Share
บทที่ 242
Related chapters
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 243
“น่าเสียดายที่คนมีความสามารถโดดเด่นเช่นนั้นคงมีน้อยมาก ข้ารู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น” ฉู่เนี่ยนซียิ้มเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร คาดเดาบางอย่างในใจอย่างคลุมเครือ ไทเฮาทรงเรียกนางมาที่นี่เป็นพิเศษ หลังจากใช้อำนาจกดขี่นางแล้ว ก็ตรัสเรื่องของซุนจื่อซีต่อ คนที่นางรักและเอ็นดูจะแต่งงาน แต่กลับมาถามความเห็นกับคนที่เกลียด คงมีจุดประสงค์อะไรอยู่แน่... “ข้าคิดว่าหากเป็นหลีเอ๋อร็คงไม่เลว” ขณะที่พูด ดวงตาของไทเฮาก็คมกริบราวกับมีดที่พุ่งตรงไปยังฉู่เนี่ยนซี ท่าทีของฉู่เนี่ยนซียังคงเหมือนเดิมพลางเยาะเย้ยในใจ ‘นั่นไงเล่า!’ ไม่แปลกใจที่ไทเฮาทรงไม่ชอบนางแต่แรก อีกทั้งรังเกียจนางด้วยซ้ำ ที่แท้ก็เพราะเย่เฟยหลีเป็นคนที่ไทเฮาทรงได้เลือกไว้เป็นสามีของซุนจื่อซีผู้เป็นที่รักของนางมาตั้งนานแล้ว อีกทั้งองค์จักรพรรดิทรงสัญญาว่าจะให้นางเป็นชายาเอกของเย่เฟยหลี ในหัวใจของไทเฮา ฉู่เนี่ยนซีจึงกลายเป็นก้างขวางคอไปโดยปริยาย! ฉู่เนี่ยนซียังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้าพลางพยักหน้า “ท่านอ๋องก็เป็นคนเช่นนั้นจริง ๆ เพคะ” “ในเมื่อเจ้าเห็นด้วย ก็ให้ซีเอ๋อร์แต่งงานกับหลีเอ๋อร์เถิด ภายภาคหน้า เราจะต้องรักใคร่กลมเกลียวกันไว
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 244
หลังจากได้ยินคำพูดของไทเฮา จู่ ๆ ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา พลางมองไทเฮาอย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นเสียงเย็นชาก็ออกมาจากปากของนาง “หากพระองค์ทรงไม่พอพระทัยอะไรหม่อมฉัน ก็ทรงแจ้งกับองค์จักรพรรดิให้ปลดหม่อมฉันออกจากตำแหน่งพระชายาเถอะเพคะ อีกอย่าง พระองค์ก็ทรงเรียกท่านอ๋องให้มาหย่ากับหม่อมฉันก็ได้! หรือไม่เช่นนั้น ก็ทรงให้องค์จักรพรรดิกับบิดามารดาของหม่อมฉันลงความเห็นร่วมกันว่าเราสองคนควรจะหย่ากันก็ได้หมดเลยเพคะ! ตอนนี้คนที่ไทเฮาควรจะเสด็จไปพบไม่ใช่หม่อมฉัน แต่เป็นองค์จักรพรรดิกับเย่เฟยหลีสิเพคะ!” “บังอาจ!” ไทเฮามองฉู่เนี่ยนซีใกล้ ๆ ร่างกายของนางสั่นสะท้านด้วยความโกรธ พลางกุมหน้าอกตัวเองในทันทีและระบายความโกรธออกมาเฮือกใหญ่ “เสด็จย่า โปรดทรงสงบสติอารมณ์และอย่าปล่อยให้ความโกรธมาทำร้ายร่างกายของพระองค์นะเพคะ ซีเอ๋อร์ไม่ต้องการแต่งงานกับใครเลย! ซีเอ๋อร์แค่อยากอยู่ข้าง ๆ เสด็จย่าเพคะ!” ซุนจื่อซีลูบหลังของไทเฮา พลางทำให้นางสงบลงด้วยสีหน้ากังวล “เสด็จย่า พระชายาหลีคงไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เสด็จย่าขุ่นเคือง นางรักท่านอ๋องหลีมาก จึงพูดไม่ดีอยู่สักหน่อย ทรงอย่ากริ้วเลยเพคะ ทั้งหมดเ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 245
ด้วยความช่วยเหลือจากแสงเทียน ทันใดนั้นฉู่เนี่ยนซีก็รู้สึกหวาดกลัว ‘งูพิษหรือ? ทั้งยังไม่ได้มีเพียงชนิดเดียวด้วย ยืนยันได้อย่างหนึ่งว่าถึงแม้งูพวกนี้จะมีพิษร้ายแรงแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะปรากฏตัวในที่ที่มีคนพร้อม ๆ กัน และโจมตีคนตามใจชอบ เหตุใดจู่ ๆ พวกมันถึงมาปรากฏตัวที่นี่?’ เมื่อฉู๋เนี่ยนซีมองไปยังพวกมัน ดวงตาสีแดงสดของงูพวกนั้นก็จ้องมาที่ฉู่เนี่ยนซีราวกับกำลังรอโอกาส เมื่อใดก็ตามที่นางขยับ มันจะอ้าปากสีแดงสดและพุ่งเข้าโจมตีทันที แม้ฉู่เนี่ยนซีจะได้รับพลังจากห้วงว่างเปล่าและร่างกายของนางก็คงกระพันต่อพิษทั้งหมดอยู่แล้ว แต่การถูกงูจำนวนมากกัดนั้นก็ทำให้เกิดเจ็บปวดมากเสียจนอาจทำให้นางแตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้ เมื่อคิดถึงความเจ็บปวดเช่นนั้น ฉู่เนี่ยนซีก็ระมัดระวังมากขึ้น เวลาที่สองฝ่ายเผชิญหน้ากัน มักจะมีฝ่ายหนึ่งที่ไม่สามารถอยู่เฉยได้ นางพบว่างูเห่าตัวหนึ่งลักษณะหัวรูปไข่ มีลายแถบตาสีขาวที่หลังคอ และลำตัวสีน้ำตาลเข้มชูคอขึ้นมาทันที ลายแถบตาบนหลังของมันชัดเจนมาก ปากของมันอ้ากว้าง พลางแลบลิ้นสีแดงสดออกมา และส่งเสียง ‘ฟ่อ’ ในเวลาเดียวกัน ทันใดนั้น งูเห่าตัวนั้นก็เลื้อยมาทางฉู่เ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 246
เมื่อเย่เฟยหลีเห็นงูพิษเลื้อยวนอยู่ทั่วพื้น เขาก็รู้สึกเครียดขึ้นมา ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล เพราะกลัวว่าฉู่เนี่ยนซีจะได้รับบาดเจ็บ เห็นนางยืนอยู่อีกฝั่งด้วยท่าทางที่ดูจริงจัง เม็ดเหงื่อผุดพรายบนหน้าผาก “เกิดอะไรขึ้น?” ริมฝีปากบางของเย่เฟยหลีเอ่ยถามอย่างเย็นชา “ตอนที่ข้ากำลังจะออกไปพบว่าประตูถูกล็อค แล้วก็เห็นงูพิษพวกนี้เลื้อยเข้ามา ท่านระวังตัวด้วย!” ฉู่เนี่ยนซีอธิบายง่าย ๆ โดยไม่ลืมเตือนเขา งูพิษไม่สนใจความคิดของคนสองคน เนื่องจากเสียงดังที่เย่เฟยหลีทำ งูพิษจึงตกใจ และแต่ละตัวก็เข้าโจมตีทั้งสอง แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เย่เฟยหลีรู้สึกอ่อนแอด้วยเหตุผลบางอย่างและเป็นการยากมากที่จะยกมือขึ้น เขาต้องอาศัยความพยายามอย่างมากในการถ่างตาเอาไว้ พวกเขาสองคนไม่รู้ว่าอากาศโดยรอบถูกโรยด้วยพิษสลายเส้นเอ็น ซึ่งไม่มีสีและไม่มีกลิ่น ฉู่เนี่ยนซีที่มีภูมิต้านทานต่อพิษทั้งหมดจึงไม่รู้สึก แต่คนอื่น ๆ นั้นกลับทนไม่ได้ เมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติกับคนที่อยู่ข้างกาย ฉู่เนี่ยนซีจึงจับข้อมือของเย่เฟยหลีเพื่อตรวจชีพจรขณะจัดการกับงูพิษ หลังจากบดขยี้งูพิษจนตาย กลุ่มงูพิษก็ค่อย ๆ สงบลง แต่ล
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 247
เมื่อมองไปยังเย่เฟยหลีที่นิ่งเฉยด้วยความสับสนเล็กน้อย ฉู่เนี่ยนซีก็บ่นในใจ เกิดอะไรขึ้นกับชายคนนี้? หรือเขาจะถูกงูพิษกัดตอนที่นางออกไปข้างนอก? เมื่อเห็นใบหน้าที่ค่อนข้างซีดเซียวของเย่เฟยหลีและมีเหงื่อบาง ๆ อยุ่บนหน้าผากของเขา ฉู่เนี่ยนซีก็ยืนยันความคิดของตัวเองทันทีและรีบตรวจสอบว่าเขามีอาการบาดเจ็บบนร่างกายบ้างหรือไม่ เมื่อคว้ามือที่กำลังทำรุ่มร่ามของฉู่เนี่ยนซี เย่เฟยหลีก็จ้องมองนางอย่างใกล้ชิด “เจ้าจะทำอะไร?” น้ำเสียงเย็นชาของมีความเคอะเขินแฝงอยู่ในที “ข้าคิดว่าท่านถูกงูพิษกัด ข้ากังวลก็เลย... นี่ อย่าเข้าใจผิดนะ!” เมื่อปล่อยมือนาง เย่เฟยหลีก็เม้มปากบาง ความเยือกเย็นในดวงตาของเขาจางลงเล็กน้อย และรังสีแห่งความนุ่มนวลก็เอ่อล้นออกมา “ข้าไม่ได้ถูกกัด” แสงจันทร์ช่างน่ารื่นรมย์ และสายลมก็พัดผ่านผมปลิวไสว ภายใต้แสงจันทร์สลัว ทั้งสองมองหน้ากัน หัวใจของพวกเขาปะทะกันท่ามกลางความว่างเปล่า และบรรยากาศก็เริ่มคลุมเครือขึ้นมา ด้วยความรู้สึกของเขาที่มี เย่เฟยหลีจึงก้าวไปข้างหน้าและค่อย ๆ ก้มศีรษะลงราวกับต้องมนตร์ ในทางกลับกัน ฉู่เนี่ยนซีที่ยืนอยู่อย่างงงงวย ก็จ้องมองเย่เฟยหลีด้วย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 248
ฉู่เนี่ยนซีเดินอย่างรวดเร็วไปที่เรือน อวี๋ตงและคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่รอบ ๆ เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหวพวกเขาก็ติดตามเสียงนั้นไปผมของฉู่เนี่ยนซียุ่งเหยิงเล็กน้อยและใบหน้าของนางก็แดงก่ำเนื่องจากการก้าวที่เร่งรีบ ทุกคนดูสับสนเมื่อได้เห็นดังนั้นเสี่ยวเถาเดินออกไปอย่างสบาย ๆ พร้อมจานขนม เมื่อนางเห็นฉู่เนี่ยนซีที่ยืนหอบนางก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อพยุงนางไว้“พระชายามาทางนี้เพคะ” เสี่ยวเถารีบรินน้ำให้ฉู่เนี่ยนซีพลางมองนางด้วยความกังวล“นายหญิง เกิดอะไรขึ้น?” ดวงตาของอวี๋ตงจริงจังและหรี่ตาลงอย่างระแวดระวังฉู่เนี่ยนซีดื่มชาหมดถ้วยในอึกเดียว หลังจากถอนหายใจออกมาสองสามทีก็ทำสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาของนางซับซ้อนและแสดงความน่ากลัวออกมา“อวี๋ตง พรุ่งนี้เจ้าไปตรวจสอบปริมาณการขายผงสลายเส้นเอ็นและจัดทำรายชื่อคนซื้อมาให้ข้า”อวี๋ตงพยักหน้าโดยไม่ถามเหตุผล “พ่ะย่ะค่ะนายหญิง”ไม่รู้ว่าเมื่อใดที่พระจันทร์เต็มดวงซ่อนตัวอยู่ในเมฆหนาทึบจนมองไม่เห็นอีกครั้ง ทำให้บรรยากาศมืดมนอย่างแปลกประหลาดวันรุ่งขึ้น เนื่องด้วยเหตุการณ์เรื่องงูที่เกิดขึ้น ฉู่เนี่ยนซีจึงตรงไปยังพระตำหนักหย่างซินเพื่อเข้าเฝ้าองค์จักรพรร
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 249
“ฝ่าบาท วันนี้หม่อมฉันมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะมากราบทูลเพคะ!” เนื่องจากนางอยู่ในตำหนักของไทเฮา ฉู่เนี่ยนซีจึงขี้คร้านเกินกว่าจะอยู่ต่อไปได้ ดังนั้นนางจึงเริ่มเปิดประเด็นและเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ในตอนแรกองค์จักรพรรดิดูไม่แยแส แต่สีหน้าของเขาก็ค่อย ๆ จริงจังขึ้น และนั่งตัวตรงไทเฮาที่อยู่ข้าง ๆ กลับไม่สนใจเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ทำเหมือนว่าสิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีเล่าเป็เพียงเรื่องตลกที่ถูกแต่งขึ้น“ข้าก็ได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้เหมือนกัน แต่ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้” หลังจากฟังเรื่องราวของฉู่เนี่ยนซีแล้ว องค์จักรพรรดิก็พูดอย่างจริงจังว่า “เจ้าหมายถึง…นี่เป็นฝีมือของคนเช่นนั้นหรือ? มีคนต้องการจะทำร้ายเจ้าหรือ?”“เพคะ!” ริมฝีปากสีแดงของฉู่เนี่ยนซีเอ่ยขึ้นเบา ๆ และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “เมื่อวานมีคนนำกระถางดอกสายน้ำผึ้งมา ตอนนั้นซีเอ๋อร์ไม่ได้ใส่ใจ ดังนั้นจึงประสบปัญหาเช่นนี้เพคะ!”ได้ยินดังนั้น องค์จักรพรรดิและไทเฮาก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ซุนจื่อซีที่อยู่ด้านข้างกลับสูดลมหายใจลึกและมองฉู่เนี่ยนซีด้วยความกลัวประกอบกับมีความกังวลบนใบหน้าของนาง“เกิดเรื่องเช่นนี้ในหอตำราได้อย่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 250
ฉู่เนี่ยนซีมองไทเฮาด้วยสายตาเย็นชา แม้ว่าสีหน้าของนางจะไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดใด แต่ดวงตาของนางก็เผยให้เห็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้โดยปกติแล้ว นางไม่สามารถพูดเรื่องการมีภูมิต้านทานต่อพิษทุกชนิดได้ ความคิดที่ไม่เป็นมิตรของไทเฮาในปัจจุบันที่มีต่อนาง บวกกับความจริงที่ว่านางคาดเดาซุนจื่อซีอยู่ข้าง ๆ ไม่ออก ปัจจัยที่ไม่แน่นอนเหล่านี้ หากเล่าเรื่องนี้ไปมีแต่จะสร้างปัญหาและนำอันตรายมาสู่ตัวเองคิ้วของฉู่เนี่ยนซีขมวดเล็กน้อย จากนั้นดูเหมือนนางจะนึกถึงอะไรออก นางได้สติกลับมา จากนั้นก็ค่อย ๆ หยิบยาออกมาจากแขนเสื้อแล้วชูขึ้นสูง“ยาเม็ดนี้เรียกว่ายาล้างพิษ สามารถแก้พิษได้หลายร้อยชนิด นอกจากนี้ยังสามารถแก้พิษจากผงสลายเส้นเอ็นได้ด้วยเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีค่อย ๆ หรี่ตาลงขณะที่พูด พลางมองไปรอบ ๆ ยังนางกำนัลและขันทีอย่างใจเย็น เสียงของนางดังขึ้นและเยือกเย็น “ทันทีที่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ หม่อมฉันก็กินยาดักไว้ แม้ว่าผงนั้นจะไม่มีสีและกลิ่นก็ตาม...การโจมตีที่กะทันหันนั้นมีกระบวนการ ตราบใดที่แก้ทันไขเวลาก็จะไม่ติดพิษเพคะ”ขณะที่ฉู่เนี่ยนซีพูด นางก็มองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่มีนางกำนัลหรือขันทีคนไหนแสดงสีหน้าผิดปก
Latest chapter
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
