เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 103
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-15 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 104
ฉู่เนี่ยนซียิ้มมุมปากด้วยท่าทีนิ่งสงบเหมือนเคย “ซีเอ๋อร์ไม่มีอะไรจะพูด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าหม่อมฉันยอมรับผิดนะเพคะ!” “เจ้าหมายความว่าอย่างไร” ฮองเฮาขมวดคิ้ว ฉู่เนี่ยนซีเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วมองฮองเฮาด้วยสายตาประชดประชันเล็ก ๆ “หากพระองค์ต้องการกล่าวหาใครสักคนก็ย่อมทำได้อยู่แล้ว แต่ในฐานะแม่ของแผ่นดิน ฮองเฮาไม่อาจเลือกที่รักมักที่ชังได้ การที่ทรงกระตือรือร้นที่จะลงโทษซีเอ๋อร์เช่นนี้ อาจทำให้ท่านอ๋องหลีไม่พอใจเพราะชายาของตนไปทำร้ายองค์ชายเข้า ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของท่านอ๋องหลี่แน่นอน คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าพระองค์มีเจตนาอื่นแอบแฝง” คำพูดของฉู่เนี่ยนซีชัดเจนและตรงไปตรงมาอย่างมาก อ๋องเหลียนกับอ๋องหลีขัดแย้งกันมาตลอด และอ๋องเหลียนเป็นคนของฮองเฮา หากมีอะไรเกิดขึ้นกับฉู่เนี่ยนซี อ๋องหลีก็จะต้องเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และอำนาจทางทหารที่เขาเพิ่งได้มาอาจจะถูกใครบางคนยึดคืนไป ที่ฮองเฮากระทำไปทั้งหมด เป็นเพราะปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้เห็นผลลัพธ์นี้ นั่นทำให้องค์จักรพรรดิมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก และเย่ฉงเฉิงที่ไม่สามารถพูดได้ หว่างคิ้วของเขาก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่ต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-15องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 105
ฉู่เนี่ยนซีได้ยินดังนั้น ก็มองไปที่เย่เฟยหลีและเห็นว่ายังมีเหงื่อหยดเล็ก ๆ อยู่บนหน้าผากของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาคงจะกุลีกุจอมาไม่น้อย เขาคงกังวลมากเพราะกลัวว่าซ่างกวานเยียนคนโปรดของเขาจะถูกรังแก นางกำหมัดก้มหน้า และบังคับตัวเองไม่ให้มองเขา หากเย่เฟยหลีออกมาให้การเป็นพยานด้วยตัวเองว่านางเป็นคนผลักซ่างกวานเยียนและทำให้เย่ฉงเฉิงพูดไม่ได้ ไม่ว่านางจะโต้เถียงเก่งแค่ไหนมันก็ไม่มีประโยชน์ แม้สถานะปัจจุบันของนางคือชายาเอกของเย่เฟยหลี แต่เขาเป็นคนที่มีความยุติธรรมที่สุด พูดอะไรไปใคร ๆ ก็เชื่อ เย่เฟยหลีฟังคำถามขององค์จักรพรรดิ และมองไปที่ซ่างกวานเยียน จากนั้นจึงมองไปที่เย่ฉงเฉิง ฉู่เนี่ยนซีที่เห็นเขาทำเช่นนั้น ก็ยิ้มเย็นอยู่ในใจ และความรู้สึกผิดหวังก็เกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ นี่นางคาดหวังอะไร เขาคงไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ซ่างกวานเยียนต้องทนทุกข์อย่างแน่นอน อีดทั้งยังหวังที่จะช่วยให้น้องชายของเขาได้รับความยุติธรรม ส่วนนางก็เป็นเพียงพระชายาแค่ในนามตามข้อตกลงเท่านั้นเอง! สำหรับความยุติธรรมของนาง คงไม่ใช่เรื่องที่เย่เฟยหลีจะสนใจ เมื่อคิดเช่นนี้ ฉู่เนี่ยนซีก็ผ่อนคลายลง และสีหน้าไม่แยแสข
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-16องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 106
ขณะที่ฉู่เนี่ยนซีกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เย่เฟยหลีก็มองนางอย่างสงบ ทำให้นางกลืนคำพูดกลับลง ไปทันที ในตอนแรกเขาแก้ตัวแทนนาง มาวันนี้เขาก็ทะเลาะกับฮ่องเฮาอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งนั่นทำให้ ฉู่เนี่ยนซีรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย“อย่าหยาบคาย!” จักรพรรดิตะโกนเสียงดังมาจากด้านข้าง “นางเป็นมารดาของประเทศ และเป็นท่านแม่ของเจ้า!”เย่เฟยหลียังคงมีสีหน้าเย็นชา เขายืนตัวตรงมองไปที่ฮ่องเฮาอย่างไม่เกรงกลัว "ลูกเพียงแค่อยากจะเตือนให้พระองค์รู้ถึงสถานะของตนก็เท่านั้น"“เจ้า...” ฮ่องเฮาไม่คิดว่าท่าทีของอีกฝ่ายจะแข็งกร้าวเช่นนี้ แต่เมื่อเห็นท่าทางของจักรพรรดิที่ดูเหมือนไม่อยากจะพูดอะไร นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากระงับความคับข้องใจ และสงบสติอารมณ์ด้วยท่าทางที่สง่างาม "องค์ชายหลีและภรรยาช่างรักกันดีจริง ๆ พระชายาหลีเก่งไม่เบา ถึงได้ทำให้องค์ชายหลีพูดกับข้าด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ได้ แต่ทว่าเรื่องในวันนี้ ข้าเองก็มีส่วนผิด ที่เข้าใจพระชายาหลีผิดไป นอกจากของที่ข้านำมามอบให้พระชายาหลีในวันนี้แล้ว ข้าจะสั่งให้คนนำปิ่นปักผมชิ้นโปรดของข้ามาส่งเป็นการชดเชยในภายหลังด้วย”พูดจบฮ่องเฮาก็มองไปที่ฉู่เนี่ยนซี ก่อนจะสะบัดแข
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-16องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 107
“ไม่มีพะย่ะค่ะ ท่านพ่อก็คงจะเดาเรื่องนี้ออกหมดแล้วไม่ใช่หรือ? คงไม่จำเป็นต้องให้ลูกอธิบายอะไรอีก”“เหอะ พวกเจ้าทั้งสองกล้าไม่น้อย คนหนึ่งกล้าเล่นงานองค์ชายจนเป็นใบ้ แถมยังกล้าพูดว่าองค์ชายเจ็ดมีความสัมพันธ์กับนางสนมของเจ้าอีก ส่วนอีกคนก็กล้าวางหลุมพรางจักรพรรดิและปกปิดมัน ไม่กลัวว่าข้าจะโกรธแล้วลงโทษพวกเจ้าเลยหรือ?”จักรพรรดิจ้องมองด้วยความโกรธ แต่ดวงตาของเขากลับสงบตามปกติเย่เฟยหลีมองเขานิ่ง ๆ โดยมีมุมปากโค้งงอที่หาชมได้ยาก “ถ้าท่านพ่ออยากจะลงโทษ เมื่อครู่ก็ไม่คงไม่เอาแต่มองอยู่เฉย ๆ หรอกพะย่ะค่ะ”จักรพรรดิสงบนิ่งยกมือขึ้นลูบเคราตัวเอง และมองไปที่เย่เฟยหลี่อย่างไม่อาจเข้าใจได้ "เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าถึงไม่ชอบเจ้า?"เย่เฟยหลีหันกลับมามองเขาแล้วพูดขึ้นชัด ๆ ทีละคำ "เพราะในบรรดาองค์ชายของท่านพ่อ มีเพียงลูกเท่านั้นที่เหมือนท่านมากที่สุด!"จักรพรรดิตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะออกมาเย่เฟยหลีไม่สะทกสะท้าน ยังคงสงบนิ่ง และพูดขึ้นนิ่ง ๆ ว่า "และก็เป็นเพราะการที่ท่านไม่ชอบข้ามันดูจงใจเกินไป ดังนั้นฮ่องเฮาจึงไม่เชื่อ ไม่อย่างนั้นลูกจะกลายเป็นหนามยอกอกในสายตาของนางได้อย่างไร"
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-16องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 108
เมื่อฉู่เนี่ยนซีได้ยินว่าจักรพรรดิจากไปแล้ว นางก็ตรงไปที่ห้องหนังสือของเย่เเฟยหลีทันทีในเวลานี้ เย่เเฟยหลีได้ถอดชุดเกราะออกแล้วและสวมอาภรณ์สีขาว ความเคร่งขรึมและดุดันของเขาลดลงเล็กน้อย แต่ดูสง่างามและหล่อมากขึ้น เวลานี้เขากำลังนั่งอ่านบทความอยู่บนโต๊ะ เย่เเฟยหลีรู้สึกได้ว่ามีคนมา เขาจึงเงยหน้าขึ้นและเห็นฉู่เนี่ยนซีที่ยืนอยู่เงียบ ๆ ตรงหน้าประตูเมื่อฉู่เนี่ยนซีได้สติ เธอก็กระแอมไอแก้เขิน "เอ่อ...ข้าเอายามาส่ง"เมื่อพูดอย่างนั้น นางก็เดินไปที่ข้างโต๊ะและวางยาในมือลง "นี่คือยาสำหรับรักษาเย่ฉงเฉิง"นางไม่ได้วางยาพิษเขาจริง ๆ เพียงแค่ฝังเข็มเพื่อทำให้เขาไม่สามารถเปล่งเสียงได้เท่านั้นและยานี้จะช่วยรักษาผลกระทบจากการฝัง แม้ว่านางจะสามารถไปฝังเข็มเพื่อรักษาเขาได้ แต่นางยังนึกแค้นไม่หาย และเขาไม่คู่ควรให้นางต้องไปรักษาด้วยตัวเอง "เข้าใจแล้ว!"“แล้วก็ ขอบคุณท่านด้วย” ฉู่เนี่ยนซีพูดอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นเย่เเฟยหลีมองมาด้วยสีหน้าสงบ นางก็ไม่พอใจทันที "แต่ข้าไม่เสียใจที่ทำเช่นนั้นหรอกนะ"พูดจบนางก็เลิกมองเย่เเฟยหลี หันหลังกลับ ตั้งท่าจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว "ข้าขอโทษ"เสียงทุ้มลึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-16องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 109
ฉู่เนี่ยนซีตกตะลึงเล็กน้อย และถอนหายใจกับความผิดปกติของเขาในวันนี้ แต่คิดว่านั่นคงเป็นเพราะเย่เฟยหลีเข้าใจนางผิดเมื่อวานนี้ เขาถึงได้พูดดี ๆ กับนางนางจึงแค่ขานรับเบา ๆ แล้วจากไปเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่ได้ใส่ใจของนาง เย่เฟยหลีก็รู้สึกขัดหูขัดตาเล็กน้อยจนกระทั่งเหลียงหยวนเข้ามา เย่เฟยหลีก็กลับมามีสีหน้าเย็นชาอีกครั้ง“ท่านอ๋อง หลังจากที่องค์ชายเฉิงกลับไปแล้ว เขาก็หยุดสร้างปัญหาพะย่ะค่ะ เพียงแต่โวยวายว่าจะพบท่าน ครึ่งวันกว่าจะสงบสติอารมณ์ลงได้”เย่เฟยหลีเหลือบมองยาบนโต๊ะและคิดอยู่ครู่หนึ่ง“อีกสองสามวันค่อยให้เขาทานยานี้”เหลียงหยวนดูงุนงง "ยานี้...พระชายานำมาให้หรือพะย่ะค่ะ?""อืม"“แล้วเหตุใด…” ต้องรออีกสองสามวันก่อนที่เหลียงหยวนจะพูดจบ ดวงตาเย็นชาของเย่เฟยหลีก็เหลือบมองไป“รับทราบพะย่ะค่ะ”เหลียงหยวนอดไม่ได้ที่จะหดคอกลับ และเริ่มสวดภาวนาให้องค์ชายเฉิงในใจ พระชายาและองค์ชายร่วมมือกันจัดการเรื่องนี้ องค์ชายเฉิงช่างน่าสงสารจริง ๆอีกด้านหนึ่ง ฉู่เนี่ยนซีรีบกลับไปที่เรือนของตัวเองอย่างรวดเร็ว อวี๋หนานกลับมาแล้ว และกำลังรายงานสถานการณ์ในหอการแพทย์กับนาง ในวันต่อ ๆ มา เนื่องจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-16องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 110
เมื่อไทเฮาเห็นทางทางสงบนิ่งของนาง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อยในใจ สิ่งนี้ต่างไปจากข่าวลือที่เคยได้ยินมา แต่การชิงของคนอื่นไปก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีไทเฮาขมวดคิ้ว และไม่ได้สนใจนางอีก “จักรพรรดิ เริ่มพิธีเซ่นไหว้เถิด”“เริ่มพิธีเซ่นไหว้!” เมื่อจักรพรรดิพยักหน้า เสียงคมชัดของขันทีเฉินก็ดังก้องไปทั่วทั้งลานกลุ่มคนในชุดนักพรตยืนอยู่บนแท่น และวางสัตว์หกชนิดลงบนโต๊ะ ได้แก่ ม้า วัว แกะ ไก่ สุนัข และหมูผู้นำนักพรตที่มีเครายาว ในมือข้างหนึ่งถือแส้และอีกข้างถือแก้วสุรา เสียงกลองดังขึ้นและมีการจุดธูปบนเครื่องสังเวยเขาปาข้าวสาร เผาธูปและกระดาษ ก่อนจะคุกเข่าลงคำนับถือเป็นอันเสร็จพิธี ผู้นำนักพรตยื่นธูปเก้าดอกให้ไทเฮา จักรพรรดิและฮ่องเฮาตามลำดับทั้งสามหยิบธูป จุดไฟก่อนจะคุกเข่าลงบนเสื่อและกราบไหว้เทพเจ้า อธิษฐานด้วยศรัทธาเมื่อเสียงกลองหยุดลง ทั้งสามก็ยืนขึ้นและปักธูปลงในกระถางแต่ทันทีที่ปักธูปลงไป ธูปที่ลุกไหม้ก็หักลงทันที และธูปอีกครึ่งหนึ่งก็ตกลงไปบนโต๊ะไทเฮาเป็นเช่นนั้น และแม้แต่จักรพรรดิและฮ่องเฮาเองก็เป็นแบบเดียวกันเหตุการณ์พลิกผันครั้งนี้ทำให้ทุกคนตกใจ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-17องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 111
หลังจากนั้นไม่นาน นักพรตทีหนวดเครายาวก็กลับมาสงบอีกครั้ง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น และหน้าผากก็เต็มไปด้วยเหงื่อทุกคนมองดูท่าทางที่อ่อนแรงของเขาและถอนหายใจ ในขณะที่พวกเขากังวลเกี่ยวกับวิธีแก้หายนะ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะยกย่องนักพรตที่สามารถสื่อสารกับเทพเจ้าได้ เขาเป็นคนที่ถูกสวรรค์เมตตาเป็นอย่างมากทีเดียวฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ แค่กระตุกนิดหน่อยก็เหนื่อยจนเหงื่อออกเสียแล้ว“ท่านนักพรต เป็นอย่างไรบ้าง?!” จักรพรรดิและไทเฮารีบไปข้างหน้าผู้นำนักพรตปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วพยักหน้า "สำเร็จลุล่วงพะย่ะค่ะ"เมื่อได้ยินคำนี้ ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก“แล้วจะต้องแก้ไขอย่างไร ข้าจะให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้”“ขณะที่ข้าสื่อสารกับสวรรค์ จึงรู้ต้นเหตุของหายนะนี้ เพียงแค่หาสิ่งนี้ให้พบ และเผามันเพื่อบูชา จะไม่เพียงแต่สามารถทำลายหายนะนี้ได้เท่านั้น แต่ยังจะปกปักรักษาให้ไทเฮาและจักรพรรดิมีอายุยืนยาวได้ด้วย ประเทศชาติและราษฎรก็จะอยู่รอดปลอดภัยพะย่ะค่ะ”ไทเฮารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง และตรัสถามอย่างรวดเร็ว “แล้วต้นเหตุของหายนะนี้มาจากไหนกัน”“ต้นเหตุของหายนะคือสตรีที่เกิดในวันที่สามเดือนเก้
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-17
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีจึงฟาดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที พลางมองดูสีหน้าเจ็บปวดของอีกฝ่าย “เช่นนั้นท่านก็ถอดเสื้อออก ข้าจะดูแผลให้”เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นเย่เฟยหลีถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นตรงหน้า ฉู่เนี่ยนซีก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ว่าเขาจะทำอย่างองอาจ แต่ก็ยังทำให้นางอายจนต้องเบือนหน้าหนี“เสร็จแล้ว”ฉู่เนี่ยนซีหันกลับมาจับแผ่นหลังกว้างของเย่เฟยหลีไว้ แต่นางก็ไม่เขินอายอีกต่อไป เพราะร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบในอดีตทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกทีละชั้น เมื่อแกะชั้นสุดท้าย เย่เฟยหลีก็ทนต่อความเจ็บปวดจนตัวสั่นฉู่เนี่ยนซีรีบโรยผงยาลงบนผ้าผ้าพันแผลทันที ซึ่งไม่เพียงแต่บรรเทาความเจ็บปวดของเย่เฟยหลีเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ปลดผ้าพันแผลออกได้ง่ายขึ้นอีกด้วยผงยานำความเย็นแพร่ไปตามบาดแผลทั่วทั้งแผ่นหลัง เย่เฟยหลีจึงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ช้าๆฉู่เนี่ยนซีมองไปยังบาดแผลไฟไหม้ที่สภาพดูไม่ได้“นอนลงบนเตียง ข้าจะทายาให้ท่านใหม่”“ได้”เย่เฟยหลีทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาคว่ำตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียงฉู่เนี่ยนซีโรยผงยาอีกขวดบนแผลให้เสมอกัน ผงยานี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
ซุนจื่อซีที่อยู่ข้าง ๆ ไทเฮา ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ท่านป้า เนื่องด้วยจื่อซีและพระชายาหลีอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้วจึงได้รู้ว่าหากตระกูลไม่มีการอบรมสั่งสอนที่เข้มงวด พวกเขาก็จะไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรีให้เติบโตมาอย่างดีเช่นนี้ได้ ฉู่กุ้ยเฟยต้องถูกใส่ร้ายแน่นอนเพคะ ได้โปรดทรงอย่าปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องรับผิดอย่างไม่เป็นธรรมเลยนะเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่สามารถลงโทษสนมไป๋ได้เพียงเพราะการคาดเดาของหยางเหอ แต่สนมไป๋ ล่วงเกินฉู่กุ้ยเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่แน่ชัด จึงมีรับสั่งให้สนมไป๋ถูกปรับเงินเดือนครึ่งปีและถูกกักบริเวณในตำหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกโดยพลการองค์จักรพรรดิมีรับสั่งให้เย่เหลียนและเย่เฟยหลีสืบเรื่องนี้ด้วยกัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายพ้นผ่าน งานเลี้ยงในพระราชวังก็สูญเสียบรรยากาศที่สนุกสนานไป องค์จักรพรรดิทรงกังวลว่าไทเฮาจะทรงหวาดกลัว จึงประคองไทเฮาเสด็จกลับไปยังพระตำหนักอันชิ่งเพื่อพักผ่อนทุกคนที่หมดสนุกแล้วจึงหยุดทุกอย่างและรีบพากันกลับจวนช่องว่างเล็ก ๆ ของหน้าต่างหน้าต่างสีแดงลายมังกรถูกปิดลงอย่างเงียบ ๆ อย่างไม่มีใครสังเกตเผย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
ฉู่เนี่ยนซีมาอยู่ข้างกายฉู่กุ้ยเฟยร่วมกับหยางเหอ หลังจากจับชีพจรและตรวจดูให้แน่ใจว่านางไม่เป็นอะไรแล้ว ก็สั่งให้คนรับใช้นำเบาะขนห่านมาวางไว้ด้านหลังฉู่กุ้ยเฟยหยางเหอดูเหมือนจะมีอะไรจะพูด แต่นางก็ไม่กล้าพูด ทว่าเมื่อเห็นฉู่กุ้ยเฟยเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ หัวใจของนางก็เต้นรัวและสุดท้ายนางก็ลุกขึ้นยืนทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หยางเหอ นางหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิ“โปรดทรงอภัยในความอวดดีของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันไม่สามารถทนเห็นกุ้ยเฟยถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ เช่นนี้ได้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกบั่นหัว แต่หม่อมฉันก็ต้องพูดอะไรบางอย่างเพคะ”“เกิดอะไรขึ้น?”องค์จักรพรรดิทรงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและหรี่ตามองไปยังหยางเหอที่กำลังคุกเข่าด้วยใบหน้าแห่งความยุติธรรม“สนมไป๋ที่เข้ามาใหม่ไม่มีความเคารพต่อกุ้ยเฟยเลย เมื่อใดก็ตามที่ได้พบกับกุ้ยเฟย นางมักจะใช้คำพูดที่แฝงเป็นนัยเสียดสีอยู่เสมอ ไม่ก็สาปแช่งให้กุ้ยเฟยรักษาพระโอรสไว้ไม่ได้หรือไม่ก็เสียดสีว่ากุ้ยเฟยไม่คู่ควรกับตำแหน่งสูง กุ้ยเฟยไม่ต้องการโต้เถียงกับสนมไป๋จึงลืมมันไปทุกครั้งเพคะ”“สาวใช้ต่ำช้า กล้าพูดจาว่าร้ายข้าอย่างนั้นห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
เย่เฟยหลีอาศัยโอกาสนี้จับมือนาง รู้สึกดีกับการตรวจดูอย่างละเอียดของอีกฝ่ายพลางพูดเสียงอ่อน “ข้าไม่เป็นไร แค่เป็นแผลนิดหน่อย หมอหลวงจ่ายยาให้ข้าเรียบร้อยแล้ว”“เจ้ามาดูสิ นี่มันคืออะไร?”เย่เฟยหลีพาฉู่เนี่ยนซีไปยังจุดที่เพิ่งเกิดเพลิงไหม้ พื้นถูกไฟไหม้และมีรอยดำเต็มไปหมด เก้าอี้เอียงตะแคงโดยมีขาหักไปฉู่เนี่ยนซีนั่งยอง ๆ พลางใช้นิ้วชี้ขวาสัมผัสพื้น จากนั้นยกมาที่ปลายจมูกสูดดมเบาๆ ก่อนพูดด้วยความตกใจ “มันคือดินปืน แต่ไม่ใช่ดินปืนบริสุทธิ์ มันจึงไม่ทำให้เกิดการระเบิด แค่ติดไฟเร็วเท่านั้น”“ใช่ มีคนโปรยดินปืนประเภทนี้ไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้องฟ้ามืดจนมองไม่เห็น คนจึงคิดว่ามันดูเหมือนฝุ่นกรวดทั่วไป”เย่เฟยหลีเหยียดแขนออกไปประคองให้ฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นฉู่เนี่ยนซีขึ้นไปที่ลานถงฮวาอีกครั้งและมองไปที่เครื่องมือที่ฉู่กุ้ยเฟยใช้ในการจุดไฟ มันปนเปื้อนด้วยเศษสะเก็ดไฟบางส่วน แม้จะเผาไหม้ได้ แต่มันก็อยู่ได้ไม่นานและเปลวไฟก็ไม่ลุกลามมากเท่ากับดินปืนโดยทั่วไปนางยืนอยู่บนลานพลางมองไปที่เย่เฟยหลี ดวงตาของนางก็ค่อย ๆ ดูน่ากลัวมากขึ้น น้ำเสียงของนางก็เยือกเย็นลงตามลมหนาว“รู้หรือไม่ว่าใครมาที่นี่บ้างก่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
เหล่าขันทีและนางกำนัลที่รีบรุดมาพร้อมกับอ่างน้ำเย็น นำมาราดลงบนเปลวไฟที่อยู่บริเวณรอบ ๆ องค์จักรพรรดิและเย่เฟยหลี ทำให้เกิดเสียงน้ำสาดกระเซ็นเย่เฟยหลีไม่รู้สึกถึงความรู้สึกแสบร้อนที่แผ่นหลัง เขาจึงประคององค์จักรพรรดิลุกขึ้นยืนไทเฮาถูกนางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงประคองมา ทว่าพระนางยังไม่หายตกใจ องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นคิ้วคมเข้มของเย่เฟยหลีที่ขมวดเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด จึงทอดพระเนตรมองไปยังแผ่นหลังของเขา พบว่าอาภรณ์สีดำของเขาถูกไฟไหม้เป็นวงกว้าง และร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นไปอีก“ฝ่าบาท” ฉู่กุ้ยเฟยเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ รีบคุกเข่าคำนับด้วยความตื่นตระหนกเย่เหลียนตะโกนทันที “ฉู่กุ้ยเฟย นี่ท่านคิดลอบปลงพระชนม์หรือ? ท่านจงใจล่อลวงทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อหรือ เอาคนมา จับฉู่กุ้ยเฟยไว้!”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้ทำ! หม่อมฉันไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด! ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาด้วยเพคะ!”เมื่อเห็นเหล่าราชองครักษ์ในชุดเกราะเข้ามาใกล้ ฉู่กุ้ยเฟยก็ตะโกนทูลต่อองค์จักรพรรดิด้วยความตื่นกลัว“โอหัง!
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
ทุกคนเดินไปที่ลานถงฮวาและเห็นว่ามีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ด้านล่าง อีกทั้งยังมีน้ำชากับผลไม้ที่จัดอย่างประณีตวางไว้ด้วยบนเวทีมีเสาไม้ห้าต้นสูงประมาณหกศอก ติดตั้งล้อมรอบมุมทั้งสี่และด้านบนตรงกลาง เสาไม้ทั้งหมดนั้นถูกพันด้วยเชือกหากมองลงมาจากหลังคาตำหนักที่อยู่ใกล้ ๆ จะรู้สึกว่าเชือกนั้นเปรียบเสมือนใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมเสาไม้ไว้แม้องค์จักรพรรดิจะทรงสับสน แต่พระองค์ก็ไม่ได้ตรัสถามอะไรมากนัก เพียงแค่ทรงยิ้มมุมปากแล้วตรัสกับไทเฮา “ดูเหมือนว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ เสด็จแม่ทรงนั่งลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าขันทีและนางกำนัลมาช่วยบรรดาผู้เป็นนายหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทุกคนพากันสับสนวุ่นวายนางกำนัลผู้น้อยจัดให้เย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีนั่งด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งลง ก็เห็นหลานชุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ เย่หลิงเอ๋อร์เดินมาเชิญฉู่เนี่ยนซีไปพูดคุยหลานชุ่ยมาเชิญนางด้วยตนเอง คงจะไม่มีเรื่องหลอกลวง ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างสบายใจ หลังจากทำความเคารพองค์จักรพรรดิและไทเฮา นางก็ตามหลานชุ่ยไปทันใดนั้น ลานถงฮวาก็สว่างขึ้นมาก ทุกคนเงยหน้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวเจ็ดแปดขวบห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
“ไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ให้นางอยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ ช่วงนี้เราเข้ากันได้ดี นางอ่อนโยน มีน้ำใจและใฝ่เรียนใฝ่รู้ ข้าชอบนางมาก ดีที่มีนางอยู่ที่จวนแห่งนี้ ข้าจึงคลายความเบื่อลงไปได้บ้าง”สิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดนั้นเป็นความจริง ตอนแรกนางสงสัยในเจตนาของซุนจื่อซีที่ช่วยนางจากการตกน้ำ แต่ตอนที่นางตกจากรถม้า ซุนจื่อซีกลับไม่ห่วงตนเองและเอาตัวมารองรับนางไว้ ช่างเป็นสตรีที่จิตใจงามอย่างแท้จริงทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สว่างไสวไปด้วยดอกไม้ไฟ ส่องแสงไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับแสงสว่างของรุ่งอรุณส่องขึ้นมาจากความมืดมิดประกายแสงนั้นส่องสว่างราวกับหมู่ดาวที่โอบล้อมภูเขาและแม่น้ำอันกว้างใหญ่ที่กระแสน้ำเชี่ยวกราก รวมไปถึงป่าอันงดงามและที่ราบอันไร้ขอบเขต ทำให้ความขุ่นข้องในใจของคนสองคนจางลง และคนทั้งคู่ก็ยังได้มองดูความยิ่งใหญ่ที่พร่างพราวนี้ไปด้วยกันณ พระตำหนักเจาฮุย ซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอย่างงดงามดุจนางสวรรค์ หลังจากการแสดงสิ้นสุดลง ผู้คนในโถงยังคงตกอยู่ในภวังค์องค์จักรพรรดิทรงปรบมือใหญ่แล้วหันไปหาไทเฮาพร้อมรอยยิ้ม “ทักษะการร่ายรำของจื่อซีดีขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่านางจะฝึกฝนอย่างหนักและลำบากไม่น้อย เป็นเสด็จแม่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ถูกบดบังด้วยเมฆหนาทึบ จนแทบมองเห็นแสงสว่าง เช่นนี้เขาเห็นดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่สุดที่ว่านั่นจากที่ใดกัน?“ท่านอ๋องชื่นชมดวงจันทร์ได้อย่างไรหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีมองดูแสงสีเหลืองจาง ๆ ที่ขอบฟ้านั้น อย่างกับมันถูกขัดถูจนไร้ซึ่งความแวววาวเย่เฟยหลีทัดผมฉู่เนี่ยนซีไว้ข้างหลังใบหูของนาง พลางพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เพราะดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่ว่านี้ไม่ใช่ดวงจันทร์ดวงนั้น”ฉู่เนี่ยนซีหันมาสบตาที่เป็นประกายของเย่เฟยหลี มือที่ค้างเติ่งในตอนแรกเลื่อนมาตรงแก้มของนาง เย่เฟยหลีรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ส่งผ่านมายังฝ่ามือ เขาคลี่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังเขินอาย“ข้าได้ยินจากน้องเจ็ดว่าเจ้าคิดว่าซุนจื่อซีกับข้าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากหรือ?”เย่เฟยหลีดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน หางตาของเขาเห็นท่าทางหงุดหงิดของฉู่เนี่ยนซีพลางคิดว่าช่างน่าสนุกฉู่เนี่ยนซีแอบด่าทอเย่ฉงเฉิงในใจว่าเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ นางพูดความในใจออกไปเพียงนิดเดียวเขาก็นำไปบอกเจ้าตัวในพริบตาเสียอย่างนั้น“ก็คิดบ้าง เป็นบางครั้ง”ฉู่เนี่ยนซีกะพริบตาและพยายามอย่างมากเพื่อรักษาท่าทางสงบนิ่งอย่างเคย นางไม่สามารถปฏิเส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
เย่เฟยหลีเหลือบมองอีกฝ่าย “เจ้าว่าเจ้ารู้จักข้าดีที่สุดไม่ใช่หรือ?”“แต่พี่สะใภ้สามไม่รู้จักท่านดีเท่าข้า หากมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ควรรีบแก้ไขเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าก็ช่วยท่านไม่ได้”เมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากพระตำหนักเจาฮุย เขาก็รู้ได้ทันทีว่างานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว เย่เฟยหลีจึงให้เย่ฉงเฉิง เรียกฉู่เนี่ยนซีมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องจะพูดกับนางเย่ฉงเฉิงรับคำสั่งแล้วจากไป ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องจัดงาน เขาก็เห็นซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอยู่อย่างอ่อนช้อย นางอยู่ในชุดกระโปรงสีแดงราวกับดอกเหมยที่กำลังบานสะพรั่งอยู่ท่ามกลางหิมะขาว ส่งกลิ่นหอมฟุ้งเขาหันไปด้านข้างและกระซิบกับฉู่เนี่ยนซี “พี่สะใภ้สาม พี่สามกำลังรอท่านอยู่ไม่ไกลจากทางเหนือของ พระตำหนักเจาฮุย ท่านรีบไปเถิด”ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่ฉงเฉิงอย่างสงสัยและบอกให้เสี่ยวเถารออยู่ที่นี่ หากใครถามหาก็บอกว่านางออกไปเดินรับลมข้างนอกให้สร่างเมาในห้องจัดงาน ซุนจื่อซีออกท่วงท่าราวกับต้นหลิวที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างเพลินใจ ชายแขนเสื้อในมือของนางกระพือเบา ๆ แขนเรียวยาวใต้เสื้อคดเคี้ยวราวกับดอกบ๊วยแดงที่ล่องลอยในอากาศแต่ไม่ว่านางจะพย
