แชร์

บทที่ 1130

ทุกคนต่างก็ได้รับเงินมัดจำสองแสนตำลึงเงิน

หยุนเจิงไม่กลัวพวกเขาได้เงินแล้วชิ่งหนี

หากพวกเขากล้าทำเช่นนั้น ในทางกลับกันหยุนเจิงยิ่งดีใจ!

บุกไปถึงบ้านโดยตรง ง่ายกว่าการวางกับดักพ่อค้าธัญพืชเหล่านี้มาก!

นำข้อระเบียบที่เป็นรูปธรรมมอบให้จางซูแล้ว หยุนเจิงอ้างว่ายังมีเรื่องต้องจัดการ ให้จางซูพาทั้งสี่คนออกไป

“แม้ครู่ขอบคุณใต้เท้าจางที่ช่วยแก้หน้าให้พวกเรา”

“ใต้เท้าจางฉลาดปราดเปรื่อง พวกข้าเลื่อมใสอย่างยิ่ง!”

“เช่นนั้นเหตุใดจึงบอกว่าใต้เท้าจางเป็นคนดังข้างกายท่านอ๋องเล่า?”

“หากไม่มีใต้เท้าจาง วันนี้เกรงว่าพวกเราคงถูกท่านอ๋องไล่ออกไปแล้ว...”

ออกจากคลังเสบียง ทั้งสี่คนก็ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนแสดงความขอบคุณ

การประจบสอพลอนี้แม้แต่จางซูยังทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว

“เอาล่ะ เลิกประจบสอพลอได้แล้ว!”

จางซูโบกมือ “แม้ท่านอ๋องเป็นคนใจกว้าง แต่ไม่ยอมให้เม็ดทรายเข้าตา! ข้าเตือนพวกเจ้าสักประโยค หากไม่มีความสามารถหาธัญพืชมากมายมาได้ ก็อย่าหาเรื่องมาทำเรื่องนี้เลย! ตอนนี้กลับใจยังทัน! เมื่อลงนามสัญญาแล้ว หากพวกเจ้าไม่อาจส่งธัญพืชตามกำหนดได้ ท่านอ๋องโมโหขึ้นมา ข้าห้ามไม่ไหว!”

อู๋อวี้เซวียนหัวเราะ ตบหน้าอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status