บทที่ 1126

ดังนั้น เสบียงในมือของพวกเขารับซื้อในราคาที่ต่ำมาก

ตอนนี้เดิมราคาในตลาดก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย หยุนเจิงรับซื้อในราคาสูงกว่าตลาดสามส่วน นับดูแล้ว พวกเขาได้กำไรมากแล้ว

หากสามารถนำเสบียงหนึ่งล้านหาบมาขายที่ซั่วเป่ยได้ เช่นนั้นก็จะได้กำไรเป็นกอบเป็นกำแล้ว

“พวกเจ้าคิดว่า จิ้งเป่ยอ๋องจะรับซื้อเสบียงอาหารในราคาสูงเช่นนี้จริงหรือ?

“ซั่วเป่ยออกประกาศ น่าจะไม่ใช่เรื่องโกหกกระมัง?”

“ข้ายังรู้สึกไม่วางใจ จิ้งเป่ยอ๋องผู้นี้เหมือนไม่ใช่คนยอมเสียเปรียบ”

“ข้าคิดว่า เป็นเพราะอุทกภัยทางตอนใต้ จิ้งเป่ยอ๋องกลัวว่ายิ่งอยู่ต่อไปก็รับซื้อเสบียงยากขึ้น จึงเริ่มกักตุนเสบียงอย่างกำเริบเสิบสานเช่นนี้! แต่ไหนแต่ไรตอนที่ไม่มีเรื่องสงคราม ซั่วเป่ยก็ใกล้ขาดแคลนเสบียงอาหารแล้ว นับประสาสิ่งใดกับตอนนี้?”

“นี่ไม่ใช่เรื่องขาดหรือไม่ขาดแคลนเสบียง ที่สำคัญคือ จิ้งเป่ยอ๋องยินดีจ่ายเงินซื้อธัญพืชนจำนวนมหาศาลด้วยราคาสูงเช่นนี้หรือไม่...”

พ่อค้าธัญพืชรวมตัวกัน กระซิบหารือกัน

แม้พวกเขาไม่เคยพบหยุนเจิง แต่ก็เคยได้ยินเรื่องราวบางส่วนของหยุนเจิง

คนผู้นี้ไม่ยอมเสียเปรียบบนสนามรบ เรื่องการรับซื้อเสบียงก็ยอมเสียเปรียบแล้ว?

เรื่