ตอนที่ 1 ความลับของเจ้าชาย

ตอนที่ 1 ความลับของเจ้าชาย

ห้องหนึ่งในคอนโดหรูสองร่างชายหญิงกำลังร่วมรักกันอย่างถึงพริกถึงขิง

" อ่าส์ ยัยขี้เหร่ ขยับแรงๆ ซี๊ดดดด อ่าส์อย่างนั้นั่นแหละ อืมมมม"

ชายหนุ่มพูดจบสะโพกเล็กก็ขยับโยกแรงๆ และหนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์ จนซันเดย์จนไม่ไหวต้องเด้งรับด้วยความเสียวซ่านอย่างถึงขีดสุด ยิ่งข้าวหอมยกขึ้นซันเดย์ก็กระแทกกระทั้นรุนแรงเช่นเดียวกัน เขาตอบสนองข้าวหอมเป็นอย่างดีไม่เหมือนตอนทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เคยผ่านมา...เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องของทั้งสอง ผสมกับเสียงครางที่เต็มไปด้วยแรงเสน่ห์หาของทั้งคู่

" อ่าส์ ซันเดย์ ซี๊ดดดดเบาๆ ฉันเจ็บนะ " ข้าวหอมบอกสามีด้วยความเจ็บที่สามีของเธอกระแทกสวนขึ้นมาอย่างแรง ' เฮอะพรุ่งนี้จะไปมหาลัยไหวไหมเนี้ย '

" ซี๊ดดด! เบาไม่ได้ยัยแว่น อ่าส์ ต้องโทษตัวเธอเองที่ยังฟิตเหมือนครั้งแรกเองอ่าๆ"

“อ่าส์ๆ  ซันเดย์ ฉะ...ฉันจะเสร็จแล้วนะ อ่าสสสส์”

“อย่าพึ่งเสร็จนะยัยแว่น...อ่าส์ๆ เสร็จพร้อมกันยัยแว่นอีกนิดเดียว ซี๊ดดดด! ตอดแรงฉิบหาย...ซี๊ดดด อ่าส์ สะ...เสร็จแล้ว ซี๊ดดดดด” ชายหนุ่มเปลี่ยนท่ามาให้หญิงสาวนอนหงายแล้วจัดท่าให้หญิงสาวอ่าขาเป็นรูปตัวเอ็มชายหนุ่มจึงจัดการเอาแก่นกายขนาดใหญ่ยัดเข้าถ้ำสวาทของหญิงสาวแล้วเริ่มขยับสะโพกแรงๆ ๆ ๆ โดยที่ไม่กลัวว่าหญิงสาวจะเจ็บเลยสักนิดใช่เวลาไม่นานสายธารที่ทำให้ชีวิตก็เข้ามาในถ้ำสวาทของหญิงสาวจนเอ่อล้นออกมาร่างทั้งสองก็เข้าสู่หวงนิทราด้วยความเหนื่อยล้าที่'ทำกิจกาม' กันเป็นเวลา 3 ชั่วโมงติด เข้าสู่นิทราทั้งๆ ที่มีแก่นกายของชายหนุ่มยังคงคาอยู่ในถ้ำสวาทของหญิงสาว

เช้าวันต่อมา

เวลา 07:30 นาที @คอนโด (ซัดเดย์)

Rrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์รบกวนการนอนของทั้งสองอย่างที่สุดเพราะพวกเขามาพึ่งได้นอนหลับไปได้ไม่นานนี้เองหลังจากมีการต่อที่รอบสามสี่ห้า

“ฮัลโหล!!” ชายหนุ่มตะคอกเสียงใส่

“(ไอ้ซันมึงยังไม่ตื่นอีกหรอวะ)”

“เออ! มึงมีเรื่องเหี้ยอะไรโทรมากวนกูแต่เช้าเลยเนี้ยไอ้เวล”

“พึ่งได้นอนหรอวะแหม่...แอบแอ้มสาวไม่บอกเพื่อนบอกฝูงเลยนะไอ้ซัน”

“ไอ้เชี๊ยเวลมึงอย่ามากวนประสาทกูได้ไหมมีเหี๊ยอะไรก็รีบพูดมาไม่งั้นกูวางละ”

“เชี้ยมึงอย่าพึ่งวางนะโว้ยเออๆ คืองี้ที่กูโทรหามึงเนี้ยกูจะให้มึงช่วยขับรถมารับกูที่คอนโดกูหน่อยลูกรักกูเข้าอู่ชนกับยัยผู้หญิงปากเสียที่ไหนไม่รู้พูดแล้วขึ้นฉิบหาย”

“เออๆ เดี๋ยวกูไปรับแค่นี้แหละกูง่วง” พูดจบชายหนุ่มก็ตัดสายทิ้งทันที แต่ชายหนุ่มไม่ได้นอนต่อแต่อย่างใดเขาลุกขึ้นมาและเดินเข้าไปอาบน้ำหลังจากทำธุระเสร็จเขาก็เข้ามาปลุกข้าวหอมที่นอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มทันที

“นี้ๆ ยัยแว่นตื่นได้แล้วเช้าแล้วจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงเมื่อไหร่” ชายหนุ่มเขย่าหญิงสาว

“อืมอย่ายุ่งคนจะนอนน้าาา”

“นี่ถ้ายังไม่ตื่นฉันจะปล้ำอีกครั้งนี้จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลยนะ”

“ไม่นะ! ฉันตื่นแล้วฉันตื่นแล้วนะ...นายออกไปข้างนอกได้แล้วฉันจะไปอาบน้ำ”

“เออ! เร็วๆ ล่ะฉันหิวแล้วเป็นเมียประสาอะไรววะปล่อยให้ผัวหิวข้าวเดี๋ยวก็หาเมียใหม่ซะหรอก”

“เออก็ดีเลิกๆหย่าๆกันไปเลยจะได้จบๆ แค่เดือนเดียวก็เกินพอแล้วชิ” หญิงสาวบ่นคนเดียว

“ยัยแว่นเธอบ่นอะไรคนเดียว”

“อุ๊บ...หูกระดิกเลยนะชิ”

“อย่าให้รู้ว่านินทาฉันนะถ้าฉันรู้ฉันเอาเธอลุกจากเตียงไม่ได้แน่จำไว้ยัยขี้เหร่”

“ค่าาาจะจำไว้คะพี่ซันเดย์...นี่นายหิวไม่ใช่หรอรีบออกไปสิจะได้รีบอาบแล้วไปทำอาหารให้นายท่านรับประทาน”

“เออ!เร็วๆละ”

“ค่ะคุณชาย”

Talk:ข้าวหอม

ตอนนี้ฉันอยู่บนเตียงกำลังจะลุกขึ้นแต่ว่าเจ็บๆ ช่วงล่างมากเลยง่าาา ไอ้บ้าซันมันรุนแรงอะนี้ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้วที่ฉันแต่งงานกับไอ้บ้าซันเดย์จะถามใช่ไหมว่าทำไมถึงแต่ง...ยังไม่บอกหรอกเดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังนะแต่ว่าตอนนี้ช่วยข้าวหอมคนนี้ลุกขึ้นจากเตียงก่อนดีกว่านะเดี๋ยวต้องรีบอาบน้ำทำกับข้าวให้กับไอ้บ้าซันอีกถ้าเกิดนายนั้นโมโหหิวขึ้นมาแล้วฉันจะยุ่งเอาหมอนั่งยิ่งเหมือนหมาบ้าอยู่

“โอ๊ยยย!เจ็บจัง” ฉันค่อยๆ ลุกจากเตียงแล้วค่อยๆ เดินเข้าห้องน้ำทำธุระของตัวเองเสร็จก็รีบกินยาคุมฉุกเฉินทันทีก็รู้นะว่ามันไม่ดีแต่ทำไงได้ละก็นายนั้นไม่ยอมใส่ถุงยางนี้ดิทั้งๆที่ในห้องก็มีเป็นกล่องๆเหอะให้ตายเถอะ!

“ออกมาได้แล้วหรอนึกว่าตายในห้องน้ำแล้วซะอีกยัยขี้เหร่” ดูดูปากไอ้บ้าซันสิแหม่มว่าฉันขี้เหร่แค่ใส่แว่นหนานิดเดียวเองแท้ๆ ทำเป็นพูดไอ้บ้าเอ้ยอย่าให้ฉันสวยบ้างละกัน

“นี่มองอย่างนี้แสดงว่าเธอแอบด่าฉันในใจใช่ไหมยัยแว่นห๊ะ” รู้อีก

“ปะ...ปะเปล่านะนายหิวไม่ใช่หรอเดี๋ยวฉันทำข้าวผัดให้กินนะ”

“เออ!เร็วๆด้วยฉันรีบ” ถ้ารีบมากทำไมไม่ออกไปหาอะไรกินข้างนอกละไอ้ง่าววว 555

“นี่ไปทำได้แล้วเพ้อไปไกลแล้วยัยแว่นเอ้ย!”

“อืมๆ” ลังจากนั้นหญิงสาวก็ทำข้าวผัดให้ชายหนุ่มกินจหมดแล้วก็ออกจากห้องไปโดยมีคำสั่งจากสามีถึงภรรยาคนนี้ดังนี้ค่ะท่าน

' นี่ยัยแว่นไปมหาลัยห้ามถอดแว่นเด็ดขาด '

' ห้ามก็คือห้ามไม่มีเหตุผล นี่ไม่มีใครบอกหรอว่าผัวสั่งผัวบอกอะไรต้องเชื่อฟังน่ะห๊ะ! '

' มะมะไม่อะ '

' โธ่ยัยซื่อบื่อนี้กูได้เมียเต็มป่าววะแม่นะแม่ '

' ก็ไม่มีใครบอกจริงๆ นี่ '

' อย่าเถียง!! '

' อุ๊บบ! ขอโทษ '

' ดีแล้วก็เวลาไปไหนต้องโทรมาบอกฉันก่อนต้องให้ฉันอนุญาตเท่านั้นถ้าฉันไม่อนุญาตเธอห้ามไปเข้าใจไหมแล้วข้อนี้สำคัญ...ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเธอเป็นเมียฉันเข้าใจใช่ไหม? '

' เข้าใจ '

' ดีฉันไปละอย่าไปกับผู้ชายละถ้าฉันรู้นะเธอตายแน่ๆยัยแว่นขี้เหร่ '

ดูไอ้บ้าซันมันสั่งฉันสิไอ้ที่บอกว่าไม่ให้บอกใครน่ะอันนี้ฉันเข้าใจว่าเขาคงอายที่มีเมียขี้เหร่ เชย แถมยังใสแว่นหนาอีกตั้งหากก็ดูเขาสิเป็นถึงเดือนคณะ เป็นประธานชมรมฟุตบอลแถมเป็นหนึ่งในกลุ่มเจ้าชายที่สาวๆ ทั้งมหาลัยหมายปองอีกตั้งหาก แล้วดูฉันมีอะไรรรรT_T

talk : ซันเดย์

ตอนนี้ผมอยู่ที่หน้าคอนโดไอ้เวลเพื่อนเวรของผมมันให้ผมมารับมันไปมอด้วยกันเพราะลูกรักมันเข้าอู่เพราะไปชนกับผู้หญิง....พอมันขึ้นรถได้มันบ่นเลยครับที่ผมมารับมันช้าก็เพราะยัยแว่นนั้นแหละที่ทำให้ผมช้าเลยโดนไอ้เวลบ่นเลยคอยดูนะคืนนี้จะต้องทำโทษที่ทำให้ผมโดนบ่น

“กูคิดว่ามึงแหกโค้งตายไปแหละไอ้ซันช้าฉิบหาย”

“กูมารับมึงไปด้วยมึงยังจะบ่นอีกหรอวะไอ้เวลมึงลงไปเลยไป”

“โอ้เอ๋ๆเพื่อนเค้าขอโทษตัวเองเค้าเข้าใจเมื่อคืนตะเองคงเย้อหญิงหนักไปหน่อยเค้าขอโท๊ดดด!”

“พอๆ ไอ้เหี้ยเวลกูขนลุก”

“5555 แกล้งมึงนี้สนุกฉิบหายเลยวะว่าแต่เมื่อคืนมึงหนักหรอวะ เสียงมึงตอนเช้านี้สุดๆเลยวะ”

“เสือก!”

“เออ! กูไม่อยากรู้ก็ได้ไอ้เย็นชา!” มันพูดจบมันก็ไม่รบกวนการขับรถของผมอีกเลยไอ้เวลนี้มันชอบเผือกเรื่องของเพื่อนในกลุ่มถึงมันจะเป็นคนแบบนั้นแต่มันโคตรรักเพื่อนเลยครับ

@มหาลัย....

ผมขับรถเข้ามาจอดในที่จอดรถที่ประจำของกลุ่มพวกผมถามว่าทำไมพวกผมถึงมีที่จอดรถของพวกผมนะหรอก็เพราะว่าไอ้ ' ริว ' ไอ้ ' เรียว ' แฝนนรกประจำกลุ่มพวกผมเป็นลูกเจ้าของมหาลัยนะเลยมีสิทธ์พิเศษมีเพื่อนเป็นเจ้าของมอมันก็ดีอย่างเนี้ยแหละนะ

ห้องประจำของกลุ่มเจ้าชาย

“อ้าวมากันแล้วหรอครับเพื่อนน” เสียงกวนบาทาของไอ้แฝดดังขึ้น

“ยังไม่มามั้งครับคุณชายเรียว”

“ทำไมมาช้ากันจังวะพวกมึงอะ”ไอ้อาร์มถามผมกับไอ้เวล

“มึงต้องถามไอ้คุณชายเย็นชาเลยครับเพราะมันไปรับกู”

“ก็ที่กูช้าเพราะไปรับมึงไงไอ้เวลไอ้เวร”

“อ้าวแล้วรถมึงเป็นอะไรวะไม่ไม่ขับมาเอง”

“พูดแล้วขึ้น...แม่งมียัยผู้หญิงปากเสียมาชนรถกูนะสิวะชนคนอื่นแล้วยังจะมาว่าเขาอีกพูดแล้วขึ้นอย่าให้เจอนะพ่อจะจับทำเมียให้ดู!”

“5555 มึงนี้เนอะว่าเขาปากเสียแต่จะเอาเขาเป็นเมียมีที่ไหนวะ”

“มีที่กูเนี๊ยแหละ…พวกมึงคอยดูแล้วกันหึเจอกูแน่”

ไอ้เวลพูดจบพวกผมก็คุยเรื่องทั่วไปกันต่อผมว่าเรามาทำความรู้จักกับกลุ่มพวกผมกันดีกว่า คนแรกก็คือผมเอง ' ซันเดย์ ' คนที่ 2 ไอ้เวล คนที่ 3 ไอ้เรียวแฝดพี่ คนที่ 4 ไอ้ริว แฝดน้องที่นิสัยโคตรที่จะไม่เหมือนกันเลย คนที่ 5 ไอ้อาร์ม ส่วนคนสุดท้ายน้องสุด ไอ้ ' วีเจ ' ซึ่งก็คือน้องชายของไอ้เวลนั้นเองเด็กที่สุดในกลุ่มเป็นรุ่นน้องผม 2 ปี รุ่นเดียวกับยัยแว่น ส่วนนิสัยรอดูกันเอาเองดีกว่าว่าพวกมันเป็นยังไงถ้าผมพูดเองจะดูเป็นการใส่ร้ายเพื่อนมากจนเกินไป

talk : ข้าวหอม

ฮัลโหลลล...เจอกันอีกแล้วนะคะทุกคนตอนนี้ฉันถึงมอแล้วโดยการนั่งแท็กซี่นั้นเองจริงๆ ก็ไม่อยากจะขึ้นนักหรอกมันโคตรจะแพงจะตายแต่ไม่เป็นไรผัวรวย 5555 ใช่เงินให้หมดห้ามโน้นห้ามนี้ดีนัก นิสัยไม่ดี ชิ! ผัวนะไม่ใช่พ่อห้ามอยู่ได้ห้ามถอดแว่นนะ ห้ามไปไหนไม่บอกนะ ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายนะ ห้ามๆ ๆ ๆเอาแต่ห้ามคนอื่นทีตัวเองไปไหนก็ไม่เคยบอก ไปกับผู้หญิงก็ไป ทำมาเป็นห้ามเราเห็นแก่ตัว! ชิรู้แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ใช่สิหมอนั้นมันหล่อนิ หมอนั้นมีซิกแพล็กนิ ฉันมันไม่สวย ไม่น่ารัก แถมยังเชยอีกตั้งหาก อย่าให้ฉันสวยนะจ๊ะแอบหนีผัวไปเที่ยวให้ดู!!

“ยัยข้าวววววววว!” เอ๊ะ! เสียงใครเรียกฉันมองซ้าย มองขวาอ๋อนึกว่าใครยัยซาร่านี้เองร่างเป็นชายใจเป็นสาว

“อ้าวว่าไงสมชาย...”

“อ๊ายยยย! ยัยชะนีปากร้ายเอ๊ะ! ว่าแต่หลังหูแกไปโดนใครดูดย่ะห๊ะบอกมานะยัยชะนี” หลังหูหรอ สงสัยไอ้บ้าซันมันดูดเมื่อคืนแน่ๆ เลยอะบอกไม่ให้ดูดคอดันไปดูดหลังหูไอ้หล่อโรคจิตเอ๊ย!

“บ้าแกไม่ใช่รอยดูดอะไรซักหน่อยยุง เออ! ใช่ยุงกัดแกแล้วฉันไปเกาไงมันเลยแดงอย่าไปสนใจเลยฉันว่าเราไปหายัยน้ำ ยัยเจนดีกว่าเนอะปะๆ”

“แต่ฉันว่าไม่น่าใช่รอยยุงกัดนะ”  โอ๊ยยยสงสัยมากจัง

“ก็ฉันบอกว่ายุงก็ยุง!!ไปเหอะ”

“หึแกล้งเชื่อก็ได้...อย่าให้รู้นะว่าโดนผู้ชายดูดมาแล้วไม่บอกเพื่อนบอกฝูง” เค้าขอโท๊ดดดนะมันบอกไม่ได้เจรงจริงงงงง

@โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ…

“นี้ยัยน้ำยัยเจนมันเป็นไรอะแก”

“เอ่อลูกรักมันเข้าอู่นะมันเลยอารมณ์เสีย...”

“เขาชนมันหรอ?”

“เปล่ายัยเจนชนเขา”

“อ้าวอย่างนี้แกก็ผิดเองนิยัยเจน”

“ฉันไม่ผิดนะพวกแกก็นายนั้นเบรกรถกะทันหันเองฉันไม่ผิด!”

“เออ! เอาน่าแกเอามั้ยงั้นวันนี้พวกเราไปเที่ยวปลอบใจยัยเจนกันโอปะ” ยัยซาร่าบอก

“นี่ยัยซาร่าฉันพึ่งเคยเห็นก็วันนี้แหละปลอบเพื่ิอนโดยการพาเพื่อนโดดเรียนมีแต่แกนี้แหละ”

“หรือแกไม่ไปยัยน้ำ”

“ไปสิแก 555”

“ก็ดีเหมือนกันวันนี้มีแต่วิชาที่ไม่ชอบทั้งนั้นเลยเที่ยวแก้อารมณ์เสียก็ดีเหมือนกันแกละยัยข้าวจะไปด้วยกันไหม?”

“เอ่อ...คือว่า...”

“ไม่รู้ไม่สนแกไม่อยากไปฉันก็จะลากแกไปให้ได้ยัยข้าว” ซาร่าอย่าทำร้ายฉันเลย

“เอ่องั้นรอแป๊บนึงนะเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวมาบอก...”ฉันพูดจบรีบวิ่งออกไปหลบตรงซอกตึกคณะแล้วหยีบโทรศัพท์เครื่องหรูที่เหมือนกับไอ้บ้าซันทุกอย่างขึ้นมา กดโทรหาคุณชายเพื่อขออนุญาตทันทีรอสายไม่นานคุณชายของบ่าวก็รับด้วยน้ำเสียงที่...เอิ่มทำให้ไม่กล้าขอเลยละค่า

“(ว่าไง)” แสดงว่าอยู่กับเพื่อนถึงพูดแค่นี้ปกติโทรไปนายนี้จะพูดประโยคนี้

' มีไรยัยแว่น, ยัยขี้เหร่ และอีกมากมาย ' แต่ก็ดีที่อยู่กับเพื่อนจะได้ไม่เสียงดังใส่ฉัน 5555

“เอ่อ...คือว่าวันนี้ขอไปเที่ยวกับเพื่อนได้ไหมคะ”

“(ห๊ะ! ว่าไงนะ!!)” แงอย่าดุเค้าสิเค้ากลัวนะ

“(มีอะไรวะไอ้ซันตกใจหมดแล้วใครโทรมาวะ)”

“(เด็กที่ร้านกูร้านมีปัญหานิดหน่อยเดี๋ยวกูออกไปคุยข้างนอกก่อน)” รอซักพัก

“(เธอว่าไงนะยัยแว่นไปเที่ยวหรอเที่ยวไหนแล้วตอนนี้เธอมีเรียนนี่เธอจะโดดหรอแค่นี้เธอยังโง่ไม่พอหรอห่ะ!! ไม่ฉันไม่อนุญาติให้ไปกลับไปเรียนซะแล้วถ้าฉันรู้ว่าเธอแอบไปโดยที่ฉันไม่อนุญาตเตรียมตัวขาดเรียนสมใจเลยธอได้เลยแต่ฉันจะทำให้เธอนอนอยู่แต่บนเตียง 3 วัน 3 คืนเลยคอยดู” มะ...แม่จ๋าาช่วยหนูด้วย

“เออไม่ไปก็ได้ทำไมต้องบ่นเป็นตาแก่ด้วยอะไม่ให้ไปก็บอกดีๆสิ”

“(ดีมากอย่าให้รู้นะว่าเธอแอบไปฉันไม่ได้แค่ขู่เธอก็รู้...)”

“ค่ะ! คุณชายของบ่าวแค่นี้แหละค่ะ!” พูดจบฉันก็ตัดสายนายนั้นเลยแค่นี้ต้องว่าฉันโง่ด้วยอะถึงมันจะเรื่องจริงก็เถอะแต่ก็ไม่น่าว่าเมียนะไอ้ซันบ้า!! ไม่ให้ไปหรอแต่ฉันจะไปใครจะทำไมถึงไปนายบ้านั้นก็ไม่รู้อยู่ดีเพราะไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นเมียนายนั้นถ้าฉันไปก็คงไม่มีใครไปฟ้อง 555 ชีวิตดี๊ดี กลัวที่ไหน

“ไปนานจังนะแกนึกว่าตกส้วมตายไปแหละยัยชะนีตกลงว่าไงไปไหม”

“โอเคไปจร้าาาา!”

“ดีมากงั้นพวกเราออกเดินทางได้” พูดจบพวกฉันก็ไปรถของยัยน้ำให้ตรงไปห้างดังทันที....โดยที่ข้าวหอมไม่รู้เลยว่าโทรศัพท์เธอติดเครื่องติดตามเพราะชายหนุ่มเป็นคนสั่งทำมันขึ้นมาเพื่อจะได้รู้ความเคลื่อนไหวของเธอ...อาเมด!!!