ผู้ปกครองสาวสวยเดินมาส่งน้องสาวของตัวเองทุกวันจนผิดสังเกตุ ร้านทองอยู่ห่างไปจากที่โรงเรียนไม่ไกลนัก และเด็กนักเรียนของเธอก็อายุสิบกว่าปีทั้งนั้น ไม่ใช่เด็กเล็กที่ต้องมีคนคอยรับส่ง โซฟาในห้องรับแขกที่หญิงสาวคนนี้นั่งอยู่สามารถมองทะลุเข้าไปในห้องเรียนได้อย่างชัดเจน เพราะอาจารย์พีร์อยากให้คนภายนอกได้มองเข้าไปได้ และเพื่อดูว่าลูกหลานของตัวเองที่ส่งมาเรียน ตั้งใจเรียนสมค่าเรียนหรือเปล่า
นับดาวกำลังนั่งตรวจการบ้านของนักเรียนตัวเองอยู่ ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อเห็นว่ามีผู้ปกครองหน้าเดิมมารอน้องสาวตัวเองอยู่แล้ว น้อยคนนักที่จะมารอก่อนเวลาขนาดนี้ ไม่ใช่น้อยคนสิ ไม่มีใครมารอก่อนเวลาแบบนี้เลยต่างหาก มีแต่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้น
รูปร่างผอมบางตัวเล็กหน้าตาแบบสาวหมวยแถมยังแต่งตัวสวยด้วย ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย นับดาวตวัดปากกาตรวจการบ้านแบบหงุดหงิดขึ้นมาทันที ยิ่งได้เห็นเ
นับดาวเดินเกาะแขนเค้าเอาไว้แน่นขณะที่เดินซื้อกับข้าวในช่วงเย็น แม่บ้านแกงสำเร็จรูปยืนดูกับข้าวหน้าแผงแล้วชี้สั่งกับข้าวหลายอย่างเพื่อทานเป็นมื้อเย็น แม่ค้าวัยกลางคนยิ้มอย่างเอ็นดู"แหมมาคราวที่แล้วยังสวมชุดนักเรียนอยู่เลย มาคราวนี้มาเป็นครูแล้ว แถมยังมีแฟนด้วย" นับดาวยิ้มอายๆแล้วมองเค้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ"ป้าเค้าจะบอกว่าพี่หลอกเด็ก" เธอแซวเค้าเสียงเบา "พี่ไม่หลอกสักนิด เด็กต่างหากหลอกพี่ ทำให้พี่หลงหัวปักหัวปำ"อาจารย์สาวยืนตกตะลึงอยู่กับภาพตรงหน้า เธอได้ยินข่าวแว่วๆมาสักพักแล้วว่าครูนับดาวและอาจารย์พีร์มาเปิดโรงเรียนด้วยกัน แต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเสียนาน มาวันนี้ภาพตรงหน้าทำเอาเธอตกตะลึง ความสนิทสนมเกินกว่าลูกศิษย์และอา
โรงเรียนกวดวิชาเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้นเด็กนักเรียนในอำเภอ และต่างอำเภอ เริ่มเข้ามาจับจองคอร์สล่วงหน้ากันหลายคน ใบปลิวหลายใบพร้อมใบสมัครกองอยู่เต็มโต๊ะตรงทจุดที่รับสมัครเรียน"ตอนนี้เราเปิดคอร์สเรียนเสาร์ อาทิตย์ สองวัน ถ้าพี่จะเปิดเย็นวันศุกร์อีกวัน แล้วให้นับมาช่วย นับจะว่ายังไง "อาจารย์หนุ่มถามออกมา เพราะคิดว่าตอนนี้โรงเรียนได้รับความนิยมอย่างมาก จากกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายในอำเภอ และนักเรียนต่างอำเภอที่นั่งรถมาไกลเพื่อจะได้เรียน"พี่พีร์จะไหวไหมคะ นับทำได้ค่ะ สบายมากเลย " เธอบอกออกมา แล้วจับมือเค้าเอาไว้"พี่ไม่ได้กดดันนับเลยนะครับ เราเพิ่งเริ่มต้น แต่ตอนนี้ เรากำลังได้รับความสนใจ ถ้าวันศุกร์ พี่เปิดคอร์สเล็ก 5โมง
เสียงอาจารย์หนุ่มวัย35 ปี ยืนบรรยายอยู่หน้าห้อง เสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง อธิบายเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย จนนักศึกษาหลายคน อดจะปลื้มปริ่มไม่ได้ วิชานี้ ยากมาก แต่อาจารย์รณพีร์ สอนเก่งมาก เสียงนักศึกษาชื่นชมออกมา ไม่ขาดปาก นักศึกษาปี 4 ทยอยเก็บข้าวของเตรียมจะเดินออกจากห้อง วิชานี้เป็นวิชาหลัก ของนักศึกษาหลายเอกวิชา จึงมีนักศึกษานับได้เกือบร้อยคน นั่งเรียนกันเต็มห้อง นักศึกษาปี 4 ใก้ลจะจบแล้ว เหลือเพียงไม่กี่ตัวที่ลงเรียน ทุกคนจึงตั้งใจกันมาก"ก่อนจะเลิกคลาสวันนี้ ผมมีโครงการจะมาคุยกับพวกคุณ ขอเวลาสัก10 นาทีนะครับ "อาจารย์ที่อยู่หน้าห้องบอกมา"ปีนี้ทางมหาวิทยาลัย มีโปรเจ็คจะไปสอนน้องๆที่ต่างจังหวัด ช่วงปิดภาคเรียน ผมอยากจะชวนพวกคุณไปร่วมกิจกรรมนี้ด้วย และที่สำคัญ ทางมหาวิทยาลัย จะถือว่าคุณออกไปฝึกวิชาชีพประสบการ์ณด้วย ถือเป็นการฝึกงานไปในตัว "สิ้นเสียงคำถาม หลายๆคนก็มองหน้ากันทันที"ถ้าพวกคุณมีที่ฝึกงานที่ติดต่อเอาไว้แล้ว ก็ขอให้ไปทำที่นั่นนะครับ เพราะทางมหาวิทยาลัย ไม่อยากให้เสียเครดิต แต่หากพวกคุณยังไม่มีและอยากไป ทางมหาวิทยาลัย จะขอคัดเลือกตัวแทนไปนะครับ ถ้ามีผู้สนใจจำนวนมาก และอีกอย่าง
ชายหนุ่มคนเดียวในโต๊ะผูกขาดการคุยอยู่ในขณะที่อีกสองสาวชวนคุยไม่หยุด มีเพียงคนเดียวที่นั่งทานข้าวเงียบๆตามลำพัง มือบางตักกับข้าวใส่จานและทานอาหารของตัวเองไปเรื่อยๆบางจังหวะก็อือออไปตามคนอื่นบ้างเพื่อไม่ให้รู้สึกว่าเงียบเหงาจนเกินไป"นับดาว ตกลงไปฝึกงานที่ไหน" ชายหนุ่มถามขึ้นมา"พวกเราสามคนลงชื่อของภาควิชาไว้แล้ว เราจะไปต่างจังหวัดกัน" จอยบอกกับแทนแล้วยิ้มออกมา"แทนละได้หรือยัง" "ได้แล้วครับใก้ลๆมอนี่แหละ เดินทางสะดวกดี" เค้าตอบออกมาแล้วมองคนที่นั่งตรงข้ามที่ยิ้มน้อยๆออกมาให้ ทำให้หัวใจพองโตเหลือเกิน เพื่อนสาวสองคนที่นั่งขนาบข้างอดอิจฉาเล็กๆไม่ได้ นับดาวสวยเธอไม่เถียง แต่เย็นชาแบบนี้ทำไมใครๆถึงได้ชอบนัก"เราไปพบอาจารย์รวีก่อน จอยกับนาวกลับบ้านก่อนเลย เราต้องทำงาน" นับดาวบอกลาเพื่อนร่วมคลาสแล้วเดินแยกออกมา เธอค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทำไมต้องอึดอัดขนาดนี้ด้วยไม่เข้าใจเลยจอยยิ้มออกมาแล้วเดินออกมาที่ลานจอดรถที่จอดรถเก๋งคันหรูของตัวเอง"น่าสงสารเหมือนกันนะทำงานงกๆแบบนี้ แต่เค้าเสน่ห์แรงดีเหลือเกินใครๆก็ชอบ"นาวมองไปที่บนตึก ก่อนจะย้ำอีกคำ "สวยแต่เย็นชาแถมที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ใครเ
เสียงเอสเอ็มเอสแจ้งว่ามีข้อความเข้ามา ยอดเงินเข้า10000บาท นับดาวกดอ่านข้อความยังไม่ทันจะเก็บโทรศัพท์ก็มีเสียงเรียกเข้ามาทันที"สวัสดีค่ะคุณน้า""หนูนับน้าโอนค่าใช้จ่ายรายเดือนให้หนูเรียบร้อยแล้วนะจ้ะ น้าจะเอาสลิปแจ้งคุณพ่อเอง แล้ววันอาทิตย์นี้ไม่มีใครอยู่บ้านเราจะไปหัวหินกันหนูนับไม่ต้องมาทานข้าวกับคุณพ่อนะจ้ะ เท่านี้นะจ้ะ"แล้วสายก็ถูกตัดไปทันที นับดาวหย่อนโทรศัพท์ลงใส่กระเป๋าผ้าของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาแผ่วเบา เดือนนี้ก็คงไม่ได้พบกับคุณพ่ออีกตามเคยคอนโดหรูกลางเมืองที่เธออาศัยอยู่ใก้ลมหาวิทยาลัยและสะดวกสบายทุกอย่างคุณลุงทนายความของคุณแม่ช่วยจัดการทั้งหมดให้ตั้งแต่เธอเรียนอยู่มอปลาย เกือบสิบปีมาแล้วที่เธอต้องใช้ชีวิตเพียงลำพัง ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับความสวยงามหรูหราปรากฎแก่สายตาที่นี่เป็นบ้านของเธอแต่เพียงผู้เดียวนับดาววางกระเป๋าของตัวเองเอาไว้ข้างโซฟาแล้วนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน เงินเดือนละหมื่นบาททุกเดือนเป็นสายใยที่ถูกผูกเธอกับคุณพ่อเอาไว้เพียงเท่านั้น ค่าเทอมและค่าใช้จ่ายส่วนอื่นเธอต้องรับภาระเอาเอง เจ้าของกิจการขนาดใหญ่ที่มีลูกสาวแสนสวยออกหน้าออกตาวัยสิบแปดปี กับภรรยาคนสวยที
กาแฟหอมกรุ่นถูกวางลงตรงหน้าพร้อมกับขนมปังหลายอย่างที่ถูกวางใส่ถาดใบใหญ่"ชอบอะไรเลือกเอาเลยนะ "รณพีร์ ยื่นถาดขนมส่งให้คนตรงหน้า แล้วยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม วันนี้ลูกศิษย์ของเค้าสวยหวานจนมองไม่เบื่อเลย ใบหน้าขาวใสแต่งแต้มเครื่องสำอางค์น้อยๆดูสมวัย มือบางเล็กหยิบแยมโรลสตอเบอร์รี่ไป ก่อนจะแกะทานช้าๆ แล้วเสียงประตูก็ถูกเปิดออก อาจารย์หลายท่านที่มาสอนวันหยุดทยอยกันเดินเข้ามา เค้ารีบลุกกลับไปนั่งที่ของตัวเองทันที"นับดาว ถ้างานของอาจารย์รวีเสร็จแล้ว มาช่วยอาจารย์บ้างได้ไหม ""เหลืออีกไม่มากค่ะ ถ้าเสร็จของอาจารย์รวี หนูจะช่วยของอาจารย์ต่อเลยนะคะ "รณพีร์เงยหน้าขึ้นมามองคนรับคำสั่งแล้วขมวดคิ้ว เธอต้องการใชเงินมากขนาดไหน ถึงรับงานทุกวันแบบนี้ สายตาคมกริบวนเวียนไปที่คนที่นั่งทำงานอยู่กลางห้อง แล้วคิดวนเวียนในใจ เค้าเองก็ปากกัดตีนถีบส่งตัวเองเรียนมาด้วยตัวเองตลอดจนได้เข้าทำงานที่นี่นั่นแหละ ถึงได้ลืมตาอ้าปากได้ แต่มันก็ยังไม่พอ"ถ้าพีร์มัวแต่ทำงานงกๆแบบนี้ ไม่มีเวลาให้ พลอย เราก็เลิกกันดีกว่า "เสียงภรรยาสาวคนสวยบอกออกมา ก่อนจะหอบเสื้อผ้าออกจากบ้านไป ทิ้งให้เค้าต้องกลับมาทบทวนความผิดของตัวเอง พลอยไพ
" กลับบ้านเถอะ นับดาวเย็นแล้วไปพักผ่อนเถอะ "เสียงอาจารย์รวีบอกออกมา ก่อนจะเก็บข้าวของของตัวเอง "ขอบใจมากเลยนะ ที่มาช่วยวันนี้ อาทิตย์หน้าเหลือเรียนกี่วันละ"เรียนสามวันค่ะ วันอื่นๆหนูว่าง ""อยากทำงานต่อไหมละ อาจารย์จะถามอาจารย์ท่านอื่นให้ "ท่านบอกด้วยความเมตตา "หนูว่างอีกสองวันค่ะ วันที่มาเรียนหนูรับงานอาจารย์ไว้แล้วค่ะ ""อาจารย์พีร์คะ มีงานให้นักศึกษาช่วยไหมคะ นับดาวเค้าทำงานเก่ง ละเอียดใช้ได้เลยค่ะ เค้าว่างสองวัน นะคะ" รณพีร์เงยหน้าขึ้นมาจากกองงานของตัวเอง สมองคิดวนเวียนไปมา อยากจะให้ใก้ลก็อยาก อยากจะให้ห่างไปก็อยาก"ถ้าช่วยเช็คงานของรุ่นน้องพอจะทำได้ไหม " รณพีร์ตอบไปแล้ว กลั้นใจรอคำตอบ"ได้ค่ะ หนูทำได้ " เธอยิ้มหวานอย่างยินดี แล้วยกมือไห้วขอบคุณ "ขอบคุณอาจารย์รวีมากนะคะ ที่การันตีหนูให้อาจารย์รณพีร์ ไม่อยากงั้น หนูคงไม่ได้ทำงานแน่ๆ "ช่วงเย็นวันเสาร์เป็นวันครอบครัวสินะ คนไม่มีครอบครัวก็ต้องอยู่ตามลำพัง กระเป๋าสตางค์ใบใหญ่ยี่ห้อดังถูกนำออกมาจากกระเป๋าผ้าใบสวยที่ไม่มียี่ห้อใดๆ ก่อนจะหยิบเงินสดออกมาปึกหนึ่งแล้วสอดใส่ไว้ในกระเป่าสตางค์ใบเล็กอีกใบที่ใช้ประจำ วันนี้ซื้อของเข้าบ้านส
ร่างบอบบางขาวผ่องเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากกลับมาจากไปข้างนอกมาทั้งวันแล้ว เธอก็ต้องมาเก็บของที่ซื้อมาใช้ส่วนตัว แล้วก็เลยเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะได้ยินเสียงแว่วๆว่าโทรศัพท์ดัง เบอร์แปลกๆโทรเข้ามา ทำให้อดโทรกลับไปไม่ได้"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบใครคะ " เสียงเธอถามออกมา รณพีร์มองดูโทรศัพท์ก่อนจะนับ123แล้วกดรับสาย เสียงเธอโทรเข้ามาทำเอาเค้าตื่นเต้นมากเหลือเกิน"อาจารย์เอง " เค้าทำเสียงเรียบ แล้วถามออกไป"นับดาวใช่ไหม ""ค่ะ " "ผมอยากคุยด้วย แล้วจะโทรกลับไป "เค้ากดตัดสายแล้วทำมือเยสสสส ออกมาด้วยความดีใจ อย่างน้อยเธอก็รู้แล้วว่าเป็นเค้า"นับดาวค่ะ "เธอรับสายอีกครั้ง แล้วเงียบ รณพีร์กระอมออกมา"อืม ถึงบ้านหรือยัง " เค้าถามคำถามไม่เป็นเรื่องออกไป "คือผมคิดว่าคุณอาจจะยังไม่ถึงบ้านเท่านั้น เลยโทรมาถาม ""หนูถึงบ้านนานแล้วค่ะ " เธอตอบออกมา เค้ายิ้มกับคำตอบเด็กดีสินะ "แล้วทานข้าวหรือยัง ""ทานแล้วค่ะ " "อาจารย์มีอะไรหรือเปล่าคะ ""คือผม.......""คะ อะไรคะ ""เปล่านับดาว ไม่มีอะไร เท่านี้นะ " รณพีร์กดวางสายทันที แล้ววางโทรศัพท์ให้ห่างจากตัว เค้ากำลังบ้าไปแล้วให้ตายเถอะนับดาวนั่งดูโทรศัพท์ที่เพิ่งตัดสาย
โรงเรียนกวดวิชาเริ่มมีคนรู้จักมากขึ้นเด็กนักเรียนในอำเภอ และต่างอำเภอ เริ่มเข้ามาจับจองคอร์สล่วงหน้ากันหลายคน ใบปลิวหลายใบพร้อมใบสมัครกองอยู่เต็มโต๊ะตรงทจุดที่รับสมัครเรียน"ตอนนี้เราเปิดคอร์สเรียนเสาร์ อาทิตย์ สองวัน ถ้าพี่จะเปิดเย็นวันศุกร์อีกวัน แล้วให้นับมาช่วย นับจะว่ายังไง "อาจารย์หนุ่มถามออกมา เพราะคิดว่าตอนนี้โรงเรียนได้รับความนิยมอย่างมาก จากกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายในอำเภอ และนักเรียนต่างอำเภอที่นั่งรถมาไกลเพื่อจะได้เรียน"พี่พีร์จะไหวไหมคะ นับทำได้ค่ะ สบายมากเลย " เธอบอกออกมา แล้วจับมือเค้าเอาไว้"พี่ไม่ได้กดดันนับเลยนะครับ เราเพิ่งเริ่มต้น แต่ตอนนี้ เรากำลังได้รับความสนใจ ถ้าวันศุกร์ พี่เปิดคอร์สเล็ก 5โมง
นับดาวเดินเกาะแขนเค้าเอาไว้แน่นขณะที่เดินซื้อกับข้าวในช่วงเย็น แม่บ้านแกงสำเร็จรูปยืนดูกับข้าวหน้าแผงแล้วชี้สั่งกับข้าวหลายอย่างเพื่อทานเป็นมื้อเย็น แม่ค้าวัยกลางคนยิ้มอย่างเอ็นดู"แหมมาคราวที่แล้วยังสวมชุดนักเรียนอยู่เลย มาคราวนี้มาเป็นครูแล้ว แถมยังมีแฟนด้วย" นับดาวยิ้มอายๆแล้วมองเค้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ"ป้าเค้าจะบอกว่าพี่หลอกเด็ก" เธอแซวเค้าเสียงเบา "พี่ไม่หลอกสักนิด เด็กต่างหากหลอกพี่ ทำให้พี่หลงหัวปักหัวปำ"อาจารย์สาวยืนตกตะลึงอยู่กับภาพตรงหน้า เธอได้ยินข่าวแว่วๆมาสักพักแล้วว่าครูนับดาวและอาจารย์พีร์มาเปิดโรงเรียนด้วยกัน แต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเสียนาน มาวันนี้ภาพตรงหน้าทำเอาเธอตกตะลึง ความสนิทสนมเกินกว่าลูกศิษย์และอา
ผู้ปกครองสาวสวยเดินมาส่งน้องสาวของตัวเองทุกวันจนผิดสังเกตุ ร้านทองอยู่ห่างไปจากที่โรงเรียนไม่ไกลนัก และเด็กนักเรียนของเธอก็อายุสิบกว่าปีทั้งนั้น ไม่ใช่เด็กเล็กที่ต้องมีคนคอยรับส่ง โซฟาในห้องรับแขกที่หญิงสาวคนนี้นั่งอยู่สามารถมองทะลุเข้าไปในห้องเรียนได้อย่างชัดเจน เพราะอาจารย์พีร์อยากให้คนภายนอกได้มองเข้าไปได้ และเพื่อดูว่าลูกหลานของตัวเองที่ส่งมาเรียน ตั้งใจเรียนสมค่าเรียนหรือเปล่านับดาวกำลังนั่งตรวจการบ้านของนักเรียนตัวเองอยู่ ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อเห็นว่ามีผู้ปกครองหน้าเดิมมารอน้องสาวตัวเองอยู่แล้ว น้อยคนนักที่จะมารอก่อนเวลาขนาดนี้ ไม่ใช่น้อยคนสิ ไม่มีใครมารอก่อนเวลาแบบนี้เลยต่างหาก มีแต่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นรูปร่างผอมบางตัวเล็กหน้าตาแบบสาวหมวยแถมยังแต่งตัวสวยด้วย ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย นับดาวตวัดปากกาตรวจการบ้านแบบหงุดหงิดขึ้นมาทันที ยิ่งได้เห็นเ
นับดาวยืนยิ้มกว้างถ่ายรูปกับกลุ่มเพื่อนๆ ตรงหน้าหอประชุมใหญ่วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขมากที่สุดอีกวันหนึ่ง ใบหน้าสวยใสยิ้มกว้างไม่หยุด เพื่อนๆหลายคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาแวะเวียนมาถ่ายรูปไม่ขาดสาย นาวจ้างตากล้องส่วนตัวมาในราคาสูงลิบพร้อมกับบอกเพื่อนๆว่า ไม่ต้องหามาแล้ว เธอจ้างตากล้องมาเรียบร้อยแล้ว นับดาวไม่มีใครมาร่วมยินดีด้วยหรอก นอกจากเค้าคนเดียวร่างสูงที่ยืนสะพายกระเป๋าใบใหญ่ ที่ในนั้นบรรจุน้ำดื่ม ยาดม ยาหม่อง ขนมปังและพลาสเตอร์ติดแผล แล้วยังมีทิชชูเปียกและอะไรอีกสารพัด อยู่ด้านใน นักศึกษาหลายคนยกมือไห้วอาจารย์พีร์กันเป็นแถว แถมด้วยสายตาของสาวๆที่มองเค้าตาปรอย"โอ้ย นับ จารย์พีร์เรตติ้งดีเว่อร์ ดูสิสาวๆเพียบเลย"นาวสะกิดเพื
รณพีร์หันมามองหมอนวดวีไอพีที่หยุดการนวดไปแล้วก็เห็นว่าตอนนี้ชุดเดรสตัวสวยหลุดออกจากตัวไปแล้ว ร่างขาวผ่องท่ามกลางแสงไฟภายในห้องนอน มีเพียงเสื้อในและกางเกงในปิดส่วนสำคัญเอาไว้เท่านั้น มือบางดึงยางรัดผมออกแล้วสยายผม ปิดหน้าอกตัวเองเอาไว้ ก่อนจะนั่งลงที่หน้าท้องของเค้า รณพีร์ใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น"มีแผนอะไรหรือเปล่า" เค้าถามออกมาอย่างกังวล นับดาวส่ายหน้าแล้วค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของเค้า"หนูเห็นว่าพี่เหนื่อยก็เลยอยากให้หายเหนื่อย"เค้าพยักหน้ารับรู้ แล้วนอนดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ มือบางปลดกระดุมเสื้อออกช้าๆแล้วค่อยๆรั้งตัวเค้ามาเพื่อถอดเสื้อออกร่างเปลือยแกร่งถูกจูบเบาๆไ
นายตำรวจหนุ่มมองดูหญิงสาวหน้าใสที่สวมเดรสสีหวาน มัดผมยาวเอาไว้เรียบร้อย ที่กำลังยืนสั่งอาหารอยู่ด้วยแววตาหวานฉ่ำ"ข้าวมันเปล่า3ห่อ ไก่ต้มสับไม่เอาหนัง 1ชุดค่ะ" เสียงหวานสั่งอาหารออกมา ยิ่งทำให้คนได้ยินพอใจ น่าตาน่ารักแถมยังเสียงเพราะด้วย"ผู้กอง ทานอะไรคะ " แม่ค้าวัยกลางคนถามออกมา แล้วยิ้มทักทาย"ผมเอาข้าวมันไก่ทอดพิเศษครับใส่จานนะ" นายตำรวจสั่งแล้วเดินเข้ามานั่งในร้านตั้งใจจะมองคนที่ยืนรออาหารอยู่ออกร้าน"ได้แล้วค่ะครู " เสียงแม่ค้าบอกก่อนจะส่งถุงอาหารไปให้ "ลูกชายป้าบอกครูสอนดี้ดี ทั้งสวยทั้งเก่งเลยนะคะเนี่ย" นับดาวรับเงินทอน แล้วรีบเดินกลับมาที่ตึกของตัวเอง เธอมานานแล้ว ป่านนี้คนรอคงเป็นห่วงแล้ว
นับดาวบีบกระชับมือคนข้างตัวเอาไว้ วันนี้เธอและเค้าเข้ามาตรวจงานที่โรงเรียนของเรา ใช่โรงเรียนของเรา คำนี้มันดีมากเหลือเกินสำหรับเธอ คนที่ไม่เคยมีใคร คนที่อ้างว้างอยู่ตามลำพังคนเดียวมาตลอด แต่วันนี้เธอมีเค้าอยู่แล้ว"ยิ้มอะไร ตื่นเต้นหรอ"เค้าหันมาถามเธอ นับดาวส่ายหน้าแล้วบอกเสียงเบา"หนูดีใจที่มีพี่อยู่กับหนูต่างหาก" รณพีร์มองซ้ายมองขวา แล้วหอมหน้าผากคนช่างอ้อนเบาๆ"มัดจำไว้ก่อนแล้วคืนนี้จะจัดการให้เรียบร้อย" ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความอาย เธอไม่ชินเลยกับอาการแบบนี้ ทำไมต้องทำให้เขินตลอดเลย คนบ้าอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้หลายอย่างทยอยขนกันขึ้นไปบนห้องนอนชั้นสอง เรียบร้อยแล้ว รณพีร์เลือกทาสีให
รณพีร์ส่ายหน้าช้าๆออกมาแล้วหลับตาลง เเม่ตัวดีร้ายกาจมาก เธอต้องการจะช่วยเค้ามากถึงขนาดมาอ้อนเอาใจแบบนี้"ไม่"เค้าหลับตาลงไม่อยากมองแววตาขี้อ้อนและมองมือตัวเองที่กำลังกอบกุมหน้าอกของเธอเอาไว้ มือบางนำพามือของเค้าไปจับก้อนเนื้อแน่นๆแล้วบีบขยำเบาๆ"หนูอยากแชร์ทุกอย่างกับพี่ อย่าใจร้ายกับหนูเลย"เสียงหวานอ้อนออกมา แล้วเอนตัวลงมาบนตัวเค้า ปากบางจูบที่เปลือกตาเค้าเบาๆแล้วไล่ลงมาที่จมูกและปากของเค้า"นะคะ " เสียงเธอยังคงอ้อนไม่หยุดเธอปล่อยมือเค้าแล้วปล่อยให้เค้าได้จับหน้าอกเ
นับดาวเดินเกาะแขนแฟนหนุ่มเข้าไปในร้านอาหารชื่อดัง ตั้งแต่พี่พีร์ลาออกจากมหาวิทยาลัยมาเธอก็ให้เค้าสวมแหวนที่นิ้วให้เธอทันที แหวนคู่แหวนหมั้นน่ารักที่สุด รณพีร์เลื่อนเก้าอี้ให้เธอก่อนแล้วตัวเค้านั่งทีหลัง รณพีร์ไม่รู้หรอกว่าการทำแบบนี้จะเว่อร์ไปไหม แต่เค้าอยากทำให้เธอหมดทุกอย่างเท่าที่เค้าจะทำได้"กินอะไรดีคะ หนูหิวแล้ว"เสียงหวานอ้อนออกมาแล้วเปิดเมนูอาหาร รณพีร์ดึงเธอมากอดเอาไว้แล้วจูบมือเธอแทน นับดาวยิ้มอ้อนแล้วสั่งอาหาร ก่อนที่คนข้างตัวจะเงียบไป นับดาวมองคนข้างตัวแล้ว มองไปที่โต้ะตรงข้าม เยื้องๆกัน มือบางวางเมนูอาหารลงแล้วบีบมือเค้าเบาๆ"สวัสดีค่ะอาจารย์รวี "&