LOGINShare
1
Last Updated:
2024-11-15 13:14:29เสียงอาจารย์หนุ่มวัย35 ปี ยืนบรรยายอยู่หน้าห้อง เสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง อธิบายเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย จนนักศึกษาหลายคน อดจะปลื้มปริ่มไม่ได้ วิชานี้ ยากมาก แต่อาจารย์รณพีร์ สอนเก่งมาก เสียงนักศึกษาชื่นชมออกมา ไม่ขาดปาก นักศึกษาปี 4 ทยอยเก็บข้าวของเตรียมจะเดินออกจากห้อง วิชานี้เป็นวิชาหลัก ของนักศึกษาหลายเอกวิชา จึงมีนักศึกษานับได้เกือบร้อยคน นั่งเรียนกันเต็มห้อง นักศึกษาปี 4 ใก้ลจะจบแล้ว เหลือเพียงไม่กี่ตัวที่ลงเรียน ทุกคนจึงตั้งใจกันมาก
"ก่อนจะเลิกคลาสวันนี้ ผมมีโครงการจะมาคุยกับพวกคุณ ขอเวลาสัก10 นาทีนะครับ "
อาจารย์ที่อยู่หน้าห้องบอกมา
"ปีนี้ทางมหาวิทยาลัย มีโปรเจ็คจะไปสอนน้องๆที่ต่างจังหวัด ช่วงปิดภาคเรียน ผมอยากจะชวนพวกคุณไปร่วมกิจกรรมนี้ด้วย และที่สำคัญ ทางมหาวิทยาลัย จะถือว่าคุณออกไปฝึกวิชาชีพประสบการ์ณด้วย ถือเป็นการฝึกงานไปในตัว "
สิ้นเสียงคำถาม หลายๆคนก็มองหน้ากันทันที
"ถ้าพวกคุณมีที่ฝึกงานที่ติดต่อเอาไว้แล้ว ก็ขอให้ไปทำที่นั่นนะครับ เพราะทางมหาวิทยาลัย ไม่อยากให้เสียเครดิต แต่หากพวกคุณยังไม่มีและอยากไป ทางมหาวิทยาลัย จะขอคัดเลือกตัวแทนไปนะครับ ถ้ามีผู้สนใจจำนวนมาก และอีกอย่างไปครั้งนี้ มีเบี้ยเลี้ยงให้ด้วยนะครับ "
"มีใครมีคำถามไหมครับ ถ้าไม่มีวันนี้ขอบคุณมาก " อาจารย์รณพีร์บอกเลิกคลาส แล้วเตรียมเก็บของของตัวเอง
"อาจารย์คะ " เสียงหวานเรียกเค้า
"มีอะไรครับ นักศึกษา " เค้าเงยหน้าขึ้นมองมา นักศึกษาสาวสองสามคนตรงหน้า
" คือถ้าจะสมัคร ลงชื่อที่อาจารย์เลยใช่ไหมคะ " เค้าพยักหน้า แล้วส่งกระดาษไปให้ "เขียนชื่อ เบอร์โทร และวิชาเอกด้วยนะครับ แล้วทางคณะจะเรียกมาสอบสัมภาษณ์อีกที
"นับดาว ตกลงไปไหม " เสียงของหญิงสาวอีกคน ถามคนที่ยืนนิ่งอยู่ข้างหลังสุด ที่ยังไม่ตัดสินใจ นักศึกษาสาวผมยาว ใบหน้าสวยใส กัดปากตัวเองอย่างใช้ความคิด จนเพื่อนเร่ง
"ตกลงว่าไง ไปไม่ไป " คนโดนเร่งถอนหายใจออกมา
"ไปก็ได้ แค่ลองดูนะ เผื่อไม่ได้ไป พวกเธออย่ามาโกรธเรานะ " นับดาวบอกเพื่อนก่อนจะเขียนชื่อตัวเองลงไป
"แล้วจะแจ้งวันสัมภาษณ์อีกทีนะครับ
" อาจารย์หนุ่มบอกอีกครั้ง แล้วดูลายมือชื่อ ที่เพิ่งได้รับมา นับดาว
เอกสารต่างๆวางลงบนโต้ะทำงาน ในภาควิชา อาจารย์หลายคนส่งยิ้มบางๆทักทายอาจารย์หนุ่มที่เดินเข้ามา มือที่เก็บเอกสาร เรียงให้เข้าที่ แล้วดูกระดาษที่เขียนรายชื่ออีกครั้ง "
อาจารย์สมรครับ ตารางฝึกงานของมหาวิทยาลัย จะคัดเลือกเมื่อไหร่ครับ " เสียงอาจารย์รณพีร์ ถามออกไป
"น่าจะอาทิตย์หน้าค่ะ ถ้ายังไงต้องช่วยกันนะคะ เพราะเราจะต้องบรีฟนักศึกษาก่อนไปด้วย ของวิชาอาจารย์สมัครมากี่คนแล้วค่ะ "
รณพีร์มองดูรายชื่อนักศึกษาที่เพิ่งจดมาให้มาเพียงสามคนเท่านั้น สงสัยว่าต้องได้ไปทั้งสามคนแน่ๆเลย อาจารย์หนุ่มบอกกับตัวเองแล้วเปิดลิ้นชักออกมา เพื่อเก็บกระดาษใบนั้นลงไป กล่องแหวนแต่งงานอันเล็ก ยังคงอยู่ในนั้นเช่นเดิม รณพีร์ปัดความรู้สึก แล้วปิดลิ้นชักลง ก่อนจะเรียกสมาธิของตัวเองให้กลับมาอีกครั้ง เพื่อเริ่มตรวจงานของนักศึกษาที่นำการบ้านมาส่ง
" นับดาว เพิ่งเลิกเรียนหรอครับ " เสียงเพื่อนชายต่างคณะที่ยืนรออยู่หน้าโถงกลางอาคารรีบเดินมาถาม นับดาวพยักหน้าตอบ
" เพิ่งเลิก แทนละ "
"ผมมารอนับ ไปกินข้าวกันนะ มีร้านเปิดใหม่ข้างมอ ผมอยากพานับไปกิน "
คนโดนชวนทำสีหน้าเจื่อนๆ "ชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้ ถ้านับไม่อยากไปกับผมตามลำพัง "
ชายหนุ่มยังคงเสนอไอเดีย "เราไม่ว่าง มีงานต้องส่ง เรากินที่โรงอาหารดีกว่า ขอโทษนะแทน "
เสียงหวานตอบปฎิเสธไป ทำเอาเพื่อนๆที่มาด้วย หน้าจืดเจื่อนเต็มที "ถ้างั้น แทนกินกับนับดาวที่นี่ดีไหมละ " หนึ่งในสองเพื่อนสาว ออกความเห็น ชายหนุ่มพยักหน้า " โอเคครับ ตามใจนับดาวเลย ผมยังไงก็ได้"
ชายหนุ่มรูปหล่อยิ้มออกมา "ไปครับทานอะไร นับดาวไปเลือกเลย ผมจัดการเอง "
นับดาวมองเพื่อนที่ออกความเห็นแล้วคาดโทษในใจ "เดี๋ยวค่อยคุยกัน "
Related chapters
ห้ามใจไม่ให้รัก 2
ชายหนุ่มคนเดียวในโต๊ะผูกขาดการคุยอยู่ในขณะที่อีกสองสาวชวนคุยไม่หยุด มีเพียงคนเดียวที่นั่งทานข้าวเงียบๆตามลำพัง มือบางตักกับข้าวใส่จานและทานอาหารของตัวเองไปเรื่อยๆบางจังหวะก็อือออไปตามคนอื่นบ้างเพื่อไม่ให้รู้สึกว่าเงียบเหงาจนเกินไป"นับดาว ตกลงไปฝึกงานที่ไหน" ชายหนุ่มถามขึ้นมา"พวกเราสามคนลงชื่อของภาควิชาไว้แล้ว เราจะไปต่างจังหวัดกัน" จอยบอกกับแทนแล้วยิ้มออกมา"แทนละได้หรือยัง" "ได้แล้วครับใก้ลๆมอนี่แหละ เดินทางสะดวกดี" เค้าตอบออกมาแล้วมองคนที่นั่งตรงข้ามที่ยิ้มน้อยๆออกมาให้ ทำให้หัวใจพองโตเหลือเกิน เพื่อนสาวสองคนที่นั่งขนาบข้างอดอิจฉาเล็กๆไม่ได้ นับดาวสวยเธอไม่เถียง แต่เย็นชาแบบนี้ทำไมใครๆถึงได้ชอบนัก"เราไปพบอาจารย์รวีก่อน จอยกับนาวกลับบ้านก่อนเลย เราต้องทำงาน" นับดาวบอกลาเพื่อนร่วมคลาสแล้วเดินแยกออกมา เธอค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทำไมต้องอึดอัดขนาดนี้ด้วยไม่เข้าใจเลยจอยยิ้มออกมาแล้วเดินออกมาที่ลานจอดรถที่จอดรถเก๋งคันหรูของตัวเอง"น่าสงสารเหมือนกันนะทำงานงกๆแบบนี้ แต่เค้าเสน่ห์แรงดีเหลือเกินใครๆก็ชอบ"นาวมองไปที่บนตึก ก่อนจะย้ำอีกคำ "สวยแต่เย็นชาแถมที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ใครเ
Last Updated : 2024-11-15ห้ามใจไม่ให้รัก 3
เสียงเอสเอ็มเอสแจ้งว่ามีข้อความเข้ามา ยอดเงินเข้า10000บาท นับดาวกดอ่านข้อความยังไม่ทันจะเก็บโทรศัพท์ก็มีเสียงเรียกเข้ามาทันที"สวัสดีค่ะคุณน้า""หนูนับน้าโอนค่าใช้จ่ายรายเดือนให้หนูเรียบร้อยแล้วนะจ้ะ น้าจะเอาสลิปแจ้งคุณพ่อเอง แล้ววันอาทิตย์นี้ไม่มีใครอยู่บ้านเราจะไปหัวหินกันหนูนับไม่ต้องมาทานข้าวกับคุณพ่อนะจ้ะ เท่านี้นะจ้ะ"แล้วสายก็ถูกตัดไปทันที นับดาวหย่อนโทรศัพท์ลงใส่กระเป๋าผ้าของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาแผ่วเบา เดือนนี้ก็คงไม่ได้พบกับคุณพ่ออีกตามเคยคอนโดหรูกลางเมืองที่เธออาศัยอยู่ใก้ลมหาวิทยาลัยและสะดวกสบายทุกอย่างคุณลุงทนายความของคุณแม่ช่วยจัดการทั้งหมดให้ตั้งแต่เธอเรียนอยู่มอปลาย เกือบสิบปีมาแล้วที่เธอต้องใช้ชีวิตเพียงลำพัง ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับความสวยงามหรูหราปรากฎแก่สายตาที่นี่เป็นบ้านของเธอแต่เพียงผู้เดียวนับดาววางกระเป๋าของตัวเองเอาไว้ข้างโซฟาแล้วนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน เงินเดือนละหมื่นบาททุกเดือนเป็นสายใยที่ถูกผูกเธอกับคุณพ่อเอาไว้เพียงเท่านั้น ค่าเทอมและค่าใช้จ่ายส่วนอื่นเธอต้องรับภาระเอาเอง เจ้าของกิจการขนาดใหญ่ที่มีลูกสาวแสนสวยออกหน้าออกตาวัยสิบแปดปี กับภรรยาคนสวยที
Last Updated : 2024-11-15ห้ามใจไม่ให้รัก 4
กาแฟหอมกรุ่นถูกวางลงตรงหน้าพร้อมกับขนมปังหลายอย่างที่ถูกวางใส่ถาดใบใหญ่"ชอบอะไรเลือกเอาเลยนะ "รณพีร์ ยื่นถาดขนมส่งให้คนตรงหน้า แล้วยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม วันนี้ลูกศิษย์ของเค้าสวยหวานจนมองไม่เบื่อเลย ใบหน้าขาวใสแต่งแต้มเครื่องสำอางค์น้อยๆดูสมวัย มือบางเล็กหยิบแยมโรลสตอเบอร์รี่ไป ก่อนจะแกะทานช้าๆ แล้วเสียงประตูก็ถูกเปิดออก อาจารย์หลายท่านที่มาสอนวันหยุดทยอยกันเดินเข้ามา เค้ารีบลุกกลับไปนั่งที่ของตัวเองทันที"นับดาว ถ้างานของอาจารย์รวีเสร็จแล้ว มาช่วยอาจารย์บ้างได้ไหม ""เหลืออีกไม่มากค่ะ ถ้าเสร็จของอาจารย์รวี หนูจะช่วยของอาจารย์ต่อเลยนะคะ "รณพีร์เงยหน้าขึ้นมามองคนรับคำสั่งแล้วขมวดคิ้ว เธอต้องการใชเงินมากขนาดไหน ถึงรับงานทุกวันแบบนี้ สายตาคมกริบวนเวียนไปที่คนที่นั่งทำงานอยู่กลางห้อง แล้วคิดวนเวียนในใจ เค้าเองก็ปากกัดตีนถีบส่งตัวเองเรียนมาด้วยตัวเองตลอดจนได้เข้าทำงานที่นี่นั่นแหละ ถึงได้ลืมตาอ้าปากได้ แต่มันก็ยังไม่พอ"ถ้าพีร์มัวแต่ทำงานงกๆแบบนี้ ไม่มีเวลาให้ พลอย เราก็เลิกกันดีกว่า "เสียงภรรยาสาวคนสวยบอกออกมา ก่อนจะหอบเสื้อผ้าออกจากบ้านไป ทิ้งให้เค้าต้องกลับมาทบทวนความผิดของตัวเอง พลอยไพ
Last Updated : 2024-11-15ห้ามใจไม่ให้รัก 5
" กลับบ้านเถอะ นับดาวเย็นแล้วไปพักผ่อนเถอะ "เสียงอาจารย์รวีบอกออกมา ก่อนจะเก็บข้าวของของตัวเอง "ขอบใจมากเลยนะ ที่มาช่วยวันนี้ อาทิตย์หน้าเหลือเรียนกี่วันละ"เรียนสามวันค่ะ วันอื่นๆหนูว่าง ""อยากทำงานต่อไหมละ อาจารย์จะถามอาจารย์ท่านอื่นให้ "ท่านบอกด้วยความเมตตา "หนูว่างอีกสองวันค่ะ วันที่มาเรียนหนูรับงานอาจารย์ไว้แล้วค่ะ ""อาจารย์พีร์คะ มีงานให้นักศึกษาช่วยไหมคะ นับดาวเค้าทำงานเก่ง ละเอียดใช้ได้เลยค่ะ เค้าว่างสองวัน นะคะ" รณพีร์เงยหน้าขึ้นมาจากกองงานของตัวเอง สมองคิดวนเวียนไปมา อยากจะให้ใก้ลก็อยาก อยากจะให้ห่างไปก็อยาก"ถ้าช่วยเช็คงานของรุ่นน้องพอจะทำได้ไหม " รณพีร์ตอบไปแล้ว กลั้นใจรอคำตอบ"ได้ค่ะ หนูทำได้ " เธอยิ้มหวานอย่างยินดี แล้วยกมือไห้วขอบคุณ "ขอบคุณอาจารย์รวีมากนะคะ ที่การันตีหนูให้อาจารย์รณพีร์ ไม่อยากงั้น หนูคงไม่ได้ทำงานแน่ๆ "ช่วงเย็นวันเสาร์เป็นวันครอบครัวสินะ คนไม่มีครอบครัวก็ต้องอยู่ตามลำพัง กระเป๋าสตางค์ใบใหญ่ยี่ห้อดังถูกนำออกมาจากกระเป๋าผ้าใบสวยที่ไม่มียี่ห้อใดๆ ก่อนจะหยิบเงินสดออกมาปึกหนึ่งแล้วสอดใส่ไว้ในกระเป่าสตางค์ใบเล็กอีกใบที่ใช้ประจำ วันนี้ซื้อของเข้าบ้านส
Last Updated : 2024-11-15ห้ามใจไม่ให้รัก 6
ร่างบอบบางขาวผ่องเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากกลับมาจากไปข้างนอกมาทั้งวันแล้ว เธอก็ต้องมาเก็บของที่ซื้อมาใช้ส่วนตัว แล้วก็เลยเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะได้ยินเสียงแว่วๆว่าโทรศัพท์ดัง เบอร์แปลกๆโทรเข้ามา ทำให้อดโทรกลับไปไม่ได้"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบใครคะ " เสียงเธอถามออกมา รณพีร์มองดูโทรศัพท์ก่อนจะนับ123แล้วกดรับสาย เสียงเธอโทรเข้ามาทำเอาเค้าตื่นเต้นมากเหลือเกิน"อาจารย์เอง " เค้าทำเสียงเรียบ แล้วถามออกไป"นับดาวใช่ไหม ""ค่ะ " "ผมอยากคุยด้วย แล้วจะโทรกลับไป "เค้ากดตัดสายแล้วทำมือเยสสสส ออกมาด้วยความดีใจ อย่างน้อยเธอก็รู้แล้วว่าเป็นเค้า"นับดาวค่ะ "เธอรับสายอีกครั้ง แล้วเงียบ รณพีร์กระอมออกมา"อืม ถึงบ้านหรือยัง " เค้าถามคำถามไม่เป็นเรื่องออกไป "คือผมคิดว่าคุณอาจจะยังไม่ถึงบ้านเท่านั้น เลยโทรมาถาม ""หนูถึงบ้านนานแล้วค่ะ " เธอตอบออกมา เค้ายิ้มกับคำตอบเด็กดีสินะ "แล้วทานข้าวหรือยัง ""ทานแล้วค่ะ " "อาจารย์มีอะไรหรือเปล่าคะ ""คือผม.......""คะ อะไรคะ ""เปล่านับดาว ไม่มีอะไร เท่านี้นะ " รณพีร์กดวางสายทันที แล้ววางโทรศัพท์ให้ห่างจากตัว เค้ากำลังบ้าไปแล้วให้ตายเถอะนับดาวนั่งดูโทรศัพท์ที่เพิ่งตัดสาย
Last Updated : 2024-11-15ห้ามใจไม่ให้รัก 7
"ไม่ต้องรอเรานะแทน อาจารย์ในห้องสั่งข้าวมาเผื่อเราแล้ว เพราตอนบ่ายหลังจากเสร็จงานของอาจารย์รณพีร์แล้ว ยังมีงานของอาจารย์ท่านอีกรออยู่อีก"นับดาวบอกปฎิเสธออกไป แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องใส่ใจกับคำพูดของอาจารย์รณพีร์ขนาดนี้ อายุขนาดนี้จะมีแฟนจะคบกันจริงๆไม่ใช่เรื่องแปลก เพื่อนบางคู่บางคนก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอกลับไม่อยากให้อาจารย์รณพีร์เข้าใจเธอผิดๆแบบนั้นเลยกระดาษรายงานที่ตรวจเช็กแล้วถูกนับวางเรียงเอาไว้เรียบร้อยเมื่อเค้าเปิดประตูเข้ามา อารมณ์หงุดหงิดเกิดขึ้นมาเมื่อเห็นเธออยู่กับเพื่อนชายหน้าตาคนหนึ่ง ท่าทางที่คุยกันทำให้คิดได้ว่าคงจะมารอแฟนไปกินข้าว สติของเค้าหลุดออกมาทันที ก่อนจะพูดประชดออกไป แล้วก็กลับมาคิดได้ว่า เค้ามีสิทธิ์อะไรที่จะหวงเธอ มีสิทธิ์อะไรที่จะไปประชดแบบนั้น ไม่มีเลย รณพีร์นั่งลงที่โต้ะทำงานของตัวเองแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า
Last Updated : 2024-11-16ห้ามใจไม่ให้รัก 8
เสียงกริ่งบอกเวลาเตือนว่าถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแล้ว อาจารย์ในภาควิชาทยอยออกไปสอนกันหมดแล้ว หลังจากที่เธอล้างจานเสร็จแล้วก็ลงมาเข้าห้องน้ำและซื้อขนมที่โรงอาหารข้างล่าง ก่อนที่จะกลับไปทำงานต่อในช่วงบ่าย รณพีร์ไม่ได้สนใจอาจารย์ร่วมห้องที่ทยอยออกไปสอนกันทีละคน จนเหลือแต่ตัวเองเพียงคนเดียว เค้ากำลังตื่นเต้นมากที่จะได้อยู่กับเธอตามลำพัง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เสียงประตูถูกผลักเข้ามาแล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นไปมองสบตากับเธอใบหน้าสวยใสโผล่เข้ามาพร้อมกับกาแฟเย็นสองแก้วและขนมอีกจำนวนหนึ่งเธอวางของลงบนโต๊ะแล้วเดินเข้ามาหาเค้าที่โต๊ะทำงาน"อาจารย์คะกาแฟเย็นค่ะ"กาแฟเย็นแก้วสวยถูกส่งยื่นมาให้ตรงหน้าเค้าพร้อมกับรอยยิ้ม"หนูซื้อมาฝาก" รณพีร์จงใจจะรับแก้วกาแฟตรงหน้าพร้อมกับจับมือเธอไปด้วย จะหาว่าเค้าชีกอเค้าก็ยอมรับแต่เค้าอยากรู้จริงๆว่าเธอคิดยังไงกันแน่
Last Updated : 2024-11-16ห้ามใจไม่ให้รัก 9
รณพีร์ไม่มีสมาธิในการทำงานเลย เพราะเค้าคิดถึงแต่เธอ ใบหน้าสวยใสกับรอยยิ้มอ่อนโยนสะกดใจเค้าเหลือเกิน รู้ว่ามันผิดรู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อเค้ารู้สึกกับเธอมากเหลือเกิน เค้ากลายเป็นวัยรุ่นในวัยฮอร์โมนพุ่งพล่านไปแล้ว ไม่ทันจะคิดอะไรเค้าก็โทรไปหาเธอแล้ว**อาจารย์พีร์**ชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอมือถือ ทำเอาใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ถ้าไม่รับก็ไม่รู้หรอก มือบางสไลด์รับสายก่อนจะตอบรับออกไป"นับดาวค่ะ" เธอรับสายเค้าแล้ว"นอนหรือยังนับดาว"เสียงทุ้มถามออกมา คนฟังยิ้มออกมา ก่อนจะตอบกลับไป"ยังค่ะ อาจารย์มีอะไรคะ" เธอถามเค้าออกมา"ผม ผมนอนไม่หลับ ทำงานไม่ได้เพราะคิดถึงแต่เรื่องของคุณ " คนฟังใจสั่นระรัวด้วยความตื่นเต้น
Last Updated : 2024-11-17
Latest chapter
ห้ามใจไม่ให้รัก จบตอนพิเศษ
โรงเรียนกวดวิชาเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้นเด็กนักเรียนในอำเภอ และต่างอำเภอ เริ่มเข้ามาจับจองคอร์สล่วงหน้ากันหลายคน ใบปลิวหลายใบพร้อมใบสมัครกองอยู่เต็มโต๊ะตรงทจุดที่รับสมัครเรียน"ตอนนี้เราเปิดคอร์สเรียนเสาร์ อาทิตย์ สองวัน ถ้าพี่จะเปิดเย็นวันศุกร์อีกวัน แล้วให้นับมาช่วย นับจะว่ายังไง "อาจารย์หนุ่มถามออกมา เพราะคิดว่าตอนนี้โรงเรียนได้รับความนิยมอย่างมาก จากกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายในอำเภอ และนักเรียนต่างอำเภอที่นั่งรถมาไกลเพื่อจะได้เรียน"พี่พีร์จะไหวไหมคะ นับทำได้ค่ะ สบายมากเลย " เธอบอกออกมา แล้วจับมือเค้าเอาไว้"พี่ไม่ได้กดดันนับเลยนะครับ เราเพิ่งเริ่มต้น แต่ตอนนี้ เรากำลังได้รับความสนใจ ถ้าวันศุกร์ พี่เปิดคอร์สเล็ก 5โมง
ห้ามใจไม่ให้รัก 53.
นับดาวเดินเกาะแขนเค้าเอาไว้แน่นขณะที่เดินซื้อกับข้าวในช่วงเย็น แม่บ้านแกงสำเร็จรูปยืนดูกับข้าวหน้าแผงแล้วชี้สั่งกับข้าวหลายอย่างเพื่อทานเป็นมื้อเย็น แม่ค้าวัยกลางคนยิ้มอย่างเอ็นดู"แหมมาคราวที่แล้วยังสวมชุดนักเรียนอยู่เลย มาคราวนี้มาเป็นครูแล้ว แถมยังมีแฟนด้วย" นับดาวยิ้มอายๆแล้วมองเค้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ"ป้าเค้าจะบอกว่าพี่หลอกเด็ก" เธอแซวเค้าเสียงเบา "พี่ไม่หลอกสักนิด เด็กต่างหากหลอกพี่ ทำให้พี่หลงหัวปักหัวปำ"อาจารย์สาวยืนตกตะลึงอยู่กับภาพตรงหน้า เธอได้ยินข่าวแว่วๆมาสักพักแล้วว่าครูนับดาวและอาจารย์พีร์มาเปิดโรงเรียนด้วยกัน แต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเสียนาน มาวันนี้ภาพตรงหน้าทำเอาเธอตกตะลึง ความสนิทสนมเกินกว่าลูกศิษย์และอา
ห้ามใจไม่ให้รัก 52.
ผู้ปกครองสาวสวยเดินมาส่งน้องสาวของตัวเองทุกวันจนผิดสังเกตุ ร้านทองอยู่ห่างไปจากที่โรงเรียนไม่ไกลนัก และเด็กนักเรียนของเธอก็อายุสิบกว่าปีทั้งนั้น ไม่ใช่เด็กเล็กที่ต้องมีคนคอยรับส่ง โซฟาในห้องรับแขกที่หญิงสาวคนนี้นั่งอยู่สามารถมองทะลุเข้าไปในห้องเรียนได้อย่างชัดเจน เพราะอาจารย์พีร์อยากให้คนภายนอกได้มองเข้าไปได้ และเพื่อดูว่าลูกหลานของตัวเองที่ส่งมาเรียน ตั้งใจเรียนสมค่าเรียนหรือเปล่านับดาวกำลังนั่งตรวจการบ้านของนักเรียนตัวเองอยู่ ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อเห็นว่ามีผู้ปกครองหน้าเดิมมารอน้องสาวตัวเองอยู่แล้ว น้อยคนนักที่จะมารอก่อนเวลาขนาดนี้ ไม่ใช่น้อยคนสิ ไม่มีใครมารอก่อนเวลาแบบนี้เลยต่างหาก มีแต่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นรูปร่างผอมบางตัวเล็กหน้าตาแบบสาวหมวยแถมยังแต่งตัวสวยด้วย ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย นับดาวตวัดปากกาตรวจการบ้านแบบหงุดหงิดขึ้นมาทันที ยิ่งได้เห็นเ
ห้ามใจไม่ให้รัก 51.
นับดาวยืนยิ้มกว้างถ่ายรูปกับกลุ่มเพื่อนๆ ตรงหน้าหอประชุมใหญ่วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขมากที่สุดอีกวันหนึ่ง ใบหน้าสวยใสยิ้มกว้างไม่หยุด เพื่อนๆหลายคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาแวะเวียนมาถ่ายรูปไม่ขาดสาย นาวจ้างตากล้องส่วนตัวมาในราคาสูงลิบพร้อมกับบอกเพื่อนๆว่า ไม่ต้องหามาแล้ว เธอจ้างตากล้องมาเรียบร้อยแล้ว นับดาวไม่มีใครมาร่วมยินดีด้วยหรอก นอกจากเค้าคนเดียวร่างสูงที่ยืนสะพายกระเป๋าใบใหญ่ ที่ในนั้นบรรจุน้ำดื่ม ยาดม ยาหม่อง ขนมปังและพลาสเตอร์ติดแผล แล้วยังมีทิชชูเปียกและอะไรอีกสารพัด อยู่ด้านใน นักศึกษาหลายคนยกมือไห้วอาจารย์พีร์กันเป็นแถว แถมด้วยสายตาของสาวๆที่มองเค้าตาปรอย"โอ้ย นับ จารย์พีร์เรตติ้งดีเว่อร์ ดูสิสาวๆเพียบเลย"นาวสะกิดเพื
ห้ามใจไม่ให้รัก 50.
รณพีร์หันมามองหมอนวดวีไอพีที่หยุดการนวดไปแล้วก็เห็นว่าตอนนี้ชุดเดรสตัวสวยหลุดออกจากตัวไปแล้ว ร่างขาวผ่องท่ามกลางแสงไฟภายในห้องนอน มีเพียงเสื้อในและกางเกงในปิดส่วนสำคัญเอาไว้เท่านั้น มือบางดึงยางรัดผมออกแล้วสยายผม ปิดหน้าอกตัวเองเอาไว้ ก่อนจะนั่งลงที่หน้าท้องของเค้า รณพีร์ใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น"มีแผนอะไรหรือเปล่า" เค้าถามออกมาอย่างกังวล นับดาวส่ายหน้าแล้วค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของเค้า"หนูเห็นว่าพี่เหนื่อยก็เลยอยากให้หายเหนื่อย"เค้าพยักหน้ารับรู้ แล้วนอนดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ มือบางปลดกระดุมเสื้อออกช้าๆแล้วค่อยๆรั้งตัวเค้ามาเพื่อถอดเสื้อออกร่างเปลือยแกร่งถูกจูบเบาๆไ
ห้ามใจไม่ให้รัก 49.
นายตำรวจหนุ่มมองดูหญิงสาวหน้าใสที่สวมเดรสสีหวาน มัดผมยาวเอาไว้เรียบร้อย ที่กำลังยืนสั่งอาหารอยู่ด้วยแววตาหวานฉ่ำ"ข้าวมันเปล่า3ห่อ ไก่ต้มสับไม่เอาหนัง 1ชุดค่ะ" เสียงหวานสั่งอาหารออกมา ยิ่งทำให้คนได้ยินพอใจ น่าตาน่ารักแถมยังเสียงเพราะด้วย"ผู้กอง ทานอะไรคะ " แม่ค้าวัยกลางคนถามออกมา แล้วยิ้มทักทาย"ผมเอาข้าวมันไก่ทอดพิเศษครับใส่จานนะ" นายตำรวจสั่งแล้วเดินเข้ามานั่งในร้านตั้งใจจะมองคนที่ยืนรออาหารอยู่ออกร้าน"ได้แล้วค่ะครู " เสียงแม่ค้าบอกก่อนจะส่งถุงอาหารไปให้ "ลูกชายป้าบอกครูสอนดี้ดี ทั้งสวยทั้งเก่งเลยนะคะเนี่ย" นับดาวรับเงินทอน แล้วรีบเดินกลับมาที่ตึกของตัวเอง เธอมานานแล้ว ป่านนี้คนรอคงเป็นห่วงแล้ว
ห้ามใจไม่ให้รัก 48.
นับดาวบีบกระชับมือคนข้างตัวเอาไว้ วันนี้เธอและเค้าเข้ามาตรวจงานที่โรงเรียนของเรา ใช่โรงเรียนของเรา คำนี้มันดีมากเหลือเกินสำหรับเธอ คนที่ไม่เคยมีใคร คนที่อ้างว้างอยู่ตามลำพังคนเดียวมาตลอด แต่วันนี้เธอมีเค้าอยู่แล้ว"ยิ้มอะไร ตื่นเต้นหรอ"เค้าหันมาถามเธอ นับดาวส่ายหน้าแล้วบอกเสียงเบา"หนูดีใจที่มีพี่อยู่กับหนูต่างหาก" รณพีร์มองซ้ายมองขวา แล้วหอมหน้าผากคนช่างอ้อนเบาๆ"มัดจำไว้ก่อนแล้วคืนนี้จะจัดการให้เรียบร้อย" ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความอาย เธอไม่ชินเลยกับอาการแบบนี้ ทำไมต้องทำให้เขินตลอดเลย คนบ้าอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้หลายอย่างทยอยขนกันขึ้นไปบนห้องนอนชั้นสอง เรียบร้อยแล้ว รณพีร์เลือกทาสีให
ห้ามใจไม่ให้รัก 47.
รณพีร์ส่ายหน้าช้าๆออกมาแล้วหลับตาลง เเม่ตัวดีร้ายกาจมาก เธอต้องการจะช่วยเค้ามากถึงขนาดมาอ้อนเอาใจแบบนี้"ไม่"เค้าหลับตาลงไม่อยากมองแววตาขี้อ้อนและมองมือตัวเองที่กำลังกอบกุมหน้าอกของเธอเอาไว้ มือบางนำพามือของเค้าไปจับก้อนเนื้อแน่นๆแล้วบีบขยำเบาๆ"หนูอยากแชร์ทุกอย่างกับพี่ อย่าใจร้ายกับหนูเลย"เสียงหวานอ้อนออกมา แล้วเอนตัวลงมาบนตัวเค้า ปากบางจูบที่เปลือกตาเค้าเบาๆแล้วไล่ลงมาที่จมูกและปากของเค้า"นะคะ " เสียงเธอยังคงอ้อนไม่หยุดเธอปล่อยมือเค้าแล้วปล่อยให้เค้าได้จับหน้าอกเ
ห้ามใจไม่ให้รัก 46.
นับดาวเดินเกาะแขนแฟนหนุ่มเข้าไปในร้านอาหารชื่อดัง ตั้งแต่พี่พีร์ลาออกจากมหาวิทยาลัยมาเธอก็ให้เค้าสวมแหวนที่นิ้วให้เธอทันที แหวนคู่แหวนหมั้นน่ารักที่สุด รณพีร์เลื่อนเก้าอี้ให้เธอก่อนแล้วตัวเค้านั่งทีหลัง รณพีร์ไม่รู้หรอกว่าการทำแบบนี้จะเว่อร์ไปไหม แต่เค้าอยากทำให้เธอหมดทุกอย่างเท่าที่เค้าจะทำได้"กินอะไรดีคะ หนูหิวแล้ว"เสียงหวานอ้อนออกมาแล้วเปิดเมนูอาหาร รณพีร์ดึงเธอมากอดเอาไว้แล้วจูบมือเธอแทน นับดาวยิ้มอ้อนแล้วสั่งอาหาร ก่อนที่คนข้างตัวจะเงียบไป นับดาวมองคนข้างตัวแล้ว มองไปที่โต้ะตรงข้าม เยื้องๆกัน มือบางวางเมนูอาหารลงแล้วบีบมือเค้าเบาๆ"สวัสดีค่ะอาจารย์รวี "&
