Share

บทที่ 928

ตอนที่พวกเขาเร่งเดินทางมาถึง จั่วเริ่นได้นำคนอารักขาความปลอดภัยจักรพรรดิเหวินด้วยตัวเองแล้ว

แต่ว่า ศีรษะของจั่วเริ่นตกลง ท่าทางเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เมื่อเห็นพวกหยุนเจิง ในที่สุดจั่วเริ่นก็ถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอก รีบวิ่งมาหา จากนั้นก็ทำความเคารพหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนง่ายๆ กระซิบกล่าว “องค์ชาย พวกท่านต้องระวังเอาไว้ ตอนนี้โทสะของจักรพรรดิเหวินมีมาก วันนี้ตอนเช้าฝ่าบาทสั่งคนไปหารากหวงจิงใหญ่เท่านั้นมาโดยเฉพาะ...”

กล่าวจบ จั่วเริ่วก็เอานิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ทำเป็นวงขึ้นมา

เมื่อเห็นการเปรียบเทียบขนาดของจั่วเริ่น หยุนเจิงใบหน้าดำอึมครึมอย่างควบคุมไม่อยุ่

รากหวงจิงใหญ่เท่านี้?

น่าควรเรียกว่ากระบองหวงจิงกระมัง?

คิดจะเฆี่ยนเขาจนตายจริงหรือ!

หยุนเจิงบ่นในใจ จากนั้นก็กระซิบถาม “เจ้าได้เชิญเสด็จพ่อเข้าด่านไปพักผ่อนหรือไม่?”

“ข้าน้อยเชิญแล้ว แต่ฝ่าบาทไม่ไป!”

จั่วเริ่นตอบด้วยรอยยิ้มแห้ง

จริงด้วย!

รู้อยู่แล้วว่าเสด็จพ่อไม่มีทางเป็นฝ่ายเข้าด่าน!

“เช่นนั้นตอนที่เสด็จพ่อปฏิเสธ ได้กล่าวสิ่งใดหรือไม่?”

หยุนเจิงกระซิบถามอีกครั้ง

จั่วเริ่นพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็กดเสียงต่ำ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status