แชร์

บทที่ 13

ผู้เขียน: จันทร์กระจ่างภูผา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
องค์ชายหกวางแผนมานานหลายปี ในการก่อกบฏ คล้ายทุกอย่างแยบยล

ทว่าแท้จริงแล้วไม่ใช่เช่นนั้น!

กุญแจสำคัญในการพลิกสถานการณ์ คือทหารพันนายของตระกูลซู!

หลี่เซวียนอยากจะเป็นเขยของตระกูลซู อยากใช้ทหารตระกูลซูในการก่อกบฏ

ทว่าหลี่หลงหลินชิงลงมือก่อน ใช้ทหารตระกูลซูรักษาความสงบ!

ความสำเร็จของจักรพรรดิ คือการขยายอณาเขต

ความสำเร็จของข้าราชบริพาร คือการรักษาความสงบและฟังคำสั่งของจักรพรรดิ!

หากตระกูลซูพลิกวิกฤตได้ สยบความโกลาหล สร้างคุณงามความดีครั้งใหญ่ เช่นนั้นก็พลิกชะตาของตระกูลได้!

เมื่อฮ่องเต้หวู่โสมนัส ต้องตกรางวัลอย่างงามแน่นอน!

เวลานี้ตระกูลซูไร้บุรุษ เหลือเพียงหญิงหม้าย ภายใต้การสนับสนุนของจักรพรรดิ ใช่ว่าจะไม่อาจกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!

เพียงแต่

องค์ชายหกก็ไม่ได้โง่เขลา ในเมื่อเขารู้แล้วว่าจดหมายหายไป ต้องเตรียมความพร้อมอย่างแน่นอน วางกำลังทหารซุ่มโจมตีระหว่างทางออกจากเมืองหลวง!

สีหน้าของหลี่หลงหลินเคร่งขรึม ถอนหายใจ “ทางออกเดียวของตระกูลซู คือใช้ตราพยัคฆ์มาช่วย นำทหารที่เหลืออยู่มาสยบความโกลาหลในเมืองหลวง! แต่ว่า องค์ชายหกต้องขัดขวางอย่างแน่นอน การเดินทางครั้งนี้เปี่ยมไปด้วยอันตราย เสี่ยงตายอย่างมาก!”

“ข้าต้องประชุมราชสำนัก เปิดโปงองค์ชายหกต่อหน้าเสด็จพ่อ! ไม่อาจไปจริงๆ!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เฮ้อ น่าเสียดายข้าชราภาพมากแล้ว หากข้าสาวกว่านี้ห้าสิบปี สยบความวุ่นวายเพียงเล็กน้อยนี้ เป็นเรื่องง่ายดี! กาลเวลาไม่คอยใคร...”

ซูเฟิ่งหลิงร้อนใจ เสนอตัว “พวกท่านกำลังพูดอะไร? ยังมีข้าไม่ใช่หรือ? ข้านำตราพยัคฆ์ ออกนอกเมืองไปบอกพวกทหารได้!”

หลี่หลิงหลินชำเลืองมองซูเฟิ่งหลิง เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “เจ้า? ไว้ใจได้หรือ?”

ซูเฟิ่งหลิงกระทืบเท้าด้วยความโมโห “แม้ข้าจะไว้ใจไม่ได้เพียงใด ก็ดีกว่าคนไม่เอาถ่านเช่นท่าน!”

หลี่หลงหลินโบกจดหมายในมือ หัวเราะแล้วพูด “อย่าลืมสิ คนไม่เอาถ่านคนนี้ เป็นคนได้จดหมายมา แต่เจ้ากลับทำพลาด ทั้งยังแหวกหญ้าให้งูตื่น ทำให้เจ้าหกกลายเป็นสุนัขจนตรอก!”

พวกแก้มของซูเฟิ่งหลิงแดงก่ำ ก้มหน้าเงียบ

นางทระนงมาโดยตลอด คิดว่าพวกบุรุษล้วนไม่เอาถ่าน!

โดยเฉพาะองค์ชายเก้าหลี่หลงหลิน คือคนไม่เอาถ่านท่ามกลางคนไม่เอาถ่าน!

แต่สุดท้ายองค์ชายเก้าที่ไร้ความสามารถคนนี้ ไม่เพียงกลายเป็นสามีของตน ทั้งยังข่มตนด้วยการขโมยจดหมายมาได้ ทำให้ตนรู้สึกด้อยค่า

สิ่งนี้ทำให้เปลวไฟในใจซูเฟิ่งหลิงลุกโชน อยากจะพิสูจน์ตนเอง

ตึ้ง!

ซูเฟิ่งหลิงทุบโต๊ะน้ำชา กัดฟันแน่น “ข้าสั่งพวกทหารได้! หากล้มเหลว พร้อมที่จะเดินหิ้วหัวกลับมา!”

หลี่หลงหลินยิ้มบางๆ “หากเจ้าทำพลาด พวกเราก็ต้องตายกันหมด! ยิ่งไปกว่านั้น ข้าจะเอาหัวของเจ้าไปทำอะไร?”

ซูเฟิ่งหลิงร้อนใจดั่งไฟสุม พูดด้วยความโมโห “เช่นนั้นท่านพูดมาสิว่าควรทำอย่างไร?”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูอยู่ข้างๆ คอยเกลี้ยกล่อม “สถานการณ์คับขัน พวกเจ้าสองคนหยุดเถียงกันได้แล้ว ต้องเห็นแก่ส่วนรวม! หลี่หลง แม้หลานสาวของข้าจะไม่เอาไหน แต่ก็ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว ให้นางไปเถอะ!”

ซูเฟิ่งหลิงช้ำใจยิ่งนัก

แม้ท่านย่าจะพูดเข้าข้างตน แต่คำว่าไม่เอาไหนหมายความว่าอย่างไร?

หลี่หลงหลินพยักหน้า “ในเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยปากขอร้องแล้ว เช่นนั้นก็ให้เจ้าไปแล้วกัน!”

ซูเฟิ่งหลิงร้องตะโกนด้วยความดีใจ รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ฮูหยินผู้เฒ่าซูรีบคว้านางเอาไว้ หยิบตราพยัคฆ์ออกมาแล้วยื่นให้นาง “หลานคนนี้ พึ่งอะไรไม่ได้จริงๆ! ยังไม่ได้เอาตราพยัคฆ์เลย!”

ซูเฟิ่งหลิงรีบรับตราพยัคฆ์เอาไว้ เชิดหน้าให้หลี่หลงหลิน แล้วเข้าไปในเรือน เปลี่ยนเป็นชุดเกราะสีเงิน ผูกเสื้อคลุมสีแดง กระโดดควบม้าแดง คว้าหอกสีเงิน แทบจะทนรอไม่ไหวที่จะควบม้าออกไป

หลี่หลงหลินมองความใจร้อนของซูเฟิ่งหลิง อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า “ฮูหยินผู้เฒ่า หลานสาวของท่าน ไม่มีความเป็นกุลสตรีแม้แต่น้อย!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูถอนหายใจ “เฮ้อ เฟิ่งหลิงหลานสาวคนนี้ เสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ฝึกฝนวรยุทธ์กับพ่อและปู่ของนางตั้งแต่เล็ก เป็นคนบุ่มบ่ามไปหน่อยก็จริง”

“แต่ความจริงแล้ว นางจิตใจดีมาก...”

หลี่หลงหลินอ่อนไหว ปวดใจเล็กน้อย “ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง! นางก็เป็นคนน่าสงสารคนหนึ่ง!”

หลี่หลงหลินเปลี่ยนบทสนทนา พูด “วรยุทธ์ของนางเป็นอย่างไร? การเดินทางครั้งนี้อันตรายยิ่งนัก คงจะไม่เป็นอะไรกระมัง?”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูยิ้มบางๆ “วรยุทธ์ของนาง แค่ทั่วไป ไม่อาจเทียบกับข้าสมัยสาวๆ ได้ แต่ว่า ก็มากพอที่จะพิชิตอันดับหนึ่งในสามกองทัพ ท่ามกลางทหารหมื่นนาย เอาหัวศัตรูมาได้!”

“...”

สีหน้าของหลี่หลงหลินเปลี่ยนไปเล็กน้อย

พิชิตอันดับหนึ่งในสามกองทัพ?

เสือโง่เขลาตัวนี้ เก่งกาจเพียงนี้เชียวหรือ?

เช่นนั้นวันหน้าตนต้องพูดรักษาน้ำใจ อย่าทำให้นางโมโหแล้วกระมัง!

มิเช่นนั้น หากเสือสาวตัวนี้บ้าคลั่งขึ้นมา เกรงว่าไม่มีใครห้ามนางได้

เวลานี้ ซูเฟิ่งหลิงพร้อมกับม้าหนึ่งตัว เดินทางออกจากเมืองหลวงแล้ว มุ่งหน้าไปยังค่ายทหาร!

“เจ้าคนสารเลวหลี่หลงหลิน!”

“ท่านกล้าดูแคลนข้าหรือ!”

“ข้าจะทำให้ท่านมองข้าใหม่!”

ความโมโหสุมอยู่เต็มอกของซูเฟิ่งหลิง กวาดสายตามองไปรอบๆ

ทหารซุ่มโจมตีเล่า?

ทหารซุ่มโจมตีอยู่ที่ใด?

หลี่หลงหลิน คงไม่ได้หลอกข้ากระมัง!

ถนนด้านหน้า มีทหารชุดเกราะสีดำปรากฏตัวตามที่คาดไว้ ขวางทางซูเฟิ่งหลิง

คนพวกนี้เหี้ยมโหด อาวุธครบมือ แค่มองก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี!

ทว่าซูเฟิ่งหลิงกลับดีใจ ดวงหน้างดงามเปื้อนยิ้ม

มีทหารซุ่มโจมตีจริงๆ ด้วย!

หลี่หลงหลินถือว่าเจ้าเก่งมาก ที่เดาถูก!

ความเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการ ข้าไม่อาจสู้ท่านได้!

เวลานี้ ในที่สุดก็ถึงเวลาแสดงความสามารถของข้าแล้ว!

“ฆ่ามัน!”

ซูเฟิ่งหลิงไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย ผ้าคลุมด้านหลังโบกสะบัด!

เงาแดง พุ่งตัวไป!
ความคิดเห็น (3)
goodnovel comment avatar
ศรายุธ
พระเอกได้จดหมายยังไง
goodnovel comment avatar
ศรายุธ
พระเอกได้จดหมายยังไง
goodnovel comment avatar
แปะจื้อ ลิ่ม
ดำเนินเรื่องสนุก
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 14

    ฟ้าสลัวเพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ...เสียงแส้แทรกผ่านอากาศ ดังก้องไปทั่วพระราชวังต้องห้ามขุนนางฝ่ายบุ๋นและฝ่ายบู๊แบ่งเป็นสองแถว เดินเข้าไปในท้องพระโรงฮ่องเต้หวู่ในชุดเสื้อคลุมมังกร สวมมงกุฎ นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรเหนือศีรษะมีแผ่นป้ายสลักคำว่า ‘เที่ยงตรงโปร่งใส’ ทอประกายเจิดจ้า“ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี!”บรรดาข้าราชบริพารคุกเข่าทำความเคารพ กล่าวคำสรรเสริญท่ามกลางขุนนาง หลี่หลงหลินคุกเข่าทำความเคารพเช่นเดียวกัน เก็บอาการวางตัวปกติ ทว่าสายตากลับกลอกไปมา พิจารณารอบๆเขาไม่ได้ตกใจในความน่าเกรงขามของฮ่องเต้ทว่ากำลังสังเกตสีหน้าขององค์ชายทุกคนโดยเฉพาะองค์ชายหก คือคนที่หลี่หลงหลินสังเกตเป็นพิเศษองค์ชายหกสัมผัสได้ถึงสายตาของหลี่หลงหลิน แต่กลับแกล้งทำหน้านิ่ง สายตามองตรง ไม่มองมาที่เขาสิ่งนี้ทำให้หลี่หลงหลินหัวเราะในใจดูเหมือนกำลังร้อนตัว!“ทุกคนยืนขึ้นได้!”เสียงน่าเกรงขามของฮ่องเต้หวู่ ดังขึ้นจากด้านบนหลังจากบรรดาขุนนางลุกขึ้น ขันทีเว่ยซวินที่ยืนอยู่ข้างฮ่องเต้หวู่พูด “ผู้ใดต้องการถวายฎีกา นำขึ้นมาได้เลย!”บรรดาขุนนางนิ่งเงียบ ไม่มีใครเดินออกมาแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 15

    ณ ท้องพระโรงเรื่องน่าตกใจเกิดขึ้นติดต่อกัน สีหน้าของบรรดาขุนนางด้านชาไปหมดขโมยเข้าไปในห้องหนังสือขององค์ชายหก เป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงมากแล้วไม่มีใครคิดว่า องค์ชายเก้าจะก้าวออกมาด้วยตนเอง ยอมรับว่าตนคือคนร้ายคนนั้น?สมองของเขา ถูกลาเตะแล้วหรืออย่างไร?เขาคงไม่คิดว่า ฮ่องเต้หวู่ปล่อยเขาไปครั้งหนึ่งแล้ว จะยอมปล่อยเขาไปครั้งที่สองกระมังเวลานี้ ฮ่องเต้หวู่เหยียดกายลุกขึ้นจากบัลลังก์มังกร หัวเราะด้วยความพิโรธ “เจ้าเก้า เจ้าคิดอยากจะตาย เจตนาทำชั่ว อย่ากล่าวโทษข้าที่ไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์พ่อลูก จับตัวลูกทรพีคนนี้ซะ!”“ช้าก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”หลี่หลงหลินเงยหน้าขึ้น ไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวจนดูอ่อนแอ “เสด็จพ่อ กระหม่อมมีเรื่องอยากจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่หัวเราะในลำคอ “ว่ามา!”ฮ่องเต้หวู่ดื้อรั้นไม่ฟังความเห็นของผู้อื่นก็จริง แต่ไม่ถึงขั้นไม่ให้โอกาสลูกชายในการอธิบายยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็นึกสงสัยเช่นเดียวกันเจ้าเก้าเป็นคนขี้ขลาด ไม่เอาถ่าน ทว่าไม่ได้โง่เขลาและบ้าคลั่งถึงขั้นนี้!หลี่หลงหลินพูด “เสด็จพ่อ ตอนกระหม่อมไปขอโทษพี่หก ในห้องหนังสือของเขา กระหม่อมบัง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 16

    ฟึบฟึบฟึบ...ลูกศรพุ่งทะลุชั้นอากาศ ปลิดชีพทหารรักษาพระองค์ด้านข้างองค์ชายหกทันที!ซุนกวางเสี้ยวในชุดเกราะเดินสับเท้าเข้ามาหาหลี่เซวียนอย่างรวดเร็ว สองมือยื่นชุดเกราะและมีดยาวให้เขา : “กระหม่อมมาช้าไปหนึ่งก้าว ทำให้องค์ชายต้องตระหนก โปรดทรงอภัยด้วยพะยะค่ะ!”หลี่เซวียนสวมชุดเกราะพลางเหน็บมีด เอ่ยอย่างยิ้มเยาะ: “ไม่เป็นไร! ทุกอย่างอยู่ในแผนของเรา! ”เรา?เมื่อได้ยินหลี่เซวียนเรียกตัวเองว่าข้า ทุกคนในท้องพระโรงต่างก็แตกตื่น!ฝ่าบาทนั่งอยู่บนพระที่นั่งมังกร สีหน้ามืดมนและน่ากลัวมาก!เหล่าข้าราชการพลเรือนและทหารหลายร้อยคนพากันเอ่ยตำหนิ: “องค์ชายหก พระองค์กล้าที่จะกบฏ นี่เป็นความผิดร้ายแรง!" ”“เราคำนี้ พระองค์สามารถใช้แทนพระองค์เองได้งั้นหรือ?”“หรือว่า ท่านต้องการที่จะฆ่าบิดาแล้วก่อกบฏ? การเสียสติเช่นนี้ ฟ้าดินไม่อาจยอมรับได้! ท่านไม่กลัวถูกฟ้าผ่าหรือ? ”“ใช่! ท่านไม่กลัวจะถูกบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์หรือว่าท่านก่อกบฏ จนชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปหมื่นปี! ”หลี่เซวียนถือมีดยาวในมือ ยกขึ้นเหนือศีรษะและหัวเราะอย่างดุเดือด: “ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉาวโฉ่ไปหมื่นปี? ช่างน่าขัน! ในโลกนี้ ผู้อ่อนแอเป็

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 17

    ว่ากันว่าพ่อเป็นเสือลูกไม่เป็นหมา!แต่ลูกชายตัวเองแต่ละคน ล้วนไร้ประโยชน์!เขาจะวางใจได้แต่งตั้งองค์รัชทายาท และมอบบ้านเมืองของต้าเซี่ย และประชาชนหลายล้านคนให้ไปอยู่ในมือพวกเขาได้ยังไง?“ห๊ะ?”และในขณะนี้ จู่ๆฝ่าบาทก็พบว่ามีร่างหนึ่งยืนอยู่กับที่ ไม่เพียงแต่ไม่กระวนกระวาย แต่เขายังแสดงสีหน้าสงบนิ่งอีกด้วย!แม้ภูเขาไท่ซานจะถล่มลงมาตรงหน้าสีหน้ายังไม่เปลี่ยน แม่น้ำหวงเหอตีบตันใบหน้าก็ยังไม่ตระหนก!เขาก็คือองค์ชายเก้าหลี่หลงหลิน!ฝ่าบาทขยี้ตามองอย่างสงสัยว่าตนมองผิดไปหรือไม่เจ้าเก้าเป็นบุตรของพระชายาโหรวดังคํากล่าวที่ว่า รักบ้านก็รักอีกาที่อยู่บนหลังคาบ้านนั้นด้วยพระชายาโหรวคือนางสนมคนโปรดของฝ่าบาท ย่อมต้องรักลูกชายของนางมาก อย่างไรก็ตาม เจ้าเก้าเป็นคนไร้ประโยชน์จริงๆ ทำตัวไร้สาระมากๆ ทำให้ฝ่าบาทผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายที่เข้มงวดกับเขาก็หวังที่จะให้เขาดีขึ้น จึงไม่ได้คาดหวังอะไรอีก!หากเป็นก่อนหน้านี้ เมื่อเจ้าเก้าต้องเผชิญกับการก่อกบฏ คงต้องร้องไห้หาพ่อร้องไห้หาแม่ และถึงขั้นกลัวจนฉี่รดได้! แต่ครั้งนี้การแสดงออกของเจ้าเก้านั้นเกินความคาดหมายของฝ่าบาทมากเขาไม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 18

    “ทหารตระกูลซู!”“คุ้มกัน!”ซูเฟิ่งหลิงถือทวนไว้ในมือ ชี้ขึ้นไปบนฟ้า!ทหารตระกูลซูตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน: “ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ”ไอสังหารอันมหึมา สะเทือนโลก!ฉากนี้ทําให้ทุกคนตะลึง!เหล่าองค์ชายและเหล่านางทหารต่างไม่ต้องพูดอะไร เมื่อเห็นกองกำลังเสริมมาถึง ทุกคนต่างก็ดีใจและร้องไห้ออกมา“รอดแล้ว!”“เรารอดแล้ว!”“แม่ทัพหญิงคนนี้น่าเกรงขาม สตรีผู้ไม่ยอมเป็นรองบุรุษ นางเป็นใคร?”แม้ว่าชื่อเสียงของซูเฟิ่งหลิงจะโด่งดังมากอย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่เคยเห็นซูเฟิ่งหลิงตัวจริงนอกจากนี้ คนส่วนใหญ่ก็ยากมากที่จะจับคู่แม่ทัพหญิงผู้เลอโฉมสวยในชุดเกราะสีเงินและเสื้อคลุมสีแดง กับฉายาที่ร่ำลือกันว่าเป็นเสือโคร่งฝ่าบาทเองก็ตกใจเช่นกัน: “ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ทัพของใคร”หลี่หลงหลินยกยิ้มเล็กน้อย: “เสด็จพ่อนางก็คือซูเฟิ่งหลิงคู่หมั้นของกระหม่อมพะยะค่ะ!"ฝ่าบาทแสดงสีหน้าตกตะลึงอย่างไม่สามารถเก็บซ่อนได้: “ซูเฟิ่งหลิงหรือ? หรือนี่คือหมากที่เจ้าวางไว้? เจ้าคาดเดาไว้นานแล้วว่าเจ้าหกจะก่อกบฏหรือ? ”หลี่หลงหลินพูดอย่างถ่อมตัว: “เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ”“บังเอิญ...”ฝ่าบาทเหลือบมองหลี่หลงหลินอย่าง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 19

    ดวงตาของหลี่เซวียนแดงก่ำ เขาจ้องหลี่หลงหลินอย่างดุเดือด เกลียดชังจนถึงแก่นกระดูกเขาคิดคำนวณทุกอย่างไว้อย่างถี่ถ้วนแล้วเว้นเพียงเจ้าเก้าที่ไร้ประโยชน์คนนี้เท่านั้น!“ยุทธ์จับโจรเอาหัวโจก!”“แม่ทัพซุน!” “เจ้าไปฆ่าซูเฟิ่งหลิง เพื่อเป็นขวัญกําลังใจให้กับกองทัพของเรา!” หลี่เซวียนสูดลมหายใจลึก ควบคุมจิตใจให้สงบนิ่ง และออกคําสั่งกับซุนกวางเสี้ยวซุนกวางเสี้ยวเป็นแม่ทัพที่ดุร้ายคนแรกภายใต้การบังคับบัญชาของเขา!ทหารที่เหลืออยู่พันนายของตระกูลซู เดิมคือจะหนีกลับจากดินแดนทางเหนือ ขวัญกําลังใจทหารของพวกเขาต่ำมาก เมื่อซูเฟิ่งหลิงแม่ทัพรบจนตัวตาย งั้นขวัญกำลังใจทหารของทหารที่เหลืออยู่ของตระกูลซูคงพังทลายลงอย่างแน่นอน พ่ายแพ้โดยที่ยังไม่ได้ต่อสู้! ดวงตาของซุนกวางเสี้ยวฉายแววตาดูถูกเหยียดหยาม เขาเอ่ยเยาะเย้ย: “ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ว่านางจะชื่อเสียงโด่งดังสักเพียงใด จะมีความสามารถสักแค่ไหนเชียว? ขวานใหญ่ของรองแม่ทัพ หิวโหยมานานแล้ว! ไม่จําเป็นต้องร่วมมือกัน ก็ตัดหัวนางลงจากหลังม้าได้อย่างแน่นอน! ” เมื่อหลี่เซวียนเห็นว่าซุนกวางเสี้ยวมั่นอกมั่นใจมากเช่นนี้ เขาเพียงพยักหน้าและพูดว่า “ไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 20

    พระราชโองการของฝ่าบาท เป็นขวัญกําลังใจให้แก่ทหารที่เหลืออยู่ของตระกูลซู พวกเขารีบรุดวิ่งเข้ามาอย่างไม่กลัวความตาย พวกหน่วยทหารกล้าตายแปดร้อยนายจะเคยพบเหตุการณ์เช่นนี้ได้ยังไง พวกเขาถูกจู่โจมจนเละตุ้มเปะไปหมด พ่ายแพ้ราบคาบ! ในเวลาเพียงครึ่งชั่วยาม กลุ่มกบฏส่วนใหญ่ถูกสังหารและได้รับบาดเจ็บ ส่วนที่เหลือคุกเข่ายอมจํานน ซูเฟิ่งหลิงจับหลี่เซวียนด้วยมือตัวเอง มัดเขาไว้อย่างแน่นหนา และพาเขาไปหาฝ่าบาท “ดี!” ฝ่าบาทดีใจมาก เขามองไปที่ซูเฟิ่งหลิง: “ข้าพูดคำไหนคำนั้น! เจ้าต้องการรางวัลอะไร? เครื่องประดับทอง ชุดเกราะและดาบ เรือนหลังงามที่ดินแปลงสวย เจ้าเอ่ยปากมาได้! ” ซูเฟิ่งหลิงมีแผนอยู่ในใจแล้ว นางคุกเข่าลงบนพื้นแล้วส่ายหัว: “ฝ่าบาท! หม่อมไม่ต้องการรางวัลเหล่านี้! ” ฝ่าบาทประหลาดใจ: “ห๊า? แล้วเจ้าต้องการสิ่งใด? ” ดวงตาของซูเฟิ่งหลิงแดงระเรื่อ: “แม่ทัพสิบแปดคนของตระกูลซู ได้ปกป้องชายแดนทางเหนือมาเป็นเวลาหลายปี มีความจงรักภักดี สร้างชัยชนะในการรบ! แต่พวกเขาตกเป็นเหยื่อของผู้ทรยศและเสียชีวิตในสนามรบ กองทัพตระกูลซูก็เหลือทหารเพียงพันนายเท่านั้น! ” “ทุกวันนี้ มีคนไม่น้อยใส่ร้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 21

    มีผู้ใดไม่รู้บ้างว่า การประชุมขุนนางในตอนนี้ แบ่งพรรคแบ่งพวก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแก่งแย่งชิงดีระหว่างขุนนางฝ่ายบุ๋นบู๊ ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆขุนนางฝ่ายบู๊ส่วนใหญ่เป็นญาติสายตรงของตระกูลซู พวกเขาสนับสนุนซูเฟิ่งหลิงให้ลงสนามรบ เช่นนี้ไม่มีอะไรให้วิจารณ์ได้แต่ขุนนางฝ่ายบุ๋นสนับสนุนซูเฟิ่งหลิงเช่นเดียวกัน ก็สมควรที่จะไตร่ตรองดูแล้ว!นอกจากนี้ ยังมีอีกจุดหนึ่งก็คือบารมีของตระกูลซูในกองทัพทหาร!ถ้าหากซูเฟิ่งหลิงลงสนามรบ ถูกคนฆ่าตาย ตัดสายเลือดคนสุดท้ายของตระกูลซูเกรงว่าจะต้องเกิดการก่อกบฏขึ้นในกองทัพ!ถึงตอนนั้น ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเร่งเดินทัพบุกเข้ามา ต้าเซี่ยก็จบเห่แน่!เห็นได้อย่างชัดเจนมากว่า ฮ่องเต้หวู่ก็เห็นจุดนี้แล้ว ถึงได้ลังเลเช่นนี้ในเมื่อฮ่องเต้หวู่ไม่สามารถให้ซูเฟิ่งหลิงนำทัพทหารพ่ายศึกลงสนามรบ ไปตายอย่างเสียเปล่าได้เช่นนั้นเขาทำได้แค่เพียงปฏิเสธซูเฟิ่งหลิง คิดหาหนทางให้นางกับทหารพ่ายศึกหนึ่งพันนายรั้งอยู่ที่เมืองหลวงในความเป็นจริง นี่คือเส้นทางที่เดินต่อไปไม่ได้เช่นกันซูเฟิ่งหลิงกลับไม่สนใจส่วนที่สำคัญอยู่ที่ทหารพ่ายศึกหนึ่งพันนาย!มีผู้มารุกรานอาณาเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29

บทล่าสุด

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 668

    ยามดึกสงัด ณ จวนขององค์ชายสี่ เพล้ง! หลี่จือตาแดงก่ำ เขาขว้างขวดกระเบื้องล้ำค่าลงพื้นจนแตกกระจาย พร้อมตะโกนลั่นว่า “ไร้ประโยชน์! พวกเจ้าไม่มีประโยชน์กันสักคน! แค่ถ่วงเวลานิดเดียวยังทำไม่ได้! แค่สามวัน... สามวันเท่านั้น ตู้เหวินยวนก็สารภาพแล้ว!” หัวใจของหลี่จือราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ทำไมเขาถึงต้องให้ขุนนางสามศาลถ่วงเวลาไว้? เหตุผลนั้นง่ายมาก! หลี่จือเป็นลูกเขยของตู้เหวินยวน และรู้ดีว่าเจ้าสุนัขจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ซ่อนเงินสกปรกเอาไว้ ตู้เหวินยวนระมัดระวังตัวมาก สถานที่ซ่อนสมบัตินั้นมีเพียงเขาที่รู้ แม้แต่หลี่จือและบุตรสาวของตู้เหวินยวนก็ไม่ทราบ แต่ว่า... บนโลกนี้ไม่มีกำแพงใดที่ลมพัดผ่านไม่ได้ สมบัติเงินทองมากมายขนาดนี้ ตู้เหวินยวนย่อมต้องจ้างคนขนย้าย ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน หลี่จือก็จะสามารถตามหาเงินสกปรกที่ตู้เหวินยวนซ่อนเอาไว้ และยึดมาเป็นของตัวเองได้! แต่แล้ว... แค่สามวัน ข่าวร้ายก็ถูกส่งมาถึง! ตู้เหวินยวนสารภาพผิด สถานที่ซ่อนสมบัติ เขาก็เปิดเผยออกมาหมดแล้ว สมบัติเงินทองมหาศาลกว่ายี่สิบล้านตำลึง ถูกเจ้าเก้าค้นพบ และนำส่งเข้าไปในพระราชวัง กลายเป็นทรัพย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 667

    พูดตามตรง การที่หลี่หลงหลินสามารถล้มตู้เหวินยวนและยังจะประหารชีวิตเขาหลังฤดูใบไม้ร่วงนี้ได้ นั่นเป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างที่สุดแล้ว! ส่วนเรื่องการกำจัดทั้งเก้าชั่วโคตรของเขานั้น หลิ่วหรูเยียนไม่กล้าคิดถึงมันด้วยซ้ำ! ในหมู่ชนชั้นสูงของแคว้นต้าเซี่ย ผ่านการแต่งงานผูกสัมพันธ์กันมานานแล้ว จนกลายเป็นเครือข่ายที่ซับซ้อนพันกันยุ่งเหยิง ในเจ้ามีข้า ในข้ามีเจ้า หากต้องกำจัดเก้าชั่วโคตรของตู้เหวินยวนจริงๆ อาจจะต้องถอนรากถอนโคนชนชั้นสูงของต้าเซี่ยทั้งหมดเลยก็เป็นได้! อย่างน้อยในสถานการณ์ตอนนี้ เรื่องแบบนั้นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน หลิ่วหรูเยียนร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกไปแล้วกลับมานวดคอให้หลี่หลงหลินต่อ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “องค์ชาย แล้วข่าวดีข้อที่สามล่ะ?” จริงๆ แล้วสำหรับหลิ่วหรูเยียน ข่าวสองข้อแรกก็น่าตื่นตะลึงมากพอแล้ว ข่าวดีข้อที่สามคงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยกระจุ๋มกระจิ๋ม หลี่หลงหลินเอ่ยขึ้นทันทีว่า “บิดาของเจ้า ชื่อหลิ่วชิงหยางหรือไม่?” หลิ่วหรูเยียนนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะแสดงความประหลาดใจออกมา “องค์ชาย ทราบชื่อบิดาของข้าได้อย่างไร หรือว่าท่านไปตรวจสอบบ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 666

    ไม่นานหลังจากนั้น ซูเฟิ่งหลิงเรียกคนจากภูเขาทิศประจิมมาช่วยขนหีบทั้งหมดในห้องใต้ดินขึ้นรถม้า แล้วส่งไปยังพระราชวัง เมื่อฮ่องเต้หวู่เห็นเงินจำนวนมหาศาลนี้ ก็ทรงยิ้มอย่างพอพระทัย ส่วนหีบที่บรรจุจดหมายลับ หลี่หลงหลินเก็บไว้เองและนำกลับไปยังจวนตระกูลซู หลังอาหารเย็น หลี่หลงหลินแอบขึ้นไปยังหอละอองฝน และพบกับพี่สะใภ้สี่หลิ่วหรูเยียน หลิ่วหรูเยียนสวมชุดกระโปรงยาวสีชมพู นอนเอกเขนกอย่างเกียจคร้านบนเก้าอี้ยาว ในมือถือหนังสืออ่านเล่นเล่มหนึ่ง อ่านอย่างเพลิดเพลิน ข้างกายนางมีสาวใช้ชื่อเหอเย่อยู่ ซึ่งหลิ่วหรูเยียนพาตัวออกมาจากสำนักการสังคีต เหอเย่กำลังจับเท้าเล็กๆเรียวงามของหลิ่วหรูเยียนไว้และนวดคลายเส้นบริเวณฝ่าเท้า หลิ่วหรูเยียนรู้สึกเจ็บเล็กน้อยจนเผลอครางเบาๆ เสียงนั้นช่างชวนให้จินตนาการ “พี่สะใภ้สี่!” เมื่อหลี่หลงหลินเห็นภาพที่งดงามชวนเคลิบเคลิ้มเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย หลิ่วหรูเยียนเห็นหลี่หลงหลินมา ก็โบกมือไล่สาวใช้ออกไปพร้อมรอยยิ้มยินดี “ท่านมาแล้ว! มาลองชิมขนมโก๋กุ้ยฮวาที่ข้าทำเองดูสิ ข้าใส่น้ำตาลทรายขาวที่ท่านคิดค้นด้วย รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?” หลี่หลงหลินไ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 665

    ตู้เหวินยวนครองอำนาจบริหารบ้านเมืองมาหลายสิบปี เขาได้ก่อกรรมทำเข็ญไว้มากมาย เรียกได้ว่าเลวร้ายจนแทบจารึกไม่หมด! เนื้อหาในจดหมายเหล่านี้ ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับตู้เหวินยวน แต่ยังโยงใยถึงข้าราชการอีกมากมาย หากเปิดเผยจดหมายเหล่านี้ออกมา จะต้องเกิดความสั่นสะเทือนทั้งราชสำนักอย่างแน่นอน! ไม่รู้ว่าจะมีขุนนางกี่คนที่จะต้องเกี่ยวพันไปด้วย อย่างเบาที่สุดก็คือถูกปลดจากตำแหน่ง อย่างหนักก็คงต้องถูกตัดหัว ซูเฟิ่งหลิงมองดูจดหมายเหล่านี้ด้วยความตื่นตระหนกจนหนังศีรษะชา “ตู้เหวินยวนต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ! ทำไมถึงเก็บหลักฐานความผิดของตัวเองไว้แบบนี้? ทำไมไม่ทำลายทิ้งไปเสียให้หมด?” หลี่หลงหลินส่ายหน้าเบาๆ “ไม่! นี่แหละคือความชาญฉลาดของตู้เหวินยวน! จดหมายเหล่านี้เป็นหลักฐานความผิดของเขาเอง แต่ก็เป็นจุดอ่อนของข้าราชการคนอื่นๆ ด้วย! ตู้เหวินยวนใช้วิธีนี้เพื่อจับจุดอ่อนของเหล่าข้าราชการ และบีบบังคับให้พวกเขารวมกลุ่มสมคบคิดกัน” “เจ้าแก่จิ้งจอกนี่มันร้ายกาจจริงๆ!” ซูเฟิ่งหลิงเหงื่อออกเต็มหน้าผาก ไม่น่าแปลกใจที่ท่านปู่ของนางมักจะเตือนเสมอว่า แวดวงราชการนั้นเต็มไปด้วยอันตราย เหมือนเหยียบพื้นน้ำ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 664

    จวนส่วนตัวหลังที่สอง ตั้งอยู่ใจกลางย่านการค้า หลี่หลงหลินและซูเฟิ่งหลิงบุกเข้าไปค้นหากันพักใหญ่ แต่กลับไม่ได้อะไรเลย ซูเฟิ่งหลิงเริ่มรู้สึกหมดหวัง “หรือว่าเจ้าแก่ตู้เหวินยวนมันหลอกเราอีกแล้ว!” หลี่หลงหลินที่ตอนแรกมั่นใจเต็มเปี่ยม ตอนนี้ก็เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่แล้ว... เมื่อมาถึงจวนหลังที่สาม พวกเขาก็พบสิ่งที่ตามหา ห้องใต้ดินที่นี่ไม่ได้ลึกนัก ดูเหมือนห้องเก็บของธรรมดาๆ ที่ใช้เก็บผัก หลี่หลงหลินจุดตะเกียงน้ำมันที่ผนัง แล้วห้องใต้ดินมืดมิดก็สว่างขึ้นทันที และเห็นว่าตรงหน้ามีหีบขนาดใหญ่เรียงรายเต็มห้อง มุมหนึ่งของห้องใต้ดินมีชั้นวางของแบบโบราณ ที่บนนั้นเต็มไปด้วยของล้ำค่าและของหายากต่างๆ “ในที่สุดก็เจอแล้ว!” ซูเฟิ่งหลิงรีบเปิดหีบใบหนึ่ง เมื่อเห็นเงินแท่งสีเงินเต็มหีบ ก็ถึงกับอ้าปากค้าง ที่นี่คือที่ที่ตู้เหวินยวนซ่อนทรัพย์สินที่ยักยอกมา! ซูเฟิ่งหลิงตื่นเต้นสุดขีด กำหมัดชูขึ้นด้วยความดีใจ แต่หลี่หลงหลินกลับไม่ได้สนใจเงินทองเหล่านั้น เขาเดินตรงไปที่ชั้นวางของโบราณ ดูเครื่องกระเบื้องและหยกที่จัดวางอยู่ พลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความตกตะลึง ทองคำมีมู

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 663

    หลี่หลงหลินหัวเราะ: “นี่เจ้าพูดเองนะ! เสด็จพ่อให้ข้าไปยึดจวนส่วนตัวของตู้เหวินยวน ถ้าเจ้าไม่ไป ข้าก็จะไปเองแล้วกัน!” เมื่อซูเฟิ่งหลิงได้ยินดังนั้นก็มีท่าทีตื่นตัวขึ้นมาทันที: “ไม่ได้! ได้ยินว่ามีเงินอยู่ในจวนนั้นตั้งยี่สิบล้านตำลึง ถ้าท่านคิดฮุบไว้คนเดียวจะทำยังไง? ข้าจะไปด้วย!” ตามปกติแล้ว หากหลี่หลงหลินจะไปตรวจสอบจวนส่วนตัวของตู้เหวินยวน ควรจะเรียกทหารไปด้วย แต่ตู้เหวินยวนจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์คนนี้ ซื้อจวนธรรมดา ๆ ในย่านชุมชนคนทั่วไปเอาไว้ ถ้าหากนำกำลังทหารไปอย่างโจ่งแจ้ง เกรงว่าจะทำให้ชาวบ้านเดือดร้อน ดังนั้น หลี่หลงหลินจึงตัดสินใจพาซูเฟิ่งหลิงไปสำรวจก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นสถานที่ที่ถูกต้อง แล้วค่อยเรียกทหารมาตรวจค้นอีกครั้ง เพื่อไม่ให้เสียเวลา หลี่หลงหลินสั่งให้ซูเฟิ่งหลิงนั่งรถม้าตรงเข้าสู่เมืองหลวงทันที มุ่งหน้าไปยังจวนหลังแรก จวนหลังนี้เป็นจวนธรรมดาติดทะเลสาบ ดูจากภายนอกทรุดโทรมพอสมควร ซูเฟิ่งหลิงหรี่ตา มองจวนอย่างพินิจพิเคราะห์: “จิ้งจอกเฒ่าตู้เหวินยวนซ่อนเก่งจริง ๆ! ถ้าเขาไม่สารภาพเอง คงไม่มีทางหาเงินสกปรกนี่เจอแม้แต่ตำลึงเดียว!” หลี่หลงหลินพยักหน้า: “เร

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 662

    สีหน้าของฮ่องเต้หวู่มืดมนจนถึงขีดสุด พระองค์รู้ดีว่าตู้เหวินยวน ชายชราผู้มากเล่ห์หลายกลซึ่งครองอำนาจในแผ่นดินมายาวนานนั้นได้กอบโกยเงินทองไว้ไม่น้อย แต่ไม่คาดคิดเลยว่า จะมากมายถึงเพียงนี้ ยี่สิบล้านตำลึง? นี่มันหมายความว่าอะไร! รายได้จากภาษีทั้งปีของแคว้นต้าเซี่ยยังไม่เท่านี้เลย และนี่ ยังไม่นับรวมเรือนตากอากาศที่เขาซื้อไว้บนเขาทิศประจิม และเงินอีกหนึ่งล้านตำลึงที่เคยอ้างว่าใช้ในการสร้างค่ายพักพิงสำหรับผู้อพยพ! ตู้เหวินยวนไม่ใช่แค่ข้าราชการที่ฉ้อโกงธรรมดา! เขาคือมหาโจรที่ยิ่งใหญ่เทียบเท่ากับเหอเซินเลยทีเดียว! ฮ่องเต้หวู่โบกมือพร้อมรับสั่งด้วยเสียงเย็นชา: “ลากตัวไป!” “ตัดหัวหลังฤดูใบไม้ร่วง!” ฮ่องเต้หวู่ไม่อยากเห็นหน้าตู้เหวินยวน โบกมือพร้อมเอ่ยเสียงเย็นชา ตู้เหวินยวนที่หมดอาลัยตายอยาก ใบหน้าเรียบเฉย ถูกองครักษ์เสื้อแพรลากตัวออกไปโดยไม่ปริปากขอร้องแม้แต่คำเดียว เพราะว่า ตู้เหวินยวนเขารู้ดีว่าฮ่องเต้หวู่ยังเมตตาเขาอยู่ หนึ่งคือ การริบทรัพย์สิน แต่ไม่ได้ประหารล้างโคตร สองคือ การตัดหัวหลังฤดูใบไม้ร่วง หมายความว่าการประหารจะเกิดขึ้นหลังวันศารทวิษุวัตของปีนี้

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 661

    ในตอนนั้นเอง หลี่หลงหลินก็เอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า: “เสด็จพ่อ ลูกไม่เหมือนพวกไร้ค่าพวกนั้นหรอก!” ฮ่องเต้หวู่ถึงกับชะงัก มองหลี่หลงหลินพลางถาม: “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” หลี่หลงหลินยิ้มเย็นชา ก่อนกล่าวด้วยคำพูดที่ทำให้ทุกคนตะลึง: “คดีที่สามศาลไม่สามารถสืบได้ ข้าจะสืบเอง! เงินสกปรกที่สามศาลหาไม่เจอ ข้าจะหาเอง!” เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนในที่นั้นถึงกับตกตะลึงจนพูดไม่ออก ทำยังไง? ในเมื่อทุกคนช่วยกันสืบยังสืบไม่ได้ แล้วองค์ชายเก้าจะมาดูแคลนสามศาลได้ยังไง? เจ้ากรมอาญาเอ่ยด้วยความไม่พอใจ: “องค์ชายเก้า ท่านไม่กลัวว่าจะทำไม่ได้ตามที่พูดหรือ?” เจ้ากรมศาลต้าหลี่หัวเราะเยาะ: “ข้าจะให้เวลาท่านอีกเดือนหนึ่ง ถ้าท่านทำให้ตู้เหวินยวนยอมรับสารภาพได้ ข้าจะยอมลาออกจากตำแหน่งแล้วกลับบ้านเกิดไปเลย!” ผู้ตรวจการราชสำนักเพียงแต่ส่ายศีรษะแล้วถอนหายใจ: “องค์ชายเก้า ท่านยังอ่อนประสบการณ์เกินไป การสอบสวนมันคือศิลปะ ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างนั้น...” ฮ่องเต้หวู่เองก็เอ่ยเช่นกัน: “เจ้าเก้า เจ้าเป็นดาบที่อายจนไม่กล้าคืนฝักหรือไง? ฟังคำเราเถิด ช่างมันเถอะ! ค่อย ๆ สืบไป สุดท้ายก็ต้องมีผลออกมาเอง!”

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 660

    “ใต้เท้าตู้ เจ้า...”ฮ่องเต้หวู่มองหน้าตาของตู้เหวินยวน ในใจก็รู้สึกขนลุกอยู่บ้างบนร่างกายของเขา ไม่เห็นรอยแผลชัดเจนนักแต่หน้าเขียวและซีด แววตาฟุ้งซ่าน เห็นได้ชัดว่าต้องทนทุกข์ทรมานมากจึงได้กลายเป็นแบบนี้ชั่วขณะหนึ่ง ฮ่องเต้หวู่ก็อดรนทนไม่ไหวอย่างไรตู้เหวินยวนก็เป็นขุนนางในราชสำนักมาหลายปี แม้ไม่มีความสำเร็จ แต่ก็ทำงานหนักและที่ทำให้ฮ่องเต้หวู่ตกใจก็คือคำว่าปีศาจคำนี้เจ้าเก้าทำอะไรกันแน่ถึงได้ทำให้ตู้เหวินยวนหวาดกลัวเพียงนี้?ฮ่องเต้กลืนน้ำลายลง “เจ้าพูดมาสิ เจ้าเก้าทำอะไรเจ้ากันแน่?”ตู้เหวินยวนกัดฟัน “เขา... เขาทารุณกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่ถามว่า “ตีเจ้าหรือ?”ตู้เหวินยวนส่ายหัว “ไม่พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ถามอีกว่า “ด่าเจ้าหรือ?”ตู้เหวินยวนส่ายหัว “ไม่พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “หรือว่าไม่ให้เจ้ากินข้าวกินน้ำ?”ตู้เหวินยวนยังคงส่ายหัว “ก็ไม่ใช่เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่สับสนแล้ว สีหน้าของเขาดูงุนงง “แล้วเขาทารุณเจ้าอย่างไร?”ตู้เหวินยวนคิดอยู่นานก่อนจะตอบว่า “เขาขังกระหม่อมไว้ในห้องมืดเล็กๆ ไม่คุยกับกระหม่อม...”คราวนี้ไม่ใช่เพียงฮ่องเต

DMCA.com Protection Status