บทที่ 1016

นี่เป็นช่วงเวลาที่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง!

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เป่ยหวนจะค่อยๆ กลายเป็นสวนหลังบ้านของพวกเขา!

รอจนกระทั่งหยุนเจิงถูกโยนจนเกือบมึนแล้ว ทุกคนจึงวางเขาลง

“เอาล่ะ อย่าเอาแต่ดีใจ! รีบไปพักผ่อนก่อน!”

หยุนเจิงยิ้มจ้องมองทุกคน จากนั้นก็สั่งเกาเหอ “ก่อนที่จะฉลอง ไปหาเชลยพวกนั้น ถามว่าหลังจากพวกพ่อตาของข้าแพ้สงครามปีนั้น สถานที่ที่ร่างถูกม้าศึกของทัพศัตรูเยียบย่ำจนแหลกเหลวอยู่ที่ใด”

เกาเหอชะงักเล็กน้อย รีบรับคำสั่ง

ไม่นาน เกาเหอการถามตำแหน่งมาจากเชลยศึก

หยุนเจิงสั่งให้เชลยศึกพาพวกเขาไป

สถานที่แห่งนี้ ห่างจากพวกเขาไม่ถึงห้าลี้เท่านั้น

ถ้าเสิ่นหนานเจิงนำกองทัพหนึ่งหมื่นโชคดีสักหน่อย บางที พวกเขาก็คงได้ย่ำม้าสู้ราชสำนักเป่ยหวนจริงๆ แล้ว

น่าเสียดาย ในที่สุดพวกเขาก็กองทัพล่มสลาย

ผืนดินแห่งนี้ มองไม่เห็นร่องรอยที่หลงเหลือจากการต่อสู้แล้ว

แต่ว่า หากมองอย่างละเอียด ก็ยังเห็นเศษกระดูกบางส่วนบนพื้นได้

หยุนเจิงคุกเข่า ขุดลงไปเล็กน้อย ก็เห็นกระดูกโพลนขาวชิ้นหนึ่ง

ไม่รู้เจ้ากระดูกขาวชิ้นนี้เป็นของผู้ใด

แต่น่าจะเป็นกระดูกของผู้กล้าเป่ยหวนท่านหนึ่ง

“ไป เอาถุงมาให้ข้า!”

หยุนเจิงเ