Share
บทที่ 306
Related chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 307
“คนที่พระองค์เรียกว่าคนซื่อสัตย์ คงไม่ใช่เจ้าเก้า ไม่ใช่พระชายาโหรวเสด็จแม่ของเขาหรอกนะ? อ่อ ตอนนี้ต้องเรียกว่าหลินกุ้ยเฟยแล้วสินะ?” ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึง: “เจ้า... เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” หลีเฟิงอวิ๋นยิ้มเย็นชา มือขวากดดาบไว้ ค่อยๆ เดินเข้าไปหาฮ่องเต้หวู่ : “เสด็จพ่อ พระองค์จับเจ้าหกเข้าคุก ตีเจ้าสี่เกือบตาย! ฉินกุ้ยเฟยก็ไม่ได้ทำผิดอะไร แต่พระองค์กลับขับนางให้ไปอยู่ตำหนักเย็น!” “พระองค์ยังฆ่าผู้ตรวจการเยว่ซาน ตำหนิขุนนางที่ซื่อสัตย์ทั้งหลาย เหล่าขุนนางต่างพากันไม่พอใจ!” “เสด็จพ่อ พระองค์ถูกนางปีศาจหลินล่อลวง ถูกเจ้าเก้าคนโฉดเขลาหลอกลวงแล้ว!” “ครั้งนี้ที่ลูกกลับมา ไม่เพียงแต่จะมาอวยพรวันเกิดให้เสด็จย่า แต่... ยังจะมาฆ่านางปีศาจ กำจัดคนชั่วร้ายข้างกายพระองค์!” “คืนความสงบสุขให้กับต้าเซี่ย!” ฮ่องเต้หวู่ถูกบีบให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหลังชนกำแพง จนไม่สามารถถอยได้อีก เขาจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ: “เจ้าสาม เจ้าต้องการทำอะไร? เจ้ากล้าหรือ!” เว่ยซวินยังคงซื่อสัตย์ แม้ว่าขาจะสั่นเทาด้วยความกลัว แต่ก็กางแขนออกมาปกป้องฮ่องเต้หวู่ พร้อมกับตะโกนใส่หลีเฟิงอวิ๋น: “ซีเหลียงอ๋อง ท่า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 308
เมื่อฮ่องเต้หวู่ได้ยินคำพูดนี้ของหลี่หลงหลิน ก็เหมือนได้รับสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น ไม่ต้องพูดเลยว่าอบอุ่นแค่ไหน “เจ้าเก้า โชคดีที่มีเจ้า...” ฮ่องเต้หวู่พูดไม่ออก น้ำตาไหลคลอเบ้า หลีเฟิงอวิ๋นมองไปที่หลี่หลงหลิน ไม่ได้ซ่อนเร้นความเย้ยหยันที่อยู่ภายในเลย: “น้องเก้า แค่เจ้าหรือ?” หลี่หลงหลินรู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงพุ่งเข้ามา ทำให้เขาขนลุกและเหงื่อแตกพลั่ก เขารีบหลบไปอยู่ข้างหลังซูเฟิ่งหลิง: “เจ้ารีบไปสู้สิ!” ซูเฟิ่งหลิงสีหน้าแย่ลงมาก: “ข้าสู้เขาไม่ได้...” หลี่หลงหลินตกใจ: “เจ้าบอกไม่ใช่หรือว่าเก่งที่สุดในเมืองหลวง?” ซูเฟิ่งหลิงร้อนใจ: “ตอนที่ซีเหลียงอ๋องมีชื่อเสียง ข้ายังอายุแค่ไม่กี่ขวบเอง? ถ้าเขาไม่ได้ไปประจำการที่ซีเหลียง ก็คงไม่มีที่ให้ข้าโดดเด่นหรอก...” หลี่หลงหลินเข้าใจแล้ว ในเรื่องวรยุทธ์ หลีเฟิงอวิ๋นแข็งแกร่งมาก! แข็งแกร่งถึงขนาดที่แม้แต่ซูเฟิ่งหลิงก็ยังเทียบไม่ติด! ยิ่งไปกว่านั้น นั่นยังเป็นเรื่องเมื่อหลีเฟิงอวิ๋นยังเป็นองค์ชายอยู่ในเมืองหลวง หลีเฟิงอวิ๋นไปประจำการที่ซีเหลียงมาสิบปีแล้ว! ในช่วงสิบปีนี้ เขาผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือดมานับครั้งไม่ถ้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 309
“เจ้าเก้า ข้าจะรอดูว่า คนไร้ค่าอย่างเจ้าจะมีความสามารถอะไร!” หลีเฟิงอวิ๋นโบกมือ จนเสื้อคลุมสีดำด้านหลังสะบัด แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป เฮ้อ... หลี่หลงหลินมองดูเงาของเขาที่เดินจากไป ในที่สุดก็ทอดถอนหายใจยาวๆออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ แล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น! ซูเฟิ่งหลิงก็รู้สึกกลัวจนเหงื่อออกทั่วหน้า และหายใจหอบถี่ การเผชิญหน้าเมื่อครู่ แม้ว่าจะไม่ถึงครึ่งก้านธูป และทั้งสองฝ่ายก็ไม่ได้ต่อสู้กันจริงๆ แต่ก็ทำให้ซูเฟิ่งหลิงใช้พลังงานไปมากจนแทบจะยืนไม่อยู่! จะเห็นได้ว่า ซีเหลียงอ๋องหลีเฟิงอวิ๋น น่ากลัวขนาดไหน! ซูเฟิ่งหลิงหันไปมองฮ่องเต้หวู่ พบว่าฮ่องเต้ผู้นี้ก็หน้าซีดเซียวด้วยความกลัว เหมือนกับหลี่หลงหลินไม่มีผิด! “ฮ่องเต้หวู่ก็ไร้ค่าเหมือนกัน ทำไมถึงมีลูกประหลาดอย่างหลีเฟิงอวิ๋นได้!” “เขาเป็นลูกแท้ๆ หรือเปล่าเนี่ย!” ซูเฟิ่งหลิงอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ “ฝ่าบาท... ฝ่าบาท...” เว่ยซวินคลานเข้ามาหาฮ่องเต้หวู่ แล้วร้องไห้ฟูมฟาย: “พระองค์ไม่เป็นไรนะ! ไอ้กบฏนั่น ไม่ได้ทำอะไรพระองค์ใช่หรือไม่?” ฮ่องเต้หวู่ถอนหายใจ: “โชคดีที่มีเจ้าเก้าและซูเฟิ่งหลิง เราปลอดภัย” เว่ยซวินคุกเข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 310
ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว: “เจ้าสามตั้งใจยั่วโมโหเราอย่างนั้นหรือ? ถ้าอย่างนั้น เขาก็ทำสำเร็จแล้ว!” ฮ่องเต้หวู่ไม่เก่งเรื่องการวางแผนและมักจะใช้อารมณ์ตัดสินปัญหา เรื่องนี้เขาคิดเหมือนกับเว่ยซวินเมื่อครู่นี้ ว่าจะออกพระราชโองการประกาศว่าซีเหลียงอ๋องเป็นกบฏ! แต่การทำเช่นนี้ แม้ว่าจะสามารถระบายความโกรธได้ชั่วคราว แต่ก็ตกหลุมพรางของหลีเฟิงอวิ๋น! เมื่อถึงตอนนั้น หลีเฟิงอวิ๋นจะนำทหารม้าเหล็กซีเหลียงสามพันนายบุกเข้าเมืองหลวง ฮ่องเต้หวู่อยากจะร้องไห้ก็ไม่รู้ว่าจะไปร้องที่ไหน! “เจ้าเก้า เจ้าว่าเราควรจะรับมืออย่างไร?” ฮ่องเต้หวู่ กลับมาสงบดังเดิม และหันไปถามหลี่หลงหลิน หลี่หลงหลินครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ซีเหลียงอ๋องยังขาดข้ออ้าง เราจะให้ข้ออ้างเขาไม่ได้! เสด็จพ่อ โปรดปิดข่าวนี้ไว้ทันที! เรื่องที่เกิดขึ้นในตำหนักหยั่งซินวันนี้ ใครก็ตามที่กล้าแพร่งพรายออกไป ฆ่าทิ้งให้หมด!” ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า: “มีเหตุผล!” หลี่หลงหลินพูดต่อ: “ซีเหลียงอ๋องมาถึงเมืองหลวงเพื่อร่วมอวยพรวันเกิดให้เสด็จย่า! เมื่อคืนนี้ผ่านไป เขาจะไม่มีเหตุผลอยู่ในเมืองหลวงต่อไปอีก และควรจะกลับไปซีเหลียง!” ฮ่องเต้หวู
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 311
ขณะเดียวกันหลี่หลงหลินไม่รู้ องค์ชายสามหลี่เฟิงอวิ๋นและองค์ชายสี่หลี่จือกำลังมองตนเองสายตาเยียบเย็นอยู่บนห้องใต้หลังคาหลี่เฟิงอวิ๋นยกมุมปาก สีหน้าหมิ่นแคลน “เจ้าสี่ ก็คือเจ้าเก้าตัวไร้ประโยชน์คนนั้น ทำให้เจ้ากลายเป็นเช่นนี้รึ? เจ้าไม่ได้เรื่องเกินไปแล้วกระมัง!”หลี่จือใบหน้าแดงเรื่อ เอ่ยปากโต้แย้ง “พี่สาม วันนี้ท่านบุกยึดวัง นี่ก็ต้องถูกเจ้าเก้าทำลายแผนมิใช่หรือ?”หลี่เฟิงอวิ๋นหัวเราะเสียงเย็น เอ่ยเยาะหยัน “เพียงเขาก็คิดขวางข้ากระนั้นรึ? หากข้ามิได้อยู่ในซีเหลียงมานานหลายปี เรียนรู้ที่จะอดทน! วันนี้ ข้าฆ่าทุกคนในพระที่นั่งหย่างซิน ก็ไม่มีใครขัดขวางข้าได้!”หลี่จือสั่นสะท้านภายในใจ สีหน้าไม่สบอารมณ์มากพูดตามสัตย์จริง เขาเองก็ไม่ชอบผูกไมตรีกับหลี่เฟิงอวิ๋นพี่สามคนนี้ แท้จริงแล้วโหดเหี้ยมมากเกินไป ลงมืออย่างอำมหิต แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยไว้หน้า!ทว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้ หลี่จือไม่มีตัวเลือกอื่น ทำได้เพียงร่วมมือกับพี่สาม ถึงจะสามารถต่อสู้กับเจ้าเก้าได้!หลังผ่านไปพักหนึ่งข่าวถูกส่งออกจากวังฮ่องเต้หวู่มิได้พิโรธ ตรงข้ามกันปิดพระที่นั่งหย่างซิน ปกป้องศักดิ์ศรีของหลี่เฟิงอวิ๋น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 312
หลี่หลงหลินควบม้าไม่หยุด เดินทางกลับจวนสกุลซูภายในลานป่าไผ่สดชื่นงดงาม กงซูหว่านงดงามเยือกเย็นปานบัวหิมะ กำลังนั่งบนเก้าอี้หิน รออยู่เงียบๆ“พี่สะใภ้รอง!”หลี่หลงหลินมาถึงก็ทำลายความเงียบสงบภายในลานแล้ว “แว่นสายตายาวทำเสร็จแล้วหรือไม่?”“นี่...”กงซูหว่านชี้ไปที่กล่องผ้าไหมบนโต๊ะหิน “อยู่ในนี้”หลี่หลงหลินรีบเปิดกล่องออก หยิบแว่นสายตายาวออกมาอย่างระมัดระวังขาแว่นทำจากต้นหนานมู่เนื้อทอง หนักไปบ้าง เนื้อสัมผัสกลับยอดเยี่ยมเลนส์ขัดจากผลึก ทั้งใสทั้งโปร่งแสงหลี่หลงหลินลองสวมแว่นสายตายาว ทันใดนั้นอาการเวียนศีรษะที่คุ้นเคยก็โจมตีเข้ามาใช่แล้ว!ก็คือความรู้สึกนี้ ถูกต้องแล้ว!แม้ไม่รู้ว่าค่าสายตาแว่นสายตายาวของไทเฮามากน้อยเพียงใด แต่สวมแว่นสายตายาวแล้ว ย่อมเห็นชัดกว่าไม่ได้สวมหลี่หลงหลินเอ่ยปากชื่นชมอย่างไม่ประหยัดถ้อยคำ “พี่สะใภ้รอง ฝีมือของท่านนี้! ยอดเยี่ยมจริงๆ!”กงซูหว่านใช้สายตาดุจน้ำในฤดูใบไม้ร่วงมองหลี่หลงหลินแวบหนึ่ง “ฝีมือดีเยี่ยงไร ก็ไม่ดีเท่าความคิดของท่าน! หากมิใช่ท่าน ชาตินี้ข้าก็นึกถึงของอย่างแว่นสายตายาวเช่นนี้ไม่ออก!”หลี่หลงหลินยิ้มกว้าง “หากพี่สะใภ้รองช
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 313
พี่สะใภ้รองฉลาดเกินไปแล้วไม่คล้ายเด็กโง่ซูเฟิ่งหลิง อยากหลอกเยี่ยงไรก็หลอกเยี่ยงนั้นได้เลย!ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น หันหน้าก็ลืมแล้วข้าเพียงแปลกใจ ยามท่านไม่สวมเสื้อผ้าสีดำจะเป็นเช่นไรจำเป็นต้องระแวดระวังเพียงนี้เชียวหรือ?กระนั้น...เสื้อผ้าของหลิ่วหรูเยียน ส่วนใหญ่ล้วนนำมาจากสำนักการสังคีตสำหรับสตรีในห้องหอ แน่นอนว่าเปิดเผยไปบ้างจริงๆทว่าเสื้อผ้าเช่นนี้ถึงจะขับเน้นเรือนร่าง ถึงจะมีเสน่ห์!หลี่หลงหลินรอแทบไม่ไหว ยามกงซูหว่านปรากฏตัว จะเปล่งประกายเฉิดฉายมากเพียงใด!หลี่หลงหลินมาถึงห้องใต้หลังคาที่หลิ่วหรูเยียนพี่สะใภ้สี่พำนักอยู่โดยไม่รู้ตัวเสียงร้องไห้ดังออกจากภายใน“ร้องอีกแล้ว?”หลี่หลงหลินได้ยินเสียงร้องไห้ของหลิ่วหรูเยียน ทั้งตัวคนก็พูดไม่ออกแล้วแม้พูดว่าสตรีสร้างจากน้ำ แต่ท่านก็ไม่สามารถร้องไห้ทุกวันได้หรอกกระมัง?ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อหลายวันก่อนข้าเพิ่งจัดงานเลี้ยงบทกวีให้ท่านมิใช่หรือมิใช่ท่านดีใจมากกระนั้นรึ?เหตุใดร้องห่มร้องไห้อีกเล่า?กระนั้นหลิ่วหรูเยียนเป็นคนจิตใจดี หญิงเช่นนี้อารมณ์ละเอียดอ่อน เป็นไปได้มากว่าจะเป็นโรคซึมเศร้าโดยเฉพา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 314
หลี่หลงหลินกลัวผู้หญิงร้องไห้ที่สุดไม่เพียงเสือโคร่งอย่างซูเฟิ่งหลิง ยังมีหลิ่วหรูเยียนหญิงงดงามเจ้าน้ำตาคนนี้“พี่สะใภ้สี่!”“ท่านอย่าร้องอีกเลย!”“ไม่แน่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าอาจเลอะเลือน ลืมไปแล้ว!”“ข้าเชิญท่านไปด้วยกัน นี่ยังใช้ไม่ได้อีกหรือ?”หลี่หลงหลินรับมือไม่ทัน รีบพูด“ได้เลย!”หลิ่วหรูเยียนปาดน้ำตาคลี่ยิ้มออกมา เหยียดตัวตรงในทันใด? ? ?หลี่หลงหลินงงงันเหตุใดเปลี่ยนสีหน้าเร็วยิ่งกว่าพลิกหน้าตำราอีกเล่า?สัญชาตญาณบอกเขา!ตกหลุมพรางแล้ว!เจ้าถูกหลิ่วหรูเยียนหลอกแล้ว!ความสัมพันธ์แม่สามีลูกสะใภ้อะไร คะนึงหาท่านพี่สี่อะไรล้วนหลอกลวงทั้งสิ้น!นางเองก็มิได้เป็นโรคซึมเศร้านางเพียงอยากเข้าวัง ร่วมงานเลี้ยงวันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮาเท่านั้น...“หญิงงาม ช่างน่ากลัว!”หลี่หลงหลินสั่นสะท้านภายในใจเพราะเหตุนี้มีคนพูดว่าหลิ่วหูเยียนก็คือจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นางเป็นปรมาจารย์ด้านล้อเล่นกับใจคนโดยแท้!“พี่สะใภ้สี่...”หลี่หลงหลินหยิบปิ่นทองประดับมุกแดนใต้ออกมา ส่งให้หลิ่วหรูเยียน “ขอบคุณพี่สะใภ้สี่มากที่ช่วยเหลือ สอนแม่ม่ายทอผ้า ของขวัญเล็กๆ ไม่สามารถตอบแทนได้!”ดวงตา
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 408
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 407
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 406
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 405
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 404
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 403
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 402
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 401
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 400
