บทที่ 201

“เอาล่ะ รถม้ารออยู่ด้านนอกแล้ว แต่เมื่อลงจากรถม้า คงต้องขอให้ท่านและน้องชายคนนี้ปิดตาไว้ด้วย”

ฉู่เนี่ยนซีชะงักไปชั่วคราวก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น แต่นางก็ไม่สังเกตเห็นความผิดปกติใด ๆ

เพราะที่หอการแพทย์ของนางมีผู้ป่วยจำนวนมากที่ไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนหรือที่อยู่ของตนเอง ก็จะทำแบบนี้เช่นเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม นางอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าใต้เท้าเป่ยถู ผู้นี้อาศัยอยู่ที่ใด?

แต่...ก็ไม่รีบร้อน เพราะแค่ผ้าผืนเดียวที่ปิดตาอยู่ไม่อาจหยุดนางไว้ได้

นางมีห้วงว่างเปล่าอยู่ข้างกาย นางสามารถขยายขอบเขตการรับรู้ต่อโลกภายนอกของนางได้ไม่รู้จบหากต้องการ ตราบใดที่มีลม ต้นไม้ ใบหญ้า สายน้ำ และสิ่งมีชีวิตรอบตัว นางก็สามารถหาตำแหน่งใหม่ได้อีกครั้งผ่านการคำนวณ!

ฉู่เนี่ยนซีครุ่นคิด ดวงตาของนางประกายความมีไหวพริบ แต่เสียงของนางยังคงนิ่งสงบอย่างน่าประหลาดใจ "ตกลง!"

เมื่อฉู่เนี่ยนซีพูดเช่นนี้ เป่ยถูก็ยิ้มและยื่นมือออกมาเหมือนสุภาพบุรุษ "เชิญคุณหนูตามลงมาได้เลย"

พวกเขาทั้งสามเดินออกจากโรงพนันหุยหุนผ่านทางประตูด้านข้าง และก้าวขึ้นไปบนรถม้าที่เตรียมไว้

รถม้าขับไปโดยไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วก่อนจะค่อย ๆ หยุดลง

เป่ยถูหยิ