ตอนที่ 7 ทะเลหวานเวลา 07:20 นาทีtalk : ข้าวหอมอืมมม! เมื่อยไปทั้งตัวเลยง่ะ T_T เพราะนายซันคนเดียวเลยแงๆ...ดูๆ ดูทำหน้าคงฝันหวานสิท่าชิหมั่นไส้ นี่แน่ะ ๆ 5555 ฉันเอาลิปสติกมาแต่งหน้าให้นายซัน 555 ไม่อยากจะบอกอย่างสวยอะถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นดีกว่าอิอิแชะ! แชะ! แชะ!อยากรู้ไหมทุกคนว่าเขาแต่งแบบไหนเดี๋ยวบอกให้ก็ได้ทุกคนเคยเห็นผีจีนป่ะ ที่แก้มแดงๆ หน้าขาวๆ ปากแดงๆ อะแบบนั้นเลย 555 สวยใช่ป่ะล่ะอิอิ" อืมมม" อุ้ยนายซันจะตื่นแล้วต้องแกล้งนอนต่อ" อืม! เมื่อยตัวชะมัดหึยัยแว่นขี้เซายังไม่ตื่นสินะสงสัยคงเหนื่อยก็พึ่งได้นอน 1 ชั่วโมงนี่เนอะ ฟอดดด! " อ๊ายยย! อยากจะกรี๊ดดังๆ เขินอะมาลักหลับเขาคนบ้า...สงสัยจะผีเข้าปกติไม่เห็นหอมเลยมาแปลกๆ" ทำไม่หน้าแดงว่ะ...ยัยนี้ไม่สบายหรือป่าวเนี่ย! หรือว่าเรารุนแรงไปก็ไม่นี้หว่า..." นายซันเอามืออังหน้าผากฉัน...นายจะสงสัยอะไรนักหนาเนี๊ยอังไปก็เท่านั้นแหละฉันแค่เขินไม่ได้เป็นไข้สักหน่อย!" ตัวก็ไม่ร้อนนี้หว่าสงสัยยัยนี้นอนฝันทะลึ่งแน่ๆยัยโรคจิต... " นายสิโรคจิตลักหลับฉัน!" ไปอาบน้ำดีกว่าเหนียวตัวชะมัด... " แล้วนายนั้นก็ลุกไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป..
ตอนที่ 8 ข้าวหอม(ซันเดย์)" ทำไมนายไม่ใส่เสื้อ! -_- " ยัยนี่ถามปัญญาอ่อนมาก" อ้าวก็มาเล่นน้ำจะใส่ทำไม...เธอนี่ถามแปลก "" อ๋อ...มาเล่นน้ำก็เลยต้องถอดเสื้อสินะ..."" ก็ใช่ดิ.... "" งั้นฉันถอดบ้างดีกว่า.... " บ้าไปแล้ว" ยัยแว่น!! เธออยากโดนดีหรอหะ! "" อ้าวทำไมอะทีนายยังถอดได้เลย...ยังถอดโชว์กล้ามที่มีน้อยนิดให้ผู้หญิงพวกนั้นดูได้เลยอะทำไมฉันจะทำไม่ได้ "" เธอจะบ้าหรอวะ...ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ยมันเรื่องปกติ "" ผู้ชายแล้วไง"" นี่เธอ...อย่าบอกนะว่าเธอหึงฉัน หวงฉันไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมองฉันอะ..."" บะบ้า..ใครจะไปหวงกล้ามหน้าท้องน้อยๆ อย่างนายหุ่นดีตายแหล่ะชิ " ดีไม่ดีเธอก็ลูบมันอยู่ทุกวันอะ ใจเธอรู้ดี" หึง หวงก็บอกสิ "" ไม่ได้หึง ไม่หวงด้วยทำไมต้องหวง " ขี้เหร่แล้วยังปากแข็งอีกยัยแว่นเอ๊ย! เมียใคนวะเนี่ย เอ่อ...เมียผมเองแหล่ะ" ผู้หญิงปากแข็ง "" นายสิปากแข็ง " ว่าแล้วยังเถียงเดี๋ยวตบด้วยปากเลยนี่" ไม่ใช่ที่ปากนะที่แข็งอย่างอื่นก็แข็ง... "" ทะทะลึ่ง ตาบ้า!! "" ทะลึ่งอะไรฉันจะบอกว่า ซิกแพล็ก ฉันก็แข็งเธอคิดอะไรเนี้ยยัยแว่น...ว่าคนอื่นเขาทะลึ่งเธอนี่คิดแต่เรื่องพวกนี้นะเนี้ยน้ำไม่
ตอนที่ 9 วีเจทำคะแนน(ข้าวหอม)ฮือๆ ทำไมต้องพูดทำร้ายร้ายจิตใจกันขนาดนั้นด้วย...ไอ้ผู้ชายบ้า ไอ้ปากเสีย ใช่สิฉันมันไม่สวยไม่ดีนิเลยไม่กล้าบอกใครฮือๆสักวันนายจะเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้พอกันที!! " ข้าว...ใช่ข้าวรึเปล่า? " ใครเรียกวะ ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาเสียงคนที่เรียกฉัน" ฮือ...วะวีเจ..."" ใช่ข้าวจริงด้วยเราคิดว่าเราจะจำคนผิด...บังเอิญหรือว่าพรหมลิขิตเนี่ยที่เรามาเจอข้าวแบบนี้" วีเจบอกออกมาอย่างดีใจที่เขาบังเอิญมาเจอกับข้าวหอมที่แห่งนี้" บังเอิญละมั้งแล้ววีเจมาทำไมถึงมาที่นี้ได้อะ "" เอ่อ...เรื่องนั้นน่ะ...คืออย่างนี้นะตอนที่เราชวนข้าวไปกินข้าวอะข้าวไม่ไปแล้วเฮียเวล เอ่อเราหมายถึงพี่เราน่ะแล้วก็พี่ๆ ในกลุ่มก็อยากมาเที่ยวกันวันหยุดก็เลยมาที่นี่แล้วข้าวละไหนบอกว่าไปหาพ่อไงแล้วมาอยู่นี้ได้ไง... " วีเจถามกลับอย่างสงสัยเพราะก่อนหน้านี้หญิงสาวบอกกับเขาว่าไปหาพ่อที่ต่างจังหวัดแต่กลับมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" เอ่อ..เปลี่ยนแผนนิดหน่อยแฮร่ "" งั้นเหรอครับแล้วข้าวมากับใครเราขอถามได้ไหม..."" เอ่อ...มะมากับยัยเจน ยัยน้ำแล้วก็ซ่าราไงจำได้ไหม..." เราขอโทษนะวีเจที่เราต้องโกหก" เอ่อจำได้แล้วตอ
ตอนที่ 10 ปรับความเข้าใจ...(ทาสรับใช้)"มะๆไม่หย่า! ฉันขอโทษที่ว่าเธอแบบนั้นก็ตอนนั้นฉันกำลังหะ..." ชายหนุ่มพูดแค่นั้นจึงทำให้หญิงสาวหันหน้าไปมองหน้า"ฮือๆๆ...นายจะบอกว่าอะไร?กำลังอะไร...ทำไมไม่พูดแหล่ะ!""ขอโทษ"“ฮือๆนายว่าฉันไปขนาดนั้นแค่ขอโทษเนี้ยนะมันไม่ง่ายไปหรือไง”"เธอจะให้ฉันทำยังไงฉันขอโทษ...เธอยกโทษให้ฉันได้ไหมข้าวหอม!""นายตบหน้าฉัน!"" งั้นฉันให้เธอตบคืน! ""นายว่าฉันมีชู้ !""นั้นมันเพราะว่าฉันหึงเธอไงยัยโง่!! "" ฮือๆ...เอ๋...นะนายว่ายังไงนะอะไรหึงๆนะแล้วเมื่อกี้นายว่าฉันโง่ด้วยคนที่เขาขอโทษกันเขาพูดกันอย่างนี้หรอ!"" เอ่อ...ฉันขอโทษฉันผิดไปแล้วฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นเธอก็รู้ว่าฉันมันปากไม่ดี ฉันให้เธอตบคืนก็ได้ข้าวหอมอย่าพูดว่าหย่าเลยนะ " ซันเดย์มองหน้าข้าวหอมด้วยความสำนึกผิด..." นี้นะหรอไม่ได้ตั้งใจ...ถ้านายตั้งใจนายไม่ฆ่าฉันหมกทรายเลยหรือไงแล้วอีกอย่างนายไม่ได้ปากไม่ดีแต่นายมัน..." ข้าวหอมพูดแค่นั้นแล้วดูสีหน้าชายหนุ่มที่กำลังลุ้นจนตัวโก่งอยู่" มันอะไร...-O- "" นายมันปากหมาตั้งหากละยังไม่รู้ตัวอีก "" O_o นี่เธอว่าฉันปากหมาเลยหรอยัยแว่นเห็นฉันยอมให้หน่อนแล้วเอา
ตอนที่ 11 ฉิบหาย (โดนเพื่อนจีบ)" ข้าว! "" วะวีเจ พี่อาร์ม พี่เวล พี่เรียว พี่ริว"talk : ซันนี่เฮ๊ย ซันเดย์ฉิบหายไอ้พวกเพื่อนเวรมาได้ยังไงวะนึกว่ามาแต่ไอ้วีเจชอบเมียคนอื่นซะอีก แล้วนี่อะไรวะมาเจอกันสภาพแบบนี้ ตาย! ตายยั้งเขียดแน่ไอ้ซันเอ๊ย! โดนล้อยันลูกคนที่ 12 บวชแน่ๆกูตาย" อ้าวว่าไงคะน้องสะใภ้มาเที่ยวที่นี้เหมือนกันเหรอบังเอิญจังเลยเนอะไอ้วีเจ... " น้องสะใภ้พ่องมึงดิไอ้เวลนี้เมียกูเว้ยเมียกูจะเป็นน้องสะใภ้มึงได้ไงพูดแล้วขึ้นแล้วไอ้อาร์มทำไมมันมองผมแปลกๆ วะขนลุกเลยกู←_←!" คะ..ค่ะ " ตอบได้สั้นมากยัยแว่นเอ้ย!" ถ้างั้นพวกพี่ขอนั่งด้วยได้ไหมครับน้องสะใภ้พอดีโต๊ะเต็มหมดแล้ว... " ←_←→_→ ไหนวะไหนโต๊ะเต็มมันอยู่ตรงไหนเหลือที่เป็น 10 สตอมากเลยนะมึงไอ้เวล!" ตอแหล! ที่เหลือตั้งเยอะยังจะบอกว่าเต็มอีก ผู้ชายอย่างนายนี้แถไปเรื่อยจริงๆ " 555 โดนเลยไงไอ้เวลโดนเพื่อนยัยแว่นด่าเข้าให้จุกสิมึง... ก๊ากกกก ยัยคนที่ชื่อเจนนี้ปากร้ายใช่ย่อยนะเนี้ย!"นี้! ยัยผู้หญิงปากเสียเธอว่าใครวะ! "" ใครร้อนตัวก็ว่าคนนั้นแหละไม่ได้พูดชื่อซะหน่อยอย่าร้อนตัวดิ "" ฝากไว้ก่อนเถอะยัยปากเสีย!! "" -_- "" เอาน่า! พอ
ตอนที่ 12 ความลับไม่มีในโลก" พี่ซันทำไมพี่ถึง..."" เวรเอ้ย! "" ข้าวนี้มันอะไรกันทำไมซันนี่ถึงเป็นพี่ซัน... "" เอ่อคือ... ""เราถาม!! ก็ตอบสิ!! " วีเจเขย่าตัวข้าวหอมจนซันเดย์ทนไม่ไหวเดินเข้ามาผลักตัววีเจออกไปจากข้าวหอมทันที" มึงหยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้วี! "" แล้วพี่ยุ่งอะไรด้วยวะ! "" เห้ย! หยุดๆ พวกมึงอย่ามาทะเลาะกันตรงนี้ได้เปล่าวะไปคุยกันที่อื่นคนมองกันหมดแล้ว " ว่าแล้วทุกคนก็พากันขึ้นไปยังห้องของเวลทันที@ห้องเวล" มีอะไรจะพูดหรือเปล่าไอ้ซัน? พวกกูรอฟังอยู่ "" ก็อย่างที่เห็น " ซันเดย์พูดแค่นั้น" ก็อย่างที่เห็นคือ ... มึงชอบแต่งเป็นผู้หญิงอย่างเนี้ยนะหรอ...แล้วมึงไปรู้จักสนิทกับน้องข้าวได้ยังไงไหนมึงลองตอบกูมาดิ "" ก็แล้วแต่พวกมึงจะคิดอีกนั้นแหละกูไม่มีอะไรจะพูด... "" ไอ้ซัน!! มึงเชี้ยเอ้ย เออ! มึงไม่พูดก็ไม่เป็นไร →_→น้องข้าวตอบคำถามพี่มาสิว่าเรารู้จักไอ้ซันมาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม? "" เอ่อ...คือ "" ←_← " วีเจรอฟังอย่างตั้งใจ" คือ...ข้าวกับพี่ซันรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ..."" ฐานะ? "" พะ..พะพี่น้องค่ะ แม่ข้าวเป็นเพื่อนกับคุณแม่พี่ซันเราก็เลยรู้จักสนิทกันนะคะ "" แค่พี่ช
ตอนที่ 13 แตกหัก" ไอ้วีมึงรักข้าวมากขนาดนี้เลยเหรอวะ""สุดท้ายในชีวิตผม "" ไอ้วีเรื่องนี้กูคงช่วยอะไรมึงไม่ได้นะเว้ยถึงมึงจะเป็นน้องกูก็เถอะเพราะไอ้ซันมันก็เพื่อนกูเหมือนกันกูคงเข้าข้างใครไม่ได้มึงเข้าใจกูใช่ไหมวะไอ้น้องชาย"" ผมเข้าใจเฮีย..."" เออ! งั้นกูไปหาพวกไอ้อาร์มก่อนมีอะไรก็ออกไปหากูแล้วกัน... "" ครับ..." วีเจพูดจบเวลก็เดินออกไปหาพวกอาร์มที่นั่งรอกันอยู่ข้างนอก" ไอ้วีมันเป็นยังไงบ้างวะ..." ริว" มันโอเคไหมวะ" เรียว" มันจะฆ่าตัวตายเปล่าวะ" อาร์ม" ฉิบหาย ถามทีละคนดิวะเอาคำถามไอ้ริวก่อนแย่วะของไอ้เรียว มันไม่โอเควะ...ส่วนมึงไอ้อาร์มนี่แน่ะข้อหาแช่งน้องกูมันไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอกเว้ย! " เวลตบหัวอาร์มผลั้ว!"ไอ้เวลไอ้เชี้ยมือหรือตีนวะเจ็บฉิบหาย...ก็ดีที่มันไม่คิดสั้น"" เออ "" แล้วมันจะเอาไงต่อวะ...จะเลิกยุ่งกับข้าวหอมหรือจะแย่งข้าวหอมมาจากไอ้ซัน..."" มันยังสับสนอยู่วะ แต่เรื่องนี้กูขอไม่อยู่ข้างใครทั้งนั้นเพราะอีกคนก็น้องอีกคนก็เพื่อนแย่วะจะให้เลือกกูเลือกไม่ได้!""เออ!กูก็เหมือนไอ้เวลวะอยู่ตรงกลางดีกว่ากลัวเสียเพื่อนเสียน้อง"" เหอะ!พูดก็พูดเหอะวะทำไมไอ้ซันต้องปิดบังเรื
ตอนที่ 14 ผู้หญิงคนเก่า" วีเจ " ข้าวหอม" เราจะแย่งเธอมาให้ได้! "พูดจบวีเจก็เดินออกไป" ไอ้ซัน! มึงทำแบบนี้ทำไมวะทุกอย่างมันกำลังจะดีอยู่แล้วนะเว้ย! "" มึงแน่ใจหรอไอ้เวล มึงอแน่ใจหรอว่าน้องมึงมันตัดใจจากข้าวหอมได้! มึงแน่ใจหรอว่ามันจะไม่ตีท้ายครัวกู! มึงมั่นใจขนานไหนลองตอบกูหน่อยดิ... "" เอ่อ...กูไม่รู้เว้ย! แต่ว่ามึงก็ไม่ควรพูดกับมันแบบนั้นเหมือนมึงหาเรื่องมันมากกว่านะไอ้ซัน! "" กูไม่ได้หาเรื่องกูแค่พูดเตือนมัน ถ้ากูหาเรื่องกูต่อยมันไปนานแล้วกูมีเหตุมากพอ "" เหตุผล...เหตุผลอะไรมึงพูดมาดิวะ...กูขอร้องไอ้ซันมึงอยู่เฉยๆ ไม่ต้องมีเรื่องกันได้เปล่าวะ มึงกับมันก็เหมือนพี่น้องกันล่ะวะ " ." ไอ้เวลมึงไม่ได้ยินที่น้องมึงพูดเหรอว่าพี่อย่างมึงกูไม่ต้องการแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนี่ "" ไอ้ซัน "" ไปกันเถอะข้าวหอม..." พูดจบชายหุ่มก็พาหญิงสาวเดินออกไป" ไอ้เวลกูว่ามันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะเว้ย "" กูรู้แล้วมึงจะให้กูทำยังไงพูดไปพวกแม่งก็ไม่ฟังกูหรอกวะปล่อยแม่งเหอะแล้วแต่เวรแต่กรรมพวกมันก็แล้วกัน "" เอาอย่างนั้นเลยหรอวะ"" เออดิเอาอย่างเนี้ยแหละ ปล่อยแม่งให้ฆ่ากันตายไปเลย!! "ด้านข้าวหอม" นายทำไมไ
ตอนพิเศษ ครอบครัวณ บ้านซันเดย์“อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ”เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ“ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกทุกปีแม่งเกินไปสงสารน้องข้าวบ้าง” เวลบอกกับเพื่อน“ทำไมวะอิจฉาหรือไงมึงก็จีบน้องเจนติดแล้วก็รีบมีลูกตามกูมาดิวะ” ซันเดย์บอกกับเวล“ถ้ามันทำง่ายขนาดนั้นกูทำไปนานแล้ว”“ไร้น้ำยา”“ไอ้ซัน!ไอ้เวร”“พอเลยมึงสองตัวทะเลาะกันเป็นเด็กๆ ไปได้” เรียว“หลานกูนี้หน้าตาดีทุกคนเลยนี้หว่า” ริว“แน่นอนก็พ่อหล่อลูกก็ต้องหน้าตาดีอยู่แล้ว”“หลงตัวเองสุด” เวล“มึงออกจากบ้านกูไปเลยไอ้เวล”“กูไม่กลับกูพึ่งมากูจะดูหลาน” พูดจบเวลก็เดินไปดูใบข้าวที่อยู่กับพี่เลี้ยงและข้าวหอม“ไอ้ซันหลานชายจอมแสบกูไปไหนวะไม่เห็นเลย” อาร์ม“ปู่กับย่ามารับไปอยู่ด้วยคิดถึงหลานชายคนโปรดของเขา”“แล้วยังไงมึงจะมีอีกไหมลูกเนี่ย...กูว่าพอแล้วมั้งสามคนแล้วมึง”“ความจริงกูก็อยากมีอีกสักสองคนแต่สงสารเมียวะกูคงมีแค่สามคนเนี้ยแหล่ะคงไม่มีแล้ว” ซันเดย์
ตอนพิเศษวันคลอดณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งเก้าเดือนต่อมาอุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆเสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน....“ยินดีด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่ได้ลูกชายฝาแฝดครับ” เสียงทุ่มของหมอที่มาทำคลอดให้กับข้าวหอมพูดดังขึ้นหลังจากลูกชายผมได้ออกมาลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก“ที่รัก...ลูกเรา...ลูกเรา...อึกๆ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่สะอึก“ที่รักข้าวอยากเห็นลูก...”“ดะ...ได้...หมอครับผมขออุ้มลูกให้ภรรยาดูได้ไหมครับ”“ได้ครับคุณพ่อเดี๋ยวหมอให้พยาบาลทำความสะอาดทารกแล้วมาให้คุณพ่อคุณแม่ดูนะครับ” หลังจากหมอพูดจบได้ไม่นานพยาบาลก็เดินเอาลูกขอผมและข้าวหอมมาให้อุ้ม“คนนี้คนพี่นะคะคุณพ่อคุณแม่” พยาบาลคนหนึ่งนำเด็กทารกน่าตาน่ารักคนหนึ่งมาให้ผม“ค...ครับ” ผมบอกพร้อมกับรับมาอุ้มเองเพราะผมฝึกอุ้มเด็กทารกมาแล้วช่วงที่ข้าวหอมท้องและเตรียมคลอด“ส่วนคนนี้คนน้องนะคะ...ห่างกันไม่กี่เองค่ะคุณแม่” พยาบาลอีกคนก็นำเด็กผู้ชายอีกคนให้กับข้าวหอมที่นอนมองลูกอยู่บนเตียงทำคลอด
ตอนพิเศษวันแต่งงาน!!"จะเอาชุดนี้แล้ว! ""ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ"งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด" อืมมมม! ยาวไปเดี๋ยวล้ม...เลือกใหม่! ""ชิ! อะชุดนี้"" ไม่เอา...เลือกใหม่! ""เห้ย! ทำไมไม่ได้...ก็เค้าชอบชุดเนี้ย!""ข้าวหอมเธอเชื่อฉันเถอะว่าเธอใส่มันไม่ได้!"" ทำไมจะใส่ไม่ได้!! "" ก็.....เฮ้ออออ! " เอ๊ะ! อารายยยยย! คือสามีมองมาที่หน้าอกเมียแล้วถอนหายใจ!!!"ก็อะไรพูมาให้ชัดๆสิ! "" เฮ้อออ!เพราะเธอไม่มีหน้าอกให้เกาะ! " หืมมม! ขึ้นนี้ขึ้นเลยมันจะมากไปแล้วนะ...เรื่องนี้ข้าวหอมจะไม่ทน!โครม! (เสียงข้าวหอมถีบซันตกเตียง!)" อ๊ากก! โอ๊ย! ทำบ้าอะไรของเธอเนี้ยห๊ะ!"" แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ...ออกไปนอนนอกห้องเลยนะ...ฉันไม่แต่งกับนายแล้วไอ้บ้าซัน! ออกไป!! ออกไปสิ! "" เห้ย! เป็นบ้าอะไรของเธออีกเนีิ้ย! "" นายสิบ้า! ไอ้นิสัยไม่ดี! ออกไปเลยนะ! "" เห้ย! อย่าวิ่งดิ...ข้าวหอมฉันบอกให้หยุดงัย! "" นายก็ออกไปดิ! "
ตอนพิเศษ1คอนโด (เวล)10 : 10 น.ตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมันยิ่งมีความสุขแล้วทำไมวันนี้ผมต้องมานั่งทำโปรเจคกับพวกไอ้เวลด้วยเนี้ยจะดูแลลูกเมียไม่ได้เลยหรือไงวะ" เฮ้ย! ว่าไงไอ้คุณชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย...มีเรื่องอะไรให้ยินดีวะ! น้องข้าวดีด้วยแล้วรึไงห๊ะ! " เสียงของเจ้าของห้องดังขึ้นขัดความสุขผมจริงๆ" เผือก! " ผมว่ามัน"ห๊ะ! มึงอยากกินเผือกหรอได้ๆ เดี๋ยวกูบอกพวกไอ้มอสมันซื้อมาให้พวกมันกำลังมา " ไอ้เวลมันกวนผมกลับอ๋อแล้วก็ไอ้มอสเนี้ยคือเพื่อนในห้องและยังมีอีก คน ไอ้อัน กับไอ้ ซิม" หึๆ "" ไอ้เวลไอ้ซันมันว่ามึงเสือก...มันไม่ได้อยากกินเผือก!! " ไอ้ริว" ไอ้ริว...กูไม่ได้โง่กูรู้ว่ามันว่ากู...กูหน้าด้านงัยกูเลยไม่รับ...แล้วตกลงมีอะไรน่ายินดีว่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว "" นั้นดิกูก็อยากถามตั้งนานแหละ...กูไม่หน้าด้านเท่าไอ้เวลกูเลยเงียบ " เรียว" เออไอ้พวกหน้าบาง...แล้วตกลงมีเรื่องอะไรวะ " ผมมองหน้าพวกมัน 3 ตัวก่อนที่จะหันได้ดูไอ้อาร์มที่กำลังเดินมาตรงที่ผมนั่งอยู่" มึงด้วยหรอ! " ผมหันได้พูดกับไอ้อาร์มแต่ไอ้อาร์มกับยิ้มมุมปากมาให้ผมซะงั้น" เมื่อคืนกูโดนกระต่ายจั
ตอนที่ 37 แต่งงานกันนะ END"...ได้ข้าวหอมถ้าเธอต้องการอย่างนั้น...ต่อจากวันนี้ไปฉันจะไม่ยุ่งกับเธออีก...แต่ขอให้เธอจำเอาไว้นะข้าวหอม...ทุกคำสัญญาที่ฉันเคยให้ไว้กับเธอฉันไม่เคยทำผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเลยสักครั้ง...และฉันจะทำแบบนี้ตลอดไป..." ซันเดย์เงยหน้าสบตากับข้าวหอมพร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขาที่พยายามกักเก็บมันไว้แต่เขาก็ทำมันไม่ได้ในเมื่อความรู้สึกของเขามันเจ็บมากเหลือเกิน...หลังจากนั้นซันเดย์ก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับเพื่อนๆ ของเขา"ข้าวแก...คิดดีแล้วหรอ "" ฮือๆ ...ไม่รู้...ฮือออ...ฉันไม่รู้...ฮือๆ ๆ "หลังจากนั้นก็ไม่มีใครถามอะไรข้าวหอมอีก...ได้แต่กอดเพื่อนรักอยู่อย่างนั้นด้านซันเดย์(อาร์ม)หลังจากที่ไอ้ซันมันเดินออกมาจากห้องของน้องข้าวมันก็เอาแต่เงียบ...จนไอ้เวลมันทนต่อไปไม่ไหว...ผลั๊ว! เสียงไอ้เวลซัดไอ้ซัน" ไอ้เหี้ยซัน! ทำไมมึงไม่บอกน้องไปว่ามันเกิดอะไรขึ้นวะ! ห๊ะ! ถามก็ตอบดิวะ! ไอ้ซัน! " ไอ้เวลเข้าไปกระชากตัวไปซันและซัดเข้าที่หน้าไอ้ซันทันที" เห้ยๆ ใจเย็นดิวะไอ้เวล!! " ไอ้ริวเข้าไปห้ามไอ้เวลไอ้เรียวและวีเจไปล็อกตัวไอ้เวลไว้" ปล่อยกู! ปล่อยกูดิวะ! "" ปล
#สงสารเฮียซันเดย์ ฮือๆ ๆ T_Tตอนที่ 36 ความรู้สึก??"ฮือๆ ... พาเราไปให้ไกลจากตรงนี้ที...เราไม่อยากเห็น...เราเจ็บ...เราเจ็บตรงนี้...ฮือ...อึ๊ก..." เธอพูดด้วยเสียงที่เจ็บปวดและชี้ไปที่หัวใจของตัวเอง"ใจเย็นๆ ข้าว...ได้เดี๋ยวเราพากลับห้องนะ" ผมบอกเธอและค่อยๆ พาเธอเดินออกมาจากที่ตรงนั้นก่อนออกมาผมหันไปมองไปที่ทั้งคู่อีกครั้ง...แต่ครั้งนี้ผมเข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ถ้าผมจะพูดหรืออธิบายอะไรให้ข้าวฟังตอนนี้ผมว่าข้าวหอมคงไม่รับฟังอะไรแน่ๆ ...ในเมื่อสิ่งที่เธอเห็นกับสิ่งที่ผมเห็นมันไม่เหมือนกันเลย...ผมพาข้าวหอมเดินมาจนถึงโต๊ะที่มีพวกเฮียเวลอยู่พอผมกับข้าวหอมมาถึงทุกคนก็ทำท่าตกใจที่เห็นผมเดินประคองข้าวหอมที่กำลังร้องไห้ด้วยความตกใจ"เฮ้ย! ไอ้วีมึงทำอะไรน้องข้าววะ...ทำไมน้องข้าวร้องไห้แบบนี้!! " เฮียเวลถามผมทันทีที่ที่เห็นสภาพของข้าวหอม"เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังเฮีย...นี่พวกเธอพาข้าวหอมขึ้้นห้องไปก่อนเถอะ..." ผมบอกเฮียและหันไปพูดกับเพื่อนๆ ของข้าวหอมที่ตอนนี้ตกใจที่เห็นเพื่อนรักร้องไห้หนักขนาดนี้"เอ่อ...ได้ๆ " เป็นเจนที่มีสติก่อนจึงรีบเดินมาประคองร่างของข้าวหอมทันที"เธอดูแลข้าวข้าวหอมด้วยนะ.
ตอนที่ 35 เดิมพันด้วยหัวใจ!" ฮัลโหล...แยมเราซันเดย์นะคือ...พรุ่งนี้เราจะไปทะเลเราอยากให้แยมไปด้วยแต่แยมต้องล่วงหน้าไปก่อนเลยนะ...ใช่ๆ นั่นแหละก็อย่างที่เราเคยบอกไปตอนนั้นเลย...แล้วก็เรื่องนี้อย่าให้ข้าวหอมรู้เด็ดขาดนะ....หึๆ ...รักมากดิถ้าไม่รักมากซันจะทำแบบนี้หรอ...อืมดีแล้วที่เข้าใจอย่าให้ข้าวหอมจับได้แหละ.....อืมแล้วเจอกันนะ" หลังจากที่ซันเดย์คุยโทรศัพท์เสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอนกอดข้าวหอมเหมือนที่เขาเคยทำอยู่ทุกคืนวัน...เขานอนอย่างมีความสุข...แต่เธอนอนด้วยความทรมาร..."ฮือ ๆ อึ๊ก " ไม่ข้าวหอมเธอต้องไม่ร้องไห้...เธอต้องไม่ร้องไห้ฮือๆ ๆ ...สิ่งที่เธอได้ยินเธออาจจะเข้าใจผิดใช่เธอต้องเข้าใจผิด...ฮือๆ ...ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดสิ...ตะตะต้องเข้าใจผิด...อึ๊ก ฮือๆ ๆข้าวหอมได้แต่ท่องประโยคหล่าวนี้ซ้ำๆ พร้อมกับน้ำตาของเธอที่ไหลไม่หยุดตลอดทั้งคืนด้วยความทรมารใจ...เช้าวันต่อมา (วันออกเดินทางไปทะเล)"ข้าวหอม...จัดของเสร็จแล้วใช่ไหมไม่ลืมอะไรใช่ไหม" ผมถามยัยป้าหลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำ...แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับอะไรกลับมาเลย"เฮ้...ข้าวหอม! ข้าวหอม! เธอเป็นอะไรฉันเรียกตั้งนานแล้ว " หลังจากที่ผม
ตอนที่ 34 จับผิดสามี!!คณะการตลาด..." ยัยข้าว!! เหม่ออะไรของแกเนี้ย"" ห่ะ...ใช่ๆ ฉันเห็นด้วยกับยัยเจน"" เห็นด้วยอะไรของแกฉันถามว่าแกเหม่ออะไรไอ้ซาร่าเรียกแกตั้งนานแล้วแกได้ยินไหมเนี้ย!! "" แกเรียกฉันหรอซาร่า"" ก็ใช่นะซิฉันกับยัยน้ำเรียกแกตั้งนานแล้วถามจริงแกไม่ได้ยินอะไรเลยหรือไงยะ "" แกๆ ฉันขอโทษพอดีคิดอะไรอยู่นิดหน่อยน่ะแล้วแกเรียกฉันมีอะไรหรอ "" มันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรสำคัญหรอก...ว่าแต่แกเหอะคิดเรื่องอะไรหรอ? " เจน" เอ่อ...คือช่วงนี้นายซันดูแปลกๆ "" พี่ซันหรอแปลก....ฉันว่าก็ไม่นะก็ยังหล่อน่ากินเหมือนเดิมชะนีมีผัวหล่อแกคิดมากยิ่งหล่อนท้องแบบนี้มันยิ่งคิดมากรู้ไหมย่ะ "" แต่ว่า... "" เอาอย่างนี้ข้าวที่ว่าแปลอะแปลกยังไง " น้ำ" ก็คือแบบว่า 2-3 วันมาเนี้ยฉันเห็นหมอนั้นทำหน้าตาเคลียดๆ เหมือนคิดอะไรอยู่แต่พอฉันถามก็บอกว่าเปล่าๆ อ่ะแล้วอย่างเมื่อเช้านี้นะบ่นอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียวพอฉันเดินเข้าไปใกล้ก็ทำหน้าตกใจอ่ะแก...แกว่าแปลกไหมล่ะ "" ลักษณะนี้อ่ะน่ะคิดได้อยู่อย่างเดียวพี่ซันมีคนอื่น!!! " เจน" ห่ะ! "" ยัยเจนแกไปพูดแบบนั้นได้ยังไงเดี๋ยวยัยข้าวก็คิดมากหรอกมันท้องอยู่นะเว้ย! ""
ตอนที่ 33 คืนดี!!!2 สัปดาห์หลังจากจบเรื่องของเนย(วีเจ)หลังจากจบเรื่องพี่เนยในวันนั้นทุกอย่างก็เริ่มจะดีขึ้นพี่เนยหลังจากวันนั้นเธอก็บินกลับต่างประเทศไปเลยส่วนพ่อของเธอก็โดนอยู่หลายคดีเขาก็พยายามสู้คดีอยู่แต่คงยากเพราะหลักฐานเยอะส่วนตัวผมก็พยายามตัดใจจากข้าวหอมได้แล้วแต่ก็ยังคงมีความรู้สึกดีๆ ที่มีให้เธออยู่แน่นอนทุกคนก็รู้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะตัดใจจากรักครั้งแรกมันไม่ง่ายเลยจริงๆ สำหรับผมแต่ผมว่าผมโชคดีนะพี่มีพวกไอ้ตูนค่อยอยู่ข้างๆ เสมอพวกมันค่อยกวนผมชวนผมทำโน้นทำนี้เพื่อให้ผมลืมบอกตรงมันก็ช่วยได้นิดหนึ่ง...แต่ก็เนอะอยู่ที่ตัวผมเองแหละพี่ยังตัดใจไม่ได้เอง....วันนี้ผมจะมาเคลียร์กับพี่เวลพี่ชายของผมที่ไม่ได้เจอหน้ากันเป็นชาติแล้วผมจะมาขอโทษพวกพี่ซันในสิ่งที่ผมไม่ควรทำกับพี่เขาด้วยอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมสบายใจล่ะน่ะ...ด้านซันเดย์โต๊ะกลุ่มซันเดย์.(ซันเดย์)" ︶︿︶ " หน้าซัน" เป็นอะไรวะครับเจ้าชายซันเดย์ทำหน้าเหมือนปวดขี้มาหลายวัน" เสียงหมาดังขึ้นแทรกกลางความคิดของผม" อยากโดนส้นหรอครับไอ้คุณเวลเอาไหมครับผมให้ฟรี!! "" ขอบคุณครับ...แต่ไม่ต้องผมเกรงใจ "" แล้วมึงเป็นอะไรวะไอ้ซันก