บทที่ 584

ฮองไทเฮาเข้าใจในทันใด ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา “ที่แท้ก็เป็นขนมไหว้พระจันทร์ที่หลานสะใภ้ทำด้วยตนเอง! ถึงขั้น...ถึงขั้น....”

เซียวเม่ยเอ๋อร์ยิ้มเย็น พูดประชด “พูดหนึ่งพันชมหนึ่งหมื่น ก็แค่ขนมไหว้พระจันทร์มิใช่หรือ? ราคาแพงที่สุดก็แค่ยี่สิบสามสิบตำลึง มีอะไรให้เสียดายกัน!”

ฮองไทเฮาไม่สบอารมณ์ ถลึงตาใส่เซียวเม่ยเอ๋อร์หนึ่งปราด “เผ่าป่าเถื่อนก็คือเผ่าป่าเถื่อน! แม้ของขวัญเบาแต่น้ำใจหนักหลักการนี้ ก็ไม่เข้าใจหรือ?”

เซียวเม่ยเอ๋อร์สำลักจนพูดไม่ออก

หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ พูดว่า “เสด็จย่า ขนมไหว้พระจันทร์นี้ไม่เพียงเป็นน้ำใจของหลานและคนสกุลซู! ยิ่งไปกว่านั้น ราคาก็ไม่ธรรมดา! ขนมไหว้พระจันทร์ทุกอันอย่างน้อยก็ต้องจ่ายหนึ่งร้อยตำลึงพ่ะย่ะค่ะ!”

หนึ่งร้อยตำลึง?

ทุกคนล้วนสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่ง ใบหน้าเผยแววเหลือจะเชื่อ

นี่คือขนมไหว้พระจันทร์อะไร?

หนึ่งอันต้องจ่ายหนึ่งร้อยตำลึง?

ภายนอกมองไม่ออก หรือว่าไส้ภายในมีของดีอยู่ ซ่อนรังนกหูฉลาม ตับมังกรไขกระดูกหงส์กระนั้น?

แต่ ขนมไว้พระจันทร์นี้มีขนาดเท่าฝ่ามือ ต่อให้เป็นรังนกหูฉลาม ก็จ่ายเพียงสามถึงห้าตำลึงเท่านั้น!

ภายในขนมไหว้พระจันทร์มิได้ห่อทองเอ