Share

บทที่ 737

หลังสิ้นเสียงของหยุนลี่ ทั้งราชสำนักตกอยู่ในบรรยากาศแห่งความโศกเศร้าทันที

ทุกคนทำสีหน้าเศร้าเสียใจ ราวกับบุพการีเสียชีวิต

แต่ใครที่เสียใจจากจริงใจ ใครแกล้งแสดง มีเพียงพวกเขาที่รู้

“ฝ่าบาท เสียใจด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

สวีสือฝู่เดินออกมา ทรุดเข่านั่งลงกับพื้น

“ฝ่าบาท เสียใจด้วยพ่ะย่ะค่ะ...”

เวลานี้ เหล่าขุนนางพากันคุกเข่า

จักรพรรดิเหวินพยายามควบคุมอารมณ์ของพระองค์ ผ่านไปเนิ่นนาน จึงลืมพระเนตรที่เต็มไปด้วยเมฆหมอก น้ำเสียงสั่นเครือ “เรียกฉินลิ่วก่านเข้าวัง!”

มู่ซุ่นรีบเรียกคนไปถ่ายทอดคำสั่ง

“จ้าวจี๋!”

จักรพรรดิเหวินคำรามลั่น

“กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ”

จ้างจี๋ตอบกลับ

จักรพรรดิเหวินกำพระหัตถ์แน่น กล่าวเสียงต่ำ “เจ้าไปฟู่โจวเตรียมกองทัพ รอรับราชโองการมาถึง นำกองทหาร ไม่ว่าแลกด้วยสิ่งใด เร่งไปช่วยเหลือซั่วเป่ยทันที!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

จ้างจี๋รับบัญชาแล้วจากไปทันที

“มู่ซุ่น รับราชโองการ!”

จักรพรรดิเหวินใช้ชายแขนเสื้อเช็ดน้ำตา “สามีภรรยาเจ้าหกหยุนเจิง มีคุณูปการต่อแคว้นยิ่งใหญ่ มอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่เจ้าเต๋อหลังหยุนเจิงมรณกรรม นามยามมรณกรรมว่าอู่เลี่ย มอบตำแหน่งให้พระชายาเป็นแม่ทัพใหญ่ก้วนจว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status