บทที่ 290

ทว่า องครักษ์รับกล่องมา แต่กลับไม่กล้าย่างเท้าไป เพียงแต่ส่งสายตาบอกเป็นนัยถามหยุนเจิงเท่านั้น

หยุนเจิงเป็นท่านอ๋องยังไม่ได้เอ่ยปาก เขาก็ไม่กล้าทำ!

เสิ่นลั่วเยี่ยนเป็นพระชายา นางไม่สนใจหยุนเจิงไม่เป็นไร แต่พวกเขาไม่กล้าทำเช่นนั้น!

หยุนเจิงไม่มีฆ่าเสิ่นลั่วเยี่ยนผู้เป็นพระชายาแน่นอน แต่กับพวกเขาก็ไม่แน่

หยุนเจิงดูออกว่าองครักษ์ลำบากใจ จึงโบกมือพลางกล่าว “กล่องนี้เราเก็บเอาไว้ใช้ที่จวนดีกว่า เจ้าไปหาฮูหยินจื่อ เมื่อครู่ข้าให้นางกล่องหนึ่งยังไม่ได้เปิด เจ้าเอากล่องนั้นไปส่งให้ที่จวนสกุลเสิ่น”

นี่เป็นความสะเพร่าของเขาแล้ว

ก่อนหน้านี้เขาตั้งใจจะเอาไปให้จักรพรรดิเหวินกล่องหนึ่ง ไม่ได้คิดจะเอาไปให้สกุลเสิ่น

ดูท่าคงต้องกลับไปเอามาจากจางซูอีกกล่องแล้ว

“พ่ะย่ะค่ะ!”

องครักษ์วางกล่องสบู่นั้นลง และวิ่งไปหาเยี่ยจื่อ

เสิ่นลั่วเยี่ยนเหลือบมองหยุนเจิงแวบหนึ่ง และกล่าวอย่างราบเรียบว่า “เห็นแก่ที่เจ้าให้สบู่กับข้า ข้าลืมเรื่องนั้นไปก็ได้”

“เงื่อนไขเจ้าไม่ได้ยากอันใดหนิ่!”

หยุนเจิงกล่าวอย่างหยอกล้อว่า “เดิมทีข้าคิดจะมอบชุดเกราะทองล้ำค่าให้เจ้าชุดหนึ่ง เจ้ายุติเรื่องนั้นลงเสียแล้ว แล้วคิดว่าข