Share

บทที่ 1011

ที่นี่มีคนไม่ถึงสองหมื่น แต่ก็เกือบถึง

ทุกวันกินได้อย่างมากสุดแพะแปดสิบตัว

หลายคนล้วนอาศัยเนื้อเล็กน้อยและน้ำแกงชามโตประทังชีวิต

ผักป่าที่ขุดมาได้จากบริเวณโดยรอบ ล้วนถูกพวกเขาขุดจนเกลี้ยงแล้ว

แม้พวกเขายังมีแพะเกือบสี่ร้อยตัวให้กิน ทว่าพวกเขาไม่กล้ากินมาก

นี่คืออาหารห้าหกวันสำหรับพวกเขาจำนวนคนมากมาย

พวกเขาต้องพึ่งพาแพะเหล่านี้ผ่านพ้นไปวันต่อวัน

เมื่อเข้าใจสถานการณ์ของคนเหล่านี้ หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ

สองหมื่นคน แพะแปดสิบกว่าตัว!

อย่าว่าแต่กินเนื้อเลย ต่อให้เอาขนแพะมาต้มกินแล้ว ก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนพวกนี้เป็นเช่นนี้กันหมด!

เวลานี้ พวกเมี่ยวอินเองก็อ่านจดหมายฉบับนั้นจบแล้ว

เวลานี้ สีหน้าคนทุกคนเปลี่ยนชื่นชมเป็นพิเศษ

ไม่รู้เพราะเหตุใด เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ พวกเขาอยากหัวเราะ

น่าจะเป็นเพราะเจียเหยาแจกไพ่คนดีให้กับหยุนเจิงแล้วกระมัง!

“นี่...ทำเช่นนี้ได้ด้วย?”

“เช่นไร เจียเหยาหวังให้พวกเราช่วยเลี้ยงคนชราพวกนี้?”

“นางคิดสวยหรูไปแล้วกระมัง?”

“นี่คือ...”

“พูดมา แผนร้ายแรงของเจียเหยาคือสิ่งใด?”

เนิ่นนาน ทุกคนพูดพร่ำเรื่อยเปื่อยขึ้นมา ทั้งน่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status