เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 915
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 916
เสิ่นลั่วเยี่ยนหยิกหยุนเจิง “เจ้าไม่รู้จักถนอมร่างกายตัวเองสักนิด”“สิ่งใดกันเชียว?”หยุนเจิงส่ายหน้าเบาๆ กล่าวด้วยใบหน้าขี้เล่น “พวกเราล้วนหลั่งเลือด นี่ถึงจะยุติธรรม”เสิ่นลั่วเยี่ยนเงยหน้ามองรอยเลือดบนเตียง ทันใดนั้นก็รู้สึกอายขึ้นมา“เจ้าหาที่ตายหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนอายไม่ไหว ทุบหน้าอกหยุนเจิงเบาๆเห็นท่าทางของเสิ่นลั่วเยี่ยน หยุนเจิงอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้เสิ่นลั่วเยี่ยนหยิกเขาด้วยความอาย จากนั้นก็กล่าว “รีบปล่อยข้า ข้าจะพันแผลให้เจ้าใหม่”“พันสิ่งใดเล่า!”หยุนเจิงลูบส่วนที่อ่อนไหวของเสิ่นลั่วเยี่ยน กระพริบตากล่าว “ตอนนี้พันแผล อีกเดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนอีก!”เปลี่ยนอีก?เสิ่นลั่วเยี่ยนทำหน้าประหลาด ถามอย่างไม่รู้ตัว “เพิ่งเปลี่ยนไปเหตุใด...”กล่าวไปได้ครึ่งเดียว ในที่สุดเสิ่นลั่วเยี่ยนก็เข้าใจแล้ว“เจ้าไม่เคยกินข้าวหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนอายมาก หยิกหยุนเจิงเบาๆ “จำเป็นต้องกินข้าวมื้อนึงทำให้ตัวเองจุกตาย?”“ข้าวต้องกินให้อิ่ม สุร้าต้องดื่มจนหนำใจ!”จูบนี้ เป็นดั่งฟ้าผ่าไฟลามทุ่งกระทั่งทั้งสองคนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าอีกครั้ง เสิ่นลั่วเยี่ยนจึงฝืนร่างกายอ่อนปวกเปียกพัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 917
ตอนเช้า ตอนที่หยุนเจิงตื่น เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่อยู่ข้างกายแล้วหยุนเจิงสวมเสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อย กำลังจะออกจากประตูไป เสิ่นลั่วเยี่ยนกลับยกถังไม้น้ำร้อนเดินเข้ามา“เหตุใดเจ้าตื่นแล้ว?”เสิ่นลั่วเยี่ยนวางถังไม้ลง “ข้ายังไม่ได้เปลี่ยนเข็มขัดห้ามเลือดให้เจ้าเลย!”ผู้หญิงเป็นสัตว์ที่แปลกประหลาดหลังจากเปลี่ยนจากเด็กสาวเป็นผู้หญิง ความเป็นวีรชนบนตัวเสิ่นลั่วเยี่ยนหายไปไม่น้อย กลับแทนที่ด้วยความอ่อนโยนหลายส่วนที่ไม่ควรมีบนตัวนาง แม้แต่สายตาของนางยังอ่อนโยนขึ้นมากเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของเสิ่นลั่วเยี่ยน หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดปกติเขาไม่รู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด หรือว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนเกิดการเปลี่ยนแปลงจริง“ดูสิ่งใดกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงอย่างตำหนิ “เจ้าอย่าเพิ่มขยับ ข้าเอาแอลกอฮอล์มาแล้ว ช่วยเจ้าทำความสะอาดบาดแผลก่อน ค่อยพันแผลให้เจ้า”กล่าวจบ เสิ่นลั่วเยี่ยนยืนมือไปหมายจะถอดเสื้อของหยุนเจิง“ไม่เป็นไร”หยุนเจิงยกมือห้ามนางไว้ “ไม่ใช่แผลที่ลึกจนเห็นกระดูก ไม่เป็นไร ไม่ต้องลำบากเช่นนี้! เอาล่ะ เจ้าไปพักผ่อนก่อน เรื่องล้างหน้า ข้าทำเองก็ได้แล้วกล่าวจบ หยุนเจิงเดินเข้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 918
นายพลในกองทหารมณฆลทางเหนือ คนที่หยุนเจิงให้ความสำคัญที่สุด นอกจากฉินชีหู่ ตู๋กูเช่อและตู้กุยหยวนที่เสียชีวิตไปแล้ว ก็ยังมีอวี๋ซื่อจง “ถามก่อนค่อยว่ากันเถอะ!”หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อย “อีกอย่าง ตอนนี้เจ้าเป็นผู้บัญชาการองครักษ์ชั่วคราว หลูซิ่งเป็นรองผู้บัญชาการ หากเกอเหอและโจวมี่ยอมกลับมาเป็นองครักษ์ต่อ ก็ให้พวกเขาเป็นหัวหน้าคนละห้าร้อยคน”“หลู่ซิ่ง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้าคิดจะฝึกฝนเขาให้ดี?”หยุนเจิงมีใจฝึกฝนตู้กุยหยวน เป็นที่รู้กันดีในหมู่กองทัพแรกที่อยู่ซั่วฟางแต่เพราะตู้กุยหยวนไม่ยอมปล่อยวางกองทหารโลหิต จึงไม่อาจเป็นไปดั่งหวังเสียดาย หยุนเจิงไม่มีโอกาสได้ฝึกฝนตู้กุยหยวนอีกแลว้“อื้ม”หยุนเจิงกล่าว “วรยุทธของหลู่ซิ่งไม่เลวเช่นกัน ที่สำคัญคือคนสุขุม ข้าฝึกฝนเขาก่อนสักระยะหนึ่ง ต่อไปให้เขาไปเป็นผู้ช่วยพี่ใหญ่ฉิน รอพี่ใหญ่ฉินคุ้นเคยกองทหารโลหิตแล้ว ค่อยย้ายต่งกังกลับมาข้างกายข้า”ฉินชีหู่แม้กล้าหาญ ทว่าด้านความสุขุมยังขาดไปบ้างมีคนสุขุมอยู่ด้วย เขาก็วางใจใช้ทุกสิ่งทุกอย่างสร้างกองทหารโลหิตออกมา ไม่อาจพังเสียหายได้เพราะสงครามครั้งเดียว“มันก็จริง”เสิ่นลั่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 919
หยุนเจิงไม่รู้ตอนที่จักรพรรดิเหวินเขียนจดหมายฉบับนี้มีทรงมีความรู้สึกเช่นไรทว่า เขารับรู้ได้ถึงสิ่งที่เรียกว่าพลังงานทะลุกระดาษออกมาแล้วพลังงานทะลุกระดาษจริง!ความรู้สึกเหมือนกระดาษจดหมายกำลังแทงทะลุออกมา!ไม่รู้ตอนที่เสด็จพ่อเขียนอักษรเหล่านี้ทรงออกแรงไปเท่าใดระหว่างรู้สึกประหลาด สมองของหยุนเจิงปรากฎภาพหนึ่งนั่นคือภาพจักรพรรดิพระหัตถ์ถือมีดข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งทรงเขียนอักษรเห็นท่าทางของทั้งสองคน หลู่ซิ่งอดไม่ได้ที่จะสงสัย ถามหยั่งเชิง “องค์ชาย ฝ่าบาททรงเขียนสิ่งใด?”“เจ้าดูเอาเถอะ!”หยุนเจิงได้สติกลับมาแล้ว นำจดหมายในมือส่งให้หลู่ซิ่งหลู่ซิ่งปาดตามอง หนังตากระตุกทันใด “ฝ่าบาทจะเสด็จมาซั่วเป่ย?”“ไม่รู้”หยุนเจิงยักไหล่ “บางทีเสด็จพ่ออาจเสด็จมาซั่วเป่ย บางทีอาจจะมาเพื่อเฆี่ยนข้านอกด่านเป่ยลู่โดยเฉพาะ”“……”หลู่ซิ่งสับสน จากนั้นก็ยิ้มแห้ง “องค์ชายมีความดีความชอบมากมาย ฝ่าบาทคงไม่ถึงขั้นเฆี่ยนองค์ชายกระมัง?”“นี่ใครจะกล่าวได้ชัดเจนเล่า?”หยุนเจิงกล่าวแล้วหัวเราะขมขื่นสร้างความดีความชอบก็ส่วนสร้างความดีความชอบ หากบอกว่าจักรพรรดิเหวินอยากเฆี่ยนเขา แม้แต่เด็กสามขว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 920
ตาแก่!ข้าไม่ให้โอกาสเจ้าหรอก!เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ทั้งสองคนอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเสิ่นลั่วเยี่ยนเอียงศีรษะครุ่นคิด กล่าวด้วยความสงสัย “เสด็จพ่อทรงมีความคิดเช่นนี้จริง รอจนใกล้ถึงด่านเป่ยลู่ค่อยส่งคนมาส่งจดหมาย จงใจให้พวกเราไปรับไม่ทัน เช่นนั้นก็ได้แล้วกระมัง?”“เจ้าไม่เข้าใจ" หยุนเจิงส่ายหน้าเบาๆ “ตอนนี้ข้าเดาได้ด้วยซ้ำว่าพวกเราไปสาย เสด็จพ่อจะกล่าวเช่นไร”กล่าวจบ หยุนเจิงเลียนแบบสำเนียงจักรพรรดิเหวิน “ลูกทรพี ข้าให้คนไปส่งจดหมายให้เจ้าล่วงหน้าก่อนตั้งนานแล้ว นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะปล่อยให้ข้ารออยู่ตรงนี้? ในสายตาเจ้ายังมีข้าอยู่หรือไม่?!”ต้อนรับไม่ทัน กับจงใจให้มาสาย มันคนละเรื่องกันดีหรือไม่?ตาแก่นี่ เห็นได้ชัดว่าหาโอกาสเรื่องที่เขามาต้อนรับไม่ทันเป็นข้ออ้าง!แจ้งก่อนล่วงหน้าตั้งนาน หากเขายังไปรับไม่ทัน ไม่จมน้ำลายของเสด็จพ่อตายก็แปลกแล้ว!มองดูท่าทางเลียนแบบของหยุนเจิง เสิ่นลั่วเยี่ยนทนไม่ไหวหลุดหัวเราะออกมาหากกล่าวเช่นนี้ เช่นนั้นพวกเขาก็ต้องรีบไปต้อนรับล่วงหน้าแล้ว!หยุนเจิงครุ่นคิด จากนั้นก็สั่งการหลู่ซิง “ข้าไม่ไปดูเหมืองถ่านหินทางนั้นชั่วคราว สั่งให้ทหารประจำก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 921
จดหมายฉบับเดียวของจักรพรรดิเหวิน ทำลายแผนการเดิมของหยุนเจิงแม้จะบอกว่าเมืองจักรพรรดิอยู่ไกลซั่วเป่ย แต่ก็ไม่แน่ว่าจักรพรรดิเหวินจะหวดม้าเร่งเดินทางมาเช่นไรจักรพรรดิเหวินก็เป็นกษัติรย์ที่เคยนำทัพด้วยตัวเองมาก่อน นำทหารม้าเร่งเดินทางมา ย่อมไม่มีปัญหาอีกทั้ง จักรพรรดิออกเดินทาง แต่ละมณฑลระหว่างทางใครบ้างจะกล้าไม่เตรียมเสบียงให้เขา?ดังนั้น จักรพรรดิเหวินไม่จำเป็นต้องบรรทุกสัมภาระหนักเกินไปหากจักรพรรดิเหวินทรงมีบัญชา ประมาณครึ่งเดือนก็สามารถเร่งเดินทางจากเมืองจักรพรรดิมาถึงซั่วเป่ยได้แล้วแน่นอน ความเป็นไปได้ที่จักรพรรดิเหวินทรงทำเช่นนี้มีน้อยมากถึงเช่นไรก็เป็นจักรพรรดิ ต่อให้มีคนรับใช้ติดตามขบวนมาด้วยรถม้า ขอแค่ขบวนเอิกเกริกสักหน่อย ก็ไม่อาจเดินทางได้เร็วนักหยุนเจิงให้เวลาจักรพรรดิเหวินออกเดินทางจากเมืองจักรพรรดิเร่งรุดมาที่ซั่วเป่ย ประมาณยี่สิบห้าวันไม่ว่าเช่นไรพวกเขาก็ต้องเดินทางไปด่านเป่ยลู่ล่วงหน้าสามวันต่อให้จักรพรรดิเหวินเริ่มเดินทางมาที่ซั่วเป่ยตั้งแต่ที่ได้รับศีรษะของพวกเขาฮูเจี๋ย พวกเขาก็ยังมีเวลาสิบกว่าวันในการเร่งเดินทางไปที่ด่านเป่ยลู่แต่ ในมือหยุนเจิงยังมี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 922
เยี่ยจื่อไม่ได้หลอกเขา มันเทศแต่ละกิ่งก้านเติบโตได้ดีมากหยุนเจิงย่อตัวนั่งลง มองต้นกล้ามันเทศในมืออย่างรักทะนุถนอมเยี่ยจื่อรู้สึกว่า หยุนเจิงต้นกล้ามันเทศเหล่านี้ เหมือนมองสาวงามไม่มีผิดผ่านไปสักพักใหญ่ หยุนเจิงถามเยี่ยจื่ออีกครั้ง “สถานที่ปลูกถ่ายทำเสร็จแล้วหรือยัง?”“เสร็จแล้ว”เยี่ยจื่อพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็ถาม “ที่ดินห้าร้อยหมู่ไม่มากไปหน่อยหรือ?”“มากดีกว่าน้อย!” หยุนเจิงกล่าวอย่างจริงจัง “ขอแค่ปีนี้มันเทศเก็บเกี่ยวได้อย่างอุดมสมบูรณ์ ปีหน้าก็สามารถ ขยายพื้นที่เพาะปลูกในซั่วเป่ยได้ บีถัดไป พวกเราก็สามารถเก็บเกี่ยวมันเทศได้มากมายมหาศาลแล้ว...” หยุนเจิงเริ่มจินตนาการไปเรื่อยมันเทศเผา วุ้นเส้นมันเทศ มันเทศย่าง มันเทศนึ่ง...มันเทศหัวเล็กๆ กลับมีพลังในการเปลี่ยนแปลงโลกมีคุณค่าทางอาหารหรือไม่ เขาไม่คิดจะไปใส่ใจขอแค่ไม่ปล่อยท้องหิว นี่ก็เป็นสมบัติล้ำค่าจากสวรรค์!“ก็ได้!”เยี่ยจื่อยิ้ม “ข้าอยากลองชิมเหลือเกินว่ามันเทศนี้รสชาติเป็นเช่นไร!”หยุนเจิงบีมมือเยี่ยจื่อ กล่าวอย่างเข้มครึม “รอเก็บเกี่ยวมันเทศในปีนี้แล้ว จะให้เจ้าลองเป็นคนแรก!”“เจ้าลองเป็นคนแรกเถอะ!”เยี่ย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 923
ออกจากแปลงปลูกมันเทศแล้ว หยุนเจิงพาเยี่ยจื่อไปหาจางซูที่โรงฝีมือเนื่องจากที่ดินทางนี้แพงมาก โรงฝีมือของจางซูโดยพื้นฐานแล้วล้วนลือกสร้างบนที่ดินกันดาลบริเวณไหล่เขาจึงไม่ได้กลับติ้งเป่ยช่วงระยะหนึ่ง โรงฝีมือทางนี้หลายแห่งมีเริ่มมีเคร้าโค้งแล้วหยุนเจิงและเยี่ยจื่อรออยู่สักพัก จางซูใบหน้าเปื้อนเถ้าถ่านวิ่งมาบนตัวจางซูสกปรกมอมแมม ใบหน้าเปื้อนรอยดำประปรายราวกับวิ่งออกมาจากเหมืองถ่าน“เหตุใดเจ้าสภาพเป็นเช่นนี้?”หยุนเจิงยิ้มขบขันมองจางซู“ยากที่จะอธิบายได้เพียงคำเดียว”จางซูหัวเราะ “องค์ชาย ของสิ่งนั้นทำยากมาก...”ยากหรือ?หยุนเจิงหัวเราะน่าจะบอกว่ายากมากหยุนเจิงให้เยี่ยจื่อไปสนทนากับหมิงเย่ว์ เขาพาจางซูเดินไปด้านข้าง “มีที่ใดบ้างที่ยาก เจ้าบอกกับข้า ดูว่าข้าจะสามารถจัดการได้หรือไม่”“ยากทั้งหมด”จางซูสีหน้าทุกข์ระทม กล่าวด้วยความกลัดกลุ้ม “ปืนไฟและปืนยาวนั้นทำได้ไม่ยาก แต่ทำออกมาแล้วก็ไม่สามารถใช้งานได้...”สำหรับจางซูผู้เป็นคนลงมือทำ คิดจะทำต้นแบบปืนไฟและปืนยาวออกมา ความจริงแล้วไม่ยากแต่ว่า ต้นแบบก็มีข้อจำกัด!ก็คือเจ้าต้นแบบสิ่งนี้ ดูได้แต่ใช้งานไม่ได้กระบองจุดไ
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1146
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1145
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1144
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1143
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1142
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1141
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1140
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1139
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1138
