เข้าสู่ระบบแชร์
ใกล้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-21 22:36:22
บทที่เกี่ยวข้อง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เรื่องนี้ไม่มีใครที่ไม่เจ็บปวด
เฉิงซีหยวนก้าวขายาวๆเข้ามาในห้องซูจ๋ายยิ้มสีหน้าแช่มชื่นขึ้นมาทันที“คุณมาแล้ว”ยิ้มบางๆแต่ดวงตาโศกสลด ซูจิงรีบถอยออกมายืนข้างๆ“พี่เขยพี่สาวอาการไม่ค่อยดีพาส่งโรงพยาบาลหรือจะให้คณหมอฟานมาที่นี่”เฉิงซีหยวนรีบถลาเข้าไปกุมมือซูจ๋าย“เป็นอย่างไรบ้างคุณรู้สึกไม่ดีหรือ”ซูจ๋ายยิ้มบางๆดึงมือเฉิงซีหยวนไปแนบแก้มเย็นเฉียบขาวซีด“แค่รู้สึกอ่อนเพลียและไม่อยากอาหารก็เท่านั้นไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อยคุณทานอะไรมาหรือยัง ซูจิงบอกป้าแม่บ้านให้ตั้งโต๊ะให้คุณเฉิงด้วย”เฉิงซีหยวนถอนหายใจคว้ามือซูจ๋ายมาบีบเบาๆ"ทำไมไม่ให้ใครโทรตามผมคุณรู้สึกไม่ดีทำไม ไม่ตามผม"ซูจ๋ายส่ายหน้ายิ้มๆ"อย่าเพิ่งอารมณ์เสียไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ"“ผมโทรให้หมอฟานมาตรวจอาการของคุณดีกว่า”ลุกขึ้นคว้าโทรศัพท์กดเบอร์โทรแล้วกรอกเสียงลงไปกลับมากุมมือซูจ๋ายดังเดิม“มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่”ซูจ๋ายน้ำตาปริ่มขอบตา“ตั้งแต่พี่เขยไปที่นั่นพี่สาวสองเวลาอาหรแล้วที่ไม่ยอมกินอะไร พี่ควรจะให้เวลาพี่ซูจ๋ายมากกว่านี้พี่สาวเขามีแต่พี่เขยนะคะ”“ผมทำอาหารที่คุณชอบดีไหม แล้วผมจะมาป้อนคุณ”ซูจ่ายส่ายหน้า“พี่เขยควรจะเอาเวลาที่ไปที่นั่นมาใส่ใจะี่สาวนะคะ”“ซูจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย คนสำคัญ
“ดีขึ้นมากทีเดียวใช่ไหมดีใจด้วยจริงๆ คราวนี้ก็แค่นอนรอเวลาที่จะคลอดเด็กแฝดสองคนออกมาสินะ”ชาไช้ยิ้มนั่งลงข้างหน้าเหรินเหมยที่เริ่มจะมองเห็นหน้าท้องที่ป่องนูนออกมาเกือบสองเดือนแล้วสิหลังจากวันนั้นวันที่เฉิงซีหยวนขอให้เขามาพักที่นี่ถาวรเพื่อดูและคอยสันทนาการเหรินเหมยแต่เหรินเหมยกลับกลายเป็นคนพูดน้อยลงเรื่อยๆ วันนี้ดีหน่อยที่ได้เห็นรอยยิ้มสดใส อาการแพ้ท้องหายไปเกือบสนิทแล้วเหลือเพียงความกินเก่งกับง่วงบ่อย“อึดอัดไหม” ชวนคุย“นิดหน่อยรู้สึกเหมือนมีบางอย่างข้างในนี้คุณพยาบาลกู้บอกว่าอีกไม่นานจะรู้สึกได้ถงการที่เด็กดิ้นฉันคงต้องตื่นเต้นแน่ๆ ที่มีชีวิตเล็กๆ สองชีวิตมาอยู่ในท้องของฉัน แต่ก็กลัวเหมือนกันนะว่าเขาจะไม่แข็งแรง” ชาไช้ยิ้ม“ต้องแข็งแรงสิก็เราดูแลดีขนาดนี้จะกินจะนอนก็ตรงเวลาแล้วช่วงหลังมาเธอก็ไม่ได้เครียดอะไรนี่” เหรินเหมยยิ้ม“เครียดสิกลัวเรื่องที่จะต้องคลอด เด็กทั้งสองออกมาฉันก็คนนะกลัวเป็นเหมือนกัน” ชาไช้คว้ามือไปกุมไว้แน่น“คนน่ารักคนที่เห็นใจคนอื่นอย่างเธอจะต้องไม่โชคร้ายจริงไหม พี่ซีหยวนเตรียมทั้งหมอทั้งพยาบาลและเครื่องมือที่ทันสมัยฉันรับรองว่าเธอจะไม่ทันได้เจ็บด้วยซ้ำถึงเจ็บก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย สัมผัสดีดี
“จริงด้วยพวกเขาคงรู้ว่าคุณมาเลยอยากเจอคุณ ต่อไปก็คงดิ้นให้รู้สึกตลอดคุณหมอถงบอกว่าเขาจะเริ่มตอดตุ๊บๆ แล้วก็ดิ้นแรงขึ้นเรื่อยๆ และต่อไปก็จะขยับตัว”เหรินเหมยท่องสิ่งที่หมอถงและพยาบาลกู้พูดบ่อยๆ“ผมอยากได้ฟิล์มอัลต้าซาวด์ เพื่อไปให้ซูจ๋ายได้เห็นลูกของเขา” เหริยนเหมยยิ้มตาหยี“คุณต้องคุยกับหมอถงแล้วค่ะเรื่องนี้ฉันไม่มีอะไรขัดข้อง” เฉิงซีหยวนถอนหายใจ“ผมอยากให้ซูจ๋ายได้รับรู้สัมผัสนี้เสียจริง ตอนที่เด็กๆ ดิ้นในท้องของคุณ” ดวงตาเต็มเปี่ยมด้วยความหวังจีเหรินเหมยเองก็ยิ้มบางๆ“ขอบคุณ” อยู่ๆ ประโยคที่คาดไม่ถึงก็ออกมาจากปากของเฉิงซีหยวนจีเหรินเหมยถอนหายใจยกมือขึ้นโอบรอบหน้าท้องป่องนูน รู้สึกดี พอๆ กับรู้สึกประหลาดกับการดิ้นของทารกในท้องมีความรู้สึกว่ามีสิ่งมีชีวิตตัวเป็นๆ ในตัวของเหรินเหมยเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเฉิงซีหยวนรีบหันหลังก้าวเดินไปรับโทรศัพท์เสียอีกทางเหรินเหมยถอนหายใจเลิกใส่ใจว่าเขาคุยกับใครพอดีกับที่เสี่ยวจี้กับเสี่ยวหรูยกอาหารกลางวันมาวางตรงหน้า“พิเศษค่ะคุณจี” เสี่ยวจี้กระซิบเบาๆ เหรินเหมยมองบะหมี่ฮกเกี้ยนที่จัดเต็มทั้งหมูและกุ้งตัวใหญ่ผมต้องไปแล้วคุณทานกลางวันเสียไว้ว่างเมื่อไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย บงการตัวเอง
บงการตัวเอง ง่ายดายเหรินเหมยรู้ดีไม่มีทางพลาด“ต่อไปจะเดินจะนั่งต้องระวังบ้างนะท้องจะเริ่มโตขึ้นอย่างรวดเร็วตอนนี้แหละแบกน้ำหนักของจริง และที่สำคัญลูกแฝดเธอจะต้องแบกถึงสองเท่าทีเดียว ไหวไหม”เหรินเหมยยิ้ม“ชินแล้ว ทำไมจะไม่ไหวฉันนะไม่เท่าไหร่หรอก แต่คนที่เขาเป็นพ่อเป็นแม่อยากจะพบหน้าลูกนี่มันนานนานน่าดูน่าสงสารเขาสองคนฉันน่ะนะกลัวว่าคุณนายเฉิงจะไม่มีโอกาสๆ ได้พบหน้าลูกไม่ได้แช่งนะ แต่หวั่นๆ คุณเฉิงเขาน่ะจะบอกเรื่องนี้กับคุณนายเฉิงภรรยาเขาแล้วเพราะว่าลูกของเขาในท้องของฉันดิ้นได้แล้วเขาคงมั่นใจว่าอย่างไรเด็กก็จะออกมาในอีกไม่กี่วันนี้เลยพร้อมที่จะบอกภรรยาเขา อยากให้ภรรยาเขาดีใจไปกับเรื่องนี้ด้วย” หมอถงถอนหายใจ“ก็ดีนะว่าแต่เธอพร้อมจะพบกับคุณนายเฉิงหรือยัง” หมอถงถามเบาๆ“พร้อมซี้ เมื่อกลางวันคุณเฉิงยังเอาหูมาแนบที่ท้องฉันอยู่เลยตอนที่ลูกเขาดิ้นครั้งแรก ฉันก็เลยคิดว่าถ้าคุณนายเฉิงจะเอาหูมาแนบที่ท้องฉันฉันก็ไม่ว่าอะไรเพราะมันวิเศษจริงๆ นะตอนที่ลูกดิ้นในท้อง” หมอถงถอนหายใจ“เธอก็เป็นเสียอย่างนี้ เมื่อไหร่จะหยิ่งจองหองเหมือนคนอื่นเขาบ้าง เธอเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรทำให้คนเอาเปรียบเธอได้ทำให้คน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ทำใจ
“หืมมมมม ลืมไปสนิทเลยฉันออกไปกินข้างนอก” เหรินเหมยยิ้มกว้าง“หอมจังให้ฉันชิมนิดนึงนิดหนึ่งได้ไหมอ่าาาา” เฉิงซีหยวนยกถ้วยกาแฟขึ้นเหนือหัว เหรินเหมยมองตามตาละห้อย“ไม่ได้นะลูกของผมจะได้รับสิ่งที่ไม่ดีเข้าสู่ร่างกายคุณควรจะห้ามใจนะ” เหรินเหมยนั่งลงบนเตียงถอนหายใจยาว “ก็ได้ ไม่กินก็ได้ว่าแต่วันนี้คุณทำไมมาดึกได้เล่า มีธุระอะไรหรือเปล่าคุฯหมอถงคงหลับไปแล้วมีอะไรฝากฉันไว้ได้นะ”“ผมต้องไปเฝ้าไข้ซูจ๋ายแต่ตอนนนี้คุณหมอไม่อนุญาตให้ญาติเฝ้าแต่ให้ผมรออยู่แถวๆ นั้นได้ ผมก็เลยมาที่นี่” เหรินเหมยพยักหน้าขึ้นลง“นอนเสียผมกำลังจะหลับแล้วแค่แวะมาดื่มกาแฟ”พูดเบาๆ ตนเหรินเหมยสัมผัสได้ถึงความรุ้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยวและอมทุกข์“แวะมาดื่มกาแฟหรือ” เหรินเหมยเลิกคิ้ว คิดหาคำปลอบใจแต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าจะปลอบใจเฉิงซีหยวนอย่างไรเขาจึงจะรู้สึกดีขึ้น"ภรรยาคุณ ดีขึ้นแล้วใช่ไหม"ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ“ช่างเถอะ พักเสียไม่กวนแล้วแค่แวะมาให้รู้สึกว่ายังมีตัวน้อยสองคนอยู่ที่นี่อยู่นี่รอให้ผมมาพบเขา” น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ เหรินเหมยถอนหายใจยาว“ฉันจะดูแลพวกเขาอย่างดี คุณอยากจะพบพวกเขาตอนไหน เขาก็รอที่นี่ และอีกไม่กี่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ครั้งสุดท้าย
โรงพยาบาลBBBB“คุณหมอ” ซูจิงวิ่งเข้าหาคุณหมอฟานอีกครั้งคุณหมอฟานส่ายหน้าไปมา“มันสายไปแล้วเราไม่อาจยื้อได้อีกต่อไปแล้วกล้ามเนื้อหัวใจบางส่วนสูบฉีดเลือดลดลง ทำให้เลือดไหลเวียนได้ไม่ดี หัวใจจึงพยายามบีบตัวมากขึ้น…เพื่อให้ปริมาณเลือดสูบฉีดไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ของร่างกายเป็นปกติ กล้ามเนื้อห้องหัวใจที่ยืดขยายนี้จึงค่อยๆ อ่อนล้า…และไม่สามารถสูบฉีดได้ดีอีกต่อไป!!”“เราจะต้องทำอย่างไรต่อไปจากนี้” คุณหมอฟานส่ายหน้าไปมา“ไม่อาจทำอะไรได้แล้วนานแค่ไหนแล้วที่เรายื้อให้คุณนายเฉิงอยู่ที่นี่ เพื่อคนที่รักแต่ในที่สุดก็มาถึงวันนี้ จึงรู้ว่ายิ่งยื้อคนที่เหนื่อยที่สุดก็คือคุณซูจ๋าย” ซูจิงหลับตาลงช้าๆ“นานแค่ไหนกัน เรามีเวลานานแค่ไหนกัน”“หมอตอบไม่ได้สอง สาม หรือสี่วัน หนึ่งสัปดาห์ไม่เกินนั้น” ซูจิงปล่อยหยาดน้ำตาไหลริน“แล้วคุณหมอบอกเรื่องนี้กับพี่เขยหรือยัง”หมอฟานถอนหายใจ“คุณซูจ๋ายขอร้องว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้กับคุณเฉิง หมอเองหนักใจไม่น้อยแต่เพราะรับปากไปแล้วคุณซูจิงหาทางบอกเรื่องนี้แทนหมอก็ไม่ผิดเพราะคุณไม่ได้สัญญาไว้กับคุณซูจ๋ายเหมือนหมอเผื่อว่าเขาจะได้กล่าวคำอาลาหรือทำอะไรที่คิดว่าควรทำก่อนที่จะจากกันไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย หวัง
“พี่ พี่ซูจ๋ายพี่อย่าทำแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไรฉันก็ไม่มีทางที่จะแต่งกับพี่เขย” ซุจิงรีบแย้งทันที“เหลือบตามองเฉิงซีหยวนที่ก้มหน้ามองมือตัวเอง“น้องสาวของพี่ …ได้โปรด…พี่ขอร้องคำขอครั้งสุดท้ายของพี่ไม่มีความหมายเลยหรือเธอเป็นน้องสาวคนเดียวของพี่ที่พี่ไว้ใจและห่วงที่สุดหากพี่ไม่อยู่แล้วคนที่จะมาดูแลซีหยวนและลูกของพี่ก็มีแค่เธอนะที่พี่วางใจ”ในใจของซีหยวนเล่ามีเรื่องหนักหนาอะไรที่เกินกว่านี้คงไม่มีแล้วทั้งเสียใจที่ซูจ๋ายจะจากไปแล้วยังถูกกดดัน จนแทบไม่มีอากาศหายใจ เขาไม่กล้าแม้จะเอ่ยคำปฏิเสธ อึดอัดและถูกกดดันอย่างหนักจากทั้งซูจ๋ายและซูจิง หากจะบอกว่าไม่อยากแต่งไม่แต่งซูจ๋ายก็จะต้องเสียใจและไม่พอใจที่คำขอครั้งสุดท้ายของเธอที่ขอเขาเขายังให้ไม่ได้เหมือนที่พูดกับซูจิงให้ยอมรับข้อเสนอที่เป็นคำขอครั้งสุดท้ายที่ฝืนใจที่สุด“ถึงแล้ว” หมอถงรีบวิ่งมาเปิดประตู คุณพยาบาลถงวิ่งไปรับรถเข็นมาให้กับเหรินเหมย เสี่ยวจี้กับเสี่ยวหยูช่วยกันพยุงเหรินเหมยนั่งในรถเข็น“ตึกที่สองจากด้านหน้า” หมอถงบอกทาง ขบวนของเหรินเหมยเข้าไปในโรงพยาบาลและในห้องพิเศษสำหรับคุณแม่มือใหม่ทั้งหลาย“อ้าวคุณหมอถงลี่อืมมมวันนี้มาถึงนี่เลยห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย น้ำแข็ง
“ลูกของเรา” ซูจ๋ายจ้องจอมอนิเตอร์พูดพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยแต่ใบหน้าแย้มยิ้ม เฉิงซีหยวนยิ้มเศร้าๆ“คุณจะต้องได้เห็นพวกเขาเติบโต ผมจะพาคุณไปรักษาตัวที่ต่างประเทศดีไหม”“คุณก็รู้ว่าไม่มีทางฉันหวังแค่พวกเขามีชีวิตที่ดีและอยู่กับคุณทำให้คุณไม่เหงาส่วนฉันคงหมดเวลาแล้วจริง” เสียงหอบเหนื่อยน่ากลัวนั้นเป็นสัญญาเตือนให้รู้ว่าเวลาของซูจ๋ายน้อยลงไปแล้ว“ท้องเขาโตไหม” เฉิงซีหยวนยิ้ม“เข้าเดือนที่สี่แล้วท้องของเขาเริ่มป่องนูนบางทีผมคิดว่าเขาจะต้องอึดอัด วันนี้เขาปฏิเสธที่จะพบคุณเขาบอกว่าเขามีหน้าที่แค่อุ้มท้องลูกของเรา เขาก็เลยไม่อยากให้คุณเห็นว่าเขาเป็นใครเพราะเราหมายถึงผมไม่มีสัญญาผูกมัดอะไรกับเขาพอคลอดก็ไม่ให้เขาได้เห็นหน้าลูกด้วยซ้ำไปเด็กแฝดทั้งสองจะถูกส่งมาให้เราทันทีแม่อุ้มท้องก็แค่พักฟื้นรับเงินแล้วจากไปเป็นอันสิ้นสุดสัญญา อีกอย่างคุณหมอฟานบอกว่าร่างกายของคุณอ่อนแอไม่อยากให้มีคนเข้ามารบกวนคุณเกินพอดีหลังจากนี้ผมเองก็ต้องไปแล้วให้คุณได้พักผ่อน” ซูจ๋ายยิ้มเศร้าๆ“สัญญาของคุณเหมือนคนใจดำเขาอุ้มท้องลูกของเรามาตั้ง9เดือนทำไมไม่ให้เขาได้มองหน้าลูกของเราบ้างอย่างน้อยเขาก็ถือว่ามีบุญคุณ”“คุณหมอถงแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31
บทล่าสุด
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย จูดี้+คุณหมอฟาน
ในห้องที่มืดสนิท มีเพียงแสงจากโคมข้างเตียงส่องกระทบใบหน้าที่แสดงให้เห้นว่าดีใจอย่างที่สุดของจูดี้ ขณะที่เธอจ้องที่แถบขีดสีแดงสองเส้นบนแท่งตรวจครรภ์ในมือ หัวใจเต้นโครมคราม ริมฝีปากสั่นระริกก่อนจะค่อย ๆ ยกยิ้ม… ยิ้มที่มีทั้งความหวาดหวั่นและดีใจเจืออยู่ในคราวเดียวกัน“ในที่สุด… ฉันก็ทำได้…” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ คิดไม่ถึงว่าทุกอย่างจะง่ายดายขนาดนี้ดวงตาเปล่งประกายแปลกประหลาด ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่หน้าท้องของตัวเองอย่างแผ่วเบา“ลูกของเขา… ลูกของ เฉิงซีหยวน เลือดเนื้อเชื้อไขของอวิ๋นเฉิง”เธอกัดริมฝีปากแน่น ก่อนหันไปหยิบแฟ้มเอกสารที่ซ่อนไว้ใต้ลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียง บรรจุผลแล็บที่แอบทำไว้ ใบรับรองการใช้สเปิร์มจากคลินิกในช่วงเวลาที่เฉิงซีหยวนมอบไว้เพื่อฝากอุ้มบุญ ได้มาง่ายดายเพราะเข้าออกโรงพยาบาลBBBได้ง่ายดาย“ถ้าฉันไม่พูด… ไม่มีใครรู้อย่างนั้นก็ทำลายมันเสียก็แค่อ้างว่าวันนั้นซีหยวนเมามากพอนอนกับฉันเลยแตกในดีไหมนะ ไม่สิลืมสวมถุงฮะฮะฮ่าาาา” ใบหน้าสวยเฉียวพูดด้วยท่าทีมั่นหน้าเหลือเกิน “ดูสิว่าฉันมีลูกของเขาในท้องลูกที่ไม่ได้ผสมเทียมไม่ได้ฝากไข่แต่เป็นการเย้กันจริงๆ เขาจะทำหน้าอย่างไร แล้วก็
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย รักกันไหม
เสียงกองไฟในเตาผิงแตกดังเปาะแปะ กลิ่นขนมปังที่เหรินเหมยอบไว้ยังอุ่นกรุ่นบนโต๊ะ เด็กแฝดสองคนในชุดนอนตัวโตกำลังนั่งวาดรูปอยู่บนพรมสีขาวสะอาดกลางห้องอันอันเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเฉิงซีหยวนเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ มือใหญ่ของเขาลูบผมลูกสาวตัวน้อยที่บรรจงแต่งแต้มสัสันลงบนภาพวาด เบา ๆ“จุนพ่อ…คะนี่คือพ่อกับแม่ กับอันอันกับเชียวอู่ พวกเราอยู่ด้วยกัน…” เธอกะพริบตาปริบ ๆ ยิ้มแก้มป่อง แล้วชี้ภาพวาดที่เธอระบายสี เชียวอู่ชะโงกหน้ามามอง“พี่อันอันเก่งจังเลยครับวาดรูปให้เราอยู่ด้วยกันได้ด้วย”“เพราะว่าอันอันกับเชียวอู่อยากให้พวกเราอยู่ด้วยกัน”เฉิงซีหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วโน้มตัวลงกอดทั้งสองวาดไว้แนบอก“ต่อไปนี้... พ่อจะอยู่ตรงนี้กับพวกหนูตลอดไป”เชียวอู่ กอดจากอีกด้าน มือเล็ก ๆ ดึงเสื้อของเขาแน่น “สัญญานะครับ…จุนพ่อ”“พ่อสัญญาเลย” เขาพยักหน้า แล้วหันไปมอง เหรินเหมย ที่ยืนพิงประตูอยู่อย่างเงียบ ๆสายตาทั้งสองมองสบกัน เฉิงซีหยวนลุกขึ้นเดินไปหาเธออย่างช้า ๆ แล้วจับมือเธอไว้“ผมขอโทษ…ที่เคยปล่อยมือคุณไป และครั้งนี้…ผมจะไม่มีวันปล่อยอีก”เหรินเหมยพยายามกลั้นน้ำตา แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา ดวงตาเปล่งป
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เสียงหัวใจนำทาง
เสียงเครื่องยนต์ดับลงหน้าบ้านไม้หลังเล็กกลางหุบเขา เหรินเหมย ที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่เงยหน้าขึ้น เห็นรถของเฉิงซีหยวนที่คุ้นตา แต่กลับเปิดประตูออกมาเป็น ชาไช้ กับ ซูจิงเธอชะงัก มือที่จับสายยางสั่นเล็กน้อย ในมเื่อเหรินเมหยคิดว่าตัวเองทำผิดกับซูจิงที่แอบมาอยู่ที่นี่กับเฉิงซีหยวนทั้งๆ ที่ซูจิงดีกับเหรินเหมยขนาดนั้นเฉิงซีหยวนเดินออกมาตามเสียงรถ หยุดลงข้างเหรินเหมย เขามองเห็นทั้งสองที่เดินเข้ามา ไม่มีถ้อยคำทักทาย ไม่มีคำอธิบาย มีเพียงสายตาของทั้งสี่ที่สื่อสารกันอย่างเงียบงัน“ขอโทษที่มารบกวน” ซูจิงเอ่ยเสียงเบา แววตาซ่อนความสั่นไหว แม้จะบอกว่าไมไ่ด้รุ้สึกอะไรกับพี่เขยอย่างเฉิงซีหยวนแต่กลับรู้สึกว่าเขามองว่าซูจิงโง่“นายกับซูจิงไม่สิสองคนมาด้วยกันได้อย่างไร” เฉิงซีหยวนถามตรง สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์เขาไม่มีทางหวั่นเกรงอะไรเพราะตอนนี้คนที่เขาจะต้องปกป้องคือเหรินเหมยกับลูกถ้าหากว่าซูจิงจะไม่พอใจที่เหรินเหมยกับเขาอยู่ด้วยกันเหมือนกับซูจิงถูกหักหลังและชาไช้จะโกรธเขา ที่แอบเอาเหรินเหมยมากกที่นี่“เพราะผมอยากจะคุยกับพี่ให้เข้าใจ” ซูจิงเหลือบตามองเหรินเหมย “กับเธอ…ด้วย เหรินเหมย” ชาไช้พูดตรงๆเหริ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ได้โปรดอย่าคาดหวัง
ห้องพักในรีสอร์ตเสียงฝนพรำกระทบกระจกหน้าต่างไม่ช่วยให้หัวใจของ ซูจิง สงบลงได้เลย เธอยืนพิงขอบหน้าต่าง มองออกไปยังคลื่นที่ซัดสาดไปที่ทะเล ร่างในเสื้อยืดบางมองเห็นทรวดทรงชัดเจน แววตาเต็มไปด้วยความสับสนชาไช้ เดินออกมาจากห้องน้ำเช็ดผม เขามองซูจิงเงียบ ๆ ก่อนจะวางผ้าลงบนเก้าอี้ “คุณ ยังไม่นอนหรือ คุณหลับได้เลยนะกว่าเราจะกลับก็คงเย็นๆ”“พรุ่งนี้ฉันต้องไปเจอคุณแม่…เสียที เราสองคนหนีความจริงไม่พ้น” เสียงซูจิงแผ่วเบา …ต้องไปเจอคุณแม่อยู่ดีจะช้าหรือเร็ว…” ชาไช้ยิ้มอ่อนโยนเดินเข้าไปใกล้ ชะงักเล็กน้อยแล้วถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือแตะไหล่เธอ “ผมสัญญา จะไปเผชิญปัญหาด้วยกันกับคุณ ไม่ต้องกลัว”“กลัว?” ซูจิงหันมามองเขา ดวงตาสั่นไหว “ไม่ใช่แค่กลัว… แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงด้วยซ้ำ ฉันทำลายทุกอย่างเองกับมือ... ทั้งงานแต่ง... ทั้งชื่อเสียงของพ่อแม่... และ คุณแม่คาดหวังในตัวฉันมาก มากจนฉันไม่กล้าที่จะทำให้คุณแม่ผิดหวัง”"พี่ซีหยวนไม่ใช่คนที่ปล่อยอะไรไว้ค้างคา" ชาไช้พูดเสียงขรึม “เขาจะต้องพูดอะไรออกมาแน่ๆ และเรา... ต้องยอมรับมัน ไม่สิผมจะยอมรับผิดเพียงคนเดียวคุณไม่ต้องพูดอะไรทุกอย่างเป็นความผิดของผม”ซูจิง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่อิ่ม
ห้องนอนที่เงียบงันบนเตียงนั้นมีเพียงเสียงลมหายใจ...เฉิงซีหยวนที่ไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เด็กแฝดสองคนอยู่ที่ดรงเรียนสินะและในเมื่อเหรินเหมยไม่ได้ปฏิเสธความรักจากเขา เขาจัดการร่างอุ่นใต้ร่างเขาจนอยู่หมัดในผ้าห่มสีอ่อน เหรินเหมยนอนหอบหายใจ หยาดเหงื่อเกาะเรียวคอ เสื้อคลุมหลุดลุ่ยจนเห็นผิวเนียนละเอียดแทบทั้งแผ่นหลัง“หยุด… พอแล้ว…ได้โปรด” เสียงเธอแผ่วเบาราวกับฝนที่กระทบหน้าต่าง “ฉันกำลังจะตายฉัน….ฉัน”เฉิงซีหยวนที่โน้มตัวคร่อมเธออยู่ยกยิ้มบาง จูบริมหน้าผากที่ชื้นเหงื่อของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบชิดหู“แค่นอนเฉยๆ ... ปล่อยให้ผมได้แสดงความรักกับคุณก็พอ”มือของเขายังลูบไล้เบา ๆ ไปที่เอวเปลือยคอดกิ่ว สัมผัสของเขาราวกับรู้ว่าตรงไหนที่เธออ่อนไหวที่สุดกดเอวลงซ้ำๆ จังหวะของเขานุ่มนวล แต่แน่วแน่… และเต็มไปด้วยความเย้ายวนจนเหรินเหมยหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืนทำไมเก่งจังทำไมเขาทำได้เก่งขนาดนี้เหรินเหมยเบนหน้าหนี ริมฝีปากพ่นลมหายใจหอบเหนื่อย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง... แต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง ริมฝีปากของเขาก็กดทับลงมาอีกแล้วจูบนั้นทั้งหนักแน่นและลึกซึ้ง... เขาบอกรักเธอด้วยการจูบ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย หมดเรื่อง
สายวันนั้นเสียงฝนสาดกระทบกระจกหน้าต่างดังเปาะแปะ เฉิงซีหยวนยืนอยู่กลางห้องรับแขก สีหน้าเรียบเย็นเยือก เขาสวมเสื้อเข้ารูปสีเข้มอย่างไม่เป็นทางการ แต่ดวงตานั้นทอประกายมุ่งมั่นยิ่งกว่าสายฟ้านอกหน้าต่างคุณเสวียเตอ นั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบข้างเขา สายตาเฉียบขาดไม่แพ้กันไม่กี่นาทีถัดมา คุณนายจางก็เดินเข้ามา สีหน้ากังวลแต่พยายามยิ้มรับ“อา...คุณเสวียเตอ คุณเฉิงขอโทษที่ให้รอ” เดินอ้อมมาเพื่อนั่งลงตรงหน้าคนททั้งสองที่โซฟาหลุยส์เฉิงซีหยวนลุกขึ้นนิดๆ แสดงความเคารพก่อนจะนั่งลงหลังจากที่คุณซีหยินนั่งลงก่อนแล้วคุณเสวียเตอเอ่ยอย่างนุ่มนวล“ผมกับคุณแม่ตั้งใจมาที่นี่ จึงไม่กังวลว่าจะต้องรอหากคุณจางจะออกมาคุยกับเราสักนิด” เสียงเฉิงซีหยวนดังขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบประโยค ไม่เหลือความลังเล “เอ่อ ขอโทษจริงๆ ที่ซูจิงมาพบพวกคุณไม่ได้ ทั้งๆ ที่คู่หมั้นมาถึงบ้าน” สีหน้ากังวลจนไม่อาจปกปิดได้อีก“เราสองคนที่นี่เพื่อเรื่องสำคัญ” คุณเสวียเตอช่วยเสริมทั้งอึดอัดและเหมือนถูกกดดัน คุณจางยิ้มแห้งๆ“เรื่องสำคัญอะไรหรือคะหรือว่าพวกคุณ เองก็มีเรื่องที่อยากจะพูดและตกลงกัน”คุณเสวียเตอมองสบตากับเฉิงซีหยวน“ฉันจำต้อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เปิดใจ
ทันทีที่ประตูปิดลง เสียง คลิก ของกลอนประตูเหมือนตัดโลกภายนอกออกไป เหลือแค่สองคนในห้องเงียบสงบ เหริยเหมยกลับรู้สึกว่าหายใจไม่ออกอึดอัดและมือชื้นเหงื่อเฉิงซีหยวนหันกลับมามองเหรินเหมยที่ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้น ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเฉิงซีหยวนก้าวเข้ามาใกล้ช้าๆ ...จนหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จับมือเหรินเหมยมากุมไว้“กลัวหรือ”เสียงเขาเบานุ่มเหมือนสายลมยามค่ำเหรินเหมยก้มหน้า“ไม่ต้องกลัว...” เขาพูด น้ำเสียงแฝงความสั่นไหวแต่หนักแน่น “ผมจะปกป้องคุณเอง... ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”เหรินเหมยไม่ได้ตอบอะไร เธอยังยืนนิ่งเหมือนกำลังประมวลผล แต่ภายในใจกลับร้อนวูบขึ้นมาทีละน้อย ความเจ็บ ความอัดอั้น และความรู้สึกที่เธอเคยพยายามกลั้นไว้เหมือนถูกคลายล็อกทั้งหมดเงยหน้าขึ้นช้าๆ สบตาเฉิงซีหยวน“คุณ จะโกรธไหมถ้าฉันจะบอกว่าก่อนที่จะอุ้มท้องเด็กแฝดทั้งสองฉัน..ฉันเคยโพสน์แอบปลื้มคุณในโซเซียล.” น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ“อย่างนั้นหรือ เคยชอบฉันแล้วอย่างไร”“เคยชอบแล้ว คราวนี้คู่ขาของคุณผู้หญิงของคุณหรืออะไรก็แล้วแต่ฉันหมายถึงผู้หญิงคนนั้นเขาเลยจะใช้ความผิดพลาดนี้ของฉันเพื่อที่จะทำให้คุณโกรธ ว่าฉันชอบคุณเลยตั้งใจรับงานนี้เพื่อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เราสองคนรักกันใช่ไหม
ชาไช้…“หนีออกมาเดินเล่นคนเดียวแบบนี้ ถ้าหลงฉันจะหาเธอเจอได้ยังไง”เสียงเขาแหย่เบาๆ แต่แววตาที่มองเธอนั้นกลับไม่ได้ขำซูจิงหัวเราะในลำคอ หันกลับไปสบตาเขา “นายก็หาจนเจอนี่”“ฉันหาเธอเจอตลอดแหละ...ความจริงแล้วตั้งใจเที่ยวรอบโลกเสียก่อนค่อยหลับมาทำงานแต่ได้ยินว่าซูจิงกลับมาบ้านเฉิงเพื่อดูแลพี่สสะใภ้ฉันเลยรีบกลับบ้านเฉิงบ้างอย่างไรเล่า เฮ้อแต่เธอไม่เคยหันมามอง”ประโยคที่ออกจากปากเขาทำให้หัวใจเธอสะดุดไปชั่ววูบลมทะเลพัดแรงขึ้นจนเธอขยับตัวเข้าหาเขาโดยอัตโนมัติ เขายื่นมือออกมา กางแขนโอบเธอไว้แน่นในอ้อมอก“รู้ไหม...ฉันเคยคิดว่าถ้าได้จูบเธอตรงนี้ บนหาดทรายที่มีแค่เรา ฉันคงไม่มีอะไรต้องเสียดายในชีวิตนี้อีกเลย”ซูจิงเงยหน้ามองเขาช้าๆ ดวงตาเธอสะท้อนแสงจันทร์และแววตาอ่อนโยนที่เขามีให้“งั้นจูบฉันสิ...ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”คำพูดของเธอเหมือนหยุดเวลาไว้ทั้งโลก ชาไช้ไม่รอให้เธอพูดซ้ำ มือเขาประคองใบหน้าเธอเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวลงริมฝีปากของเขาสัมผัสเธออย่างแผ่วเบาในตอนแรก เหมือนกำลังถามว่า ‘เธอแน่ใจนะ’ แต่เมื่อเธอตอบกลับด้วยจูบเดียวกัน จูบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอัดแน่นที่ไม่เคยพูด มันก็ลึกซึ้งขึ้น ช
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย รอมานานแสนนาน
รถเคลื่อนผ่านถนนสายเลียบทะเล แสงของพระอาทิตย์ที่กำลังตกค่อยๆ ซัดผ่านกระจกรถเป็นสีส้มแดง เปลวแดดอุ่นสาดกระทบใบหน้าของซูจิงที่นั่งพิงเบาะในท่าสบายผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เหม่อมองคลื่นทะเลซัดฝั่งไม่หยุดเหมือนกับสนุกเสียเต็มที่ มือเธอแตะกับขอบกระจกอย่างเหม่อลอย ขณะที่หัวใจเต้นสับสนในความเงียบที่ล้อมรอบชาไช้ขับรถเงียบๆ มาตลอดทาง เขาไม่ใช่คนพูดมากนัก โดยเฉพาะเวลาที่หัวใจยังสั่นไหวเหมือนตอนนี้ …สงสาร“คุณยังไม่หายเสียใจเหรอ?” เสียงเขาเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางเสียงคลื่น กับเพลงเบาๆ ที่คลออยู่ในรถซูจิงหันมาหาเขา “ไม่รู้สิ...อาจจะยังไม่หาย...ไม่รู้สิฉันสับสนความจริงกว่าว่าต้องเผชิญปัญหาต่างๆ ที่จะตามมามากกว่า”เธอยิ้มบาง แต่เป็นยิ้มเศร้าพูดเบาๆ“มันเหมือนกับว่า...ฉันเสียเวลากับคนที่ไม่เคยมองเห็นฉัน ความจริงแล้วพี่ซีหยวนก้ไม่เคยมองเห็นฉันอยู่แล้วฉันก็แค่คำสัญญาและคำขอร้องของพี่ซูจ๋ายที่พี่ซีหยวนต้องยอมจำนน”ชาไช้ถอนหายใจ“ซูจิง” เขาเรียกชื่อซูจิงเบาๆ เป็นครั้งแรกที่เอ่ยโดยไม่มีคำล้อหรือเล่นสนุกซูจิงเองก็ใจเต้นตึกตักแต่ก็รอฟังว่าอีกคนจะพูดอะไร“เมื่อห้าปีก่อน...วันนั้นที่คุณทำขนมช็อกโกแลตลาวามาให้
