ฉันจะทำตัวดีดี

เฉิงซีหยวนยืนนิ่งพิงประตูห้อง ใจเขาเองก็เต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนกันร่างอวบขาวกับหยดน้ำพร่างพราวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ เมื่อไหร่กันที่เขาไม่รู้สึกใจเต้นตึกตักกับหญิงสาวหรือเพราะเขาไม่เคยเข้าใกล้ใครตั้งแต่มีซูจ๋ายสินะ

“อ้าวนายท่าน เอ่อ คุณจีเธอกำลังอาบน้ำค่ะแต่ว่าช้าเหลือเกินเสี่ยวจี้เลยขึ้นมาดูกลัวว่าจะเกิดอันตรายในห้องน้ำ”เสี่ยวจี้ที่ไม่รู้อะไรเดินเข้ามาทัก เฉิงซีหยวน

“ฉันรู้แล้วกำลังจะลงไปให้คุณจีของเธอรีบหน่อยเลยเวลาอาหารมาห้านาทีแล้วเดี๋ยวลูกฉันจะหิว”เสี่ยวจี้ยิ้ม ยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ

เฉิงซีหยวนรีบออกจากตรงนั้น

บนโต๊ะอาหารที่จัดขึ้นแบบลวกๆเฉิงซีหยวนนั่งกอดอกอยู่บนเก้าอ้ เสี่ยวหยูกับเป่าเอ่อทยอยยกอาหารเช้ามาวาง เฉิงซีหยวนพลิกนาฬิกาข้อมือดูเวลาซ้ำแล้วซ้ำอีก

เหรินเหมยเดินออกจากบ้านตามหลังด้วยเสี่ยวจี้

“ช้าไปอีกสิบนาที”เสี่ยวจี้ยิ้มเจื่อนๆน้ำเสียงเย็นชา เหรินเหมยรีบก้มหน้าหลบตาอายที่เขาเห็นเหรินเหมยในสภาพนั้น หน้าแดงระเรื่อ

“พอดีว่า คุณพยาบาลกู้กำชับว่าให้สวมใส่เสื้อผ้าที่สบายๆและพอดีว่าทางนายท่านเฉิงยังไม่ได้ให้คนจัดหาเสื้อผ้าแบบนั้นมาเลยมีแต่เสื้อผ้าที่ค่อนข้างอึดอัดและที่สำคัญคุณพยาบาลกู้ไม่ให้คุณจีสวมยกทรง เราก็เลยลำบากในการหาชุดที่จะสวมลงมาที่นี่”

เฉิงซีหยวนเผลอเหลือบตามองอกอวบที่ไร้พันธนาการจากยกทรงภาพอกอวบอั้นในผ้าขนหนูผืนน้อยลอยขึ้นมาในหัว 

เหรินเหมยรีบกอดอกเพราะรู้สึกแปลกๆและรู้สึกไม่คุ้นกับการที่ที่ไม่ได้สวมยกทรงแล้วถูกมอง แต่สายตาอะไรแบบนั้นเฉยชาสิ้นดี

“มียกทรงที่ …ที่ไม่ได้สวมโครงเหล็กกับไร้ตะเข็บนี่ ฉันจะจัดการให้ก็แล้วกัน”เหรินเหมยกลืนน้ำลายลงคอช้าๆคนอะไรรู้ไปหมดแม้กระะทั่งเรื่องยกทรง

“นั่งลง แล้วกินได้แล้วเลยเวลาอาหารลูกของ..ผมจะต้องหิวแน่ๆ อ่อลืมถามไปว่าคุณยินยอมไม่สวมยกทรงหรือ สาวๆสมัยนี้ห่วงเรื่องทรวดทรงไม่น้อย”

“หากเป็นอะไรที่คุณหมอถงกับคุณพยาบาลบอกว่าคารทำและจำเป็นต้องทำฉันก็ไม่ควรปฏิเสธ เพราะนั่นคือสิ่งที่ดีที่พวกเขาหวังดีบอกมา”คนอื่นถอยห่างไปหมดแล้วจึงเหลือเหรินเหมยกับนายท่านเฉิงสองคนร่วมโต๊ะอาหาร

เฉิงซีหยวนตักอาหารใส่ลงในถ้วยข้าวของจีเหรินเหมยจนล้น

“กินเยอะๆจะได้ช่วยเรื่องเลือดลมผัดถั่วงอกใส่ก้อนเลือดนี่ บำรุงเลือด ตุ่นรากบัวกับกระดูกอ่อนหมูนี่ทำให้คล่องคอและซุปข้าวโพดทำให้อารมณ์ดี”เกรินเหมยมองซุปข้าวโพดตรงหน้า

“ลงมือได้แล้วป่านนี้เด็กๆคงหิวแย่”พูดยิ้มๆตั้งใจเปลี่ยนบรรยากาศให้รื่นรมณ์คุณแม่ตั้งท้องจะได้ไม่เครียด เหรินเหมยกลับคิดว่าเขาช่างใส่ใจเสียจริงกับสิ่งที่อยู่ในท้องทั้งที่ตอนนี้ก็แค่ก้อนเนื้อ

“ขอบคุณ”เหรินเหมยก้มลงใบหน้าเกือบชิดกับถ้วยซุปข้าวโพดแล้วตักซุปข้าวโพดใส่ปากไม่กล้ามองสบตาเแิงซีหยวนที่มองเหรินหมยอยู่ตลอดเวลา เหรินเหมยเพิ่งสังเกตว่าวันนี้เขาสวมเสื้อผ้าชุดลำลองของแบนด์ดัง กางเกงขายาวสีขาวสะอาดกับเสื้อฮาวายสีเดียวกันข้างในสวมเสื้อกล้ามสีขาว ซึ่งเฉิงซีหยวนเพิ่งจะมาเปลี่ยนที่ห้องข้างๆเหรินเหมย คนอะไรดูดีไปหมดไม่ว่าจะมองมุมไหน

“อร่อยไหม”ทอดเสียงอ่อนโยน เหรินเหมยพยักหน้าทั้งที่ยังเคี้ยวอีกคนส่งผ้าเช้ดปากให้แล้วเลื่อนซุปข้าวโพดส่วนของเขาตรงหน้าเหรินเหมยอีกถ้วย

“อร่อยก็กินเยอะๆคุณหมอถงบอกว่า คุณจะกินอาหารได้บางประเภทอย่างไนที่กินได้ก้จะกินซ้ำแบบไหนที่ไม่อยากกินวันนี้พรุ่งนี้อาจอยากกินก็ได้และได้ที่ชอบกันวันนี้พรุ่งนี้อาจไม่กิน เพราะฉะนั้นถ้าอยากจะกินอะไรหรือรู้สึกว่าอะไรอร่อยคุณก็กินเสียมากหน่อย”ทำไมวันนี้พูดมากจัง

“แล้วอะไรอีก”เหรินเหมยแกล้งทำเหมือนว่าอยากรู้

“ผมจะส่งวอทแอพไปให้แล้วกันถ้าคุณอยากรู้ อย่าหาว่าผมไร้สาระทุกอย่างที่พูดมาล้วนน่าเชื่อถือยิ่งคำโบราณที่พูดถึงเรื่องหากคุณแม่ตอนท้องชอบกินอะไรแสดงว่าลูกในท้องชอบกินอาหารชนิดนั้น”เหรินเหมยพยักหน้าขึ้นลง

“คุณมีวอทแอพฉันหรือค่ะ”

“ความจริงตั้งใจจะไม่ให้คุณใช้โทรศัพท์ระหว่างเก้าเดือนนี้แต่เห็นว่าคุณพูดเองว่าไม่มี …แฟนทีแรกตั้งใจว่าหากมีแฟนคุณก็จะคุยกันจนดึกดื่นลูกผมก็ไม่ได้นอนกันพอดีแต่มาตอนนี้บอกว่าไม่มีก็คือใช้ได้ ผมแอดวอทแอพคุณไปแล้ว”เลื่อนโทรศัพท์มือถือตรงหน้าเหรินเหมยที่รีบคว้ามาเปิดดู

เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“คุณละเมิดความเป็นส่วนตัวของฉัน”

“ลูกของผมก้อนเนื้อที่ฝากไว้ในตัวคุณเขาถือกำเนิดมาแล้วและนั่นก็คือชีวิตสองชีวิตที่คุณจะต้องดูแลอย่างดีที่สุดถึงจะบอกว่าแค่ ..ฝากคุณไว้แต่เงินที่ให้ก็มากพอที่คุณควรจะทำให้ดีที่สุด และผมก็ถือว่าเราสองคนเป็นลูกจ้างกับนายจ้างผมจ้างคุณฉะนั้นก็ควรจะทำตามคำสั่งของผม เพราะในท้องของคุณก็คือลูกของผม”คนอะไรพูดให้คนอื่นเจ็บๆคันๆได้ดีจริงๆ

“โอเคค่ะ ฉันไม่มีข้อโต้แย้ง”เฉิงซีหยวนอยู่ๆก็ลุกขึ้นมายืนตรงหน้าเหรินเหมยโน้มตัวลงใกล้ๆ เหรินเหมยเอนตัวหลบตกใจไม่น้อย

“คะ คะ คะ คุณกำลังทำอะไร”

“ไม่แพ้แล้วนี่แสดงว่าน้ำหอมนี่ไม่ทำคุณแพ้ท้องสินะ”

“มะมะไม่แพ้แล้ว มันก็หอมดีนี่”สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“เอาล่ะเข้าใจตรงกันแล้วต่อไปผมจะดูแลคุณในฐานะพ่อของลูก หวังว่าคุณจะไม่ขัดข้อง”เหรินเหมยยิ้มเจื่อนๆ

“ก็มีคุณหมอกับคุณพยาบาลกู้ดูและฉันอยู่แล้วแล้วก็ยังมีเสี่ยวจี้เสี่ยวหยูและ ป้าจู”

“หยุดพูดได้แล้ว”เหรินเหมยหบุปากสนิท 

คุณหมอถงก้าวเดินออกมาจากในบ้าน

“ยินดีด้วยจีเหรินเหมยคุณแม่ของเธอได้รับการดูแลจากคุณหมออเล็กแล้วตอนนี้คุณหมอได้รับคุณแม่ของเธอเป็นคนไข้ของคุณหมอแล้วซึ่งคุณหมออเล็กคือหมอที่เชียวชาญด้านหลอดเลือดที่ดีที่สุดในตอนนี้”