MasukShare
ตอนที่ 14
Terakhir Diperbarui:
2025-03-16 14:53:23หลังวางสายจากอัลวานี เธอใช้โทรศัพท์หลักของหน่วยโทรสอบถามทันที
“ว่าไง? กำลังจะโทรหาพอดีเลย”
“หัวหน้าคะ! นอกจากเราสามคน ได้ส่งใครมาอีกหรือเปล่า?”
“มี เป็นคนของเอ็นเอสเอที่เพิ่งจะติดต่อมา เขากำลังสงสัยและตามสืบที่มาที่ไปของเงินโอนจำนวนมหาศาลจากสำนักงานใหญ่ในสหรัฐ เข้าบัญชีบริษัทยาอาร์เอดี ผู้ผลิตและวิจัยยาชีวเภสัชภัณฑ์สาขาย่อยในทีแลนด์ เขาสงสัยว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติ จึงได้ส่งคนขอมาร่วมทีมกับเราเพื่อตามสืบเรื่องนี้ด้วย”
“แล้วทำไมพ่อไม่แจ้งพวกเราก่อนหน้านี้ล่ะ?”
“ฉันเพิ่งจะได้รับเรื่องเมื่อวานนี้เอง กำลังจะติดต่อไปวันนี้ ก็พอดีแกโทรมาเสียก่อน เออ!..ได้ข่าวว่ามีการวางระเบิดแถวพิพิธภัณฑ์ แกอยู่ในเหตุการณ์ด้วยหรือเปล่า?”
“ใช่ค่ะ หนูว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ของที่พ่อให้ไปรับคืออะไรกันแน่?”
“เอ่อ..เอาเป็นว่าฉันยังบอกอะไรตอนนี้ไม่ได้ ทุกอย่างเป็นความลับระดับท็อปเอส ทำงานที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จก็พอ”
พ่อวางสายไปแล้ว แต่เธอก็ยังนั่งครุ่นคิดอยู่ เธอไม่ชอบใจนักที่จะทำงานแบบถูกปิดหูปิดตา มันลับสุดยอดขนาดไหนกันถึงให้คนที่ต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายทำงานนี้โดยไม่ให้รับรู้อะไร หญิงสาวส่ายหน้า แล้วกดโทรติดต่ออัลวานี
“เฮลโหล..รบกวนบอกเขาว่า วันนี้ฉันจะไปพบเขา”
…
วันนี้พริมโรสอยู่โยงเฝ้าบ้านคนเดียว เพราะเตวิชกับจอมทัพออกเดินทางไปสำรวจเป้าหมายแล้ว ส่วนผู้พันอิฟราอิมก็ส่งข้อความมาแจ้งว่ามีธุระด่วน รีบออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว
ในขณะที่กำลังเดินไปป้ายรถประจำทาง เธอก็เข้าแอปพลิเคชัน ที่ใช้สำหรับเรียกรถยนต์รับจ้าง หลังกำหนดจุดหมายปลายทาง ก็มีคนขับรถอูเบอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุดตอบรับและจะมาถึงภายในสามนาที
ที่เปเรซคนส่วนใหญ่จะนิยมใช้แอปอูเบอร์ มากกว่าแอปท้องถิ่นอย่าง บิแท็กซี่ หรือไอแท็กซี่ หลายคนพูดว่ายอมที่จะจ่ายแพงขึ้นเพื่อแลกกับบริการที่ดีกว่า ปลอดภัยและสบายใจกว่า ถึงแม้รัฐบาลและกรมขนส่งจะบอกว่ามันผิดกฏหมาย และเรียกร้องให้ประชาชนหันไปใช้บริการรถแท็กซี่ ที่ขึ้นทะเบียนอย่างถูกต้องก็ตาม
…
พอรถวิ่งมาได้สักครึ่งชั่วโมงก็ต้องจอดรอ ไม่สามารถไปต่อได้ เนื่องจากเกิดเหตุรถชนกันหลายคันตรงปากทางเข้าสวนสนุกขนาดใหญ่ใจกลางเมือง จนล้ำออกมาขวางถนนเล็กน้อย ทำให้รถรับจ้างคันที่เธอนั่งอยู่ไม่สามารถเลี้ยวขวาเพื่อกลับรถได้ จึงจอดรอดูเหตุการณ์อยู่อย่างนี้
ทันใดนั้น กลุ่มคนใส่สูทก็กรูกันลงมาจากรถ อีกด้านเป็นกลุ่มคนในชุดโต๊ปสีขาว ทั้งแขนทั้งตัวเสื้อยาวคลุมข้อเท้า ทับด้วยผ้าคลุมศรีษะ มีเชือกสีดำครอบกันผ้าเลื่อนหลุด บางคนก็สวมชุดคล้ายทหารสีเขียวขี้ม้าแบบซีดๆ คลุมผ้าสะระบั่นลายสีแดงขาวพันรอบศีรษะและหน้า เว้นไว้เฉพาะแค่ตา ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีอาวุธปืนอยู่ในมือยืนคุมเชิงหันหน้าเตรียมปะทะ
พริมโรสตะลึงมองเหตุการณ์ตรงหน้าตาไม่กระพริบ เพราะถ้าเกิดการยิงถล่มกันขึ้นมาจริงๆ รถรับจ้างคันนี้คงไม่พ้นที่จะโดนลูกหลงไปด้วยเป็นแน่
ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียด จู่ๆ คนชุดเขียวที่อยู่ใกล้รถลีมูซีนคันที่อยู่ตรงกลาง ก็กระชากประตูรถด้านริมถนนให้เปิดออก ลากแขนเด็กชายอายุประมาณเจ็ดถึงแปดขวบออกมา แล้วจับตัวลอยขึ้น โยนร่างเล็กบางไปที่กลางถนน ท่ามกลางความตกตะลึงของกลุ่มคนที่ยืนคุมเชิงกันอยู่ทั้งสองฝ่าย
เสียงประชาชนคนรอบข้าง พอเห็นการทารุณกรรมต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ก็ถึงกับกรีดร้องออกมาพร้อมกันสนั่น เต็มไปด้วยความตกใจและคาดไม่ถึง
คล้ายว่าจะโชคดีที่ขณะนี้ถนนกำลังว่าง เด็กชายจึงไม่เป็นอะไร แต่เมื่อมองไกลออกไป รถบรรทุกคันหนึ่งกำลังวิ่งตรงมาด้วยความเร็วสูง ราวกับว่ามองไม่เห็นวัตถุใดๆ ที่กำลังกีดขวางอยู่กลางถนนนั้นเลยแม้แต่น้อย
"โอ๊ยย!! ขออัลลอฮฺได้โปรดช่วยคุ้มครองผู้บริสุทธิ์ด้วยเถิด! อาอูซูบิ้ลลาห์!"
คนขับรถอูเบอร์ร้องออกมาอย่างตกใจ ปฏิกิริยาแรกของเขาก็คือเหยียบคันเร่งแล้วขับถลาออกไปไกลร่างเด็กคนนั้นประมาณหนึ่ง แล้วหักพวงมาลัยขวางถนนไว้
พริมโรสถลาเข้าชิดขอบประตู เตรียมตัวไว้ตั้งแต่เขาเริ่มออกตัวแล้ว ดังนั้นพอรถจอด เธอจึงเปิดประตูพุ่งตัวออกไปทันที แล้วคว้าตัวเด็กกอดไว้ด้วยมือหนึ่ง อีกมือประคองศีรษะด้านหลังกดแนบไปกับอก ตีลังกาม้วนตัวหลายตลบกลิ้งไปกับพื้นไปจนถึงเกาะกลางถนน
เสียงรถบรรทุกชนประสานงา กับรถยนต์รับจ้างคันนั้นดังสนั่นหวั่นไหว แรงกระแทกทำให้รถเล็กกระดอนไปข้างหน้าเล็กน้อย เมื่อรถใหญ่วิ่งเข้ามาปะทะอีกครั้ง ทำให้ช่วงหน้าของตัวรถรับจ้างเบนหัวออก แล้วเหวี่ยงหมุนมาจนเกือบถึงเกาะกลางถนนตรงที่เธอนอนหมอบอยู่ เธอกอดตัวเด็กไว้แน่น แล้วกลิ้งหลบลงไปที่พื้นถนนอีกฝั่งได้ทันเวลา ในขณะที่ตัวรถก็พุ่งอัดกระแทกกับเสาไฟที่เกาะกลางถนนพอดิบพอดี ผ่านนาทีวิกฤติแบบเฉียดเส้นผมไปเพียงนิดเดียว
"มิสๆ!! ขออัลลอฮฺทรงคุ้มครอง! ผมลืมไปว่ามีผู้โดยสารอยู่ด้วย! ลัม อักศิต ฮาซา คอต๊ออีย์ มะอ์ซิเราะห์!! มะอ์ซิเราะห์!!" คนขับแท็กซี่ลืมใช้ภาษาอังกฤษรัวภาษาอาหรับด้วยความตกใจ เขาพร่ำพูดแต่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ เป็นความผิดของเขา และขอให้ยกโทษให้เขา
"ฉันไม่เป็นไร คุณล่ะโอเคหรือเปล่า?"
"ผมออกจากรถมาทันเวลาพอดี รถคันนั้นวิ่งเร็วมาก ผมพาตัวเองรอดมาได้ แต่วิ่งไปช่วยเด็กไม่ทัน โชคดีที่มิสยังมีสติช่วยเอาไว้เสียก่อน ขอบคุณสวรรค์!"
ขณะนี้อีกฝั่งหนึ่งของถนน เสียงปืนยิงถล่มประจัญบานกันดังลั่น เสียงผู้คนหวีดร้องหนีตายไปทั่วบริเวณ พริมโรสพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง คนขับรถเข้ามาประคอง เธอยกศีรษะเล็กนั้นขึ้นเล็กน้อย แล้วสอดขาตัวเองเข้าไปเพื่อยกศีรษะของเด็กน้อยให้สูงขึ้น
ขณะนี้ทั้งเธอทั้งเด็กน้อยตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเลือดของใคร เธอสำรวจตัวเอง และให้คนขับรถสำรวจตามเนื้อตัวของเด็ก แต่นอกจากแผลสาหัสที่ศีรษะแล้ว ก็ไม่พบที่อื่นอีก คนขับรถส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ เธอจึงเอากดปากแผลที่ศีรษะของเด็กชายเอาไว้
“เรียกรถพยาบาลให้ด้วยค่ะ!” เธอร้องบอกคนขับรถ เขาได้สติรีบล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงทันที
"เด็กเป็นอย่างไรบ้างครับ?" บุรุษหน้าตาหล่อเหลาคมคาย นัยน์ตาคมกริบ เรือนร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อคลุมตัวยาวสีดำคลิบทองวิ่งข้ามถนนเข้ามาใกล้ ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ฝ่ามือจับเบาๆ ไปตามเนื้อตัวของเด็กชายผู้เคราะห์ร้ายตรวจหาร่องรอยบาดเจ็บ
“มีแค่แผลตรงขมับนี้ค่ะ แต่เลือดออกเยอะเหลือเกิน! คงต้องรอให้รถพยาบาลมาก่อน ตอนนี้เราคงเคลื่อนย้ายเด็กไม่ได้จนกว่าหมอจะมา!”
“ผมแจ้งไปแล้วครับ กำลังจะมา!” คนขับรถร้องบอก
กลุ่มคนใส่สูทชุดดำ รูปร่างกำยำประมาณเจ็ดแปดคน วิ่งกรูกันเข้ามารายล้อมอยู่รอบตัว คล้ายจะเป็นกำแพงป้องกันการลอบทำร้ายซ้ำสอง
“ขอบคุณคุณทั้งสองคนสำหรับความช่วยเหลือในครั้งนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น ลูกชายผมคงจะ…” นัยน์ตาเขาหม่นเศร้า กลืนก้อนสะอื้นลงคอ หญิงสาวสะท้อนใจ รู้สึกสงสารเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมาจับจิตจับใจ เขาต้องมารับเคราะห์แทนผู้ใหญ่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
“คุณ..ขอบคุณคนขับรถคนนี้ดีกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีสติเสียสละทั้งรถทั้งตัวเองเข้าขวาง คุณคงจะสูญเสียมากกว่านี้ไปแล้วจริงๆ” ชายหนุ่มหันไปทางคนขับรถ จับมือเขาไว้ทั้งสองมือ
“ญาซากุมุลลอฮฺ ขอพระเจ้าทรงตอบแทนสิ่งที่ดีให้กับคุณ ผมจะตอบแทนความดีของคุณในครั้งนี้อย่างแน่นอน”
“ลาบะอ์ซ่า ขอเพียงพระเจ้าคุ้มครองผู้ทำความดีก็เพียงพอแล้ว” คนขับรถกล่าวอย่างถ่อมตน
“แล้วคุณล่ะ! บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ถ้ายังไงไปโรงพยาบาลพร้อมกันเลย จะได้ให้หมอตรวจทีเดียว”
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ไม่ได้บาดเจ็บอะไร” ขณะที่เธอกำลังพูดรถพยาบาลก็เข้ามาจอดพอดี
หมอและพยาบาลเข้ามาตรวจร่างกายของเด็กเบื้องต้น แล้วประคองตัววางบนเปลรถเข็น พาขึ้นรถแอมบูแลนซ์
“ไปโรงพยาบาลด้วยกันนะครับ คุณด้วย” เขาหันไปบอกคนขับรถ
“ไปเถอะครับมิส ตรวจสักหน่อยก็ดี อาจจะมีบาดเจ็บภายในที่คุณยังไม่รู้สึกตัวก็เป็นได้ คุณคนนี้เขาจะได้สบายใจด้วย” เธอมองบุรุษร่างสูงตรงหน้า ซึ่งมองเขม็งแกมบังคับ คล้ายกับคนที่คุ้นเคยกับการออกคำสั่งให้ทำตาม มากกว่าให้ขัดใจ จึงพยักหน้าอย่างจนใจ แล้วเดินตามเขาไปขึ้นรถ
…………………….
“ตอนนี้ พวกแกอยู่ที่ไหน!?!” เสียงทรงอำนาจตวาดใส่โทรศัพท์อย่างเกรี้ยวกราด
“เรากำลังขับรถตามเจ้าหนุ่มที่เป็นแฟนของยูทูปเบอร์คนนั้นอยู่ครับ”
“ไม่ต้องตามแล้ว! ฐานโดนถล่มยับ! รีบกลับมาเดี๋ยวนี้!!”
“ครับผม!”
หัวหน้าสาขาฯ สหพันธ์เฮซบุลปาโทรศัพท์ลงพื้นทันทีด้วยความเดือดดาล พลางนึกในใจว่าการที่สาขาเปเรซโดนล้างบางในครั้งนี้ องค์กรลับฮาริรีต้องมีส่วนรู้เห็นอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นทำไมถึงไม่มีการแจ้งเหตุฉุกเฉิน ให้กับทางสหพันธ์ฯได้รับรู้ล่วงหน้าเสียก่อน จะละทิ้งสหพันธ์ฯโดยการเอาดีใส่ตัว เอาชั่วให้ผู้อื่นได้อย่างหน้าตาเฉยเช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ทำให้เห็นถึงศักยภาพของเหล่าสหพันธ์ฯ ว่าเข่นฆ่าได้ แต่มาหยามกันแบบนี้ไม่ได้!
…………………….
“ว่าไง? เจอตัวหรือยัง?” ผู้พันอิฟราอิมร้อนรนถามด้วยความเป็นห่วงอย่างยิ่งยวด
“พบแล้วกระหม่อม! ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”
“ว่าไงนะ!! ใครเป็นอะไร!” ชายหนุ่มตะโกนถามเสียงสูง ด้วยความตกใจ
“องค์ชายน้อยได้รับบาดเจ็บพ่ะย่ะค่ะ! ฝ่าบาทกำลังเฝ้ารอดูอาการอยู่”
“เรียกหน่วยอารักขานอกเครื่องแบบไปเพิ่ม ปะปนไปกับประชนชน คอยคุ้มครองฝ่าบาท”
“พ่ะย่ะค่ะ!”
…………………….
Thobe/Kandura/Dishdasha - ชุดโตป หรือชุดโต๊ป เป็นชุดประจำชาติอาหรับเรียกแตกต่างกัน ในกลุ่มประเทศอาหรับส่วนเหนือ เรียกดิชดาชา(dishdasha) ยูเออีเรียก กันดูร่า (Kandura) ส่วนในซาอุดิอาระเบียเรียก โต๊ป (Thobe)
Bab terkait
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 15
“มิส! เอ่อ..ผมขอทราบชื่อคุณได้ไหม?” พริมโรสมองบุรุษหน้าตาหล่อเหลาคมคาย ซึ่งเป็นบิดาของเด็กชายที่ได้รับบาดเจ็บ รูปลักษณ์ของเขาดูสูงส่งสง่างาม บนร่างมีรัศมีแห่งอำนาจผิดแผกไปจากคนธรรมดา อีกทั้งยังดูสุขุมเยือกเย็น ไม่บ่งบอกอารมณ์ใด บนริมฝีปากประดับรอยยิ้มเพียงเล็กน้อย กำลังนั่งลงที่เก้าอี้ข้างตัวเธอ พอได้เห็นชัดๆ แบบนี้ เธอรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเขาเป็นอย่างมาก แต่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใครหรือเคยเห็นที่ไหน บางทีอาจจะคล้ายคนรู้จักที่เป็นเพื่อนของเพื่อน หรืออาจจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงในวงการใดวงการหนึ่งก็เป็นได้ ซึ่งเธอก็เคยเห็นแบบนี้หลายครั้งในจอทีวี บางทีอยู่กันคนละประเทศ แต่รูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงราวกับเป็นญาติพี่น้อง หรือฝาแฝดกันก็มี แต่ในทางวิทยาศาสตร์ ก็มีผลวิจัยทางสถิติที่ระบุว่า ‘มนุษย์ทุกคนจะมีคนที่หน้าเหมือนเราอีกเจ็ดคนอยู่ทั่วโลก’ โดยที่คนเหล่านั้นไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กันด้วยซ้ำ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์เรียกปรากฏการณ์นี้ว่า ดอพเพลแกงเกอร์(doppelgänger)“นรากรค่ะ พริมโรส นรากร”“มิสนรากร พริมโรสคงเป็นชื่อจริงของคุณ.. เอ่อ..ผมขออนุญาตเรียกคุณว่า พริมโรสได้ไหม?”“ได้ค่ะ” หญิงสาวออกปากอนุญาต
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 16
กว่าพริมโรสจะมาถึงที่พักก็เย็นแล้ว เตวิชส่งข้อความมาบอกเกี่ยวกับเรื่องที่เธอให้เขาไปสืบเมื่อวันก่อน ว่ามีความคืบหน้าแล้ว เธอเลยบอกเจ้าของบ้านว่าเพลียของดอาหารเย็น แล้วรีบหนีเข้าห้องมาก่อน จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์โทรกลับไปอย่างไว“แหม! เลือกเวลาโทรได้ดีจริงๆ! ช้าอีกวินาทีเดียวฉันจะหยิ่งไม่รับสายเธอแล้วนะ!” เตวิชโวยวายทันทีที่รับสาย“ทำไมล่ะ? นายปีกกล้าขาแข็งพอที่จะต่อต้านฉันแล้วหรือไง!”“มิกล้า! ฉันกำลังจะเอาโดรนขึ้นบินสำรวจ ไม่ช่วยออกแรงแล้วยังมาก่อกวน ยัยจิ้งจอกเหม็น!”“อ้อ! งั้นก็บอกมาคร่าวๆ ที่สำคัญๆ ก็พอ”“ฉันให้คนสืบในหน่วยอื่นๆ กลับไม่มีข้อมูล พอดีมีเพื่อนที่ไว้ใจได้แฝงตัวอยู่ในองค์กรลับใต้ดิน เลยขอให้เขาช่วยสืบให้ ได้ข้อมูลมาว่าเป็นคนขององค์กรภราดรภาพต่อต้านรัฐบาลเผด็จการ ชื่อที่เธอบอกมาเป็นตัวตนปลอม สำหรับเข้าทำงานที่สถานทูตโดยเฉพาะ เริ่มแฝงตัวเข้าไปเมื่อปีที่แล้ว แล้วก็…”“แล้วก็อะไร?”“มีข่าวลือที่ยังไม่ได้กรองมาว่า เป็นอดีตแฟนเก่าของคู่หมั้นเธอ นัยว่าสนิทสนมกันมากเกินเพื่อนร่วมงาน และเลิกกันไปเกือบปี ก่อนที่เขาจะมาคบกับเธอ”“เดี๋ยว! พวกเขาไปรู้จักกันได้ยังไง? แสดงว่าณัทธร
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 17 : ღ(≧ ◡ ≦)ღ
พอนึกได้ว่าตัวเองกำลังแอบนินทาเขาอยู่ในใจ ระยะเผาขน มิหนำซ้ำยังเป็นคำชมมากกว่าตำหนิ พลันทำให้พวงแก้มนวลเนียนแดงก่ำขึ้นมา หัวใจเต้นระรัว ความกดดันอย่างหนึ่งแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณหน้าอกจนรู้สึกวาบหวิว กดทับเสียจนทำให้หายใจลำบาก จำต้องหลบสายตาเขา จึงไม่ทันได้เห็นประกายลึกล้ำที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ที่ซ่อนเร้นอยู่ในแววตาของอีกฝ่ายชายหนุ่มมองขนตางอนยาวทาบไปบนผิวเนียนกระจ่าง คนตรงหน้าในยามที่เขินอาย ช่างงามจนแทบไม่อยากจะละสายตา เขาเลื่อนสายตาลง มองริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อแวววาวท่ามกลางแสงสลัว ที่กำลังเผยอออกเล็กน้อยคล้ายเผลอตัว แต่กลับดูยั่วยวนท้าทายให้รุกประชิดในความรู้สึกของเขา พริมโรสช้อนตามองเขานิดหนึ่ง เห็นเขาจ้องมองอย่างไม่วางตา ทำให้เธอรู้สึกประหม่าวางตัวไม่ถูก มีความรู้สึกว่าทั้งหน้ากำลังร้อนผ่าวไปจนถึงใบหู เผลอใช้ปลายลิ้นสีชมพูเลียริมฝีปากที่จู่ๆ ก็แห้งผากขึ้นมากระทันหันให้ชุ่มชื้น พริบตานั้นในใจเขาพลันสั่นไหว ความเย้ายวนอย่างเป็นธรรมชาตินั้น ทำให้เขาควบคุมตัวเองต่อไปไม่ได้อีก การยั่วยวนในระดับนี้ ไม่ว่าชายใดก็ยากที่จะต้านทานไหว “เอ่อ..” เธอพยายามจะพูดอะไรสักอย่างเพื่อกลบ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 18
ในชั่วขณะที่ไม่มีใครมองเห็น คามิลล่ากวาดสายตามองผ่านไปหยุดนิ่งอยู่ที่ชายหนุ่มตรงหน้า มุมปากสีแดงเข้มได้ยกยิ้มขึ้นข้างหนึ่งอย่างรู้สึกพึงพอใจ แล้วเลือนหายไป เธอรู้สึกถูกตาต้องใจ ชายหนุ่มเจ้าของคหฤหาสน์หรูผู้นี้ไม่น้อย รูปลักษณ์เขาดูสง่างาม คล้ายจะมีรัศมีความสูงศักดิ์ และหยิ่งทะนงปกคลุมอยู่ทั่วเรือนร่าง ร่างกายกำยำล่ำสันไม่มีไขมันส่วนเกินแม้แต่น้อย คาดว่าคงจะออกกำลังกายเป็นประจำ ผิวของเขาดูคล้ำ ออกไปทางผิวสองสีหรือผิวสีน้ำผึ้ง ซึ่งค่อนข้างดูเป็นธรรมชาติ และเซ็กซี่ในแบบชายชาตรี นัยน์ตาคมกริบสีดำสนิท เวลายิ้มมีประกายหวานนิดๆ ดูดีมีเสน่ห์เป็นที่สุด หากโกนหนวดเคราที่รกรุงรังพวกนั้นทิ้งไปให้หมด คงจะดูหล่อเหลาคมคายมากกว่าที่เห็นตอนนี้เป็นแน่นอกจากรูปร่างหน้าตาเป็นที่น่าพึงพอใจแล้ว อาชีพการงาน สถานะทางการเงิน ล้วนอยู่ในเกณฑ์ที่น่าสนใจ ไม่เสียแรงเสียเวลาในการสืบสานความสัมพันธ์ที่ดีต่อไปในอนาคต ไม่ว่าด้านไหนก็สมบูรณ์แบบไปหมด เสียอย่างเดียวตรงที่มีคู่หมั้นแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเธอ ไม่ว่าบุรุษใดจะใจแข็งสักแค่ไหน ก็ไม่เคยมีใครต้านทานเสน่ห์ที่เย้ายวนของเธอได้เลยสักคนถึงแม
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 19
พริมโรสแวะไปคุยกับยาร่าอยู่พักใหญ่ๆ จากนั้นก็ปลีกตัวมาทำงาน แต่เมื่อมาถึงห้องวอร์รูมก็ต้องแปลกใจ ตอนนี้ในห้องปฏิบัติการเต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในส่วนต่างๆ จนทำให้ห้องที่เคยโล่งกว้างดูแคบไปถนัดตา เธอเดินเข้ามายืนมองเจ้าหน้าที่ที่กำลังบังคับบินเฮลิคอปเตอร์สอดแนมตัวจิ๋วอย่างเงียบๆ“นายหญิง” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งหันมาเห็นจึงทำความเคารพ คนอื่นๆ ที่ได้ยินเสียงก็หันมามองแล้วก็ลุกขึ้นยืนโค้งคำนับโดยพร้อมเพรียง ยกเว้นเจ้าหน้าที่ห้าคนที่กำลังบังคับบินอยู่ เธอโค้งศีรษะตอบรับ อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ต้องให้เกียรติเธอถึงขนาดนี้หรือจะเป็นคำสั่งของท่านเจ้าของบ้าน!“พื้นที่ที่กำลังตรวจสอบ เป็นเขตที่สงสัยว่าคุมขังตัวประกันอยู่ใช่ไหมคะ?”“ใช่ครับ เรากำลังสำรวจสิ่งปลูกสร้างที่อยู่ติดกับอาคาร ผู้กองเตวิชให้พวกเราเข้าไปสอดแนมก่อน และคอยแบคอัพ ขณะนี้ผู้กองกำลังบินเข้าใกล้เป้าหมาย เพื่อเข้าไปสำรวจภายในอาคารแล้วครับ”“แล้วอีกที่หนึ่งล่ะคะ”“ยังเดินทางไม่ถึงครับ คาดว่าน่าจะคืนพรุ่งนี้”“คอปเตอร์แพคที่ผู้กองใช้ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? เราทดสอบครั้งสุดท้ายเมื่อ…อ๊ะ!”“มานี่!” เสียงเ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 20
กว่าพริมโรสจะหาวิธีแยกตัวมาได้ก็เกือบบ่าย เธออยากอยู่เป็นเพื่อนเล่นให้กับเด็กน้อยมากกว่านี้ แต่จนใจว่าเพลียเหลือเกิน เธอถูกปลุกตั้งแต่เช้า ตอนนี้เลยอยากจะนอนตายสักสองสามชั่วโมง ก่อนจะลากสังขารไปทำงานต่อหญิงสาวไขกุญแจแล้วเปิดประตูเข้ามาในห้อง แสงสว่างภายนอกผ่านเข้ามาตามรอยแหวกของม่านได้เพียงเล็กน้อย ส่วนลึกเข้าไปด้านในจึงเห็นเพียงแสงสลัวเลือนลางเธอเดินเข้ามาโดยไม่ได้เปิดไฟด้วยความคุ้นชิน แต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมีวงแขนแข็งแรงโอบมารอบตัวจากทางด้านหลัง พร้อมๆ กับจมูกโด่งที่กดลงมาแรงๆ ที่แก้ม สูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดกลิ่นคุ้นเคยระเหยเข้าจมูก ทำให้รู้ว่าบุรุษลึกลับผู้นี้เป็นใคร“คุณ!” พริมโรสดิ้นรนเต็มที่ พยายามกระทุ้งศอกไปทางด้านหลัง แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรเลย กลับใช้แขนแข็งแรงราวกับปลอกเหล็กรัดแน่นขึ้นไปอีก“อยู่นิ่งๆ เถอะ ขอแค่กอดเฉยๆ เท่านั้นแหละ แต่ถ้าดิ้นนักก็ไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น!” พอพูดจบ ก็เลื่อนจมูกมาซุกไซ้แถวซอกคอ ใช้ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ ไปด้วย“เข้ามาทำไมคะ?” เธอพูดพลาง ย่นคอหนีการรุกรานของเขา ไรเคราที่ถากไปกับผิวเนื้อนุ่มทำให้รู้สึกจั๊กจี้ ลมหายใจร้อน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 21
หญิงสาวนึกย้อนเหตุการณ์ ในวันที่เกิดระเบิดที่ปากทางเข้าตรอกแอนทีค วันนั้นมีคนตะโกนเรียกชื่อพยางค์หลังของเธอออกมาด้วยความตกใจ ทีแรกยังนึกว่าหูแว่ว ต่อมาได้ยินผู้พันเป็นคนเรียกจึงคิดว่าเป็นเขาเลยไม่ติดใจอะไร แต่พอมานึกทบทวนตอนนี้ โทนเสียงต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่ทว่าสิ่งที่เธอกำลังสงสัย ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เธอไม่มีวันได้ยินเสียงทุ้มอ่อนโยนแบบนั้นในชีวิตจริงได้อีกแล้วพริมโรสหลับตานึกถึงในอดีต ภาพเจ้าของเสียงทุ้มอ่อนโยนของคนคนหนึ่งที่มักจะเรียกชื่อเธอแตกต่างไปจากคนอื่นว่า..‘โรส’ แจ่มชัดขึ้นมาในความทรงจำ แผลเป็นที่คอของเขาเกิดจากมีดพับของเธอเอง เธอกับเขาได้รับภาระกิจที่ทำให้ต้องอยู่ร่วมทีมเดียวกันบ่อยๆ และเข้าขากันได้เป็นอย่างดี ซึ่งใครๆ ต่างก็ดูออกว่าในความเข้ากันได้ดีแบบนี้ มีความสนิทสนมเกินกว่าจะเป็นแค่ผู้ร่วมงานธรรมดาทั่วไปวันนั้นเป็นวันที่ปฏิบัติภารกิจที่สุดแสนจะยากลำบาก แต่ก็สามารถสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ด้วยความโล่งใจผสมกับความดีใจเขาจึงคว้าเธอเข้าไปกอดโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้เธอตกใจมาก แต่ก็ไม่ได้ต่อต้านขัดขืน เพราะเขาเคยพูดไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าหากทำงานนี้สำเร็จ จะขอเธ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 22
เสียงหัวเราะหวานใสประสานเสียงของพริมโรสกับยาร่าดังเข้ามาถึงในห้องรับประทานอาหาร ทำให้ฮาน่าผู้ดูแลบ้านยิ้มออกมาอย่างมีความสุข นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ยินเด็กสาว หัวเราะอย่างเปิดเผยเช่นวันนี้“ฮาน่า! เจอตัวพอดีเลย หลังทานข้าวเสร็จ อย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อมนะ!” ยาร่าพูดออกมาอย่างตื่นเต้น“ได้ค่ะ คุณหนูไม่ต้องเป็นกังวล ดิฉันจะจัดการให้เรียบร้อย” ฮาน่ารับคำแล้วเดินออกไปเตรียมการคามิลล่าเดินนวยนาดเข้ามาในห้องอาหาร ด้วยกิริยาท่าทางสบายๆ บนใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนหวานประดับไว้ที่มุมปาก ชุดเดรสยาวผ่าด้านหน้าพลิ้วไหวไปตามการเยื้องย่าง เผยให้เห็นท่อนขาขาวเรียวงามวับแวมยั่วยวนสายตาพริมโรสมองดูเงียบๆ รู้ดีว่ากิริยาที่ดูไม่ตั้งใจนั้น แท้จริงแล้วได้ผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เพื่อให้ดึงดูดความสนใจจากเพศตรงข้ามคามิลล่ากวาดสายตาคมกริบมองมาคล้ายไม่ตั้งใจ ก่อนที่จะหยุดพิจารณาที่สาวน้อย พลางเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ที่เห็นว่ามีเด็กสาวอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ด้วย คงไม่ใช่ลูกสาวของเจ้าของบ้านหรอกนะ!!“เอ๋! บ้านนี้มีเด็กด้วยรึ? อย่าบอกนะว่าเป็นลูกสาวของผู้พัน!”คามิลล่าพูด ขณะเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวหนึ่ง ใกล้กับเก้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16
Bab terbaru
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 70
“ฮ่าๆๆ ไง! ถึงกลับโกรธจนตัวเนื้อสั่นเลยเหรอ เป็นยังไงบ้างล่ะ รสชาติของการสูญเสีย ขมขื่นถึงอกถึงใจดีไหม?” คำพูดประโยคนี้ของเขาทำให้หญิงสาวแน่ใจได้ทันทีว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ“ฉันเกลียดแกจนอยากจะเป็นคนถ่อย จะได้ถ่มถุยใส่หน้าส้นตึกของแกให้สาสมกับความรู้สึกขยะแขยง!” ชารีฟหรือณัทธรสะอึก เมื่อเจอความโกรธเกลียดอย่างรุนแรงจากผู้หญิงที่เขารัก“เกลียดฉันงั้นรึ? ต้องเป็นฉันไหมที่จะพูดประโยคนั้น แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เธอจะลืมฉันได้อย่างง่ายดายและไปแต่งงานใหม่!"“ฉันไม่ได้แต่งงานใหม่! นี่เป็นการแต่งงานครั้งแรกและครั้งเดียวของฉัน และอะไรคือลืมได้อย่างง่ายดาย? นายหนีตายไปเป็นปีๆ แล้วฉันจะต้องไปบวชชี เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้นายด้วยอย่างนั้นรึ! เรารักกันดูดดื่มขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ก่อนที่นายจะฆ่าพ่อฉัน เขายังพูดไม่ให้ฉันยึดติดกับตัวเขาเลย! ตรรกะของนายมันบิดเบี้ยวเป็นเวย์เดียวกับพวกโรคจิต ที่นายกับฉันมาถึงจุดนี้เป็นเพราะการตัดสินใจเลือกของตัวเองทั้งนั้น อย่าเอาฉันมาเป็นข้ออ้างเพื่อปกปิดยีนขี้แพ้ในตัวหน่อยเลย!”“ไม่ต้องมาทำปากดียั่วอารมณ์ให้ฉันรู้สึกละอายใจหรอก คำพูดยั่วยุของ
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 69 : ตามไล่ล่า (3)
“ฮัลโหล? ว่าไง?”“ไอ้ชารีฟ! ไอ้ห่วย! สายของแกทำงานยังไงวะถึงได้รายงานผิดพลาด! เป้าหมายไปเส้นทางอื่นไม่ได้เฉียดมาทางนี้เลยด้วยซ้ำ!!”“จะเป็นไปได้ยังไง? ไม่ผิดแน่ๆ!! นายดักซุ่มอยู่ที่นั่นแหละเผื่อว่าจะเป็นแผนลวง!”ชารีฟหรือณัทธร กดปุ่มตัดสาย แล้วดึงหูฟังบลูทูธออกอย่างหงุดหงิด จะเกิดการผิดพลาดไปได้ยังไง ในเมื่อเขาเพิ่งจะได้รับการยืนยันเส้นทางมาจากสายที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาของเชคฮ์อิสราร์เมื่อไม่กี่นาทีมานี้เองหรือว่าเปลี่ยนเส้นทางกระทันหัน??เขาคิดว่าน่าจะมีการเปลี่ยนแปลงแบบฉุกเฉินมากกว่าการที่อีกฝ่ายจะรู้ตัวว่ามีข่าวรั่วไหลชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้น เพื่อดูเวลาก่อนการตัดสินใจ ในเมื่อภารกิจลอบสังหารเชคฮ์อิสราร์ได้ผิดพลาดไปแล้ว เขาเลยคิดว่าไปปิดจ๊อบหนี้เก่าของตัวเองก่อนจะดีกว่า แล้วค่อยกลับไปรายงานภารกิจที่ล้มเหลว ซึ่งถ้ารีบไปตอนนี้ก็น่าจะไปทันเวลากับที่เป้าหมายขับมาถึงในจุดที่เขากำหนดเอาไว้ในแผนพอดี…ชารีฟหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดแอพพลิเคชันที่ใช้ตรวจสอบสัญญาณจีพีเอส เพื่อหาตำแหน่งปัจจุบันของรถเป้าหมาย ซึ่งก็เห็นในแผนที่ว่ารถยนต์คันดังกล่าว กำลังจะแล่นผ่านสี่แยกไฟแดง
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 68 : ตามไล่ล่า (2)
ความร้ายกาจของบิดาที่เธอได้ยินจากปากของคนอื่น เป็นเหมือนหนามแหลมคม ที่คอยทิ่มแทงจิตใจอยู่ตลอด แต่กระบวนการให้อภัย พยายามดิ้นรนที่จะผลักความคิด และความรู้สึกด้านลบเหล่านี้ออกไป ด้วยการจดจ่อกับความรัก และความทรงจำดีๆ นึกถึงช่วงเวลาที่ยากลำบาก ที่เขามักจะแบกรับความเจ็บปวดเหล่านั้นไว้แทนอยู่เสมอ แล้วผลักดันให้เธอก้าวข้ามผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนั้นไปให้ได้ ฝึกฝนเธอให้เข้มแข็ง สอนให้ยอมรับทุกความผิดพลาด และความล้มเหลว แล้วเรียนรู้ที่จะเยียวยาตัวเองเพื่อปิดกั้นทุกความเจ็บปวดเธอรู้ดีว่าการยึดติดกับความรู้สึกในทางลบ รังแต่จะเพิ่มความทุกข์ให้กับชีวิตมากขึ้น และขัดขวางไม่ให้หัวใจได้พบกับความสงบสุข แต่การที่จะละวางด้วยการให้อภัยนั้น ก็ทำให้เกิดความรู้สึกผิด ต่อบุคคลที่ต้องเสียชีวิตไปอย่างไม่เป็นธรรมนั้นด้วยเช่นกันแต่เมื่อมองในมุมกลับกัน เขาก็เป็นเพียงแค่มนุษย์คนหนึ่ง ซึ่งไม่ว่าใครก็สามารถทำผิดได้ เธอเองก็ไม่ได้รับการยกเว้น ความผิดหวังมักจะทำให้คนเราจมอยู่กับอดีต จนลืมมองความสุขที่กำลังได้รับอยู่ในปัจจุบัน และกำลังจะตามมาอีกมากมายในอนาคต จึงเป็นความคิดที่โง่เขลาอยู่ไม่ใช่น้อย ถ้าเรายังหยุดอยู่ที่ควา
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 67 : ตามไล่ล่า (1)
“ตรวจสอบชายสองคนที่สิบสองนาฬิกา ประตูทางเข้าด้านนอก ในมือถือผ้าสีดำห่อหุ้มวัตถุลักษณะเป็นแท่งยาวทรงกระบอก เปลี่ยน!”“แลนด์โรเวอร์สีดำขับเข้ามาจอดหน้าประตูทางเข้าออกของพนักงานชั้นใต้ดินสองคัน คันหนึ่งประมาณห้าคนใส่ชุดพนักงานรักษาความปลอดภัยเดินเข้าไปด้านใน มีอาวุธปืนติดตัว เปลี่ยน!”“ประตูทางออกอาคารผู้โดยสารหนึ่งที่เก้านาฬิกา พนักงานรักษาความปลอดภัยกำลังลากโซ่ตะปูเรือใบมาขวางถนน คาดว่าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของสนามบิน เปลี่ยน!”“ประตูทางออกฉุกเฉินของอาคารผู้โดยสารสอง ทางสะดวก ชาลีทีมเตรียมพร้อม รอรับคำสั่ง เปลี่ยน!” เสียงรายงานผ่านวิทยุสื่อสารเข้ามาเป็นระยะๆ หลังจากที่กระจายกำลังไปประจำตามจุดสำคัญต่างๆ เพื่อสังเกตความเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม“พวกมันเริ่มทยอยกันเข้ามาแล้ว แจ้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เตรียมอพยพประชาชนหากมีเหตุฉุกเฉิน! แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจกับดับเพลิงหรือยัง?”“เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“อืม ถ้าพร้อมแล้วก็ไปกันตอนนี้เลย!”“รับคำสั่ง!” องครักษ์รับคำสั่งแล้วแจ้งแต่ละทีมผ่านวิทยุสื่อสารทันที “อัลฟ่าทีมเคลียร์พื้นที่ บราโวเตรียมรถบรรทุกเปิดทางออกแล้วรอรับคำสั่ง ชาลีทีมวีไอพีเ
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 66
ไลลานอนตัวอ่อนระทวยอยู่ครู่หนึ่ง สักพักก็ขยับตัวยกศีรษะขึ้นมานอนหนุนแขนแข็งแรงข้างหนึ่งของสามี เบียดเรือนร่างบอบบางเข้าชิดเพื่อขอความอบอุ่นจากร่างกายของเขา ซึ่งชายหนุ่มเองก็เพิ่งผ่อนคลายจากอาการหัวใจเต้นแรง หายใจหอบเหนื่อย เขาพลิกตัวตะแคง รั้งต้นขาของหญิงสาว ให้ขึ้นมาก่ายเกยอยู่ครึ่งๆ บนร่างกายของเขา ขาของเธอเบียดชิดจนเขารู้สึกอบอุ่นและชุ่มชื้นในซอกลี้ลับ ไล้ฝ่ามือจากโค้งสะโพกเลยมาถึงต้นขา ลูบผิวเรียบเนียนไปมาเบาๆ เป็นจังหวะอย่างเพลิดเพลิน พร้อมๆ กับปลอบโยนให้เธอคลายความอ่อนเพลีย เพื่อเข้าสู่โหมดพักผ่อน “ฝ่าบาทเพคะ?” “หืม?” ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมองอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่าย ซึ่งเขาคิดว่าน่าจะเคลิ้มหลับไปแล้ว“คืนนี้เนญ่าเขาประกาศว่าจะเข้าหอกับฝ่าบาท แล้วทำไมพระองค์ถึงมาหาหม่อมฉันล่ะเพคะ?”“ก็ไม่อยากจะมา ตั้งใจจะสั่งสอนให้รู้สำนึกเสียหน่อยว่า การผลักดันให้ผัวไปมีผู้หญิงอื่น โดยไม่เต็มใจนั้นน่ะมันจะให้ผลยังไง แต่เผอิญว่าเห็นคนบางคน น้ำตาคลอเบ้าเลยมาดูเสียหน่อย ไม่รู้ว่าเสแสร้งแกล้งทำ หรือรู้จักที่จะหึงหวงผัวขึ้นมาบ้างแล้ว!”“หึงจริงๆ น่ะแหละเพคะ” ไลลายอมรับออกไปตรงๆ ถึงแม้ใ
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 65 : นาทีระทึกขวัญ (2)
กัปตันลุกขึ้นแล้วเดินออกประตูไปก่อน ผงกศีรษะให้นิดหนึ่งเมื่อเห็นพริมโรสยืนอยู่หน้าประตู เจ้าชายอิสราร์ยืนมองหญิงสาวผ่านช่องประตูห้องนักบินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือมาคว้าแขนเรียวเล็กดึงเข้ามาปะทะอกกว้าง รวบร่างบางเข้ามากอดรัดอย่างแนบแน่น ฝ่ามือข้างหนึ่งประคองไว้หลังศีรษะ แล้วบดขยี้ริมฝีปากร้อนระอุกับริมฝีปากนุ่มอย่างหิวกระหาย เร่าร้อนและดุเดือด เพราะอะดรีนาลีนที่หลั่งออกมาหลังจากเพิ่งจะผ่านเหตุการณ์เฉียดตาย กระตุ้นให้อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่าน“อื้อ!..” ปลายลิ้นเงอะงะถูกดูดดุนและเกี่ยวกระหวัดไว้ด้วยลิ้นเร่าร้อนของอีกฝ่ายโดยไม่เปิดโอกาสให้ได้พักหายใจ ทำให้เกิดเสียงประท้วงแผ่วๆ ในลำคอ“ที่รัก~..ผมรักคุณ” เขาถอนริมฝีปากออก กระซิบเสียงแหบพร่าแนบชิดกับริมฝีปากนุ่มอุ่น เรียวลิ้นไล่ระไปบนริมฝีปากของอีกฝ่าย ก่อนประทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง หญิงสาวยกท่อนแขนขึ้นโอบรอบลำคอเขาไว้ ตอบรับจุมพิตด้วยจังหวะที่สอดรับกันเป็นอย่างดี เบียดร่างบอบบางเข้าแนบชิดร่างกำยำอย่างออดอ้อน ฝ่ามือหนาของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังไล่ลงไปถึงโค้งสะโพกกลมมนแล้วกดเข้าหาลำตัวตามแรงอารมณ์ที่กำลังเพิ่มมากขึ้น“เอ่อ..ทูลฝ่าบาท พายุท
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 64 : นาทีระทึกขวัญ (1)
รินรดานั่งเหม่อกำโทรศัพท์ไว้ในมือ หลังจากเพิ่งจะวางสายจากรามิล เขาสัญญาว่าจะรีบเคลียร์งานให้เรียบร้อย และจะตามไปหาที่เปเรซภายในสองวันเธอรู้สึกไม่สบายใจเมื่อนึกถึงความฝันเมื่อคืนที่ผ่านมา แสงสว่างที่ลอยละล่องในความมืดส่องมาที่เธอ พร้อมกับเสียงกระซิบที่แผ่วเบาแต่ชัดเจน เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของใครในโลกนี้ มันเหมือนเสียงที่มาจากที่ไกลโพ้น ฟังดูทั้งใกล้และไกลในเวลาเดียวกัน ‘ถึงเวลาแล้ว…จงทำตามสัญญา’หญิงสาวไม่ได้บอกใครว่าหลังจากที่เธอ และพี่ชายฟื้นขึ้นมา เธอได้เห็นถึงความศักดิ์สิทธิ์ของหินพ่อมดลาบราดอไลต์ ด้วยความสงสัยและความหวัง เธอแอบพระมารดาเข้าไปในห้องลับ ท่องบทสวดที่เธอแอบจดเอาไว้ และอธิษฐานถึงสิ่งที่อยากรู้ที่สุดในชีวิตตอนนั้น นั่นก็คือการตามหาครอบครัวที่แท้จริงจากนั้นเธอก็ฝันซ้ำๆ เดิมๆ อยู่หลายครั้งจนมาถึงปัจจุบัน ไม่รู้ว่าบุคคลในฝันเป็นใคร เธอจำเรื่องราวได้ รู้ว่าคนในฝันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่จำหน้าไม่ได้เลยสักคน และครั้งที่ไปโรงพยาบาลจนเกิดอาการใจสั่น แล้วเจ็บแปลบอย่างรุนแรง จนหมดสติไปในครั้งนั้น ก็ทำให้เธอได้เห็นผู้หญิง ที่มีหน้าตาเหมือนเธอราวกับฝาแฝดชัดเจนเป็นครั้งแรก ในห้วงฝ
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 63 : (っ˘з(˘⌣˘)18+
“อะไรนะ!! แล้วได้ลงจอดฉุกเฉินไหม? งั้นถ้าจำเป็นต้องเปลี่ยนแผนโยกย้ายคนจากรัฐดีไปรัฐอีก็ดำเนินการได้เลย! อืม..ฉันอยู่บนเครื่องบินแล้ว คงจะถึงไล่ๆ กัน!...ได้!…เอาตามนั้น!”เจ้าชายอิดรีสชะงักมือที่กำลังวางโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียง ขณะที่ปรายหางตาเห็นหุ่นอรชรอ้อนแอ้นกำลังเยื้องกรายเข้ามาในห้องด้วยกิริยาท่าทางที่ยั่วยวนหญิงสาวเข้ามายืนห่างจากเตียงไปประมาณหนึ่งช่วงแขน ค่อยๆ ปลดอาภรณ์ออกจากตัวทีละชิ้นอย่างเชื่องช้า พร้อมช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มอย่างเย้ายวนชวนเชิญเจ้าชายอิดรีสหยิบหมอนสองใบมาซ้อนหลัง นั่งกึ่งเอนพิงพนักหัวเตียงพาดแขนไว้บนเข่าข้างหนึ่งที่ตั้งชันขึ้น หรี่ตามองด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่ดูเยือกเย็น กิริยาภายนอกยังคงสงบนิ่ง รอบกายยังเผยความเย่อหยิ่งจองหองออกมาด้วยเขาเหลือบตามองนาฬิกาที่โต๊ะหัวเตียง ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายเลือกเวลาได้เหมาะเจาะ ไลลาไปสั่งงานกับเด็กรับใช้ได้สักพักใหญ่ๆ แล้ว และคงกำลังใกล้จะกลับมา เลยเปิดโอกาสให้น้องสาวสวมบทบาทน้องรักหักเหลี่ยมโหดเพื่อทำร้ายจิตใจผู้เป็นพี่ได้อย่างถูกที่ถูกเวลา เขาปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจ โดยไม่ได้ปริปากเอ่ยทักท้วง เพื่อจะรอดูว่าเธอจะเปิดเผยเนื้อตั
อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย ตอนที่ 62
"ฝ่าบาท! แย่แล้วเพคะ! กัปตันถูกทำร้ายขอความช่วยเหลือจากฝ่าบาทด่วนเลยเพคะ!" เจ้าชายอิสราร์ลุกพรวดขึ้น พริมโรสผวาลุกตามแล้วพยุงแขนเขาไว้ข้างหนึ่ง"เกิดอะไรขึ้น?" ชายหนุ่มถามขณะก้าวเท้าออกเดินได้ไม่เร็วนัก มือเรียวจึงจับแขนเขายกขึ้นแล้วก้มตัวลอดศีรษะเข้าไปใต้แขนแข็งแรง ก่อนจะวางแขนเขาให้เกาะไหล่เธอไว้เพื่อช่วยพยุง ทำให้ชายหนุ่มเดินได้เร็วขึ้นกว่าเดิม"นักบินผู้ช่วยลอบทำร้ายกัปตันเพคะ! โชคดีว่าอยู่ในความสูงที่กัปตันเปิดโหมดออโต้ไพลอทเอาไว้ ทันทีที่เกิดเรื่องเขากดอันล็อกประตูทำให้พวกเราได้ยินเสียงและเข้าไปช่วยเหลือเขาไว้ได้ทันเวลา ตอนนี้องครักษ์ลากตัวหมอนั่นออกไปแล้วเพคะ!""ทำไมไม่ตามนักบินเสริมให้ขึ้นมาแทน?""หม่อมฉันไปปลุกแล้วไม่ตื่นเลยทั้งสองคน ไฟล์ทเนิร์ซกำลังดูอาการพวกเขาอยู่ กัปตันเลยให้มาขอความช่วยเหลือจากฝ่าบาทเพคะ!"ลูกเรือต่างก็เห็นพ้องต้องกันทุกคนว่า นาทีนี้ไม่มีใครจะเหมาะสมเท่ากับเจ้านายพระองค์นี้อีกแล้ว เขามีชั่วโมงบินของการเป็นนักบินเอฟสามสิบห้า ของกองทัพรวมห้าพันแปดสิบห้าชั่วโมง ในจำนวนนี้ มีชั่วโมงของการทำหน้าที่นักบินผู้ช่วย อยู่แปดร้อยแปดสิบสี่ชั่วโมงกับเครื่องบินรุ่นนี้
