ชายแดนเว่ยหยุนเจิงเมื่อได้รับข่าว ชนเผ่าของเป่ยหวนและกองทัพทั้งหมดล่าถอยแล้วตอนนี้หากพวกเขาอยากจับเชลยศึกเป่ยหวน ก็ต้องวิ่งไปไกลแสนไกลแล้วตอนนี้ เขตแดนและทั่วทั้งทุ่งหญ้ามู่หม่าของเกออาซู ล้วนลายเป็นของในกระเป๋าของพวกเขาแล้วการต่อสู้จบลงชั่วคราวแล้วแต่เรื่องที่ทำให้หยุนเจิงปวดหัวมาแล้วเขตแดน เขายึดมาได้แล้วตอนนี้ปัญหาคือ จะครอบครองเขตแดนเหล่านี้ตลอดไปเช่นไรพวกเขาจะเป็นต้องส่งกองทัพขนาดใหญ่ยึดครองดินแดนเหล่านี้ เส้นทางจัดสรรเสบียงก็จะลากยาวไปไกลมากต่อให้เป็นทหารชาวนา ก็ไม่อาจเดินทางไกลเกินไป อย่างมากสุดก็แค่รอบบริเวณสามเมืองชายแดนอีกอย่าง น้ำฝนในทุ่งหญ้าแม้จะชุก ทว่ามีฤดูฝนที่ค่อนข้างสั้นเมื่อถึงฤดูฝน ทุกหนแห่งล้วนกลายเป็นดินโคลน เส้นทางจัดสรรเสบียงยิ่งยากขึ้นหากส่งคนมาน้อยเกินไป ก็ต้องกังวลว่าจะถูกเป่ยหวนจู่โจมอีกครั้งหากปล่อยที่ดินที่อุดมสมบูรณ์ผืนใหญ่ไว้ดู เช่นนั้นพวกเขาสู้ยึดที่ดินผืนนี้มาจะมีประโยชน์ใด?อีกทั้ง พวกเขายังต้องสร้างสะพานบนแม่น้ำสาขาของแม่น้ำไป๋สุ่ยด้วยแม่น้ำสาขาบริเวณใกล้เขตแดนของอาหลู่ไถต้องต้องสร้างสะพาน แม่น้ำสาขาบริเวณใกล้ทุ่งหญ้ามู่หม
คำพูดของตู๋กูเช่อ ได้รับการเห็นด้วยจากทุกคน“ใช่ ใช่!”“ทุ่งหญ้ามู่หม่าจำเป็นต้องแย่งมาให้ได้!”“ต้าเฉียนเราไม่มีสนามเลี้ยงมาที่ดี...”“ขอแค่ยึดครองทุ่งหญ้ามู่หม่า ต่อไปพวกเราก็ไม่ขาดแคลนม้าศึกยอดเยี่ยมแล้ว!”“ใช่แล้ว...”ทุกคนพากันพยักหน้าเห็นด้วยสำหรับทุ่งหญ้ามู่หม่า พวกเขานั่งมองน้ำลายไหลนานแล้วสนามม้าโม่หยางใหญ่สักเท่าใดกันเชียว?ทุ่งหญ้ามู่หม่าหนึ่งแห่ง สามารถทดแทนสนามม้าโม่หยางได้หลายต่อหลายแห่งตั้งแต่ต้าเฉียนเปิดแคว้มาจนถึงตอนนี้ ในเรื่องการทำสงครามเป่ยหวน สิ่งที่เสียเปรียบอย่างมากก็คือไม่มีม้าศึกหกปีก่อน ต้าเฉียนสะสมมาเป็นเวลาหลายสิบปี ในที่สุดก็มีกองทหารม้าที่แข็งแกร่งผลปรากฏว่า หลังสงครามครั้งเดียว กลับถูกตีจนกลับสภาพเดิม!ตอนนี้มีคุณสมบัตินี้แล้ว พวกเขาไม่ยอมปล่อยทุ่งหญ้ามู่หม่าที่สามารถเอามาได้ง่ายดายหากเป็นไปได้ พวกเขายังอยากจะแย่งทุ่งหญ้าฉินหลินที่ใหญ่ที่สุดของเป่ยหวนมาด้วยเมื่อได้ฟังคำของทุกคน หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะส่ายหน้า“ทุ่งหญ้ามู่หม่า พวกเราย่อมต้องครอบครอง!”หยุนเจิงตัดสินใจครั้งสุดท้าย จู่ๆ ก็เปลี่ยนประเด็น “แต่ว่า ตอนนี้พวกเราต้องสร
หลายวันให้หลัง ปัจจัยวัตถุสิ่งของส่งจากชายแดนกู้มาถึงแล้วหยุนเจิงให้รางวัลเหล่าทหารที่ชายแดนเว่ยที่เสื่อมโทรมในกองทัพยามปกติห้ามดื่มสุรา แต่วันนี้เป็นการให้รางวัลกับทุกคน เป็นข้อยกเว้นผ่านช่วงเที่ยง ทุกคนกำลังเริ่มทำงานแพะแต่ละตัวถูกลากไปเชือดคนในกองทัพ ไม่พิถีพิถันนัก หม้อขนาดใหญ่ตุ๋นมั่วซั่วด้วยไชโป๊วแห้ง ไม่ก็เสียบไม้ย่างโดยตรงมีบางคนรู้จักผักป่า ก็วิ่งไปเก็บผักป่าบริเวณโดยรอบแม้ฤดูหนาวผ่านไปแล้ว ทว่าพืชผักยังไม่เจริญเติบโตสำหรับคนมากมาย ได้กินผักแกล้มเนื้อหนึ่งคำ ก็เป็นอาหารอร่อยเลิศรสแล้วหากได้ดื่มเหล้าสักคำ นับว่าเป็นวันแห่งเทพเซียนแล้ว!หยุนเจิงยืนอยู่บนกำแพง มองทุกคนเริ่มทำงาน ใบหน้าเผยรอยยิ้ม“พี่ใหญ่ฉินมาแล้ว”เวลานี้เอง เสียงเสิ่นลั่วเยี่ยนดังลอยมาข้างหูหยุนเจิงหยุนเจิงเก็บสายตากลับมา หันไปมองฉินชีหู่“น้องชาย ช่วงนี้เจ้ามักวิ่งมาบนกำแพงเพื่อสิ่งใด? เจ้าคงไม่รอให้เจียเหยามาเยี่ยมเจ้าหรอกกระมัง?”ฉินชีหู่มาถึง ก็นำหยุนเจิงไปมาหยอกล้อฉินชีหู่นิสัยตรงไปตรงมาเปิดเผย ขอแค่ไม่ใช่ตอนทำศึก ค่อนข้างทำตัวตามสบายกับหยุนเจิง“ข้าหวังว่านางจะมาเยี่ยมข้า!”หยุ
เขารู้ข้อเสียของทหารม้าหุ้มเกราะเช่นกันแต่สิ่งที่ควรทำก็ยังต้องทำ!หากนำทหารม้าเหล็กหุ้มเกราะไปแข่งกับทหารม้า ย่อมไม่มีประโยชน์แต่ตอนที่เป่ยหวนหมดหนทางวิ่ง ทหารม้าหุ้มเกราะบุกทะลวงเข้าขบวนทัพ สามารถสร้างความเสียหายมหาศาลให้ทัพศัตรูได้แน่นอน“เช่นนี้หรือ?”ฉินชีหู่ลูบคางครุ่นคิด “เช่นนั้นก็ได้! ขอแค่เจ้ามีความมั่นใจก็พอ! ถึงเช่นไรเรื่องบุกตะลุยโจมตีข้าศึกข้าถนัด! ทว่ากล่าวไปแล้ว กองทัพเกราะเหล็กน่าเกรงขามมากจริง...”กล่าวจบ ฉินชีหู่หัวเราะเจ้าเล่ห์อีกครั้งผู้บัญชาการกองทัพเกราะเหล็กบุกทลวงทัพศัตรู ฆ่าศัตรูเหมือนกับฆ่าไก่!“ได้! เช่นนั้นก็เอาตามนี้”หยุนเจิงพยักหน้าหัวเราะ “ข้าให้ต่งกังเป็นรองแม่ทัพของเจ้าสักระยะ รอเจ้าคุ้นเคยแล้ว ค่อยปรับโยกย้ายเขา!”ต่งกังผู้นี้ ถือว่าเป็นคนมีพรสวรรค์ที่หยุนเจิงค้นพบโดยเฉพาะตอนที่ได้รู้สิ่งที่ต่งกังบอกกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินในสนามรบก่อนหน้านี้ หยุนเจิงวางแผนจะอบรมสั่งสอนคนผู้นี้สามารถมองเห็นสิ่งเหล่านั้น แสดงให้เห็นว่าตงกังมีวิสัยทัศน์เชิงกลยุทธ์ระยะยาว คุ้มค่ากับการอบรมสั่งสอน“ไม่มีปัญหา!”ฉินชีหู่ตอบรับอย่างสบายใจ “ไป พวกเร
“รายงาน! รายงานด่วน! มีตั๊กแตนระบาดหนักในเป่ยหวน เป่ยหวนได้รวบรวมกำลังทหารม้าเหล็กจำนวนสองแสนนายที่ชายแดน ราชครูแห่งเป่ยหวนได้นำทัพด้วยตนเองมุ่งมาทางเมืองหลวงเพื่อขอเสบียง อีกไม่กี่วันก็จะมาถึงเมืองหลวงแล้วขอรับ!”“มาขอเสบียงต้องใช้กำลังพลทหารม้าเหล็กสองแสนนายเลยรึ เป่ยหวนสมควรตาย นี่มันกำลังข่มขู่ข้าชัดๆ!”“ฝ่าบาท ราชวงศ์ของเราเพิ่งประสบกับคดีที่องค์รัชทายาทกบฏ ภายในไม่มั่นคงเป็นอย่างยิ่ง เวลานี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจเปิดศึกกับเป่ยหวนได้นะพ่ะย่ะค่ะ”“มีราชโองการ: ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ขุนนางในราชสำนักเร่งมาที่พระราชวังเพื่อประชุมด่วน หากผู้ใดล่าช้า มีโทษประหาร!”...ณ ที่พำนักขององค์ชายหก เรือนปี้ปัว ราชวงศ์ต้าเฉียน หยุนเจิ้งนั่งอยู่คนเดียวที่ศาลาในสวนแม้ว่าเขาจะยอมรับความจริงเรื่องทะลุมิติเวลามาได้แล้ว แต่ในใจยังคงรู้สึกหดหู่อยู่เล็กน้อยเหตุใดจึงทะลุมิติเวลามาอยู่ในร่างขององค์ชายที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้เล่า!ที่สำคัญคือ คนผู้นี้ยังบังเอิญได้รับจดหมายเลือดที่องค์รัชทายาททิ้งไว้เพื่อเปิดโปงเรื่ององค์ชายสามกล่าวหาว่าองค์รัชทายาทก่อกบฏ หลังจากนั้นก็ทำให้เขาถูกองค์ชายสามจับตามองอยู
ตอนมีชีวิตอยู่ก็คับอกคับใจมากอยู่แล้ว ยังจะตายอย่างคับอกคับใจอีก!“คนผู้นั้นไม่ได้ให้อันใดข้าเลยจริงๆ”หยุนเจิงกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ข้าเดาว่าคนผู้นั้นถูกบีบบังคับจนไร้ทางเลือกแล้ว ถึงได้วิ่งเต้นมาหาข้าถึงที่เรือนนี้”หยุนลี่หรี่ตาพลางกล่าวเย้ยหยัน “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่ออย่างนั้นหรือ?”หยุนเจิงแบมือสองข้างพลางกล่าว “ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ แต่ข้าเชื่อเช่นนั้น!”เมื่อเห็นท่าทางนี้ของหยุนเจิง นางกำนัลหลายคนก็ทำท่าทางเหมือนกับเห็นผีก็มิปานพระเจ้าช่วย!องค์ชายหกผู้อ่อนแอผู้นี้ช่างกล้ายิ่งนัก นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้ากล่าววาจาเช่นนี้กับองค์ชายสามเมื่อวานเขาถูกองค์ชายสามตบหน้าฉาดใหญ่จนสมองเลอะเลือนไปแล้วกระมังเมื่อเห็นหยุนเจิงทำตัวแปลกไปเช่นนี้ สีหน้าของหยุนลี่พลันเคร่งขรึมลง เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “นี่เจ้าดื้อรั้นจะไม่ยอมเอาของที่คนผู้นั้นให้เจ้าออกมาให้ข้าอย่างนั้นรึ?”“ก็ข้าไม่มี ข้าจะเอาให้เจ้าได้อย่างไรกันเล่า”หยุนเจิงยักไหล่ “เอาหล่ะ ข้ายังต้องไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ ไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระของเจ้า! หากเจ้าคิดว่าข้ามีของที่เจ้าต้องการ เจ้าก็เรียกคนมาค้นหาเองเถอะ!”ขณะท
ภายในตำหนัก จักรพรรดิเหวินเรียกเหล่าขุนนางมารวมตัวกันด่วนเพื่อหารือรับมือเรื่องเป่ยหวนขอเสบียงอาหารณ ตอนนี้จักรพรรดิเหวินกำลังปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นอย่างยิ่งหากมอบเสบียงให้เป่ยหวน ก็เท่ากับว่าสนับสนุนศัตรูของแคว้นต้าเฉียนแต่หากไม่มอบเสบียงให้ เป่ยหวนก็ไม่มีทางรอดในเหมันตฤดูที่จะมาถึง และต้องลงทางใต้เพื่อปล้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เมื่อถึงตอนนั้น ทางเหนือที่กำลังทำการฟื้นฟูมาเป็นเวลาหลายปี คงต้องเข้าสู่สงครามอันวุ่นวายอีกครั้งแคว้นต้าเฉียนเพิ่งจะประสบกับแผนการก่อกบฏขององค์รัชทายาท ศึกภายในยังไม่นิ่ง ตอนนี้หากต้องทำศึกกับเป่ยหวน โอกาสชนะมีน้อยมาก และแม้ว่าจะชนะ ก็เกรงว่าจะเป็นชัยชนะที่น่าสังเวชและในขณะที่จักรพรรดิเหวินกำลังปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่นั้น ฝ่ายสงครามกับฝ่ายสันติก็กำลังโต้เถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใครอย่างไรก็ตาม ฝ่ายสันติมีความได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัดจักรพรรดิเหวินฟังการโต้เถียงนี้จนปวดเศียรเวียนเกล้า อีกทั้งยังไม่อาจได้และในตอนนี้เอง ซูเฟยร้องห่มร้องไห้เดินพรวดพราดเข้ามาโดยไม่สนการขัดขวางขององครักษ์ที่อยู่ด้านหน้าตำหนักแต่อย่างใดเลย “ฝ่าบาท ได้โปรดให้ควา
หากไม่หนีจะอยู่ทำหอกอันใดในวังหลวงล่ะ?หากอยู่ในวังหลวงต่อ ก็ต้องถูกฆ่าตายเป็นแน่!หนี!ต้องหนี!สายตาของจักรพรรดิเหวินดุดันขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา จ้องมองหยุนเจิงพลางกล่าว “เจ้าลูกทรพี เหตุใดเจ้าถึงไม่พูด เราจะให้เจ้าพูด ให้โอกาสเจ้าอธิบาย!”หยุนเจิงรับกับความโกรธโค้งคำนับพลางกล่าว “ลูกไม่อยากอธิบายพ่ะย่ะค่ะ และไม่มีความจำเป็นต้องอธิบายด้วย! ไม่ว่าอย่างไร ลูกก็บังอาจทำร้ายพี่สามเช่นนั้น ไปแล้ว! ลูกยอมรับโทษพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อได้ยอนคำพูดนี้ของหยุนเจิง สวีสือฝู่ก็อดที่จะทำเสียงเหอะๆ อยู่ในใจไม่ได้ สวะไร้ประโยชน์ก็ยังเป็นสวะไร้ประโยชน์อยู่วันยังค่ำ!ให้โอกาสไปแล้วก็ไม่ใช้ทว่า ต่อให้ให้โอกาสคนไร้ประโยชน์อธิบายมันก็ไร้ค่าอยู่ดี!เขาตัดสินใจอย่างแน่วแน่ให้จักรพรรดิเหวินถอดยศฐาบรรดาศักดิ์องค์ชายไร้ประโยชน์นี้ให้เป็นสามัญชนคนธรรมดาสวีสือฝู่ครุ่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโค้งคำนับและกล่าวว่า “ฝ่าบาท ในเมื่อองค์ชายหกยอมรับโทษแล้ว โปรดฝ่าบาทลดยศฐาบรรดาศักดิ์องค์ชายหกเป็นสามัญชนคนธรรมดา เพื่อไม่ให้คนอื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง!”“โปรดฝ่าบาทลดยศฐาบรรดาศักดิ์องค์ชายหกเป็นสามัญชนเพื่อไม่