แชร์
บทที่ 351
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 352
ฮองเฮาตกตะลึง นางได้ยินข่าวจากตำหนักเฟิงอี้ว่าฉู่เนี่ยนซีได้ฟื้นฟูคืนรูปลักษณ์เดิมของนางแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่านางจะดูเหมือนฉู่เคอมากขนาดนี้!แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่หลานสาวจะดูเหมือนป้านางระงับความตกใจ และรักษาความสงบและสง่าของฮองเฮาเอาไว้ และนั่งลงด้านข้างเพื่อดูว่าฉู่เนี่ยนซีจะมีวิธีรักษาใดบ้างหลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีทำความสะอาดมือเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้าไปหาเย่หลิงเอ๋อร์ เมื่อตรวจชีพจรให้เย่หลิงเอ๋อร์ ก็รู้สึกว่านางสกิดฝ่ามือของตน หัวใจของนางจึงกระตุกเล็กน้อย แล้วหันกลับไปทำความเคารพต่อจักรพรรดิและฮองเฮาก่อนจะทูลว่า “เสด็จพ่อเสด็จแม่โปรดออกไปรอที่ห้องโถงก่อนเถิดเพคะ ในนี้มีคนเยอะเกินไป องค์ต้องการอากาศบริสุทธิ์”จักรพรรดิมองหน้าฉู่เนี่ยนซี แสงเทียนสลัวกระทบใบหน้าของนาง ทำให้เห็นใบหน้าของนางชัดเจนมากขึ้นอีก แล้วภาพฉู่เคอที่คุกเข่าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขาอยากจะพยุงนางขึ้นมา แต่ก็รู้สึกตัวขึ้นในไม่ช้า “เจ้ามีวิธีรักษาหรือไม่?”จักรพรรดิขมวดคิ้วถามฉู่เนี่ยนซี เขารู้ว่าฉู่เนี่ยนซีมีความสามารถแต่ก็ไม่ตั้งคำถามมากเกินไป“ลูกสามารถรักษาได้เพคะ”น้ำเสียงของนางบางเบาแต่หนักแน่น ฉู่เนี่ยน
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 353
หลังจากที่ขันทีเฉินปลุกจักรพรรดิและฮองเฮาขึ้นมา ฉู่เนี่ยนซีก็คุกเข่าลงและพูดด้วยความดีใจว่า "องค์หญิงฉางเล่อดีขึ้นแล้วเพคะ เพียงแค่ใช้ยาที่ลูกออกให้ค่อย ๆ ปรับสมดุล และไม่ทำกิจกรรมที่หนักจนเกินไป ก็จะหายดีเพคะ”“จะไม่หมดสติไปอีกใช่หรือไม่?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น จักรพรรดิก็มีความสุขมาก"เพคะ"เมื่อได้ยินคำตอบที่มั่นใจของฉู่เนี่ยนซี ฮองเฮาที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกไม่พอใจ นางทำได้เพียงกำหมัดในแขนเสื้อและแสร้งทำเป็นยินดี "หม่อมฉันขอแสดงความยินดีกับฝ่าบาทด้วยเพคะ ขอให้องค์หญิงฉางเล่อพลานามัยแข็งแรง"“ขอแสดงความยินดีกับฝ่าบาท ขอแสดงความยินดีกับองค์หญิงฉางเล่อ”คนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงและตะโกนขึ้นพร้อมกัน“ลุกขึ้นเถิด” องค์จักรพรรดิหันไปหาฉู่เนี่ยนซีและดูมีพลังมากยิ่งขึ้น “เจ้าอยู่ดูแลองค์หญิงฉางเล่อที่นี่อีกสักสองสามวันแล้วกัน”“น้อมรับคำสั่งเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าฮองเฮารออยู่ที่นี่ทั้งคืนแล้ว จึงให้กลับไปพักผ่อนโดยไม่ต้องเข้าทักทายนางสนม จากนั้นเขาก็ส่งคนไปที่พระตำหนักอันชิ่งเพื่อรายงานกับไทเฮา ล้างหน้าล้างตาก่อนจะเดินทางไป ท้องพระโรงฉู่เนี่ยนซีเขียนใบสั่งยาบำรุง เย่หลิงเอ๋อร์เกิดมาพร้อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 354
ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่ฉงเฉิงอย่างขอบคุณสายตานี้ทำให้เย่ฉงเฉิงอดสงสัยไม่ได้ว่านี่คือฉู่เนี่ยนซีที่หยิ่งผยองและชอบเถียงเขาคนนั้นหรือนางหันศีรษะมองออกไปข้างนอก เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเข้ามา จึงหยิบปากกาและกระดาษขึ้นมาวาดภาพจากความทรงจำ ฉู่เนี่ยนซียื่นภาพให้เย่ฉงเฉิงแล้วรีบกล่าวขึ้นว่า "นี่เป็นหนึ่งในคนของมณฑลตะวันตก ท่านไปหาอวี๋เป่ยและบอกให้พวกเขารีบตามหาคนกลุ่มนี้โดยเร็วที่สุด”ขณะที่เย่ฉงเฉิงเก็บภาพเหมือน หลานชุ่ยก็เข้ามาพร้อมยา เมื่อนางเห็นเขา ก็โน้มตัวลงโค้งคำนับและมอบยาให้ฉู่เนี่ยนซี“ในเมื่อท่านอายังพักฟื้นอยู่ งั้นข้าก็จะไม่รบกวน หากท่านอาตื่นแล้วก็บอกข้าด้วย”เย่ฉงเฉิงจงใจพูดให้หลานชุ่ยฟัง จากนั้นจึงออกจากวังไปพร้อมกับภาพวาดแต่เมื่อเขากำลังจะก้าวออกจากห้อง เขาก็ได้ยินเสียงคนข้างหลังกระซิบขอบคุณ เขาตกตะลึงและมีความคิดมากมายอยู่ครู่หนึ่ง แต่จากนั้นเขาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติและยืดอกเดินออกจากห้องไปอีกด้านหนึ่ง จวนขององค์ชายหลีเงียบมากจนเกือบจะได้ยินเสียงใบไม้ร่วง เย่เฟยหลีกำลังเขียนพู่กันอยู่ในห้องอักษร ลายมือของเขามีความหนาและทรงพลัง แต่เขาไม่ได้ จดจ่ออยู่กับตัวอักษร หูของเ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 355
นางทำเพียงเพื่อมิตรภาพระหว่างคนสองคนเท่านั้น ไม่ใช่เพื่ออยากได้รับรางวัลด้วยพระราชกฤษฎีกาของไทเฮา ผู้คุมยิ้มมากขึ้นเมื่อเห็นฉู่เนี่ยนซีแต่ฉู่เนี่ยนซียังคงสงบนิ่ง จึงทำให้ผู้คุมแอบสาปแช่งลับหลังว่านางช่างไม่รู้จักบุญคุณส้มเขียวหวานถูกส่งมาที่ตำหนักเฟิงอี้ เจี่ยงจาวอวิ๋นค่อย ๆ ลอกเปลือกออก ดึงไหมสีขาวที่อยู่บนนั้นออกแล้ววางลงตรงหน้าฮองเฮา“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดจึงดูไม่มีความสุขเช่นนั้น? ตั้งแต่มาที่นี่ก็ดูไม่ผ่อนคลายเอาเสียเลย”ฮองเฮาวางหนังสือในมือลง ใช้เล็บสีแดงสดแบ่งส้มออกครึ่งหนึ่งก่อนจะใส่เข้าไปในปาก และถามเจี่ยงจาวอวิ๋นโดยไม่ละสายตาเจี่ยงจาวอวิ๋นกำลังเช็ดน้ำส้มบนมือด้วยผ้าเช็ดหน้า เมื่อนางได้ยินฮองเฮาถามสิ่งนี้ จึงรู้ตัวว่าตนเองซ่อนมันไม่มิดนางขยับตัวเบา ๆ ไปที่ด้านข้างของฮองเฮา นวดไหล่ของฮองเฮาและกล่าวขึ้นว่า "เสด็จแม่เพคะ เสด็จพ่อขังฉู่เนี่ยนซีไว้แบบนี้ แต่ไม่การเคลื่อนไหวใด ๆ เลย พระองค์ทรงคิดอะไรอยู่กันแน่เพคะ?"ฮองเฮาเงยหน้าขึ้น และสาวใช้ก็ถวายชา ฮองเฮารับมาก่อนจะส่ายหน้าแล้วเป่าชาร้อนเบา ๆ สร้อยไข่มุกสีทองบริสุทธิ์บนขมับขกระทบกับหูของนางเบา ๆ“ก็นั่นน่ะสิ ข้าคิดว่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 356
“ฉู๋เนี่ยนซี พบกันอีกแล้วนะ เจอข้าในสถานที่เช่นนี้แบบนี้ เจ้าดีใจหรือไม่?”เจี่ยงจาวอวิ๋นมองไปที่ใบหน้าของฉู๋เนี่ยนซี มันสวยงามมาก รอยยิ้มของนางกลายเป็นความชั่วร้ายและดุร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมองไปที่ดวงตาอันดื้อรั้นและหยิ่งยโสของฉู๋เนี่ยนซี ไฟในหัวใจของนางก็ระเบิดออกมา นางหยิบแส้สั้นขึ้นมาและเหวี่ยงมันใส่หน้าของฉู๋เนี่ยนซีอย่างรุนแรงเลือดไหลไปทั่วใบหน้าที่สวยงามของฉู๋เนี่ยนซีทันที ดวงตาของนางมืดมนลง เมื่อเห็นว่ากระโปรงเสื้อผ้าถูกแต้มไปด้วยสีแดงฉาน นางก็มองไปที่เจี่ยงจาวอวิ๋นอย่างดุเดือด "วันนี้ ท่านทุบตีข้าให้ตายที่นี่ หรือไม่ก็รอให้ข้าออกไปแล้วจะเอาคืนท่านเป็นสิบเท่าร้อยเท่า”เจี่ยงจาวอวิ๋นตกใจมากกับความหนาวเย็นที่อยู่รอบ ๆ ฉู๋เนี่ยนซี ทั้งยังมีดวงตาที่เหมือนหมาป่าของนาง หลังจากที่เจี่ยงจาวอวิ๋นสงบลง นางก็รู้สึกเสียหน้าและโกรธมากจนยกแส้ขึ้นสูงเพื่อตีฉู๋เนี่ยนซีอีกครั้ง“บอกมา เจ้าติดต่อกับมณฑลตะวันตกได้อย่างไร?!”หลังจากที่แส้ปลิวขึ้นไปในอากาศสองครั้ง มันก็ตกลงบนผิวหนังอันอ่อนอุ่นของฉู๋เนี่ยนซีฉู๋เนี่ยนซีรู้ว่าเจี่ยงจาวอวิ๋นเพียงต้องการระบายความโกรธของตัวเอง ดังนั้นนางจึงเง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 357
เป่ยถูปรากฏตัวออกมาจากที่ใดก็ไม่รู้ เขาสวมเสื้อคลุมสีฟ้าอ่อน ด้วยรูปร่างที่แข็งแกร่งและรอยยิ้มที่ผ่อนคลายเมื่อคนหนุ่มทั้งสองยืนอยู่ด้วยกัน เป่ยถูดูเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่า ในขณะที่เซวียหนานคงดูเป็นคนที่อ่อนแอกว่า“เรื่องโรงพนันหุยหุน ฝีมือเจ้าหรือเปล่า? อย่าบอกว่าไม่ใช่ ข้าคิดดีแล้ว มีเจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีความสามารถในการวางแผนเช่นนี้”ดวงตาของเซวียหนานคงเย็นลงเล็กน้อย เขายืนลังตรงอยู่ตรงข้ามเป่ยถู และจ้องมองตรงไปที่ดวงตาของอีกฝ่ายแต่มือที่กำแน่นกลับทรยศต่ออารมณ์ของเขา สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือการได้ยินคำตอบปฏิเสธของเป่ยถู“ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วยังไง? ไม่ใช่แล้วจะยังไง? เกิดอะไรขึ้นกับโรงพนันหุยหุน? เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าของโรงพนันหุยหุน? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้ากัน?”เป่ยถูไม่ตอบคำถาม แต่ถามกลับหลายข้ออย่างใจเย็น เซวียหนานคงพูดไม่ออกและตกตะลึงทันที“เป็นเจ้าจริง ๆ ด้วย เจ้าทำได้อย่างไร…?”เซวียหนานคงบูดบึ้งและมองไปยังเป่ยถูด้วยความขุ่นเคือง ก่อนที่เขาจะพูดจบเป่ยถูก็ขัดขึ้นก่อน “หนานคง!” เป่ยถูเรียกเขาเสียงต่ำ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เจ้ากลับมาทั้งที กลับมาตั้งคำถามกับข
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 358
แสงแดดยามพลบค่ำลอยอยู่บนท้องฟ้าทางทิศตะวันตก และมีแสงสีแดงลอยอยู่ในอากาศเย็นดวงตาของเซวียหนานคงเต็มไปด้วยความอบอุ่น เสียงของเขาเบาลง และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการวิงวอน “เป่ยถู ได้โปรดช่วยนางด้วยเถิด” เมื่อเป่ยถูได้ยินว่าหนานคงอ้อนวอนตนเองเพื่อพระชายาอ๋องแห่งอาณาจักรแห่งรัตติกาล ความโกรธในใจของเขาก็ระเบิดขึ้นราวกับเทน้ำมันลงกองไฟ และน้ำเสียงของเขาเยือกเย็นขึ้นกว่าเดิม “เจ้าอยากให้ข้าช่วยนางอย่างไร? ต้องให้ข้าเปิดเผยตัวตนและทำให้มณฑลตะวันตกตกกลายเป็นถูกกระทำเพียงฝ่ายเดียวอย่างนั้นหรือ?”ดวงตาของเซวียหนานคงดูโดดเดี่ยวมากขึ้น และเขาเพียงตอบไปเบา ๆ ว่า "เข้าใจแล้ว" และหันหลังจากไปทันทีเนื่องจากเป่ยถูปฏิเสธที่จะช่วยเหลือ เขาจึงทำได้เพียงคิดหาวิธีอื่นเท่านั้นเพราะตอนนี้พวกเขาอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกัน"แต่..."เมื่อได้ยินเสียงของเป่ยถู เซวียหนานคงก็หยุดเดินและหันกลับไปมองดูคนข้างหลังอย่างมีความหวังเป่ยถูลดสายตาลงขบคิดราวกับว่าเขามีคำตอบที่แน่นอนอยู่ในใจ เขาเงยหน้าขึ้นและยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แค่มุมปากก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความชั่วร้าย“หากเจ้ายอมทำข้อตกลงกับข้า...”เป่ยถูลากคำยาว
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 359
เซวียหนานคงเกาหู เขาไม่เคยโกหกป้าตัวเองเลยในชีวิต และในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้เขาก็พูดอะไรไม่ออกท่านป้าจ้องมองเขาอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะเดินไม่กี่ก้าวไปถึงข้างหน้าเขา นางพลางเดินเข้าไปพลางพยักหน้า พร้อมกับเยาะเย้ยเล็กน้อยในดวงตา“เจ้าเด็กน้อย ตกหลุมรักแล้วก็คือตกหลุมรัก เหตุใดต้องย้ายบ้านด้วย ทำไม? เจ้าวางแผนจะหนีตามใครอย่างนั้นรึ? อย่าว่าแต่ไม่ต้องการป้าอย่างข้าแล้ว เจ้าไม่คิดจะกล่าวอำลากับข้าเลยด้วยหรือ?"“ไม่ใช่นะขอรับ ท่านป้า...นี่ท่านพูดอะไรกัน?!”เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านป้า เซวียหนานยังคงเป็นเหมือนเด็กเสมอ และเมื่อเขาได้ยินป้าของเขาพูดเช่นนั้น เขาก็รีบโบกมือเป็นพลันวัน แม้แต่หลังหูก็กลายเป็นสีแดง“หากเจ้าชอบจริง ๆ ก็ยอมรับกับป้าอย่างเปิดเผยแบบลูกผู้ชาย อย่าทำตัวลับ ๆ ล่อ และขี้ขลาด…”ขณะที่กำลังดุเซวียหนานคงนางก็ได้ยินเซวียหนานคงพึมพำเสียงต่ำว่า “แบบลูกผู้ชายหมายความว่าอย่างไร ข้าเป็นลูกผู้ชายอยู่แล้ว” “เช่นนั้นแล้วเหตุใดเจ้าถึงยังไม่กล้ายอมรับ!”เซวียหนานคงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ป้าของเขาตื่นเต้นมากจนไม่ให้โอกาสเขาขัดจังหวะ "ไม่สำคัญว่าคนที่เจ้าชอบจะเป็นบุรุษหรือสตรี คนใน
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
