บทที่ 430

เฉินจางยิ้มแห้ง ๆ “ข้าน้อยมิกล้า ข้าน้อยเพียงพูดจ้อไปเรื่อยพ่ะย่ะค่ะ”

“มิต้องห่วง ข้าเป็นคนที่กล้าทำกล้ารับ หากเกิดอะไรขึ้นกับบุตรีของเจ้า ข้าย่อมมิพูดปด ใต้เท้าเฉินจะหาคนมาตรวจร่างกายของนางก็ได้”

“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ หามิได้ ข้าน้อยจะคิดเช่นนั้นได้อย่างไร องค์รัชทายาททรงกังวลมากเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

กู้เสวี่ยเจี้ยนแค่นเสียงเย็น “ใต้เท้าเฉินหาคนมาตรวจสอบจะดีกว่านะ เพราะจะให้ชื่อเสียงขององค์รัชทายาทเป็นที่กังขามิได้เด็ดขาด!”

หัวใจของเฉินจางเต้นรัว เขารีบอธิบายว่า “มิจำเป็นจริง ๆ ขอรับ เมื่อเช้านี้บุตรีของข้าน้อยก็พูดเองด้วยว่าเมื่อคืนหาได้มีอะไรเกิดขึ้นไม่ ข้าน้อยรับรองว่าจะไม่มีการนำเรื่องนี้ไปซุบซิบนินทาที่ไหนแน่นอนขอรับ”

กู้เสวี่ยเจี้ยนแค่นเสียงเย็นอีกครั้ง “หึ ก็มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก แน่นอนว่าย่อมไม่มีเรื่องให้ซุบซิบนินทา!”

เฉินจางตกใจและรู้สึกว่าปฏิกิริยาของกู้เสวี่ยเจี้ยนดูเหมือนจะมากเกินไปด้วย

แต่เขาก็มิกล้าถามอะไรไปมากกว่านี้ เขาจึงได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย

ขณะนั้นเอง

เจ้าหน้าที่ของทางการผู้หนึ่งก็มารายงานว่า “ท่านใต้เท้าเฉิน ผู้ว่าการอำเภอหลายคนเมื่อวานพากันมาอีกแล้ว