LOGINShare
8 - จัดการข้าเองสิ ชายาข้า 1
Last Updated:
2025-03-11 02:49:51
Related chapters
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 8 - จัดการข้าเองสิ ชายาข้า 2
พอเข้ามาในห้องส่วนตัวก็อุ้มคนงามยอดสวาทของตัวเองไปยังเตียงนอนทันที พอมาถึงเตียงก็วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างทะนุถนอมพร้อมกับตัวเองตามขึ้นไปนอนบนเตียงข้างซู่หลิงเถียน สำหรับจ้าวซ่านลู่ขอเพียงมีสาวงามนามว่าซู่หลิงเถียนร่วมเตียงด้วยก็เพียงพอแล้ว “แค่นอนกลางวันนะ ห้ามซุกซน” เธอบอกเขาเมื่อมือของเขาเริ่มซุกซนมาจับหน้าอกของตัวเอง “อือ...เจ้าจะให้ข้านอนนิ่งๆ เนี่ยนะเถียนเถียน ให้ข้าได้ชื่นใจสักนิดเถิดชายาข้า” “ท่านทำไมหื่นแบบนี้ลู่ลู่ ต่างจากคนในโลกปัจจุบันมาก” “ข้ากับเขาก็คนเดียวกันนั่นแหละ เพียงแต่มาที่นี่ข้าโหยหาเจ้าปรารถนาเจ้า ยิ่งกลิ่นตัวของเจ้ายิ่งทำให้ข้าร้อนรุ่มจนตอนนี้แท่งมังกรหยกของข้ามันปวดร้าวและเริ่มขยายตัวอีกแล้วชายาข้า” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบข้างหูของคนที่นอนข้างๆ พร้อมดึงมือเล็กมาลูบคลึงหนักหน่วงความเป็นบุรุษกลางหว่างขาตัวเอง “อือ...มะ...ไม่ได้นะลู่ลู่ ข้าอาย นี่ยังกลางวันอยู่เลย ฉันไม่อยากเป็นขี้ปากของเด็กรับใช้ในจวนนะ” “หืม! ใครมันจะกล้าพูดเรื่องของเรา เจ้าเป็นของข้า ข้าเป็นของเจ้า และตอนนี้ข้าไม่มีสนมแล้ว ข้ามี
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 9 - หยวนเซียว (เทศกาลปล่อยโคมไฟ) 1
ช่วงเวลาหกโมงเย็นถึงสามทุ่มของเวลาปัจจุบัน แต่ในยุคแคว้นหยวนในอดีตเรียกว่ายามหนึ่ง ตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินเที่ยวเล่นในตลาดอย่างชาวบ้านทั่วไป หรือจะว่าไปเหมือนคู่รักทั่วไปก็ย่อมได้ ส่วนเสี่ยวถังและทหารคนอื่นๆ ก็กระจายตัวแฝงตามที่ต่างๆ เพื่อดูแลรักษาความปลอดภัยให้เขาและพระชายาคนงาม ที่มาเที่ยวเทศกาลหยวนเซียวด้วยกันในค่ำคืนนี้ “ดูสิ มองไปรอบๆ เรามีแต่คู่รัก เหมือนเราเลยว่าไหมลู่ลู่” มือเล็กที่ถือของกินเต็มไม้เต็มมือชี้ไปยังรอบๆ ตัวเองที่มีคู่รักเดินจับมือกันเต็มไปหมด “ดูเจ้ามีความสุขจังเลยนะเถียนเถียน ที่ได้ออกมาแบบนี้” เขามองหน้าที่เต็มไปด้วยยิ้มสดใสของชายาตัวเองพร้อมกับจ่ายเงินค่าหน้ากากแมวที่นางหยิบมาจากร้านค้าระหว่างทาง “แน่นอนสิ นานๆ ได้ออกมาที และที่มีความสุขเพราะมากับนายไง อ๋องใหญ่” เธอพูดพร้อมกับส่งหน้ากากแมวที่หยิบมาสองอันส่งให้เขาหนึ่งอัน “ให้ข้า” “ใช่ เรามาใส่ด้วยกันนะ เราจะปล่อยโคมที่ไหนดี” “ที่สะพานตรงหน้า เสี่ยวถังและหมิงเหนียนบอกว่าคู่รักนิยมไปปล่อยกันที่กลางสะพาน” “แล้วโคมไฟของเราล่ะ”“เราไปซื้อที่ทางข
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 9 - หยวนเซียว (เทศกาลปล่อยโคมไฟ) 2
เขาจับเธอลุกนั่งพร้อมมองไปรอบๆ บริเวณนี้แล้วอุ้มเธอเหาะลงมายังพื้นพร้อมกับเป่าปากส่งสัญญาณให้เสี่ยวถังและทหารของตัวเองมารวมตัวกันตรงนี้ “ใครที่จะทำร้ายเรา” ซู่หลิงเถียนถามอย่างตกใจ เพราะเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าเธอด้วยความหวาดกลัว มือเล็กกำท่อนแขนแข็งแรงแน่นสั่นเทา “ไม่ต้องกลัวเถียนเถียน เจ้ามีข้าอยู่ เจ้าจักปลอดภัย” เขาโอบกอดปลอบประโลมนางเมื่อตอนนี้เหล่าทหารองครักษ์ได้มารวมตัวอารักขาเขาและชายาเรียบร้อยแล้ว “จับตัวคนทำมาให้ได้ มันต้องซุ่มอยู่แถวนี้แน่เสี่ยวถัง” น้ำเสียงเหี้ยมเอ่ยสั่งอย่างเฉียบขาด “ขอรับท่านอ๋อง พวกเจ้าไปดูรอบๆ บริเวณนี้ให้ทั่ว” เสี่ยวถังโค้งตัวรับคำสั่งนายทหารคนอื่น “ขอรับท่านอ๋อง”แล้วทุกคนก็กระจายตัวกันไปตามหาตัวผู้ร้าย ส่วนจ้าวซ่านลู่ก็อุ้มคนตัวเล็กของตัวเองแนบอกแล้วเดินกลับไปยังจวนสิบสี่ของตัวเอง แต่ระหว่างทางที่เดินมานั้นก็มีคนชุดดำสามคนออกมาขวางไว้ “คิดว่าพวกเจ้าจะทำอะไรข้าได้งั้นเหรอ” เขายิ้มหยันพร้อมกับเหาะลอยตัวพาคนตัวเล็กเหยียบหัวชายชุดดำทั้งสามคนพร้อมกับใช้เท้าใหญ่ตวัดเตะหน้าพว
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 9 - หยวนเซียว (เทศกาลปล่อยโคมไฟ) 3
มือใหญ่ผลักประตูห้องนอนของตัวเองเมื่อเดินมาถึงพร้อมส่งสายตาสั่งให้หมิงเหนียนออกไปจากห้อง ตอนนี้ไม่ต้องอยู่ดูแลชายาของเขาแล้ว เพราะหน้าห้องและในจวนตอนนี้มีทหารคุมเข้มแน่นหนา อ๋องใหญ่เดินไปหาคนที่นอนหลับบนเตียงแล้วโน้มตัวลงไปหอมแก้มนวล ก่อนจะผละเดินไปยังห้องแต่งตัวเพื่อผลัดเปลี่ยนชุดที่ใส่อยู่เป็นชุดดำ “นายจะไปไหน”คนที่ตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงประตูถามทันทีเมื่อเห็นเขากำลังจะออกทางหน้าต่างของห้อง “เถียนเถียน” “นายจะไปไหนลู่ลู่” “เจ้าตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ฮึ” “ฉันถามว่านายจะไปไหน ไม่ใช่ให้นายมาถามฉันกลับ” เธอถามเสียงแข็งพร้อมเดินไปคว้าดึงยื้อแย่งดาบในมือจ้าวซ่านลู่ “ข้า...” “นายจะไปทำเรื่องอันตรายใช่ไหม ฉันไม่ให้นายไปนะ” “เจ้าก็เห็นว่าข้าเก่งไม่ใช่รึชายาข้า”เขารั้งเธอเข้ามาจุ๊บหน้าผากมนแผ่วเบาแล้วเคลื่อนโน้มไล้จุ๊บปลายจมูกมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มของนาง “อือ...เก่งแค่ไหน ถ้ามันจะพลาด มันก็พลาดได้เหมือนกันแหละ นายอย่าไปเลยนะ ฉันเป็นห่วงนายนะ ลู่ลู่เก็บดาบเปลี่ยนชุดไปนอนกันนะ” เธอโอบกอดร่างสูงใหญ่ตรงหน้าแ
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 10 - กบฏ 1
หลังจากคืนนั้นที่โดนลอบทำร้าย จ้าวซ่านลู่ก็เฝ้าระวังตัวตลอดและให้ทหารคอยดูแลความปลอดภัยให้พระชายาตลอด วันนี้เขาไปพบฮ่องเต้ในวังหลวงแต่เช้าตามรับสั่งของฮ่องเต้ และแปลกที่ครั้งนี้เสด็จพ่อไม่ได้รับสั่งให้อ๋องเล็กเข้าเฝ้าด้วย เฮ้อ! “หมิงเหนียน ฉันเบื่อ” ซู่หลิงเถียนถอนหายใจชะเง้อมองทางหน้าจวน รอให้คนตัวโตที่จากไปตั้งแต่เช้ากลับเข้ามา “งั้นไปเข้าครัวดีไหมเจ้าคะคุณหนู” “ฝีมือข้าไม่ได้เรื่อง ทำก็เสียของเปล่า งั้นเราไปเก็บดอกบัวในสระดีไหม” เมื่อเห็นว่าบัวในสระตรงหน้าสวยงาม “แต่หมิงเหนียนพายเรือไม่เป็นนะเจ้าคะ” “ไม่เป็นก็ให้ทหารมาพายให้สิ เราสองคนก็นั่งเป็นสาวงามบนเรือสวยๆ ก็พอ” “งั้นก็ได้เจ้าค่ะ” ยังไม่ทันได้ขยับตัวไปไหน พ่อบ้านหลี่ก็เดินเข้ามาหาที่ศาลาเสียก่อน “อ๋องเล็กมาขอรับพระชายา” “ท่านอ๋องไม่อยู่ บอกให้เขากลับไป”เธอบอกพ่อบ้านหลี่ แต่พ่อบ้านหลี่ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงทุ้มของอ๋องเล็กก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน “พี่สะใภ้ไม่ชอบข้าด้วยเรื่องอันใดถึงได้ไล่ข้ากลับ ทั้งๆ ที่เพิ่งมาถึง” เขาเดินยิ้มเข้าม
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 10 - กบฏ 2
สระน้ำหลังจวนสิบสี่ในยามดึกดื่นค่ำคืนกำลังมีร่างเปลือยเปล่าสมส่วนราวกับรูปปั้นกำลังแหวกว่ายดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำพร้อมกับดอกเหมยที่กำลังเบ่งบานและร่วงโรยลงมาในสระน้ำส่วนตัวของอ๋องใหญ่ แม้ว่าเวลานี้จะดึกมากและน้ำจะเย็น แต่เขายังคงแหวกว่ายอยู่ในสระจนพระชายาที่นอนคนเดียวไม่หลับออกมาตามถึงสระน้ำ “นี่ดึกแล้วนะลู่ลู่” “ข้ารู้เถียนเถียน” เขาว่ายมาเกาะขอบสระตอบนาง “รู้ก็ขึ้นมาได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบาย นายเครียดอะไร นายบอกฉันได้ ฉันเป็นเมียนายนะลู่ลู่ ฉันรับฟังนายได้ทุกเรื่อง ถึงแม้จะช่วยไม่ได้ก็เถอะ”เธอย่อตัวนั่งลงพูดกับคนที่เกาะขอบสระอยู่ตรงหน้าตัวเองพร้อมยื่นมือไปลูบแก้มตอบของเขา หลายวันมานี้เขานอนดึกจนซูบผอมแก้มตอบลงไปเยอะจนเห็นได้ชัด “งั้นไปหยิบเสื้อคลุมให้ข้าหน่อยสิเมียข้า” เขาพูดออดอ้อนหญิงงามยอดดวงใจตรงหน้า “อือ” เธอลุกขึ้นเดินไปยังราวที่แขวนเสื้อคลุมของเขาโดยไม่รู้ว่าตอนนี้อ๋องใหญ่ได้โหนตัวกระโดดขึ้นมาจากสระแล้ว และกำลังเดินเปลือยตามหลังเธอมาติดๆ พอหยิบได้เสื้อคลุมแล้วก็หมุนตัวจะเดินกลับไปหาจ้าวซ่านลู่ก็ต้องผงะไปข้างหลังทันทีเมื่อปะทะเข
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 10 - กบฏ 3
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!เสียงฟันดาบหน้าจวนดังขึ้นรบกวนแต่เช้า จนทำให้คนที่เพิ่งหลับไปเมื่อตอนเช้ามืดต้องตื่นแล้วรีบเดินไปแต่งตัวพร้อมหยิบดาบคู่กายตัวเองออกไปดู และก่อนจะออกไปก็ไม่ลืมปลุกคนตัวเล็กให้ตื่นแต่งตัวแล้วไปซ่อนในห้องลับในห้องหนังสือที่เขาเคยบอกนางไว้“อ๋องใหญ่ พวกมันบุกรุกมาจวนเรา”“จัดการมัน ข้าจะไปในวังหลวง ไปคุ้มครองเสด็จพ่อ เจ้าดูแลชายาข้าด้วยเสี่ยวถัง ตอนนี้ข้าให้นางไปซ่อนในห้องลับแล้ว”ทันทีที่ออกมาก็เจอกับทหารและเสี่ยวถังกำลังต่อสู้กับพวกบุกรุก พวกที่มาเป็นเพียงพวกรับจ้างเท่านั้น และแน่นอนป่านนี้อ๋องเล็กคงบุกรุกถึงวังหลวงแล้ว ไม่อยากเชื่อว่าจ้าวซ่านไป๋จะจัดการเร็วขนาดนี้“ขอรับ ท่านอ๋อง”“ข้าไปล่ะ ดูแลชายาของข้าให้ดี อย่าให้นางมีรอยขีดข่วนแม้แต่ปลายก้อย”“ขอรับ ท่านอ๋อง” แล้วเขาก็รีบวิ่งกลับไปในห้องเพื่อหยิบป้ายหยกสั่งการทหารแล้ววิ่งออกมาจากห้องตรงไปยังคอกม้าแล้วขี่ม้าขาวคู่ใจทะยานฝ่าพวกทหารรับจ้างออกไปจากจวนสิบสี่ทันที ตอนนี้เขาต้องรีบไปยังค่ายหน้าเมืองเพื่อรวบรวมกำลังทหารไปช่วยเสด็จพ่อในวังหลวงเพียงเวลาไม่นาน เขาก็ควบม้าไปยังค่ายหน้าเมืองและรวบรวมกองกำลังทหารตามตัวเองเข้า
Last Updated : 2025-03-11อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) 11 - ฉันจะรอนายที่โลกของเรา 1
ระหว่างที่ควบม้าพาซู่หลิงเถียนออกจากวังหลวงมานั้น นางก็สิ้นลมหายใจเมื่อทนพิษของบาดแผลที่หลังไม่ไหว อ๋องใหญ่รีบควบม้ากลับจวนสิบสี่ พอมาถึงก็อุ้มร่างไร้วิญญาณของนางไปยังห้องส่วนตัว ด้วยรู้ดีว่าในห้องนั้นจะมีกระจกนำพาร่างของนางกลับไปยังโลกของนางได้ พอเข้ามาในห้องก็เกิดแสงสว่างขึ้นอีกครั้งที่หน้ากระจกพร้อมกับร่างเปื้อนเลือดของนางถูกดูดหายเข้าไปในกระจกที่ตั้งอยู่ “หากข้ากลับไปได้ ข้าจะไปตามหาเจ้าเถียนเถียน” เขาพึมพำทั้งน้ำตาแล้วมองไปยังกระจกที่แสงสว่างดับลงกลับไปเป็นกระจกเงาปกติ “ข้ารักเจ้า...เถียนเถียน” เขาพึมพำบอกรักกับคนที่จากไปทั้งน้ำตาแล้วเดินไปทรุดตัวนั่งลงกับเตียงพร้อมกับดึงปิ่นปักผมหยกที่นางซื้อให้บนหัวออกมาจูบเบาๆ “ข้าหวังว่าเจ้าจะรอข้ากลับไป” จ้าวซ่านลู่น้ำตาคลอกอดปิ่นปักผมหยกในมือแน่นณ เวลาปัจจุบัน ซู่หลิงเถียนขยับตัวไล่ความเมื่อยล้าแล้วลืมตาตื่นขึ้นมาปรับการมองเห็นรับกับแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาในห้อง เธอยกมือขึ้นเช็ดหางตาที่มีน้ำตาไหลอาบแก้มอยู่ เธองงว่าเธอร้องไห้ด้วยเรื่องอะไร และทำไมถึงเหนื่อยขนาดนี้ มือเล็กคว้าโทรศัพท์โต๊ะข้างหัว
Last Updated : 2025-03-11
Latest chapter
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทพิเศษ - โซ่ทองคล้องใจ
เมื่อบ้านเมืองสงบ หน้าด่านนอกก็สงบ ตอนนี้ชู่เอ๋อก็ตั้งครรภ์ได้สามเดือน และท่านหญิงหมิงเทียนก็เช่นกัน ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันนับตั้งแต่นั้นมา ท่านหญิงหมิงเทียนก็แวะเวียนมาที่จวนอ๋องตู้บ่อยๆ “ท่านอ๋องตู้” ชู่เอ๋อเอ่ยเรียกพระสวามีที่เพิ่งกลับมาจากด่านหน้าเมือง และคล้อยหลังตู้เหลียงเฉิงก็คือบิดาของนาง “ท่านพ่อ” “ชู่เอ๋อเป็นอย่างไรบ้าง ท่านอ๋องตู้บอกว่าเจ้าแพ้ท้องยังมิหาย” ชู่เว่ยเอ่ยถามบุตรสาวที่ตอนนี้อวบอิ่มกว่าแต่ก่อนเพราะเจ้าตัวเล็กในครรภ์ “ก็เพลียเจ้าค่ะท่านพ่อ กินอะไรก็อาเจียน” นางเอ่ยตอบบิดาของนางที่เดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆ นาง “ก็อย่างที่ท่านอาจารย์เห็นนั่นแหละ ข้าล่ะสงสารชู่เอ๋อที่ต้องมาลำบากเพราะลูกของข้า หากเป็นไปได้ข้าอยากแพ้ท้องแทนนาง” ตู้เหลียงเฉิงเอ่ย “ท่านอ๋องตู้ก็...มิลำบากหรอกเพคะ หม่อมฉันทนได้
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 13 พี่รักเพียงแค่นาง 2
“ชู่เอ๋อ”ตู้เหลียงเฉิงรีบวิ่งไปหาพระชายาที่นั่งคุกเข่ากับพื้นทันที พร้อมกับผลักทหารสองนายที่ยืนขนาบข้างนางออก “ชู่เอ๋อ ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้” อ๋องหนุ่มรีบแก้มัดที่มือและผ้าที่ปิดปากนางออกอย่างรวดเร็ว “ข้าจะไม่ทำโทษพวกเจ้า เพราะพวกเจ้าทำตามคำสั่งของท่านหญิง ไสหัวไปซะ ก่อนที่ข้าจะตัดหัวพวกเจ้า” เมื่อให้อิสระแม่ยอดดวงใจแล้วเขาก็หันมาตวาดเสียงแข็งใส่ทหาร และทหารทั้งสองก็รีบไปอย่างรวดเร็วด้วยรู้ดีว่าท่านอ๋องตู้เป็นคนเลือดเย็น “ท่านอ๋องตู้” ชู่เอ๋อโอบกอดชายคนรักแน่น “ปลอดภัยแล้ว ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน จักไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้อีกชู่เอ๋อของพี่” เขาดันนางออกห่างพร้อมพรมจูบดวงหน้างามแล้วมาหยุดที่แก้มนวลเนียนที่ฟกช้ำ “ใครทำเจ้าชายาข้า” “หม่อมฉันโดนท่านหญิงหมิงเทียนตบเพคะ” นางตอบเสีย
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 13 พี่รักเพียงแค่นาง 1
ภาพที่ตู้เหลียงเฉิงตวัดดาบตัดหัวของมู่เหลียงเฉิงทำให้หลิงหลิงสาวใช้ของท่านหญิงหมิงเทียนแทบก้าวขาไม่ออก ความโหดเหี้ยมของท่านอ๋องตู้นั้นสังหารพี่ชายเพียงดาบเดียว หลิงหลิงก้าวเท้าออกมาจากที่ซ่อนของตัวเองเดินเข้าไปหาท่านอ๋องตู้ที่กำลังจะเดินไปทางม้าของท่านอ๋อง “เจ้าหลิงหลิง คนของท่านหญิงหมิงเทียนนี่” เขามองไปทางคนที่เดินตัวสั่นมาทางตนเองพร้อมเอ่ยถาม “เพคะท่านอ๋องตู้ หม่อมฉันมาส่งข่าวเพคะ” “ข่าวอะไรของเจ้า” “ท่านหญิงหมิงเทียนให้หม่อมฉันมาทูลท่านอ๋องตู้ว่าตอนนี้พระชายาชู่เอ๋อนั้นอยู่กับท่านหญิงที่ตำหนักเพคะ” นางเอ่ยเสียงสั่นเบาในลำคอ “ขอบใจเจ้าที่มาบอกข้า หากเจ้าไม่มาบอก ข้าคงตามหาพระชายาแบบไร้จุดหมาย” น้ำเสียงเข้มห้าวเอ่ยพร้อมกับเหวี่ยงตัวโหนขึ้นหลังม้า “ฟ่านตง เจ้าเข้าไปในวังหลวงก่อน เราจะไปหาพ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 12 ปราบให้สิ้นซาก! 2
ฮือ!เสียงหอบเหนื่อยของทั้งสองดังขึ้นพร้อมกับสองเท้าหยุดวิ่งเมื่อคิดว่าหนีมาไกลจนปลอดภัยแล้ว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตัวเกร็งเมื่อมีดาบยื่นมาจากด้านหลังจ่อที่ลำคอของนาง“คิดเหรอว่าจะหนีรอด หากไม่มีเจ้า ท่านพี่อ๋องตู้ก็คงเลือกข้าเป็นพระชายา” เสียงเล็กแหลมดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับเจ้าของต้นเสียงเดินมาหยุดตรงหน้านาง ชู่เอ๋อมองเจ้าของน้ำเสียงเล็กแหลมน่าเกลียดด้วยความเดือดดาล แต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อที่คอมีดาบจ่ออยู่“ทหารจับตัวมันไป” ท่านหญิงหมิงเทียนเอ่ยสั่งทหารของตนเองให้จับชู่เอ๋อและหลันหลงพร้อมสั่งมัดมือมัดปากของทั้งสองก่อนจะพาขึ้นรถม้าตัวเอง“อือ...ยัยท่านหญิง อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงชู่เอ๋อก็หลุดหายไปในลำคอเมื่อมีผ้าปิดปากเผียะ!“ตอนนี้ชีวิตของเจ้าอยู่ในกำมือข้า นังชู่เอ๋อ” มือเล็กตวัดตบหน้าของชู่เอ๋อก่อนจะเดินขึ้นรถม้าตัวเองไปแล้วชู่เอ๋อและสาวใช้ก็ถูกทหารของนางลากดึงขึ้นรถม้าตามหลังไป และทันทีที่ทุกคนขึ้นมาบนรถม้าแล้ว รถม้าก็เคลื่อนตัวไปทันที“หลิงหลิง เจ้าไปดักรอที่หน้าจวนอ๋องตู้เพื่อส่งข่
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 12 ปราบให้สิ้นซาก! 1
“ลุย!” ตู้เหลียงเฉิงร้องสั่งทหารของตัวเองและเหล่าแม่ทัพของตัวเองให้บุกโจมตีกบฏในยามเช้ามืดเฮ!เสียงทหารและเสียงม้าศึกได้วิ่งควบบุกเข้าโจมตีค่ายของกบฏด้วยความห้าวหาญ เสียงดาบดังกระทบกันหนักหน่วงพร้อมเสียงร้องโหยหวนของกบฏและทหารที่พลาดพลั้งเสียท่าเพล้ง! ฉัวะ! เพล้ง! ฉัวะ! เสียงคมดาบกระทบกระทั่งกันพร้อมเสียงร้องทรมานของผู้เสียท่า“ท่านอ๋องตู้มิต้องห่วงทางนี้ ท่านนำทหารของเราไปในเมืองจับกุมท่านอ๋องมู่เถอะพ่ะย่ะค่ะ” เสียงเข้มทุ้มของแม่ทัพใหญ่ชู่เว่ยเอ่ยดังขึ้น“งั้นทางนี้ข้าฝากท่านอาจารย์ด้วย ข้ากับฟ่านตงจักไปจับท่านอ๋องมู่ก่อนที่ทางนั้นจะไหวตัวทัน”“พ่ะย่ะค่ะ” ชู่เว่ยรับคำแล้วควบม้าไปร่วมต่อสู้กับทหารคนอื่น“ตามข้ามาฟ่านตง และพวกเจ้าด้วย” เสียงเข้มเอ่ยเหี้ยมพร้อมควบม้าวิ่งไปอีกทางทันที โดยมีฟ่านตงและเหล่าทหารศึกควบม้าวิ่งตามเขาไปกุก กุดุดุก กุดุมู่เหลียงเฉิงไม่รู้เลยว่าตอนนี้ค่ายลับของตัวเองได้ถูกตู้เหลียงเฉิงปราบ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 11 ให้กำลังใจข้าด้วยยอดรักของข้า 2
ปึก! เสียงประตูปิดแนบสนิทพร้อมกับเพลิงกามสวาทได้เริ่มบรรเลงขึ้น เมื่อเสื้อผ้าอาภรณ์ของชู่เอ๋อถูกปลดเปลื้องออกด้วยมือของพระสวามี ตู้เหลียงเฉิงปลดเปลื้องอาภรณ์ของนางยอดรักและของตนออกทิ้งแล้วอุ้มนางไปยังเตียงนอนนุ่มที่อยู่ห่างจากหน้าประตูมิไกลนัก “อ่ะ...อื้อ ท่านอ๋องตู้ ท่าน...อ่า...ท่านกำลังแกล้งหม่อมฉันใช่รึไม่เพคะ” ตอนนี้ชู่เอ๋อรู้แล้วว่าแท้จริงแล้วพระสวามีหาได้เกรี้ยวโกรธตัวเองไม่ “หึหึ...ข้าแกล้งอันใดเจ้ายอดรักของข้า” ปากหนาที่เคลื่อนไล้จูบขบเม้มลำคอระหงผละออกมาเอ่ยถามนางในดวงใจ “ก่อนหน้านี้ท่านมิได้โกรธหม่อมฉันใช่รึไม่เพคะ” หึหึ เขาทำเพียงขำตอบ และนั่นก็ยิ่งทำให้ชู่เอ๋อรู้สึกขุ่นเคืองเมื่อโดนอ๋องตู้ร้อยเล่ห์หลอกอีกครั้ง “ท่านมันคนร้อยเล่ห์”&nbs
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 11 ให้กำลังใจข้าด้วยยอดรักของข้า 1
ชู่เอ๋อที่กำลังนั่งอ่านจดหมายฉบับเก่าๆ วนไปวนมาด้วยความคิดถึงเจ้าของจดหมาย และวันนี้นางก็เฝ้ารอม้าเร็วมาส่งจดหมายของพระสวามี แต่ชะเง้อคอมองประตูของจวน มองแล้วมองอีกก็ยังคงเงียบไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้ใดมาเยือนจวนสักคน“คุณหนูไปกินข้าวกันเถอะเจ้าค่ะ หลันหลงเตรียมมื้อเช้าเสร็จแล้วเจ้าค่ะ” หลันหลงเห็นคุณหนูตัวเองตื่นเช้ามารอจดหมายรักจากท่านอ๋องตู้ก็นึกสงสาร เพราะนี่ก็เริ่มสายแล้ว แต่ม้าเร็วยังมินำจดหมายมาส่งสักที“เราไม่หิวหลันหลง เจ้าไปกินเถอะ ไม่ต้องห่วงข้า”“แต่...”“ไม่มีแต่ ไปเถอะหลันหลง ข้าจะนั่งอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน”“เจ้าค่ะ งั้นหลันหลงไปนำขนมและน้ำชามาให้คุณหนูนะเจ้าคะ”“อือ...ไปเถอะหลันหลง”นางตอบโดยมิสนใจจะมองสาวใช้ นางหยิบจดหมายฉบับเมื่อวานขึ้นมาอ่านวนซ้ำอีก และตั้งแต่เช้าก็อ่านหลายรอบแล้ว อ่านจนจำเนื้อความในจดหมายได้ขึ้นใจ ด้านหลันหลงมองคุณหนูของตัวเองแล้วก็เดินไปจัดเตรียมขนมน้ำชามาให้คุณหนูเฮ้อ!ผ่านไปนานจนแน่ใจแล้วว่าวันนี้ไม่มีจดหมายจากตู้เหลียงเฉิงแน่นอน นางก็ลุ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 2
“เจ้ามาหาข้าเองชายาข้า จะวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ เจ้าก็เป็นของข้าอยู่ดีท่านหญิง มิมีใครมาแย่งเจ้าไปจากข้าได้หรอกทูนหัว อ่ะ...อื้อ” พูดจบเขาก็รั้งท้ายทอยเล็กให้แหงนเงยขึ้นพร้อมทาบทับประกบริมฝีปากหนาบดจูบคลอเคลียกลีบปากอวบฉ่ำสีระเรื่อ“อ่ะ...อื้อ” ริมฝีปากหนาบดเร่าดูดกลืนกลีบปากอ่อนนุ่มของท่านหญิง พร้อมกับมือใหญ่สากกร้านจากการทำศึกจับดาบก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของหญิงงามในดวงใจไปด้วย“อ่ะ...อ่อย” แข้งขาของท่านหญิงอ่อนระทวยแทบจะยืนทรงตัวอยู่มิไหวจนต้องจับไหล่หนารั้งร่างตัวเองไว้ เพลานี้นางไม่อาจต่อต้านได้เลย นางทำตัวไม่ถูก และนางก็เกลียดตัวเองยิ่งนักที่เผลอแอ่นเด้งตัวเสียดสีไปกับร่างใหญ่ของมู่เหลียงเฉิง และร้องครางเผลอไผลไปกับจูบน่ารังเกียจ“อ่า...เห็นรึไม่ว่าเจ้าตอบสนองข้าดีแค่ไหนท่านหญิง” ปากหนาผละจูบออกมาเอ่ยเย้ยหยันพร้อมกับช้อนอุ้มนางเดินไปยังเก้าอี้ตัวที่นั่งก่อนหน้านี้แล้วดันร่างน้อยเพรียวระหงของท่านหญิงให้นั่งไปกับเก้าอี้“หม่อมฉันเกลียดท่านอ๋องมู่”“ข้ารู้ว่าในใจเจ้ามีเพียงไอ้อ๋องตู้ แต่เพลานี้ร่างกายของเจ้าเป็นของพี่คนเดียวท่านหญิง” เขาตอบสวนกลับพ
อ๋องตู้สะเทือนจวน (อ๋องใหญ่จวนสิบสี่) บทที่ 10 คิดถึงข้าบ้างนะเจ้า 1
ไม่เคยต้องแยกห่างกันเช่นนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ตู้เหลียงเฉิงต้องแยกห่างจากพระชายายอดรักของตนเอง เพราะหน้าที่และความปลอดภัยของนางและของทุกคนในแคว้นเฉิง เขาจึงจำเป็นต้องไปอยู่ที่ค่ายทหาร จนกว่าจะปราบกลุ่มกบฏของมู่เหลียงเฉิงได้ “คิดถึงข้าบ้างนะดวงใจข้า” มือใหญ่สากกร้านลูบไล้แก้มนวลเนียนของพระชายาคนงามที่เดินมาส่งตนเองหน้าจวนอย่างอ้อยอิ่ง “หม่อมฉันจะคิดถึงท่านอ๋องตู้เพคะ” นางตอบอย่างใสซื่อพร้อมแหงนเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า และตู้เหลียงเฉิงก็อดจะโน้มหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากหนากับริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวานของนางในดวงใจเสียมิได้ “อ่ะ...อื้อ” เหล่าทหาร สาวใช้ต่างพากันก้มหน้ามองเท้าตัวเองเมื่อนายกำลังสั่งลากันด้วยจูบดูดดื่ม “ท่านอ๋องตู้” นางทุบตีอกของพระสวามีไม่จริงจังนักเมื่ออีกฝ่ายผละจูบออกห่าง “ก็ข้าคิดถึงเจ้านี่ชู่เอ๋อ ไม่รู้ว่าไปคราวนี้จะได้
