บทที่ 403

ก่อนหน้านี้ไม่ว่ากินสิ่งใดก็ล้วนไม่มีรสชาติ ยากจะกลืนลงไป!

อึก...

เพียงคำเดียว ดวงเนตรของฮ่องเต้หวู่ก็ทอประกายระยับ

รสชาติเข้มข้นระเบิดทั่วทั้งต่อมรับรส!

รสชาติเลิศล้ำเหลือหลาย!

ฮ่องเต้หวู่รู้สึกว่าตนเองมิได้กำลังกินโจ๊ก แต่ดื่มน้ำแกงไก่รสเข้มหนึ่งชาม!

ภายในยังมีรสชาติหอมหวานของโจ๊กอีกด้วย

ความรู้สึกนั้นช่างเหลือจะเชื่อโดยแท้!

ฮ่องเต้หวู่กินโจ๊กครึ่งถ้วยหมดภายในคำเดียว เช็ดพระโอษฐ์ตรัสว่า “เราไม่เคยกินโจ๊กอร่อยเพียงนี้มาก่อน! สหายเว่ย ไปนำโจ๊กมาให้เราอีกชาม!”

เว่ยซวินตื่นเต้นแทบแย่ ขอบตาร้อนผะผ่าว “ฝ่าบาท พระองค์เสวยแล้ว! กระหม่อมจะไปเดี๋ยวนี้...”

ฮ่องเต้หวู่เอ่ยเตือน “ใส่ยาด้วย!”

ภายใต้การทำงานของผงปรุงรสไก่ ฮ่องเต้หวู่เสวยโจ๊กถึงสามชาม อิ่มแล้วก็เรอออกมา ตรัสอย่างสลดใจ “สบายยิ่งนัก! เรามิได้กินอิ่มนานมากแล้ว!”

เว่ยซวินปาดน้ำตา “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท! อาการประชวรของพระองค์หายดีแล้ว! ขอบคุณหมอเทวดาซุนมาก! นางยอดเยี่ยมเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เป็นดรุณีน้อยคนหนึ่ง กลับสามารถทำยารักษาอาการประชวรของพระองค์ได้ ช่างมีความสามารถโดยแท้!”

ฮ่องเต้หวู่หันมองทางหลี่หลงหลิน ตรัสอย่างแปลกพร