บทที่ 620

แต่เขาไม่รู้จักเหล่าลูกน้องของหยุนเจิง ควรส่งใครไป มีเพียงหยุนเจิงที่รู้

“คนข้าเตรียมไว้แล้ว!”

หยุนเจิงกล่าว เรียกสองคนที่ข้าจัดเตรียมไว้มา

เมื่อเห็นสองคนนี้ เซียวว่านโฉวรู้ได้เลยว่าแผนการครั้งนี้สำเร็จไปครึ่งนึงแล้ว

สองคนนี้สวมเสื้อผ้าของทหารชาวเป่ยหวน มองไปแล้วเหมือนชาวเป่ยหวนไม่มีผิดเพี้ยน

“พวกเขาสองคนนี้เลย!”

เซียวว่านโฉวมองสองคนนี้ด้วยความพอใจ จากนั้นก็เริ่มกำชับเรื่องที่ต้องระวังให้กับทั้งสองคน หลังกำชับเสร็จจึงกล่าวว่า “หากพวกเจ้ามีชีวิตกลับมา ข้าต้องขอรางวัลต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทแทนพวกเจ้า! หากพวกเจ้าตาย ไม่ว่าจะเป็นข้าหรือองค์ชาย จะดูแลครอบครัวพวกเขาให้อยู่สุขสบายไร้กังวล!”

“ขอบคุณท่านอ๋อง ขอบคุณอวี๋กั๋วกง!”

ทั้งสองก้มโค้งกล่าวขอบคุณ

“ไม่ ควรเป็นพวกข้าขอบคุณพวกเจ้าสองคน!”

เซียวว่านโฉวส่ายหน้าเบาๆ ไม่สนใจฐานะของตนเอง คาราวะให้ทั้งสองคนอย่างจริงใจ

หยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็พากันคาราวะทั้งสองคน

“ไม่ได้ ไม่ได้...”

ทั้งสองคนหวาดหวั่นยำเกรง รีบโบกมือ

ทว่า พวกหยุนเจิงยังคงคาราวะทั้งสองคนด้วยความจริงใจ

สองคนนี้ไปครั้งนี้ อาจไม่ได้กลับมา

ทั้งสองคนนี้ล้วนเป็นชายชาตร