เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1239
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1240
จนถึงเวลานั้น ใครจะกล้ารับประกันว่าโหลวอวี้จะไม่ฮุบเอากองทัพของโฉวฉื่อ?หากเปลี่ยนตำแหน่งกัน หากเขาเป็นโหลวอวี้ เขาสามารถต้านทานความยั่วยวนนี้ ไม่ฮุบเอากองทัพของโฉวฉื่อได้หรือ?คำตอบชัดเจนว่าไม่แน่!โหลวอวี้เดาได้ถึงความกังวลของอวี้ไท่ยังไม่ได้คลี่คลาย จึงเกลี้ยกล่อมเขาดีๆ “แม่ทัพผู้เฒ่าอวี้ พวกเราไม่สามารถติดกับแผนศัตรูได้! เจ้าดู กองกำลังข้าถูกคนสวมชุดเกราะโฉวฉื่อลอบจู่โจม ข้ายังไม่สงสัยแม่ทัพผู้เฒ่าอวี้เลย!”“องค์ชายไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ข้อนี้ข้าดูออก” อวี้ไท่หัวเราะ “แต่ว่าองค์ชาย พวกเราสองกำลังสั่งการแยกกัน การร่วมมือกันของทุกหน่วยสุดท้ายก็ยังมีปัญหา! ปัญหานี้ พวกเราควรแก้ไขเช่นไร?”แก้ไขเช่นไร?โหลวอวี้แอบฝืนยิ้มในใจคำถามนี้ เดิมก็ไม่มีวิธีจัดการได้เขาไม่สามารถนำกองทัพของต้าเย่ว์ให้อวี้ไท่บัญชาการได้ อวี้ไท่ก็ไม่สามารถนำกองทัพของโฉวฉื่อมอบให้เขาบัญชาการได้เช่นกันแม้พวกเขาต่างรู้ข้อเสียของการแยกกันสั่งการ ทว่าเป็นปัญหาที่ไม่มีทางแก้ไขคิดจะทำลายกองทหารมณฑลทางเหนือที่มีการป้องกันอยู่ตรงหน้า ย่อมต้องเอาชีวิตคนไปแลกใครกล้ารับประกันว่าคนของเขามือให้อีกฝ่ายแล้ว อีกฝ่าย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1241
ก้อนหินหนักราวห้าสิบชั่งสามก้อนถูกโยนเข้าใส่กองทัพแคว้นโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ที่ยืนประจันหน้ากันอย่างหนาแน่นในสถานการณ์ที่ทหารศัตรูเบียดเสียดกันแน่นหนาเช่นนี้ ไม่มีความจำเป็นต้องปรับมุมยิงให้ยุ่งยากก้อนหินทั้งสามพุ่งลงสู่ฝูงคนอย่างแม่นยำหนึ่งในนั้น กระแทกเข้ากับเครื่องยิงหินของศัตรูโดยตรงตูม!เสียงดังสนั่นสะเทือน เครื่องยิงหินส่งเสียงแตกร้าวออกมาทันทีต่อมา เครื่องยิงหินเริ่มสั่นคลอน ราวกับจะพังทลายลงในไม่ช้า“เร็วเข้า! เครื่องยิงหินจะพังแล้ว!”“กระจายตัว! ทุกคนกระจายตัวออกไป!”“รีบหลบหนี!”เหล่าทหารที่ควบคุมเครื่องยิงหินของศัตรูต่างตื่นตระหนก พากันตะโกนเสียงดังและหนีออกไปในทิศทางต่างๆในช่วงเวลาที่พวกเขาเพิ่งหนีออกมา เครื่องยิงหินก็เริ่มพังทลายลงอย่างช้าๆเสียง “แกรก” ดังขึ้น ก่อนที่เครื่องยิงหินจะพังลงอย่างสมบูรณ์โชคดีที่ทหารที่ควบคุมเครื่องยิงหินของศัตรูหลบหนีได้ทัน ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บก้อนหินอีกสองก้อนที่พุ่งลงฝูงคน มีเพียงก้อนเดียวที่ฆ่าศัตรูได้หนึ่งคน ส่วนอีกก้อนตกลงระหว่างช่องว่างของทหารม้าสองนาย ทำให้ผู้ที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นตกใจกลัวหยุนเจิง ซึ่งยืนอยู่บน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1242
ศัตรูไม่จำเป็นต้องบุกจู่โจมอย่างหนักหน่วงเพื่อทำลายเครื่องยิงหินของพวกเขา เพียงใช้เครื่องยิงหินโจมตีเครื่องยิงหินของพวกเขาให้พังทลายก็เพียงพอ!เมื่อเผชิญกับคำถามของโหลวอี้ อวี้ไท่ก็อดไม่ได้ที่จะหนักใจ"จะทำอย่างไรดีเล่า?"เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าควรทำเช่นไร?การตีเมือง หากอาวุธโจมตีขนาดใหญ่ไม่อาจพึ่งพาได้ และไม่สามารถล่อให้ศัตรูออกมานอกกำแพงเพื่อรบกันตรงๆ ก็มีเพียงบุกจู่โจมอย่างรุนแรงเท่านั้นที่จะทำได้แต่ตอนนี้ กำลังพลของศัตรูยังไม่ได้รับความเสียหายใดๆแม้กำลังพลของศัตรูจะน้อยกว่าพวกเขามาก แต่หากศัตรูอาศัยกำแพงเมืองเพื่อโจมตีตอบโต้ หากบุกจู่โจมเข้าไป ความเสียหายที่ฝ่ายตนต้องเผชิญย่อมมหาศาลผ่านไปนาน อวี้ไท่ก็ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า"กระหม่อมคิดได้เพียงการบุกจู่โจมอย่างไม่คำนึงถึงความเสียหาย ไม่ทราบว่าท่านอ๋องมีวิธีใดที่ดีกว่านี้หรือไม่?"โหลวอี้ขมวดคิ้วแน่น "ข้าคิดว่ามีวิธีหนึ่ง ทว่า วิธีนี้ทำได้เพียงสร้างความลำบากแก่ศัตรูเล็กน้อยเท่านั้น หากต้องการทำลายศัตรูดูเหมือนจะยังคงต้องบุกจู่โจมอยู่ดี!""วิธีอะไรหรือ?"บนใบหน้าอวี้ไท่ปรากฏแววคาดหวังขึ้นมาทัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1243
โฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ไม่ได้โจมตีอีกครั้ง แต่กลับเลือกตั้งหม้อทำอาหารทั้งยังทำกันในระยะที่เรียกได้ว่าอยู่ใต้จมูกของพวกเขาเลยทีเดียวเมื่อเห็นศัตรูทำเช่นนี้ฉินชีหู่ทนไม่ไหวเป็นคนแรก เขาเอ่ยว่า“น้องชาย ศัตรูช่างหยิ่งยโสนัก! นี่มันไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลย! จะให้ข้านำกองทหารโลหิตบุกเข้าไปฆ่าฟันพวกมันเสียหน่อยไหม ขณะที่พวกมันมัวตั้งหม้อทำอาหาร?”“ศัตรูก็แค่รอให้เราเข้าไปบุกนี่แหละ!”หยุนเจิง ส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกล่าวเตือนฉินชีหู่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ข้าจะบอกเจ้าอีกครั้ง กองทหารโลหิตของเราต้องไม่ขยับเคลื่อนไหวโดยพลการ! ตอนนี้ ต้องซ่อนกองทหารโลหิตให้ดี หากถึงเวลาที่ต้องใช้กองทหารโลหิต เจ้าจะไม่พลาดได้แสดงฝีมือแน่นอน!”เขายังคงซ่อนกองทหารโลหิตไว้อย่างมิดชิดกองทหารโลหิตเป็นไพ่ตายของเขา ไม่อาจเปิดเผยต่อหน้าศัตรูได้ก่อนเวลาอันควรเมื่อใดที่กองทหารโลหิตปรากฏตัว จะต้องสร้างความสูญเสียอย่างหนักแก่ศัตรู หรือเปลี่ยนสถานการณ์ในสนามรบ หรือแม้แต่เป็นการตัดสินชัยชนะในทันทีก่อนหน้านี้ เขาเป็นกังวลว่าทหารที่บุกโจมตีศัตรูจะตกไปอยู่ในมือของศัตรูและถูกสอบสวนอย่างรุนแรงจนเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับกอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1244
“ท่านอ๋อง ศัตรูก็มีกำลังพลไม่มาก เช่นนี้เราควรจะออกไปโจมตีหรือไม่?”เติ่งเป่ากล่าวพลางดวงตาเปล่งประกายแห่งความฮึกเหิม พร้อมวิเคราะห์ว่า “ค่ายหลักของศัตรูอยู่ห่างไปเพียงห้าหรือหกหลี่เท่านั้น กองกำลังแนวหน้าของพวกมันก็มีเพียงสามหมื่น หากเราบุกโจมตีเชิงรุก ย่อมมีโอกาสจัดการกองทัพสามหมื่นนี้ได้!”“พูดอะไรไร้สาระ!”หยุนเจิง จ้องเติ่งเป่าด้วยสายตาดุดัน พร้อมพูดเสียงแข็งว่า“ข้ามั่นใจเต็มสิบส่วนว่าสามารถจัดการกองทัพสามหมื่นนี้ได้! แต่ถ้าจัดการศัตรูสามหมื่นนี้แล้ว เราจะเหลือกำลังพลเท่าไร?”การทำลายกองทัพสามหมื่นของศัตรูนั้นไม่ใช่เรื่องยากหยุนเจิงมั่นใจว่าตนสามารถควบคุมความสูญเสียให้น้อยกว่าศัตรูถึงครึ่งหนึ่งแต่ด้วยกำลังพลของพวกเขาที่มีอยู่เพียงเท่านี้ การแลกกำลังคนกับศัตรูถือว่าไม่คุ้มค่าแม้จะแลกคนของฝ่ายตนหนึ่งคนกับศัตรูสามคน เขายังเห็นว่าไม่คุ้มเลยด้วยซ้ำ!เว้นแต่ว่าจะใช้กองทัพข้ารับใช้ไปแลก!แต่ถ้าต้องเอากองกำลังชั้นยอดไปแลก เช่นนั้นคงขาดทุนมหาศาล!เมื่อสบสายตาจริงจังของหยุนเจิง เติ่งเป่าได้แต่ยิ้มเจื่อนด้วยความลำบากใจต่งกัง หัวเราะพลางเหลือบมองเติ่งเป่า ก่อนลองกล่าวอย่างระม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1245
เมื่อยามรัตติกาลมาเยือน โหลวอี้และอวี้ไท่ก็ยังคงไม่ออกคำสั่งให้โจมตีพวกเขากำลังรอรอจนกระทั่งศัตรูผ่อนคลายการระวังตัว หรืออยู่ในสภาพอิดโรย จากนั้นจึงเปิดฉากการโจมตีการใช้แผน "ม้าเพลิงบุกทะลวง" เช่นนี้ สามารถทำได้เพียงครั้งเดียวหากครั้งแรกไม่สำเร็จ ศัตรูย่อมเตรียมการป้องกันในครั้งต่อไปเมื่อถึงตอนนั้น การใช้แผนเดิมเพื่อเจาะแนวป้องกันของศัตรูคงยากยิ่งนักรบในสนามรบล้วนรู้ดี ช่วงเวลาที่ใกล้รุ่งสาง คือเวลาที่ผู้คนมักเผลอไผลและลดการระมัดระวังมากที่สุดและนี่คือเวลาที่พวกเขากำลังรออยู่!ตราบใดที่กองทหารมณฑลเหนือไม่ออกมาบุกโจมตี พวกเขาก็จะรอต่อไปจากสถานการณ์ในตอนนี้ กองทหารมณฑลเหนือดูเหมือนจะไม่มีความคิดที่จะโจมตีเช่นกันในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็รอต่อไป“สั่งการทุกหน่วยให้ผลัดกันพักผ่อน แต่เกราะและอาวุธต้องอยู่ติดตัวเสมอ!”โหลวอี้ออกคำสั่ง จากนั้นก็เดินเข้าไปในกระโจมใหญ่พร้อมกับอวี้ไท่เมื่อทั้งสองเพิ่งนั่งลง อวี้ไท่ก็พูดแนะนำทันที“กระหม่อมเห็นว่าควรส่งกำลังเสริมอีกห้าพันนายจากค่ายใหญ่เป็นกองหนุน ท่านอ๋องเห็นว่าอย่างไร?”“แม่ทัพอาวุโสอวี้เกรงว่าแผนโจมตีตอนใกล้รุ่งอาจไม่สำเร็จใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1246
ตราบใดที่ม้าเพลิงพุ่งทะลุช่องว่างด้านหน้าได้ พวกเขาก็สามารถบุกเข้าไปตามหลังได้ทันที“ตึง ตึง ตึง...”ในขณะเดียวกัน เสียงกลองศึกจากแนวหลังของศัตรูก็ดังสนั่นขึ้นระยะเพียงสองร้อยจั้ง สำหรับม้าแล้วถือว่าสั้นนักยิ่งเมื่อม้าเหล่านี้ถูกไฟเผาผลาญ ความเร็วของพวกมันก็ยิ่งพุ่งขึ้นถึงขีดสุดพวกมันพุ่งตรงไปยังช่องว่างด้านหน้าอย่างไม่คิดชีวิตเมื่อเห็นม้าเพลิงของศัตรูบุกเข้ามา ทหารกองทัพมณฑลเหนือที่เฝ้าช่องว่างอยู่ดูเหมือนจะตกใจจนเสียขวัญพวกเขาไม่มีแม้กระทั่งการตั้งรับขั้นพื้นฐาน รีบถอยร่นอย่างลนลานเมื่อเห็นว่าทหารผู้เฝ้าช่องว่างถอยร่นโดยไม่ต่อสู้ นายทหารโฉวฉื่อที่นำทัพก็หัวเราะด้วยความตื่นเต้น“บุก! พุ่งเข้าไป!”เสียงตะโกนของนายทหารโฉวฉื่อดังก้อง ราวกับว่าเขาเห็นภาพชัยชนะอยู่ตรงหน้าแล้วไม่นาน ม้าเพลิงเหล่านั้นก็พุ่งถึงช่องว่างด้านหน้าท่อนไม้ปิดช่องไม่อาจต้านทานม้าเหล่านี้ได้เลยแม้ว่าบางตัวจะถูกแทงทะลุด้วยท่อนไม้ แต่ด้วยไฟที่แผดเผาร่างกาย พวกมันก็ยังคงถูกม้าตัวหลังผลักดันให้พุ่งไปข้างหน้าแม้ม้าหลายตัวจะล้มลงเพราะบาดเจ็บและถูกไฟเผา แต่ท่อนไม้ปิดช่องทั้งหมดก็ถูกทำลายสิ้นหลังจาก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1247
“รายงาน!”“กราบทูลท่านอ๋อง กองทัพของเราโดนศัตรูซุ่มโจมตี กองกำลังที่โจมตีด้านหน้าสูญเสียหนัก และสถานการณ์วุ่นวายอย่างมาก…”ทหารส่งสารวิ่งเข้ามารายงานอย่างเร่งรีบโหลวอี้และอวี้ไท่ที่อยู่ห่างจากแนวหน้าพอสมควร แม้จะมองเห็นว่าการโจมตีทางปีกไม่ประสบความสำเร็จ แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้รายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากฟังทหารส่งสารอธิบายอย่างละเอียด ทั้งสองก็เข้าใจสถานการณ์แนวหน้า“ศัตรูมันอ่านแผนของเราออกแล้ว!”โหลวอี้ใบหน้าเย็นเยียบ หันไปมองอวี้ไท่ที่สีหน้ามืดครึ้มไม่แพ้กัน“แม่ทัพอาวุโสอวี้ ท่านคิดว่าเราควรสั่งถอนกำลังออกมาหรือควรโจมตีต่อ?”กับดักม้าล้มและฆ้องทองแดง!นี่มันถูกเตรียมไว้เพื่อรับมือกับแผนม้าเพลิงของเราโดยเฉพาะ!เมื่อวานนี้ ทหารม้าศัตรูเพิ่งบุกจากปีกทั้งสองแสดงว่าตอนนั้น พวกมันยังไม่ได้ขุดกับดักม้าล้มเลยด้วยซ้ำกับดักเหล่านี้ถูกขุดขึ้นภายหลังอย่างแน่นอน!ศัตรูวางแผนไว้ล่วงหน้าเพื่อรับมือกับเราโดยเฉพาะ!แย่จริง!แผนการที่ข้าทำขึ้นอย่างรอบคอบ กลับถูกศัตรูมองออกล่วงหน้า!เมื่อเผชิญคำถามของโหลวอี้ อวี้ไท่ตกอยู่ในความลังเลตามหลักการ ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาควรถอนกำล
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
