Share

บทที่ 395

ระหว่างทางกลับ หม่าเซียนและคนอื่นๆ เดินช้ามาก

ช่วยไม่ได้ พวกเขากินอิ่มหนังท้องตึงกันทุกคน

แรกเริ่มพวกเขายังแย่งกันกิน

แต่ทว่าหลังๆ พบว่าปริมาณอาหารมากพอจริงๆ พวกเขาจึงไม่อยากแย่งแล้ว

อาหารมื้อนี้แทบจะทดแทนเนื้อที่พวกเขาจะได้กินทั้งปีทั้งหมดแล้ว!

วินาทีนี้แต่ละคนกินจนน้ำมันท่วมปากไปหมด

“เฮ้อ อยู่กับท่านอ๋องนี่มันดีจริงๆ!”

“นั่นน่ะสิ ข้ายังไม่เคยกินอิ่มขนาดนี้มาก่อนเลย!”

“หากเรามีชีวิตเช่นนี้ด้วยก็คงดี!”

“ฝันไปเถอะ! เนื้อพวกนี้ท่านอ๋องกับพระชายาใช้เงินส่วนพระองค์ซื้อเองทั้งนั้น เจ้าคาดหวังให้แม่ทัพฮั่วของเราควักเงินตัวเองมาซื้อเนื้อให้สหายกินนั้นหรือ?”

“นั่นน่ะสิ…”

คนทั้งกลุ่มต่างวิจารณ์กันพลัน แต่ละคนอิจฉาตาร้อนกันสุดชีวิต

อาหารของทหารชั้นยอดอย่างพวกเขาเทียบกับอาหารของค่ายหนานต้านั้นเป็นเหมือนอาหารหมูชัดๆ!

อีกอย่างคนของค่ายหนานต้าล้วนกินเหมือนกันหมด!

ไม่ว่าจะเด็กจะหนุ่มจะแก่หรือป่วยเป็นพิการ ก็ได้กินเหมือนกับคนเหล่านั้น!

เพียงแค่อาหารมื้อเดียว ทำเอาพวกเขาอยากเข้าร่วมค่ายหนานต้าเลย

“เอาเถอะ!”

หม่าเซียนหยุดฝูงชนไว้ “พวกเราโชคดีที่ได้กินอาหารมื้อนี้! เทียบกับสหายในเมืองแล้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status