LOGINShare
5 - ตื่นจากฝัน (หรือความจริงกันแน่) 2
Last Updated:
2025-03-11 02:49:22
Related chapters
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 6 - ความสงสัย 1
การมีหญิงสาวเข้ามาในชีวิตทำให้ความรู้สึกของประธานหนุ่มไม่มั่นคง จากที่เคยเป็นคนเคร่งขรึมกลับมีรอยยิ้มแต้มบนใบหน้าอันงดงามตลอดเวลาที่อยู่กับเธอ ผู้ที่บอกว่าเขาเป็นแฟน แม้ตอนแรกเขาจะไม่คุ้นชินกับคำว่า ‘แฟน’ ที่เธอยัดเยียดให้ แต่ในตอนนี้เขากลับมองหาแค่เธอ และเธอคนเดียวเท่านั้น ‘ซู่หลิงเถียน’ ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่มีสาวเจ้ามาป่วนในชีวิตประจำวันยิ่งทำให้คุ้นเคยกับเธอ และมักมีภาพฝันและภาพซ้อนมาให้เห็นเสมอ ก่อนหน้านี้เขาเคยประสบอุบัติเหตุหลับเป็นเจ้าชายนิทราไปสองเดือนกว่าและพอฟื้นขึ้นมาในมือก็มีปิ่นปักผมโบราณของคุณทวดอยู่ เขาจำได้ดีว่าของชิ้นนี้เป็นของตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับรู้สึกว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้หลับเลยสักนิด แต่เขาไปยังสถานที่แห่งหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย บวกกับเรื่องที่ได้ฟังซู่หลิงเถียนพูดกรอกหูตลอดเวลายิ่งชัดเจน “ท่านประธาน” เสียงทุ้มห้าวของเลขาดังขึ้นเรียกสติของเขาให้กลับมาอยู่กับเรื่องปัจจุบัน “ฮึ! มีอะไรเสี่ยวถัง” เขาถามเลขาของตัวเอง “ตอนนี้ห้องประชุมพร้อมแล้วครับท่าน” “อือ...นายไปก่อนเถอะ แล้วเถียนเถียนกลับไปรึยัง” เขาถา
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 6 - ความสงสัย 2
ในห้องประชุมที่ตึงเครียด แต่ท่านประธานกลับยิ้มแย้มตลอดการประชุมและมีเผลอหลุดขำออกมาด้วยทั้งๆ ที่เรื่องประชุมเป็นเรื่องที่เครียดพอดู แต่ท่านประธานกลับขำหัวเราะออกมาให้ได้ยินบ่อยๆ จนเลขาส่วนตัวอย่างเสี่ยวถังต้องสะกิดเตือนสติเจ้านายหนุ่มตัวเองบ่อยๆ “ทุกคนไปทำแผนการตลาดมาให้ฉันดูอีกทีนะ สำหรับการประชุมวันนี้พอแค่นี้ก่อน นี่ก็สองชั่วโมงแล้ว ทุกคนคงอยากกลับบ้านไปหาครอบครัว เพราะนี่ก็เลยเวลาเลิกงานมาครึ่งชั่วโมงแล้ว”ท่านประธานที่ไม่เคยเห็นอกเห็นใจพนักงาน แต่วันนี้เห็นอกเห็นใจจนทำให้พนักงานงง แต่ก็พากันรีบเก็บข้าวของเพื่อกลับบ้าน เพราะตอนนี้เลยเวลาเลิกงานมาครึ่งชั่วโมงแล้ว “เสี่ยวถัง นายสั่งข้าวให้ฉันสองที่นะ ฉันจะทานก่อนค่อยกลับ” เมื่อพนักงานทุกคนออกไปหมดแล้ว เขาจึงสั่งเลขาให้สั่งข้าวมาให้ตัวเองและซู่หลิงเถียนด้วย “ครับ ท่านประธาน” “วันนี้ฉันจะกลับเอง นายไม่ต้องรอฉันหรอก เอากุญแจรถไว้ให้ฉันก็พอ” “ครับ”แล้วเลขาหนุ่มที่รู้ใจเจ้านายกว่าใครก็รีบไปทำตามคำสั่งทันที ส่วนตัวจ้าวซ่านลู่ เขาก็รีบลุกขึ้นเดินออกจากห้องประชุมตรงไปยังห้องทำงานของตัวเ
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 6 - ความสงสัย 3
หลังจากทานอิ่ม เขาก็พาเธอกลับมายังบ้านของเธอที่ตุนหวง แม้ว่าเธอจะชวนเขาอยู่คุยต่อ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจจะอยู่ เพราะพรุ่งนี้เขายังมีงานมากมายรออยู่ที่บริษัท “วันนี้จะมีดาวตก นายไม่อยู่ดูดาวตกกับฉันเหรอลู่ลู่” เธอเดินมาเกาะแขนอ้อนเขา “ไม่ล่ะ ชายหญิงไม่ควรอยู่ด้วยกันสองต่อสอง” เขาพูดพร้อมแกะมือเธอออกจากแขนของตัวเอง “แหม! ทีตอนเป็นอ๋องไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”เธอพูดยิ้มๆ ก็อ๋องใหญ่จวนสิบสี่หื่นและมือไว แต่เขาสิ เขาทำเหมือนรำคาญที่เธอเกาะแกะ เหมือนว่าอยู่ยุคปัจจุบัน เธอจะเป็นฝ่ายรุกเขามากกว่าสินะ “อย่าเอาผมไปเปรียบกับคนในอดีตของคุณ เพราะผมไม่ใช่เขา ผมคือผม ไม่ใช่อ๋องใหญ่อะไรของคุณทั้งนั้น”เขาพูดแล้วก็เดินจากไปทันทีด้วยอารมณ์ไม่ปกติเท่าไหร่ เพราะตอนนี้เขารู้สึกว่าเธอมองเห็นเขาเป็นแค่ตัวแทนของอ๋องใหญ่จวนสิบสี่เท่านั้น เธอไม่ได้รักเขาจริงๆ ทั้งๆ ที่ตอนนี้หัวใจเขาเริ่มมีหล่อนเข้ามากระชับมิตรทีละน้อย ฉะนั้นเขาจึงหงุดหงิดไม่ชอบยามเธอพูดถึงชายอื่นที่ไม่ใช่ตน ส่วนซู่หลิงเถียนก็ปิดประตูบ้านเดินกลับเข้าไปในบ้านของตัวเองเช่นกัน วันนี้เป็นวันที่ดาวเคราะห์น้อยจะต
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 7 - อ๋องใหญ่จวนสิบสี่คืนชีพ 1
จ้าวซ่านลู่มองไปรอบๆ ตัวเอง ทุกอย่างมันคุ้นเคยและความทรงจำก็กลับมา เขาจำทุกอย่างได้ เขาเคยมาที่นี่ และยิ่งไปกว่านั้น เขามีวรยุทธ์ล้ำเลิศ แถมเป็นถึงอ๋องใหญ่จวนสิบสี่ ซู่หลิงเถียนไม่ได้แต่งเรื่องมาโกหกเขา แต่ทุกอย่างมันคือความจริงและเกิดขึ้นจริงกับเขา เขายกยิ้มมุมปากเมื่อจำทุกอย่างได้แล้วมองไปยังเหล่าเด็กรับใช้ทหารคู่ใจอย่างเสี่ยวถัง “ข้าหลับไปนานแค่ไหนเสี่ยวถัง” เขาถามอีกฝ่ายด้วยคำพูดโบราณแบบอัตโนมัติโดยไม่ต้องพยายามพูด “สามวันท่านอ๋องใหญ่” เสี่ยวถังตอบ “อือ...ทุกคนออกไปก่อน ข้าอยากพักผ่อน ส่วนเจ้าอยู่ก่อนเสี่ยวถัง”เขาสั่งไล่เด็กรับใช้ที่อยู่เต็มห้องให้ออกไปจากห้องพักส่วนตัว ตอนนี้เขาอยากถามถึงเรื่องซู่หลิงเถียน พระชายาของตัวเอง หากเขาย้อนอดีตมาที่นี่ แล้วเธอล่ะ เธอไปอยู่ไหน เธอจะกลับมาด้วยรึเปล่า เพราะก่อนหน้านี้นางได้หายไปต่อหน้าต่อตาเขา ในตอนนั้นเขาจำเรื่องปัจจุบันไม่ได้ เขาจำได้แต่ตอนนี้ เขารู้แล้วว่าตัวเองได้กลับมาที่อดีตพร้อมหญิงสาว แต่ครั้งนั้นเขาจำเรื่องก่อนหน้าของตัวเองไม่ได้ ตอนนี้ไม่ว่าจะคนยุคโบราณหรือปัจจุบัน เขาก็จำได้หมด และจำได้ดีว่าอ
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 7 - อ๋องใหญ่จวนสิบสี่คืนชีพ 2
“อือ...ท่านหมายความว่ายังไง บอกข้ามาเดียวนี้นะลู่ลู่ ท่านไปส่งข้าที่บ้าน อะไร ยังไง บอกข้ามาเดี๋ยวนี้นะ” เธอขืนตัวเองในวงแขนแข็งแรงของเขาพร้อมกับทุบตีอกเขารัวๆ “ข้ากับคนขี้เก๊กที่เจ้าพูดจะเป็นใครไปได้เล่า ถ้าไม่ใช่ข้าน่ะ” เขาใช้มือเพียงข้างเดียวรวบมือเล็กที่ทุบตีอกตัวเองให้หยุด “มะ...หมายความว่ายังไง ท่านกับเขาจะเป็นคนเดียวกันได้ยังไงกัน” เธอถามเขา “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ขนาดคุณยังมาอดีตได้ แล้วทำไมผมจะมาไม่ได้” ครั้งนี้เขาเลือกใช้คำในยุคปัจจุบันกับเธอ “นะ...นายหลอกฉันมาตลอดเลยใช่ไหมลู่ลู่ นี่แน่ะ! ตุ้บ! ตุ้บ!” เธอดึงมือจากอุ้งมือใหญ่มาทุบอกเขาอีกครั้ง “ผมไม่ได้หลอกคุณเถียนเถียน แต่ผมจำไม่ได้จริงๆ ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่รู้ผมมาได้ยังไง แต่มาครั้งนี้ผมจำทุกอย่างได้ ไม่ว่าเรื่องที่เราแต่งงานกันและเราเข้าหอกันยังไง ผมก็จำได้ และเรื่องที่เพิ่งผ่านมา ผมก็จำได้ และไม่รู้ว่าอะไรทำให้เรามาติดอยู่ในยุคนี้ ผมมาเป็นอ๋องใหญ่จวนสิบสี่ได้ยังไง ผมก็ไม่รู้ และคุณเองก็เหมือนกันเถียนเถียน ผมคิดถึงคุณมากเถียนเถียน”ท้ายประโยคเขาเอ่ยบอกความรู้สึกของตัวเองที่เพิ่
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 7 - อ๋องใหญ่จวนสิบสี่คืนชีพ 3
ความคับแน่นยังคงทำให้เขาร้อนรุ่มและเคลื่อนไหวซอยเอวสอบรัวถี่ด้วยจังหวะระรัวเร่าร้อน อ้อมกอดแข็งแรงตวัดโอบกอดรัดร่างเปลือยยกขึ้นหาตัวเอง ปากหนากัดเม้มตามไหล่เล็กแล้วเคลื่อนมากัดติ่งหูของสาวงามพร้อมกับจังหวะโยกไหวสวาทของตัวเอง “โอว์...ลู่ลู่ ข้าไม่ไหวแล้ว อ่า...ไม่ไหวแล้ว อือ...” ซู่หลิงเถียนซบหน้าอ่อนล้าไปกับไหล่หนาพร้อมกับจิกเล็บสั้นของตัวเองไปกับแผ่นหลังกว้างของบุรุษแล้วลากกรีดไล้จนเกิดแผลสวาท “อ่า...ชายาคนงามของข้า อ่า...เถียนเถียนเอ๋ย...ไม่ไหวแล้ว ข้าจักเย็นฉ่ำแล้วคนดีของข้า อูว์...”ตอนนี้แท่งมังกรหยกอ๋องใหญ่ปวดร้าวจวนจะปริแตกในกายคับแน่นของนางแล้ว ยิ่งเขาเคลื่อนไหวซอยถี่ยิ่งทำให้ปวดร้าวซ่านสยิวกายสั่นสะท้าน “โอว์...แม่นางทูนหัวของข้า อ่า...” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะสวรรค์ของเนินเนื้อทั้งสองบดเร่ากันสอดเร่าหนักหน่วง กายสาวใต้ร่างก็แอ่นเด้งเร่ากระแทกกายยกเร่าขึ้นหากายแกร่งที่บดเร่าเหนือร่างตัวเองด้วยความร้อนรุ่มและสุขซ่านเมื่อตอนนี้กายแกร่งกำลังเร่งเร้าโยกเร่าแท่งมังกรหยกแข็งกล้าสอดเสียวระรัวซอยถี่ พั่บ! พั่บ! พั่บ!
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 8 - จัดการข้าเองสิ ชายาข้า 1
หลังจากกลับมาจากเข้าเฝ้าฮ่องเต้ในวังหลวง เขาก็รีบกลับมาที่จวนทันที ระหว่างทางที่นั่งรถม้ากลับมายังจวน เขาได้แวะตลาดซื้อขนมแป้งทอดกลับมาฝากชายาคนงามของตัวเองด้วย พอมาถึงจวนก็รีบนำขนมแป้งทอดที่ซื้อมาไปให้ซู่หลิงเถียนที่กำลังนั่งที่ศาลาริมน้ำ “เถียนเถียน” เขาเดินมานั่งลงตรงข้ามแม่ยอดดวงใจพร้อมส่งห่อขนมในมือให้หญิงสาว “อะไรลู่ลู่” “ขนมแป้งทอดน่ะ ข้านั่งรถม้าผ่านเลยนึกถึงเจ้า” “เลยซื้อมาฝากฉันเนี่ยนะ หมิงเหนียนไปเอากับข้าวที่ข้าทำเองมาให้ท่านอ๋องใหญ่ทานสิ” “เจ้าค่ะคุณหนู” หมิงเหนียนย่อตัวรับคำสั่งแล้วเดินไปยังห้องครัวทันที “หิวไหมลู่ลู่ วันนี้ฉันทำกับข้าวไว้รอนาย นายหิวไหม มีผัดผักบุ้งและผัดเนื้อเปรี้ยวหวาน ส่วนขนมหวานเป็นบัวลอยนะ” เธอบอกเขาพร้อมกับกัดขนมแป้งทอดที่เขาซื้อมาให้ “อือ...อร่อยมากลู่ลู่ นายกินด้วยกันสิ” เธอพูดพร้อมส่งให้คนที่นั่งตรงหน้าตัวเองกัดบ้าง “อือ...เจ้าทานเถอะ ข้าจักรอทานข้าวฝีมือของเจ้า” ไม่อยากเชื่อว่าซู่หลิงเถียนจะทำอาหารเป็น “ลู่ลู่ นายพาฉันไปเดินเที่ยวตลาดได้ไหม ข้าอยากไป หมิง
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 8 - จัดการข้าเองสิ ชายาข้า 2
พอเข้ามาในห้องส่วนตัวก็อุ้มคนงามยอดสวาทของตัวเองไปยังเตียงนอนทันที พอมาถึงเตียงก็วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างทะนุถนอมพร้อมกับตัวเองตามขึ้นไปนอนบนเตียงข้างซู่หลิงเถียน สำหรับจ้าวซ่านลู่ขอเพียงมีสาวงามนามว่าซู่หลิงเถียนร่วมเตียงด้วยก็เพียงพอแล้ว “แค่นอนกลางวันนะ ห้ามซุกซน” เธอบอกเขาเมื่อมือของเขาเริ่มซุกซนมาจับหน้าอกของตัวเอง “อือ...เจ้าจะให้ข้านอนนิ่งๆ เนี่ยนะเถียนเถียน ให้ข้าได้ชื่นใจสักนิดเถิดชายาข้า” “ท่านทำไมหื่นแบบนี้ลู่ลู่ ต่างจากคนในโลกปัจจุบันมาก” “ข้ากับเขาก็คนเดียวกันนั่นแหละ เพียงแต่มาที่นี่ข้าโหยหาเจ้าปรารถนาเจ้า ยิ่งกลิ่นตัวของเจ้ายิ่งทำให้ข้าร้อนรุ่มจนตอนนี้แท่งมังกรหยกของข้ามันปวดร้าวและเริ่มขยายตัวอีกแล้วชายาข้า” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบข้างหูของคนที่นอนข้างๆ พร้อมดึงมือเล็กมาลูบคลึงหนักหน่วงความเป็นบุรุษกลางหว่างขาตัวเอง “อือ...มะ...ไม่ได้นะลู่ลู่ ข้าอาย นี่ยังกลางวันอยู่เลย ฉันไม่อยากเป็นขี้ปากของเด็กรับใช้ในจวนนะ” “หืม! ใครมันจะกล้าพูดเรื่องของเรา เจ้าเป็นของข้า ข้าเป็นของเจ้า และตอนนี้ข้าไม่มีสนมแล้ว ข้ามี
Last Updated : 2025-03-11
Latest chapter
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทพิเศษ - โซ่ทองคล้องใจ
เมื่อบ้านเมืองสงบ หน้าด่านนอกก็สงบ ตอนนี้ชู่เอ๋อก็ตั้งครรภ์ได้สามเดือน และท่านหญิงหมิงเทียนก็เช่นกัน ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันนับตั้งแต่นั้นมา ท่านหญิงหมิงเทียนก็แวะเวียนมาที่จวนอ๋องตู้บ่อยๆ “ท่านอ๋องตู้” ชู่เอ๋อเอ่ยเรียกพระสวามีที่เพิ่งกลับมาจากด่านหน้าเมือง และคล้อยหลังตู้เหลียงเฉิงก็คือบิดาของนาง “ท่านพ่อ” “ชู่เอ๋อเป็นอย่างไรบ้าง ท่านอ๋องตู้บอกว่าเจ้าแพ้ท้องยังมิหาย” ชู่เว่ยเอ่ยถามบุตรสาวที่ตอนนี้อวบอิ่มกว่าแต่ก่อนเพราะเจ้าตัวเล็กในครรภ์ “ก็เพลียเจ้าค่ะท่านพ่อ กินอะไรก็อาเจียน” นางเอ่ยตอบบิดาของนางที่เดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆ นาง “ก็อย่างที่ท่านอาจารย์เห็นนั่นแหละ ข้าล่ะสงสารชู่เอ๋อที่ต้องมาลำบากเพราะลูกของข้า หากเป็นไปได้ข้าอยากแพ้ท้องแทนนาง” ตู้เหลียงเฉิงเอ่ย “ท่านอ๋องตู้ก็...มิลำบากหรอกเพคะ หม่อมฉันทนได้
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 13 พี่รักเพียงแค่นาง 2
“ชู่เอ๋อ”ตู้เหลียงเฉิงรีบวิ่งไปหาพระชายาที่นั่งคุกเข่ากับพื้นทันที พร้อมกับผลักทหารสองนายที่ยืนขนาบข้างนางออก “ชู่เอ๋อ ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้” อ๋องหนุ่มรีบแก้มัดที่มือและผ้าที่ปิดปากนางออกอย่างรวดเร็ว “ข้าจะไม่ทำโทษพวกเจ้า เพราะพวกเจ้าทำตามคำสั่งของท่านหญิง ไสหัวไปซะ ก่อนที่ข้าจะตัดหัวพวกเจ้า” เมื่อให้อิสระแม่ยอดดวงใจแล้วเขาก็หันมาตวาดเสียงแข็งใส่ทหาร และทหารทั้งสองก็รีบไปอย่างรวดเร็วด้วยรู้ดีว่าท่านอ๋องตู้เป็นคนเลือดเย็น “ท่านอ๋องตู้” ชู่เอ๋อโอบกอดชายคนรักแน่น “ปลอดภัยแล้ว ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน จักไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้อีกชู่เอ๋อของพี่” เขาดันนางออกห่างพร้อมพรมจูบดวงหน้างามแล้วมาหยุดที่แก้มนวลเนียนที่ฟกช้ำ “ใครทำเจ้าชายาข้า” “หม่อมฉันโดนท่านหญิงหมิงเทียนตบเพคะ” นางตอบเสีย
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 13 พี่รักเพียงแค่นาง 1
ภาพที่ตู้เหลียงเฉิงตวัดดาบตัดหัวของมู่เหลียงเฉิงทำให้หลิงหลิงสาวใช้ของท่านหญิงหมิงเทียนแทบก้าวขาไม่ออก ความโหดเหี้ยมของท่านอ๋องตู้นั้นสังหารพี่ชายเพียงดาบเดียว หลิงหลิงก้าวเท้าออกมาจากที่ซ่อนของตัวเองเดินเข้าไปหาท่านอ๋องตู้ที่กำลังจะเดินไปทางม้าของท่านอ๋อง “เจ้าหลิงหลิง คนของท่านหญิงหมิงเทียนนี่” เขามองไปทางคนที่เดินตัวสั่นมาทางตนเองพร้อมเอ่ยถาม “เพคะท่านอ๋องตู้ หม่อมฉันมาส่งข่าวเพคะ” “ข่าวอะไรของเจ้า” “ท่านหญิงหมิงเทียนให้หม่อมฉันมาทูลท่านอ๋องตู้ว่าตอนนี้พระชายาชู่เอ๋อนั้นอยู่กับท่านหญิงที่ตำหนักเพคะ” นางเอ่ยเสียงสั่นเบาในลำคอ “ขอบใจเจ้าที่มาบอกข้า หากเจ้าไม่มาบอก ข้าคงตามหาพระชายาแบบไร้จุดหมาย” น้ำเสียงเข้มห้าวเอ่ยพร้อมกับเหวี่ยงตัวโหนขึ้นหลังม้า “ฟ่านตง เจ้าเข้าไปในวังหลวงก่อน เราจะไปหาพ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 12 ปราบให้สิ้นซาก! 2
ฮือ!เสียงหอบเหนื่อยของทั้งสองดังขึ้นพร้อมกับสองเท้าหยุดวิ่งเมื่อคิดว่าหนีมาไกลจนปลอดภัยแล้ว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตัวเกร็งเมื่อมีดาบยื่นมาจากด้านหลังจ่อที่ลำคอของนาง“คิดเหรอว่าจะหนีรอด หากไม่มีเจ้า ท่านพี่อ๋องตู้ก็คงเลือกข้าเป็นพระชายา” เสียงเล็กแหลมดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับเจ้าของต้นเสียงเดินมาหยุดตรงหน้านาง ชู่เอ๋อมองเจ้าของน้ำเสียงเล็กแหลมน่าเกลียดด้วยความเดือดดาล แต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อที่คอมีดาบจ่ออยู่“ทหารจับตัวมันไป” ท่านหญิงหมิงเทียนเอ่ยสั่งทหารของตนเองให้จับชู่เอ๋อและหลันหลงพร้อมสั่งมัดมือมัดปากของทั้งสองก่อนจะพาขึ้นรถม้าตัวเอง“อือ...ยัยท่านหญิง อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงชู่เอ๋อก็หลุดหายไปในลำคอเมื่อมีผ้าปิดปากเผียะ!“ตอนนี้ชีวิตของเจ้าอยู่ในกำมือข้า นังชู่เอ๋อ” มือเล็กตวัดตบหน้าของชู่เอ๋อก่อนจะเดินขึ้นรถม้าตัวเองไปแล้วชู่เอ๋อและสาวใช้ก็ถูกทหารของนางลากดึงขึ้นรถม้าตามหลังไป และทันทีที่ทุกคนขึ้นมาบนรถม้าแล้ว รถม้าก็เคลื่อนตัวไปทันที“หลิงหลิง เจ้าไปดักรอที่หน้าจวนอ๋องตู้เพื่อส่งข่
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 12 ปราบให้สิ้นซาก! 1
“ลุย!” ตู้เหลียงเฉิงร้องสั่งทหารของตัวเองและเหล่าแม่ทัพของตัวเองให้บุกโจมตีกบฏในยามเช้ามืดเฮ!เสียงทหารและเสียงม้าศึกได้วิ่งควบบุกเข้าโจมตีค่ายของกบฏด้วยความห้าวหาญ เสียงดาบดังกระทบกันหนักหน่วงพร้อมเสียงร้องโหยหวนของกบฏและทหารที่พลาดพลั้งเสียท่าเพล้ง! ฉัวะ! เพล้ง! ฉัวะ! เสียงคมดาบกระทบกระทั่งกันพร้อมเสียงร้องทรมานของผู้เสียท่า“ท่านอ๋องตู้มิต้องห่วงทางนี้ ท่านนำทหารของเราไปในเมืองจับกุมท่านอ๋องมู่เถอะพ่ะย่ะค่ะ” เสียงเข้มทุ้มของแม่ทัพใหญ่ชู่เว่ยเอ่ยดังขึ้น“งั้นทางนี้ข้าฝากท่านอาจารย์ด้วย ข้ากับฟ่านตงจักไปจับท่านอ๋องมู่ก่อนที่ทางนั้นจะไหวตัวทัน”“พ่ะย่ะค่ะ” ชู่เว่ยรับคำแล้วควบม้าไปร่วมต่อสู้กับทหารคนอื่น“ตามข้ามาฟ่านตง และพวกเจ้าด้วย” เสียงเข้มเอ่ยเหี้ยมพร้อมควบม้าวิ่งไปอีกทางทันที โดยมีฟ่านตงและเหล่าทหารศึกควบม้าวิ่งตามเขาไปกุก กุดุดุก กุดุมู่เหลียงเฉิงไม่รู้เลยว่าตอนนี้ค่ายลับของตัวเองได้ถูกตู้เหลียงเฉิงปราบ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 11 ให้กำลังใจข้าด้วยยอดรักของข้า 2
ปึก! เสียงประตูปิดแนบสนิทพร้อมกับเพลิงกามสวาทได้เริ่มบรรเลงขึ้น เมื่อเสื้อผ้าอาภรณ์ของชู่เอ๋อถูกปลดเปลื้องออกด้วยมือของพระสวามี ตู้เหลียงเฉิงปลดเปลื้องอาภรณ์ของนางยอดรักและของตนออกทิ้งแล้วอุ้มนางไปยังเตียงนอนนุ่มที่อยู่ห่างจากหน้าประตูมิไกลนัก “อ่ะ...อื้อ ท่านอ๋องตู้ ท่าน...อ่า...ท่านกำลังแกล้งหม่อมฉันใช่รึไม่เพคะ” ตอนนี้ชู่เอ๋อรู้แล้วว่าแท้จริงแล้วพระสวามีหาได้เกรี้ยวโกรธตัวเองไม่ “หึหึ...ข้าแกล้งอันใดเจ้ายอดรักของข้า” ปากหนาที่เคลื่อนไล้จูบขบเม้มลำคอระหงผละออกมาเอ่ยถามนางในดวงใจ “ก่อนหน้านี้ท่านมิได้โกรธหม่อมฉันใช่รึไม่เพคะ” หึหึ เขาทำเพียงขำตอบ และนั่นก็ยิ่งทำให้ชู่เอ๋อรู้สึกขุ่นเคืองเมื่อโดนอ๋องตู้ร้อยเล่ห์หลอกอีกครั้ง “ท่านมันคนร้อยเล่ห์”&nbs
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 11 ให้กำลังใจข้าด้วยยอดรักของข้า 1
ชู่เอ๋อที่กำลังนั่งอ่านจดหมายฉบับเก่าๆ วนไปวนมาด้วยความคิดถึงเจ้าของจดหมาย และวันนี้นางก็เฝ้ารอม้าเร็วมาส่งจดหมายของพระสวามี แต่ชะเง้อคอมองประตูของจวน มองแล้วมองอีกก็ยังคงเงียบไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้ใดมาเยือนจวนสักคน“คุณหนูไปกินข้าวกันเถอะเจ้าค่ะ หลันหลงเตรียมมื้อเช้าเสร็จแล้วเจ้าค่ะ” หลันหลงเห็นคุณหนูตัวเองตื่นเช้ามารอจดหมายรักจากท่านอ๋องตู้ก็นึกสงสาร เพราะนี่ก็เริ่มสายแล้ว แต่ม้าเร็วยังมินำจดหมายมาส่งสักที“เราไม่หิวหลันหลง เจ้าไปกินเถอะ ไม่ต้องห่วงข้า”“แต่...”“ไม่มีแต่ ไปเถอะหลันหลง ข้าจะนั่งอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน”“เจ้าค่ะ งั้นหลันหลงไปนำขนมและน้ำชามาให้คุณหนูนะเจ้าคะ”“อือ...ไปเถอะหลันหลง”นางตอบโดยมิสนใจจะมองสาวใช้ นางหยิบจดหมายฉบับเมื่อวานขึ้นมาอ่านวนซ้ำอีก และตั้งแต่เช้าก็อ่านหลายรอบแล้ว อ่านจนจำเนื้อความในจดหมายได้ขึ้นใจ ด้านหลันหลงมองคุณหนูของตัวเองแล้วก็เดินไปจัดเตรียมขนมน้ำชามาให้คุณหนูเฮ้อ!ผ่านไปนานจนแน่ใจแล้วว่าวันนี้ไม่มีจดหมายจากตู้เหลียงเฉิงแน่นอน นางก็ลุ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 2
“เจ้ามาหาข้าเองชายาข้า จะวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ เจ้าก็เป็นของข้าอยู่ดีท่านหญิง มิมีใครมาแย่งเจ้าไปจากข้าได้หรอกทูนหัว อ่ะ...อื้อ” พูดจบเขาก็รั้งท้ายทอยเล็กให้แหงนเงยขึ้นพร้อมทาบทับประกบริมฝีปากหนาบดจูบคลอเคลียกลีบปากอวบฉ่ำสีระเรื่อ“อ่ะ...อื้อ” ริมฝีปากหนาบดเร่าดูดกลืนกลีบปากอ่อนนุ่มของท่านหญิง พร้อมกับมือใหญ่สากกร้านจากการทำศึกจับดาบก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของหญิงงามในดวงใจไปด้วย“อ่ะ...อ่อย” แข้งขาของท่านหญิงอ่อนระทวยแทบจะยืนทรงตัวอยู่มิไหวจนต้องจับไหล่หนารั้งร่างตัวเองไว้ เพลานี้นางไม่อาจต่อต้านได้เลย นางทำตัวไม่ถูก และนางก็เกลียดตัวเองยิ่งนักที่เผลอแอ่นเด้งตัวเสียดสีไปกับร่างใหญ่ของมู่เหลียงเฉิง และร้องครางเผลอไผลไปกับจูบน่ารังเกียจ“อ่า...เห็นรึไม่ว่าเจ้าตอบสนองข้าดีแค่ไหนท่านหญิง” ปากหนาผละจูบออกมาเอ่ยเย้ยหยันพร้อมกับช้อนอุ้มนางเดินไปยังเก้าอี้ตัวที่นั่งก่อนหน้านี้แล้วดันร่างน้อยเพรียวระหงของท่านหญิงให้นั่งไปกับเก้าอี้“หม่อมฉันเกลียดท่านอ๋องมู่”“ข้ารู้ว่าในใจเจ้ามีเพียงไอ้อ๋องตู้ แต่เพลานี้ร่างกายของเจ้าเป็นของพี่คนเดียวท่านหญิง” เขาตอบสวนกลับพ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 1
ไม่เคยต้องแยกห่างกันเช่นนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ตู้เหลียงเฉิงต้องแยกห่างจากพระชายายอดรักของตนเอง เพราะหน้าที่และความปลอดภัยของนางและของทุกคนในแคว้นเฉิง เขาจึงจำเป็นต้องไปอยู่ที่ค่ายทหาร จนกว่าจะปราบกลุ่มกบฏของมู่เหลียงเฉิงได้ “คิดถึงข้าบ้างนะดวงใจข้า” มือใหญ่สากกร้านลูบไล้แก้มนวลเนียนของพระชายาคนงามที่เดินมาส่งตนเองหน้าจวนอย่างอ้อยอิ่ง “หม่อมฉันจะคิดถึงท่านอ๋องตู้เพคะ” นางตอบอย่างใสซื่อพร้อมแหงนเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า และตู้เหลียงเฉิงก็อดจะโน้มหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากหนากับริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวานของนางในดวงใจเสียมิได้ “อ่ะ...อื้อ” เหล่าทหาร สาวใช้ต่างพากันก้มหน้ามองเท้าตัวเองเมื่อนายกำลังสั่งลากันด้วยจูบดูดดื่ม “ท่านอ๋องตู้” นางทุบตีอกของพระสวามีไม่จริงจังนักเมื่ออีกฝ่ายผละจูบออกห่าง “ก็ข้าคิดถึงเจ้านี่ชู่เอ๋อ ไม่รู้ว่าไปคราวนี้จะได้
