Nobela ni ศิกาญจน์

ตอนพิเศษ ดำนาช่วยพ่อตา5 ปีต่อมา ห้าปีแล้วนับตั้งแต่งานแต่งงานจนตอนนี้ฉันเรียนจบมาช่วยงานที่บ้านเรียบร้อย ถึงจะบอกว่าช่วยงานที่บ้านฉันก็แค่เปิดร้านขายปุ๋ยขายยาโดยผู้สนับสนุนหลักจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสามีสุดที่รัก เขาเองก็มาอยู่กับฉันที่กำแพงเพชร แต่ยังคงเปิดร้านทองเหมือนเดิมแถวตัวเมื่อ เราสองคนก็ยังคงไปมากรุงเทพฯ กำแพงเพชรอยู่เรื่อย ๆ ชีวิตฉันตอนนี้มีความสุขมากเลย“หนูครับ”“ครับ หนูอยู่ตรงนี้”“ทำไมคนถึงมาบ้านเราเยอะขนาดนี้” สามีที่น่ารักเข้ามากอดฉันพร้อมกับหอมแก้มไปสองที“หนูยังไม่ได้บอกเหรอว่าวันนี้มีกิจกรรมของหมูบ้านดำนาประจำปี”“หืม ดำนา?” “ทำหน้าอย่างนี้ไม่รู้สินะ ดำนาก็คือการที่เรานำต้นกล้าหมายถึงต้นข้าวที่โตประมาณยี่สิบถึงยี่สิบห้าวันไปลงนาเพื่อปลูกน่ะ” ฉันอธิบายให้เขาเข้าใจ“แล้วที่พ่อบอกไปหว่านข้าวล่ะไม่เหมือนกันเหรอทำไมถึงต้องดำนาอีก”“เหอะ จะหว่านจะดำนาก็เหมือนกันนั่นแหละสุดท้ายก็เป็นข้าวให้เรากินกันอยู่ดี” ฉันที่ขี้เกียจอธิบายให้เขาเข้าใจจึงบอกตัดบทไป“แล้ว...”“พอเลิกสงสัยแล้วไปลองลงมือทำเองเลยดีกว่า” ฉันบอกเขาพร้อมกับจับมือไปที่รถขนกล้า“อืมได้ น่าสนุกดี” 20

บทที่ 40 อินทนนท์เป็นของลูกหมู @วันงานแต่งงาน“โห่ ฮี่โห่ ฮิ่โห่ ฮิ่โห่ ฮิ่โหยยย”“ฮิ้วววว”“ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาวใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขยเอาวะเอาเหวย ลูกเขยผู้ใหญ่นิดมาตาลาลา...”“หู้ยย..ฮา..โห่..ฮี้ว” เสียงเพลงวงลำแคนแต่งงานดังมาตั้งแต่ปากซอยก่อนจะเข้ามาถึงบ้านเจ้าสาวที่อยู่ห่างไม่ไกลบรรดาญาติฝ่ายหญิงเต้นรำตามขบวนขันหมากเพลงลำแคนอย่างสนุกสนานสร้างสีสันให้ขบวนได้เป็นอย่างดี ใช้เวลาเดินขบวนไม่นานขบวนขันหมากของอินทนนท์ก็ได้มาหยุดที่หน้าบ้านเจ้าสาวแสนสวยเป็นที่เรียบร้อย“ขอให้เพื่อนผมเข้าไปเจอเจ้าสาวหน่อยครับ” เวย์รับหน้าเอ่ยบอกคนกั้นประตูเงิน“จะเข้าไปต้องมีอะไรมาแลกนะจ๊ะ ซองไม่หนักประตูไม่เปิดจ๊ะ” ลูกเจี๊ยบบอกด้วยรอยยิ้ม“นี่เลยครับ เจ้าบ่าวเตรียมชุดใหญ่ให้เรียบร้อย” น่านที่รับหน้าที่เป็นคนถือซองยื่นซองขาวใส่เงินจำนวนหนึ่งให้ทั้งสองคนที่กั้นประตูเงินไว้ไป“ว้าว เชิญเลยจ๊ะ” เมื่อได้รับซองประตูเงินก็เปิดออกอย่างง่ายดาย“ไปเพื่อนไปหาเจ้าสาวมึงกัน” น่าน“เดี๋ยวค่ะ ยังเข้าไปไม่ได้นะคะ” เดินเข้ามาได้ไม่นานขบวนเจ้าบ่าวก็เจอเข้ากับประตูทองที่หนอไม้กับปกป้องยืนถือสร้อยทองกั้นป

บทที่ 39 พรีเวดดิ้ง“เอ็งสองคนไปถ่ายรูปติดงานแต่งกันได้แล้ว”“พรีเวดดิ้งพ่อ”“เออนั่นแหละ ไปถ่ายกันได้แล้วข้ากับเทวาเตรียมงานหมดแล้วแล้ว” “จ๊ะ” หลังจากพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อยทั้งสองครอบครัวจึงแยกย้ายไปจัดเตรียมของต่างๆที่จะใช้ในงานแต่งงานอีกครั้ง ลูกหมูกับอินทนนท์พร้อมเพื่อนและพี่แยกกันไปถ่ายรูปพรีเวดดิ้งทุ่งนา“เนี่ยเหรอวะต้นข้าว” เวย์เอ่ยถามอย่างตื่นเต้นเมื่อได้เห็นต้นข้าวของจริงใกล้ๆ“ค่ะ ใกล้ได้เวลาเกี่ยวแล้ว”“แล้วต้นเขียวๆตรงนั้นคือข้าวเหมือนกันใช่ไหมลูกหมู” น่านชี้ไปที่ทุ่งนาอีกฝั่งที่เป็นต้นอ่อน“ใช่ค่ะ ต้นกล้าอ่อนยังไม่โต กว่าจะโตเราต้องให้น้ำให้ปุ้ยค่อยบำรุงให้ต้นข้าวโตได้ดี” ฉันอธิบายให้พวกเขาฟังก็อย่างนี้ล่ะนะคนเมืองไม่ค่อยเจออะไรแบบนี้จึงไม่ค่อยรู้ถึงความลำบากของชาวนาว่าจะได้ข้าวไปให้กิน“สวยจริงๆ เหมาะแล้วที่เลือกถ่ายพรีเวดดิ้งที่นี้” อินทนิลเอ่ยบอก“พร้อมถ่ายกันหรือยัง คนถ่ายพร้อมแล้วนะครับ” เวย์ ใช่แล้วพวกเราไม่ได้จ้างตากล้องมาถ่ายรูปให้เพราะพี่เวย์เองก็ถ่ายรูปแต่งรูปได้ดีมากจึงอาสาทำให้เราฟรีๆ แต่ฉันว่าจ้างจะถูกกว่าเพราะพี่เขาเล่นไปซื้อของจัดฉากจัด

บทที่ 38 หนุ่มน้อยตกน้ำ“ทนไม่ไหวแล้วโว้ย! ถ้าจะหอนดังขนาดนั้นแน่จริงก็เดินมาพูดต่อหน้าสิวะอีพวกผีเปรตขอส่วนบุญ!” ใครจะมองยังไงช่างแม่งแล้วขอทีเถอะพวกชอบนินทาคนอื่นเนี่ยชีวิตนี้คงไม่มีอะไรทำหรือไงวะถึงได้ชอบอิจฉาคนอื่นไปทั่วถ้าไม่ได้สั่งสอนวันนี้คงนอนไม่หลับ“หนูเป็นอะไร”“มานี่” ฉันลากพี่นนท์เดินตรงไปยังกลุ่มผีเปรตที่ร้องขอส่วนบุญทันที“อะ...อะไร” “ไหนคนไหนชื่อเนย!” ฉันถามพวกมันทั้งเจ็ดคนพร้อมกับมองเรียงตัวและสายตาของทุกคนก็มองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง“คนนี้สินะ พี่นนท์ชอบหน้าตาและหุ่นอย่างยัยนี่มั้ย”“ครับ?”“หนูถามว่าพี่ชอบหุ่นหน้าตาอย่างยัยนี่มั้ย?”“ไม่ครับพี่ชอบหนู ไม่สิพี่รักลูกหมูคนเดียว”“ชัดไหมยัยพวกไม้เสียบผี เขารักฉันถึงไม่สวยแน่แต่ผู้ชายที่พวกเธออยากได้เขารักฉันของใครให้รู้ซะบ้าง”“แกอีกอ้วน!”“อ้วนแล้วหนักหัวแม่...”“นิสัยเหมือนน่าตาเลยนะครับ”“คะ?”“พวกคุณทำตัวน่ารังเกียจมาก”“สุดหล่อพวกเรายังไม่ได้ทำอะไรยัยอ้วนนี่เลย จู่ๆมันก็เดินมาหาเรื่องพวกเราก่อนอย่างนี้ใครเป็นคนน่ารังเกียจกัน”“เหรอครับ แล้วการที่พวกคุณนินทาต่อว่าคนอื่นมันดีมากเลยสินะ”“พวกเราก็แค่คุยกันขำๆ

บทที่ 37 เที่ยวงานวันก็ได้เรื่องเกิดความเงียบขึ้นเมื่อได้ยินเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกหมูบอก ผู้ใหญ่นิดจ้องมองไปที่เครื่องนวดหอมพร้อมกับหหัวเราะออกมาเสียงดัง“ฮาฮ่าๆ นวดกันรึงั้นก็แล้วไป เออข้าลืมเลยว่าแม่เองให้ข้ามาตามไปกินข้าวไปๆรีบตามกันมาล่ะ” ผู้ใหญ่นิดบอกก่อนจะเดินออกจากห้องเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทั้งห้องเกิดความเงียบทุกสายตามองตามหลังของผู้ใหญ่นิดก่อนจะหันหน้ามองกัน“จบเรื่องง่ายขนาดนี้เลย”“นี่แหละพ่อมึง จัดของเสร็จก็ลงไปกินข้าวเดี๋ยวรอนานพ่อเอ็งจะหมาบ้าเข้าอีก ลงไปกันเถอะจบเรื่องแล้ว” สาวสายหน้าเอือมระอาพร้อมกับเอ่ยบอกคนทั้งเจ็ดที่กำลังยืนอึ้งกับเหตุการณ์ก่อนหน้า“ลุกออกมาได้แล้วอินทนนท์เป็นลูกผู้ชายซะเปล่าเข้าไปแอบทำไม” เทวาเอ่ยถามลูกชายที่กำลังนั่งหลบอยู่ใต้โต๊ะฟึ่บ!“โธ่ ป๊าก็พูดได้สิป๊าไม่ได้เจอแบบผมนิ”“หึ เจอแค่หมัดกับเท้าป๊าเจอปืนจ่อหัวยังไม่หลบเหมือนแกเลยไอ้ลูกชาย” เทวาว่าออกมาพร้อมกับเดินออกจากห้องไป“จริงเหรอม๊า” อินทนนท์เอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ“จ๊ะ ลุกขึ้นจัดการตัวเองแล้วตามม๊ามานะ” น้ำอิงบอกก่อนจะเดินตามสามีไป“ฮาฮ่า กูอยากถ่ายรูปมึงตอนนี้เอาไปเปิด

บทที่ 36 ลูกเขยเวร!“เก็บท้องไว้กินของแม่ด้วยพวกมึง” ผมเตือนมันสองตัวที่ขอเพิ่มขนมจีนน้ำยาป่าคนละสองจานแล้ว“เออ รู้แล้วแต่น้ำยาที่ใส่ขนมจีนอร่อยวะ” น่าน“จริงกูพึ่งเคยกินครั้งแรกเลย” เวย์ “พี่ก็ว่าอร่อย”“ใช่ไหมที่ผมเคยกินยังไม่อร่อยขนาดนี้เลย”“หรือเพราะพวกเราหิว” น่าน“อร่อยก็คืออร่อย ว่าแต่พี่นิลมานานแล้วเหรอพี่” เวย์เอ่ยถามอินทนิล“มาเพื่อวานตอนดึกเลย เพราะไอ้นนท์มันโทรมาบอกเรื่องเลื่อนงานแต่งงานเข้ามาม๊าป๊าเลยต้องมาเตรียมงานให้มัน” อินทนิลถือโอกาสบ่นน้องชายนิดหน่อย“ช้าเร็วผมก็แต่งอยู่แล้ว”“เออ กูรู้แต่นี่มันก็เร็วไปไหม เอาเหอะไม่มีใครขัดมึงอยู่แล้ว”“พี่นิล ป๊าม๊าไม่ได้ว่าอะไรใช่ไหมคะ?” เรียกพี่นิลทีไรชอบนึกถึงปลานิลนึ่งทุกทีเลยฉัน“ใครจะว่าอะไรล่ะครับ ป๊าม๊ายินดีจะตายจะได้ลูกหมูมาเป็นลูกสะใภ้เร็วขึ้นที่สำคัญ...เตรียมตกใจสินสอดที่ป๊าม๊าขนมาให้หนูได้เลย” สินสอดอะไรอีกทองที่ให้มาพ่อแม่ฉันยังไม่แตะเลย“สินสอดอะไรอีก แล้วของที่ให้คราวก่อน...”“มันไม่เหมือนกันสิครับ อันนั้นของฝากอันนี้สินสอด” โอ้มายก๊อด! นี่สินะที่เรียกว่าตกถังข้าวสาร แหะๆ“เอ่อ...พี่นิลช่วยกระซิบบอกหนูหน่อยได้ไหม

ตอนพิเศษ ครอบครัว ณ บ้านซันเดย์ “อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ” เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ “ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกท

“ลูกมึงร้องทำไมวะ” “คงหิวแล้วแหล่ะส่วนผมมึงเห็นหน้าหลานก็กับกันไปได้แล้วกวนเวลาการพักผ่อนเมียกู” ผมบอกพวกมัน “เออพวกกูอยู่เล่นกับหลานแป๊บนึงเดี๋ยวก็จะกลับแล้วเนี้ย” “ไอ้ซันพวกกูดีใจกับมึงด้วยจริงๆ นะเว้ยที่ได้มีครอบครัวที่อบอุ้นแบบนี้...” “เออกูรู้เดี๋ยวสักวันพวกมึงก็มีเหมือนกู” “ของกูคงอีกนาน.

ตอนพิเศษวันคลอด ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เก้าเดือนต่อมา อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ เสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน.... “ยินดีด้วยนะครับคุ

“จ้าพ่อกับแม่ก็รักลูกกับหลายยายมากๆเลย” แม่บอกฉันพร้อมกับยื่นมือมาลูบที่หน้าท้องของฉันเบาๆ “ตาด้วยตาก็รักลูกกับหลานมากเหมือนกัน” พ่อบอกฉันพร้อมกับลูบหน้าท้องฉันเบาๆ ทางด้านเจ้าบ่าว ซันเดย์ที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการผ่านประตูเงินประตูทองตามธรรมเนียมไทยโดยมีคนที่อยู่หน้าประ

“อ๊าาาห์...ทะ...ที่รักเค้าไม่ไหวแล้วเอาจริงแล้วนะ” พูดจบไม่ฟังคำตอบของร่างบ้างสะโพกหนาก็ตอกอัดเข้ากลางใจสวยอย่างรวดเร็วย้ำๆ “อะ...อะ...อ๊าห์...สะ...เสียวจัง” ข้าวหอมพูดพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างคล้องคอซันเดย์ไว้แน่น “อื้มมห์..ทะ...ที่รักทำแบบนี้เค้าจะเสร็จเอานะ...” ซันเดย์พูดพร้อมกับมองไปที่ข้าวหอมท

ตอนพิเศษวันแต่งงาน!! "จะเอาชุดนี้แล้ว! " "ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ "งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด " อืมมมม!

ตอนที่ 38 ขอบคุณที่ยังรักกันโรงพยาบาลฉันกลับมาโรงพยาบาลอีกครั้งหลังจากไปดูของที่ห้องแฟร๊งซ์..."มาแล้วหรอลูก...หนูมายด์ตาหนูบวมแดงมากเลยลูกโถ่" ม๊าของแฟร๊งซ์พูดจบก็เดินเข้ามาสวมกวดฉันอย่างปลอบโยน"มายด์ไม่เป็นอะไรค่ะม๊า" ฉันบอกม๊าก่อนจะเดินเข้าไปหาแฟร๊งซ์ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย"แฟร๊งซ์มายด์ให้อภัยแฟร๊งซ์ทุกอย่างเลยนะ...ตอนนี้แฟร๊งซ์ช่วยตื่นขึ้นมาหามายด์กับลูกได้แล้วไหนแฟร๊งซ์บอกว่าจะพามายด์กับลูกไปอยู่บ้านที่แฟร๊งซ์ซื้อไว้ไงอึก...ตื่นขึ้นมาสิ...ตื่นขึ้นมา..." "หนูมายด์ลูก...""อึก...ฮือๆ...ทำไมเขาไม่ฟื้นสัักทีค่ะม๊าอึก...ทำไม""มายด์ลูกตาแฟร๊งซ์ต้องฟื้นขึ้นมาหาพวกเราแม่เชื่ออย่างนั้น...แฟร๊งซ์ต้องฟื้้นลูก""อึก...มายด์จะรอค่ะ"หลังจากวันนั้นเวลาก็ผ่านไป จากวันเป็นเดือน ผ่านมาห้าเดือนแล้วแฟร๊งซ์ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาวันนี้เป็นวันเกิดของแฟร๊งซ์แล้ว..."พี่ไฟครับมาเป่าเค้าแทนปะป๊าหน่อยลูก" ฉันบอกกับลูกชายที่วิ่งเล่นออยู่กับปู่ย่าอยู่รอบห้องนอนของแฟร๊งซ์"ครับม๊า..."ฟู่ๆ ฟู่"อวยพรคุณพ่อด้วยครับ" ฉันบอกลูกชายก่อนที่ไฟนอลจะปีนขึ้นเตียงแล้วหอมแก้มของแฟร๊งซ์ทั้งสองข้าง"happy birthda

ตอนที่ 37 สมุดบันทึกคอนโดแฟร๊งซ์หลังจากได้พูดคุยกับม๊าฉันก็มาดูความจริงทุกอย่างของเมื่อห้าปีที่แล้วที่คอนโดของแฟร๊งซ์ซึ่งเป็นคอนโดที่ฉันเคยอยู่กับแฟร๊งซ์เมื่อก่อนในช่วงที่ยังคบกันอยู่ใจหวิวเหมือนกันนะ..."มาถึงนี้แล้วยัยมายด์เธอต้องเข้าไปดู" ฉันพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในเมื่อเข้ามาด้านในฉันก็รีบเดินตรงไปที่ลิฟต์ทันทีก่อนจะกดเลขชั้นรอไม่นานก็มาถึงห้องที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดีฉันค่อยๆใช้คีย์การ์ดแตะเข้าไปเมื่อประตูห้องเปิดออกฉันก็เข้าไปเมื่อเข้าไปภายในห้องก็ต้องตกใจเพราะข้างในมีรูปฉันที่ถ่ายคูู่กับแฟร๊งซ์เต็มไปหมดแถมยังมีวอลเปเปอร์ที่ติดผนังห้องที่เป็นรูปคู่ของเราอีกอะไรกันเนี้ยฉันค่อยๆเดินดูภายในห้องก่อนจะหยุดที่รูปๆหนึ่งที่เป็นภาพวาดด้วยมือซึ่งมันเป็นรูปที่ไม่ได้สวยอะไรมากแต่เมื่อฉันเห็นชื่อคนวาดก็ต้องตกใจอีกครั้ง"แฟร๊งซ์วาดงั้นหรอ" ฉันหยิบรูปนั้นขึ้นมาดูใกล้ก่อนจะลูบเบาๆ"อึก..." ฉันร้องไห้กับรูปที่เห็นก่อนจะพลิกข้างหลังดูก็พบกับข้อความข้อความหนึ่ง"สักวันจะเป็นจริง...อึกๆ...ฮือๆ..." ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมกับกอดรูปภาพนั้นจนตัวสั่งรูปภาพที่แฟร๊งซ์วาดน

ตอนที่ 36 เจ้าชายนิทราเวลาผ่านไปห้าชั่วโมงการผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี"หมอครับเพื่อนผมเป็นยังไงบ้าน" เมื่อนนท์เห็นหมอ ออกมาจากห้องผ่าตัดก็รีบเดินเข้าไปหาทันทีเพื่อถามอาการของแฟร๊งซ์"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับแต่ยังคงต้องดูอาการอย่างใกล้ชิดตอนนี้หมอต้องให้คนไข้พักอยู่ในห้องปลอดเชื้อก่อนญาติยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะครับต้องรอให้คนไข้อาการดีกว่านี้ก่อน...แล้วหมอมีอีกเรื่องที่ต้องบอกญาติคนไข้ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติของคนไข้ครับ..." หมอหนุ่มเอ่ยถาม"บอกแฟนเขาแทนได้ไหมครับหมอ..." นนท์เอ่ยถาม"ต้องเป็นญาติครับถ้างั้นถ้าญาติของคนไข้มาถึงช่วยบอกพยาบาลด้วยนะครับหมอขอตัวก่อน" "ครับขอบคุณครับคุณหมอขอบคุณมากๆครับ" นนท์"ขอบคุณครับหมอ/ขอบคุณครับ" เดล พัด"ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ" มายด์เอ่ยบอกอย่างโล่งใจ"ไม่เป็นไรครับเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วที่ต้องช่วยเหลือคนไข้หมอขอตัวนะครับ""ค่ะ/ครับ" หลังจากที่หมอเดินแยกออกไปก็เหลือมายด์เจน นนท์ เดลและก็พัดทั้งห้าหันหน้ามามองกันอย่างโล่งอกที่แฟร๊งซ์ปลอดภัยแล้วแต่ก็ยังมีกังวลอยู่เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่หมอจะบอกกับญาติของแฟร๊งซ์คืออะไร...คงต้องรอม๊ากับป๊าไอ้แฟร๊งซ์มาที่น

ตอนที่ 35 เผื่อใจ"ไอ้พวกเหี้ย!มึงทำเหี้ยอะไรเพื่อนกูไอ้สัดเอ้ย!" นนท์เอ่ยออกมาทันทีที่มาถึงก่อนจะเห็นว่าเพื่อนของตนเองกำลังถูกผู้ชายห้าคนที่ถือไม้หน้าสามรุมทุบตีเพื่อนของเขาอยู่ก็ฟิวขาดกระโดดถีบหนึ่งในห้าคนก่อนที่มันจะล้มลงไปจากนั้นพวกพี่ที่เห็นเหตุการณ์ที่มากับนนท์ก็ช่วยด้วยอีกแรงจนเกินการชุลมุนขึ้นอีกครั้งตุ๊บ! ผลั๊ว! ผลั๊ว! ตุ๊บ!"หยุด!หยุดนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจวางอาวุธลงให้หมด!" "กรี๊ดดด!...แฟร๊งซ์!"พรืบ!"มายด์ยัยมายด์!"เมื่อทั้งสองฝ่ายตีกันไปได้ไม่นานเสียงเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องของมายด์ที่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจะเห็นร่างของแฟร๊งซ์ที่นอนจมกองเลือดและสลบไปในที่สุด"ช่วยเรียกรถพยาบาลทีค่ะ...มายด์ยัยมายด์แกฟื้นสิมายด์!" เจนที่เห็นว่าเพื่อนสลบลงไปรีบบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งให้เรียกรถโรงพยาบาลให้มาทันที"ฉิบหายพ่อมึงแล้วหนีเร็ว!" เสียงหัวขโมยคนหนึ่งดังขึ้นก่อนหัวขโมยทั้งหมดพยายามจะวิ่งหนีตำรวจแต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจได้รวบตัวหัวขโมยทั้งห้าไว้ได้"คุณตำรวจครับช่วยเพื่อนผมด้วยครับ!" นนท์ที่เริ่มได้สติรีบเอ่ยบอกกับตำรวจทันทีก่อนจะเดิน

ตอนที่ 34 ดูแล"แฟร๊งซ์...ตื่นมากินข้าวกินยาก่อน..." ฉันปลุกแฟร๊งซ์ที่นอนป่วยอยู่ในตอนนี้"อื้มม..." แฟร๊งซ์เอามือปัดสิ่งที่รบกวนการนอนก่อนจะดึงผ้าห่มหนามาคุมตัว"นี่!...อย่าดื้อเหมือนลูกได้ไหมลุกขึ้นมากินข้าวกินยาดีๆ""หื้ม...ลูก?" แฟร๊งซ์เมื่อได้ยินก็ดึงผ้าห่มออกมาจ้องมองหน้าฉันอย่างมีคำถาม"เออ...หมายถึงอย่าดื้อเหมือนเด็กได้ไหม" ฉันแก้ตัวกลับไปหวังว่าจะไม่สงสัยอะไรนะ"......." แฟร๊งซ์มองหน้าฉันนิ่งก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งฉันที่เห็นอย่างนั้นก็รีบดึงตัวให้แฟร๊งซ์ลุกขึ้นมาทันที"กินข้าวกินยาก่อนค่อยนอน...ลุกขึ้นมาอย่างอแง" ฉันฉุดรั้งให้แฟร๊งซ์ลุกขึ้นจากเตียงในที่สุดแฟร๊งซ์ก็ลุกขึ้นมาตามที่ฉันต้องการแม่จะมีสีหน้าที่ดูงัวเงียอยู่บ้างก็ตาม"งื้ออ" ทำเสียงแบบนี้คิดว่าน่ารักมากหรือไง"ลุกขึ้นนั่งดีๆ...เดี๋ยวมายด์ไปเอาอาหารมาให้แฟร๊งซ์นั่งรอก่อนนะ" ฉันบอกกับแฟร๊งซก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปเอาโจ๊กหมูมาให้แฟร๊งซ์กิน"มาแล้ว...อะกินซะ" ฉันว่างจานโจ๊กไว้โต๊ะข้างแฟร๊งซ์"......." "ทำไมไม่กินล่ะจะได้กินยา" ฉันเอ่ยถามแฟร๊งซ์เมื่อแฟร๊งซ์เอาแต่มองหน้าฉันสลับกับโจ๊กตรงหน้า"แขนไม่มีแรง" แฟร๊งซ์เอ่ยบอ

ตอนที่ 33 อย่าเลือกคนอื่นก่อนฉัน Nc"มะ...ไม่....กรี๊ดดดดด!"หญิงสาวกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อชายหนุ่มทำการปลดเข็มขัดของตนเองและดึงมันมามัดตึงที่ข้อมือทั้งสองข้างของเธอย่างแน่นหนามือหนาอีกข้างทำการกระชากเสื้อที่เธอใส่อยู่จนเหลือแค่เพียงเสื้อชั้นในที่ใส่อยู่เท่านั้นไม่รอช้าชายหนุ่มทำการกระชากชุดชั้นในตัวบางของหญิงสาวออกทันทีจนหน้าอกขนาดใหญ่เปลือยเปล่าสู่สายตาของชายหนุ่น"ไม่...นะ...พอได้แล้ว!" หญิงสาวพยายามห้ามปรามสายหนุ่มแต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะในตอนที่ความโกรธความน้อยใจในหลายๆเรื่องมันทำให้เขาขาดสติไปแล้วในตอนนี้ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำประท้วงของหญิงสาวเขาจ้องมองยอดปทุมถัดสีสวยตรงหน้าก่อนจะใช้ปากของเขางับและดูดดึงมันอย่างรุนแรงแผล็บๆ แผล็บ!"อ๊ะ!...จะ...เจ็บ" หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าทำการดูดดันยอดปทุมถัดงามอย่างรุนแรงทั้งกัดเม้นจนเธอเจ็บไปหมดชายหนุ่มไม่รอช้าทำการถอดกางเกงตัวบางของหญิงสาวออกจากนั้นก็ถอดของตนเองจนตอนนี้ร่างของทั้งสองคนเปลือยเปล่าไร้สิ่งใดห่อหุ่มร่างกาย"มะ...ไม่นะพอเถอะฟ...แฟร๊งซ์..." "ปล่อยแน่ไม่ต้องห่วง...""อุ๊บ!...อื้มมม"ไม่รอช้าชายหนุ่