Share

บทที่ 916

เสิ่นลั่วเยี่ยนหยิกหยุนเจิง “เจ้าไม่รู้จักถนอมร่างกายตัวเองสักนิด”

“สิ่งใดกันเชียว?”

หยุนเจิงส่ายหน้าเบาๆ กล่าวด้วยใบหน้าขี้เล่น “พวกเราล้วนหลั่งเลือด นี่ถึงจะยุติธรรม”

เสิ่นลั่วเยี่ยนเงยหน้ามองรอยเลือดบนเตียง ทันใดนั้นก็รู้สึกอายขึ้นมา

“เจ้าหาที่ตายหรือ?”

เสิ่นลั่วเยี่ยนอายไม่ไหว ทุบหน้าอกหยุนเจิงเบาๆ

เห็นท่าทางของเสิ่นลั่วเยี่ยน หยุนเจิงอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้

เสิ่นลั่วเยี่ยนหยิกเขาด้วยความอาย จากนั้นก็กล่าว “รีบปล่อยข้า ข้าจะพันแผลให้เจ้าใหม่”

“พันสิ่งใดเล่า!”

หยุนเจิงลูบส่วนที่อ่อนไหวของเสิ่นลั่วเยี่ยน กระพริบตากล่าว “ตอนนี้พันแผล อีกเดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนอีก!”

เปลี่ยนอีก?

เสิ่นลั่วเยี่ยนทำหน้าประหลาด ถามอย่างไม่รู้ตัว “เพิ่งเปลี่ยนไปเหตุใด...”

กล่าวไปได้ครึ่งเดียว ในที่สุดเสิ่นลั่วเยี่ยนก็เข้าใจแล้ว

“เจ้าไม่เคยกินข้าวหรือ?”

เสิ่นลั่วเยี่ยนอายมาก หยิกหยุนเจิงเบาๆ “จำเป็นต้องกินข้าวมื้อนึงทำให้ตัวเองจุกตาย?”

“ข้าวต้องกินให้อิ่ม สุร้าต้องดื่มจนหนำใจ!”

จูบนี้ เป็นดั่งฟ้าผ่าไฟลามทุ่ง

กระทั่งทั้งสองคนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าอีกครั้ง เสิ่นลั่วเยี่ยนจึงฝืนร่างกายอ่อนปวกเปียกพัน
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status