บทที่ 244

หลังจากได้ยินคำพูดของไทเฮา จู่ ๆ ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา พลางมองไทเฮาอย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นเสียงเย็นชาก็ออกมาจากปากของนาง

“หากพระองค์ทรงไม่พอพระทัยอะไรหม่อมฉัน ก็ทรงแจ้งกับองค์จักรพรรดิให้ปลดหม่อมฉันออกจากตำแหน่งพระชายาเถอะเพคะ อีกอย่าง พระองค์ก็ทรงเรียกท่านอ๋องให้มาหย่ากับหม่อมฉันก็ได้! หรือไม่เช่นนั้น ก็ทรงให้องค์จักรพรรดิกับบิดามารดาของหม่อมฉันลงความเห็นร่วมกันว่าเราสองคนควรจะหย่ากันก็ได้หมดเลยเพคะ! ตอนนี้คนที่ไทเฮาควรจะเสด็จไปพบไม่ใช่หม่อมฉัน แต่เป็นองค์จักรพรรดิกับเย่เฟยหลีสิเพคะ!”

“บังอาจ!” ไทเฮามองฉู่เนี่ยนซีใกล้ ๆ ร่างกายของนางสั่นสะท้านด้วยความโกรธ พลางกุมหน้าอกตัวเองในทันทีและระบายความโกรธออกมาเฮือกใหญ่

“เสด็จย่า โปรดทรงสงบสติอารมณ์และอย่าปล่อยให้ความโกรธมาทำร้ายร่างกายของพระองค์นะเพคะ ซีเอ๋อร์ไม่ต้องการแต่งงานกับใครเลย! ซีเอ๋อร์แค่อยากอยู่ข้าง ๆ เสด็จย่าเพคะ!” ซุนจื่อซีลูบหลังของไทเฮา พลางทำให้นางสงบลงด้วยสีหน้ากังวล

“เสด็จย่า พระชายาหลีคงไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เสด็จย่าขุ่นเคือง นางรักท่านอ๋องหลีมาก จึงพูดไม่ดีอยู่สักหน่อย ทรงอย่ากริ้วเลยเพคะ ทั้งหมดเ