Share

บทที่ 396

“กับผีน่ะสิ!”

เมี่ยวอินเบะปาก “ว่ามา ท่านอยากให้พวกข้าทำอะไร?”

ก่อนที่จะมาซั่วเป่ย พวกนางก็บอกหยุนเจิงแล้วว่าจะเชื่อฟังคำสั่งของหยุนเจิง

ตอนนี้หยุนเจิงจะมอบหมายงานให้พวกนาง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“พวกเจ้าทำยาขับเหงื่อเป็นไม่ใช่หรือ?”

หยุนเจิงยิ้มเยาะๆ “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกเจ้าก็ทำยาขับเหงื่อจำนวนมากซะ ยิ่งเยอะยิ่งดี ดีที่สุดต้องเป็นยาที่ไร้สีไร้กลิ่น!”

ยาขับเหงื่อ?

สตรีทั้งสองมองหยุนเจิงด้วยสีหน้าหมดคำพูด

พวกนางคิดว่ามีเรื่องอะไรเสียอีก!

ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องง่ายๆ แค่นี้

“ท่านคิดจะหลอกใครอีกล่ะ?”

เมี่ยวอินถามอย่างสงสัย

“ต้องเตรียมไว้สำหรับคนเป่ยหวนอยู่แล้ว!”

หยุนเจิงเอ่ยยิ้มๆ “รอให้อากาศเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย ข้าคิดว่าจะส่งคนไปเป่ยหวน หากสามารถวางยาคนของเป่ยหวนสักฝ่ายหนึ่ง เราก็สามารถชิงม้ารบมาได้แล้ว!”

“…”

ทั้งสองได้ยินดังนั้น ใบหน้าพลันกระตุกขึ้นมา

ผ่านไปนานครึ่งวัน เมี่ยวอินถึงจะเอ่ยอย่างหมดคำพูดว่า “ท่านคิดอะไรอยู่น่ะ? ท่านคิดว่ายาขับเหงื่อเป็นผงแป้งหรือไงที่คิดจะทำเท่าไหร่ก็มีเท่านั้นน่ะ? ถึงพวกข้าจะสามารถทำได้ แต่ก็ต้องมีวัสดุมากเพียงนั้นถึงจะทำได้นะ!”

เขาคิดน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status