนขึ้นหลังม้า “ฟ่านตง เจ้าเข้าไปในวังหลวงก่อน เราจะไปหาพ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 12 ปราบให้สิ้นซาก! 2
ฮือ!เสียงหอบเหนื่อยของทั้งสองดังขึ้นพร้อมกับสองเท้าหยุดวิ่งเมื่อคิดว่าหนีมาไกลจนปลอดภัยแล้ว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตัวเกร็งเมื่อมีดาบยื่นมาจากด้านหลังจ่อที่ลำคอของนาง“คิดเหรอว่าจะหนีรอด หากไม่มีเจ้า ท่านพี่อ๋องตู้ก็คงเลือกข้าเป็นพระชายา” เสียงเล็กแหลมดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับเจ้าของต้นเสียงเดินมาหยุดตรงหน้านาง ชู่เอ๋อมองเจ้าของน้ำเสียงเล็กแหลมน่าเกลียดด้วยความเดือดดาล แต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อที่คอมีดาบจ่ออยู่“ทหารจับตัวมันไป” ท่านหญิงหมิงเทียนเอ่ยสั่งทหารของตนเองให้จับชู่เอ๋อและหลันหลงพร้อมสั่งมัดมือมัดปากของทั้งสองก่อนจะพาขึ้นรถม้าตัวเอง“อือ...ยัยท่านหญิง อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงชู่เอ๋อก็หลุดหายไปในลำคอเมื่อมีผ้าปิดปากเผียะ!“ตอนนี้ชีวิตของเจ้าอยู่ในกำมือข้า นังชู่เอ๋อ” มือเล็กตวัดตบหน้าของชู่เอ๋อก่อนจะเดินขึ้นรถม้าตัวเองไปแล้วชู่เอ๋อและสาวใช้ก็ถูกทหารของนางลากดึงขึ้นรถม้าตามหลังไป และทันทีที่ทุกคนขึ้นมาบนรถม้าแล้ว รถม้าก็เคลื่อนตัวไปทันที“หลิงหลิง เจ้าไปดักรอที่หน้าจวนอ๋องตู้เพื่อส่งข่
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 12 ปราบให้สิ้นซาก! 1
“ลุย!” ตู้เหลียงเฉิงร้องสั่งทหารของตัวเองและเหล่าแม่ทัพของตัวเองให้บุกโจมตีกบฏในยามเช้ามืดเฮ!เสียงทหารและเสียงม้าศึกได้วิ่งควบบุกเข้าโจมตีค่ายของกบฏด้วยความห้าวหาญ เสียงดาบดังกระทบกันหนักหน่วงพร้อมเสียงร้องโหยหวนของกบฏและทหารที่พลาดพลั้งเสียท่าเพล้ง! ฉัวะ! เพล้ง! ฉัวะ! เสียงคมดาบกระทบกระทั่งกันพร้อมเสียงร้องทรมานของผู้เสียท่า“ท่านอ๋องตู้มิต้องห่วงทางนี้ ท่านนำทหารของเราไปในเมืองจับกุมท่านอ๋องมู่เถอะพ่ะย่ะค่ะ” เสียงเข้มทุ้มของแม่ทัพใหญ่ชู่เว่ยเอ่ยดังขึ้น“งั้นทางนี้ข้าฝากท่านอาจารย์ด้วย ข้ากับฟ่านตงจักไปจับท่านอ๋องมู่ก่อนที่ทางนั้นจะไหวตัวทัน”“พ่ะย่ะค่ะ” ชู่เว่ยรับคำแล้วควบม้าไปร่วมต่อสู้กับทหารคนอื่น“ตามข้ามาฟ่านตง และพวกเจ้าด้วย” เสียงเข้มเอ่ยเหี้ยมพร้อมควบม้าวิ่งไปอีกทางทันที โดยมีฟ่านตงและเหล่าทหารศึกควบม้าวิ่งตามเขาไปกุก กุดุดุก กุดุมู่เหลียงเฉิงไม่รู้เลยว่าตอนนี้ค่ายลับของตัวเองได้ถูกตู้เหลียงเฉิงปราบ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 11 ให้กำลังใจข้าด้วยยอดรักของข้า 2
ปึก! เสียงประตูปิดแนบสนิทพร้อมกับเพลิงกามสวาทได้เริ่มบรรเลงขึ้น เมื่อเสื้อผ้าอาภรณ์ของชู่เอ๋อถูกปลดเปลื้องออกด้วยมือของพระสวามี ตู้เหลียงเฉิงปลดเปลื้องอาภรณ์ของนางยอดรักและของตนออกทิ้งแล้วอุ้มนางไปยังเตียงนอนนุ่มที่อยู่ห่างจากหน้าประตูมิไกลนัก “อ่ะ...อื้อ ท่านอ๋องตู้ ท่าน...อ่า...ท่านกำลังแกล้งหม่อมฉันใช่รึไม่เพคะ” ตอนนี้ชู่เอ๋อรู้แล้วว่าแท้จริงแล้วพระสวามีหาได้เกรี้ยวโกรธตัวเองไม่ “หึหึ...ข้าแกล้งอันใดเจ้ายอดรักของข้า” ปากหนาที่เคลื่อนไล้จูบขบเม้มลำคอระหงผละออกมาเอ่ยถามนางในดวงใจ “ก่อนหน้านี้ท่านมิได้โกรธหม่อมฉันใช่รึไม่เพคะ” หึหึ เขาทำเพียงขำตอบ และนั่นก็ยิ่งทำให้ชู่เอ๋อรู้สึกขุ่นเคืองเมื่อโดนอ๋องตู้ร้อยเล่ห์หลอกอีกครั้ง “ท่านมันคนร้อยเล่ห์”&nbs
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 11 ให้กำลังใจข้าด้วยยอดรักของข้า 1
ชู่เอ๋อที่กำลังนั่งอ่านจดหมายฉบับเก่าๆ วนไปวนมาด้วยความคิดถึงเจ้าของจดหมาย และวันนี้นางก็เฝ้ารอม้าเร็วมาส่งจดหมายของพระสวามี แต่ชะเง้อคอมองประตูของจวน มองแล้วมองอีกก็ยังคงเงียบไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้ใดมาเยือนจวนสักคน“คุณหนูไปกินข้าวกันเถอะเจ้าค่ะ หลันหลงเตรียมมื้อเช้าเสร็จแล้วเจ้าค่ะ” หลันหลงเห็นคุณหนูตัวเองตื่นเช้ามารอจดหมายรักจากท่านอ๋องตู้ก็นึกสงสาร เพราะนี่ก็เริ่มสายแล้ว แต่ม้าเร็วยังมินำจดหมายมาส่งสักที“เราไม่หิวหลันหลง เจ้าไปกินเถอะ ไม่ต้องห่วงข้า”“แต่...”“ไม่มีแต่ ไปเถอะหลันหลง ข้าจะนั่งอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน”“เจ้าค่ะ งั้นหลันหลงไปนำขนมและน้ำชามาให้คุณหนูนะเจ้าคะ”“อือ...ไปเถอะหลันหลง”นางตอบโดยมิสนใจจะมองสาวใช้ นางหยิบจดหมายฉบับเมื่อวานขึ้นมาอ่านวนซ้ำอีก และตั้งแต่เช้าก็อ่านหลายรอบแล้ว อ่านจนจำเนื้อความในจดหมายได้ขึ้นใจ ด้านหลันหลงมองคุณหนูของตัวเองแล้วก็เดินไปจัดเตรียมขนมน้ำชามาให้คุณหนูเฮ้อ!ผ่านไปนานจนแน่ใจแล้วว่าวันนี้ไม่มีจดหมายจากตู้เหลียงเฉิงแน่นอน นางก็ลุ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 2
“เจ้ามาหาข้าเองชายาข้า จะวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ เจ้าก็เป็นของข้าอยู่ดีท่านหญิง มิมีใครมาแย่งเจ้าไปจากข้าได้หรอกทูนหัว อ่ะ...อื้อ” พูดจบเขาก็รั้งท้ายทอยเล็กให้แหงนเงยขึ้นพร้อมทาบทับประกบริมฝีปากหนาบดจูบคลอเคลียกลีบปากอวบฉ่ำสีระเรื่อ“อ่ะ...อื้อ” ริมฝีปากหนาบดเร่าดูดกลืนกลีบปากอ่อนนุ่มของท่านหญิง พร้อมกับมือใหญ่สากกร้านจากการทำศึกจับดาบก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของหญิงงามในดวงใจไปด้วย“อ่ะ...อ่อย” แข้งขาของท่านหญิงอ่อนระทวยแทบจะยืนทรงตัวอยู่มิไหวจนต้องจับไหล่หนารั้งร่างตัวเองไว้ เพลานี้นางไม่อาจต่อต้านได้เลย นางทำตัวไม่ถูก และนางก็เกลียดตัวเองยิ่งนักที่เผลอแอ่นเด้งตัวเสียดสีไปกับร่างใหญ่ของมู่เหลียงเฉิง และร้องครางเผลอไผลไปกับจูบน่ารังเกียจ“อ่า...เห็นรึไม่ว่าเจ้าตอบสนองข้าดีแค่ไหนท่านหญิง” ปากหนาผละจูบออกมาเอ่ยเย้ยหยันพร้อมกับช้อนอุ้มนางเดินไปยังเก้าอี้ตัวที่นั่งก่อนหน้านี้แล้วดันร่างน้อยเพรียวระหงของท่านหญิงให้นั่งไปกับเก้าอี้“หม่อมฉันเกลียดท่านอ๋องมู่”“ข้ารู้ว่าในใจเจ้ามีเพียงไอ้อ๋องตู้ แต่เพลานี้ร่างกายของเจ้าเป็นของพี่คนเดียวท่านหญิง” เขาตอบสวนกลับพ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 1
ไม่เคยต้องแยกห่างกันเช่นนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ตู้เหลียงเฉิงต้องแยกห่างจากพระชายายอดรักของตนเอง เพราะหน้าที่และความปลอดภัยของนางและของทุกคนในแคว้นเฉิง เขาจึงจำเป็นต้องไปอยู่ที่ค่ายทหาร จนกว่าจะปราบกลุ่มกบฏของมู่เหลียงเฉิงได้ “คิดถึงข้าบ้างนะดวงใจข้า” มือใหญ่สากกร้านลูบไล้แก้มนวลเนียนของพระชายาคนงามที่เดินมาส่งตนเองหน้าจวนอย่างอ้อยอิ่ง “หม่อมฉันจะคิดถึงท่านอ๋องตู้เพคะ” นางตอบอย่างใสซื่อพร้อมแหงนเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า และตู้เหลียงเฉิงก็อดจะโน้มหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากหนากับริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวานของนางในดวงใจเสียมิได้ “อ่ะ...อื้อ” เหล่าทหาร สาวใช้ต่างพากันก้มหน้ามองเท้าตัวเองเมื่อนายกำลังสั่งลากันด้วยจูบดูดดื่ม “ท่านอ๋องตู้” นางทุบตีอกของพระสวามีไม่จริงจังนักเมื่ออีกฝ่ายผละจูบออกห่าง “ก็ข้าคิดถึงเจ้านี่ชู่เอ๋อ ไม่รู้ว่าไปคราวนี้จะได้
