{อ้อมกอดซาตานเฝ้ารัก}
R1111 (แพท) แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ อายุ 35 ปี เจ้าของฉายา หล่อลืมชื่อ ผู้ดำรงตำแหน่งประธานใหญ่ผู้กุมบังเหียนของ Rocasander Corporation Group London ทั้งโรงแรม ห้างสรรพสินค้าชั้นนำและไวน์ภายใต้แบรนด์ โรคาซานเดอร์ เขาหล่อเหลาเป็นที่ต้องตาต้องใจของสาวๆ ไปทั่ว เขาไม่เคยควงผู้หญิงซ้ำ และไม่เคยจำชื่อของพวกเธอที่ขึ้นเตียงได้แม้แต่คนเดียว!
{อ้อมกอดอสูรไร้ใจ}
R8888 (อลัน) ออร์แลนโด้ โรคาซานเดอร์ อายุ 33 ปี ฉายา เจ้าชายน้ำแข็ง! ประธานใหญ่บริษัท OLD.R Construction และยังดูแลธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ วิลล่าหรูราคาแพง เรือสำราญ บริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์รายใหญ่และเจ้าของไนต์คลับอีกหลายแห่ง ท่าทางที่เย็นชา ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่เคยควงสาวคนไหนออกงาน ไม่พาดินเนอร์ ไม่ถามชื่อ และไม่เคยมีใครได้อยู่บนเตียงกับเขาข้ามคืนเลยสักครั้ง! มีเพียงแค่เซ็กส์ร้อนๆ ที่ไม่ถึงสองชั่วโมงก็จบด้วยการเซ็นเช็คจ่ายค่าตัว
{อ้อมกอดเล่ห์จอมมาร}
R2222 (ต้อม) แดเนียล เสกสรร ร็อฟเวลล์ อายุ 35 ปี ประธานใหญ่ ผู้กุมบังเหียนของ The Rofwell Corporation เขาทำธุรกิจบ่อน้ำมัน เหมืองแร่ทองคำ กาสิโน โรงแรมในเครือร็อฟเวลล์ และธุรกิจส่งออกมากมาย เขาเป็นชายหนุ่มนัยน์ตาชวนฝัน ที่ฟันนางแบบดาราดังมานักต่อนัก แล้วเขาก็สลัดพวกเธอทิ้งราวกับเสื้อผ้าที่สวมใส่ เขาคือผู้ชายที่ประกาศออกสื่อว่า ‘จะไม่มีวันสละโสดอย่างเด็ดขาด เพราะเขาพอใจกับความสัมพันธ์แบบคืนเดียวจบ มากกว่าการต้องผูกมัดใครสักคนไปจนตาย!’ นั่นจึงเป็นที่มาของ ฉายา หล่อ...ต้องห้าม!
{อ้อมกอดเจ้าชายลวง}
R7777 (เพชร) คารอส เพชรดนัย ร็อฟเวลล์ อายุ 33 ปี เจ้าของฉายา ผู้ชายอบอุ่น! ประธานใหญ่บริษัท Diamond Of Angel เครื่องประดับเลอค่า ราคาแพง และยังมีธุรกิจอื่นๆ อีกมากมาย ภายใต้ใบหน้าที่หล่อเหลา รอยยิ้มที่หวานละมุนพิมพ์ใจ และท่าทางที่อบอุ่นนุ่มนวลชวนฝัน ที่วันๆ เอาแต่อุ้มลูกหมาตัวน้อยไปมา แต่เบื้องหลังเขากลับเป็นเสือร้าย ที่ซ่อนเขี้ยวเล็บและความน่ากลัวเอาไว้อย่างมากมาย!
{อ้อมกอดเทพบุตรมาร}
R3333 (เจค) เจคอป โรคาซานเดอร์ อายุ 29 ปี เจ้าของฉายา ยิ้มกระชากใจ! ประธานใหญ่ของสายการบิน Rocasander Airline และยังดูแลกิจการบ่อน้ำมัน เหมืองแร่ทองคำ เขาเป็นชายหนุ่มที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา ว่ากันว่า...รอยยิ้มของเขา สามารถสะกดให้ผู้หญิงเปลื้องผ้าขึ้นเตียงมานักต่อนัก!
สมาชิกแก๊งมือขวาของห้าหนุ่ม R&R
(เจเจ) จิมมี่เจมส์ เบอร์เวอร์ตั้น มือขวาของ แพททริกสัน
ฉายาในกลุ่ม ไอ้หื่นขืนใจเด็ก!
(พีเค) อันโตนีโอ้ ลอยท์อัลมือขวาของ ออร์แลนโด้
ฉายาในกลุ่ม ร็อตไวเลอร์กลัดมัน!
(มาร์ค) มาร์ค ทาซิโอ้มือขวาของ เจคอป
ฉายาในกลุ่ม สะเหล่อได้โล่!
(เจมส์) ไทเลอร์ บาร์ตั้น มือขวาของ แดเนียล
ฉายาในกลุ่ม ซิ่งสั่งตาย!
(ดอม) โดโนเวล ดีซี มือขวาของ คารอส
ฉายาในกลุ่ม ดอมเรตอาร์!
ตอนที่ 1 น้องสาว
(แพททริก) แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ อายุ 35 ปี คนสนิทและคนในครอบครัวเรียกเขาว่า ‘แพท’ เขาเป็นบุตรชายคนโตของตระกูล เขาติดอันดับ Top 10 จากผลโหวตของสาวๆทั่วโลก ที่เลือกให้เป็นผู้ชายที่อยากขึ้นเตียงด้วยมากที่สุด กับส่วนสูง 192 เซนติเมตร ร่างกายที่กำยำบวกกับบุคลิกแบบผู้นำ และใบหน้าที่หล่อเหลาคมคาย ดวงตาสีฟ้าที่ชวนหลงใหลริมฝีปากหยักได้รูปที่แค่ยกยิ้มตรงมุมปากนิดๆ ก็ทำให้สาวๆ ใจละลายกันเป็นแถว
บิดาของเขา เลโอนาดท์ โรคาซานเดอร์ มีเชื้อสายอิตาลีก, ตุรกี, รัสเซียและไทย ส่วนมารดาของเขา มะลิฉัตร โรคาซานเดอร์ มีเชื้อชาติไทยและอังกฤษ
ทำให้แพททริกสันกลายเป็นชายหนุ่มที่ชวนหลงใหลและมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ บวกกับความฉลาดอันเหนือชั้น และนิสัยดุดันที่เฉียบขาดแต่ทว่าบางครั้งก็เยือกเย็นจนเกินจะเดาทางได้ เขากลายเป็นคู่แข่งทางธุรกิจ ที่ทุกคนต้องยำเกรงและจับตามอง เพราะเขาก้าวขึ้นมาคุมบังเหียนของโรคาซานเดอร์คอร์ปอเรชั่นกรุ๊ปลอนดอน ด้วยวัยเพียง33 ปี
ห้าปีก่อนที่...
Jasmine Grand Hotel (ประเทศอังกฤษ)
แพททริกสันทำธุรกิจร่วมกับแดเนียล เสกสรร ร็อฟเวลล์ หรือคนที่สนิทเรียกว่า ต้อม ทั้งสองคบหาและเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็ก ขณะที่สองหนุ่มกำลังนั่งทานอาหารอยู่ด้วยกัน ในห้องอาหารของโรงแรมที่มารดาของแพททริกสันเป็นเจ้าของ หรือที่คนทั่วไปรู้จักกันในนาม มาดามแจสมิน!
“แพท นายจะเอายังไง?” แดเนียลเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยท่าทีสบายๆ ขณะที่กำลังหั่นสเต๊กปลา
“จัดเต็มสิ! ไหนๆ ก็วอนอยากจะเห็นด้านมืดของเรา ก็สนองให้มันได้เห็น ก่อนที่มันจะตาย!” แพททริกสันเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ทว่ามันช่างฟังดูเย็นยะเยือกซะจนบริกรที่รินน้ำให้ ถึงกับมือสั่นขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“งั้นก็สนุกสิงานนี้! หึๆ” แดเนียลยิ้มเหยียดๆ พลางยกน้ำขึ้นจิบ
ติ๊ดๆๆ เสียงมือถือของแพททริกสันดังขึ้น เจ้าตัวหยิบมาดูเห็นเบอร์ก่อนจะรีบกดรับสาย
“บอสครับ! จับตัวมันได้แล้วครับ” จิมมี่เจมส์มือขวาคนสนิทของ แพททริกสันรีบรายงาน
“เอาตัวมันไปที่โกดังท่าเรือ” แพททริกสันสั่งการก่อนจะกดวางสาย
“เช็กบิล!” แดเนียลหันไปบอกบริกรที่ยืนอยู่ใกล้ๆ และวางธนบัตรลงที่โต๊ะจำนวนหนึ่ง แล้วลุกเดินออกไปพร้อมกับแพททริกสัน
พอเดินออกมาที่ด้านหน้าของโรงแรม แดเนียลก็เสนอไอเดียที่จะจัดการกับศัตรูสารพัดวิธีแพททริกสันได้ฟังก็อดขำไม่ได้กับความคิดของเพื่อนรัก ที่เสนอให้เอาเลือดสาดใส่ศัตรูแล้วโยนลงไปที่ดงฉลาม แต่เขากลับคิดว่า...น่าจะแล่เนื้อของศัตรูออก ทีละชิ้นๆ แล้วโยนให้ฉลามกินต่อหน้า ให้มันมองดูการให้อาหารปลาฉลามที่มาจากเนื้อของมันเอง! แบบนี้ถึงจะดูสาสมกับสิ่งที่มันได้ทำเอาไว้! บังอาจลอบวางเพลิงที่กาสิโนของเขาจนไหม้ไปเกือบครึ่งทำให้สูญเงินไปหลายร้อยล้าน หึ! ส่งตัวมันให้ตำรวจเหรอ! ไม่มีทาง! เขาจะจัดการปิดบัญชีกับมันด้วยตัวเองนี่แหละ แบบนี้สิ! ถึงจะสะใจ!
ขณะที่สองหนุ่มกำลังรอรถที่การ์ดไปขับวนมารับอยู่นั้น ก็มีรถลีมูซีนคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอด พนักงานรีบวิ่งไปเปิดประตูรถให้ ชายหนุ่มหันไปมองแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาทางเดิมเพื่อฟังสิ่งที่แดเนียลเล่า แต่หูของเขากลับดันได้ยินเสียงหวานใส ที่เอื้อนเอ่ยดังอยู่ใกล้ๆ ว่า...
‘ขอบคุณมากค่ะ’
แพททริกสันหันกลับไปมองตามเสียง ก็ได้เห็นสาวน้อยคนหนึ่งออกมาจากรถลีมูซีนคันที่เพิ่งแล่นเข้ามาจอด
“โอ้พระเจ้า!” ชายหนุ่มถึงกับอุทานออกมาอย่างลืมตัว หลังจากที่หญิงสาวหันหน้ามาทางตน ขนตาที่งอนยาวเป็นแพกับดวงตาสีดำกลมโตคู่สวย ริมฝีปากบางสีชมพูที่กำลังคลี่ยิ้มออกบางๆ จมูกที่โด่งนิดๆ เข้ารูปกับใบหน้าเรียวสวยนั้นอย่างลงตัว ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่งไปทันทีทันใด
“แพท! รถมาแล้ว เร็ว!” แดเนียลเรียกเพื่อนซี้ที่อยู่ๆ ก็เงียบไป
“อืม!” แพททริกสันหันไปตอบ ก่อนจะหันกลับมามองสาวน้อยที่ทำให้หัวใจของเขากระตุกเมื่อครู่ แต่ก็เห็นเธอเดินเข้าไปข้างในโรงแรมพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารู้จักดี!!
“เฮ้! แพท ตกลงนายจะไปไหมพวก!” แดเนียลตะโกนเรียกอีกครั้ง หลังจากที่ตนเข้าไปประจำที่คนขับในรถสปอร์ตแล้ว แต่อีกฝ่ายยังยืนอยู่ที่เดิม!
“โอเคๆ พวก! ใจเย็น!” แพททริกสันเอ่ยก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่งคู่กับเพื่อนรัก ในขณะที่หัวใจของเขากลับเดินตามสาวน้อยคนนั้น เข้าไปข้างในโรงแรม!
แดเนียลหันมามองเพื่อนรักอย่างงงๆ ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรถึงได้มีอาการเหม่อลอยแปลกๆ ชายหนุ่มส่ายหัวนิดๆ อย่างมึนงง ก่อนจะขับรถตรงไปยังโกดังท่าเรือ เพื่อจัดการปิดบัญชีกับศัตรูที่ลูกน้องไปตามจับมาให้
พิมพลอย อัครเหมษ์ อายุ 18 ปี เธอเป็นเด็กในอุปการะของคุณมะลิฉัตรได้ปีกว่า ตั้งแต่ตอนที่บิดาและมารดาของเธอ (ธีรติกับพิมมาลา) ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่แบบกะทันหัน และด้วยความที่มารดาของเธอและคุณมะลิฉัตร เติบโตมาด้วยกันจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เด็ก อีกฝ่ายจึงรู้ว่าเธอไม่มีญาติที่ไหน เลยเสนอขอรับเธอมาอุปการะเลี้ยงดูที่อังกฤษ
จากเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มนัยน์ตาเศร้าสร้อย มะลิฉัตรกับเลโอนาดท์สามารถทำให้เด็กสาวกลับมาสดใสร่าเริงได้อีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ
ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่ว่าทั้งสองจะไปที่ไหน ก็จะต้องมีหญิงสาวติดตามไปด้วยแทบทุกที่ เพราะรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพิมพลอยทำให้มะลิฉัตรกับสามี แทบจะหลงลืมไปว่าตนเองนั้นยังมีบุตรชายอยู่อีกสามคน
เย็นวันนั้น...Rocasander Villa
ในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งทานอาหารกัน อยู่ๆ ก็มีเสียงรถแล่นด้วยความเร็วเข้ามาจอดที่ด้านหน้าคฤหาสน์ มะลิฉัตรหันไปมองหน้าสามี ก่อนจะเอ่ยถาม
(เวลาที่มีเสียงรถแล่นเข้ามาจอดยังบริเวณด้านหน้าของคฤหาสน์ มะลิฉัตรและเลโอนาดท์มักจะทายกันประจำว่าบุตรชายคนไหนที่มา!)
“ร้อยปอนด์! มะลิขอพนันว่าเป็นอลัน” มะลิฉัตรเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี เพราะในบรรดาลูกทั้งสาม ในช่วงสองสามปีมานี้ออร์แลนโด้มาบ่อยที่สุด
“ผมให้หนึ่งหมื่นปอนด์! พนันว่าเป็นเจคอป” เลโอนาดท์เอ่ยพลางยกแก้วไวน์แดงขึ้นมาจิบ และขยิบตาให้ภรรยาอย่างนึกสนุก เพราะตนเพิ่งคุยกับบุตรชายคนเล็กไปเมื่อสามวันก่อน เห็นอีกฝ่ายบอกว่าจะแวะมาทานข้าวด้วยช่วงเย็นๆ เลโอนาดท์แอบยิ้มกริ่มและมั่นใจว่าจะต้องชนะอย่างแน่นอน
“ถ้าแพ้ มะลิจะจ่ายแค่หนึ่งร้อยปอนด์ แต่ถ้าชนะมะลิจะได้หนึ่งหมื่นปอนด์ถูกต้องไหมคะ” มะลิฉัตรเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ให้สามี“ตามนั้นเลยครับคุณผู้หญิง” เลโอนาดท์ตอบยิ้มๆ กับท่าทางตื่นเต้นของภรรยา“แล้วถ้าเกิดไม่ใช่พี่อลันกับพี่เจคล่ะคะ” พิมพลอยหันไปมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างนึกสนุกตาม ก่อนจะเอ่ยแย้งทั้งสองเพราะเสียงรถที่แล่นเข้ามาจอดไม่ค่อยคุ้นสักเท่าไหร่“ถ้าไม่ใช่อลันกับเจค เงินพนันหมื่นกับหนึ่งร้อยปอนด์เป็นของน้องพิม ดีไหมลูก!” เลโอนาดท์เอ่ยก่อนจะยิ้มกว้างให้สาวน้อย“จริงๆ นะคะคุณพ่อ โอ๊ย! น้องพิมตื่นเต้นค่ะ อยากรู้จังว่าใครจะมา!” พิมพลอยเอ่ยและทำท่าทางตื่นเต้น“ฮ่าๆๆ / คิกๆๆ” เลโอนาดท์กับมะลิฉัตรหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน กับท่าทางซื่อๆ ของสาวน้อยที่แสดงออก“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่!” น้ำเสียงที่ทุ้มๆ เอ่ยทักทายขึ้นที่ด้านหลัง พิมพลอยหันไปมองและสบตากับชายหนุ่มเข้าอย่างจัง‘ผู้ชายที่อยู่ในรูปใบนั้น’ หญิงสาวบอกตัวเองในใจ พลางรู้สึกสั่นขึ้นมานิดๆ หัวใจก็เต้นแรงขึ้นจนเริ่มจะหายใจติดๆ ขัดๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และทันทีที่ดวงตาสีฟ้าเข้มจ้องมองมายังเธอ มันเหมือนโลกทั้งใบหยุดนิ่งอยู่ก
Rocasander Villa...เวลา 19:45 น.แพททริกสันในวัย 33 ปี ขับรถเข้ามาจอดพร้อมกับแดเนียล ตามมาติดๆ ด้วยเจคอป ออร์แลนโด้ และคารอส เพชรดนัย ร็อฟเวลล์ น้องชายของแดเนียล พวกเขาทั้งห้าคนมีชื่อเรียกแทนกลุ่มว่า R&R ซึ่งย่อมาจาก Rocasander & Rofwell (โรคาซานเดอร์ แอนด์ ร็อฟเวลล์)รถสปอร์ตซูเปอร์คาร์ห้าคันของหนุ่มๆ R&R เข้ามาจอดเรียงกันยังด้านหน้าของคฤหาสน์ จากนั้นก็มีซูเปอร์คาร์อีกยี่สิบกว่าคันขับตามเข้ามาจอดในเวลาไล่ๆ กันจากนั้นหนุ่มๆ สามสิบกว่าคน และสาวๆ ที่ควงมาอีกยี่สิบกว่าคน ก็พากันเดินตามแพททริกสันไปทางปีกด้านขวาของคฤหาสน์ ที่จัดเลี้ยงงานวันคล้ายวันเกิดเอาไว้หลังจากที่ดื่มทานกันไปได้สักพัก บรรดาเหล่าเพื่อนพ้องของแพททริกสันก็ขึ้นไปร่วมแจมกับนักร้องบนเวทีกันเป็นระยะๆ ทั้งเจคอป ออร์แลนโด้ คารอสและแดเนียล ที่ขึ้นไปร้องและเล่นดนตรีกันอย่างครบแก๊ง R&Rในขณะที่ทุกคนกำลังสังสรรค์กัน เลโอนาดท์และมาดามแจสมินก็เดินมาพร้อมกับพิมพลอยที่ตอนนี้อายุได้ 21 ปีเต็ม ใบหน้าของเธอนั้นสะสวยและจิ้มลิ้ม ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่กำลังเบ่งบาน ทำเอาหนุ่มในงานหันมามองกันเป็นตาเดียวเจคอปที่ขึ้นไปร้องเพลงบนเวที เห็นอาการ
“ยังไม่ได้ทานค่ะ ซีน่าคิดถึงพี่แพททริกที่สุดเลย” ลูเซียน่าเอ่ยขึ้นพลางเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มอย่างคิดถึง“ซีน่า! ทักทายผู้ใหญ่หรือยัง” ลูเซียสที่เดินมาถึงโต๊ะเอ่ยเตือนบุตรสาวลูเซียน่าหน้าเสียนิดๆ ที่ถูกผู้เป็นบิดาตำหนิ จึงรีบหันไปเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่อย่างเสียไม่ได้“สวัสดีครับอาลูเซียส สบายดีนะครับ” แพททริกสันทักทายด้วยสีหน้ายิ้มๆ“สวัสดีหลานรัก สุขสันต์วันเกิดนะ” ลูเซียสเอ่ยพร้อมกับส่งของขวัญให้“ขอบคุณครับ” แพททริกสันรับของขวัญส่งให้เด็กรับใช้ที่อยู่ใกล้ๆ เอาไปวางที่โต๊ะ“อ้าว! แล้วซาเก้ล่ะ!” ลูเซียสถามหาเพื่อนซี้อีกคน“ซาเก้ออกไปคุยกับต้อมแล้วก็เพชรน่ะ” เลโอนาดท์หันมาตอบ“ว่าแต่มะลิกับพราวเป็นไงมั่งครับ สบายดีกันใช่ไหม” ลูเซียสเอ่ยถามภรรยาของเพื่อน ก่อนจะนั่งลงร่วมวงกับทุกคนด้านลูเซียน่าก็นั่งลงข้างๆ แพททริกสันอย่างแนบชิด ก่อนจะส่งยิ้มหวานๆ ไปให้อีกฝ่ายราวกับคนรักที่ไม่ได้เจอกันมานานเจคอปรีบสะกิดพี่ชายคนรองให้หันไปมองคนที่เพิ่งมาถึง ทำให้พิมพลอยที่กำลังคุยกับออร์แลนโด้หันไปมองตาม เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นอีกฝ่ายแสดงความสนิทสนมออกมาอย่างชัดเจน
แพททริกสันหันมองลูเซียน่าแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ “ปล่อย!”หญิงสาวทำหน้าเหวอ ยอมปล่อยแขนของอีกฝ่ายแต่โดยดี แต่ก็ไม่วายหันไปใช้สายตาจิกกัดผู้หญิงตัวต้นเหตุอย่างรู้สึกเกลียดชัง“เอางี้นะครับทุกคน ใครอยากจะถามจะคุยเรื่องของน้องพิม เชิญตามมาที่โต๊ะครับ เชิญนะครับพี่คาเรน” เจคอปเอ่ยยิ้มๆพิมพลอยหันไปยิ้มให้เจคอปอย่างรู้สึกขอบคุณ เพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้อีกแม้แต่วินาทีเดียว“เดี๋ยวพี่จะตามไปนะครับน้องพิม!” คาเรนเทียตะโกนตามหลังสาวเจ้าที่เดินออกไป“ฉันว่าเราดื่มฉลองกันเถอะ นานๆ จะได้เจอกันที” แดเนียลเอ่ยขึ้นอย่างพยายามคลี่คลายสถานการณ์“ก็ได้! มาดวลเหล้ากันหน่อยดีไหม?” แพททริกสันเอ่ยท้าทาย“จัดมาได้เลย! เสนอของรางวัลมาด้วยสิแพททริก” คาเรนเทียยิ้มยั่ว“ถ้าแกชนะ แกจะเอาอะไรล่ะคาเรน!” แพททริกสันถามกลับ“ถ้าฉันชนะ ฉันจะออกเดตกับน้องสาวของแก!” คาเรนเทียขยับเข้าไปกระซิบบอกให้ได้ยินกันแค่สองคนแพททริกสันกำหมัดแน่น แล้วจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุดัน “แต่ถ้าแกแพ้ แกต้องเลิกยุ่งกับน้องพิม และห้ามเข้าใกล้เธออีกเด็ดขาด!”“ได้ตามนี้!” คาเรนเทียเอ่ยพลางส่งมือไปจับ เพื่อทำสัญญ
“หึ!” แพททริกสันกลอกตาอย่างเซ็งๆ รู้ว่าน้องชายกำลังจะเล่นบทดราม่า“คือ... พอดีว่าขากลับผมไม่มีรถน่ะครับพ่อ รถผมเสีย! เลยฝากป๋าไปซ่อมพ่อจะใจดีให้ผมยืมรถไปใช้ก่อนสักคันได้ไหมครับ” เจคอปหันไป ออดอ้อนผู้เป็นบิดา“ได้อยู่แล้วเจค ก็รถของลูกเสียนี่! ไม่ได้แข่งแพ้แล้วโดนยึดรถ ซะหน่อยจริงไหม? ฮ่าๆๆ” เลโอนาดท์ประชดคนช่างอ้อนอย่างอดไม่ได้“ฮ่าๆๆ” แพททริกสันหัวเราะชอบใจที่ผู้เป็นบิดารู้ทันน้องชายเจคอปกลอกตาอย่างเพลียๆ ในขณะที่ทุกคนต่างหัวเราะเยาะเขากันอย่างขบขัน แต่ก็ไม่ทำให้เขายอมละความพยายามง่ายๆ“ว่าแต่ คันไหนก็ได้ใช่ไหมครับพ่อ” “ใช่!คันไหนก็ได้ยกเว้น Ford Mustang Hennessey คันเดียวลูก ฮ่าๆๆ” เลโอนาดท์เอ่ยพร้อมกับหัวเราะออกมา“ฮ่าๆๆๆ” แพททริกสันยกกำปั้นขึ้นชนกับผู้เป็นบิดาอย่างถูกใจ ที่ดักทางคนเจ้าเล่ห์ได้อีกครั้ง“โธ่! พ่ออะ
‘อย่าใส่ชุดนี้อีกนะน้องพิม พี่หวงรู้ไหม! ถ้าพี่เห็นอีกครั้งนะเป็นเรื่องแน่ แล้วก็ห้ามมอง ห้ามยิ้มให้ผู้ชายคนไหนอีก เข้าใจใช่ไหมพิมพลอย!!’ เขาต่อว่าเสียงดัง จนเธอทำตัวไม่ถูก เพราะชุดที่ใส่นั้น คุณมะลิฉัตรเป็นคนเลือกมาให้เธอเองวันนี้เธอดีใจยิ่งกว่าอะไรที่จะได้เจอเขา...คนที่เธอแอบหลงรักมานาน แต่พอเธอเข้าไปในงานวันเกิดเขา เธอรู้สึกเหมือนเขากำลังโกรธใครสักคนอยู่ สายตาขวางๆ ที่มองมามันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและตอนนี้...เธอรู้แล้วว่าเพราะอะไร เป็นเธอสินะ ที่ทำให้เขาโกรธ พลันน้ำตาแห่งความเสียใจน้อยใจก็ไหลบ่าออกมาอย่างเก็บไม่อยู่“พิมพลอย! พี่ถามว่าเข้าใจไหม!” แพททริกสันเผลอตะคอกอย่างลืมตัว ‘เขาโมโหที่เห็นสายตาของเพื่อนๆ จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน มันทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ ส่วนพิมพลอยน่ะเหรอ? หึ! ใครยิ้มให้เธอก็ยิ้มตอบทุกคนนั่นแหละ และนั่นมันทำให้เขาแทบจะยกโต๊ะขึ้นทุ่มลงกลางงานวันเกิดของตัวเองเสียให้ได้’พิมพลอยเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมตอบอะไร ทำให้คนที่รอฟังคำตอบอยู่ทนไม่ไหว ใช้มือประคองใบหน้าจิ้มลิ้มให้เงยขึ้นมองตน
“น้องพิมพร้อมจะคุยกับพี่แพทหรือยังคะ” แพททริกสันเอ่ยหลังจากที่เดินมาถึงลานน้ำพุ“พี่แพทจะคุยเรื่องอะไรเหรอคะ?” พิมพลอยถามกลับด้วยหัวใจสั่นๆ“ก็คุยเรื่องที่พี่บอกไว้เมื่อสองปีก่อนไงคะ ยังจำได้ไหม?”“เอ่อ พี่แพทคะ น้องพิมคิดว่าเรา...เอ่อ...เราต่าง...”“ทำไมคะ? หรือน้องพิมคิดว่าพี่แก่เกินไป!” แพททริกสันถามอย่างหงุดหงิด ‘ถ้าลองตอบเขาว่า เราต่างกันเรื่องอายุละก็ หึ! พ่อจะลากขึ้นห้องไปฟัดให้ฟ้าเหลืองเลยคอยดู!’“น้องพิมหมายความว่า เราต่างก็แทบจะไม่เคยรู้จักกันเลย และอาจจะเร็วเกินไปที่เราเอ่อ...จะคบกันน่ะค่ะ” หญิงสาวรีบตอบเพราะอีกฝ่ายกำลังตีความหมายไปไกล ‘บ้าจริง! นี่เขาไม่รู้ตัวเหรอ ว่าตัวเองหล่อและดูดีขนาดไหน’“งั้นลองถามพี่แพทมาสักข้อสิคะ เกี่ยวกับเรื่องของน้องพิม”ชายหนุ่มบอกพร้อมกับจ้องมองใบหน้างามอย่างหลงใหล“สีโปรดของน้องพิมคือสีอะไรคะ?” พิมพลอยชั่งใจอยู่ครู่ก่อนจะเอ่ยถาม“น้องพิมชอบสีฟ้า ชอบดอกกุหลา
ทั้งสองเดินจับมือกันกลับเข้างาน ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมาอย่างสนใจใคร่รู้ แต่แล้วอยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลังดังมาแต่ไกล“พี่แพททริกคะ!”ชายหนุ่มกลอกตาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่เดินแกมวิ่งเข้ามาหา ‘พระเจ้า! ให้มันได้อย่างนี้สิพับผ่า ลูเซียน่าชอบเข้ามายุ่มย่ามกับเขาบ่อยๆ ทำตัววุ่นวายอย่างกับเป็นคนรัก ล่าสุดมือขวาคนสนิทเพิ่งรายงานว่าหล่อนไปให้สัมภาษณ์ ว่ากำลังคบหาดูใจอยู่กับเขา จนมารดาของเขาทราบข่าวเข้า ถึงกับต่อสายตรงมาเคลียร์ขณะที่เขากำลังประชุมอยู่ เขาหัวเสียและหงุดหงิดกับคำขู่สารพัดของมารดา จนสั่งยกเลิกประชุมทั้งวัน พอจะจัดการกับตัวปัญหา ลูเซียน่าก็บินหนีไปเที่ยวต่างประเทศซะอย่างงั้น! เขาเลยไม่ได้เคลียร์กับเธอสักที หึ! วันนี้แหละฤกษ์ดีเลยละ เขาไม่อยากให้พิมพลอยลังเลหรือกังวลอะไรอีก แค่เรื่องอายุก็มากพอละ คงถึงเวลาที่จะต้องชัดเจนในทุกๆ อย่างซะที!’“พี่แพททริกคะ ซีน่ามองหาพี่อยู่ตั้งนาน...แล้วนี่ใครคะ?” ลูเซียน่าเอ่ยถามเพราะจำสาวตรงหน้าไม่ได้ แต่ก็รู้สึกคุ้นๆ หน้าอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย
แทบจะทุกสายตาต่างพากันหันมามอง เมื่อเห็นแพททริกสันเดินโอบไหล่พิมพลอยลงมาจากชั้นVIPที่คนนอกไม่ได้รับอนุญาตให้ย่างกรายขึ้นไปสาวๆ ต่างตะลึงเมื่อเห็นผู้ชายที่ดูสมบูรณ์แบบ ทั้งบุคลิกที่ดูเป็นผู้นำทุกท่วงท่าของประธานใหญ่ของโรคาซานเดอร์ ผู้ชายที่ติด TOP 10ถึง5ปีซ้อน ที่เพิ่งประกาศข่าวช็อกวงการไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ว่าเตรียมสละโสดใน อีกสามเดือนข้างหน้า จนกลายเป็นประเด็นข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และที่สำคัญหญิงสาวที่แพททริกสันจะแต่งงานด้วยก็คือสาวสวยเจ้าของฉายานางฟ้าเอเชีย ที่หนุ่มๆ ในมหาวิทยาลัยตั้งให้พิมพลอย สาวน้อยต่างแดนที่หุ่นแสนจะเย้ายวน ไม่ว่าจะรุ่นพี่หรือรุ่นน้องและรุ่นเดียวกัน ต่างพากันมองเหลียวหลังทุกครั้งที่เห็นเธอเดินผ่านแต่ทว่า...กลับไม่มีผู้ชาย คนไหนได้เข้าใกล้เธอ เพราะหนุ่มที่เคยตามจีบ ต่างได้รับจดหมายเตือนสั้นๆ ว่า‘R1111…เตือนครั้งแรก! ครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย อย่ายุ่งกับพิมพลอย!’ซึ่งเป็นที่รู้กันดีในวงสังคมชั้นสูงว่า
“ฮ่าๆๆๆ” มือขวาคนสนิทหัวเราะเสียงดังออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่กับคำพูดของผู้เป็นนายที่กล่าวถึงเพื่อนรักจนแทบจะหาดีไม่ได้!‘นี่บอสเขาไม่รู้ตัวเหรอว่า ตัวเองน่ะเคยเป็นยังไงมาก่อน!’“ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีงานต้องทำต่อ ไปก่อนนะครับบอส คุณพิมหมึกไข่นึ่งมะนาวกับต้มยำกุ้งอร่อยมากครับ” มือขวาคนสนิทที่อิ่มแล้วรีบขอตัว ก่อนที่จะได้กินยำโปรตีนของเจ้านายต่อจากกินข้าว ชายหนุ่มรีบเดินไปหอบแฟ้มที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆ เข้าไปไว้ในห้องทำงาน ทิ้งให้ ผู้เป็นนายบรรยายสรรพคุณเพื่อนรักต่อ“พี่แพทก็! คิดอะไรก็ไม่รู้ น้องพิมรักพี่แพทแค่คนเดียวค่ะ ห้ามคิดแบบนี้อีกนะคะ”หญิงสาวบอกเสร็จก็ขยับไปหอมแก้มของอีกฝ่ายเพื่อย้ำให้มั่นใจ!“จริงนะคะ” แพททริกสันยิ้มก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง“จริงค่ะ แต่น้องพิมมีเรื่องจะถามพี่แพท” พิมพลอยมองอีกฝ่ายด้วยสายตาขุ่นเคือง เมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอเกือบลืมไปขึ้นมาได้“ถามอะไรคะ?” ชายหนุ่มรู้สึกเสียววูบกับสายตาที่มองมา“พี่แพททำอะไรตอนที่น้
พิมพลอยที่หาเสื้อผ้าใส่เรียบร้อยแล้ว เดินออกมาจากห้อง แต่งตัวอย่างกล้าๆ กลัวๆ ใช่ เธอมีเรื่องต้องคุยกับพี่แพท เธอรู้ว่ารอยช้ำเป็นจ้ำๆ ที่หน้าอกและอีกหลายๆ ที่ มันคือรอยคิสมาร์ก! เพราะเธอเคยเห็นนีน่าหรือลิซ่าก็มีหลังจากที่ไปออกเดต แต่ของเธอมีทั้งที่หน้าอกและตามตัวอีกหลายแห่งหรือว่าเมื่อคืนเขาจะทำอะไรเธอ? เธอคิดทบทวนในใจ จนกระทั่งเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ก็เห็นรอยเลือดที่หยดเป็นทางพิมพลอยหัวใจกระตุกวูบขึ้นมาทันใด ‘พี่แพทจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ?’ เธอรู้สึกใจสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงเดินตามไปอีกห้องที่ประตูเป็นชั้นวางหนังสือเปิดทิ้งเอาไว้เธอเดินตามรอยเลือดเข้าไปจนถึงห้องน้ำ ก็เห็นชายหนุ่มนอนหลับตาแช่ในอ่างที่มีฟองสบู่ลอยอยู่เต็ม“พี่แพทคะ พี่แพทเป็นอะไรหรือเปล่า น้องพิมเห็นรอยเลือดหยดเป็นทางเลย” ด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไร พิมพลอยจึงรีบเอ่ยถามออกไปแพททริกสันลืมตาขึ้นมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องน้ำอย่างอึ้งๆ ‘พระเจ้า! สาบานได้ว่าตอนนี้เขาสงบแล้วแต่พอเห็นหน้าเธอปุ๊บภาพเปลือยเปล่า
“ครับ! พอดีพวกเราดื่มสังสรรค์กับคนสนิทตั้งแต่บ่าย นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วผมอยากกลับไปอาบน้ำแล้วนอนกอดคนรักที่ห้องมากกว่า”แพททริกสันเอ่ยเสียงดังอย่างจงใจ ‘มองอะไรนักหนาวะ! บอกชัดขนาดนี้แล้วยังจะมองอยู่อีกเดี๋ยวพ่อก็ควักลูกตาทิ้งซะ’“บอสครับ คืนนี้ไปนอนที่คฤหาสน์หรือว่าเพนต์เฮาส์ครับ”จิมมี่เจมส์แกล้งเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่เคลียร์ทางกลับเพนต์เฮาส์ไว้ก่อนแล้ว ‘ไอ้หน้าจืดนี่วอนหาที่ตายจริงๆ’“บอกคนของเรา คืนนี้ฉันกับน้องพิมจะกลับไปนอนด้วยกันที่เพนต์เฮาส์” ชายหนุ่มแสร้งเอ่ย“งั้นเรากลับก่อนนะ ไปค่ะพี่แพท” พิมพลอยรีบเอ่ยลาเพื่อนอีกครั้ง แล้วดึงแขนคนขี้หึงให้ออกมาข้างนอกคลับ กลัวอีกฝ่ายจะเผลอไปต่อยเพื่อนเธอเข้า มาร์กชอบมองหน้าเธอด้วยสายตาแบบนี้ทุกครั้งที่เจอในชั่วโมงเรียน บางครั้งเธอก็จิตตกคิดว่าอีกฝ่ายเป็นโรคจิต แต่มาร์กก็ไม่ได้พูดหรือทำอะไรมากไปกว่าการมองเธอนานๆ เท่านั้น!นีน่ากับมาร์กเดินตามออกมาส่งที่หน้าคลับ ก็เห็นบูกัตติเวย์รอนสีดำเงาป้ายทะเบียน R1111 ของแพททริกสัน หญิงสาวถึงกับอ้า
แพททริกสันสั่ง Blue Lable พร้อมมิกเซอร์ ส่วนพิมพลอยสั่งเหล้าบ๊วยญี่ปุ่นที่เทเหล้าใส่น้ำแข็งก็พร้อมดื่มได้เลย (เหล้าบ๊วยมีรสชาติหอมหวาน ไม่เหมือนดื่มเหล้า เหมือนดื่มน้ำรสบ๊วยมากกว่า แต่มีทีเด็ดคือถ้ากินลูกบ๊วยที่อยู่ในเหล้าเมื่อไหร่ จะเมาสุดๆ ถึงขั้นเซนิดๆ และอาจเสียการทรงตัว)ยี่สิบนาทีต่อมา...นีรยา จอแดนและจิมมี่เจมส์ก็มาถึง สองหนุ่มดื่ม Blue Lable ตามแพททริกสัน ส่วนนีรยาดื่มเหล้าบ๊วยกับพิมพลอยตามสไตล์ผู้หญิงที่ชอบเครื่องดื่มที่ดื่มง่ายพนักงานต่างทยอยเสิร์ฟของที่สั่งไปอย่างไม่ขาดสาย ขณะที่ทุกคนดื่มกิน และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แพททริกสันก็เสนอให้เล่าเรื่องตลกๆ ที่แต่ละคนไปเจอมา พร้อมกับวางเดิมพันกันไว้ว่าถ้าเรื่องของใครเด็ดสุดจะได้เงินเดิมพัน!แล้วเรื่องเด็ดสุดที่ทุกคนต่างลงคะแนนให้ก็คือเรื่องของนีรยา ที่เจ้าตัวเล่าว่า...สมัยตอนเป็นเด็กฟันหน้าเธอหลอสามซี่ เป็นเวลาสองปีกว่าฟันใหม่ก็ยังไม่ยอมขึ้น เวลาพูดหรือยิ้มก็จะมีแต่คนหัวเราะเพราะเธอมีแต่ฟันล่างไม่มีฟันบน ตอนงานลอยกระทงนีรยาได้เป็นนางนพมาศ ผู้ใหญ่บ้านสั่งกำชับไม่ให้เธอพูดหรือยิ้มแบบเห็
ทันทีที่เข้ามาในห้อง มิเชลก็ต้องตกใจที่เห็นสีหน้าบึ้งตึงของบอสใหญ่ที่เธอแอบหลงรักมานาน หันมามองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “เธอเป็นคนยกน้ำส้มมาให้คนรักของฉันใช่ไหม!” แพททริกสัน เอ่ยถาม“เอ่อ...ชะ...ใช่ค่ะ” มิเชลตอบเสียงสั่นๆ เพราะปกติเคยเจอชายหนุ่มแต่ในโหมดเย็นชาและเงียบขรึมซะมากกว่าจะเห็นในมุมที่อารมณ์ร้อนแบบนี้ “เธอใส่อะไรลงไปในน้ำส้ม?” แพททริกสันถามเข้าเรื่องอย่างไม่รีรอ“เอ่อ...เอ่อมิเชลไม่ได้ใส่อะไรลงไปเลยค่ะคุณแพท” มิเชลรู้สึกกลัว ลนลานจนเผลอเรียกประธานใหญ่ว่า คุณแพท ออกไปอย่างไม่ทันได้คิด ชายหนุ่มหลับตาลงช้าๆ เพื่อข่มอารมณ์เดือดดาล แต่ก็ไม่ได้ผลอยู่ดี! เพราะตอนนี้เขารู้สึกเดือดจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว!“ใครใช้ให้เธอเรียกฉันว่าแพท! ผู้หญิงที่เรียกฉันว่าแพทได้มีอยู่สองคนเท่านั้นคือ แม่กับเมีย ซึ่งเธอไม่ใช่ทั้งสองอย่าง!!
“น้องพิมนั่งรอพี่ที่ห้องทำงานนะคะ พี่คุยงานที่ห้องประชุมใหญ่สักครู่ เดี๋ยวตามไปค่ะ” ชายหนุ่มกระซิบบอก“พี่แพทไม่ต้องรีบนะคะ น้องพิมรอได้ค่ะ” พิมพลอยบอกก่อนจะเดินตามนีรยาไป หลังจากที่อีกฝ่ายพยักหน้าชวนแพททริกสันมองตามแผ่นหลังบางที่เดินเข้าไปในห้องทำงานของตนจนกระทั่งประตูห้องทำงานปิดลง จึงเดินตามจิมมี่เจมส์กับจอแดนไปยังห้องประชุมใหญ่ เพื่อวางแผนงานให้รัดกุมขึ้นกว่าเดิมห้องทำงานของท่านประธาน...“ว้าว! ห้องทำงานของพี่แพทสวยและดูหรูหราจังเลยนะคะ คุณนีรยา” หญิงสาวเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น“คุณแพททริกเป็นคนที่มีสไตล์น่ะค่ะ มีห้องนอนและห้องน้ำด้วยนะคะ ตรงประตูด้านโน้น แต่ต้องใส่รหัสเข้าไปค่ะ คุณพิมจะเข้าไปดูก็ได้นะคะสวยมากเลยค่ะ รหัสคือ Pimploy ค่ะ รหัสนี้ทราบกันไม่กี่คน เอ่อ...ยังไงนีขอตัวก่อนค่ะ ต้องเตรียมเอกสารให้ที่ประชุม เดี๋ยวให้ผู้ช่วยของณีจะยกเครื่องดื่มกับของว่างมาให้ เชิญคุณพิมตามสบายเลยนะคะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็กดหนึ่ง ที่โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของบอส เรียกใช้ผู้ช่วยขอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา... แพททริกสันก็ออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหารด้านนอก หยิบหนังสือพิมพ์มาเปิดอ่านและจิบกาแฟไปพลางๆ อย่างอารมณ์ดีหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ พิมพลอยก็สวมใส่เสื้อผ้าที่อีกฝ่ายเตรียมไว้ให้ รวมทั้งชุดชั้นในที่เธอใส่มันได้พอดีจนแอบสงสัยว่าเขารู้ไซส์ของเธอ ได้ยังไงหญิงสาวเดินออกไปที่ห้องอาหาร เห็นอีกฝ่ายนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไปอมยิ้มไปก็อดสงสัยไม่ได้“พี่แพทอ่านข่าวอะไรอยู่หรือคะ” พิมพลอยเอ่ยถามขณะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับชายนหนุ่ม“อ้าว! น้องพิมมาแล้วเหรอคะ! พี่แพทกำลังอ่านข่าวคู่รักคู่หนึ่งอยู่ค่ะ ข่าวบอกว่าผู้หญิงคนนี้โชคดีมากๆ ที่ได้หัวใจของผู้ชายที่หล่อเหลาและแสนจะเพอร์เฟกต์ไปครอง ข่าวยังบอกว่า...ผู้ชายคนนี้หลงรักหญิงสาวหัวปักหัวปำมาตั้งแต่ตอนที่เธอยังอายุได้ 17 ปีน่ะค่ะ ลองดูรูปไหมคะ พี่แพทว่าน้องพิมอาจจะรู้จักเธอ!” แพททริกสันบอกเสียงจริงจัง พร้อมกับส่งหนังสือพิมพ์ไปให้หญิงสาวดู“จริงหรือคะว้าว!! ชักอยากจะรู้แล้วว่าเธอคนนั้นคือใคร”พิมพลอยยื่นมือไปรับหนังสือพิมพ์มาเปิดดู ก่อนจะ
สามชั่วโมงต่อมา...“น้องพิมคะ! น้องพิม! หนังจบแล้วค่ะ” แพททริกสันเรียกคนที่หลับสนิทไปตั้งแต่สามสิบนาทีแรก จนกระทั่งหนังจบแล้วสาวเจ้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เขานอนมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับตาพริ้มในอ้อมแขน มันทำให้ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นตั้งแต่ที่ขาเรียวสวยยกขึ้นมาพาดบนขาของเขาจนกระทั่งตอนนี้บางอย่างของเขาก็ยังไม่ยอมสงบ! ไม่ว่าหนังที่ดูจะบู๊ดุเดือดแค่ไหน ก็ไม่สามารถดึงสายตาของเขาไปจากใบหน้าเธอได้เลย เขาจำต้องรีบปลุกเธอก่อนที่เขาจะระงับอารมณ์พลุ่งพล่านของตัวเองไม่ไหว!“น้องพิมขอโทษค่ะ” คนที่เพิ่งตื่นอายจนหน้าแดง“ไม่เป็นไรค่ะน้องพิมจะนอนต่อไหมคะ พี่แพทจะได้นอนเป็นเพื่อนค่ะ” แพททริกสันบอกพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาว“เอ่อ...ไม่แล้วค่ะ น้องพิมขอไปห้องน้ำก่อน พี่แพทรอน้องพิมที่หน้าโรงหนังนะคะ” เธอรีบลุกเดินออกไปยังห้องน้ำข้างนอก เพื่อเช็กความเรียบร้อยของตัวเองอย่างอายๆ“ได้ครับ เจ้าหญิงของพี่” แพททริกสัขำเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของสาวเจ้า