LOGINShare
ความกังวลของซูจ๋าย
Last Updated:
2025-01-04 12:05:27บ้านเฉิง
“ซูจ๋าย นอนพักอยู่ชั้นบนลูกควรจะหาเวลาพักผ่อนบ้าง ซูจ๋ายก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรซูจ๋ายนอนพักก็ดีแล้วแต่คนที่ควรพักจริงๆควรเป็นลูกนะเฉิงซีหยวน”
เฉิงซีหยวนยิ้มเศร้าๆ
“ขอบคุณครับที่เป็นห่วงผม”
“วันนี้กลับมาก็ต้องเข้าไปคอยเอาใจซูจ๋ายคอยป้อนข้าวป้อนนำลูกไม่อยู่เธอก็ไม่ยอมกินยา เด็กรับใช้ในบ้านมากมายหาที่รู้ใจซูจ๋ายสักคนคอยป้อนข้าวป้อนยา ลำพังกิจการของอวิ๋นเฉิงกรุ๊ปก็หัวหมุนพอแล้ว”
“ผมค่ไม่อยากให้ซูจ๋ายรู้สึกว่าผมไม่ใส่ใจเขาเรื่องแบบนี้เป็นผมที่ทำให้เขาจะดีกว่าให้คนอื่นทำ”คุณเสวียเต่อส่ายหน้าไปมา
“แล้วเรื่องฝากไข่ไปถึงไหนแล้วแน่ใจหรือว่าพอมีลูกอาการของซูจ๋ายจะดีขึ้น แม่ว่าจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่คนป่วยอย่างไรจะเลี้ยงดูทารกได้”
“ครับ ผมตั้งใจเซอร์ไฟรส์ซูจ๋ายสองสามอาทิตย์ก่อนพาเขาไปพบคุณหมอ และจัดการหลายเรื่องเรียบร้อยไปแล้วครับ เรื่องเลี้ยงทารกคงต้องหาทางออกอีกที”
“ยินดีด้วย แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้หรืออาจจะเป็นสวรรค์กำหนดไว้แล้วซูจ๋ายร้่างกายไม่ค้่อยแข็งแรงดีที่ยังตกไข่ให้มีทายาท”เฉิงซีหยวนยิ้ม
“คุณหมอถงเก่งครับ หากงานนี้สำเร้จตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลของอวิ๋นเฉิงคงต้องยกให้คุณหมอถงอย่างเสียไมไ่ด้ไม่เสียแรงที่ผมทุ่มเทสร้างโรงพยาบาลเพื่อพัฒนาเรื่องนี้โดยเฉพาะ”ยิ้มภูมิใจ คุณเสวียเตอถอนหายใจ
“ดีแล้ว”อยากจะพูดต่อว่าหากถึงวันที่เฉิงซีหยวนต้องกล่าวคำลาซูจ๋ายเพราะไม่สามารถรั้งซูจ๋ายที่ป่วยหนักได้อีกก็ยังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของซูจ๋ายจะพูดไปก็กลัวว่าเฉิงซีหยวนจะยิ่งเศร้าโศก
“พี่เขยมาแล้ว”สาวน้อยซูจิงเดินลงมาจากชั้นบน สีหน้าแววตาบอกว่าดีใจ
เหลือบตามองคุณเสวียเตอ
เดินมายืนตรงหน้าเฉิงซีหยวน
“พี่สาวเรียหาพี่เขยทั้งวันซูจิงให้กินยาแล้วก็หลับไปแล้วก่อนนอนยังบ่นว่าวันนี้ไม่เห็นหน้าพี่เขยก่อนไปทำงาน”
เฉิงซีหยวนรีบสาวเท้ายาวๆก้าวขึ้นไปชั้นบนของตัวบ้าน
“ขอตัวค่ะ”หันมาก้มศีรษะให้กับคุณเสวียเตอ ที่ทำสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างถือวิสาสะ
“คุณ ซีหยวนมาแล้วหรือ”เด็กรับใช้สองคนรีบก้มตัวเอินออกจากห้องที่จัดไว้อย่างสะอาดสะอ้านสวยงาม ร่างผอมบางนอนทอดกายเหยียดยาวบนเตียงกว้างที่ชีดหน้าต่างกระจกบานใหญ่สามารถมองออกไปเห็นดอกไม้หลากสีและกระต่ายที่เลี้ยงแบบปล่อยกำลังกินแครอทสดๆที่พ่อบ้านนำมากองไว้ตรงกับห้องนอนของซูจ๋ายใบหน้าสวยทว่าซีดขาวตัดกับลิปสติกสีแดงที่ฉาบอยู่บนริมฝีปากเพื่อกลบเกลื่อนริมฝีปากที่คล้ำดำ ดวงตาอ่อนล้าโรยแรงแต่รอยยิ้มยังงดงามเสมอสำหรับเฉิงซีหยวน
เขานั่งลงกุมมือซูจ๋ายไว้แน่น
“วันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้น เลยรีบออกจากบ้านแต่เช้า ผมความจริงตั้งใจจะบอกคุณก่อนหน้านั้นแต่มาวันนี้ได้โอกาสก็เลยคิดว่าควรพูดกับคุณเสียจะได้ไม่ต้องคอยกังวล มีเรื่องหนึ่งที่อยากจะขออนุญาตคุณ”
ซูจ๋ายยิ้ม บางๆยกมือของเฉิงซีหยวนขึ้นมาจูบเบาๆแล้วเอาไปแนบแก้มเย็นซืด
“คุณทำไมจะต้องเกรงใจซูจ๋ายขนาดนั้น แค่ไม่เห็นคุณก็เลยคิดว่าคุณงานยุ่งเมื่อคืนซูจ๋ายนอนไม่หลับคุณก็คอยอยู่ข้างๆจนหลับไปตอนใกล้สว่าง ไม่คิดว่าคุณยังไปที่อวิ๋นเฉิงกรุ๊ปได้อีก วันนี้มาบอกว่ามีเรื่องขออนุญาตซูจ๋ายเข้มงวดกับคุณเกินไปหรือไรจำได้ว่าเคยเห็นคุณเป็นแบบนี้ตอนที่คุณขอเป็นแฟนกับซูจ๋าย ตอนนี้คุณทำเสียงตื่นเต้นเหมือนตอนนั้นไม่มีผิด”เฉิงซีหยวนยิ้ม
“ผมแค่กำลังจะบอกคุณว่าผมต้องไปดูการก่อสร้างอวิ๋นเฉิงกรุ๊ปที่เมืองxxxxแต่สัญญาว่าจะแวะมาหาคุณวันเว้นวัน”ซูจ๋ายยิ้ม
“เรื่องเล็กน้อยทำตื่นเต้นเหมือนกับจะขอมีภรรยาใหม่อย่างนั้น”เฉิงซีหยวนอมยิ้มปกติแล้วหากไม่ป่วยไข้ซูจ๋ายเป็นคนที่มีอารมณ์ขันมากมาย
“ไม่มีใครนอกจากคุณ”ก้มลงจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน
“คุณจะไม่เหงาใช่ไหม”ซูจ๋ายยิ้ม
“วันเว้นวันไม่เหงาหรอกค่ะ ซูจิงจะมาอยู่ที่นี่ชั่วคราวน้องเพิ่งกลับจากต่างประเทศเรียนจบมาแล้วไม่อยากอยู่ที่บ้านกับคุณแม่ ซูจิงจึงขอมาอยู่ที่นี่ด้วย พอดีเลยซีหยวนไม่อยู่ก็ยังมีคนคอยดูแลเรื่องยา”
“คงจะต้องตอบแทนน้องสาวของคุณ”ซูจ๋ายยิ้ม
“ไม่จำเป็นค่ะ”ซูจ๋ายยังพูดยิ้มๆ
“จำเป็นสิเพราะผมอยากจะให้น้องคุณก็เหมือนน้องของผม”ซูจ๋ายก้มหน้ามองมือของซีหยวน
“ลืมถามเรื่องฝากไข่ คุณหมอถงบอกว่าอีกไม่กี่วันจะเรียบร้อยซีหยวนคุณแวะไปที่โรงพยาบาลบ้างหรือเปล่าเรื่องการฝากไข่ไปถึงไหนแล้ว ที่หมอถงรับปากว่าจะหาคนที่ไว้ใจได้คนที่ไม่ผูกมัดมาอุ้มท้องลูกของเราตอนนี้ถึงขั้นตอนไหนแล้ว”ดวงตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงเรื่องที่เคยวาดฝันไว้ร่วมกัน เฉิงซีหยวนยิ้ม
“คุณหมอกำลังคัดสรรคนสำหรับอุ้มท้องลูกของเรา คงอีกไม่นานเกินรอคุณทำลืมไปไม่นานหากมีความคืบหน้าผมจะรีบบอกคุณ”
“ซูจ๋ายแอบหวั่นใจว่าไข่ที่ให้ไปจะไม่ดีพอสำหรับการฝากไข่ คุณหมอบอกไหมค่ะว่ามีปัญหาเหล่านี้”เฉิงซีหยวนส่ายหน้ายิ้มๆ
“ไม่มีปัญหาอะไรแค่รอคนที่.. เหมาะจะมาเป็นคนอุ้มท้องลูกของเราสองคนอย่างที่ผมบอก หมอถงเป็นหมออันดับหนึ่งในเรื่องนี้ หากเขาบอกว่าได้ก็ต้องได้”ซูจ๋ายยิ้มดวงตาเป็นประกายสดใส ยกแขนโอบรอบลำคอของเฉิงซีหยวน
“ซีหยวน ที่ใจดีที่สุดที่หล่อที่สุดกำลังจะเป็นพ่อคนใช่ไหม คุณจะเป็นพ่อที่ดี แค่ไหนนะอยากเห็นคุณอุ้มทารกเล็กๆในอ้อมแขนจะอ่อนโยนแค่ไหนในเมื่อซีหยวนเป็นคนที่อ่อนโยนที่สุด ซูจ๋ายดีใจด้วยค่ะ”เฉิงซีหยวนโอบกอดซูจ๋ายเกลือกลิ้งใบหน้าลงที่แก้มของซูจ๋ายเบาๆ
Related chapters
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย แพ้ท้อง
“ซูจ๋ายเองก็กำลังจะเป็นแม่คน เรากำลังจะมีลูกแฝด ทุกอย่างกำลังจะลงตัวคุณจะต้องเข้มแข็งกินยาพักผ่อน พอหาคนอุ้มท้องได้ อีกไม่นานซูจ๋ายกับเฉิงซีหยวนตัวน้อยจะมาวิ่งเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้านตระกูลเฉิง”ซูจ๋ายกระชับอ้อมกอดน้ำตาไหลพราก อีกคนพร่ำจูบซับน้ตาให้อย่างอ่อนโยน“ความจริงแล้วซูจิงก็เหมาะที่จะอุ้มท้องลูกของเรา”เฉิงซีหยวนยิ้มบางๆ“คุณคิดอย่างนั้นหรือ”“อย่างไรก็ดีกว่าต้องพึ่งพาคนอื่นที่ไม่ใช่พี่น้องซูจิงเขาเองก็ภูมิใจในตัวพี่เขยไม่น้อย ตอนนี้เขาดูแลซูจ๋ายดีมากหากจะเป็นใครสักคน ซูจ๋ายยินดีให้เป็นน้อง”บ้านบนเขา“ไม่มีอะไรน่าห่วง ธรรมดาก็กินได้ทุกอย่างนะคนท้องมักจะหิวบ่อยและเวลาหิวก็จะหิวมากกว่าคนอื่นจึงมองหาแต่ของกินนู่นนี่นั่น คุณก็ต้องพยายามปรับตัว เสี่ยวจี้กับเสี่ยวหยูเขาคอยรับคำสั่งของคุณอยู่แล้วนี่อยากจะกินอะไร เขาก็มีหน้าที่หามาให้คุณ”พยาบาลกู้ พูดขึ้นหลังจากที่ตรวจจับชีพจรและตรวจครรภ์ด้วยชุดทดสอบการตั้งครรภ์ในปัสาวะ เหรินเหมยพยักหน้า“ต้องรออีกหนึ่งสัปดาห์ คุณจะมีอาการแพ้ท้องหรืออาจไจะไม่แพ้ท้องเลยก็ได้ แต่เราจะอัลตร้าซาวด์ หมุนตัวหน่อย”คุณพยาบาลกู้จับตัวเหรินเหมยหมุนไปมา“อืมมม ค
Last Updated : 2025-01-04อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย แพ้น้ำหอมหรือแพ้สามี
“ได้ยินแล้วกำลังจะรีบไป”เฉิงซีหยวนรับโทรศัพท์พร้อมกับรอยยิ้ม“หลี่ตงเอารถออก”สาวเท้ายาวๆพร้อมกับออกคำสั่ง ใบหน้าแย้มยิ้มจนหลี่ตงอดสงสัยไม่ได้ ซูจ๋ายที่มองร่างสูงท่าทีเร่งรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งข้างคนขับแล้วรถก็พุ่งตัวออกจากคฤหาสน์บ้านเฉิงอย่างรวดเร็ว“พี่เขยเขารีบไปไหนค่ะพี่สาว”ซูจิงถามยิ้มๆ“คงมีงานด่วนหรืออาจกำลังมีโปรเจคใหม่จึงทำเขาดีใจขนาดนี้”“ดีจังนะคะมีสามีที่เอาใจใส่ดีขนาดนี้แล้วยังขยันทำงานเพื่อให้พี่อยู่สบาย”ซูจ๋ายยิ้มน้อยๆ“ทุกอย่างต้องมีต้นทุนกว่าพี่จะมีวันนี้ได้กว่าจะรักกันได้ขนาดนี้ไม่ได้อาศัยโชคหากแต่สิ่งที่ทำให้กับซีหยวนเป็นความริงใจทั้งสิ้นเขาเองก็รับรู้ได้เราสองคนจึงนับว่าโชคดี ที่มีใจตรงกันและซีหยวนไม่เคยมีคนอื่นหรือนอกใจ”ซูจิงห่มผ้าให้ซูจ๋ายนั่งลงหยิบ โทรศัพท์ขึ้นลมาเลื่อนดูข่าวสารในโซเซียล“พี่เขยเขาได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับหนึ่งของผู้ชายที่ทรงอิทธิพลที่สุดในตอนนี้แล้วยังอยู่อันดับหนึ่งของผู้ชายในฝัน มีแต่คนอิจฉาพี่นะคะทำไมไม่ออกสื่อให้คนได้เห็นหน้าให้คนเขารู้ว่าพี่เขยมีเจ้าของแล้ว”“แค่นี้หลายคนก็รู้แล้วไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศ และซีหยวนเขาก็ให้เกียรติพี่เสมอม
Last Updated : 2025-01-04อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คุณพ่อตัวดี
“ครับ”หมอถงรับคำกล่าวตามเฉิงซีหยวนออกมาข้างนอก“ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยให้ความฝันของผมกับซูจ๋ายเป็นความจริงเสียที”หมอถงเลิกคิ้วสูงคิดไม่ถึงว่าท่านประธานอวิ๋นเฉิงกรุ๊ปจะกล่าวคำขอบคุณออกมา“ครับ ไม่เป็นไรครับ คุณจ่ายผมมาไม่น้อยเรื่องนี้อย่างไรก็ต้องตั้งใจอย่างที่สุดเพื่อความสำเร็จ ดีใจที่คุณสมหวังสักทีครับ”หมอถงยื่นมือจับมือเฉิงซีหยวนแสดงความยินดีเสี่ยวหยูที่เดินเข้ามาพร้อมกับสับปะรดปอกสีเหลืองฉ่ำอีกจาน“ได้แต่ผลไม้ครับระหว่างนี้แต่ไม่ต้องกังวลผลไม้ที่มีน้ำมากจะทำให้อาการแพ้ท้องลดลงความเครียดก็มีส่วนเหรินเหรินเป็นคุณแม่มือใหม่ และการตั้งครรภ์ก็มาจากมือหมอ ก็จะกังวลแลยทำให้อาการแพ้ท้องรุนแรงกว่าคนทั่วไปตอนนี้กินอะไรได้ก็ควรจะปล่อยไปก่อนครับใช้วิตามินและแคลเซียมช่วยเสริม พอหายจากอาการแพ้ท้องค่อยบำรุงกันอีกที”เฉิงซีหยวนพยักหน้าขึ้นลง“คุณจี ผมหมายถึงคนอุ้มท้องก็คงลำบากไม่น้อยทั้งรับมือกับอาการแพ้ท้องและผลกระทบหลายๆอย่างฝากคุณหมออีกทีระหว่านี้ต้องการอะไรให้บอกผมได้ผมยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้คุณจีแข็งแรง”“ครับพอเริ่มเข้าสัปาห์ที่5-6 อาการอาจดีขึ้นครับ ตอนนี้ผมกับทุกๆคนก็ช่วยกันดูแลจีเหรินเหมยอ
Last Updated : 2025-01-04อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เลือดในกายร้อนฉ่า1
เฉิงซีหยวนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาที่แขนพาดเสื้อนอกสีเข้ม ก้าวเดินเข้าปในห้องของซูจ๋ายที่นอนเอนตัวมองกระต่ายน้อยเกือบสิบตัวกินแครอทเหมือนทุกๆวัน“คุณมาแล้วหรือ”เฉิงซีหยิวนโน้มตัวลงกดริมฝีปากกับแก้มและหน้าผากซีดขาวซูจ๋ายยิ้มเศร้าๆ“วันนี้จะค้างที่นั่น แล้วพรุ่งนี้เช้าจะมาที่นี่มาค้างกับคุณ ตกลงไหม”ยิ้มบางๆ“ไปแต่เช้าเลยหรือค่ะนี่เพิ่งจะหกโมงเช้า”ยิ้มสดใสเพื่อกลบเกลื่อนเมื่อคืนเขานอนไม่หลับเพราะกังวลว่าเหรินเหมยจะเป็นอะไรหรือเปล่าหญิงสาวที่อายุไม่เท่าไหร่จะอดทนต่ออาการแพ้ท้องได้นานแค่ไหนกัน“พอดีมีงานด่วน มีปัญหานิดหน่อยเลยกลัวว่าถ้ารอเวลาจะยิ่งเกิดปัญหาใหญ่ตามมา”“คุณลำบากจะต้องวิ่งไปกลับ ความจริงแล้วซูจ๋ายอยู่ที่บ้านนี้กับคุณแม่คุณแล้วก็ซูจิง ไมไ่ด้ลำบากอะไรคุณค้างที่นั่นหลายๆวันหน่อยจะได้ไม่ต้องลำบากวิ่งไปวิ่งกลับ”“ไม่ ผมสัญญาจะต้องมาราตรีสวัสดิ์คุณวันเว้นวัน และจะต้องตื่นนอนมาพบหน้าคุณวันว้นวัน ไม่นานหรอกซูจ๋ายแค่ไม่กี่เดือนรอให้ทุกอย่างเรียบร้อยผมจะอยู่ที่นี่กับคุณทุกวันทุกคืน”ซูจ๋ายยิ้มเศร้าๆ“ไว้ซูจ๋ายดีขึ้นจะไปที่นั่นกับคุณดีไหมค่ะ”เฉิงซีหยวนยิ้ม“คุณอยากจะได้อะไรที่นั่นไหม
Last Updated : 2025-01-05อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ฉันจะทำตัวดีดี
เฉิงซีหยวนยืนนิ่งพิงประตูห้อง ใจเขาเองก็เต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนกันร่างอวบขาวกับหยดน้ำพร่างพราวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ เมื่อไหร่กันที่เขาไม่รู้สึกใจเต้นตึกตักกับหญิงสาวหรือเพราะเขาไม่เคยเข้าใกล้ใครตั้งแต่มีซูจ๋ายสินะ“อ้าวนายท่าน เอ่อ คุณจีเธอกำลังอาบน้ำค่ะแต่ว่าช้าเหลือเกินเสี่ยวจี้เลยขึ้นมาดูกลัวว่าจะเกิดอันตรายในห้องน้ำ”เสี่ยวจี้ที่ไม่รู้อะไรเดินเข้ามาทัก เฉิงซีหยวน“ฉันรู้แล้วกำลังจะลงไปให้คุณจีของเธอรีบหน่อยเลยเวลาอาหารมาห้านาทีแล้วเดี๋ยวลูกฉันจะหิว”เสี่ยวจี้ยิ้ม ยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆเฉิงซีหยวนรีบออกจากตรงนั้นบนโต๊ะอาหารที่จัดขึ้นแบบลวกๆเฉิงซีหยวนนั่งกอดอกอยู่บนเก้าอ้ เสี่ยวหยูกับเป่าเอ่อทยอยยกอาหารเช้ามาวาง เฉิงซีหยวนพลิกนาฬิกาข้อมือดูเวลาซ้ำแล้วซ้ำอีกเหรินเหมยเดินออกจากบ้านตามหลังด้วยเสี่ยวจี้“ช้าไปอีกสิบนาที”เสี่ยวจี้ยิ้มเจื่อนๆน้ำเสียงเย็นชา เหรินเหมยรีบก้มหน้าหลบตาอายที่เขาเห็นเหรินเหมยในสภาพนั้น หน้าแดงระเรื่อ“พอดีว่า คุณพยาบาลกู้กำชับว่าให้สวมใส่เสื้อผ้าที่สบายๆและพอดีว่าทางนายท่านเฉิงยังไม่ได้ให้คนจัดหาเสื้อผ้าแบบนั้นมาเลยมีแต่เสื้อผ้าที่ค่อนข้างอึดอัดและที่สำคัญคุณพยาบาลก
Last Updated : 2025-01-06อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ฉันสัญญา
เหรินเหมยยิ้มกว้างสดใส ลุกขึ้นยืนกอดแขนหมอถงแขน“ขอบคุณขอบคุณจริงๆค่ะคุณหมอ คุณดีกับฉันและคุณแม่จริง”“เอาน่าแม่เธอก็เหมือนแม่ฉัน ทุกอย่างกำลังไปได้สวย เธอก็ตั้งใจหน่อยทุกอย่างจึงจะออกมาดี”“ฉันสัญญา…ฉันสัญญาจะทำให้ดีที่สุดรอวันที่คุณแม่กลับมาพร้อมหน้า”ยิ้มตาหยี เฉิงซีหยวนถอนหายใจยาว หมกถงประคองให้เหรินเหมยนั่งลงที่เก้าอี้เหมือนเดิม“เริ่มจากกินของบำรุงสุขภาพตอนนี้จะกินได้น้อยแต่ถ้าของชอบจะกินได้เยอะหน่อยเธอก็ลองบอกมาว่าอยากกินอะไรฉันจะลองดูว่ามีโภชนาการครบถ้วนเหมาะกับคนท้องไหมถ้าไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายก็จะสั่งให้ป้าจูทำให้เธอดีไหม”จีเหรินเหมยยิ้มพยักหน้ารัวๆ“แค่กินใช่ไหม”“ใช่และเรื่องการเดินหรือการกระโดดเมื่อครู่ห้ามทำเด็ดขาด ควรจะให้มันดีกว่านี้เราไม่รู้ว่าไข่จะฝังตัวได้ดีในคุณแม่ที่อุ้มบุญไหมไม่มีอะไรการันตีได้ ฉะนั้นควรป้องกันไว้ก่อนห้ามวิ่งห้ามกระโดดเหมือที่เธอเคยทำประจำ เดินให้สมกับคนที่เป็นแม่หน่อย”“เสี่ยวจี้”เฉิงซีหยวนเรียกเสี่ยวจี้ที่ยืนห่างออกไป”“ค่ะ”“จำไว้ต่อไปจะต้องประคองคุณจีทุกครั้งที่เดินหรือลุกจากที่นั่ง”เหรินเหมยถอนหายใจยาวหันสบตากับหมอถง“ถูกต้องแ้ลวครับการตั้ง
Last Updated : 2025-01-06อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย แพ้
“ชาไช้กลับมาแล้วหรือลูกๆๆๆๆๆๆ”คุณเสวียเตอตรงเข้าสวมกอดลูกชายคนเล็กและจุ๊บที่แก้มซ้ายขวาตามธรรมเนียมชาไช้ที่อายุห่างจากซีหยวนเกือบสิบปีร่างสูงชลูดใบหน้าหล่อเหลาเหมือนซีหยวนทว่าไม่ได้ขมวดคิ้วเหมือนอีกคน“แย่เลยครับตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แต่ท่านประธานเฉิงไม่อยู่เสียได้นี่ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าแปลกจริงร้อยวันพันปีอยู่ติดบ้านแจวันนี้แอบซุกใครไว้หรือเปล่าเลยไม่อยู่เฝ้าบ้าน”คุณเสวียเตอจุ๊ปาก“เกือบลืมไปพี่สะใภ้ดีขึ้นหรือยังครับ”ซุจิงเดินลงมาด้านล่าง“เอ้า เะอก้มาที่นี่หรือโลกกลมจริงเชียวฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วสิ ให้ตายเหอะ นรกผลักให้เรามาพบกันอีกแล้ว”“แย่จริง แต่ก็ยินดีที่ได้เจอ ฉันมาก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะนายมาทีหลังคงต้องให้ฉันเป็นศิษย์พี่ใช่ไหม”คุณเสวียเตอถอนหายใจ“แน่นอนฉันน่ะนะเลดี้เฟริสอยู่แล้วเธอนี่ไม่ควรเป็นน้องสาวของพี่สะใภ้เลยต่างกันลิบลับ”ซูจิงยิ้มเหมือนกับที่ได้ยินคือคำชม“แล้วพี่ซีหยวนจะหลับเมื่อไหร่ครับคุณแม่”“ได้ยินว่าไปวันเว้นวัน พรุ่งนี้เช้าก็คงจะกลับ”“ฮ่าๆๆๆทำเหมือนมีเมียเล็กเลยครับผลัดวันพี่ซีหยวนเขาคิดอะไรอยู่”เฉิงชาไช้พูดไปยิ้มไป“ผู้ชายก็คือผู้ชายจะต่างกันอย่างไง แต่ด
Last Updated : 2025-01-07อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ชาใช้
“พักเสียหน่อยฉันให้ เสี่ยวหยูต้มน้ำขิงกับคุณพยาบาลกู้เตรียมยาให้เธออยากจะกินน้ำผลไม้หน่อยไหมเอาน้ำสับปะรดดีไหม หรือว่าจะเอาน้ำผลไม้อย่างอื่น”หมอถงรีบตัดบท“ถ้าเห็นแบบนี้คงต้องหาทาให้อาการแพ้ท้องหายไปโดยเร็วกินอะไรไม่ได้ลูกของผมในท้องของเขาจะยิ่งไม่ได้รับการบำรุง”หมอถงถอนหายใจรู้ว่าเฉิงซีหยวนกังวลใจจริงๆ“ผมจะเพิ่มยาเพื่อให้ อาการแพ้ดีขึ้นแล้วจะกลับมากินอะไรได้เหมือนก่อนหน้าที่จะท้อง เหรินเหมยเธอต้องควบคุมความเครียดมีเรื่องอะไรที่กำลังเครียดอยู่อีกในเมื่อแม่ของเธอได้รับการดูแลจาดคุณหมอเล็กเรียบร้อยแล้ว”หันมาทางเหรินเหมยที่ก้มหน้า“ฉันไมไ่ด้เครียดอะไรนี่คุณหมอก็รู้ว่าเรื่องเดียวที่ทำฉันเครียดได้ก็คือเรื่องของคุณแม่ป่วย”เหรินเหมยก้มหน้าเอาเข้าจริงๆก็คิดถึงคุณแม่ไม่น้อย“รอให้หายแพ้ท้องฉันอนุญาตให้เธอบินไปพบคุณแม่ดีไหมค่าใช้จ่ายฉันซัพพอตเธอด้วยตัวเอง”ตอบแทนบุญคุณเหรอ เป็นคนดีนะแบบนี้ หรือว่าเขาจริงๆแล้วเป็นคนดี“ตอนนี้ถึงไปได้ก็ไม่ได้พบกันเพราะคุณแม่ของเธอเข้าไปในศูนย์บำบัดผู้ป่วยไปแล้ว”เหรินเหมยยิ้มบางๆ“ขอบคุณคุณเฉิงมากๆเลยค่ะแต่คุณก้ตอบแทนฉันด้วยเงินของคุณไปแล้วไม่จำเป็นต้องมารู้สึกผิด
Last Updated : 2025-01-09
Latest chapter
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ได้โปรดอย่าคาดหวัง
ห้องพักในรีสอร์ตเสียงฝนพรำกระทบกระจกหน้าต่างไม่ช่วยให้หัวใจของ ซูจิง สงบลงได้เลย เธอยืนพิงขอบหน้าต่าง มองออกไปยังคลื่นที่ซัดสาดไปที่ทะเล ร่างในเสื้อยืดบางมองเห็นทรวดทรงชัดเจน แววตาเต็มไปด้วยความสับสนชาไช้ เดินออกมาจากห้องน้ำเช็ดผม เขามองซูจิงเงียบ ๆ ก่อนจะวางผ้าลงบนเก้าอี้ “คุณ ยังไม่นอนหรือ คุณหลับได้เลยนะกว่าเราจะกลับก็คงเย็นๆ”“พรุ่งนี้ฉันต้องไปเจอคุณแม่…เสียที เราสองคนหนีความจริงไม่พ้น” เสียงซูจิงแผ่วเบา …ต้องไปเจอคุณแม่อยู่ดีจะช้าหรือเร็ว…” ชาไช้ยิ้มอ่อนโยนเดินเข้าไปใกล้ ชะงักเล็กน้อยแล้วถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือแตะไหล่เธอ “ผมสัญญา จะไปเผชิญปัญหาด้วยกันกับคุณ ไม่ต้องกลัว”“กลัว?” ซูจิงหันมามองเขา ดวงตาสั่นไหว “ไม่ใช่แค่กลัว… แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงด้วยซ้ำ ฉันทำลายทุกอย่างเองกับมือ... ทั้งงานแต่ง... ทั้งชื่อเสียงของพ่อแม่... และ คุณแม่คาดหวังในตัวฉันมาก มากจนฉันไม่กล้าที่จะทำให้คุณแม่ผิดหวัง”"พี่ซีหยวนไม่ใช่คนที่ปล่อยอะไรไว้ค้างคา" ชาไช้พูดเสียงขรึม “เขาจะต้องพูดอะไรออกมาแน่ๆ และเรา... ต้องยอมรับมัน ไม่สิผมจะยอมรับผิดเพียงคนเดียวคุณไม่ต้องพูดอะไรทุกอย่างเป็นความผิดของผม”ซูจิง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่อิ่ม
ห้องนอนที่เงียบงันบนเตียงนั้นมีเพียงเสียงลมหายใจ...เฉิงซีหยวนที่ไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เด็กแฝดสองคนอยู่ที่ดรงเรียนสินะและในเมื่อเหรินเหมยไม่ได้ปฏิเสธความรักจากเขา เขาจัดการร่างอุ่นใต้ร่างเขาจนอยู่หมัดในผ้าห่มสีอ่อน เหรินเหมยนอนหอบหายใจ หยาดเหงื่อเกาะเรียวคอ เสื้อคลุมหลุดลุ่ยจนเห็นผิวเนียนละเอียดแทบทั้งแผ่นหลัง“หยุด… พอแล้ว…ได้โปรด” เสียงเธอแผ่วเบาราวกับฝนที่กระทบหน้าต่าง “ฉันกำลังจะตายฉัน….ฉัน”เฉิงซีหยวนที่โน้มตัวคร่อมเธออยู่ยกยิ้มบาง จูบริมหน้าผากที่ชื้นเหงื่อของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบชิดหู“แค่นอนเฉยๆ ... ปล่อยให้ผมได้แสดงความรักกับคุณก็พอ”มือของเขายังลูบไล้เบา ๆ ไปที่เอวเปลือยคอดกิ่ว สัมผัสของเขาราวกับรู้ว่าตรงไหนที่เธออ่อนไหวที่สุดกดเอวลงซ้ำๆ จังหวะของเขานุ่มนวล แต่แน่วแน่… และเต็มไปด้วยความเย้ายวนจนเหรินเหมยหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืนทำไมเก่งจังทำไมเขาทำได้เก่งขนาดนี้เหรินเหมยเบนหน้าหนี ริมฝีปากพ่นลมหายใจหอบเหนื่อย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง... แต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง ริมฝีปากของเขาก็กดทับลงมาอีกแล้วจูบนั้นทั้งหนักแน่นและลึกซึ้ง... เขาบอกรักเธอด้วยการจูบ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย หมดเรื่อง
สายวันนั้นเสียงฝนสาดกระทบกระจกหน้าต่างดังเปาะแปะ เฉิงซีหยวนยืนอยู่กลางห้องรับแขก สีหน้าเรียบเย็นเยือก เขาสวมเสื้อเข้ารูปสีเข้มอย่างไม่เป็นทางการ แต่ดวงตานั้นทอประกายมุ่งมั่นยิ่งกว่าสายฟ้านอกหน้าต่างคุณเสวียเตอ นั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบข้างเขา สายตาเฉียบขาดไม่แพ้กันไม่กี่นาทีถัดมา คุณนายจางก็เดินเข้ามา สีหน้ากังวลแต่พยายามยิ้มรับ“อา...คุณเสวียเตอ คุณเฉิงขอโทษที่ให้รอ” เดินอ้อมมาเพื่อนั่งลงตรงหน้าคนททั้งสองที่โซฟาหลุยส์เฉิงซีหยวนลุกขึ้นนิดๆ แสดงความเคารพก่อนจะนั่งลงหลังจากที่คุณซีหยินนั่งลงก่อนแล้วคุณเสวียเตอเอ่ยอย่างนุ่มนวล“ผมกับคุณแม่ตั้งใจมาที่นี่ จึงไม่กังวลว่าจะต้องรอหากคุณจางจะออกมาคุยกับเราสักนิด” เสียงเฉิงซีหยวนดังขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบประโยค ไม่เหลือความลังเล “เอ่อ ขอโทษจริงๆ ที่ซูจิงมาพบพวกคุณไม่ได้ ทั้งๆ ที่คู่หมั้นมาถึงบ้าน” สีหน้ากังวลจนไม่อาจปกปิดได้อีก“เราสองคนที่นี่เพื่อเรื่องสำคัญ” คุณเสวียเตอช่วยเสริมทั้งอึดอัดและเหมือนถูกกดดัน คุณจางยิ้มแห้งๆ“เรื่องสำคัญอะไรหรือคะหรือว่าพวกคุณ เองก็มีเรื่องที่อยากจะพูดและตกลงกัน”คุณเสวียเตอมองสบตากับเฉิงซีหยวน“ฉันจำต้อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เปิดใจ
ทันทีที่ประตูปิดลง เสียง คลิก ของกลอนประตูเหมือนตัดโลกภายนอกออกไป เหลือแค่สองคนในห้องเงียบสงบ เหริยเหมยกลับรู้สึกว่าหายใจไม่ออกอึดอัดและมือชื้นเหงื่อเฉิงซีหยวนหันกลับมามองเหรินเหมยที่ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้น ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเฉิงซีหยวนก้าวเข้ามาใกล้ช้าๆ ...จนหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จับมือเหรินเหมยมากุมไว้“กลัวหรือ”เสียงเขาเบานุ่มเหมือนสายลมยามค่ำเหรินเหมยก้มหน้า“ไม่ต้องกลัว...” เขาพูด น้ำเสียงแฝงความสั่นไหวแต่หนักแน่น “ผมจะปกป้องคุณเอง... ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”เหรินเหมยไม่ได้ตอบอะไร เธอยังยืนนิ่งเหมือนกำลังประมวลผล แต่ภายในใจกลับร้อนวูบขึ้นมาทีละน้อย ความเจ็บ ความอัดอั้น และความรู้สึกที่เธอเคยพยายามกลั้นไว้เหมือนถูกคลายล็อกทั้งหมดเงยหน้าขึ้นช้าๆ สบตาเฉิงซีหยวน“คุณ จะโกรธไหมถ้าฉันจะบอกว่าก่อนที่จะอุ้มท้องเด็กแฝดทั้งสองฉัน..ฉันเคยโพสน์แอบปลื้มคุณในโซเซียล.” น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ“อย่างนั้นหรือ เคยชอบฉันแล้วอย่างไร”“เคยชอบแล้ว คราวนี้คู่ขาของคุณผู้หญิงของคุณหรืออะไรก็แล้วแต่ฉันหมายถึงผู้หญิงคนนั้นเขาเลยจะใช้ความผิดพลาดนี้ของฉันเพื่อที่จะทำให้คุณโกรธ ว่าฉันชอบคุณเลยตั้งใจรับงานนี้เพื่อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เราสองคนรักกันใช่ไหม
ชาไช้…“หนีออกมาเดินเล่นคนเดียวแบบนี้ ถ้าหลงฉันจะหาเธอเจอได้ยังไง”เสียงเขาแหย่เบาๆ แต่แววตาที่มองเธอนั้นกลับไม่ได้ขำซูจิงหัวเราะในลำคอ หันกลับไปสบตาเขา “นายก็หาจนเจอนี่”“ฉันหาเธอเจอตลอดแหละ...ความจริงแล้วตั้งใจเที่ยวรอบโลกเสียก่อนค่อยหลับมาทำงานแต่ได้ยินว่าซูจิงกลับมาบ้านเฉิงเพื่อดูแลพี่สสะใภ้ฉันเลยรีบกลับบ้านเฉิงบ้างอย่างไรเล่า เฮ้อแต่เธอไม่เคยหันมามอง”ประโยคที่ออกจากปากเขาทำให้หัวใจเธอสะดุดไปชั่ววูบลมทะเลพัดแรงขึ้นจนเธอขยับตัวเข้าหาเขาโดยอัตโนมัติ เขายื่นมือออกมา กางแขนโอบเธอไว้แน่นในอ้อมอก“รู้ไหม...ฉันเคยคิดว่าถ้าได้จูบเธอตรงนี้ บนหาดทรายที่มีแค่เรา ฉันคงไม่มีอะไรต้องเสียดายในชีวิตนี้อีกเลย”ซูจิงเงยหน้ามองเขาช้าๆ ดวงตาเธอสะท้อนแสงจันทร์และแววตาอ่อนโยนที่เขามีให้“งั้นจูบฉันสิ...ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”คำพูดของเธอเหมือนหยุดเวลาไว้ทั้งโลก ชาไช้ไม่รอให้เธอพูดซ้ำ มือเขาประคองใบหน้าเธอเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวลงริมฝีปากของเขาสัมผัสเธออย่างแผ่วเบาในตอนแรก เหมือนกำลังถามว่า ‘เธอแน่ใจนะ’ แต่เมื่อเธอตอบกลับด้วยจูบเดียวกัน จูบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอัดแน่นที่ไม่เคยพูด มันก็ลึกซึ้งขึ้น ช
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย รอมานานแสนนาน
รถเคลื่อนผ่านถนนสายเลียบทะเล แสงของพระอาทิตย์ที่กำลังตกค่อยๆ ซัดผ่านกระจกรถเป็นสีส้มแดง เปลวแดดอุ่นสาดกระทบใบหน้าของซูจิงที่นั่งพิงเบาะในท่าสบายผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เหม่อมองคลื่นทะเลซัดฝั่งไม่หยุดเหมือนกับสนุกเสียเต็มที่ มือเธอแตะกับขอบกระจกอย่างเหม่อลอย ขณะที่หัวใจเต้นสับสนในความเงียบที่ล้อมรอบชาไช้ขับรถเงียบๆ มาตลอดทาง เขาไม่ใช่คนพูดมากนัก โดยเฉพาะเวลาที่หัวใจยังสั่นไหวเหมือนตอนนี้ …สงสาร“คุณยังไม่หายเสียใจเหรอ?” เสียงเขาเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางเสียงคลื่น กับเพลงเบาๆ ที่คลออยู่ในรถซูจิงหันมาหาเขา “ไม่รู้สิ...อาจจะยังไม่หาย...ไม่รู้สิฉันสับสนความจริงกว่าว่าต้องเผชิญปัญหาต่างๆ ที่จะตามมามากกว่า”เธอยิ้มบาง แต่เป็นยิ้มเศร้าพูดเบาๆ“มันเหมือนกับว่า...ฉันเสียเวลากับคนที่ไม่เคยมองเห็นฉัน ความจริงแล้วพี่ซีหยวนก้ไม่เคยมองเห็นฉันอยู่แล้วฉันก็แค่คำสัญญาและคำขอร้องของพี่ซูจ๋ายที่พี่ซีหยวนต้องยอมจำนน”ชาไช้ถอนหายใจ“ซูจิง” เขาเรียกชื่อซูจิงเบาๆ เป็นครั้งแรกที่เอ่ยโดยไม่มีคำล้อหรือเล่นสนุกซูจิงเองก็ใจเต้นตึกตักแต่ก็รอฟังว่าอีกคนจะพูดอะไร“เมื่อห้าปีก่อน...วันนั้นที่คุณทำขนมช็อกโกแลตลาวามาให้
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ฉันก็แค่เคยชอบเขา
จูดี้หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ดวงตาคู่นั้นเปล่งแสงวาบเหมือนกำลังขบคิดอะไรบางอย่าง “ก็ข่าวลือที่กำลังแพร่สะพัดอยู่น่ะค่ะ... ข่าวที่บอกว่าซีหยวนยกเลิกงานแต่งงานกับน้องเมียเก่าหรือคุณซูจิงเพราะคุณ เก่งจังนะคะทำพี่เขาตตายแล้วยังมีความสามรถทำให้เขายกเลิกงานแต่งงานได้เพราะคุณ ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะทำสำเร็จจนได้”คำพูดของจูดี้ทำให้เหรินเหมยรู้สึกเหมือนโดนทิ่มแทงจากมีดคม เหรินเหมยคุมสติ กลั้นความร้อนรุ่มในอกไว้ “คุณหมายความว่าอย่างไร?”จูดี้ยิ้มขำอย่างมีเลศนัย ท่าทางเหมือนรู้จักทุกอย่างดีเกินไป “เอาเถอะค่ะ… ฉันแค่จะบอกคุณว่า ความจริงมีแค่หนึ่งเดียว... คุณเคยบอกกับเฉิงซีหยวนไหมคะว่า...เหตุผลที่คุณยอมอุ้มบุญให้ซีหยวนมันไม่ใช่แค่เพราะความสงสาร กับเรื่องเงินที่ต้องเอาไปรักษาแม่ของคุณแต่ยังมีบางสิ่งที่คุณไม่เคยบอกใคร” เธอหยุดพูดชั่วขณะแล้วมองเหรินเหมยอย่างเจาะจง “มันคือความรู้สึกที่คุณมีต่อเขา... คุณแอบรักเขาอยู่ใช่ไหมคะ?”เหรินเหมยรู้สึกเหมือนตัวเองโดนทำร้ายด้วยคำพูดเหล่านั้น แต่ก็ยังพยายามควบคุมอารมณ์ “คุณพูดอะไรน่ะ?”จูดี้ยิ้มเย็นชา เธอลุกขึ้นและก้าวเข้าใกล้เหรินเหมยอีกนิด ก่อนจะพูดเสียงเบา แต่เจา
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย นอนด้วยกันได้ไหม
“เย้จุนลุงจะพาพวกเราไปเที่ยว!” เชียวอู่ร้องเสียงใส ดวงตากลมโตส่องประกายระยิบระยับด้วยความตื่นเต้น เด็กชายตัวน้อยยิ้มกว้างราวกับโลกทั้งใบเป็นของเขาในวันนี้เหรินเหมยยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล มองภาพเบื้องหน้าด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น เด็กแฝดของเธอหัวเราะคิกคักในอ้อมแขนของชายคนเดียวกับที่เหรินเหมยเคยอยากจะหนีไปให้พ้นเฉิงซีหยวนเขา... ผู้ชายคนนั้น เขา... ที่ทำให้เธอไร้หนทางเขาที่เธอจำฝังใจ แต่วันนี้ เขากลับกลายเป็นเหมือนร่มเงาอบอุ่นที่เด็กทั้งสองยอมให้เข้าใกล้เชียวอู่กอดรอบคอของเฉิงซีหยวนแน่นตลอดการเดินเล่นในสวน ราวกับกลัวว่าเขาจะหายไป รอยยิ้มของเด็กน้อยนั้นทั้งซื่อบริสุทธิ์และเปี่ยมความหวัง มันช่างทรงพลังจนทำให้หัวใจของเหรินเหมยปั่นป่วนเหมือนคลื่นลมในฤดูพายุทุกอย่างดูเหมือนฉากในฝัน... แต่ในใจของเหรินเหมยกลับมีคำถามที่ไร้คำตอบ“เขาคือคนเดิม... หรือคนใหม่ที่ฉันไม่รู้จัก?”เฉิงซีหยวนที่เธอเคยชื่นชมเมื่อครั้งซูจ่ายยังอยู่... เฉิงซีหยวนที่เปี่ยมความรับผิดชอบและอ่อนโยน วันนี้เขากลับมาแล้วจริงหรือ? หรือเป็นแค่ภาพลวงตาที่เกิดจากความหวังของเด็ก ๆ?ยามเย็น เมื่อกลับถึงบ้าน แสงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้าทอดเงาอบอุ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย สู้กับตัวเอง
ค่ำแล้วอาหารเย็นผ่านไปด้วยรอยยิ้มของอันอันและเชียวอู่ส่วนเหรินเหมยนอกจากยอมจำนนแล้วก็กลายเป็นนิ่งเฉยแสงจันทร์สาดลอดม่านบางเข้ามา เงาร่างบางยืนพิงระเบียงห้องนอนของเด็กๆ ที่หลับไปแล้ว เขาทุ่มเงินสร้างห้องสำหรับเด็กๆ ขึ้นมาตอนไหนนะ เหรินเหมยแค่คิดว่าเขาเตรียมการนานแค่ไหน ห้องนี้ต่อออกมาจากห้องที่เหรนเหมยเคยมาพักพิงเมื่อตอนอุ้มท้องห้องจัดได้สบายตาและน่ารักในแบบของเด็กวันปฐมของใช้ทุกชิ้นล้วนราคาสูงลิบเสี่ยวจี้บอกว่าเฉิงซีหยวนเป็นคนเลือกซื้อของพวกนี้ด้วยตัวเองและพูดกับคนที่บ้านนี้ว่าคุณจีกำลังจะกลับมา ลมเย็นพัดเบาๆ กระทบใบหน้าที่เคยเปื้อนยิ้มเสมอแต่ยามนี้กลับเงียบงัน เหรินเหมยเงยหน้ามองฟ้า ดวงจันทร์กลมโตคล้ายกำลังมองเธอด้วยความสงสารหรือเปล่านะหรือว่ากำลังสมน้ำหน้า เสียงฝีเท้าแผ่วเบาเข้ามาใกล้ เธอไม่จำเป็นต้องหันกลับไปก็รู้ว่าเป็นเขา คนที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง แล้วก็ทำให้มันพังยับเยินในเวลาเดียวกันเฉิงซีหยวนยืนอยู่ข้างหลังเธอ แค่ไม่กี่ก้าวก็สามารถเอื้อมมือคว้าร่างเธอไว้ได้ แต่เขาไม่กล้า เพราะรู้ดีว่า…เขาไม่อยากทำร้ายเหรินเหมยอีกแล้วทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นต่อจากนี้เขาไม่อยากทำมันพัง ทั้งที่อย
