บทที่ 512

เมื่อฉู่เนี่ยนซีได้ยินคำรายงาน นางก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินทางไปยังจวนมหาเสนาบดี นางอยู่ในวังมาหลายวันแล้ว และท่านพ่อท่านแม่ก็คงจะรู้สึกเป็นห่วงนาง

หลังจากทานอาหารเย็นที่จวนมหาเสนาบดีแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็ตรวจดูครรภ์ของจ้าวม่อเหยียน ทุกอย่างเรียบร้อยดี จากนั้นนางจึงอยู่พูดคุยกับฮูหยินฉู่สักพักหนึ่ง หลังจากตื่นจากการงีบหลับกลางวันแล้วจึงกลับจวนของอ๋องหลี

จนกระทั่งช่วงเย็น เย่เฟยหลีก็ขี่ม้ากลับมา หลังจากทานอาหารกับฉู่เนี่ยนซีเรียบร้อยแล้วเขาจึงไปอาบน้ำ

ซุนจื่อซีสั่งให้สี่เชว่ไม่ต้องเตรียมสำรับอาหารเย็น นางหันหลังเดินไปหยิบดินสอเขียนคิ้วแล้วบรรจงแต่งหน้าที่หน้ากระจก

“คุณหนู วันนี้คุณหนูไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวัน หากป่วยขึ้นมาจะทำอย่างไรเพคะ?” สี่เชว่เอ่ยอย่างเป็นกังวล

“ข้ามีแผน เจ้าไปนำชุดที่ข้าเตรียมไว้ออกมาเสีย”

“เพคะ”

เย่เฟยหลีเข้ามาในห้องนอนของฉู่เนี่ยนซีพร้อมกับผมที่ยังเปียกชื้น เขาเห็นนางนั่งขัดสมาธิอย่างงดงามกำลังถือตำราแพทย์และอ่านมันอย่างตั้งอกตั้งใจ เขายกมุมปากขึ้นก่อนจะเดินไปตรงหน้าแล้วยื่นผ้าเช็ดตัวให้กับนาง

“อะไรหรือเจ้าคะ?” ฉู่เนี่ยนซีเงยหน้ามองเขาอย่างงุนงง

“ผม