เหรินเหมยยิ้มกว้างสดใส ลุกขึ้นยืนกอดแขนหมอถงแขน“ขอบคุณขอบคุณจริงๆค่ะคุณหมอ คุณดีกับฉันและคุณแม่จริง”“เอาน่าแม่เธอก็เหมือนแม่ฉัน ทุกอย่างกำลังไปได้สวย เธอก็ตั้งใจหน่อยทุกอย่างจึงจะออกมาดี”“ฉันสัญญา…ฉันสัญญาจะทำให้ดีที่สุดรอวันที่คุณแม่กลับมาพร้อมหน้า”ยิ้มตาหยี เฉิงซีหยวนถอนหายใจยาว หมกถงประคองให้เหรินเหมยนั่งลงที่เก้าอี้เหมือนเดิม“เริ่มจากกินของบำรุงสุขภาพตอนนี้จะกินได้น้อยแต่ถ้าของชอบจะกินได้เยอะหน่อยเธอก็ลองบอกมาว่าอยากกินอะไรฉันจะลองดูว่ามีโภชนาการครบถ้วนเหมาะกับคนท้องไหมถ้าไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายก็จะสั่งให้ป้าจูทำให้เธอดีไหม”จีเหรินเหมยยิ้มพยักหน้ารัวๆ“แค่กินใช่ไหม”“ใช่และเรื่องการเดินหรือการกระโดดเมื่อครู่ห้ามทำเด็ดขาด ควรจะให้มันดีกว่านี้เราไม่รู้ว่าไข่จะฝังตัวได้ดีในคุณแม่ที่อุ้มบุญไหมไม่มีอะไรการันตีได้ ฉะนั้นควรป้องกันไว้ก่อนห้ามวิ่งห้ามกระโดดเหมือที่เธอเคยทำประจำ เดินให้สมกับคนที่เป็นแม่หน่อย”“เสี่ยวจี้”เฉิงซีหยวนเรียกเสี่ยวจี้ที่ยืนห่างออกไป”“ค่ะ”“จำไว้ต่อไปจะต้องประคองคุณจีทุกครั้งที่เดินหรือลุกจากที่นั่ง”เหรินเหมยถอนหายใจยาวหันสบตากับหมอถง“ถูกต้องแ้ลวครับการตั้ง
“ชาไช้กลับมาแล้วหรือลูกๆๆๆๆๆๆ”คุณเสวียเตอตรงเข้าสวมกอดลูกชายคนเล็กและจุ๊บที่แก้มซ้ายขวาตามธรรมเนียมชาไช้ที่อายุห่างจากซีหยวนเกือบสิบปีร่างสูงชลูดใบหน้าหล่อเหลาเหมือนซีหยวนทว่าไม่ได้ขมวดคิ้วเหมือนอีกคน“แย่เลยครับตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แต่ท่านประธานเฉิงไม่อยู่เสียได้นี่ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าแปลกจริงร้อยวันพันปีอยู่ติดบ้านแจวันนี้แอบซุกใครไว้หรือเปล่าเลยไม่อยู่เฝ้าบ้าน”คุณเสวียเตอจุ๊ปาก“เกือบลืมไปพี่สะใภ้ดีขึ้นหรือยังครับ”ซุจิงเดินลงมาด้านล่าง“เอ้า เะอก้มาที่นี่หรือโลกกลมจริงเชียวฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วสิ ให้ตายเหอะ นรกผลักให้เรามาพบกันอีกแล้ว”“แย่จริง แต่ก็ยินดีที่ได้เจอ ฉันมาก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะนายมาทีหลังคงต้องให้ฉันเป็นศิษย์พี่ใช่ไหม”คุณเสวียเตอถอนหายใจ“แน่นอนฉันน่ะนะเลดี้เฟริสอยู่แล้วเธอนี่ไม่ควรเป็นน้องสาวของพี่สะใภ้เลยต่างกันลิบลับ”ซูจิงยิ้มเหมือนกับที่ได้ยินคือคำชม“แล้วพี่ซีหยวนจะหลับเมื่อไหร่ครับคุณแม่”“ได้ยินว่าไปวันเว้นวัน พรุ่งนี้เช้าก็คงจะกลับ”“ฮ่าๆๆๆทำเหมือนมีเมียเล็กเลยครับผลัดวันพี่ซีหยวนเขาคิดอะไรอยู่”เฉิงชาไช้พูดไปยิ้มไป“ผู้ชายก็คือผู้ชายจะต่างกันอย่างไง แต่ด
“พักเสียหน่อยฉันให้ เสี่ยวหยูต้มน้ำขิงกับคุณพยาบาลกู้เตรียมยาให้เธออยากจะกินน้ำผลไม้หน่อยไหมเอาน้ำสับปะรดดีไหม หรือว่าจะเอาน้ำผลไม้อย่างอื่น”หมอถงรีบตัดบท“ถ้าเห็นแบบนี้คงต้องหาทาให้อาการแพ้ท้องหายไปโดยเร็วกินอะไรไม่ได้ลูกของผมในท้องของเขาจะยิ่งไม่ได้รับการบำรุง”หมอถงถอนหายใจรู้ว่าเฉิงซีหยวนกังวลใจจริงๆ“ผมจะเพิ่มยาเพื่อให้ อาการแพ้ดีขึ้นแล้วจะกลับมากินอะไรได้เหมือนก่อนหน้าที่จะท้อง เหรินเหมยเธอต้องควบคุมความเครียดมีเรื่องอะไรที่กำลังเครียดอยู่อีกในเมื่อแม่ของเธอได้รับการดูแลจาดคุณหมอเล็กเรียบร้อยแล้ว”หันมาทางเหรินเหมยที่ก้มหน้า“ฉันไมไ่ด้เครียดอะไรนี่คุณหมอก็รู้ว่าเรื่องเดียวที่ทำฉันเครียดได้ก็คือเรื่องของคุณแม่ป่วย”เหรินเหมยก้มหน้าเอาเข้าจริงๆก็คิดถึงคุณแม่ไม่น้อย“รอให้หายแพ้ท้องฉันอนุญาตให้เธอบินไปพบคุณแม่ดีไหมค่าใช้จ่ายฉันซัพพอตเธอด้วยตัวเอง”ตอบแทนบุญคุณเหรอ เป็นคนดีนะแบบนี้ หรือว่าเขาจริงๆแล้วเป็นคนดี“ตอนนี้ถึงไปได้ก็ไม่ได้พบกันเพราะคุณแม่ของเธอเข้าไปในศูนย์บำบัดผู้ป่วยไปแล้ว”เหรินเหมยยิ้มบางๆ“ขอบคุณคุณเฉิงมากๆเลยค่ะแต่คุณก้ตอบแทนฉันด้วยเงินของคุณไปแล้วไม่จำเป็นต้องมารู้สึกผิด
เช้าสดใสเหรินเหมยลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วอาการหลับสบายนี้คงมาจากฤทธิ์ของยา บิดขี้เกียจบนเตียงอุ่นหันซ้ายหันขวา ร่างสูงของเฉิงซีหยวน นั่งไขว้ห้างพร้อมกับน้ำร้อนในถว้ยกระเบื้องควันลอยอ้อยอิ่ง“ทำไมไม่กินกาแฟตอนเช้า”รู้คำตอบดีว่าอีกคนกัลวว่าเหรินเหมยจะได้กลิ่นกาแฟเขาเลยมาจิบน้ำร้อนอาการของติดกาแฟสินะ“ดีขึ้นไหม”ไม่ตอบคำถามแต่ถามขึ้นเบาๆเหรินเหมยพยักหน้ารัวเร็ว“สบายมากๆเลยนอนเต็มอิ่มด้วยคุณไม่ต้องห่วง”“ดีแล้ว วันพรุ่งนี้เช้าเจอกัน”ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก้าวเดินออกจากห้องไปเหรินเหมยสปริงตัวลุกขึ้นแต่เหมือนโลกหมุนติ้วร่างเล็กของเหรินเหมยร่วงไปกองกับพื้นสติดับวูบในทันที“โครม”ก่อนล้มยังพยายามคว้าเอาของบนสตูวหัวเตียงร่วงกระจาย เฉิงซีหยวนชะงักฝีเท้าที่เร่งรีบตั้งใจจะไปถึงบ้านเฉิงก่อนที่ซูจ๋ายจะตื่นเพื่อกล่าวคำสวัสดีตอนเช้าวิ่งกลับเข้ามาที่ร่างไร้สติของเหรินเหมย แล้ววิ่งออกจากห้องปยังรถที่ติดเครื่องไว้โดยหลี่ตงเพื่อจะได้กลับไปที่บ้านเฉิง“ไปโรงพยาบาล”เฉิงซีหยวนออกคำสั่งอย่างเร่งรีบ หมอถงกับคุณพยาบาลกู้วิ่งมาที่รถ“คุณเฉิงครับ ผมจะตรวจดูอาการของเหรินเหมยด้วยตัวเอง อาการอาจไม่ได้หนักถึงกลับต้องส่งตั
ซูจ๋ายที่เอนกายลงบนเตียงนอนนุ่มกว้างเพียงลำพัง กวาดตามองเตียงนอนที่ว่างเปล่าไรเฉิงซีหยวนเคียงข้างมาหลายเดือนแล้ว เขาแยกไปนอนห้องข้างๆกันกับห้องของซูจ่ายบอกลาตรีสวัสดิ์แล้วก็ไปเหมือนเช่นทุกวันหลับตาที่มีน้ำตาปริ่มขอบตาลงช้าๆ จสะอื้นหรืจะแค่ปล่อยหยาดน้ำตาไหลรินก็พอแล้ว“ทานกลางวันหรือยัง”ร่างสูงของเฉิงซีหยวนก้มลงจูบที่หน้าผากเบาๆ ซูจ๋ายรีบหันหน้าหนีเสีย กระนั้นหยาดน้ำตาก็ยังเปรอะที่หมอนสีขาวเป็นด่างดวง“คุณหิวแล้วใช่ไหมลืมไปเลยว่าคุณกินนอนตรงเวลาเสมอ”หันมายิ้มสดใส ยิ้มที่พยายามให้สดใสเฉิงซีหยวนดึงมือซีดมากุมไว้“โกรธผมใช่ไหมไม่ต้องเก็บมันไว้คุณต่อว่าผมได้เลย”นั่งลงข้างเตียง ซูจ๋ายดึงมือของเฉิงซีหยวนมาแนบที่แก้มซีด เย็นเฉียบ“ไม่มีทางไม่มีทางจะโกรธคุณไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางจะโกรธคุณ”ๆไมีปัยหาที่ทำงานนิดหน่อย แต่ผมก็รีบมากลับมาแล้วทิ้งที่นั่นให้ให้เป็นปัญหาของวันพรุ่งนี้วันนี้ขอแค่ได้กลับมาหาคุณก่อน”ทอดเสียงอ่อนโยนอย่าที่สุด เสมอต้นเสมอปลายตลอดมาแต่เขากลับคิดว่าก่อนหน้านั้นที่เห็นเหรินเหมยนอนหมดสติอยู่ทำไมเขาลืมทุกอย่างแม้กระทั่งต้องมาอรุณสวัสดิ์ซูจ๋าย“วันนี้ไมไ่ด้มาอรุณสวัสดิ์คุณอย่า
บ้านบนเขา“ดีขึ้นไหม”หมอถงทรุดกายลงนั่งบนเตียงกว้างของเหรินเหมย วางแก้วน้ำสับปะรดบนดต๊ะหัวเตียง“สบายตัวขึ้น”ยิ้มพยายามทำให้สดใส“น้ำผลไม้กับน้ำหวานพวกนี้ช่วยได้มาก จะดื่มเลยไหม”เหรินเหมยพยักหน้ายิ้มๆหมอถงส่งแก้วเครื่องดื่มให้“ฉันเกรงใจคุณหมอจัง ทำให้คุณหมอถูกคุณเฉิงตำหนิ เราวางแผนกันไหมว่าไม่ต้องให้เขามาที่นี่จะเป็นจะตายก็เรื่องของฉันเอาแค่ลูกเขารอดดีไหม เรามารวมหัวกันไม่ให้เขาเห็นว่าฉันลำบากตอนตั้งท้อง”หมอถงยิ้มบางๆ“เหรินเหมยตัวปลอมหรือเปล่าหรือเพราะกำลังตั้งครรภ์เด็กที่จิตใจดีเลยทำให้คนตั้งครรภ์เปลี่ยนนิสัยปกติแล้วเธอไม่ใช่คนแบบนี้นี่เคยเห็นใจฉันด้วยหรือ”เหรินเหมยเบ้ปาก“ฉันกลัวเขานะท่าทีของเขาจริงจังจนน่ากลัวความจริงแล้วไอ้ที่เป็นอยู่มันไม่ได้สาหัสอะไรฉันยังเดินได้กินได้นอนได้ แค่…เขาห่วงจนน่ารำคาญ”“ไม่เคลิ้มเหรอคนหล่ออะนะ แล้วยังดูดีที่สุดมาคอยเอาใจขนาดนี้เธอไม่เคลิ้มบ้างหรือปกติแล้วก็ไม่เคยเห็นว่ามีหนุ่มๆมาชอบทำไมถึงไม่รู้สึกว่ามันจั๊กจี๋หัวใจบ้างเลยหรือ”พยายามถามเพื่อความมั่นใจเพราะเท่าที่เห็น เฉิงซีหยวนแสดงออกชัดเจนว่าห่วงใยเหรินเหมยจนออกนอกหน้ากล้วเหลือเกินว่าเหรินเหมยจะเ
บ้านบนเขา เช้าวันต่อมารถยนต์ส่วนบุคคลของเฉิงซีหยวนขับโดยหลี่ตงมุ่งหน้าไปจอดที่ลานกว้างหบ้าบ้านหลังใหญ่“คุณชาไช้มาแล้ว”ป้าจูวิ่งออกจากครัวพุ่งตรงไปยังชาไช้ที่ก้าวลงจากรถ“คิดถึงจังครับ”ชาไช้กอดป้าจูไว้แน่น เหรินเหมยมองผ่านหน้าต่างกระจกด้วยความสงสัยคนที่มาใหม่ร่างสูงพอๆกับเฉิงซีหยวนแต่ผอมบางกว่าหุ่นแบบนี้น่าจะไปเป็นนายแบบ แต่ความหล่อนี่สูสีกันเลยทีเดียว พอจะเดาได้ทันทีว่านี่คงเป็นน้องชายของเฉิงซีหยวน“ป้าจูเดินนำเข้าไปในบ้านคุณหมอถงกับพยายาบาลกู้ยืนรอต้อนรับทุกคนรู้ว่าชาไช้จะมาแทนเฉิงซีหยวนมีเพียงเหรินเหมยเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าเขาจะมา“ยินดีที่ได้พบครับ ผมหมอถงและนี่คุณพยาบาลกู้เหวิน”หมอถงส่งมือให้ชาไช้สัมผัสเบาๆ “อ่อครับพอจะได้ยินพี่ซีหยวนพูดถึงพวกคุณ ยินดีที่ได้เจอเช่นกันครับ เอว่าแต่ผมมาตั้งนานแล้วทำไมไม่เห็นคนอุ้มท้องลูกของพี่ซีหยวน”ถามหาเหรินเหมยในทันทีหมอถงยิ้มบางๆ“อาการวิงเวียนของคุณจีเหรินเหมยเพิ่งจะหายผมจึงไม่อยากให้ออกมามาเดิน ตอนนี้ยังนอนอยฺู่ที่ห้องด้านในครับ”“ผมเข้าไปได้ไหมครับ ผมเข้าไปได้เลยใช่ไหม”พูดขออนุญาต หมอถงยิ้มน้อยๆ“แน่นอนครับคุณเฉิงโทรมากำชับว่าคุณจะมาและให้อำ
บ้านเฉิงเฉิงซีหยวนสวมเสื้อผ้าแบบสบายๆเดินขยี้ผมที่เพิ่งสระมาใหม่ๆทำเอาใบหน้าหล่อเหลายิ่งหล่อกว่าเดิมหลายเท่ากลิ่นสบู่และชมพูดอ่อนๆหอมฟุ้งไปทั้งตัว“คุณมาแล้วหรือ”ซูจ๋ายเอ่ยปากเมื่อได้ยินเสียงฝีท้าของสามีปรือตามองร่างสูง“ผมยังไม่ได้ไปไหนวันนี้อยู่กับคุณ”“คุณไม่ต้องห่วงฉันขนาดนั้นไปทำงานของคุณเถอะค่ะซูจิงจะดูแลฉันเอง”“ผมโอนเงินเข้าบัญชีซูจิงแล้ว ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่มาดูแบคุณตอนผมไม่อยู่”ซูจ๋ายยิ้มบางๆ“พี่น้องที่สนิทกัน อย่างฉันกับซูจิงเรากันแค่สองคนคราวนี้หากไม่มีซูจิงก็คิดไม่ออกว่าควรจะเป็นใคร ถ้าฉันไม่อยู่แล้วฝากซูจิงไว้กับคุณจะได้ไหม”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่รับฝากไม่ให้คุณไป จ๋ายจ๋ายคุณอย่าพูดแบบนี้ผมไม่มีทางให้คุณไปไหน และไม่ยอมผมจะทำทุกวิถีทาง”ซูจ๋ายกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“สองปีที่เราการปลูกถ่ายหัวใจจนตอนนี้ร่างกายฉันยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ อยากเดินยังเดินไม่ได้ คุณควรปล่อยมือได้แล้ว”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่ ปล่อยมืออะไรกัน คุณต้องรอรอจนกว่าจะมีการปลูกถ่ายหัวใจ เราแค่รอ คุณจะอยู่สบายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นรอว่าจะได้ปลูกถ่ายหัวใจคุณรอเพื่อผมไม่ได้หรือ”“ฉัน บางที่ก็คิดว่ากำลังจะไม่ไหว”กลื
“ดินเนอร์กันไหมค่ะ” ซูจิงพูดขึ้นหลังจากที่ถ่ายแบบพรีเวดดิ้งเรียบร้อยไปแล้ว“วันนี้ไม่ว่าง” เดินออกจากตรงนั้นมุ่งหน้าไปที่รถของหลี่ตงที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว“ไว้พบกันพรุ่งนี้อีกทีค่ะคุณ” จือหรานมาส่งซูจิงที่ยืนหันหน้าหันหลัง“กลับอย่างไรคะคุณซูจิงให้ฉันเรียกรถให้ดีไหมคะ” จือหรานอดห่วงไม่ได้“ไม่เป็นไรค่ะตั้งใจแวะเดินเล่นก่อนกลับ คุณจอหรานไปด้วยกันไหม” จือหรายยิ้มแบบเกรงใจ“วันนี้ฉันมีนัดอะค่ะ” ป้องปาก ซูจิงพยักหน้ายิ้มๆ“ไม่กวนแล้วค่ะรถที่รักมาแล้วค่ะ” เดินไปรถที่เรัยกให้มารับจือหรานส่ายหน้าไปมา“พี่ครับ แบบนี้จะอยู่กันยืดไหม ไอ้แบบนี้ผู้ชายก็รวยแล้วยังไม่สนใจใน ความรู้สึกอีกคน”“เรื่องของเขาหรือเปล่าไปกินเหล้ากันดีกว่า ฉันละเปรี้ยวปากเหนื่อยมาทั้งวันแล้วไปพักผ่อนกันฉันเลี้ยงเอง” จือหรานยมือกอดรอบไหล่ของรุ่นน้องในจีคอเปอเรชั่นยิ้มกว้างพาเดินออกจากตึก“จุนแม่ฮับบบบบ” เชียวอู่วิ่งเข้ามากอดเหรินเหมยอันอันเดินเข้ามาเมียงมองเหรินเหมยรีบอ้าแขนออกโอบรอบตัวของทั้งสองคน“จุนลุงบอกว่าจะพาไปกินไอศกรีม แต่เพื่อนๆ ของเชียวอู่บอกว่าคนที่พาไปกินไอกรีมจะต้องเป็นคุณพ่อ” ชาไช้ยิ้ม นั่งลงพูดกับเชียวอู่“คุณ
“ปล่อยนะ” เหรินเหมยผลักร่างสูงที่ไม่ทันระวังเซถลาไปกระทบผนังอีกด้านจือหรานถือวิสาสะเปิดม่านพุ่งเข้ามาข้างใน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก“เอ่อเกิดอะไรขึ้นในนี้คะ” เฉิงซีหยวนถอนหายใจ“ออกไปให้หมดไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น” เหรินเหมยถอนหายใจจือหรานรีบดึงมือเหรินเหมยออกจากห้องเปลี่ยนชุด“คุณจีเขาทำอะไรคุณจีไหม” เหรินเหมยส่ายหน้าเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง“ไม่” โกหก“อยู่ห่างๆ เขาดีกว่าค่ะดูเขาจะเป็นไบโพล่านะคะน่ากลัวเชียว แล้วไอ้ที่เห็นก็ไม่ได้รักเจ้าสาวสักนิดดูเหมือนทำอะไรก็ขัดใจไปเสียหมดแบบนี้จะแต่งกันทำไม”“อย่านินทาเขาคนอื่นที่มาไม่เห็นว่าจือหรานจะนินทาใคร”“ก็เขาไม่มีอะไรให้นินทานี่คะมีแต่ทำให้อิจฉา รักกันหวานฉ่ำทุกคู่ยกเว้นคู่นี้” เหรินเหมยยิ้มน้อยๆ“ทำงาน ทำงาน”เหรินเหมยแกล้งปรบมือรัวๆกระตุ้นจือหรานเฉิงซีหยวนเดินออกมาในชุดกี่เพ้าของผู้ชายที่ติดกระดุมไม่หมดเหลือไว้สองสามเม็ดซูจิงออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดมองซีหยวนเพียงแวบเดียวแล้วรีบเดินตรงเข้ามาติดกระดุมให้ทันที เหรินเหมยรีบเบือนหน้าหนีเสีย“ฝากด้วยนะจือหราน ฉันต้องไปรับลูกที่โรงเรียน แล้วจะเข้าบ้านเลยมีอะไรโทรมาได้เลยนะบางทีฉันอาจกลับ
“ปล่อยนะ” จีเหรินเหมยเค้นเสียงพูด อีกคนปล่อยมือออกจากเอวส่งผลทำให้เหรินเหมยร่วงลงไปกองกับพื้น“อุ๊ป” ช่างภาพรีบมาประคองเหรินเหมยที่มีสีหน้าเหยเก เฉิงซีหยวนปัดมือเบาๆ ยิ้มหยันที่เหรินเหมยยอมให้ช่างภาพแตะตัว แม่เลี้ยงเดี่ยวที่เนื้อหอมสินะ“สำออยถอยไปได้แล้วฉันจะถ่ายแบบแล้ว” จือหรานขมวดคิ้วจีเหรินเหมยรีบเดินหลบออกมาลูบที่ศอกของตัวเองปอยๆ“พี่เขยคุณพบกับคุณจีครั้งแรกคุณก็ ทำร้ายเธอเลยหรือ มีปมอะไรหรือเปล่า” ซูจิงถามมืออยู่ในท่าโพสน์เตรียมถ่ายแบบ“ไม่นี่คิดว่าต้องมีด้วยหรือเธอคิดมากไปเองฉันก็แค่รู้สึกว่าเขาไม่ให้เกียรติเราเลยแกล้งเขานิดหน่อย” ซูจิงพยักหน้าขึ้นลง“คุณจีเธอน่ารักนะคะพี่ไม่ชอบคนน่ารักหรือ เธอเหมือนพี่ซูจ๋ายตอนที่ยังวัยรุ่นตอนยังไม่ป่วย” เฉิงซีหยวนชะงักงัน“พร้อมหรือยังครับ” ช่างภาพตะโกนถามดังๆ จือหรานวิ่งไปหยิบยานวดบรรเทาปวดมานวดที่ข้อศอกให้กับเหรินเหมย“พร้อมนะครับหนึ่ง..สอง…สาม ดีครับสวยครับ ผ่านแล้วครับ” ซูจิงยิ้มหันมองเหรินเหมยที่จือหรานกำลังทายาให้“พี่ซีหยวนพี่จะไม่ขอโทษคุณจีเขาหน่อยหรือ” อีกคนยิ้มยียวน“ไม่จำเป็น เขารู้ดีว่าไม่จำเป็น” ซูจิงถอนหายใจ“ปกติพี่ชอบผู้หญิ
เปิดประตูเข้าไปในสตูดิโอ“นี่เธอใช่ไหมคนประสานงานจือหรานยิ้มกว้าง“จือหรานค่ะ”“อ่อ ไม่ต้องบอกชื่อฉันแค่สงสัยว่าซูจิงเขาจ่ายเงินมหาศาลเพื่อมาถ่ายพรีเวดดิ้งในสตูดิโอเนี๊ยะนะ”“เอ่อคือความจริงเราคุยกันแล้วค่ะเราเซ็ทฉากขึ้นมาทั้งหมดอยู่แล้วสถานที่จริงไม่มีตรงไหนตรงประเด็นที่คุณซูจิงอยากได้ และคุณซูจิงก็บอกกับทางเราว่าไม่อยากให้ผิวโดนแดดเพราะแต่งงานในอีกไม่กี่วันอุตส่าห์บำรุงผิวมาทั้งเดือน” อยากจะพูดต่อว่าค่าเซ็ทฉากก็เป็นเงินไม่น้อยแล้วจะเอาแบบไหนอีก เฉิงซีหยวนถอนหายใจซูจิงเดินเข้ามาอีกคนจือหรานยิ้มแก้มป่องตัวช่วยมาแล้ว“มาช้าสิบนาที” ซูจิงฝืนยิ้ม“พอดี ยุ่งกับหน้าที่เลขาของพี่นั่นแหละเอาเข้าจริงๆ ฉันก็ชอบงานนี้นะได้ใส่ใจพี่และได้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับพี่ซีหยวนที่ทำงาน” ไม่กล้าบอกว่า ชาไช้รั้งไว้ด้วยคำพูดหยามเหยียด“เริ่มเลยไหมค่ะจะได้เรียบร้อยเสียทีตากล้องรอนานแล้ว”“วิสกี้ออนเดอะร็อคของฉันเล่า”“เอ่อ สักครู่นะคะฝ่ายบริการกำลังจัดหามาให้ค่ะคุณสองคนเปลี่ยนชุดแล้วก็แต่งหน้าให้เรียบร้อยก่อนดีไหม” ซูจิงพยักหน้าขึ้นลงยิ้มๆ“ไม่ ให้ได้ดื่มก่อนจึงจะเริ่ม ตั้งแต่มายังไม่เห็นเจ้าของ จีออแกไนท์…
ถงซือพูดเปรยๆ ขณะขับรถกลับจากไปส่งเหรินเหมยและลูกๆ ที่บ้านของเย็นวันนั้น“คุณว่า เฉิงซีหยวนจะปล่อยมือหรือยัง” กู้เหวินถอนหายใจ“ฉันได้ข่าวว่าเขากำลังจะแต่งงานกับอดีตน้องเมียน้องสาวคุณซูจ๋ายอาจจะไม่มีอะไรเลวร้ายตั้งห้าถ้าเขาจะจัดการกับพวกเราหรือทำอะไรลงไปก็คงทำไปแล้ว”“ไม่กล้วว่าเขาจะแย่งเอาลูกของเหรินเหมยไปหรือ แบบนั้นคนที่เจ็บปวดที่สุดคือเหรินเหมยที่ไม่มีปัญญาอะไรไปต่อกรกับเขาศาลจะอ้างทันทีเพราะเฉิงซีหยวนเขารวยล้นฟ้า”“อาจแค่บังเอิญเพราะเจ้าสาวคงไม่รุ้ว่านี่คืแม่อุ้มท้องลุกของคุณเฉิงซีหยวนและจีคอเปอเรชั่นพักหลังๆ มาก็ไปได้ดีไม่น้อยเป็นที่พูดถึงในวงการออแกไนท์ หมอถงพยักหน้าขึ้นลง“เฉิงซีหยวนจะไม่ทำอะไรโง่ๆ อย่างเช่นการประกาศว่าเป็นพ่อของเด็กใช่ไหมในเมื่อเขากำลังจะแต่งงาน” กู้เหวินยิ้ม“มันควรจะเป็นแบบนั้นหากเขาเกรงใจว่าที่ภรรยาของเขา บางทีคุณอาจแค่ห่วงเหรินเหมยมากไป” หมอถงพยักหน้าขึ้นลง จริงสินะถ้าเลี่ยงไม่พบกันเสียก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ความสนุกสนานและวันของครอบครัวผ่านไปแล้ววันนี้สองแฝดต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว รถรับส่งวิ่งมาจอดหน้าบ้านอันอันโบกมือให้กับเหรินเหมยหยอยๆ เชียวอู่ทำทีเหมือนตั
“อย่างไงนายร้อนตัวหรือว่าอย่างไรบอกว่าไม่ได้เป็นสามีแล้วร้อนตัวทำไม เชอะหลอกฉันซ้ำซากนี่ก็หลอกว่าเป็นเมียนาย ทำให้ฉันไม่กล้าทำอะไร” ชาไช้ถอนหายใจ“แล้วพี่จะทำอะไรคุณจีเขาดีนะที่เขาไหวตัวทันเอาตัวรอดได้ พี่กำลังจะทำอะไรอย่าบอกนะว่าอยากจนไม่เลือกคน เงินก็มากมายซื้อกินก็ได้แล้วอีกไม่กี่วันก็จะแต่งงานกับน้องเมียเก่าแสนสวยแล้ว พี่จะสร้างตราบาปให้เขาทำไม” เฉิงซีหยวน ยิ้มหยัน“หวงก้างสินะ เขาก็ไม่ได้ชอบนายไม่ได้เป็นเมียนายแล้วทำไมถึงต้องปกป้องเขาด้วย”“พี่รู้ไหมจีเหรินเหมยเขาต้องบากบั่นเลี้ยงดูอันอันกับเชียวอู่มาคนเดียวตลอดห้าปีถึงผมจะพูดว่าจะช่วยออกค่าใช้จ่ายหรืออะไรที่เขาขัดสนเขาก็ไม่ยอม พี่ซีหยวนพี่คิดดูดีดีผมอยู่ใกล้เขามา5ปีแม้แต่มือเขายังไม่ให้ผมจับแต่พี่พาเขาเข้าห้องตั้งใจรังแกเขาทั้งที่เขาเมาแค่นี้เขาก็เกลียดพี่จะตายอยู่แล้วผมไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่คบกับผมเพราะพี่ เพราะเขากลัวว่าจะต้องมาข้องแวะกับพี่”“ดีพูดได้ดีฉันจะทำให้เขารู้ว่าเกลียดแบบไหนได้แบบนั้น” ซูจิงที่ยืนนิ่งแอบฟังสองพี่น้องคุยกันทั้งที่ไม่รู้ว่ากำลังพูดถึงใครแต่ในใจเจ็บจี๊ด“พอได้แล้วครับผมขอร้อง” ซีหยวนเดินมาจ้องหน้าชาไช้เห
พูดว่าปล่อยอีกคนยิ่งกดริมฝีปากปิดปากเสีย ขาสองข้างตรึงจีเหรินเหมยไว้ใต้ตัวเขาไม่ให้ขยับ มือสองข้าถูกตรึงด้วยมือของเฉิงซีหยวนที่เหนือศีรษะของเหรินเหมยถึงไม่ทำอย่างนั้นคนเมาก็ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้ริมฝีปากนุ่มลื่นซอกซอนจนเหรินเหมยร้อนๆ หนาวๆ อ่าาายิ่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ยิ่งทำให้บทรักหวาบหวามยิ่งขึ้น“ปล่อยนะฮือออออ อย่าทำแบบนี้ฉะฉะฉันเป็นเมียน้องชายคุณนะ” เฉิงซีหยวนปล่อยมือที่ตรึงมือเหรินหมยไว้ “สกปรก” เหรินเหมยน้ำตาร่วงกราว“ปล่อยฉันไปสิ”“เมาจนเดินแทบไม่ไหว ไปให้พ้นจากห้องของฉัน” เหรินเหมยทั้งอายทั้งเจ็บใจคลานจากที่นอนโซซัดโซเซ“ฉันจะโทรตามชาไช้ให้เอง เธอจะได้ไปให้พ้นๆ จากห้องฉันเสียที” เหรินเหมยถอนหายใตจโล่งอกแทบเอาชีวิตไม่รอดคนอะไร ช่างร้ายกาจเหลือเกินร้อยวันพันปีไม่เคยพบไม่เคยได้เจอกันมาวันนี้ต้องหนักใจเรื่องที่ต้องจัดงานแต่งงานให้เขากับซุจิงแล้วดันมาเจอเขาเข้าอย่างจังอีก สาปส่งไปแล้วทำไมยังเจอกันอีกโลกมันกลมหรือว่าเหริยนเหมยพลาดไปเองวางโทรศัพท์จากชาไช้แต่กดไปหาหลี่ตง“หาผู้หญิงให้ฉันสักคนให้ขึ้นมาได้เลย” เหรินเหมยยกมือขึ้นกุมขมับ ปวดหัวมึนหัวแต่รู้สึกว่าโลกทั้งใบหมุนติ้วไม่
หลี่ตงถอนหายใจ“คุณจะไม่ปล่อยคุณจีไปหรือครับ เขา…เอ่อไม่เหมาะกับเรื่องแบบนี้ คุณจีเธอน่ารักนะครับเธอ เหมาะที่จะเป็นคุณแม่แล้วก็เป็นคุณแม่ของลูกของคุณ”“หุบปากยุ่งเสียจริง ทำไมพูดมากแบบนี้ฉันไม่เห็นว่านายจะสนใจอะไร ผู้หญิงคนอื่นก็ผู้หญิง ผู้หญิงคนนี้ก็ผู้หญิง คนอื่นนายไม่เป็นจะสนใจว่าฉันจะทำกับคนพวกนั้นแบบไหน แล้วทำไมต้องมาสนใจจีเหรินเหมยคนนี้ด้วย” หลี่ตงก้มหน้า“ขับรถไปแล้วไม่ต้องออกความเห็นอะไรฉันตัดสินใจฉันเองได้ถ้าผู้หญิงคนนี้ดีจริงเขาจะรวมหัวกันหลอกฉันทำไมอย่างไรพวกเขาก็ผิดดีแค่ไหนแล้วฉันไม่แจ้งความเรื่องนี้” หลี่ตงหุบปากนิ่งแต่มในใจกลับเถียงไม่หยุดดีที่ไม่แจ้งความแต่ก็ไม่ให้โอกาสทั้งเหรินเหมยและหมอถงเฉิงซีหยวนอุ้มคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนพาเดินขึ้นลิฟต์แบบสบายๆ โดยมีหลี่ตงอำนวยความสะดวกให้ เมื่อถึงห้องเขาก็หันมาพูดกับหลี่ตง“นายกลับไปพักผ่อนที่ห้องนานเสียพรุ่งนี้เช้าค่อยมาที่นี่” หลี่ตงถอนหายใจหวั่นใจกับความปลอดภัยของเหรินเมหยไม่น้อย เฉิงซีหยวนถ้าเป็นเฉิงซีหยวนเมื่อห้าปีที่แล้วตอนที่ซูจ๋ายยังอยู่ก็ไม่น่าห่วงเท่าไหร่แต่นี่เฉิงซีหยวนคนนี้ จะมีผู้หญิงกี่คนที่รอดไปได้ ยิ่งเมาๆ แบบนี้ด้
“คุณจะทำร้ายเธอหรือครับ”“นี่นายคิดว่าคนอย่างฉันทำร้ายผู้หญิงหรือ ฉันนะใจดีจะตายเบาะๆก็แค่สั่งสอนให้รู้ว่าไม่ควรดื่มในเมื่อเป็นแม่ของลูกฉัน” แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งที่ตัวเองกำลังจะแต่งงาน แล้วมีสิทธิ์อะไรมาแสดงความเป็นเจ้าของทั้งที่ไม่เกี่ยวข้องกัน“ถ้าเป็นเมื่อก่อน…ไม่แน่ครับแต่ตอนนี้ผมว่าคุณปล่อยคุณจีไปเถอะครับเธอน่าสงสารปากกัดตีนถีบเพื่อหาเลี้ยงลูกถึงสองคน”“นั่นสินะแต่ก็ไม่ควรมานั่งดื่มสบายใจแบบนี้ลูกฉันรอแม่กลับบ้านเป็นแม่ภาษาอะไร คงมาดื่มจนชินสินะถึงดื่มเก่งขนาดนั้น”เหรินเหมยกระดกเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ลงคออีกอึกใหญ่ จือหรานดึงแก้วในมือมาดื่มเสียเอง“พอแล้วค่ะคุณจีคุณไม่ควรดื่ม เร็วขนาดนี้การดื่มเร็วๆ แบบนี้ทำให้เมาง่าย แล้วยิ่งคุณไม่เคยดื่ม”ความเครียดแม้จะสะกดกลั้นไว้ภายในได้แต่ภายนอกก็ต้องแสดงออกจีเหรินเหมยคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรจึงจะบอกยกเลิกการเป็นผู้จัดการงานแต่งงานของเฉิงซีหยวนได้เอาจริงๆ ไม่อยากได้ยินชื่อของเขาด้วยซ้ำไป“ฮะฮะไม่เมาหรอกน่าคุณซูจิงตามสบายเลยนะคะ วันนี้เหรินเหมยเลี้ยงเอง อ๋อแล้วเรื่องธีมของงานตามที่อยากจะคุยกันก็คุยมาได้เลยค่ะทางเราตามใจเจ้าสาวเสมอเพ