MasukShare
งานคือเงิน
Terakhir Diperbarui:
2025-01-13 17:22:33
Bab terkait
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ถ้าไม่มีฉัน
บ้านเฉิงเฉิงซีหยวนสวมเสื้อผ้าแบบสบายๆเดินขยี้ผมที่เพิ่งสระมาใหม่ๆทำเอาใบหน้าหล่อเหลายิ่งหล่อกว่าเดิมหลายเท่ากลิ่นสบู่และชมพูดอ่อนๆหอมฟุ้งไปทั้งตัว“คุณมาแล้วหรือ”ซูจ๋ายเอ่ยปากเมื่อได้ยินเสียงฝีท้าของสามีปรือตามองร่างสูง“ผมยังไม่ได้ไปไหนวันนี้อยู่กับคุณ”“คุณไม่ต้องห่วงฉันขนาดนั้นไปทำงานของคุณเถอะค่ะซูจิงจะดูแลฉันเอง”“ผมโอนเงินเข้าบัญชีซูจิงแล้ว ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่มาดูแบคุณตอนผมไม่อยู่”ซูจ๋ายยิ้มบางๆ“พี่น้องที่สนิทกัน อย่างฉันกับซูจิงเรากันแค่สองคนคราวนี้หากไม่มีซูจิงก็คิดไม่ออกว่าควรจะเป็นใคร ถ้าฉันไม่อยู่แล้วฝากซูจิงไว้กับคุณจะได้ไหม”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่รับฝากไม่ให้คุณไป จ๋ายจ๋ายคุณอย่าพูดแบบนี้ผมไม่มีทางให้คุณไปไหน และไม่ยอมผมจะทำทุกวิถีทาง”ซูจ๋ายกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“สองปีที่เราการปลูกถ่ายหัวใจจนตอนนี้ร่างกายฉันยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ อยากเดินยังเดินไม่ได้ คุณควรปล่อยมือได้แล้ว”เฉิงซีหยวนก้มหน้า“ไม่ ปล่อยมืออะไรกัน คุณต้องรอรอจนกว่าจะมีการปลูกถ่ายหัวใจ เราแค่รอ คุณจะอยู่สบายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นรอว่าจะได้ปลูกถ่ายหัวใจคุณรอเพื่อผมไม่ได้หรือ”“ฉัน บางที่ก็คิดว่ากำลังจะไม่ไหว”กลื
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่เคยโกหก
คุณหมอฟานลี่ชิงพยักหน้าขึ้นลง“ก็ถูกต้องแล้ว ไม่มีอะไรผิดสังเกต อาจจะมีไข่หลายใบจนมีตัวเลือกก็ได้ คุณไม่ควรระแวงเรื่องนี้หากมีอะไรผิดพลาดเท่ากับใส่ร้ายหมอถง”หมอผู้ช่วยถอนหายใจ“ผมไม่ได้ มีเจตนาแบบนั้นแต่ถ้าจะเป็นแบบที่คิดไว้ในตอนแรก คุณหมอฟานคุณหมอไม่สงสัยหรือว่า ตัวอ่อนแฝดกับไข่ที่ไม่แข็งแรงต้องทำแบบไหนหรือว่าไข่ไม่แข็งแรงสองใบเสปริ์มที่แข็งแรงสองตัว ซึ่งมันน่าสงสัยจริงๆ เพราะคุณนายเฉิงคนนั่นเคยมาที่นี่ แค่ครั้งสองครั้ง”“คุณอย่าเพิ่งกังวลไปหากเป็นแบบนั้นจริงผมคนหนึ่งที่จะไม่มีทางยอมให้คุณหมอถงทำเรื่องผิดจรรยาบรรณและหลอกลวงท่านประธานอวิ๋นเฉิงอย่างแน่นอน”“เข้าใจแล้วครับความจริงแล้วถ้าจะสืบหาความจริงก็ไม่ยากครับ” คุณหมอฟานลี่ชิงพยักหน้าขึ้นลง“ดีแล้วเรื่องที่สงสัยนี้ไม่ควรให้แพร่ออกไป ควรให้ความเป็นธรรมคุณหมอถง”“ผมกำลังคิดว่าจะลองถามคุณนายเฉิงดูจะดีไหมว่าเขามาฝากไข่ไว้ที่นี่กี่ใบกันแน่”คุณหมอฟานถอนใจ“จะเป็นการละลาบละล้วงเกินไปหรือเปล่าครับ คุณเฉิงทราบเรื่องนี้ก็จะไม่พอใจเอาได้ เอาเป็นว่าหมอจะลองสอบถามคุณหมอถงดูสักครั้ง เผื่อว่าจะได้คำตอบในเรื่องที่เราสงสัย” คุณหมอผู้ช่วยหลุบตามองพ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้อง
ซูจ๋ายสะอื้นอย่างหนัก“ ได้โปรดอย่าพูดเรื่องนี้อีกได้ไหมขอร้องล่ะให้พี่อยู่ในโลกที่พี่คิดว่ามันสวยงามแบบนี้ก็ดีแล้วให้พี่คิดว่าซีหยวนยังมีพี่ซีหยวนไม่เคยนอกใจพี่ก็พอแล้วไม่ต้องหาข้อมูลหลักฐานอะไรพี่ไม่ต้องการรู้อะไรทั้งนั้นไม่ต้องการรู้ความจริงไม่อยากทำใจและไม่อยากจะต้องยอมรับเรื่อที่ทำให้่เจ็บปวดใจอีกแล้วแค่อยู่ในที่ของพี่และซีหยวนยังดีกับพี่ก็พอแล้ว”ซูจิงถอนหายใจ“พี่ ซูจิงขอโทษต่อไปเราจะไม่พูดกันเรื่องนี้อีกแล้วแล้วพี่น่ะนะเลิกยัดเยียดฉันให้กับพี่เขยได้แล้วเขาอึดอัดใจ ฉันตั้งใจว่าอีกไม่นานจะออกหางานทำแล้วเพราะตอนนี้พร้อมมาบ้างแล้วก่อนหน้านั้นไม่อยากอยู่ที่บ้านให้คุณแม่บ่นว่าเรียนจบแล้วไม่หางานทำ เมื่อวานพี่เขยโอนเงินเข้าไปในบัญชีฉันไม่น้อยเลยทีเดียวฉันจึงตั้งใจว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านกับคุณแม่แล้วใช่เงินนั่นทำทุนในการออกหางานพี่ว่าดีไหม แล้วพี่เองก็จะได้มีเวลาส่วนตัวกับพี่เขยมากกว่านี้”ซูจ๋ายยิ้มเศร้าๆ“พี่แม้แต่แรงเดินยังไม่มีเลยตอนนี้คนที่พี่ห่วงมีแต่เธอกับซีหยวนส่วนคุณแม่มีสามีใหม่ดูแลแล้ว เราสองคนพี่น้องไม่เคยทอดทิ้งกันพี่จึงอยากให้เธออยู่ที่นี่จนกว่าพี่จะไม่ไหวดีไหมต่อไปพี่ไม่
Terakhir Diperbarui : 2025-01-16อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ขอโทษ
“ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นต่อไปก็ยังจะแวะมาบ่อยๆ ฝากนายด้วยละกันชาไช้ฉันเองตอนนี้สับสนไม่อาจตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไรในเมื่อทุกอย่างรุมเร้าเหลือเกินเรื่องลูกของฉันในท้องคุณจีบางทีก็ทำให้ท้อ” ชาไช้ถอนาหยใจ“นายครับ คุณหมอฟานลี่ชิงบอกว่าอยากจะคุยกับนายครับ” หมอถงขมวดคิ้วรู้สึกใจหล่นไปที่ตาตุ่ม“คุณหมอฟานมีธุระอะไรกันหรือว่าที่โรงพยาบาลมีปัญหาอะไร” หมอถงถามหลี่ตงเบาๆ“ไม่ทราบครับแต่บอกว่าตั้งการคุยกับนายท่าน” หมอถงถอนหายใจ เริ่มกระวนกระวายใจเฉิงซีหยวนคว้าโทรศัพท์แล้วออกไปข้างนอกหมอถงก็เดินตามออกไป ชาไช้ลุกขึ้นหยิบผ้าห่มผ้าให้เหรินเหมยที่ลืมตาขึ้นตาใสแป๋ว“นึกแล้วว่าต้องไม่หลับแกล้งหลับตาสินะคอยฟังว่าคนอื่นพูดถึงตัวเองอย่างไร”“มันเคยตัวนะสิเมื่อก่อนพ่อกับแม่ตอนที่พ่อยังอยู่กับเราพ่อจะนินทาฉันกับแม่ในทุกเช้าของวันใหม่ฉันจะแกล้งว่าตัวฉันยังนอนอยู่คอยฟังว่าเขาสองจะพูดถึงฉันว่าอย่างไร”“ขอโทษแทนพี่ซีหยวน”“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรนะที่เขาพูดมาก็เป็นความจริงนี่ ฉันหรือเขาก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าการตั้งครรภ์เด็กสักคนหรือสองคนจะลำบากและจะต้องมีช่วงเวลาที่ต้องข้ามผ่านฉันไม่โกรธเขาหรอก ซ้อมไว้อย่างไรเล
Terakhir Diperbarui : 2025-01-17อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย อ่อนโยน
“ได้ยินไหมเหรินเหมยหยุดร้องได้แล้ว”เหรินเหมยสะอื้นเบาๆชาไช้ยกมือขึ้นลูบหลังให้เบาๆ “ผมเองก็ผิดที่ไปจุดประเด็นขึ้นมา ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ”เหรินเหมยพยักหน้าขึ้นลง ทิ้งตัวลงนอนตะแคงไม่อยากจะพูดจะคุยกับใคร“เชิยคุณทั้งสองทางนี้ครับ”หมอถงผายมือเชิญสองหนุ่มออกมาข้างนอก เสี่ยวจี้และเสี่ยวหยูเดินเข้าไปอยู่ในห้องกับเหรินเหมย“คุณหมอคุณว่าเราควรยุติการตั้งครรภ์ไหมผมกลัวเหลือเกินว่าจะทำให้คนอุ้มท้องต้องลำบากไปกว่านี้“ผมไม่ถึงขนาดนั้นครับ เราคงต้องหาวิธีที่จะทำให้เหรินเหมยเลิกเครียดและกังวลกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่บางที่อาจพอช่วยได้”เฉิงซีหยวนพยักหน้าขึ้นลงให้กับคุณหมอถง“เอ่อ คุณเแิงครับไม่ทราบว่าคุณหมอฟาน เอ่อผมหมายถึงคุณหมอผู้อำนวยการโทรมาหาคุณไม่ทราบว่ามีเรื่องสำคัญอะไรครับ”เฉิงซีหยวนถอนหายใจ“ผม เพิ่งโทรหาหมอฟานก่อนจะมาที่นี่เรื่องที่คนอุ้มท้องลุกของผมเขาแพ้ท้องอละมีอาากรครรภ์เป็นพิษ แต่ตอนนั้นคุณหมอฟานยบังอยู่ในห้องผ่าตัด พอออกมากจห้องผ่าตัดเลยติดต่อกลับมา คุณหมอฟาน แนะนำให้ลองปรับเปลี่ยนปพฤติกรรม”หมอถงเผลอถอนหายใจ“คุณพยาบาลกู้ อีกสองวันจึงจะกลับมาที่นี่หลังจากที่ลากลับบ้าน ความจริงแล้วกู้
Terakhir Diperbarui : 2025-01-18อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนอุ้มท้อง
“คุณหมอเรียกกู้เหวินมีอะไรสำคัญหรือเปล่าค่ะ”คุณพยาบาลกู้เหวินเดินถือเอกสารที่รวบรวมเพื่อส่งไปให้กับหมถงที่บ้านบนเขารวบเอกสารทั้งหมดใส่กระเป็าเอกสารเหน็บไว้ข้างเอวเดินมาหยุดยืนที่ด้านหน้าโต๊ะทำงานของคุณหมอฟานลี่ชิงด้วยอาการสงบหมอฟานเงยหน้าขึนมองกู้เหวินที่ยืนนิ่งไม่กล่าวทักทายเขาก่อนตามทำเนียมปฏิบัติ“อืมมม เกือบจะลืมไปว่าผมเป็นต้นสังกัดของคุณสินะคุณพยาบาลกู้ พอไม่เจอกันนานๆก็ชักจะลืมลำดับขั้น”ตำหนิซึ่งๆหน้าซึ่งกู้เหวินเหมือนเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าถูกฟานลีชิงตำหนิจริงจัง“ต้องขอโทษด้วยค่ะพอดีฉันรีบเดินทางและได้ยินว่าคุณหมอฟานเรียกฉันก็เลยรีบมาทันที ฉันตั้งใจจะมาเก็บเอกสารบางส่วนที่คุณหมอถงไหว้วานว่าหากฉันได้ผ่านมาทางนี้ให้แวะเข้ามาเก็บเอกสารสำคัญบางส่วนไปให้หมอถงอีกที”หมอฟานยิ้มมุมปาก“คุณกู้ คุณกับหมอถงความสัมพันธ์ยังดีอยู่สินะผมกำลังคิดว่าถามอะไรคุณก็คงไม่ได้ความ ฝากคำถามไปถึงหมอถงด้วยก็แล้วกัน”กู้เหวินกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“คุณหมอฟานมีอะไรก็บอกกู้เหวินได้ค่ะถึงจะบอกว่ากู้เหวินกับหมอถงสนิทกันมากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รับฟังคนอื่น”“ดีเลย ปีนี้ผมเกษียณเลยคิดว่าตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยา
Terakhir Diperbarui : 2025-01-19อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย กล้ำกลืน
“แล้วจะให้ดีกับใครในท้องคุณมีลูกของผม” “ก็ได้ๆๆ แต่เราอะนะ ก็แค่รักษาผลประโยชน์ฉันขอบคุณที่คุณดีกับฉัน” ซีหยวนเบือนหน้าหนีเสีย“วางใจได้ต่อไปเหรินเหมยจะตั้งใจปฏิบัติภารกิจนี้ให้เสร็จสิ้นคุณก็แค่คอยดูแลอยู่ห่างๆ ดีไหม”“พูดเหมือนกับว่า ที่ทำไปเพราะอยากทำ คุณอารมณ์ดีลูกของผมก็จะอารมณ์ดีไปด้วย”“เอาตามจริงนะหมอถงบอกฉันว่าฉันนะน่ะอารมณ์อ่อนไหวมาก แล้วๆๆ ถ้าคุณเข้าใกล้และเอาใจฉันขนาดนี้ฮ่าาาากลัวว่าไอ้เจ้าอารมณ์อ่อนไหวของฉันนี่แหละจะเล่นงานฉัน” เฉิงซีหยวนเลิกคิ้ว จีเหรินเหมยก้มหน้าบ่นงึมงำ“ทำไมผมไม่เข้าใจ คุณจะร้องไห้อีกหรือ” เหรินเหมยเงยหน้าสบตาเฉิงซีหยวนตาก้มบ็อก“ไม่ต้องรู้หรอกฉันแค่กลัวเอาเป็นว่าต่อไปเราสองคนห่างๆ กันไว้ ฉันอาจจะแพ้ท้องอีกก็ได้ถ้าเข้าใกล้คุณ” เฉิงซีหยวนรีบก้มดมที่ซอกแขน“ผมเปลี่ยนน้ำหอมแล้วนะคุณไม่ชอบกลิ่นนี้หรือก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้แพ้ท้องเพราะกลิ่นนี้อีกนี่กลิ่นเก่าผมเลิกใช้มาหลายวันแล้ว” ดมใหญ่เลย เหรินเหมยยิ้มถอนหายใจ“ไม่รู้สึกอะไรหรอกกับไอ้น้ำหอมนี่ ความจริงมันก็หอมดีนะ เผลอก้มลงดมที่อกเสื้อของเฉิงซีหยวนสูดกลิ่นน้ำหอมเข้าไปเต็มเปา“หอมจัง” หน้าสวยริมฝีปากอวบอิ่
Terakhir Diperbarui : 2025-01-21อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ใกล้
“แย่แล้วคุณหมอถง คุณหมอฟานเหมือนจะระแคะระคายเรื่องการตั้งครรภ์ของคุณจี คุณควรหาวิธีทำอะไรสักอย่างได้แล้ว” พยาบาลกู้เหวินพูดขึ้นเบาๆ ราวกระซิบกับหมอถงในห้องพักส่วนตัว“อย่าเพิ่งตื่นตูมไปความจริงแล้วไม่มีหลักฐานอะไรนี่” หมอถงพูดยิ้มๆ“ก็ไข่ที่คุณนายเฉิงฝากไว้ที่แล็ปยังอยู่ที่นั่นคุณจะตอบคำถามเรื่องไข่ที่นำมาฝากไว้ในท้องของเหรินหเมยว่าอย่างไร”“ผมเชิญคุณนายเฉิงมาที่โรงพยาบาลก่อนหน้าตั้งสองสามครั้งไม่ได้บอกนี่ว่าฝากไข่ไว้กี่ใบจะต้องมีอะไรสงสัยอีก การมาพบหมอแทบทุกครั้งก็ทำเหมือนๆ กันคือตรวจภายใน วันไหนรับไข่แทบไม่มีใครรู้” กู้เหวินถอนหายใจ“ถ้าคุณหมอฟานตั้งใจจะสอบสวนจริงๆ คุณหมอคิดว่าจะทำอย่างไรในเมื่อตอนนี้เรายังเพิ่งมาไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ” หมอถงถอนหายใจ“อย่ากังวลไปน่าไม่มีหลักฐานด้วยซ้ำ เขามีหลักฐานอะไรในมือนอกจากการสันนิษฐาน”“แล้วถ้า เด็กออกมาแล้วเขาตรวจดีเอ็นเอล่ะคะ” กู้เหวินคิดไปไกลถึงจุดจบ“นั่นมันเรื่องของอนาคตถ้าเขาจะตรวจจะต้องมีข้อสงสัยแต่ถ้าเราทำให้เขาหายสงสัยเขาก้จะไม่มีทางไปตรวจและถึงจะตรวจก็เราสองคนไปถึงไหนถึงไหนแล้ว”“แต่คุณหมอ เหรินเหมยเขาไว้ใจคุณหมอมากนะคะ คุณหมอหลอกเขาแ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-21
Bab terbaru
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย รักกันไหม
เสียงกองไฟในเตาผิงแตกดังเปาะแปะ กลิ่นขนมปังที่เหรินเหมยอบไว้ยังอุ่นกรุ่นบนโต๊ะ เด็กแฝดสองคนในชุดนอนตัวโตกำลังนั่งวาดรูปอยู่บนพรมสีขาวสะอาดกลางห้องอันอันเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเฉิงซีหยวนเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ มือใหญ่ของเขาลูบผมลูกสาวตัวน้อยที่บรรจงแต่งแต้มสัสันลงบนภาพวาด เบา ๆ“จุนพ่อ…คะนี่คือพ่อกับแม่ กับอันอันกับเชียวอู่ พวกเราอยู่ด้วยกัน…” เธอกะพริบตาปริบ ๆ ยิ้มแก้มป่อง แล้วชี้ภาพวาดที่เธอระบายสี เชียวอู่ชะโงกหน้ามามอง“พี่อันอันเก่งจังเลยครับวาดรูปให้เราอยู่ด้วยกันได้ด้วย”“เพราะว่าอันอันกับเชียวอู่อยากให้พวกเราอยู่ด้วยกัน”เฉิงซีหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วโน้มตัวลงกอดทั้งสองวาดไว้แนบอก“ต่อไปนี้... พ่อจะอยู่ตรงนี้กับพวกหนูตลอดไป”เชียวอู่ กอดจากอีกด้าน มือเล็ก ๆ ดึงเสื้อของเขาแน่น “สัญญานะครับ…จุนพ่อ”“พ่อสัญญาเลย” เขาพยักหน้า แล้วหันไปมอง เหรินเหมย ที่ยืนพิงประตูอยู่อย่างเงียบ ๆสายตาทั้งสองมองสบกัน เฉิงซีหยวนลุกขึ้นเดินไปหาเธออย่างช้า ๆ แล้วจับมือเธอไว้“ผมขอโทษ…ที่เคยปล่อยมือคุณไป และครั้งนี้…ผมจะไม่มีวันปล่อยอีก”เหรินเหมยพยายามกลั้นน้ำตา แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา ดวงตาเปล่งป
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เสียงหัวใจนำทาง
เสียงเครื่องยนต์ดับลงหน้าบ้านไม้หลังเล็กกลางหุบเขา เหรินเหมย ที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่เงยหน้าขึ้น เห็นรถของเฉิงซีหยวนที่คุ้นตา แต่กลับเปิดประตูออกมาเป็น ชาไช้ กับ ซูจิงเธอชะงัก มือที่จับสายยางสั่นเล็กน้อย ในมเื่อเหรินเมหยคิดว่าตัวเองทำผิดกับซูจิงที่แอบมาอยู่ที่นี่กับเฉิงซีหยวนทั้งๆ ที่ซูจิงดีกับเหรินเหมยขนาดนั้นเฉิงซีหยวนเดินออกมาตามเสียงรถ หยุดลงข้างเหรินเหมย เขามองเห็นทั้งสองที่เดินเข้ามา ไม่มีถ้อยคำทักทาย ไม่มีคำอธิบาย มีเพียงสายตาของทั้งสี่ที่สื่อสารกันอย่างเงียบงัน“ขอโทษที่มารบกวน” ซูจิงเอ่ยเสียงเบา แววตาซ่อนความสั่นไหว แม้จะบอกว่าไมไ่ด้รุ้สึกอะไรกับพี่เขยอย่างเฉิงซีหยวนแต่กลับรู้สึกว่าเขามองว่าซูจิงโง่“นายกับซูจิงไม่สิสองคนมาด้วยกันได้อย่างไร” เฉิงซีหยวนถามตรง สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์เขาไม่มีทางหวั่นเกรงอะไรเพราะตอนนี้คนที่เขาจะต้องปกป้องคือเหรินเหมยกับลูกถ้าหากว่าซูจิงจะไม่พอใจที่เหรินเหมยกับเขาอยู่ด้วยกันเหมือนกับซูจิงถูกหักหลังและชาไช้จะโกรธเขา ที่แอบเอาเหรินเหมยมากกที่นี่“เพราะผมอยากจะคุยกับพี่ให้เข้าใจ” ซูจิงเหลือบตามองเหรินเหมย “กับเธอ…ด้วย เหรินเหมย” ชาไช้พูดตรงๆเหริ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ได้โปรดอย่าคาดหวัง
ห้องพักในรีสอร์ตเสียงฝนพรำกระทบกระจกหน้าต่างไม่ช่วยให้หัวใจของ ซูจิง สงบลงได้เลย เธอยืนพิงขอบหน้าต่าง มองออกไปยังคลื่นที่ซัดสาดไปที่ทะเล ร่างในเสื้อยืดบางมองเห็นทรวดทรงชัดเจน แววตาเต็มไปด้วยความสับสนชาไช้ เดินออกมาจากห้องน้ำเช็ดผม เขามองซูจิงเงียบ ๆ ก่อนจะวางผ้าลงบนเก้าอี้ “คุณ ยังไม่นอนหรือ คุณหลับได้เลยนะกว่าเราจะกลับก็คงเย็นๆ”“พรุ่งนี้ฉันต้องไปเจอคุณแม่…เสียที เราสองคนหนีความจริงไม่พ้น” เสียงซูจิงแผ่วเบา …ต้องไปเจอคุณแม่อยู่ดีจะช้าหรือเร็ว…” ชาไช้ยิ้มอ่อนโยนเดินเข้าไปใกล้ ชะงักเล็กน้อยแล้วถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือแตะไหล่เธอ “ผมสัญญา จะไปเผชิญปัญหาด้วยกันกับคุณ ไม่ต้องกลัว”“กลัว?” ซูจิงหันมามองเขา ดวงตาสั่นไหว “ไม่ใช่แค่กลัว… แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงด้วยซ้ำ ฉันทำลายทุกอย่างเองกับมือ... ทั้งงานแต่ง... ทั้งชื่อเสียงของพ่อแม่... และ คุณแม่คาดหวังในตัวฉันมาก มากจนฉันไม่กล้าที่จะทำให้คุณแม่ผิดหวัง”"พี่ซีหยวนไม่ใช่คนที่ปล่อยอะไรไว้ค้างคา" ชาไช้พูดเสียงขรึม “เขาจะต้องพูดอะไรออกมาแน่ๆ และเรา... ต้องยอมรับมัน ไม่สิผมจะยอมรับผิดเพียงคนเดียวคุณไม่ต้องพูดอะไรทุกอย่างเป็นความผิดของผม”ซูจิง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่อิ่ม
ห้องนอนที่เงียบงันบนเตียงนั้นมีเพียงเสียงลมหายใจ...เฉิงซีหยวนที่ไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เด็กแฝดสองคนอยู่ที่ดรงเรียนสินะและในเมื่อเหรินเหมยไม่ได้ปฏิเสธความรักจากเขา เขาจัดการร่างอุ่นใต้ร่างเขาจนอยู่หมัดในผ้าห่มสีอ่อน เหรินเหมยนอนหอบหายใจ หยาดเหงื่อเกาะเรียวคอ เสื้อคลุมหลุดลุ่ยจนเห็นผิวเนียนละเอียดแทบทั้งแผ่นหลัง“หยุด… พอแล้ว…ได้โปรด” เสียงเธอแผ่วเบาราวกับฝนที่กระทบหน้าต่าง “ฉันกำลังจะตายฉัน….ฉัน”เฉิงซีหยวนที่โน้มตัวคร่อมเธออยู่ยกยิ้มบาง จูบริมหน้าผากที่ชื้นเหงื่อของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบชิดหู“แค่นอนเฉยๆ ... ปล่อยให้ผมได้แสดงความรักกับคุณก็พอ”มือของเขายังลูบไล้เบา ๆ ไปที่เอวเปลือยคอดกิ่ว สัมผัสของเขาราวกับรู้ว่าตรงไหนที่เธออ่อนไหวที่สุดกดเอวลงซ้ำๆ จังหวะของเขานุ่มนวล แต่แน่วแน่… และเต็มไปด้วยความเย้ายวนจนเหรินเหมยหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืนทำไมเก่งจังทำไมเขาทำได้เก่งขนาดนี้เหรินเหมยเบนหน้าหนี ริมฝีปากพ่นลมหายใจหอบเหนื่อย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง... แต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง ริมฝีปากของเขาก็กดทับลงมาอีกแล้วจูบนั้นทั้งหนักแน่นและลึกซึ้ง... เขาบอกรักเธอด้วยการจูบ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย หมดเรื่อง
สายวันนั้นเสียงฝนสาดกระทบกระจกหน้าต่างดังเปาะแปะ เฉิงซีหยวนยืนอยู่กลางห้องรับแขก สีหน้าเรียบเย็นเยือก เขาสวมเสื้อเข้ารูปสีเข้มอย่างไม่เป็นทางการ แต่ดวงตานั้นทอประกายมุ่งมั่นยิ่งกว่าสายฟ้านอกหน้าต่างคุณเสวียเตอ นั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบข้างเขา สายตาเฉียบขาดไม่แพ้กันไม่กี่นาทีถัดมา คุณนายจางก็เดินเข้ามา สีหน้ากังวลแต่พยายามยิ้มรับ“อา...คุณเสวียเตอ คุณเฉิงขอโทษที่ให้รอ” เดินอ้อมมาเพื่อนั่งลงตรงหน้าคนททั้งสองที่โซฟาหลุยส์เฉิงซีหยวนลุกขึ้นนิดๆ แสดงความเคารพก่อนจะนั่งลงหลังจากที่คุณซีหยินนั่งลงก่อนแล้วคุณเสวียเตอเอ่ยอย่างนุ่มนวล“ผมกับคุณแม่ตั้งใจมาที่นี่ จึงไม่กังวลว่าจะต้องรอหากคุณจางจะออกมาคุยกับเราสักนิด” เสียงเฉิงซีหยวนดังขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบประโยค ไม่เหลือความลังเล “เอ่อ ขอโทษจริงๆ ที่ซูจิงมาพบพวกคุณไม่ได้ ทั้งๆ ที่คู่หมั้นมาถึงบ้าน” สีหน้ากังวลจนไม่อาจปกปิดได้อีก“เราสองคนที่นี่เพื่อเรื่องสำคัญ” คุณเสวียเตอช่วยเสริมทั้งอึดอัดและเหมือนถูกกดดัน คุณจางยิ้มแห้งๆ“เรื่องสำคัญอะไรหรือคะหรือว่าพวกคุณ เองก็มีเรื่องที่อยากจะพูดและตกลงกัน”คุณเสวียเตอมองสบตากับเฉิงซีหยวน“ฉันจำต้อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เปิดใจ
ทันทีที่ประตูปิดลง เสียง คลิก ของกลอนประตูเหมือนตัดโลกภายนอกออกไป เหลือแค่สองคนในห้องเงียบสงบ เหริยเหมยกลับรู้สึกว่าหายใจไม่ออกอึดอัดและมือชื้นเหงื่อเฉิงซีหยวนหันกลับมามองเหรินเหมยที่ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้น ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเฉิงซีหยวนก้าวเข้ามาใกล้ช้าๆ ...จนหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จับมือเหรินเหมยมากุมไว้“กลัวหรือ”เสียงเขาเบานุ่มเหมือนสายลมยามค่ำเหรินเหมยก้มหน้า“ไม่ต้องกลัว...” เขาพูด น้ำเสียงแฝงความสั่นไหวแต่หนักแน่น “ผมจะปกป้องคุณเอง... ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”เหรินเหมยไม่ได้ตอบอะไร เธอยังยืนนิ่งเหมือนกำลังประมวลผล แต่ภายในใจกลับร้อนวูบขึ้นมาทีละน้อย ความเจ็บ ความอัดอั้น และความรู้สึกที่เธอเคยพยายามกลั้นไว้เหมือนถูกคลายล็อกทั้งหมดเงยหน้าขึ้นช้าๆ สบตาเฉิงซีหยวน“คุณ จะโกรธไหมถ้าฉันจะบอกว่าก่อนที่จะอุ้มท้องเด็กแฝดทั้งสองฉัน..ฉันเคยโพสน์แอบปลื้มคุณในโซเซียล.” น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ“อย่างนั้นหรือ เคยชอบฉันแล้วอย่างไร”“เคยชอบแล้ว คราวนี้คู่ขาของคุณผู้หญิงของคุณหรืออะไรก็แล้วแต่ฉันหมายถึงผู้หญิงคนนั้นเขาเลยจะใช้ความผิดพลาดนี้ของฉันเพื่อที่จะทำให้คุณโกรธ ว่าฉันชอบคุณเลยตั้งใจรับงานนี้เพื่อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เราสองคนรักกันใช่ไหม
ชาไช้…“หนีออกมาเดินเล่นคนเดียวแบบนี้ ถ้าหลงฉันจะหาเธอเจอได้ยังไง”เสียงเขาแหย่เบาๆ แต่แววตาที่มองเธอนั้นกลับไม่ได้ขำซูจิงหัวเราะในลำคอ หันกลับไปสบตาเขา “นายก็หาจนเจอนี่”“ฉันหาเธอเจอตลอดแหละ...ความจริงแล้วตั้งใจเที่ยวรอบโลกเสียก่อนค่อยหลับมาทำงานแต่ได้ยินว่าซูจิงกลับมาบ้านเฉิงเพื่อดูแลพี่สสะใภ้ฉันเลยรีบกลับบ้านเฉิงบ้างอย่างไรเล่า เฮ้อแต่เธอไม่เคยหันมามอง”ประโยคที่ออกจากปากเขาทำให้หัวใจเธอสะดุดไปชั่ววูบลมทะเลพัดแรงขึ้นจนเธอขยับตัวเข้าหาเขาโดยอัตโนมัติ เขายื่นมือออกมา กางแขนโอบเธอไว้แน่นในอ้อมอก“รู้ไหม...ฉันเคยคิดว่าถ้าได้จูบเธอตรงนี้ บนหาดทรายที่มีแค่เรา ฉันคงไม่มีอะไรต้องเสียดายในชีวิตนี้อีกเลย”ซูจิงเงยหน้ามองเขาช้าๆ ดวงตาเธอสะท้อนแสงจันทร์และแววตาอ่อนโยนที่เขามีให้“งั้นจูบฉันสิ...ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”คำพูดของเธอเหมือนหยุดเวลาไว้ทั้งโลก ชาไช้ไม่รอให้เธอพูดซ้ำ มือเขาประคองใบหน้าเธอเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวลงริมฝีปากของเขาสัมผัสเธออย่างแผ่วเบาในตอนแรก เหมือนกำลังถามว่า ‘เธอแน่ใจนะ’ แต่เมื่อเธอตอบกลับด้วยจูบเดียวกัน จูบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอัดแน่นที่ไม่เคยพูด มันก็ลึกซึ้งขึ้น ช
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย รอมานานแสนนาน
รถเคลื่อนผ่านถนนสายเลียบทะเล แสงของพระอาทิตย์ที่กำลังตกค่อยๆ ซัดผ่านกระจกรถเป็นสีส้มแดง เปลวแดดอุ่นสาดกระทบใบหน้าของซูจิงที่นั่งพิงเบาะในท่าสบายผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เหม่อมองคลื่นทะเลซัดฝั่งไม่หยุดเหมือนกับสนุกเสียเต็มที่ มือเธอแตะกับขอบกระจกอย่างเหม่อลอย ขณะที่หัวใจเต้นสับสนในความเงียบที่ล้อมรอบชาไช้ขับรถเงียบๆ มาตลอดทาง เขาไม่ใช่คนพูดมากนัก โดยเฉพาะเวลาที่หัวใจยังสั่นไหวเหมือนตอนนี้ …สงสาร“คุณยังไม่หายเสียใจเหรอ?” เสียงเขาเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางเสียงคลื่น กับเพลงเบาๆ ที่คลออยู่ในรถซูจิงหันมาหาเขา “ไม่รู้สิ...อาจจะยังไม่หาย...ไม่รู้สิฉันสับสนความจริงกว่าว่าต้องเผชิญปัญหาต่างๆ ที่จะตามมามากกว่า”เธอยิ้มบาง แต่เป็นยิ้มเศร้าพูดเบาๆ“มันเหมือนกับว่า...ฉันเสียเวลากับคนที่ไม่เคยมองเห็นฉัน ความจริงแล้วพี่ซีหยวนก้ไม่เคยมองเห็นฉันอยู่แล้วฉันก็แค่คำสัญญาและคำขอร้องของพี่ซูจ๋ายที่พี่ซีหยวนต้องยอมจำนน”ชาไช้ถอนหายใจ“ซูจิง” เขาเรียกชื่อซูจิงเบาๆ เป็นครั้งแรกที่เอ่ยโดยไม่มีคำล้อหรือเล่นสนุกซูจิงเองก็ใจเต้นตึกตักแต่ก็รอฟังว่าอีกคนจะพูดอะไร“เมื่อห้าปีก่อน...วันนั้นที่คุณทำขนมช็อกโกแลตลาวามาให้
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ฉันก็แค่เคยชอบเขา
จูดี้หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ดวงตาคู่นั้นเปล่งแสงวาบเหมือนกำลังขบคิดอะไรบางอย่าง “ก็ข่าวลือที่กำลังแพร่สะพัดอยู่น่ะค่ะ... ข่าวที่บอกว่าซีหยวนยกเลิกงานแต่งงานกับน้องเมียเก่าหรือคุณซูจิงเพราะคุณ เก่งจังนะคะทำพี่เขาตตายแล้วยังมีความสามรถทำให้เขายกเลิกงานแต่งงานได้เพราะคุณ ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะทำสำเร็จจนได้”คำพูดของจูดี้ทำให้เหรินเหมยรู้สึกเหมือนโดนทิ่มแทงจากมีดคม เหรินเหมยคุมสติ กลั้นความร้อนรุ่มในอกไว้ “คุณหมายความว่าอย่างไร?”จูดี้ยิ้มขำอย่างมีเลศนัย ท่าทางเหมือนรู้จักทุกอย่างดีเกินไป “เอาเถอะค่ะ… ฉันแค่จะบอกคุณว่า ความจริงมีแค่หนึ่งเดียว... คุณเคยบอกกับเฉิงซีหยวนไหมคะว่า...เหตุผลที่คุณยอมอุ้มบุญให้ซีหยวนมันไม่ใช่แค่เพราะความสงสาร กับเรื่องเงินที่ต้องเอาไปรักษาแม่ของคุณแต่ยังมีบางสิ่งที่คุณไม่เคยบอกใคร” เธอหยุดพูดชั่วขณะแล้วมองเหรินเหมยอย่างเจาะจง “มันคือความรู้สึกที่คุณมีต่อเขา... คุณแอบรักเขาอยู่ใช่ไหมคะ?”เหรินเหมยรู้สึกเหมือนตัวเองโดนทำร้ายด้วยคำพูดเหล่านั้น แต่ก็ยังพยายามควบคุมอารมณ์ “คุณพูดอะไรน่ะ?”จูดี้ยิ้มเย็นชา เธอลุกขึ้นและก้าวเข้าใกล้เหรินเหมยอีกนิด ก่อนจะพูดเสียงเบา แต่เจา
