Share

บทที่ 846

สองทหารคนสนิทรู้ว่าเฆี่ยนเช่นไรคนจึงจะเจ็บ จงใจแช่แส้เฆี่ยนม้าในน้ำ

เพี๊ยะ!

แส้ฟาดลงไป ฟางหยุนซื่อร้องออกมาอย่างอนาถทันที เจ็บจนสั่นไปทั้งตัว

เพี๊ยะ!

แส้ที่สองฟาดลงไปอีกครั้ง

ฟางหยุนซื่อร้องโหยหวนอีกครั้ง บนหลังเขาถูกเฆี่ยนจนมีบาดแผลแดงสดอยู่สองเส้น

เพี๊ยะๆๆ!

แส้ในมือทหารคนสนิททั้งสองคนเฆี่ยนตีหลังฟางหยุนซื่อไม่หยุด

ไม่นาน แผ่นหลังของหยุนซื่อก็ถูกเฆี่ยนจนหนังเปิดเนื้อปริออก

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าฟางหยุนซื่อจะอ้อนวอนอย่างอนาถเช่นไร เกออาซูก็ไม่ขยับ ยังสั่งให้คนเฆี่ยนรุนแรงต่อไป

แส้ฟาดไปสิบกว่าที ในที่สุดฟางหยุนซื่อก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว “แม่ทัพ ข้า... ข้ามีวิธีแล้ว แม่ทัพ...อ๊าก...”

ฟางหยุนซื่อด้านหนึ่งกล่าว ด้านหนึ่งร้องเจ็บปวด

เขาไม่กล้าไม่พูด

นี่แค่แส้กว่าทีเท่านั้น เขาก็ทนไม่ไหวแล้ว

หากฟาดห้าสิบแส้จริง เกรงว่าเขาคงถูกตีจนตาย

“หยุด!”

เกออาซูหยุดทหารคนสนิททั้งสอง จากนั้นก็เดินมาข้างหน้าฟางหยุนซื่อ “พูด มีวิธีใด?”

ฟางหยุนซื่อพยายามสูดหายใจลึกๆ ค่อยๆ เรียกสติกลับมา จากนั้นก็กล่าวอย่างไร้เรี่ยวแรง “พวกเราสามารถแบ่งทหารเป็นสองเส้นทาง...”

“พูดเหลวไหล!”

เกออาซ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status