LOGINShare
ตอนที่ 2 ทำโทษยัยแว่น
Last Updated:
2025-02-25 00:11:58ตอนที่ 2 ทำโทษยัยแว่น
@ห้าง... talk : ข้าวหอม เวลานี้ก็ 11:24 นาที ตอนนี้พวกเรามาถึงห้างโดยสวัสดิภาพแต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยตลอดเวลาเลยละแต่ก็ช่างมันเหอะฉันคงคิดไปเองแหละเนอะ “นี่ยัยซาร่าจะรีบเดินไปไหนเนี้ยห้างมันไม่หนีแกไปไหนหรอกนะ”เสียงยัยน้ำบ่น “ยัยชะนีฉันรู้ยะว่าห้องมันไม่หนีฉันไปไหนหรอกแต่ผู้ชายที่นั่งอยู่ในร้านนั้นเขาจะหนีฉันน่ะซิย่ะรีบๆ เลยพวกชะนีน้อยหอยสังข์ทั้งหลาย” ยัยซาร่าพูดมันก็รีบเดินไปโดยไม่รอฉันที่อยู่ข้างหลังเลย...ไอ้บ้าสมชายเจอผู้ชายแล้วทิ้งเพื่อนฉันรีบเดินให้เร็วขึ้นเพื่อจะตามยัยพวกนั้นให้ทันจนไปชนเข้ากับใครก็ไม่รู้ ผลั๊ก...ตุ๊บ (เสียงชนแล้วล้มลง) “โอ๊ย!จะ...เจ็บจัง” “เป็นอะไรหรือเปล่าครับผมขอโทษครับที่เดินไม่ดู...” “แว่น แว่น!” ฉันพยายามหาแว่นที่ใส่มาเพราะว่าไม่ได้ใส่คอนแท็คเลนส์มาเพราะไอ้บ้าซันบอกว่า ' ไปมหาลัยไม่ต้องใส่หรอกไอ้คอนเท็กเลนนะใส่ตอนอยู่ที่ห้องก็พอจะใส่ไปทำไมกันแสงเข้าตาก็ไม่ได้ใส่แว่นไปน่ะดีแล้วมันจะได้ไม่สั้นเยอะกว่านี้อีก ' “เอ่อ..แว่น…นี่ครับ” “ขอบคุณค่ะ...” อุ๊ยหล่อจัง น่ารัก น่าเอากลับห้อง (นี่ยัยข้าวเธออยู่ห้องเดียวกับซันเดย์ของฉันนะยัยนี่จะให้สองคนนี้ไปตีกันหรือไง //ศิกาญจน์) “ไม่เป็นไรครับผมขอโทษด้วยนะครับที่ชนคุณ...” อุ๊ย! แอบถามชื่อด้วยอะเขินนะเนี่ย >o< “เอ่อ...ข้าวค่ะข้าวหอม” “อ๋อ...ครับข้าวหอมผมชื่อ 'วีเจ' นะครับขอโทษอีกทีนะครับที่ชนข้าวทำให้เจ็บตัวเลย” “มะไม่เป็นไรเลยค่ะสบายมาก” “ถึงอย่างนั้นเถอะครับผมก็รู้สึกผิดอยู่ดีเอางี้ดีกว่าผมขอเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษดีกว่านะครับ” “มันจะดีนะคะเอ่อ...มันจะดีหรอค่ะ” “ถ้าไม่ทำอย่างนี้ผมจะรู้สึกแย่มากเลยนะครับ” เอายังไงดียัยข้าว “เอ่อ...ก็ได้ค่ะ” “ขอบคุณครับแต่ว่าวันนี้คงไม่สะดวกพอดีผมนัดเพื่อนไว้เอาอย่างนี้ได้ไหมครับผมขอเบอร์ติดต่อได้หรือเปล่าครับเอาไว้นัดกันอีกที” “ได้ค่ะเอาโทรศัพท์วีเจมาสิคะเดี๋ยวข้าวกดให้” ใจง่ายจังเราให้เบอร์ผู้ชาย แต่ไม่เป็นไรเขาหล่อ 5555*^O^* “นี่ครับ...” ฉันกดเบอร์ให้เขาแล้วก็ส่งคืนเขาไป “เรียบร้อยแล้วค่ะ” “ครับ...เดี๋ยวผมติดต่อไปนะครับงั้นผมขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะครับข้าวบายครับ” อ๊ายยย! อย่ายิ้มสิยิ้มแล้วจะละลาย “≧▽≦ คะค่ะ” พูดจบเขาก็รีบวิ่งออกไปหาเพื่อนที่นัดไว้ทันที “นี่ยัยชะนีผู้ชายคนเมื่อกี้ใครย่ะบอกมาเลยนะ” “เอ้ย! กล้วยบวชชี! ไอ้สมชายตกใจหมดมาไม่ให้เสียง” “อ๊ากก! ปากคอเลาะร้ายนะย่ะ ซาร่าจ๊ะซาร่าเรียกสมชายอีกแม่จะจับตบปากเลยนะคะ” อุ๊ยโหดจุงเขาไม่สู้จ๊ะ “แฮะๆ ขอโทษทีตกใจไปหน่อย...แล้วแกกลับมาตั้งแต่ตอนไหนเดินไปไม่รอเพื่อนรอฝูงเลยนะ” ฉันรีบโวยวายใส่ทันทีเผื่อมันจะได้ลืมเรื่องที่ถามฉันเมื่อกี้ “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะย่ะยัยชะนีแกบอกมานะเมื่อกี้นี้ใครเห็นคุยกันตั้งนานสองนานจนฉันต้องเดินมาตามเนี้ย” อุ๊ย! ไม่ลืมด้วยอะT_T “ไม่มีอะไรแกรับไปหายัยเจนกับยัยน้ำกันดีกว่าป่านนี้คงรอนานแล้วเนอะไปๆ” พูดจบฉันก็รีบเดินนำไอ้สมชายเอ๊ยไม่ใช่ยัยซาร่ามาที่ร้านอาหารที่มียัยเจนยัยน้ำรออยู่ “อย่าคิดว่าแกจะรอดนะย่ะ!” ยัยซาร่าบ่นแป๊บนึงแล้วมันก็เดินตามฉันมาที่ร้านที่มียัยเจนกับยัยน้ำนั่งรออยู่ก่อน “ทำไมไปตามยัยข้าวนานจังห๊ะยัยซาร่า” “จะไม่ให้นานได้ไงอะแกก็ยัยข้าวมันอ่อยผู้ชายอยู่น่ะซิแก” “บ้าพูดน่าเกลียดอ่อยเอ่ยอะไรคืองี้แกวีเจเขา...” “อุ๊ยๆ ๆ รู้จักชื่อกันด้วยมีไรจริงๆ ใช่ไหมเนี้ย” ก็มีนะสิอ๊ากกก! “บ้าพวกแกฟังฉันเล่าก่อนดิ...คืองี้นะฉันรีบเดินตามพวกแกใช่ไหมแล้วทีเนี้ยวีเจเขาเดินมาชนฉันเขาก็แค่ขอโทษก็แค่นั้น” “แล้วที่ฉันได้ยินๆว่าแลกๆอะไรอะ” ยังมันยังได้ยินอีกอะ T_T “ไม่มีไรแกเขาแค่จะขอเลี้ยงข้าวฉันเพื่อเป็นการขอโทษก็เลยแลกเบอร์กันก็แค่นั้นเอง” “ว้าว! อเมซิ่งงงง...ผู้ชายคนนั้นคงเห็นความงดงามที่อยู่ภายใต้แว่นตาหนาๆของแกแน่เลยเล่นรุกแรงซะขนาดนี้ยัยข้าวฉันว่าแกรีบอ่อยเขาไว้เลยนะ...ผู้ชายหน้าตาดีๆไม่ได้หลง เอ้ยไม่ได้มาบ่อยนะจ๊ะที่จะชอบผู้หญิงเชยๆ ใส่แว่นตาหนาๆ อย่างแก่เนี้ย” ยัยซาร่ามันไม่ได้ว่าฉันใช่ไหมตอบ!! -_-|| “เรื่องนั้นช่างมันเถอะตอนนี้ฉันหิวแล้วอะสั่งอาหารกันเถอะ” “ฉันก็ว่างั้นแหละหิ๊วหิววว” ยัยเจน “ฉันเหมือนกัน...พวกฉันไม่เหมือนแกนะไอ้สมชายเอ๊ย! ยัยซาร่าที่มองผู้ชายหล่อๆ แล้วอิ่มน่ะ 555” “อ๊ายย! พวกชะนีปากร้าย!” “555” พวกฉันก็สั่งอาหารเสร็จรอไม่นานพนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟพอพวกฉันกำลังจะได้กินอาหารตรงหน้าก็มีโทรศัพท์มาขัดซะก่อน...ใครมันโทรมาตอนคนจะกินข้าววะฉันดูหน้าจอโทรศัพท์แล้วต้องอุทานออกมา! Rrrrrrrrrr! (คุณชายของบ่าว) “ตายห่า!” “อะไรใครตายยัยข้าว” “อ่อเปล่าๆ แกพอดีพ่อฉันโทรมาขอออกไปคุยกับพ่อก่อนนะ” “เออๆ รีบมาละ” “อืม...” พูดจบฉันก็รีบวิ่งออกมารับโทรศัพท์คุณชายทันที “ฮัลโห...” ยังพูดไม่ทันจบเลยด้วยซ้ำ “(ทำไมรับสายฉันช้า...เที่ยวอยู่หรอ)” “เปล๊าาาบ้าเที่ยวที่ไหนไม่มี๊ไม่มีไม่ได้ไปเลยนะ” ตอแหลไปก่อนเลยค่ะヾ (^^ゞ) “(หรอแล้วตอนนี้อยู่ไหน...)” จะอยากรู้ทำไมเนี้ย “ตอนนี้หรอตอนนี้อยู่ที่ห้า...โรงอาหารกินข้าวอยู่” “(อย่างนั้นหรอดีเดี๋ยวฉันจะไปหา)” ตายแน่ๆ ข้าวหอม (*ﾟﾛﾟ) “เอ่อ...จะมาจริงหรอคนเยอะนะ” “(อืมเดี๋ยวไปหารออยู่ที่โรงอาหารนั้นแหละ...)”(┳◇┳) “จะมาจริงหรอ...” “(รออยู่ที่นั่นแหละเดี๋ยวเดินไปหา...)” หมอนั้นพูดจบก็ตัดสายฉันไปเลยอะ 〒▽〒 ทำไงดียัยข้าวโว๊ยยยตายๆ จะกลับไปมอตอนนี้ก็คงไม่ทันทำไงๆ หรือจะบอกความจริงไปเลยไม่ได้ๆ บอกไปก็ตายกันพอดีแต่ถ้าไม่บอกนายนั้นก็ต้องรู้อยู่ดีทำไงๆ คิดๆ ข้าวหอมบอกความจริงไปเลย คิดได้อย่างนั้นฉันรีบโทรกลับไปหาหมอนั้นทันทีแต่ไม่รับอะ...เอ๋มีใครมาสะกิดหลังฉันเนี้ยพอหันหลังไปดูอุต๊ะพระเจ้าช่วยลูกด้วยยยยยย!! O_o “มะมาได้ไงอะแงๆ (ToT)” “มาได้ยังไงไม่สำคัญหรอกมันสำคัญที่ว่าเธอขัดคำสั่งฉันรู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไรเดี๋ยวกลับไปกลับฉันเลยไปดูคดีที่เธอทำไว้ว่ามีอะไรบ้างดีกว่า....โทรไปบอกเพื่อนเธอด้วยว่าจะกลับแล้วไม่ต้องรอเดี๋ยวนี้โทร!! -_-” ตะเองอย่ามองเค้าด้วยสายตาแบบนั้นสิมันน่ากลัวววว (╥_╥) “จ๊ะได้จ้ะ...ฮัลโหลยัยน้ำแกบอกยัยเจน ซาร่าด้วยนะว่าฉันจะกลับแล้ว” “(อ้าวทำไมรีบกลับอะแกยังไม่ได้เที่ยวๆ กันเลยนะ)” ก็อยากเที่ยวต่ออะนะแต่ดูจากสายตาหมอนี้แล้ววันนี้คงไม่รอด “เออน่าแก...แกนับจากวันนี้ฉันคงไม่ได้ไปเรียนอีก 3 วันอะช่วยเช็คชื่อให้ฉันด้วยนะ ←_←” “(ทำไมอะแกจะไปไหน...ยัยข้าวหอม)” “เอ่อ...พอดีว่าฉันต้องกลับบ้านไปดูแลพ่อนะท่านไม่สบายฝากหน่อยนะแก” ขอโทษค่ะพ่อที่อ้างหนูขอโท๊ดดด “(เออ ๆขอให้พ่อแกหายไวๆ แล้วกันนะ)” “จ๊ะงั้นแค่นี้นะ” พูดจบหมอนั้นก็รีบลากฉันไปขึ้นรถทันที @คอนโดซันเดย์…. ชายหนุ่มพาหญิงสาวเข้ามาในห้องโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลยพอมาถึงชายหนุ่มก็ตรงไปที่ห้องครัวทันทีไม่นานชายหนุ่มก็ออกมาพร้อมกับแก้วน้ำส้มหนึ่งแก้ว “อะ...ดื่มซะ” “อ่อ...คือฉันยังไม่หิวน่ะ” “ ดื่ม!! -_-!” “จ๊ะ” หญิงสาวดื่มน้ำส้มที่ชายหนุ่มยื่นให้ไปสักพักเธอก็รู้สึกร้อนแปลกๆ ไปทั้งร่างกายร่างกายมันร้อนเหมือนกับว่าเธอต้องการอะไรสักอย่าง ยิ่งหันไปเห็นชายหนุ่มที่นั่งถอดเสื้อโชว์ซิกแพล็กตอนไหนไม่รู้เธอยิ่งรู้สึกอยากจะสัมผัสลูบไล้มันอย่างนั้นแหละ “หึ...มีอะไรหรอยัยแว่นมองอย่างกับไม่เคยเห็นปกติก็เห็นอยู่ทุกคืน…” หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรแต่เดินเข้าไปนั่งบนตักชายหนุ่มจากนั้นก็ค่อยๆ ลูบไล้ไปยังซิกแพล็กและค่อยๆขยับไปที่หน้าท้องของชายหนุ่มจนซันเดย์ต้องแกร็งตัวที่ถูกหญิงสาวสัมผัสลูบไล้จนตอนนี้แกนกายขยายใหญ่ขึ้นจนปวดหนึบไปหมด “ซี๊ดดด! อ่าส์” ไม่นานหญิงสาวก็ขึ้นพลิกตัวชายหนุ่มให้นอนหงายแล้วทำการขึ้นไปคล่อมอยู่บนตัวของชายหนุ่มร่างบางใช้มือเรียวลูบไล้หน้าอกชายหนุ่มเบาๆ ส่วนมืออีกข้างลงต่ำมาลูบไล้ตรงแกนกายขนาดใหญ่ที่อยู่ภายใต้กางเกงนักศึกษาอย่างกั้นแกล้งที่เขาให้เธอกินยาปลุกเซ็กส์ก่อนจะก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอของชายหนุ่มด้วยความต้องการที่มันมากขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และฤทธ์ของยาปลุกเซ็กส์ที่ชายหนุ่มใส่ในน้ำส้มให้เธอดื่ม “อ่าส์เบาๆ ยัยแว่น อืมมม” “อ๊ะ.. ผัวขาเมียร้อนจังเลย...ผัวจ๋าช่วยเมียหน่อยนะ. หญิงสาวพูดไปด้วยอารมณ์และฤทธ์ของยา “ร้อนก็ไปอาบน้ำสิจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มยังคงกวนหญิงสาว “ผัวจ๋าอย่าทำเป็นไม่รู้เลยน่ะว่าเมียจ๋าเป็นอะไรผัวจ๋าจะต้องรับผิดชอบด้วยซี๊ดด” “หึๆ นี้คือการลงโทษเด็กดื้อชอบขัดคำสั่ง อืมมมอ่าส์” ชายหนุ่มยังพูดไม่ทันจบหญิงสาว ก็ก้มลงประกบปากจูบอย่างดูดดื่มชายหนุ่มทันทีลิ้นเล็กๆ ค่อยๆ สอดเข้าไปในโพรงปากของร่างสูงอย่างไม่ประสีประสาอะไรแต่นั้นก็ทำในคนตัวโตครางไม่เป็นภาษาได้เหมือนกันส่วนมือน้อยๆ ก็ลูบไล้แผงอกกว้างพร้อมกับลูบไล้ไปทั้งลำตัวเหมือนกับที่เขาเคยทำให้เธอ มืออีกข้างก็ยังคงลูบไล้แกนกายที่ตอนนี้ขนาดใหญ่เต็มที่ของชายหนุ่มอยู่อย่างนั้นจนชายหนุ่มแกร็งกระตุกอยู่หลายรอบเหมือนกัน หญิงสาวไล่ดูดดึงลิ้นหนาของชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตายชายหนุ่มเองก็ตอบสนองความต้องการของหญิงสาวอย่างถึงอารมณ์กามยิ่งเธอดูดแรงเท่าไรเขาก็ยิ่งอยากจะเอาชนะมากเท่านั้นหญิงสาวไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้อาการเธอเหมือนสาวน้อยร้อนรักไม่มีผิดหญิงสาวละจากริมฝีปากหนาของชายหนุ่มแล้วตามด้วยการละเลงลิ้นไปตามขากรรไกรชายหนุ่มจนไปจนถึงใบหูก่อนจะขบเม้มเบาๆ แล้วลงมาที่ซอกคอของชายหนุ่มกลิ่นน้ำหอมของชายผสมกับกลิ่นตัวของเขามันยิ่งทำให้ความต้องการของหญิงสาวมากยิ่งขึ้นไปอีกและให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาดหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะขบเม้มซอกคอนั้นให้เกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของในตัวชายหนุ่ม แล้วหันมาหยอกเย้ากับหัวนมอมชมพูที่เธอเคยดูดมันทุกวันอย่างอเร็ดอร่อยพร้อมขบกัดเล็กน้อยพอทำให้ชายหนุ่มเสียวเล่นRelated chapters
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 3 ใครลงโทษใคร
ตอนที่ 3 ใครลงโทษใครก่อนที่จะค่อยๆ ลากมือผ่านหน้าท้องแกร่ง ที่มีซิกแพล็กเป็นก้อนๆ สวยงามจนข้าวหอมคิดว่ามันเซ็กซี่ที่สุดในเวลานี้มากกว่าวันไหนๆมืออีกข้างของเธอค่อยๆ ลูบแกนกายของชายหนุ่มจากภายนอกก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงของเขาออกซี้งชายหนุ่มก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่โดยไม่มีการขัดขืนแต่อย่างใดหญิงสาวสอดมือเข้าไปทักทายแก่นกายที่ตอนนี้มันออกมาชี้หน้าหญิงสาวอย่างยั่วยวนข้าวหอมรูดคลึงมันเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มแรงหนักหน่วงขึ้นเรื่ิอยๆ จนชายหนุ่มร้อง“ซี๊ดดด! อ่าร์ เร็วอีกข้าวหอม อ่าส์ๆ” ชายหนุ่มยิ่งร้องมากเท่าไรก็ยิ่งเป็นการกระตุ่นหญิงสาวมากเท่านั้นข้าวหอมเห็นอย่างนั้นจึงค่อยๆ ก้มลงไปดูดตรงส่วนปลายแก่นกายของชายหนุ่มด้วยความตั้งใจไล้เลียมันอย่างเมามัน เหมือนกับดูดไอติมจนทำให้ซันเดย์รู้สึกเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ยิ่งข้าวหอมดูดแกนกายของชายหนุ่มแรงเท่าไรเสียงร้องร้องของซันเดย์ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ“โอัวววว! ซี๊ดด!สุดยอดข้าวหอมอ่าส์เสียวสุดๆซี๊ดด”ซันเดย์กดหัวข้าวหอมให้แนบกับแก่นกายของตนเองมากยิ่งขึ้น ก่อนจะค่อยๆโยกสะโพกซอยถี่ๆไปพร้อมกัน “อืมมม!”“โอ้วววอ่าส์ ๆ ยัยแว่นใกล้แล้วอืมมมซี๊ดดสุดยอด!”
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 4 ชู้ไม่รู้ตัว
ตอนที่ 4 ชู้ไม่รู้ตัวเช้าที่แสนสดใสของใครหลายๆ คนแต่ไม่ใช่กับข้าวหอมเลยสักนิดเพราะตั้งแต่ตื่นมาเธอยังขยับตัวลุกไปไหนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แงๆๆ ~T_T~“โอ๊ย! ยัยแว่นเธอมาตีฉันทำไมเนี่ยมันเจ็บนะ!” เสียงไอ้บ้าซันมันร้องออกมาพูดมาได้เจ็บโดนตีแค่นี้เจ็บ แล้วฉันละโดนหมอนี้กระแทกทั้งคืนไม่เจ็บเลยหรือไงไอ้บ้าเอ้ย!!“เจ็บหรอแค่นี้เจ็บหรอฉันนี้ลุกไปไหนไม่ได้เลยขยับตัวก็เจ็บเพราะนายคนเดียว ชิ!”“ก็ช่วยไม่ได้เธออยากขัดคำสั่งฉันทำไมล่ะก็บอกแล้วไง จะให้นอนอยู่ในห้อง 3 วัน 3 คืนเลยนะจ๊ะยัยขี้้เหร่”“อะๆ ๆ ไอ้บ้าซันเดย์!”“นี่ว่าใครไอ้บ้าห๊ะ! พูดกับผัวดีๆ หน่อยเดี๋ยวจะโดนทำโทษอีกนะ เอาไหม” มันขู่ค่ะคิดว่าฉันกลัวหรอ...←_← เออ! กลัว π_π“ขะๆ ขอโทษ...”“ดีมากเป็นเด็กดีนะ...เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำรีบไปมอก่อนหายเจ็บแล้วก็ไปอาบน้ำแล้วก็อย่าลืมเอา ' น้ำ ' ออกนะ” น้ำอะไรอ่ะ...ไอ้บ้าเอ้ยไอ้ทะลึ่ง!!“รีบไปเลยน่ะไอ้บ้าา”“จ๊ะไปแล้วจ้ะยัยแว่น...” พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแต่งตัวเสร็จก่อนออกไปก็มาจุ๊บหญิงสาวเพื่อเป็นการแกล้งให้หญิงสาวเขินเล่น ไม่รู้ยิ่งเห็นเขายิ่งอารมณ์ โรคจิตหรือเปล่าวะเรา (ซันเดย์คิด)@มหา
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 5 บังเอิญ...คนเดียวกัน
ตอนที่ 5 บังเอิญ...คนเดียวกันกลับมาฝั่งซันเดย์และพองเพื่อน“เว้ยๆรับแล้วเงียบๆ ไว้นะพวกมึงไอ้วีมึงพูดตามที่กูบอกนะ” ไอ้เวลเป็นคนสั่งการทุกอย่าง“(ฮัลโหลค่ะ...)” เอ๊ะ! ทำไมเสียงมันคุ้นหูจังวะคงไม่ใช่ยัยแว่นนั่นหรอกอย่างไอ้วีคงไม่มาชอบยัยแว่นเชยๆ อย่างยัยข้าวหอมชัวร์“นี้ใช้เบอร์ข้าวหอมเปล่าครับ” ไอ้วีมันถามผู้หญิงคนนั้นโดยมีไอ้เวลที่คอยบอกบทที่จะพูดอีกที“(เอ่อ...ใช่ค่ะแล้วนี่ใครคะรู้เบอร์ฉันได้ยังไง)” เหมือนยัยนั้นจะจำไอ้วีไม่ได้นะเนี่ย“พี่เวลเขาจำผมไม่ได้อะ T_T” ไอ้วีมันหันไปหาไอ้เวล“เอางี้มึงก็บอกไปว่าคนที่เดินชนคุณเมื่อวานไงครับ...”“เอ่อจำผมไม่ได้หรอครับวีเจไงครับที่ผมเดินชนคุณเมื่อวาน…”“(เอ่อ...จำได้แล้วค่ะขอโทษด้วยนะคะพอดีไม่ได้เม้มชื่อไว้)”“พี่แล้วเอาไงต่ออะ...”“ชวนเขาไปเลี้ยงข้าววันเสาร์นี้”“ไม่เป็นไรครับ...คือที่ผมโทรมาผมแค่จะโทรมานัดเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ผมชนข้าวเมื่อวานน่ะครับเสาร์นี้ว่างหรือเปล่าครับข้าว”“(เอ่อ...เสาร์นี้เหรอคะ)” เหมือนยัยนั้นจะคิดนานจัง“ไม่ว่างเหรอครับงั้นก็ไม่เป็นไรครับเอาไว้...”“(เอ่อ...คือว่า วะว่างค่ะว่าง)”“พี่เขาว่างด้วยอะทำไงต่ออ
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 6 ข้าวหอมขอโทษ
ตอนที่ 6 ข้าวหอมขอโทษ“สะสวัดดีค่ะพะพี่ซัน” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ“หึ...สวัสดีครับน้องข้าว! →_→”“_ (_^_) _>” อย่ามองแบบนั้นดิเค้าขอโทษ“เห้ยพี่ซันอย่ามองข้าวหอมแบบนั้นดิพี่...ข้าวหอมไม่ต้องกลัวนะพี่ซันเขาแกล้งแน่ะ” แงๆ ไม่แกล้งแล้วมั้ง“อะอืมๆ” ฉันตอบสักพักพวกเราก็สั่งอาหารมากินกันแต่บรรยากาศมันช่างไม่น่ากินเหลือเกินเพราะอะไรนะหรอก็นายซันเดย์เอาแต่จองฉันด้วยสายตาเรียบๆ แบบไม่มีอะไรแต่ทำไมมันขนลุกแปลกๆ ก็ไม่รู้อะแล้วก็มีเสียงยัยเจนกับพี่เวลว่ากันไปมาฉันคิดว่านะทั้งสองคนต้องมีอะไรแน่ๆ อ๋อลืมบอกพี่เวลเนี้ยเป็นคนที่ยัยเจนขับรถไปชนแหละ! บังเอิญจังเนอะที่มาเจอกันอีก แต่ฉันบังเอิญกว่า TT“นี่ๆ แกยัยชะนีแกรุ่นพี่ซันเดย์หล่อๆ เนอะเพื่อนเขาก็หล่อดูดิ...เคยเห็นที่มอนะแต่ว่าไม่เคยเข้าใกล้ขนาดนี้โอ๊ยย! ขอบใจมากนะแกที่ฉันมาด้วย” ยัยซาร่าเจ้าเดิม“อืมๆ”“นี่ยัยข้าวฉันสังเกตมาสักพักแหล่ะทำไมพี่ซันมองแกแปลกๆ วะ”“แกคิดมากยัยน้ำไม่มีอะไรหรอก...”ซักพักพวกเราก็ทานข้าวกันจนอิ่มแล้วทั้งหมดก็ตกลงกันว่าจะไปดูหนังกันต่อ“เห้ยพวกมึงกูขอกลับก่อนนะเว้ย! " อยู่ๆนายซันก็ขอตัวกลับก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่อึดอั
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 7 ทะเลหวาน
ตอนที่ 7 ทะเลหวานเวลา 07:20 นาทีtalk : ข้าวหอมอืมมม! เมื่อยไปทั้งตัวเลยง่ะ T_T เพราะนายซันคนเดียวเลยแงๆ...ดูๆ ดูทำหน้าคงฝันหวานสิท่าชิหมั่นไส้ นี่แน่ะ ๆ 5555 ฉันเอาลิปสติกมาแต่งหน้าให้นายซัน 555 ไม่อยากจะบอกอย่างสวยอะถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นดีกว่าอิอิแชะ! แชะ! แชะ!อยากรู้ไหมทุกคนว่าเขาแต่งแบบไหนเดี๋ยวบอกให้ก็ได้ทุกคนเคยเห็นผีจีนป่ะ ที่แก้มแดงๆ หน้าขาวๆ ปากแดงๆ อะแบบนั้นเลย 555 สวยใช่ป่ะล่ะอิอิ" อืมมม" อุ้ยนายซันจะตื่นแล้วต้องแกล้งนอนต่อ" อืม! เมื่อยตัวชะมัดหึยัยแว่นขี้เซายังไม่ตื่นสินะสงสัยคงเหนื่อยก็พึ่งได้นอน 1 ชั่วโมงนี่เนอะ ฟอดดด! " อ๊ายยย! อยากจะกรี๊ดดังๆ เขินอะมาลักหลับเขาคนบ้า...สงสัยจะผีเข้าปกติไม่เห็นหอมเลยมาแปลกๆ" ทำไม่หน้าแดงว่ะ...ยัยนี้ไม่สบายหรือป่าวเนี่ย! หรือว่าเรารุนแรงไปก็ไม่นี้หว่า..." นายซันเอามืออังหน้าผากฉัน...นายจะสงสัยอะไรนักหนาเนี๊ยอังไปก็เท่านั้นแหละฉันแค่เขินไม่ได้เป็นไข้สักหน่อย!" ตัวก็ไม่ร้อนนี้หว่าสงสัยยัยนี้นอนฝันทะลึ่งแน่ๆยัยโรคจิต... " นายสิโรคจิตลักหลับฉัน!" ไปอาบน้ำดีกว่าเหนียวตัวชะมัด... " แล้วนายนั้นก็ลุกไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป..
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 8 ข้าวหอม
ตอนที่ 8 ข้าวหอม(ซันเดย์)" ทำไมนายไม่ใส่เสื้อ! -_- " ยัยนี่ถามปัญญาอ่อนมาก" อ้าวก็มาเล่นน้ำจะใส่ทำไม...เธอนี่ถามแปลก "" อ๋อ...มาเล่นน้ำก็เลยต้องถอดเสื้อสินะ..."" ก็ใช่ดิ.... "" งั้นฉันถอดบ้างดีกว่า.... " บ้าไปแล้ว" ยัยแว่น!! เธออยากโดนดีหรอหะ! "" อ้าวทำไมอะทีนายยังถอดได้เลย...ยังถอดโชว์กล้ามที่มีน้อยนิดให้ผู้หญิงพวกนั้นดูได้เลยอะทำไมฉันจะทำไม่ได้ "" เธอจะบ้าหรอวะ...ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ยมันเรื่องปกติ "" ผู้ชายแล้วไง"" นี่เธอ...อย่าบอกนะว่าเธอหึงฉัน หวงฉันไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมองฉันอะ..."" บะบ้า..ใครจะไปหวงกล้ามหน้าท้องน้อยๆ อย่างนายหุ่นดีตายแหล่ะชิ " ดีไม่ดีเธอก็ลูบมันอยู่ทุกวันอะ ใจเธอรู้ดี" หึง หวงก็บอกสิ "" ไม่ได้หึง ไม่หวงด้วยทำไมต้องหวง " ขี้เหร่แล้วยังปากแข็งอีกยัยแว่นเอ๊ย! เมียใคนวะเนี่ย เอ่อ...เมียผมเองแหล่ะ" ผู้หญิงปากแข็ง "" นายสิปากแข็ง " ว่าแล้วยังเถียงเดี๋ยวตบด้วยปากเลยนี่" ไม่ใช่ที่ปากนะที่แข็งอย่างอื่นก็แข็ง... "" ทะทะลึ่ง ตาบ้า!! "" ทะลึ่งอะไรฉันจะบอกว่า ซิกแพล็ก ฉันก็แข็งเธอคิดอะไรเนี้ยยัยแว่น...ว่าคนอื่นเขาทะลึ่งเธอนี่คิดแต่เรื่องพวกนี้นะเนี้ยน้ำไม่
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 9 วีเจทำคะแนน
ตอนที่ 9 วีเจทำคะแนน(ข้าวหอม)ฮือๆ ทำไมต้องพูดทำร้ายร้ายจิตใจกันขนาดนั้นด้วย...ไอ้ผู้ชายบ้า ไอ้ปากเสีย ใช่สิฉันมันไม่สวยไม่ดีนิเลยไม่กล้าบอกใครฮือๆสักวันนายจะเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้พอกันที!! " ข้าว...ใช่ข้าวรึเปล่า? " ใครเรียกวะ ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาเสียงคนที่เรียกฉัน" ฮือ...วะวีเจ..."" ใช่ข้าวจริงด้วยเราคิดว่าเราจะจำคนผิด...บังเอิญหรือว่าพรหมลิขิตเนี่ยที่เรามาเจอข้าวแบบนี้" วีเจบอกออกมาอย่างดีใจที่เขาบังเอิญมาเจอกับข้าวหอมที่แห่งนี้" บังเอิญละมั้งแล้ววีเจมาทำไมถึงมาที่นี้ได้อะ "" เอ่อ...เรื่องนั้นน่ะ...คืออย่างนี้นะตอนที่เราชวนข้าวไปกินข้าวอะข้าวไม่ไปแล้วเฮียเวล เอ่อเราหมายถึงพี่เราน่ะแล้วก็พี่ๆ ในกลุ่มก็อยากมาเที่ยวกันวันหยุดก็เลยมาที่นี่แล้วข้าวละไหนบอกว่าไปหาพ่อไงแล้วมาอยู่นี้ได้ไง... " วีเจถามกลับอย่างสงสัยเพราะก่อนหน้านี้หญิงสาวบอกกับเขาว่าไปหาพ่อที่ต่างจังหวัดแต่กลับมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" เอ่อ..เปลี่ยนแผนนิดหน่อยแฮร่ "" งั้นเหรอครับแล้วข้าวมากับใครเราขอถามได้ไหม..."" เอ่อ...มะมากับยัยเจน ยัยน้ำแล้วก็ซ่าราไงจำได้ไหม..." เราขอโทษนะวีเจที่เราต้องโกหก" เอ่อจำได้แล้วตอ
Last Updated : 2025-02-25อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 10 ปรับความเข้าใจ...(ทาสรับใช้)
ตอนที่ 10 ปรับความเข้าใจ...(ทาสรับใช้)"มะๆไม่หย่า! ฉันขอโทษที่ว่าเธอแบบนั้นก็ตอนนั้นฉันกำลังหะ..." ชายหนุ่มพูดแค่นั้นจึงทำให้หญิงสาวหันหน้าไปมองหน้า"ฮือๆๆ...นายจะบอกว่าอะไร?กำลังอะไร...ทำไมไม่พูดแหล่ะ!""ขอโทษ"“ฮือๆนายว่าฉันไปขนาดนั้นแค่ขอโทษเนี้ยนะมันไม่ง่ายไปหรือไง”"เธอจะให้ฉันทำยังไงฉันขอโทษ...เธอยกโทษให้ฉันได้ไหมข้าวหอม!""นายตบหน้าฉัน!"" งั้นฉันให้เธอตบคืน! ""นายว่าฉันมีชู้ !""นั้นมันเพราะว่าฉันหึงเธอไงยัยโง่!! "" ฮือๆ...เอ๋...นะนายว่ายังไงนะอะไรหึงๆนะแล้วเมื่อกี้นายว่าฉันโง่ด้วยคนที่เขาขอโทษกันเขาพูดกันอย่างนี้หรอ!"" เอ่อ...ฉันขอโทษฉันผิดไปแล้วฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นเธอก็รู้ว่าฉันมันปากไม่ดี ฉันให้เธอตบคืนก็ได้ข้าวหอมอย่าพูดว่าหย่าเลยนะ " ซันเดย์มองหน้าข้าวหอมด้วยความสำนึกผิด..." นี้นะหรอไม่ได้ตั้งใจ...ถ้านายตั้งใจนายไม่ฆ่าฉันหมกทรายเลยหรือไงแล้วอีกอย่างนายไม่ได้ปากไม่ดีแต่นายมัน..." ข้าวหอมพูดแค่นั้นแล้วดูสีหน้าชายหนุ่มที่กำลังลุ้นจนตัวโก่งอยู่" มันอะไร...-O- "" นายมันปากหมาตั้งหากละยังไม่รู้ตัวอีก "" O_o นี่เธอว่าฉันปากหมาเลยหรอยัยแว่นเห็นฉันยอมให้หน่อนแล้วเอา
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนพิเศษ ครอบครัว
ตอนพิเศษ ครอบครัวณ บ้านซันเดย์“อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ”เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ“ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกทุกปีแม่งเกินไปสงสารน้องข้าวบ้าง” เวลบอกกับเพื่อน“ทำไมวะอิจฉาหรือไงมึงก็จีบน้องเจนติดแล้วก็รีบมีลูกตามกูมาดิวะ” ซันเดย์บอกกับเวล“ถ้ามันทำง่ายขนาดนั้นกูทำไปนานแล้ว”“ไร้น้ำยา”“ไอ้ซัน!ไอ้เวร”“พอเลยมึงสองตัวทะเลาะกันเป็นเด็กๆ ไปได้” เรียว“หลานกูนี้หน้าตาดีทุกคนเลยนี้หว่า” ริว“แน่นอนก็พ่อหล่อลูกก็ต้องหน้าตาดีอยู่แล้ว”“หลงตัวเองสุด” เวล“มึงออกจากบ้านกูไปเลยไอ้เวล”“กูไม่กลับกูพึ่งมากูจะดูหลาน” พูดจบเวลก็เดินไปดูใบข้าวที่อยู่กับพี่เลี้ยงและข้าวหอม“ไอ้ซันหลานชายจอมแสบกูไปไหนวะไม่เห็นเลย” อาร์ม“ปู่กับย่ามารับไปอยู่ด้วยคิดถึงหลานชายคนโปรดของเขา”“แล้วยังไงมึงจะมีอีกไหมลูกเนี่ย...กูว่าพอแล้วมั้งสามคนแล้วมึง”“ความจริงกูก็อยากมีอีกสักสองคนแต่สงสารเมียวะกูคงมีแค่สามคนเนี้ยแหล่ะคงไม่มีแล้ว” ซันเดย์
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนพิเศษวันคลอด
ตอนพิเศษวันคลอดณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งเก้าเดือนต่อมาอุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆเสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน....“ยินดีด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่ได้ลูกชายฝาแฝดครับ” เสียงทุ่มของหมอที่มาทำคลอดให้กับข้าวหอมพูดดังขึ้นหลังจากลูกชายผมได้ออกมาลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก“ที่รัก...ลูกเรา...ลูกเรา...อึกๆ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่สะอึก“ที่รักข้าวอยากเห็นลูก...”“ดะ...ได้...หมอครับผมขออุ้มลูกให้ภรรยาดูได้ไหมครับ”“ได้ครับคุณพ่อเดี๋ยวหมอให้พยาบาลทำความสะอาดทารกแล้วมาให้คุณพ่อคุณแม่ดูนะครับ” หลังจากหมอพูดจบได้ไม่นานพยาบาลก็เดินเอาลูกขอผมและข้าวหอมมาให้อุ้ม“คนนี้คนพี่นะคะคุณพ่อคุณแม่” พยาบาลคนหนึ่งนำเด็กทารกน่าตาน่ารักคนหนึ่งมาให้ผม“ค...ครับ” ผมบอกพร้อมกับรับมาอุ้มเองเพราะผมฝึกอุ้มเด็กทารกมาแล้วช่วงที่ข้าวหอมท้องและเตรียมคลอด“ส่วนคนนี้คนน้องนะคะ...ห่างกันไม่กี่เองค่ะคุณแม่” พยาบาลอีกคนก็นำเด็กผู้ชายอีกคนให้กับข้าวหอมที่นอนมองลูกอยู่บนเตียงทำคลอด
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนพิเศษวันแต่งงาน!!
ตอนพิเศษวันแต่งงาน!!"จะเอาชุดนี้แล้ว! ""ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ"งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด" อืมมมม! ยาวไปเดี๋ยวล้ม...เลือกใหม่! ""ชิ! อะชุดนี้"" ไม่เอา...เลือกใหม่! ""เห้ย! ทำไมไม่ได้...ก็เค้าชอบชุดเนี้ย!""ข้าวหอมเธอเชื่อฉันเถอะว่าเธอใส่มันไม่ได้!"" ทำไมจะใส่ไม่ได้!! "" ก็.....เฮ้ออออ! " เอ๊ะ! อารายยยยย! คือสามีมองมาที่หน้าอกเมียแล้วถอนหายใจ!!!"ก็อะไรพูมาให้ชัดๆสิ! "" เฮ้อออ!เพราะเธอไม่มีหน้าอกให้เกาะ! " หืมมม! ขึ้นนี้ขึ้นเลยมันจะมากไปแล้วนะ...เรื่องนี้ข้าวหอมจะไม่ทน!โครม! (เสียงข้าวหอมถีบซันตกเตียง!)" อ๊ากก! โอ๊ย! ทำบ้าอะไรของเธอเนี้ยห๊ะ!"" แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ...ออกไปนอนนอกห้องเลยนะ...ฉันไม่แต่งกับนายแล้วไอ้บ้าซัน! ออกไป!! ออกไปสิ! "" เห้ย! เป็นบ้าอะไรของเธออีกเนีิ้ย! "" นายสิบ้า! ไอ้นิสัยไม่ดี! ออกไปเลยนะ! "" เห้ย! อย่าวิ่งดิ...ข้าวหอมฉันบอกให้หยุดงัย! "" นายก็ออกไปดิ! "
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนพิเศษ1
ตอนพิเศษ1คอนโด (เวล)10 : 10 น.ตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมันยิ่งมีความสุขแล้วทำไมวันนี้ผมต้องมานั่งทำโปรเจคกับพวกไอ้เวลด้วยเนี้ยจะดูแลลูกเมียไม่ได้เลยหรือไงวะ" เฮ้ย! ว่าไงไอ้คุณชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย...มีเรื่องอะไรให้ยินดีวะ! น้องข้าวดีด้วยแล้วรึไงห๊ะ! " เสียงของเจ้าของห้องดังขึ้นขัดความสุขผมจริงๆ" เผือก! " ผมว่ามัน"ห๊ะ! มึงอยากกินเผือกหรอได้ๆ เดี๋ยวกูบอกพวกไอ้มอสมันซื้อมาให้พวกมันกำลังมา " ไอ้เวลมันกวนผมกลับอ๋อแล้วก็ไอ้มอสเนี้ยคือเพื่อนในห้องและยังมีอีก คน ไอ้อัน กับไอ้ ซิม" หึๆ "" ไอ้เวลไอ้ซันมันว่ามึงเสือก...มันไม่ได้อยากกินเผือก!! " ไอ้ริว" ไอ้ริว...กูไม่ได้โง่กูรู้ว่ามันว่ากู...กูหน้าด้านงัยกูเลยไม่รับ...แล้วตกลงมีอะไรน่ายินดีว่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว "" นั้นดิกูก็อยากถามตั้งนานแหละ...กูไม่หน้าด้านเท่าไอ้เวลกูเลยเงียบ " เรียว" เออไอ้พวกหน้าบาง...แล้วตกลงมีเรื่องอะไรวะ " ผมมองหน้าพวกมัน 3 ตัวก่อนที่จะหันได้ดูไอ้อาร์มที่กำลังเดินมาตรงที่ผมนั่งอยู่" มึงด้วยหรอ! " ผมหันได้พูดกับไอ้อาร์มแต่ไอ้อาร์มกับยิ้มมุมปากมาให้ผมซะงั้น" เมื่อคืนกูโดนกระต่ายจั
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 37 แต่งงานกันนะ END
ตอนที่ 37 แต่งงานกันนะ END"...ได้ข้าวหอมถ้าเธอต้องการอย่างนั้น...ต่อจากวันนี้ไปฉันจะไม่ยุ่งกับเธออีก...แต่ขอให้เธอจำเอาไว้นะข้าวหอม...ทุกคำสัญญาที่ฉันเคยให้ไว้กับเธอฉันไม่เคยทำผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเลยสักครั้ง...และฉันจะทำแบบนี้ตลอดไป..." ซันเดย์เงยหน้าสบตากับข้าวหอมพร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขาที่พยายามกักเก็บมันไว้แต่เขาก็ทำมันไม่ได้ในเมื่อความรู้สึกของเขามันเจ็บมากเหลือเกิน...หลังจากนั้นซันเดย์ก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับเพื่อนๆ ของเขา"ข้าวแก...คิดดีแล้วหรอ "" ฮือๆ ...ไม่รู้...ฮือออ...ฉันไม่รู้...ฮือๆ ๆ "หลังจากนั้นก็ไม่มีใครถามอะไรข้าวหอมอีก...ได้แต่กอดเพื่อนรักอยู่อย่างนั้นด้านซันเดย์(อาร์ม)หลังจากที่ไอ้ซันมันเดินออกมาจากห้องของน้องข้าวมันก็เอาแต่เงียบ...จนไอ้เวลมันทนต่อไปไม่ไหว...ผลั๊ว! เสียงไอ้เวลซัดไอ้ซัน" ไอ้เหี้ยซัน! ทำไมมึงไม่บอกน้องไปว่ามันเกิดอะไรขึ้นวะ! ห๊ะ! ถามก็ตอบดิวะ! ไอ้ซัน! " ไอ้เวลเข้าไปกระชากตัวไปซันและซัดเข้าที่หน้าไอ้ซันทันที" เห้ยๆ ใจเย็นดิวะไอ้เวล!! " ไอ้ริวเข้าไปห้ามไอ้เวลไอ้เรียวและวีเจไปล็อกตัวไอ้เวลไว้" ปล่อยกู! ปล่อยกูดิวะ! "" ปล
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 36 ความรู้สึก??
#สงสารเฮียซันเดย์ ฮือๆ ๆ T_Tตอนที่ 36 ความรู้สึก??"ฮือๆ ... พาเราไปให้ไกลจากตรงนี้ที...เราไม่อยากเห็น...เราเจ็บ...เราเจ็บตรงนี้...ฮือ...อึ๊ก..." เธอพูดด้วยเสียงที่เจ็บปวดและชี้ไปที่หัวใจของตัวเอง"ใจเย็นๆ ข้าว...ได้เดี๋ยวเราพากลับห้องนะ" ผมบอกเธอและค่อยๆ พาเธอเดินออกมาจากที่ตรงนั้นก่อนออกมาผมหันไปมองไปที่ทั้งคู่อีกครั้ง...แต่ครั้งนี้ผมเข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ถ้าผมจะพูดหรืออธิบายอะไรให้ข้าวฟังตอนนี้ผมว่าข้าวหอมคงไม่รับฟังอะไรแน่ๆ ...ในเมื่อสิ่งที่เธอเห็นกับสิ่งที่ผมเห็นมันไม่เหมือนกันเลย...ผมพาข้าวหอมเดินมาจนถึงโต๊ะที่มีพวกเฮียเวลอยู่พอผมกับข้าวหอมมาถึงทุกคนก็ทำท่าตกใจที่เห็นผมเดินประคองข้าวหอมที่กำลังร้องไห้ด้วยความตกใจ"เฮ้ย! ไอ้วีมึงทำอะไรน้องข้าววะ...ทำไมน้องข้าวร้องไห้แบบนี้!! " เฮียเวลถามผมทันทีที่ที่เห็นสภาพของข้าวหอม"เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังเฮีย...นี่พวกเธอพาข้าวหอมขึ้้นห้องไปก่อนเถอะ..." ผมบอกเฮียและหันไปพูดกับเพื่อนๆ ของข้าวหอมที่ตอนนี้ตกใจที่เห็นเพื่อนรักร้องไห้หนักขนาดนี้"เอ่อ...ได้ๆ " เป็นเจนที่มีสติก่อนจึงรีบเดินมาประคองร่างของข้าวหอมทันที"เธอดูแลข้าวข้าวหอมด้วยนะ.
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 35 เดิมพันด้วยหัวใจ!
ตอนที่ 35 เดิมพันด้วยหัวใจ!" ฮัลโหล...แยมเราซันเดย์นะคือ...พรุ่งนี้เราจะไปทะเลเราอยากให้แยมไปด้วยแต่แยมต้องล่วงหน้าไปก่อนเลยนะ...ใช่ๆ นั่นแหละก็อย่างที่เราเคยบอกไปตอนนั้นเลย...แล้วก็เรื่องนี้อย่าให้ข้าวหอมรู้เด็ดขาดนะ....หึๆ ...รักมากดิถ้าไม่รักมากซันจะทำแบบนี้หรอ...อืมดีแล้วที่เข้าใจอย่าให้ข้าวหอมจับได้แหละ.....อืมแล้วเจอกันนะ" หลังจากที่ซันเดย์คุยโทรศัพท์เสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอนกอดข้าวหอมเหมือนที่เขาเคยทำอยู่ทุกคืนวัน...เขานอนอย่างมีความสุข...แต่เธอนอนด้วยความทรมาร..."ฮือ ๆ อึ๊ก " ไม่ข้าวหอมเธอต้องไม่ร้องไห้...เธอต้องไม่ร้องไห้ฮือๆ ๆ ...สิ่งที่เธอได้ยินเธออาจจะเข้าใจผิดใช่เธอต้องเข้าใจผิด...ฮือๆ ...ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดสิ...ตะตะต้องเข้าใจผิด...อึ๊ก ฮือๆ ๆข้าวหอมได้แต่ท่องประโยคหล่าวนี้ซ้ำๆ พร้อมกับน้ำตาของเธอที่ไหลไม่หยุดตลอดทั้งคืนด้วยความทรมารใจ...เช้าวันต่อมา (วันออกเดินทางไปทะเล)"ข้าวหอม...จัดของเสร็จแล้วใช่ไหมไม่ลืมอะไรใช่ไหม" ผมถามยัยป้าหลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำ...แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับอะไรกลับมาเลย"เฮ้...ข้าวหอม! ข้าวหอม! เธอเป็นอะไรฉันเรียกตั้งนานแล้ว " หลังจากที่ผม
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 34 จับผิดสามี!!
ตอนที่ 34 จับผิดสามี!!คณะการตลาด..." ยัยข้าว!! เหม่ออะไรของแกเนี้ย"" ห่ะ...ใช่ๆ ฉันเห็นด้วยกับยัยเจน"" เห็นด้วยอะไรของแกฉันถามว่าแกเหม่ออะไรไอ้ซาร่าเรียกแกตั้งนานแล้วแกได้ยินไหมเนี้ย!! "" แกเรียกฉันหรอซาร่า"" ก็ใช่นะซิฉันกับยัยน้ำเรียกแกตั้งนานแล้วถามจริงแกไม่ได้ยินอะไรเลยหรือไงยะ "" แกๆ ฉันขอโทษพอดีคิดอะไรอยู่นิดหน่อยน่ะแล้วแกเรียกฉันมีอะไรหรอ "" มันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรสำคัญหรอก...ว่าแต่แกเหอะคิดเรื่องอะไรหรอ? " เจน" เอ่อ...คือช่วงนี้นายซันดูแปลกๆ "" พี่ซันหรอแปลก....ฉันว่าก็ไม่นะก็ยังหล่อน่ากินเหมือนเดิมชะนีมีผัวหล่อแกคิดมากยิ่งหล่อนท้องแบบนี้มันยิ่งคิดมากรู้ไหมย่ะ "" แต่ว่า... "" เอาอย่างนี้ข้าวที่ว่าแปลอะแปลกยังไง " น้ำ" ก็คือแบบว่า 2-3 วันมาเนี้ยฉันเห็นหมอนั้นทำหน้าตาเคลียดๆ เหมือนคิดอะไรอยู่แต่พอฉันถามก็บอกว่าเปล่าๆ อ่ะแล้วอย่างเมื่อเช้านี้นะบ่นอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียวพอฉันเดินเข้าไปใกล้ก็ทำหน้าตกใจอ่ะแก...แกว่าแปลกไหมล่ะ "" ลักษณะนี้อ่ะน่ะคิดได้อยู่อย่างเดียวพี่ซันมีคนอื่น!!! " เจน" ห่ะ! "" ยัยเจนแกไปพูดแบบนั้นได้ยังไงเดี๋ยวยัยข้าวก็คิดมากหรอกมันท้องอยู่นะเว้ย! ""
อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!! ตอนที่ 33 คืนดี!!!
ตอนที่ 33 คืนดี!!!2 สัปดาห์หลังจากจบเรื่องของเนย(วีเจ)หลังจากจบเรื่องพี่เนยในวันนั้นทุกอย่างก็เริ่มจะดีขึ้นพี่เนยหลังจากวันนั้นเธอก็บินกลับต่างประเทศไปเลยส่วนพ่อของเธอก็โดนอยู่หลายคดีเขาก็พยายามสู้คดีอยู่แต่คงยากเพราะหลักฐานเยอะส่วนตัวผมก็พยายามตัดใจจากข้าวหอมได้แล้วแต่ก็ยังคงมีความรู้สึกดีๆ ที่มีให้เธออยู่แน่นอนทุกคนก็รู้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะตัดใจจากรักครั้งแรกมันไม่ง่ายเลยจริงๆ สำหรับผมแต่ผมว่าผมโชคดีนะพี่มีพวกไอ้ตูนค่อยอยู่ข้างๆ เสมอพวกมันค่อยกวนผมชวนผมทำโน้นทำนี้เพื่อให้ผมลืมบอกตรงมันก็ช่วยได้นิดหนึ่ง...แต่ก็เนอะอยู่ที่ตัวผมเองแหละพี่ยังตัดใจไม่ได้เอง....วันนี้ผมจะมาเคลียร์กับพี่เวลพี่ชายของผมที่ไม่ได้เจอหน้ากันเป็นชาติแล้วผมจะมาขอโทษพวกพี่ซันในสิ่งที่ผมไม่ควรทำกับพี่เขาด้วยอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมสบายใจล่ะน่ะ...ด้านซันเดย์โต๊ะกลุ่มซันเดย์.(ซันเดย์)" ︶︿︶ " หน้าซัน" เป็นอะไรวะครับเจ้าชายซันเดย์ทำหน้าเหมือนปวดขี้มาหลายวัน" เสียงหมาดังขึ้นแทรกกลางความคิดของผม" อยากโดนส้นหรอครับไอ้คุณเวลเอาไหมครับผมให้ฟรี!! "" ขอบคุณครับ...แต่ไม่ต้องผมเกรงใจ "" แล้วมึงเป็นอะไรวะไอ้ซันก
