LOGINShare
บทที่ 1241
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1242
ศัตรูไม่จำเป็นต้องบุกจู่โจมอย่างหนักหน่วงเพื่อทำลายเครื่องยิงหินของพวกเขา เพียงใช้เครื่องยิงหินโจมตีเครื่องยิงหินของพวกเขาให้พังทลายก็เพียงพอ!เมื่อเผชิญกับคำถามของโหลวอี้ อวี้ไท่ก็อดไม่ได้ที่จะหนักใจ"จะทำอย่างไรดีเล่า?"เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าควรทำเช่นไร?การตีเมือง หากอาวุธโจมตีขนาดใหญ่ไม่อาจพึ่งพาได้ และไม่สามารถล่อให้ศัตรูออกมานอกกำแพงเพื่อรบกันตรงๆ ก็มีเพียงบุกจู่โจมอย่างรุนแรงเท่านั้นที่จะทำได้แต่ตอนนี้ กำลังพลของศัตรูยังไม่ได้รับความเสียหายใดๆแม้กำลังพลของศัตรูจะน้อยกว่าพวกเขามาก แต่หากศัตรูอาศัยกำแพงเมืองเพื่อโจมตีตอบโต้ หากบุกจู่โจมเข้าไป ความเสียหายที่ฝ่ายตนต้องเผชิญย่อมมหาศาลผ่านไปนาน อวี้ไท่ก็ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า"กระหม่อมคิดได้เพียงการบุกจู่โจมอย่างไม่คำนึงถึงความเสียหาย ไม่ทราบว่าท่านอ๋องมีวิธีใดที่ดีกว่านี้หรือไม่?"โหลวอี้ขมวดคิ้วแน่น "ข้าคิดว่ามีวิธีหนึ่ง ทว่า วิธีนี้ทำได้เพียงสร้างความลำบากแก่ศัตรูเล็กน้อยเท่านั้น หากต้องการทำลายศัตรูดูเหมือนจะยังคงต้องบุกจู่โจมอยู่ดี!""วิธีอะไรหรือ?"บนใบหน้าอวี้ไท่ปรากฏแววคาดหวังขึ้นมาทัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1243
โฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ไม่ได้โจมตีอีกครั้ง แต่กลับเลือกตั้งหม้อทำอาหารทั้งยังทำกันในระยะที่เรียกได้ว่าอยู่ใต้จมูกของพวกเขาเลยทีเดียวเมื่อเห็นศัตรูทำเช่นนี้ฉินชีหู่ทนไม่ไหวเป็นคนแรก เขาเอ่ยว่า“น้องชาย ศัตรูช่างหยิ่งยโสนัก! นี่มันไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลย! จะให้ข้านำกองทหารโลหิตบุกเข้าไปฆ่าฟันพวกมันเสียหน่อยไหม ขณะที่พวกมันมัวตั้งหม้อทำอาหาร?”“ศัตรูก็แค่รอให้เราเข้าไปบุกนี่แหละ!”หยุนเจิง ส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกล่าวเตือนฉินชีหู่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ข้าจะบอกเจ้าอีกครั้ง กองทหารโลหิตของเราต้องไม่ขยับเคลื่อนไหวโดยพลการ! ตอนนี้ ต้องซ่อนกองทหารโลหิตให้ดี หากถึงเวลาที่ต้องใช้กองทหารโลหิต เจ้าจะไม่พลาดได้แสดงฝีมือแน่นอน!”เขายังคงซ่อนกองทหารโลหิตไว้อย่างมิดชิดกองทหารโลหิตเป็นไพ่ตายของเขา ไม่อาจเปิดเผยต่อหน้าศัตรูได้ก่อนเวลาอันควรเมื่อใดที่กองทหารโลหิตปรากฏตัว จะต้องสร้างความสูญเสียอย่างหนักแก่ศัตรู หรือเปลี่ยนสถานการณ์ในสนามรบ หรือแม้แต่เป็นการตัดสินชัยชนะในทันทีก่อนหน้านี้ เขาเป็นกังวลว่าทหารที่บุกโจมตีศัตรูจะตกไปอยู่ในมือของศัตรูและถูกสอบสวนอย่างรุนแรงจนเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับกอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1244
“ท่านอ๋อง ศัตรูก็มีกำลังพลไม่มาก เช่นนี้เราควรจะออกไปโจมตีหรือไม่?”เติ่งเป่ากล่าวพลางดวงตาเปล่งประกายแห่งความฮึกเหิม พร้อมวิเคราะห์ว่า “ค่ายหลักของศัตรูอยู่ห่างไปเพียงห้าหรือหกหลี่เท่านั้น กองกำลังแนวหน้าของพวกมันก็มีเพียงสามหมื่น หากเราบุกโจมตีเชิงรุก ย่อมมีโอกาสจัดการกองทัพสามหมื่นนี้ได้!”“พูดอะไรไร้สาระ!”หยุนเจิง จ้องเติ่งเป่าด้วยสายตาดุดัน พร้อมพูดเสียงแข็งว่า“ข้ามั่นใจเต็มสิบส่วนว่าสามารถจัดการกองทัพสามหมื่นนี้ได้! แต่ถ้าจัดการศัตรูสามหมื่นนี้แล้ว เราจะเหลือกำลังพลเท่าไร?”การทำลายกองทัพสามหมื่นของศัตรูนั้นไม่ใช่เรื่องยากหยุนเจิงมั่นใจว่าตนสามารถควบคุมความสูญเสียให้น้อยกว่าศัตรูถึงครึ่งหนึ่งแต่ด้วยกำลังพลของพวกเขาที่มีอยู่เพียงเท่านี้ การแลกกำลังคนกับศัตรูถือว่าไม่คุ้มค่าแม้จะแลกคนของฝ่ายตนหนึ่งคนกับศัตรูสามคน เขายังเห็นว่าไม่คุ้มเลยด้วยซ้ำ!เว้นแต่ว่าจะใช้กองทัพข้ารับใช้ไปแลก!แต่ถ้าต้องเอากองกำลังชั้นยอดไปแลก เช่นนั้นคงขาดทุนมหาศาล!เมื่อสบสายตาจริงจังของหยุนเจิง เติ่งเป่าได้แต่ยิ้มเจื่อนด้วยความลำบากใจต่งกัง หัวเราะพลางเหลือบมองเติ่งเป่า ก่อนลองกล่าวอย่างระม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1245
เมื่อยามรัตติกาลมาเยือน โหลวอี้และอวี้ไท่ก็ยังคงไม่ออกคำสั่งให้โจมตีพวกเขากำลังรอรอจนกระทั่งศัตรูผ่อนคลายการระวังตัว หรืออยู่ในสภาพอิดโรย จากนั้นจึงเปิดฉากการโจมตีการใช้แผน "ม้าเพลิงบุกทะลวง" เช่นนี้ สามารถทำได้เพียงครั้งเดียวหากครั้งแรกไม่สำเร็จ ศัตรูย่อมเตรียมการป้องกันในครั้งต่อไปเมื่อถึงตอนนั้น การใช้แผนเดิมเพื่อเจาะแนวป้องกันของศัตรูคงยากยิ่งนักรบในสนามรบล้วนรู้ดี ช่วงเวลาที่ใกล้รุ่งสาง คือเวลาที่ผู้คนมักเผลอไผลและลดการระมัดระวังมากที่สุดและนี่คือเวลาที่พวกเขากำลังรออยู่!ตราบใดที่กองทหารมณฑลเหนือไม่ออกมาบุกโจมตี พวกเขาก็จะรอต่อไปจากสถานการณ์ในตอนนี้ กองทหารมณฑลเหนือดูเหมือนจะไม่มีความคิดที่จะโจมตีเช่นกันในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็รอต่อไป“สั่งการทุกหน่วยให้ผลัดกันพักผ่อน แต่เกราะและอาวุธต้องอยู่ติดตัวเสมอ!”โหลวอี้ออกคำสั่ง จากนั้นก็เดินเข้าไปในกระโจมใหญ่พร้อมกับอวี้ไท่เมื่อทั้งสองเพิ่งนั่งลง อวี้ไท่ก็พูดแนะนำทันที“กระหม่อมเห็นว่าควรส่งกำลังเสริมอีกห้าพันนายจากค่ายใหญ่เป็นกองหนุน ท่านอ๋องเห็นว่าอย่างไร?”“แม่ทัพอาวุโสอวี้เกรงว่าแผนโจมตีตอนใกล้รุ่งอาจไม่สำเร็จใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1246
ตราบใดที่ม้าเพลิงพุ่งทะลุช่องว่างด้านหน้าได้ พวกเขาก็สามารถบุกเข้าไปตามหลังได้ทันที“ตึง ตึง ตึง...”ในขณะเดียวกัน เสียงกลองศึกจากแนวหลังของศัตรูก็ดังสนั่นขึ้นระยะเพียงสองร้อยจั้ง สำหรับม้าแล้วถือว่าสั้นนักยิ่งเมื่อม้าเหล่านี้ถูกไฟเผาผลาญ ความเร็วของพวกมันก็ยิ่งพุ่งขึ้นถึงขีดสุดพวกมันพุ่งตรงไปยังช่องว่างด้านหน้าอย่างไม่คิดชีวิตเมื่อเห็นม้าเพลิงของศัตรูบุกเข้ามา ทหารกองทัพมณฑลเหนือที่เฝ้าช่องว่างอยู่ดูเหมือนจะตกใจจนเสียขวัญพวกเขาไม่มีแม้กระทั่งการตั้งรับขั้นพื้นฐาน รีบถอยร่นอย่างลนลานเมื่อเห็นว่าทหารผู้เฝ้าช่องว่างถอยร่นโดยไม่ต่อสู้ นายทหารโฉวฉื่อที่นำทัพก็หัวเราะด้วยความตื่นเต้น“บุก! พุ่งเข้าไป!”เสียงตะโกนของนายทหารโฉวฉื่อดังก้อง ราวกับว่าเขาเห็นภาพชัยชนะอยู่ตรงหน้าแล้วไม่นาน ม้าเพลิงเหล่านั้นก็พุ่งถึงช่องว่างด้านหน้าท่อนไม้ปิดช่องไม่อาจต้านทานม้าเหล่านี้ได้เลยแม้ว่าบางตัวจะถูกแทงทะลุด้วยท่อนไม้ แต่ด้วยไฟที่แผดเผาร่างกาย พวกมันก็ยังคงถูกม้าตัวหลังผลักดันให้พุ่งไปข้างหน้าแม้ม้าหลายตัวจะล้มลงเพราะบาดเจ็บและถูกไฟเผา แต่ท่อนไม้ปิดช่องทั้งหมดก็ถูกทำลายสิ้นหลังจาก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1247
“รายงาน!”“กราบทูลท่านอ๋อง กองทัพของเราโดนศัตรูซุ่มโจมตี กองกำลังที่โจมตีด้านหน้าสูญเสียหนัก และสถานการณ์วุ่นวายอย่างมาก…”ทหารส่งสารวิ่งเข้ามารายงานอย่างเร่งรีบโหลวอี้และอวี้ไท่ที่อยู่ห่างจากแนวหน้าพอสมควร แม้จะมองเห็นว่าการโจมตีทางปีกไม่ประสบความสำเร็จ แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้รายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากฟังทหารส่งสารอธิบายอย่างละเอียด ทั้งสองก็เข้าใจสถานการณ์แนวหน้า“ศัตรูมันอ่านแผนของเราออกแล้ว!”โหลวอี้ใบหน้าเย็นเยียบ หันไปมองอวี้ไท่ที่สีหน้ามืดครึ้มไม่แพ้กัน“แม่ทัพอาวุโสอวี้ ท่านคิดว่าเราควรสั่งถอนกำลังออกมาหรือควรโจมตีต่อ?”กับดักม้าล้มและฆ้องทองแดง!นี่มันถูกเตรียมไว้เพื่อรับมือกับแผนม้าเพลิงของเราโดยเฉพาะ!เมื่อวานนี้ ทหารม้าศัตรูเพิ่งบุกจากปีกทั้งสองแสดงว่าตอนนั้น พวกมันยังไม่ได้ขุดกับดักม้าล้มเลยด้วยซ้ำกับดักเหล่านี้ถูกขุดขึ้นภายหลังอย่างแน่นอน!ศัตรูวางแผนไว้ล่วงหน้าเพื่อรับมือกับเราโดยเฉพาะ!แย่จริง!แผนการที่ข้าทำขึ้นอย่างรอบคอบ กลับถูกศัตรูมองออกล่วงหน้า!เมื่อเผชิญคำถามของโหลวอี้ อวี้ไท่ตกอยู่ในความลังเลตามหลักการ ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาควรถอนกำล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1248
ทหารบางส่วนของโฉวฉื่อยกบันไดไม้เดี่ยวอย่างง่ายขึ้นมา โดยมีทหารถือโล่คุ้มกันจนถึงฐานกำแพงเมื่อวางบันไดบนกำแพงเสร็จ พวกเขาก็รีบปีนขึ้นไปกำแพงชั่วคราวที่หยุนเจิงสั่งสร้างมีความสูงเพียงประมาณหนึ่งจั้งครึ่งคนที่ว่องไวสามารถปีนขึ้นไปได้อย่างรวดเร็วแต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะปีนถึงด้านบน ก้อนหินหนักหลายสิบชั่งก็ถูกโยนลงมาทับบางคนถูกทหารผลักบันไดตกลงไปแต่สิ่งนี้ไม่อาจหยุดยั้งการบุกของทหารโฉวฉื่อที่ไม่กลัวตายได้คนที่อยู่ด้านหน้าล้มลง คนด้านหลังกลับพุ่งเข้ามาแทนตราบใดที่พวกเขาสามารถยึดพื้นที่บางส่วนของกำแพงได้ พวกเขาก็จะมีความได้เปรียบการบุกอย่างไม่เกรงกลัวของศัตรูทำให้กองทัพข้ารับใช้ต้องแบกรับแรงกดดันอย่างมาก“ต้านไว้! ต้านไว้!”“กดดันศัตรูให้ถอยกลับไป!”ฮั่วกู้ที่เปื้อนไปด้วยเลือดเต็มร่าง กำลังนำกองกำลังของเขาออกโจมตีโต้กลับก่อนหน้านี้พวกเขาเลือกที่จะละทิ้งช่องว่างแรกไปโดยตั้งใจ แต่ตอนนี้จำเป็นต้องยึดคืนให้ได้หากไม่ทำ ศัตรูจะกดดันเข้ามาเรื่อยๆด้วยกองศพที่ทับถมกันอยู่ กับดักม้าล้มและท่อนไม้ปิดช่องก็ไร้ผลหากไม่ผลักดันศัตรูกลับไป ช่องว่างทั้งหมดจะถูกปิดด้วยกองศพในเวลานั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1249
เมื่อเห็นภาพตรงหน้า หยุนเจิงหรี่ตาลงทันทีศัตรูกำลังใช้กลยุทธ์โจมตีเป็นระลอกอย่างต่อเนื่อง เพื่อกดดันพวกเขา ไม่เปิดโอกาสให้ได้พักหายใจศัตรูต้องการทะลวงแนวป้องกันของพวกเขาให้ได้ในรวดเดียว โดยไม่สนใจความสูญเสียโหดเหี้ยม!หากการต่อสู้ดำเนินต่อไปเช่นนี้ กองทัพข้ารับใช้จะยิ่งเหนื่อยล้า และความสูญเสียก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อกองกำลังใหม่ของศัตรูเริ่มบุกเข้ามา กองกำลังโจมตีระลอกแรกที่สูญเสียหนักก็เริ่มถอยขณะที่ศัตรูถอยกลับ กองทัพข้ารับใช้ที่ต่อสู้อย่างหนักมานานก็ได้รับโอกาสหายใจหายคอหลายคนฉวยโอกาสดื่มน้ำจากกระบอกน้ำ บ้างช่วยกันหามผู้บาดเจ็บหนักกลับไปยังแนวหลัง และบางส่วนเริ่มเก็บกวาดศพจากสนามรบหยุนเจิงตั้งใจจะให้กองทัพข้ารับใช้ทางปีกทั้งสองต้านทานการโจมตีระลอกที่สองของศัตรูแต่หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจเปลี่ยนแผนกองทัพข้ารับใช้ได้แสดงความสามารถอย่างดีเยี่ยม แต่ตอนนี้พวกเขาเหนื่อยล้าจนเกินไปหากบังคับให้พวกเขาต่อสู้ต่อ ความสูญเสียจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแม้พวกเขาจะเป็นกองทัพข้ารับใช้ที่มาจากชนเผ่าอื่น แต่ก็ถือเป็นกำลังสำคัญของตนหากปล่อยให้พวกเขาสูญสิ้นจนหมดสิ้
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1446
“พ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รับคำสั่งด้วยความนอบน้อม แต่ในใจกลับเย็นเยียบหากไม่ใช่เพราะเสด็จพ่อเตือน เขาคงไม่คิดสงสัยว่าจะมีใครลอบส่งข่าวให้เจ้าหกตอนนี้ เจ้าหกมีกำลังทหารที่แข็งแกร่ง หากมีคนหวาดกลัวเขาแล้วเลือกที่จะลอบสมคบ คงเป็นไปได้ยิ่งนัก!หวังว่าจะไม่ใช่คนของฝั่งตนเอง!ไม่เช่นนั้น ตนจะทำให้พวกมันอยู่ไม่สู้ตาย!หยุนลี่คิดอย่างเคียดแค้น"เฮ้อ..."ขณะที่หยุนลี่กำลังคิดอย่างโกรธแค้น จักรพรรดิเหวินก็ถอนหายใจยาว“เสด็จพ่อ เหตุใดจึงถอนหายใจหรือพ่ะย่ะค่ะ?”หยุนลี่ถามด้วยความกังวล“เจ้าสาม เจ้าต้องทำให้ข้าภูมิใจ!”จักรพรรดิเหวินจ้องหยุนลี่นิ่งๆ ก่อนจะกล่าวต่อ“ข้าจะบอกความจริงกับเจ้า ก่อนข้าออกจากเมืองหลวง มีคนลอบกราบทูลข้าว่า หากต้องการแก้ปัญหาระหว่างราชสำนักกับเจ้าหก วิธีที่ดีที่สุดก็คือแต่งตั้งเจ้าหกเป็นองค์รัชทายาท...”อะไรนะ?เมื่อได้ยินคำพูดของจักรพรรดิเหวิน หยุนลี่ก็เกิดจิตสังหารขึ้นในใจคนสารเลวคนไหนที่บังอาจลอบกราบทูลเรื่องนี้?แต่งตั้งหยุนเจิงเป็นองค์รัชทายาท เช่นนั้นตนยังจะมีทางรอดหรือ?คนสารเลวคนนี้ คิดจะเอาชีวิตตนแน่!ต้องสืบเรื่องนี้ให้ได้ว่าใครเป็นผู้ก่อคลื่นลม หาก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1445
เมื่อเผชิญกับคำถามที่เปี่ยมด้วยความโกรธของจักรพรรดิเหวิน หยุนลี่ในใจก็ได้แต่ร้องบอกว่าไม่ยุติธรรมเขาย่อมอยากจับตัวเจ้าหก คนชั่วนี้ไว้จริงๆ!แต่คนชั่วนี้กลับนำทหารม้าชุดเกราะหนักมาด้วย!เขาอยากจับตัวหยุนเจิง แต่ก็ต้องมีโอกาสสิ!หากจัดการเรื่องนี้ไม่ดี อาจถึงคราวชีวิตองค์รัชทายาทอย่างเขาต้องจบสิ้น!หยุนเจิงคงไม่กล้าฆ่าเสด็จพ่อ แต่เขาจะไม่กล้าฆ่าตนด้วยหรือ?คนชั่วนั้น ตอนเข้าเฝ้าเสด็จพ่อในโถงใหญ่ บรรดาทหารองครักษ์ของเขาก็อยู่รอที่ด้านนอกโถงเห็นได้ชัดว่า คนชั่วนี้ระวังตัวทุกขณะ แม้แต่กับพวกเราหากลงมือพลาดไป เรื่องนี้ก็ไม่มีทางแก้ไขได้อีกแล้ว!“ทหารม้าชุดเกราะหนัก?”สีหน้าของจักรพรรดิเหวินพลันมืดลงทันที เขาคว้าถ้วยชาขึ้นแล้วปามันลงพื้น แตกกระจายเต็มไปหมด พลางตะโกนด้วยเสียงต่ำและโกรธเกรี้ยว “ลูกอกตัญญูคนนี้ยังกล้าซ่อนกองทหารม้าชุดเกราะหนักอีกหรือ? นำทหารม้าชุดเกราะหนักมาที่หัวเมืองสี่ทิศ เขาคิดจะทำอะไร?”หยุนลี่ตอบด้วยใบหน้าขมขื่นว่า“เจ้าหกกล่าวว่า นี่เพื่อข่มขวัญคณะส่งตัวเจ้าสาวจากเป่ยหวน และป้องกันไม่ให้พวกเขาฉวยโอกาสทำร้ายเสด็จพ่อและลูกพ่ะย่ะค่ะ”“ไร้สาระ!” จักรพรรดิเหวินตว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1444
จักรพรรดิเหวินแม้ปากจะพูดเช่นนั้น แต่ท่าทีของเขากลับเรียบนิ่ง ดูเหมือนไม่ได้มีความสนใจเลยแม้แต่น้อยหยุนลี่จับสังเกตท่าทีทั้งหมดของจักรพรรดิเหวินไว้ในใจ พลางลอบยินดีหยุนเจิงรับคำสั่งทันที แล้วบอกให้เสิ่นควานจัดการให้คนยกสิ่งของขึ้นมาไม่นานนัก ทหารองครักษ์แปดนายก็แบกบัลลังก์ของราชาโฉวฉือเดินเข้ามาอย่างช้าๆ“นี่คือ…อะไรหรือ?”จักรพรรดิเหวินดูเหมือนจะเริ่มสนใจขึ้นมาบ้าง“นี่คือบัลลังก์ของราชาโฉวฉือ!”หยุนเจิงยิ้มพลางกล่าว “หลังจากโฉวฉือยอมจำนน กระหม่อมได้สั่งให้คนยกบัลลังก์นี้กลับมายังซั่วเป่ยโดยเฉพาะ เพื่อถวายแด่เสด็จพ่อ!”“โอ้?”จักรพรรดิเหวินดูเหมือนจะสนใจขึ้นจริงๆ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืน รอจนทหารองครักษ์ของหยุนเจิงวางบัลลังก์ของราชาโฉวฉือลงแล้ว จักรพรรดิเหวินก็รีบขึ้นไปนั่งทดลองทันที ก่อนจะหัวเราะพลางกล่าวว่า “เห็นแก่ความจงรักภักดีของเจ้า ของขวัญชิ้นนี้ ข้ารับไว้แล้ว! องค์รัชทายาท เจ้าก็มาลองนั่งดูบ้าง!”พูดจบ จักรพรรดิเหวินก็ลุกขึ้นจากบัลลังก์“เสด็จพ่อ ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่โบกมือปฏิเสธรัวๆ “นี่คือของขวัญที่น้องหกถวายแด่เสด็จพ่อ ของสิ่งนี้เป็นถึงบัลลังก์ ลูกไม่อาจ…”
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1443
หลังจากสร้างความอึดอัดใจให้หยุนลี่จนเต็มท้อง ในที่สุดพวกเขาก็เข้าสู่ตัวเมืองการมาถึงของหยุนเจิงได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากชาวบ้านในหัวเมืองสี่ทิศแทบทุกคนในหัวเมืองสี่ทิศต่างออกมายืนเรียงรายริมถนนเพื่อต้อนรับ และหวังจะได้เห็นโฉมหน้าของจิ้งเป่ยอ๋องผู้เลื่องชื่อเจียเหยาค่อยๆ เลิกม่านรถม้าขึ้นเล็กน้อย มองดูบรรยากาศด้านนอกอย่างเงียบๆนางไม่รู้ว่าหัวเมืองสี่ทิศนับว่ารุ่งเรืองหรือไม่แต่สิ่งที่นางเห็นคือ รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุขบนใบหน้าของชาวบ้านเหล่านี้ดูเหมือนจะมีความภาคภูมิใจแฝงอยู่เล็กน้อยบางที พวกเขาอาจภูมิใจที่ต้าเฉียนมีท่านอ๋องผู้เก่งกาจในการรบเช่นนี้กระมัง?ใช่แล้ว!ผู้ที่ขยายอาณาเขต กำราบศัตรู และพิชิตแคว้นในศึกเดียว!เขาคือผู้ที่นำทัพสร้างครึ่งหนึ่งของดินแดนต้าเฉียนด้วยความกล้าหาญและความสามารถ!หากเป่ยหวนมีองค์ชายที่เก่งกาจเช่นนี้ ชาวเป่ยหวนก็คงจะรู้สึกภูมิใจเช่นกันกระมัง?เฮ้อ!นางจากเป่ยหวนมานานถึงเพียงนี้ ไม่รู้เลยว่ากุ่ยฟางได้ส่งมอบเสบียงและปศุสัตว์ให้แก่ทัวฮวนแล้วหรือยังตอนนี้คือช่วงเวลาที่เป่ยหวนหนาวเย็นที่สุด หากมีทรัพยากรเหล่านั้น ชาวเป่ยหวนคงจะผ่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1442
หยุนเจิงมองหยุนลี่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ "ทั้งโลกก็รู้ว่าจางซูเป็นคนของข้า ตอนนี้เจ้าเอาจางซูไปกักขังไว้ในเมืองหลวง เจ้าคิดว่าข้าจะยอมรับได้หรือ?""เจ้าพูดแบบนั้นไม่ถูกแล้ว"เมื่อพูดถึงจางซู หยุนลี่รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย พร้อมกับยิ้มอย่างมีเล่ห์ "จางซูเองอยากอยู่ในเมืองหลวง แต่อยู่ดีๆ เจ้าจะมาหาว่าข้าเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้? เจ้าดูสิ เจ้าคิดว่าเอาจางซูมาเป็นพี่น้องกับเจ้าขนาดนี้ แต่วันแต่งงานกับเจียเหยา จางซูกลับไม่ถามอะไรเลย?"การขัดขวางหยุนเจิง ทำให้หยุนลี่รู้สึกสะใจ หมาน้อย เจ้าได้ใจมากไม่ใช่หรือฦเจ้าก็มีวันนี้?“ดีที่สุดก็ให้มันเป็นเช่นนั้น!"หยุนเจิงหน้าเครียดขึ้น เตือนเสียงต่ำ "ถ้าจางซูเลือกที่จะอยู่ในเมืองหลวง ข้าก็ไม่พูดอะไร แต่ถ้าข้าหาเจอว่าจางซูถูกเจ้ากักขังในเมืองหลวง ไม่ว่าเสด็จพ่อจะออกมาช่วยอย่างไรก็ไม่ช่วย!""เช่นนั้นก็ไปตรวจสอบดูซะ!" หยุนลี่ไม่สะทกสะท้าน ยิ้มเยาะเย้ยอยู่บนใบหน้า"ข้าจะไปตรวจสอบให้ได้!"หยุนเจิงแค่นเสียงเหอะเบาๆ "อ้อ มีเรื่องที่ข้าต้องการให้เจ้าช่วยด้วย"“เจ้าจิ้งเป่ยอ๋องยังมีเรื่องมาขอข้า?”หยุนลี่ทำท่าทางตกใจ "บอกมาเถอะ มีอะไร?"ช่วยเขา? แน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1441
เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง หยุนลี่รู้สึกหนาวเย็นในใจข่มขู่!ชัดเจนว่าเป็นการข่มขู่!เขาก็ไม่ใช่คนโง่!ขบวนส่งตัวเจ้าสาวของเป่ยหวน ไม่ใช่คำสั่งของหยุนเจิงหรือ?หากพวกเขาไม่ยอมให้หยุนเจิงพาพวกทหารเกราะหนักสามพันนายไป ไอ้หมอนี่ก็จะใช้ขบวนส่งตัวเจ้าสาวของเป่ยหวนสร้างปัญหาแน่!ถึงตอนนั้น ไม่เพียงแต่ขุนนางในที่นั้นที่ตกอยู่ในอันตราย แม้แต่ความปลอดภัยของเขาในฐานะองค์รัชทายาทก็อาจตกอยู่ในอันตราย!ดีไม่ดีเขาอาจจะต้องจบชีวิตที่นี่เลย!แล้วจากนั้นเขาจะโยนความผิดทั้งหมดไปที่ขบวนส่งตัวเจ้าสาวของเป่ยหวน ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเป่ยหวนเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับหยุนเจิงเลย!ไอ้หมอนี่ ยังเหมือนเดิม สันดานเจ้าเล่ห์!"น้องหก อย่าคิดมากไป พี่สามไม่มีความคิดแบบนั้นเลย!"หยุนลี่ฝืนยิ้มออกมา "เป่ยหวนเพิ่งจะยอมจำนน หลายๆ คนคงยังไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น พี่สามจึงคิดว่าเจ้าต้องใช้ทหารเกราะหนักสามพันนายในการข่มขู่พวกเขา!"พูดจบ หยุนลี่ก็ทำสีหน้าดุดันและโบกมือออกไป "มา! จับฮั่วเหวินจิ้งเดี๋ยวนี้! ควบคุมตัวไปเมืองหลวงและส่งให้กรมสอบสวน!"แม้ว่านี่จะเท่ากับการตบหน้าตัวเอง แต่ยังดีกว่าเสียหน้าจริ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1440
เมื่อหยุนเจิงโยนหมวกใบใหญ่ใส่ ฮั่วเหวินจิ้งก็ตกตะลึงเขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าการพูดไปมา จะตกลงไปในกับดักที่หยุนเจิงวางไว้การทำลายแผนการของหยุนเจิงที่จะชนะใจผู้คนในเป่ยหวน นี่คือหมวกใบใหญ่มาก!หากไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้ คงไม่มีผลดีอะไรแน่"พูดมาเถอะ เจ้าต้องการอะไร?"หยุนเจิงไม่ให้เวลาฮั่วเหวินจิ้งได้คิดมาก พูดเสียงเย็นและถามกลับทันทีฮั่วเหวินจิ้งอ้ำอึ้งไปสักพัก ไม่รู้จะตอบอย่างไร เขาจึงก้มหน้าและโค้งตัว "กระหม่อมผิดที่คิดไม่รอบคอบ...""แค่คิดไม่รอบคอบหรือ? ข้าคิดว่าเจ้ามีแผนการบางอย่างแอบแฝง!"หยุนเจิงตะโกนอย่างโกรธเคือง ก่อนจะโบกมือออกไป "มา! จับตัวไอ้คนโกงนี้ไป ให้เสด็จพ่อจัดการ!""พ่ะย่ะค่ะ!"เสิ่นควานรับคำสั่งทันทีและนำคนเข้าไปข้างหน้าในขณะนั้น ฮั่วเหวินจิ้งรู้สึกตกใจและหวาดกลัวมากขึ้น เขาหันไปมองหยุนลี่เพื่อขอความช่วยเหลือ"พอแล้ว พอแล้ว! น้องหกสงบใจหน่อย"หยุนลี่ถูกบังคับให้เข้ามาแก้สถานการณ์ เขายิ้มแย้มพูดว่า "เรื่องนี้จริงๆ แล้วก็เป็นความผิดของข้าและขุนนางท่านอื่นที่ไม่ได้คิดให้รอบคอบ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันเป็นธรรมเนียมของเป่ยหวน เราก็ต้องให้เกียรติตามนั้น ส
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1439
“คนไร้ประโยชน์หรือ?”ทันทีที่คำพูดของหยุนเจิงจบลง สีหน้าของเหล่าขุนนางต่างแปรเปลี่ยนไปทันทีหยุนเจิงกล่าวต่อหน้าผู้คนว่าองค์รัชทายาทหยุนลี่เป็นคนไร้ประโยชน์เช่นนั้นหรือ?ช่างไม่ให้เกียรติองค์รัชทายาทเลยแม้แต่น้อย!หยุนลี่เองก็โกรธจัดกับคำพูดของหยุนเจิง ถึงกับอยากฉีกหยุนเจิงออกเป็นชิ้นๆการที่หยุนเจิงถามเช่นนี้ต่อหน้าผู้คน นับเป็นการหยามเกียรติเขาอย่างร้ายแรง!“เช่นนั้นเจ้าลองบอกพี่สามดูสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”หยุนลี่พยายามระงับโทสะไว้ กล่าวด้วยใบหน้ามืดครึ้ม “หากเจ้าบอกไม่ได้ ก็อย่าหาว่าพี่สามไม่เห็นแก่สายเลือด อาจต้องลงโทษเจ้าในความผิดฐานไม่เคารพผู้ใหญ่!”แม้จะถูกหยุนเจิงหยามเกียรติ แต่หยุนลี่ก็ต้องรักษาความสง่างามในฐานะองค์รัชทายาทในเวลานี้ เขาทำได้เพียงรอดูว่าหยุนเจิงจะอธิบายเรื่องนี้เช่นไรหยุนเจิงหัวเราะในใจ ก่อนจะชี้ไปยังกองทหารโลหิตแล้วกล่าวว่า “พี่สาม ท่านคงไม่ได้คิดว่าพวกเขาเป็นองครักษ์ของข้าหรอกนะ?”“แล้วพวกเขาไม่ใช่องครักษ์ของเจ้าหรือ?”หยุนลี่ย้อนถาม “เช่นนั้นเจ้าก็บอกข้ามาสิ ว่าพวกเขาคือใครกันแน่?”ไอ้สุนัข!คนเหล่านี้เป็นองครักษ์หรือไม่ เขาไม่รู้หรือไร?ยั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1438
ฮั่วเหวินจิ้งเองก็ไม่คาดคิดว่าหยุนเจิงจะลงมือทันทีที่มาถึงทว่าในเวลานี้ ฮั่วเหวินจิ้งกลับถอยไม่ได้แล้ว จำต้องฉวยโอกาสนี้โจมตีกลับ“องค์ชายหกทรงทำร้ายขุนนางของราชสำนักต่อหน้าผู้คน เช่นนี้ไม่ใช่การกระทำที่อาจหาญเกินไปหรือ?”“การกระทำขององค์ชายหกในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้เสื่อมเสียอำนาจ แต่ยังทำให้แคว้นเป่ยหวนหัวเราะเยาะแคว้นต้าเฉียนของเราอีกด้วย!”“แม้องค์ชายหกจะมีบุญคุณใหญ่หลวงต่อราชสำนัก แต่หากโอ้อวดในความดีความชอบและไม่สนใจกฎเกณฑ์ราชสำนัก เช่นนี้ย่อมถือเป็นการท้าทายอำนาจโดยตรง…”ในชั่วพริบตา ขุนนางฝ่ายหยุนลี่ก็พากันโจมตีหยุนเจิงอย่างพร้อมเพรียงส่วนขุนนางที่เหลือกลับมีท่าทีเพียงเฝ้าดูสถานการณ์อย่างสนุกสนานผู้ที่มีสายตาเฉียบแหลมย่อมมองออกว่านี่คือการปะทะกันระหว่างองค์รัชทายาทและหยุนเจิงบุรุษทั้งสองนี้ หนึ่งคือองค์รัชทายาทผู้ปกครองแคว้น อีกหนึ่งคือท่านอ๋องผู้มีอำนาจมากที่สุดในแคว้นต้าเฉียนคนทั้งสองล้วนมีเหตุผลที่จะปะทะกันได้ แต่สำหรับพวกเขา ซึ่งเป็นขุนนางทั่วไปนั้น ไม่อาจเอาตัวเข้าไปพัวพันได้หากพลั้งพลาดเข้าไปเกี่ยวข้อง อาจไม่มีแม้แต่เศษกระดูกให้เหลือรอดในขณะที่หยุนเ
