6 โฉมงามนางร้ายถูกรังแก

โฉมงามนางร้ายถูกรังแก

        สวีหรันเฟยที่กำลังตั้งครรภ์ และนางได้ซ่อนรูปร่างของตนไว้ในเสื้อผ้าเนื้อหยาบและสวมมันหลายชั้น อีกอย่างยามนี้นางเจ้าเนื้ออยู่สักหน่อย จึงดูเหมือนคนตัวอวบๆ มากกว่าจะมีทายาทให้บุรุษสักคน

        ส่วนบิดาของเด็กๆ เป็นใคร ความจริงแล้ว ภาพทั้งหมดยังดำมืด ชวนให้ครั่นคร้ามใจ

        แน่นอนนางฝันร้ายบ่อยครั้ง ทั้งเห็นแมวสีเทาตัวโต ที่มีร่างเป็นบุรุษสูงใหญ่ที่ชอบเปลือยกาย และทำสิ่งสัปดนกับนาง และภาพของคนที่นอนอยู่ในโลงศพศิลา ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ขนลุกได้เสมอ ฝ่ายนั้นสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าไว้ ทั้งยังส่งไอสังหารคุกคามนางแม้แต่อยู่ในห้วงความฝัน

        และที่น่าเห็นใจ สวีหรันเฟยลืมหลายสิ่ง ส่วนวิชาการแพทย์ที่ในโลกคู่ขนาน นางยังดึงมันกลับมาใช้ไม่ได้อย่างเต็มที่ ทั้งที่เป็นคนเก่ง มากด้วยความรู้ ช่วยชีวิตผู้อื่นให้พ้นความตายมาหลายครั้งหลายหน

        อนิจจา นับแต่เดินทางมาอยู่ในร่างนี้ สมองถูกปิดกั้น ด้วยเจ้าของร่างตั้งใจลืมสิ่งเลวร้ายที่ตนได้ก่อไว้ ประกอบกับน้ำแกงลืมเลือนที่ถูกกรอกปากนั้นก็ส่งผลร้ายถึงวันนี้

        ยามนั้น หญิงสาวปวดข้อมือ มันคงระบมเป็นแน่ เพราะเผยอี้ฮุ่ยออกแรงบีบอย่างหนัก ทว่านางไม่ใช่คนอ่อนแอ ที่จะยอมตกเป็นเบี้ยล่างผู้อื่น จึงพยายามดิ้นรนขัดขืน และแกะมือใหญ่ๆ ออก

        เมื่อไม่เป็นผลก็เลยกัดหลังมืออีกฝ่ายไปหนึ่งที

        เขี้ยวคมฝังลงที่ผิวรองแม่ทัพ อีกฝ่ายไม่ได้เจ็บ นอกจากนั้นยังอยากรู้ว่าคนเจ้าเนื้อ ผู้ที่มีกลิ่นกายหอมๆ จะมีความสามารถหลบหนีได้อย่างไร คิดได้ดังนั้น เผยอี้ฮุ่ยเลยยอมปล่อยสวีหรันเฟยเป็นอิสระ ดวงตาเรียวมองสตรีเจ้าเนื้อ เขาเป็นทหารมาหลายปี พวกที่ชอบปลอมตัว เพื่อปกปิดฐานะ เหตุใดจะมองไม่ออก ทั้งผิวซึ่งทาให้เข้มกว่าปกติ ถึงอย่างนั้นก็ดูนวลเนียน ชวนให้เขาลงลิ้นไล้ไปตามส่วนที่ไวต่อความรู้สึก

        ยิ่งมอง ก็เรียกความทรงจำเขากลับคืนทีละนิด อีกฝ่ายมีใบหน้าตาคล้ายคนผู้หนึ่ง ทว่าเขากลับคิดไม่ออก นั่นเป็นเพราะบิดาของสวีหรันเฟยมักให้ลูกสาวคนนี้ซ่อนตัวอยู่ในเรือน และใช้งานยามจำเป็นเท่านั้น เนื่องจากความงามของสวีหรันเฟยเป็นที่เลื่องลือ เรียกได้ว่างามล่มเมืองก็ไม่ผิด ด้วยเป็นตัวต้นเหตุให้เหล่าองค์ชายเปิดศึกกันมาแล้ว

        รองแม่ทัพยกยิ้ม หัวใจเขาเต้นแรงกกว่าปกติ คนงามย่อมเป็นเช่นนี้ งามจนเผลอมอง และหัวใจเขาถูกช่วงชิงไป

        ดวงตาของอีกฝ่ายกลมโต แพขนตางอนดำ และริมฝีปากแม้จะดูซีดเซียวสักหน่อย แต่ชวนให้อยากดูด อยากส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปากด้านใน และแลกลิ้นด้วยความซ่านสยิว

        ยิ่งกว่านั้น คนผู้นี้ มีน้ำมีนวล สองแก้มยุ้ยๆ น่าหยิก น่ากัด เรือนร่างดูคล้ายคนกินดีอยู่ดี ชั่วแวบหนึ่ง เขาเกิดความคิดว่า อีกฝ่ายอาจกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ สายตาอันแหลมคมของเผยอี้ฮุ่ย มองสำรวจสวีหรันเฟยอย่างพินิจ และทำให้เขากระสันปรารถนาในตัวอีกฝ่าย

        ฝ่ายสวีหรันเฟยประเมินสถานการณ์แล้ว คาดคิดว่า ควรหาทางหลบเลี่ยงจากพื้นที่ตรงนี้ให้ไวที่สุด

        “ข้าต้องการคนผู้นั้น หวังว่าใต้เท้าคงไม่ขัดขวาง”

        สวีหรันเฟยบุ้ยใบ้ไปยังหนิงเจี้ยนซึ่งถูกทหารหลายคนสกัดเอาไว้ และทหารเหล่านั้นแสดงท่าทางกักขฬะ

        “ฮ่ะๆ ๆ หากคิดซื้อทาสชั้นต่ำเหมือนข้า เรื่องนี้เห็นทีต้องมีการแย่งชิงกัน”

        สวีหรันเฟยหรี่ตา มองคนตัวสูง พร้อมประเมินสถานการณ์อย่างเร็วรีบ เผยอี้ฮุ่ยคือรองแม่ทัพคนสำคัญขของแคว้นปู้โจว เป็นพวกคนสีเทาๆ และลุ่มหลงอำนาจ อีกทั้งอยู่ฝั่งรัชทายาท ในอดีตเจ้าของร่างไม่เคยพูดคุยด้วย พบปะกันไม่กี่ครั้ง ตามงานสำคัญ

        “ไม่ ข้าต้องการให้นาง มีชีวิตที่ดีกว่านี้”

        “ช่างเป็นคนที่มีเมตตา แต่แม่นางรู้หรือไม่ หากทาสผู้นี้ เข้าไปอยู่ในค่ายทหารและแขวนป้ายรับแขก มันคงใช้เวลาปีสองปีเท่านั้น ก็จะสามารถมีชีวิตสุขสบาย และรับเงินทองมากโข”

        ได้ฟังคำพูดดังกล่าวก็ระคายหู แน่นอนนางรู้ว่า สิ่งที่เผยอี้ฮุ่ยกล่าว ย่อมหมายถึงการเป็นโสเภณีในค่ายทหาร คอยปรนเปรอความสุขให้ทหารกลัดมัน

        “เมื่อข้ายื่นมือไปเพื่อต้องการสิ่งใด ผู้อื่นก็จงหย่าแส่!”

        เมื่อสวีหรันเฟยยื่นมือไปช่วยผู้อื่นแล้ว หากไม่สำเร็จนางย่อมไม่วางมือ...........