2

ชายหนุ่มคนเดียวในโต๊ะผูกขาดการคุยอยู่ในขณะที่อีกสองสาวชวนคุยไม่หยุด มีเพียงคนเดียวที่นั่งทานข้าวเงียบๆตามลำพัง มือบางตักกับข้าวใส่จานและทานอาหารของตัวเองไปเรื่อยๆบางจังหวะก็อือออไปตามคนอื่นบ้างเพื่อไม่ให้รู้สึกว่าเงียบเหงาจนเกินไป

"นับดาว ตกลงไปฝึกงานที่ไหน" ชายหนุ่มถามขึ้นมา

"พวกเราสามคนลงชื่อของภาควิชาไว้แล้ว เราจะไปต่างจังหวัดกัน" จอยบอกกับแทนแล้วยิ้มออกมา

"แทนละได้หรือยัง" "ได้แล้วครับใก้ลๆมอนี่แหละ เดินทางสะดวกดี" เค้าตอบออกมาแล้วมองคนที่นั่งตรงข้ามที่ยิ้มน้อยๆออกมาให้ ทำให้หัวใจพองโตเหลือเกิน เพื่อนสาวสองคนที่นั่งขนาบข้างอดอิจฉาเล็กๆไม่ได้ นับดาวสวยเธอไม่เถียง แต่เย็นชาแบบนี้ทำไมใครๆถึงได้ชอบนัก

"เราไปพบอาจารย์รวีก่อน จอยกับนาวกลับบ้านก่อนเลย เราต้องทำงาน" นับดาวบอกลาเพื่อนร่วมคลาสแล้วเดินแยกออกมา เธอค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทำไมต้องอึดอัดขนาดนี้ด้วยไม่เข้าใจเลย

จอยยิ้มออกมาแล้วเดินออกมาที่ลานจอดรถที่จอดรถเก๋งคันหรูของตัวเอง

"น่าสงสารเหมือนกันนะทำงานงกๆแบบนี้ แต่เค้าเสน่ห์แรงดีเหลือเกินใครๆก็ชอบ"

นาวมองไปที่บนตึก ก่อนจะย้ำอีกคำ "สวยแต่เย็นชาแถมที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ใครเค้าอยากจะคบด้วย" สองสาวสบตากันแล้วเปิดประตูขึ้นรถไป ก่อนจะขับรถออกจากมหาวิทยาลัยไป

นับดาวเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับจมูกที่ได้กลิ่นบุหรี่ที่โชยเข้าจมูก ร่างสูงโปร่งยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น เธอรีบเดินเร็วๆให้ผ่านไป ก่อนจะเหลือบมองอย่างเสียไม่ได้ รณพีร์สบตากับคนที่เหลือบมองมาที่เค้าก่อนจะดับบุหรี่แล้วเดินตามไปทันที มือบางเคาะกระจกเบาๆเตรียมจะเปิดประตูเข้าไป

"ไม่มีใครอยู่หรอก" เสียงนุ่มดังอยู่ข้างหลังทำให้ต้องหันกลับไปนับดาวสะดุ้งตัวด้วยความตกใจ พร้อมกับได้กลิ่นน้ำหอมและบุหรี่โชยเข้าจมูก

"ตกใจหรอ ขอโทษที " เสียงเค้าบอกออกมาพร้อมกับขยับตัวออก ก่อนจะดันประตูเปิดกว้าง

"มาพบใคร อาจารย์สอนกันหมด" เค้าถามออกมาแล้วเดินมาที่โต้ะตัวเองที่อยู่ข้างในสุด

"หนูมาช่วยงานอาจารย์รวีค่ะ" เสียงเธอตอบออกมา แล้วเดินเข้ามาด้านในก่อนจะลงมือทำงานของตัวเองทันที

"นับดาว ขอบใจมากเลยนะที่มาช่วยอาจารย์ " อาจารย์วัยกลางคนยิ้มออกมา

"งานเร่งมากอาจารย์ทำไม่ทันจริงๆมีหนูมาช่วยอาจารย์ก็เบาใจ พรุ่งนี้วันหยุด หนูมีนัดหรือเปล่า" อาจารย์รวีถามลูกศิษย์ของตัวเอง

"ไม่มีค่ะ " "ถ้าหนูว่าง อาจารย์ยังมีงานค้างอีกมาก หนูมาช่วยได้ไหม" "ได้ค่ะหนูมาได้"

รณพีร์แยกการบ้านของนักศึกษาที่วางกองบนโต้ะเอาไว้นับร้อยแผ่น แล้วค่อยๆตรวจไปเรื่อยๆบางจังหวะก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลนัก เสียงเปิดกระดาษเป็นจังหวะท่ามกลางความเงียบของห้องพักอาจารย์ด้านบน สายตาของเค้ามักจะวนเวียนไปที่เธอเสมอ

"เหลืออีกเยอะหรือเปล่าจ้ะ" "อีกไม่ถึงสิบชุดค่ะของปีหนึ่งห้องแรกค่ะ" นับดาวตอบออกไป

"อาจารย์มีนัดกับหมอต้องไปก่อน แต่พรุ่งนี้มาแน่ๆถ้ายังไงหนูมาก่อนก็เริ่มงานเลยนะ" นับดาวรับคำก่อนจะรับซองค่าแรงมา

"ค่าขนมวันนี้กับพรุ่งนี้นะจ้ะ"

"ขอบคุณมากค่ะอาจารย์" รณพีร์มองคนที่เดินจากไปและคนที่กำลังนั่งอยู่ในห้องแล้วครุ่นคิด หารายได้พิเศษหรอ

เอกสารตรงหน้าตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้ว เค้ามองนาฬิกาข้อมือ "จะกลับหรือยังเย็นแล้วนะ"

เสียงเค้าถามออกไป นับดาวเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะดูรอบๆห้อง แล้วรีบเก็บงานทันที "กลับค่ะ" เธอตอบเสียงเบาแล้วเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋าผ้าของตัวเอง ก่อนจะยกมือไห้วคนที่อยู่ในห้อง

"หนูไปนะคะสวัสดีค่ะ" รณพีร์เดินเร็วๆมาที่หน้าห้อง "ไปสิลงไปพร้อมกันเลย"

เธอยืนตัวลีบอยู่ในลิฟต์กับอาจารย์หนุ่มตามลำพัง เทอมนี้เค้าเพิ่งย้ายมาสอนประจำที่นี่เธอจึงไม่คุ้นเคยกับเค้ามากนัก

"พรุ่งนี้มาทำงานหรอ" เค้าถามออกมาก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ไป "ค่ะพรุ่งนี้หนูมา"