Share
บทที่ 313
Related chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 314
หลี่หลงหลินกลัวผู้หญิงร้องไห้ที่สุดไม่เพียงเสือโคร่งอย่างซูเฟิ่งหลิง ยังมีหลิ่วหรูเยียนหญิงงดงามเจ้าน้ำตาคนนี้“พี่สะใภ้สี่!”“ท่านอย่าร้องอีกเลย!”“ไม่แน่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าอาจเลอะเลือน ลืมไปแล้ว!”“ข้าเชิญท่านไปด้วยกัน นี่ยังใช้ไม่ได้อีกหรือ?”หลี่หลงหลินรับมือไม่ทัน รีบพูด“ได้เลย!”หลิ่วหรูเยียนปาดน้ำตาคลี่ยิ้มออกมา เหยียดตัวตรงในทันใด? ? ?หลี่หลงหลินงงงันเหตุใดเปลี่ยนสีหน้าเร็วยิ่งกว่าพลิกหน้าตำราอีกเล่า?สัญชาตญาณบอกเขา!ตกหลุมพรางแล้ว!เจ้าถูกหลิ่วหรูเยียนหลอกแล้ว!ความสัมพันธ์แม่สามีลูกสะใภ้อะไร คะนึงหาท่านพี่สี่อะไรล้วนหลอกลวงทั้งสิ้น!นางเองก็มิได้เป็นโรคซึมเศร้านางเพียงอยากเข้าวัง ร่วมงานเลี้ยงวันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮาเท่านั้น...“หญิงงาม ช่างน่ากลัว!”หลี่หลงหลินสั่นสะท้านภายในใจเพราะเหตุนี้มีคนพูดว่าหลิ่วหูเยียนก็คือจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นางเป็นปรมาจารย์ด้านล้อเล่นกับใจคนโดยแท้!“พี่สะใภ้สี่...”หลี่หลงหลินหยิบปิ่นทองประดับมุกแดนใต้ออกมา ส่งให้หลิ่วหรูเยียน “ขอบคุณพี่สะใภ้สี่มากที่ช่วยเหลือ สอนแม่ม่ายทอผ้า ของขวัญเล็กๆ ไม่สามารถตอบแทนได้!”ดวงตา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 315
กุบกับกุบกับ...เสียงกีบเท้าม้าดังขึ้นซูเฟิ่งหลิงมีสีหน้าอ่อนล้า พลิกตัวลงจากอาชาสีชาด ปากบ่นงึมงำ “ข้าเหนื่อยแทบตายแล้ว!”หลี่หลงหลินขยับขึ้นไปเอ่ยถาม “จัดแจงส่งทหารพ่ายศึกเข้าวังเรียบร้อยแล้วหรือ?”ซูเฟิ่งหลิงพยักหน้า “ใช่แล้ว! แต่ก็เพียงทหารพ่ายศึก ทหารใหม่ที่เหลือเข็นไม่ขึ้น ทำอันใดไม่ได้ ยังอยู่ที่ภูเขาทิศประจิม!”ดวงตาหลี่หลงหลินทอประกายระยับ เอ่ยปากชื่นชม “นี่เจ้าฉลาดขึ้นมาตั้งแต่ยามใด? ประโยชน์ของทหารพ่ายศึกก็คือข่มขวัญองค์ชายสาม! ยอมขาดดีกว่าไร้คุณภาพ แต่ละคนล้วนฉลาดหลักแหลม พี่สามถึงจะกริ่งเกรง!”ซูเฟิ่งหลิงโบกมือ เตรียมกลับเข้าห้อง “เลิกพูดไร้สาระ! ข้าจะกลับไปนอน! ไม่กินข้าวเย็นแล้ว! หากท่านปลุกข้า ข้าจะเอาชีวิตท่าน!”เช้าวันนี้ นางยังนอนไม่เต็มอิ่มก็ถูกฉุดขึ้นจากเตียง เข้าวังไปคุ้มภัยแล้วจากนั้นนางก็ไปคัดเลือกทหารที่ภูเขาทิศประจิม กลับเข้าวังอีกครั้ง ส่งมอบตัวให้กับแม่ทัพกองทหารองครักษ์เหนื่อยแทบตายแล้ว!บัดนี้ ซูเฟิ่งหลิงไม่อยากกินข้าว ต้องการเพียงนอนหลับ!หลี่หลงหลินห้ามนางไว้ “เจ้านอนไม่ได้ คืนนี้มีงานเลี้ยงวันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮา เจ้าเป็นพระชายา ต้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 316
หลี่หลงหลินไม่หันหน้ากลับ หนีจนไปถึงวังว่านโซ่วงานเลี้ยงวันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮาก็จัดขึ้นที่นี่หน้าประตูประดับโคมไฟหลากสีสัน บรรยากาศครึกครื้นมากเวทีการแสดงถูกจัดตั้งไว้ในพระราชวัง เชิญคณะละครมีชื่อเสียงของเมืองหลวงมา ร้องทำการแสดง ‘เทพสามองค์อำนวยพร’ชนชั้นสูงไม่น้อยมาถึงก่อนล่วงหน้าแล้ว นั่งหน้าเวทีรับชมการแสดงหลี่หลงหลินรอนานมากแล้ว เห็นงานเลี้ยงใกล้เริ่มเต็มที รถม้าของสกุลซูเพิ่งเดินทางมาถึงลั่วอวี้จู๋ กงซูหว่านและหลิ่วหรูเยียนเรียงลำดับกันลงจากรถม้า ไม่หันมองหลี่หลงหลินเลยสักครั้ง ประคองฮูหยินผู้เฒ่าซูเข้าวังว่านโซ่ว เห็นได้ชัดว่ากำลังอึดอัดคับข้องใจซูเฟิ่งหลิงมาหยุดข้างกายหลี่หลงหลิน เอ่ยปากยิ้มเย็น “ท่านตายแน่! พี่สะใภ้โกรธมาก ผลที่ตามมาร้ายแรงมากนัก!”หลี่หลงหลินยิ้มกว้างเรื่องนี้เป็นเขาคิดไม่รอบคอบจริง เกิดความวุ่นวายใหญ่โตสกุลซูเกือบกลายเป็นนรกไปแล้ว โชคดีตนเองหนีออกมาว่องไว!แต่เรื่องพวกพี่สะใภ้โมโห อาจไม่เป็นเช่นนั้นอย่างไรเสียพวกนางก็มิได้ดึงปิ่นทองประดับมุกแดนใต้บนศีรษะลงมา มองออกว่าชมชอบอย่างแท้จริง ก็แค่รู้สึกเก้อกระดากอยู่บ้าง แสร้งขุ่นเคืองไป
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 317
ถูกหลี่หลงหลินกดดันมานานมากเพียงนี้คืนนี้จะต้องคิดบัญชีหลี่หลงหลินทั้งต้นและดอก ให้เขาชดใช้อย่างสาสม!ซูเฟิ่งหลิงโมโหมาก คิ้วเรียวดุจกิ่งหลิวเหยียดตรง “ท่าน...”หลี่หลงหลินจับมือหยกของซูเฟิ่งหลิง ยิ้มเย็นพลางพูด “อย่าโวยวาย! คืนนี้ใครเสียหน้า พวกเรายังรอดูต่อไปเถอะ!”งานเลี้ยงวันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮาเริ่มขึ้นแล้วหลี่หลงหลินและซูเฟิ่งหลิงจับมือกันเข้าร่วมงานเลี้ยงเหล่าขุนนางชนชั้นสูงมีหน้ามีตาล้วนนั่งรวมกันเปล่งประกายที่สุดก็คือองค์ชายทั้งหกตรงหน้าองค์ชายใหญ่และองค์ชายรอง หนึ่งคนปกครองหนานเจียง หนึ่งคนปกครองตงไห่ ถูกแต่งตั้งไปอยู่ภายนอกตั้งแต่แรกแล้ว อยู่ห่างไกลภูเขาขวางกั้น ไม่สะดวกเข้าเมืองหลวงทว่า ของขวัญล้วนถูกส่งมาแล้วมีเพียงองค์ชายสามหลี่เฟิงอวิ๋น เขาเป็นซีเหลียงอ๋อง อยู่ไกลหมื่นลี้แต่ยังเดินทางกลับเมืองหลวงเว้นเสียแต่เขาแล้วยังมีองค์ชายสี่ องค์ชายห้า องค์ชายเจ็ด องค์ชายแปดไปจนถึงองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินส่วนองค์ชายหกหลี่เซวียน บัดนี้อยู่ภายในคุก ไม่สามารถมาที่นี่ได้“เสด็จแม่!”ฮ่องเต้หวู่ประคองไทเฮาด้วยพระองค์เอง มาหยุดตรงหน้าทุกคน“ถวายพระพรไทเฮา!
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 318
“ฝ่าบาท!”เพราะมองไม่เห็น ไทเฮาจึงตรัสถามฮ่องเต้หวู่ทางด้านข้าง “ตกลงของขวัญที่เจ้าสามส่งมาคือสิ่งใด?”ฮ่องเต้หวู่แย้มพระโอษฐ์ตรัสว่า “ทูลเสด็จแม่ เป็นกวนอิมหยกสูงเท่าตัวคนพ่ะย่ะค่ะ!”หลี่เฟิงอวิ๋นเอ่ยปากยิ้มๆ “มิใช่เพียงกวนอิมหยกธรรมดาเพียงนั้น! ใบหน้าของกวนอิมหยกนี้เป็นข้าหากช่างแกะสลักโดยอิงตามพระบรมสาทิสลักษณ์ของเสด็จย่าทำขึ้น! กวนอิมหยกนี้ก็คือเสด็จย่าท่านพ่ะย่ะค่ะ!”“กวนอิมอำนวยพร!”“หลานขอให้ท่านอายุยืนนาน!”ไทเฮาซาบซึ้งพระทัยเป็นอย่างมาก เดินสั่นๆ มาหยุดตรงหน้ากวนอิมหยกโดยมีฮ่องเต้หวู่คอยประคอง ยื่นมือออกไปลูบแล้วลูบอีก เย็นมือดังคาด หยกเรียบลื่น เป็นหยกหยางจือชั้นดี“เจ้าสาม...”“เจ้ามีน้ำใจแล้ว!”“เจ้าก็เป็นเด็กดีกตัญญูคนหนึ่ง!”“ย่า...ย่าไม่รู้ต้องพูดอะไรถึงจะดี!”ไทเฮาน้ำตาคลอ ไหลลงมาอย่างสุดระงับฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรหลี่เฟิงอวิ๋นอย่างลุ่มลึกแวบหนึ่ง สายพระเนตรสับสนพูดตามสัตย์จริงฮ่องเต้หวู่เองก็คิดไม่ถึง ของขวัญวันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮาที่หลี่เฟิงอวิ๋นมอบให้ ถึงขั้นมีค่ามากเพียงนี้!ยังไม่ต้องพูดว่ากวนอิมหยกไม่สามารถประเมินราคาได้ต่อให้เป็นเพียงหยกห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 319
ที่สามารถนำออกมาได้ เว้นเสียแต่วัวแกะม้า ก็คือหยกที่มีราคาแล้วหากซีเหลียงอ๋องวางแผนก่อกบฏ จะต้องใช้เงินมหาศาล ไปซื้อเสบียงอาหารและอาวุธ รับสมัครทหารมาฝึกกวนอิมหยกนี้ ก็คือสมบัติล้ำค่าประเมินค่าไม่ได้จริง ต่อให้นำไปขายเป็นชิ้น ก็เพียงพอให้ฝึกทหารม้าฝีมือดีนับพันคนได้หลี่เฟิงอวิ๋นมอบให้โดยไม่หวังผลจริงหรือ?หลี่หลงหลินรู้สึกเหลือจะเชื่อเว้นเสียแต่เรื่องนี้แล้วกวนอิมหยกงดงามแตกง่ายเพียงนี้ หลี่เฟิงอวิ๋นต้องใส่ใจและเสียเวลามากน้อยเพียงใด ถึงจะสามารถขนย้ายจากซีเหลียงมายังเมืองหลวงได้?เรื่องที่หลี่หลงหลินไม่เข้าใจ ซูเฟิ่งหลิงเองก็ไม่เข้าใจ ส่ายหน้า “บางที ซีเหลียงอ๋องอาจกตัญญูจริงกระมัง?”“กตัญญู?”ลั่วอวี้จู๋ทางด้านข้างหัวเราะออกมา “กลอุบายเล็กๆ ขององค์ชายสามตบตาได้เพียงฝ่าบาทและไทเฮาที่มองไม่เห็นเท่านั้น!”หลี่หลงหลินอึ้งงัน กระซิบถามเสียงค่อย “พี่สะใภ้ใหญ่ กลอุบายเล็กๆ อะไรหรือ?”ดวงตาคู่งามของลั่วอวี้จู๋ทอประกาย ยิ้มเย็นพลางพูด “ท่านเคยได้ยินเรื่องประกบหยกหรือไม่?”หลี่หลงหลินเข้าใจแล้ว “ท่านกำลังพูดว่ากวนอิมหยกนี้ถูกประกบเข้าด้วยกัน?”ลั่วอวี้จู๋พยักหน้า เอ่ยปากอย่างม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 320
ห้องใต้หลังคาแห่งหนึ่งของวังว่านโซ่ว ตกแต่งได้อย่างหรูหรางดงามเหล่าสนมในวังหลังนั่งอยู่ที่ฝั่งหนึ่ง ด้านบนวางผลไม้ไว้แล้วหลินกุ้ยเฟยมารดาของหลี่หลงหลินเองก็อยู่ด้วย สีหน้าอึดอัดอยู่บ้างไม่เพียงเพราะตำแหน่งของนางในตอนนี้คือกุ้ยเฟยแต่ยังเพราะฮองเฮาหลู่นั่งอยู่ข้างกายนาง สวมใส่ชุดชาววังหรูหรางดงาม ศีรษะประดับไปด้วยเครื่องประดับราคาแพง ใบหน้าสง่างาม สมเป็นมารดาของคนทั่วหล้าฮองเฮาหลู่งดงามมาก วัยกำดัดเองก็งดงามไม่ด้อยไปกว่าหลินกุ้ยเฟยแต่ไม่รู้เพราะเหตุใดความสัมพันธ์ระหว่างฮ่องเต้หวู่และฮองเฮาไม่ใกล้ชิดสนิทสนม ยังมีข่าวลือออกมาบ่อยๆ ว่าไม่ลงรอยกันอีกด้วยแต่นี่มิได้สั่นคลอนตำแหน่งเจ้านายแห่งวังหลังของฮองเฮาหลู่เว้นเสียแต่ความงามแล้ว ทั้งความคิดและฝีมือของฮองเฮาท่านนี้ล้วนร้ายกาจ!ยามหลินกุ้ยเฟยเพิ่งเข้าวังก็ถูกฮองเฮาทำให้หวาดกลัวแม้พูดว่าฉินกุ้ยเฟยไม่ได้รับความโปรดปรานแล้ว ถูกส่งเข้าตำหนักเย็น หลินกุ้ยเฟยเป็นรองเพียงฮองเฮา อยู่เหนือสนมทั้งหมดแต่ยามเผชิญหน้ากับฮองเฮา หลินกุ้ยเฟยยังอึดอัด ประหม่าไปทุกจุด!“ฮึ!”“กวนอิมหยกดีนักนะ!”“ดูท่าแล้วงานเลี้ยงวันนี้ เจ้าสามได้หน้า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 321
เกรงว่าชีวิตในวังหลังของตนภายภาคหน้าคงต้องลำบากยิ่งกว่านี้แล้ว!"ลูกชาย..."หลินกุ้ยเฟยจ้องมองไปที่เงาร่างของหลี่หลงหลินทั้งน้ำตา "คนที่เดียวที่แม่พึ่งพาได้ก็คือเจ้า..."เมื่อหลี่เฟิงอวิ๋นมอบหยกเจ้าแม่กวนอิม ไทเฮาทรงมีพระทัยเบิกบานยิ่งนัก รีบจับมือเขาไม่ยอมปล่อยดังนั้น หลี่เฟิงอวิ๋นก็เข้าไปนั่งประจบประแจงไทเฮาเหมือนกับฮ่องเต้หวู่“เจ้าลูกทรพีผู้นี้ ช่างแสดงละครเก่งยิ่งนัก!”ฮ่องเต้ทรงขมวดคิ้ว แม้ในใจจะไม่ชอบ แต่ไม่ควรเกิดโทสะเมื่ออยู่ต่อหน้าไทเฮา ทำได้เพียงระงับความโกรธเอาไว้เท่านั้น “เสด็จย่า”เจ้าสี่หลี่จือก็รีบก้าวเข้ามา มอบลูกท้อหยกออกมาด้วยสองมือ “หลานขอถวายลูกท้อหยกนี้ ขอให้เสด็จย่ามีโชควาสนาเหมือนมหาสมุทร อายุยืนยาวดั่งขุนเขาพ่ะย่ะค่ะ!”องค์ชายอีกหลายองค์ก็รีบแย่งชิงตัดหน้ากันเดินเข้ามามอบของขวัญให้“เสด็จย่า สิ่งที่หลานมอบให้คือต้นสนไท่ซานนิรันดร์ที่แกะสลักจากปะการังแดงพ่ะย่ะค่ะ!”“เสด็จย่า ของขวัญชิ้นนี้ของหลานคือหรูอี้งาช้าง ขอให้เรื่องต่างๆ ผ่านไปอย่างราบรื่น คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนาพ่ะย่ะค่ะ!”“เสด็จย่า...”ไทเฮาพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง แล้วเอ่ยชม “ดี! ดีมาก!
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 408
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 407
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 406
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 405
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 404
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 403
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 402
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 401
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 400
