แชร์

บทที่ 753

หยุนเจิงและตู๋กูเช่อคอยอยู่ราวสองเค่อ หยวนจงสองพ่อลูกถึงจะมาถึงจวนแม่ทัพ

เมื่อเห็นหยวนกุย หยุนเจิงก็ดีอกดีใจ

คนโง่นี่ตามมายังซั่วเป่ยจริงด้วย!

ด้วยสายตาของหยุนเจิง ทำให้หยวนกุยอดกัดฟันไม่ได้

หยุนเจิง!

ไอ้สุนัขนี่จริงๆ ด้วย!

ไอ้สุนัขนี่ฝ่าวงล้อมออกมาได้สำเร็จจริงๆ!

ให้ตายเถอะ!

เป็นไปได้อย่างไรกัน!

กองทหารแสนกว่านายของเป่ยหวนนั่นทำอะไรอยู่?

กองทหารแสนกว่านายล้อมชายแดนกู้ไว้ แต่ยังทำให้พวกเขาฝ่าออกมาได้อีก?

วินาทีนี้ หยวนกุยเพียงแค่อยากทักทายบรรพบุรุษของแม่ทัพหลักของเป่ยหวน

คนของเป่ยหวนเชี่ยวชาญด้านการรบและความกล้าหาญไม่ใช่หรือ?

ภายใต้การล้อมด้วยคนแสนกว่านายยังสามารถทำให้หยุนเจิงฝ่าวงล้อมออกมาได้อย่างปลอดภัยด้วย?

เชี่ยวชาญด้านการรบและความกล้าหาญบ้าอะไร!

ไร้ประโยชน์!

ไร้ประโยชน์ทั้งนั้น!

“ข้าหยวนจง ขอคารวะท่านอ๋อง รองผู้บัญชาการ…”

แม้หยวนจงจะสงสัย แต่ก็ต้องทักทาย

ระหว่างที่ทักทายนั้น หยวนจงยังจ้องไปที่หยวนกุยทีหนึ่ง

หยวนกุยได้สติ รีบทักทายตาม “ข้าหยวนกุย ขอคารวะท่านอ๋อง รองผู้บัญชาการ!”

“ไม่ต้องมากพิธี!”

หยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ แล้วมองไปที่หยวนกุย “นายกองทหารม้าหยวน ไม่ค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status