บทที่ 5

ฮูหยินผู้เฒ่าซูอ่านจดหมายเลือดวนซ้ำหลายรอบ พูดด้วยความไม่เข้าใจ “หลี่หลงหลิน! เหตุใดท่านไม่เอาจดหมายเลือด ให้ฝ่าบาท เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตน?”

หลี่หลงหลินส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มเศร้าหมอง “ไม่มีใครรู้จักลูกชายดีเท่ากับบิดา! นิสัยของเสด็จพ่อ ข้ารู้จักเป็นอย่างดี! ด้วยความหวาดระแวงและดื้อรั้นของเสด็จพ่อ จะเชื่อข้าหรือ?”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูเงียบ

นางเองก็รู้ดีว่าฮ่องเต้หวู่เป็นคนอย่างไร

ตระกูลซู จงรักภักดีต่อต้าเซี่ย ปกป้องดินแดนทางเหนือมาหลายชั่วอายุคน ไม่รู้ว่ามีวิญญาณจงรักภักดีมากมายเพียงใดที่ถูกฝังในต่างแดน แต่ฮ่องเต้หวู่กลับยังคงหวาดระแวงและคอยกดตระกูลซู

สถานการณ์ในราชสำนัก ฮูหยินผู้เฒ่าซูก็พอได้ยินมาบ้าง

ขุนนางฝ่ายบุ๋นรักเงินทอง ขุนนางฝ่ายบู๊รักชีวิต

บวกกับฮ่องเต้หวู่ไม่ยอมแต่งตั้งองค์รัชทายาท

นอกจากองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินที่เสเพลเกินไป ไม่มีขุนนางคนใดสนับสนุน

ขุนนางคนอื่นล้วนลอบสนับสนุนองค์ชายพระองค์ เสมือนองค์ชายทั้งเก้าในสมัยราชวงศ์ชิงช่วงชิงบัลลังก์!

หลายฝ่ายในราชสำนักแก่งแย่งชิงดี โจมตีซึ่งกันและกัน จนโกลาหล

เสียงร้องทุกข์ของไพร่ฟ้าท่วมท้องถนน ชีวิตลำบากข้นแค้น!

เวลานี้

ทหารตระกูลซูถูกทำลาย ดินแดนทางเหนือสูญเสียการคุ้มกัน ทหารเผ่าหมานมุ่งหน้าลงใต้ ราวกับดินแดนรกร้าง

แคว้นต้าเซี่ย ตกอยู่ในอันตราย สถานการณ์ตึงเครียด!

ยามคับขันเช่นนี้

ฮ่องเต้หวู่จำต้องเชือดไก่ให้ลิงดู ดับความโกรธเคืองของไพร่ฟ้า สยบขุนนางในราชสำนัก!

เห็นได้ชัดว่า องค์ชายเสเพลหลี่หลงหลินคนนี้ เป็นแพะรับบาปที่ดีที่สุด!

แต่สังหารหลี่หลงหลินหนึ่งคน เพียงพอจริงๆ หรือ?

หลังจากหลี่หลงหลินตาย

ภายใต้การชักจูงของคนร้ายที่อยู่เบื้องหลัง หญิงหม้ายตระกูลซู จะกลายเป็นเครื่องสังเวยต่อไปหรือไม่?

คิดถึงตรงนี้ ฮูหยินผู้เฒ่าซูเหงื่อแตก แทบจะทรงตัวไม่อยู่!

เวลาเดียวกัน

นางมองลึกเข้าไปในดวงตาของหลี่หลงหลิน!

เมื่อคนในอ่านสถานการณ์ไม่ออก คนนอกย่อมมองทะลุปรุโปร่ง

ทั้งที่หลี่หลงหลินอยู่ในวังวนนี้ แต่กลับมองภาพในวงกว้างได้อย่างชัดเจน ไม่ได้นำจดหมายเลือดออกมาส่งเดช!

องค์ชายเก้าคนนี้ คล้ายไม่ใช่คนไม่เอาไหนดังข่าวลือ!

แต่ว่า ฮูหยินผู้เฒ่าซูทราบดี ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาซาบซึ้ง

ประเด็นสำคัญในตอนนี้คือ พลิกสถานการณ์อย่างไร!

ฮูหยินผู้เฒ่าซูครุ่นคิด รู้สึกคล้ายอยู่ท่ามกลางหมอกหนา ไม่มีเบาะแสใดๆ

หลี่หลงสบโอกาสรีบเอ่ยปาก “ข้ากับตระกูลซู เวลานี้ราวกับตั๊กแตนสองตัวบนเชือกเดียวกัน! หนึ่งล่วงทุกคนล่มหนึ่งโรจน์ทุกคนรุ่ง ข้าพอจะมีวิธีหนึ่ง ที่จะตามหาตัวผู้อยู่เบื้องหลัง ช่วยเหลือตระกูลซูจากหายนะได้!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูชะงัก “วิธีอะไร?”

หลี่หลงหลินยิ้ม พูด “ให้ข้าแต่งงานกับซูเฟิ่งหลิง!”

ห๊ะ?

ฮูหยินผู้เฒ่าซูคิดว่าตนหูฝาด ได้ยินผิด

ด้วยเหตุนี้หลี่หลงหลินจึงพูดอีกรอบ “ข้าบอกว่า ให้ข้าแต่งงานกับซูเฟิ่งหลิง!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูเดือดดาล ด่าทอ “ทุกคนบอกว่าท่านเป็นคนไม่เอาไหน ท่านไม่ใช่คนไม่เอาไหน แต่เป็นคนสติวิปลาสต่างหาก!”

“ให้ข้าตัดสินใจ ยกหลานสาวให้คนเสเพลเช่นท่านเนี่ยนะ?”

“ฝันไปเถอะ!”

หลี่หลงหลินเบ้ปาก “หลานรักของท่าน เป็นเสือร้าย! หากไม่ใช่เพื่อพลิกสถานการณ์ ท่านคิดว่าข้าจะเห็นค่านางหรือ?”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูโมโหยิ่งกว่าเดิม “พูดจาเหลวไหลทั้งเพ...”

หลี่หลงหลินไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบ โยนระเบิดอีกลูก “คนร้ายที่อยู่เบื้องหลัง คือหนึ่งในพี่ชายทั้งแปดคนของข้า!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูชะงัก “ท่านพูดอะไร? ท่านบอกว่าท่ามกลางองค์ชายทั้งแปดมีคนก่อกบฏหรือ?”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

“พวกเขาล้วนเป็นเชื้อพระวงศ์ เหตุใดต้องก่อกบฏ ทรยศหักหลังต้าเซี่ย?”

หลี่หลงหลินหมดคำจะพูด “ข้าไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ ไม่ใช่องค์ชายหรือ? ข้าถูกครหาว่าเป็นกบฏได้ เหตุใดพี่ชายทั้งแปดคนของข้าจึงเป็นไปไม่ได้?”

“หลักการนั้นแสนง่าย! ความเคลื่อนไหวของทหารตระกูลซู เป็นความลับสุดยอดทางทหาร”

“นอกจากขุนนางสำคัญไม่กี่คนในราชสำนักแล้ว ก็มีเพียงองค์ชายไม่กี่คนที่รู้...”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูตกตะลึง “เช่นนั้นท่านลองพูดมา องค์ชายพระองค์ใดน่าสงสัยที่สุด?”

หลี่หลงหลินส่ายหน้า “ยังไม่แน่ใจ! แต่ว่า ข้าคาดเดาได้ว่า เขาอยากจะทำสิ่งใด! เขาวางแผนเช่นนี้ เห็นชัดว่าคิดการใหญ่ ต้องชิงบัลลังก์ สังหารเสด็จพ่อขึ้นเป็นฮ่องเต้แน่นอน!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูตกใจจนไม่รู้จะพูดอะไรเพิ่มเติม พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

คำพูดของหลี่หลงหลิน น่าตกตะลึงยิ่งนัก!

วางแผนชิงบัลลังก์ สังหารฮ่องเต้ขึ้นเป็นจักรพรรดิ?

ท่ามกลางองค์ชายทั้งแปด มีคนเลวทรามเช่นนี้ด้วยหรือ?

เสียงของฮูหยินผู้เฒ่าซูสั่นเทา “แต่ว่า เขาวางแผนก่อกบฏ แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลซูของเรา?”

หลี่หลงหลินรู้ดี ตนต้องเกลี้ยกล่อมฮูหยินผู้เฒ่าซูให้ได้ มิเช่นนั้นนางไม่ช่วยตนแน่นอน และตนก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

ด้วยเหตุนี้ หลี่หลงหลินจึงไม่หมกเม็ด พูดทุกอย่างที่ตนวิเคราะห์

“คนๆ นี้คิดจะก่อกบฏ สิ่งแรกที่ต้องเผชิญคือทหารรักษาพระองค์แสนนาย!”

“มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น หักหลังตระกูลซู เปิดดินแดนทางเหนือ นำเผ่าหมานลงใต้!”

“เพื่อรับมือกับเผ่าหมาน เสด็จพ่อทำได้เพียงส่งทหารรักษาพระองค์ไปทำสงคราม!”

“ถึงเวลานั้น เมืองหลวงไร้กำลังทหาร เขาถึงจะมีโอกาส!”

“ดังนั้น ตระกูลซูจึงเป็นอุปสรรคแรกที่ขัดขวางเขา!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูครุ่นคิด พยักหน้าเห็นด้วย “มีเหตุผล”

หลี่หลงหลินพูดต่อ “แต่ว่า นี่ยังไม่พอ! ตระกูลซูยังมีทหารอีกพันนาย ประจำการอยู่นอกเมืองหลวง ไร้ผู้บัญชาการ ก็เปรียบดังเรือขาดหางเสือ! หากเขาสามารถเคลื่อนไหวทหารพันกว่านายนี้ บุกมาเมืองหลวง เช่นนั้นการเปลี่ยนราชวงศ์ ใช้เวลาเพียงไม่นาน!”

“ดังนั้น เขาต้องใช้ชื่อของตระกูลซู!”

“วิธีที่ดีที่สุด ก็คืออาศัยโอกาสตอนที่ตระกูลซูไร้บุรุษ กำลังต้องการที่พึ่งพิง เขาก้าวออกมา แต่งงานกับซูเฟิ่งหลิง!”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาในฐานะบุตรเขยตระกูลซู ก็สามารถเคลื่อนย้ายทหารพันกว่านายได้อย่างถูกต้อง!”

“ซูเฟิ่งหลิงเป็นอุปสรรคที่สองของเขา!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูฟังแล้วเหงื่อท่วมแผ่นหลัง แทบจะหมดแรง

ใครกันแน่ ถึงคิดแผนการชั่วร้ายเช่นนี้ได้!

ช่างโหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ!